தாத்

 ====தாத்====

தாத் என்றால் அனாதியாவே காரிருளில் உறைந்திருக்கும் எல்லாம் வல்ல பொருள் என பொருள்.

இறைவனே தான் அந்த மறைபொருள் என்பதாகும்.அது எங்கே இருக்கிறதென்றால் மனிதரின் இருதயத்துக்குள்ளே மறைந்திருக்கின்றதாம்.

உன்னுடைய நாவே உன் இருதயம்,அந்த நாவினுள் அடைத்து ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒளிவே தாத்.

மூன்று எழுத்துக்களால் அகில உலகமெலாம் அந்த அருட்கொடையானை போற்றுகின்றன.”ஆதி அலிப் அங்கு அனாதி நுக்கத் சோதி ஒளி வந்து தோன்றுமே” என மெய்ஞான செம்மல் பீருமுஹம்மதிய்யா அதை போற்றுகின்றார்.

”அல்லா...”❤️❤️❤️

பெப்பப்பே

 ====பெப்பப்பே====

பேயென நூறாயிரம் விண்ணோர் புகழ நின்றவுனை மேல்வெளியங்கீன்றதல்லால் காயிலைகள் பூமரமில்லாது இருளியங்கரிய கானகமங்கீன்றதல்லால் சாகிபுவி லுன்னறை நீ தானுறையுஞ் சட்டையது தானறிய சற்குரென்னுள் ஆவிதரும் நுனியில் விளக்காக விரைந்தோடி நீ வந்தாளுவை யெந்நாளும் அரசே (ஞானபுகழ்ச்சி 383)

பேயிறசூலுல்லா எனும் திருபேரழகான ரூபமா யாவநற் போதவேத நூலினோடஞ்சிலொன்றாய் நின்றவா ஓய்வொரு நாளில்லாமலே பயலுன்னோடிரந்து கேட்பதை தாயிலு முண்மையாகவே கதி தந்தருள் என்றுமாதியே(ஞானபுகழ்ச்சி 343)

பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே (ஞானபுகழ்ச்சி 338)

பேயலிபு சீனுக்கு முன்னோபிறகோ காபதில் விளைந்தெனை ஆளுமிறையே நாய்யடியேன் இவ்வுரை நவில வலனோமுற்று நாவெழுமோ நல்லோர்கள் முன் போயவர்கள் மெய்பதம் பணிந்து அவரெனக்குரைத்த புத்திகொடு உனைதெரிந்து நல் ஆயபுகழாதி தீதாறடியேர்க்கு ஈந்திடுன் காவல்கொண்டேவல் செய்யவே (ஞானபுகழ்ச்சி 377)

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிந்துயர் துளிகொடே அகமுறுங் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரலமாய் அஹ்மதின்னிரு பதமெனன்புற மனம்கிழ்ந்துன்னோடு இரந்த நான் முகமலர்ந்தெனை முடுகி வந்துயர் முறமை தந்தருள் முதல்வனே (ஞானபுகழ்ச்சி 38)====பெப்பப்பே====
பேயென நூறாயிரம் விண்ணோர் புகழ நின்றவுனை மேல்வெளியங்கீன்றதல்லால் காயிலைகள் பூமரமில்லாது இருளியங்கரிய கானகமங்கீன்றதல்லால் சாகிபுவி லுன்னறை நீ தானுறையுஞ் சட்டையது தானறிய சற்குரென்னுள் ஆவிதரும் நுனியில் விளக்காக விரைந்தோடி நீ வந்தாளுவை யெந்நாளும் அரசே (ஞானபுகழ்ச்சி 383)

பேயிறசூலுல்லா எனும் திருபேரழகான ரூபமா யாவநற் போதவேத நூலினோடஞ்சிலொன்றாய் நின்றவா ஓய்வொரு நாளில்லாமலே பயலுன்னோடிரந்து கேட்பதை தாயிலு முண்மையாகவே கதி தந்தருள் என்றுமாதியே(ஞானபுகழ்ச்சி 343)

பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே (ஞானபுகழ்ச்சி 338)

பேயலிபு சீனுக்கு முன்னோபிறகோ காபதில் விளைந்தெனை ஆளுமிறையே நாய்யடியேன் இவ்வுரை நவில வலனோமுற்று நாவெழுமோ நல்லோர்கள் முன் போயவர்கள் மெய்பதம் பணிந்து அவரெனக்குரைத்த புத்திகொடு உனைதெரிந்து நல் ஆயபுகழாதி தீதாறடியேர்க்கு ஈந்திடுன் காவல்கொண்டேவல் செய்யவே (ஞானபுகழ்ச்சி 377)

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிந்துயர் துளிகொடே அகமுறுங் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரலமாய் அஹ்மதின்னிரு பதமெனன்புற மனம்கிழ்ந்துன்னோடு இரந்த நான் முகமலர்ந்தெனை முடுகி வந்துயர் முறமை தந்தருள் முதல்வனே (ஞானபுகழ்ச்சி 38)

தாத்து

 பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழி அறிந்துயர் துளியொடு அகமுறும் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரளமாய் அஹ்மதின்னிரு பதம் என் அன்புற மனம் மகிழ்ந்து உன்னோடு இரந்த நான் முகம் மலர்ந்தெனை முடுகி வந்து உயர் முறைமை தந்தருள் முதல்வனே

-----------  பீர் முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்.

வெம்பனி என்றால் சூரியனே நடுங்கும் வெப்பம் மிகுந்த துளி.பீரப்பா பாடுவர் ‘பருதி நடுங்கும் துளிகொடென் ஆவி அமைத்தோனே” என.இந்த துளிக்கு “ஆஷிக்” என சூஃபிஸம் கூறும்.பிரபஞ்ச உற்பத்தி காலத்தில் இறைவனும் இறைவனுடைய பெருங்கருணையும் மட்டுமே இருந்தன. அந்த கருணைகடலுக்கு றஹ்மத் கடல் என பெயர், அல்லது ஆத்தும மர்ம ஜலக்கடல் எனவும் பெயர்.மேற்படி றஹ்மத்து கடலில் சதா இறைவனுடைய பேரருள் பெருமழையான துளி பெய்துகொண்டிருக்குமாம்.அப்படியான றஹ்மத்து கடலில் கோடானுகோடி கற்பாந்தங்களினூடாக ஒரு மலர்ச்சி உண்டாகுமாமந்த மலர்சிக்கு காரணமானது கடலில் நீரோடு நீராக உறைந்துள்ள தாத்து எனும் தன்மையே.இதையே மஹரிபத்துமாலையில் ‘தாத்து றஹ்மத்து கடல் நிறைந்த ரகசியம் தனை சொல்லக்கேளும்” என பீரப்பா விவரிக்கின்றார்.அந்த தாத்தானது சிபத்து சிபாத்துகளாக விரியும்.அந்த தாத்து விரிந்து அஹமத் என வளரும்,அஹமது பின்னர் முஹம்மதுவாக மலரும்,அதன் விரிவு நிறைய சொல்ல உண்டு.இந்த முஹமதுவை தான் வலம்புரி என்கின்றோம்வலம்புரியான இதற்குள் மேற்சொன்ன ஆஷிக் துளியை உண்டு முத்து உதயமாகும்.இதுவே றசூல்.

