அறிவறிதல்

அறிவறிதல் னம்மை ஈசன் படைத்தான், வேதத்தையும் தந்தான். அந்த வேதத்தில் ஈசன் நாம் நடக்கவேண்டிய நேர் பாதை போட்டு காட்டியிருக்க, அதை விட்டுவிட்டு நாம் தள்ளுபட்ட கடையர்களைபோல விருதாவாய் ஊர் சுற்றி வருகிறோம். வேத ஏட்டிலுள்ளதை படிப்பதன் பயன் இறைவனை காண்பதுதான்….. னம்மிலுள்ள தெய்வீகமலையை,ஸ்வயம்பிரகாச நித்தியானந்தமணியை அறிவதே படிப்பதன் பயன்.னாம் முதல் முதலாக படிக்கதுவங்கும்போது, உபாத்தியாயர் மூன்று ஏடுகளில் எழுத்துக்களை எழுதி, மூன்று வாரெடைகளால் அவ்வேடுகளை கோர்த்து, ஒரு முடி போடுகிறார். அதை “பிரம்மமுடி” என்றும் சொல்வதுண்டு. முதலில் உயிர் எழுத்து என்று சொல்ல பெறுகின்ற “அ” “ஆ” முதலியவைகளை சொல்லிகொடுக்காமல்,” அறியோம் நற்றாள்கள், குரு வாழ்க, குருவே துணை,ஹரினமோந்துசிந்தம்” என்று சொல்லி கொடுப்பதினாலேயே “னாம் எதனையோ ஒன்றை அறிவதற்க்காகவே படிக்கிறோம்,அழிவில்லாத முதலை கைப்பற்றி அதை நம்முடையதாக ஆக்கிகொள்ளவேதான் படிக்கிறோம்” என்று தெரிகிறது. வேதத்தின் சரிதம் எந்த காலத்திலுமெந்த பூமியிலும் வெளியாவதில்லை. ஆனால் இறைவனின் தேவகுடும்பம், இந்த பூமியில் உண்டாக்கி நடத்தப் பெறும்போதுதான் அதனுடைய சரிதம் வெளியாகும்.அப்படி வெளியாவதற்க்கு பெயர் முதன் நூல்,முதன் மொழி,புராதன மொழி,பழமொழி,அதை வழிபட்டு நடந்தவர்கள் பேசினதெல்லாம் வழினூல்….படிப்பதாயின் எல்லா அங்ஙங்களும் தோய படிக்கவேண்டும். வாயிற் சொல்லும் ராக ஞானம் செவி கேட்க வேண்டும். செவி கேட்ட பின்னரே மனம் அதை தெரிந்துகொள்ளும். அதன் பிறகுதான் அறிவு உணரமுடியும். வாய் மூடிகொண்டு படிக்கிற பழக்கம்-கிரகிக்கிற பழக்கம் இந்த மெய்ஞான கல்விக்கு ஆகவே ஆகாது. வேதத்திலிருக்கும் முத்துக்களை வரிசையாக எடுத்துவிட முடியாது. ஒரு முத்து இங்கிருக்கும், மற்றொரு முத்து மற்றொரு அள்ளையிலிருக்கும், மற்றொன்று எட்ட முடியாத ஆழத்தில் இருக்கும்.இவ்வாறு பாராதூரமாகிய மறைப்பு ஒளிப்புகளுக்கிடையில் சிதறியிருந்தவற்றை தருமமாக ஞானிகள் திரட்டி சேர்த்து, வேதாந்தமென்று ஓதி வைத்திருப்பார்கள்.அதை வாய்விட்டு படிப்பதால்,கருவி குலங்ஙள் ஒவ்வொன்றும் அதை பருகுகின்றன.அதில் சாந்தியாகிய ஒரு சலாமத் இருக்கின்றது. =சாலை ஆண்டவர்கள்