‘பே’ என்பது பீர் என்பதில் வரும் முதல் வார்த்தை.அதன் மேல் இருக்கும்’ஈ’ என்பது அலிபு,இதைத்தான் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிதுயர் துளியொடெ என்பதின் விரிவு.முஹம்மது எனும் வலம்புரியில் புகுந்து பிறந்தவர் தாம் பீர்முஹம்மது எனும் பெயர்.இதில் பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனி என அறியாமல் மருள்கின்றேன் என்பது உட்கிடை ஞானம்

கா-அப

 ====== கா-அப =========

“அறிந்துகொள்ளசொல்லுகிறேன் முக்திதாத்துவெளியில்
ஐந்தாம் வணக்கம் திக்கீர் கபியின் முடிவாகும்
பொருந்துமெட்டாம் புகழும் மக்காம் தம்கூத்து விபரம்
போதவித்து நாதநிலைபுகல்யாகும் நுக்தொன்று
அந்த கருநாதமணி சூடுநினைவொளிவு
அதுதானே உதிரமெல்லாம் அணிந்துடலாய் திரண்டு
விந்தையுள்ள கருவுக்குள்ளே விளைத்த சூடுநினைவு
வேகமுடலெங்குமுயிர் வெதுவெதுத்தே நிற்க்கும்
அங்கமெல்லாம் நபியாகும் அவன் நினைவே றூஹூ
அதுதானே கருநினைவு ஆசையுடனறிவு
கருநாத நுதல் நடுவே காபகபுசைனி
கண்ணான பார்வை ஒலி ஹக்கென்றறிவீரே
இன்னங் கருநாதமணி பேச்சுமூச்சு பார்வை
இரக்கமுடன்கோபம் கேள்வி எதுவுமதுவாகும்
தன்னை அறிந்தல்லவோ தனது பொருளறிந்தால்
தானேதான் தானேதாம் தம்பிரானுமாகும்
கருநிலையில் கருநினைவை கருவதினால் அறிந்தால்
கடிதான பாவமெல்லாம் காற்றில் பஞ்சாய் பறக்கும்”

       ----  பீர்முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ் பிஸுமில் குறம்

முத்தொடு பவளம் பச்சை முதலொளி கூட்டி
சக்தியாய் சிவனாய் இந்த தாரணி தன்னிலாக்கி
பத்தியாய் யெனைவளர்த்த பரமனே யுனையான் பாச
இத்திசை அனைத்தும் போற்றும் இறைவனே துணை செய்வாயே .

❤️ "தாத் என்பது இறைவன் அம்சம் என கொள்ளவேண்டாம், அது இறை சொரூபமே, ஒன்றானது தான் ,முப்பொருளாக இலங்கினாலும் ஒரு பொருளே தான்" ❤️

பிண்டம் என்பது பிரபஞ்ச பிரமாண்டத்தின் ஒரு சிறு அளவு.. அவ்வளவு தான்... இந்த சிறு பிண்டத்திற்க்குள் எங்ஙனம் ஜீவன் இருக்கிறதோ அதுபோல பிரபஞ்ச பகிரண்டத்தினுள்ளும் மஹாஜீவன் குடியிருக்கிறது... அதை அறியவேண்டுமெனில் இந்த பிண்ட சரீர ஜீவனை முதலில் கவனிக்கவேண்டும்...அது பகிரண்ட ஜீவனுக்கு கொண்டு செல்லும்

அந்த மகாஜீவனைத்தான் அகம் புறம் அகப்புறம் புறப்புறம் எங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் ஜோதியுள் ஜோதியுள் ஜோதி என வள்ளலார் குறிப்பிடுகின்றார். அறிவு விளக்கம் வராது மூட புத்திகளுக்கு ஒரு விளக்கை காட்டி அதை கண்டு அவ்வண்ணம் உபாசிக்க சொல்லியுள்ளார். தன்னுடைய வெளிச்சமாக தன்னுடம்பு முழுதும் வியாபித்திருக்கின்ற ஜீவனையே அறிந்து வணங்க தெரியாதவர்கள் எங்கே அண்ட பகிரண்ட ஜீவனை உள்வாங்கி புரிந்து அறிந்து உபாசிக்க போகின்றார்கள்...இருந்தாலும் அவர்களுக்கும் சிறு வெளிச்சம் வரத்தான் செய்யும்.

🙏 குருவே சரணம் 🙏

--❣️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❣️

முச்சுடர்

 முச்சுடர்

ஆதி அலிஃபு அங்கு அனாதி நுக்கத் என்ற அருள் இறையோன் சோதி ஒளி வந்து நாதனென்றே இன்னம் சொல்லுவேன் கேள் ஆதி ஒளி நற் பவளம் அனாதி அழகு பச்சை சோதி ஒளி வெண்டரளமதாய் வந்து தோன்றிடுமே

~ (ஞானமணிமாலை-பீர் முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்)

வீளக்கம்=
அலிஃப்-”அ”-பவளம்-ஆதி
நுக்கத்-”ல்”-பச்சை-அனாதி
லாமலிஃப்-”லா”-வெண்டரளம்-சூறத்துல் நூர்-சோதி ஒளி

பீருமுஹ்ம்மது

 ஹூவாகும் றூஹூ நிலை ஹூவும் நினைவாகும்

ஹூவதுவும் மூச்சதுவும் ஹூவே குத்தூசு
ஹூவே குத்தூசியது ஹூவதுவும் அல்லா ஹுவுக்குள்ளே குறிகொண்டு நாமிருப்பதாமே.

இருக்கும் பொருள் ஹூவுடைய இடத்தை இனி சொல்வேன் இதனடியில் அல்லாவென்ற அட்சரமூன்றெழுத்தும் அல்லா என்றால் என்ன அது அதன் பொருளை கேளும் ஆலமெல்லாம் நிறைந்த அழியாது பழுதில்லை.

பழுதனுகாதுய்ய பொருள் பரமனைத்தும் பாய்ந்து பாங்குபெறும் ஹூவுடைய பேருமது தானே இந்த இறை நாமம் இரண்டு லாம் ஒரு அலிபு இருலாமும் நடுமூலத்திரு புறமும் நிற்க்கும்

நிற்க்குமிரு லாமும் அடிமூலத்திரு புறமும் நிஜமாக ஆதம் ஹவ்வா ஆகும் இரு லாமும் ஒக்கச் சொன்ன அலிபு நடு முச்சுடரெண்டெழுத்தும் ஒன்றுபட்டு வரும் விதத்தை உவந்து இங்ஙனம் சொல்வேன்.

--------- பீருமுஹ்ம்மது ஒலியுல்லாஹ்

சிந்திக்க

 முந்தின ஆதம் மண்ணானவன் பிந்தின ஆதம் வானத்தில் இருந்து வந்தவன், முந்தின ஆதம் மாமிசமானவன் பிந்தின ஆதம் வானத்தில் இருந்து வந்த ஆவியானவன்” என கிறிஸ்து சொன்னதின் பொருளும் நான் சொல்லிகொண்டிருக்கும் விஷயமும் வேறல்ல. அதன் மறை கருத்தை உண்மை சூஃபிகள் அறிவர்.ஏனையர் குதர்க்கம் பண்ணிகிட்டே இருப்பர்

பிம்ப யோஹ

 *****************பிம்ப யோஹ**************

உலகத்தில் இன்று நடைமுறையில் பலவிதமான யோக நடைமுறைகள் பரவலாக இருப்பினும் ,இவையெல்லாவற்றையும் அடக்கிகொண்டு மறைஞான பொக்கிஷமாக மறைந்திருக்கும் ஆதிஅனாதியான சம்பிரதாயமே பிம்பயோகம். குருமுறைகளுக்கெலாம் அனாதியானது இந்த யோகமாக இருப்பினும் இதை எல்லா சமயங்களிலும் எங்கும் நிறைந்த ஒரு சம்பிரதாயமாக மறைந்து இருக்கிறது என்பது இதன் அனாதித்துவமாகும்.

“பிம்பம்” என்பது நாம் பரவலாக அறிந்திருக்கும் ஒரு பொருளாகும், அதாவது இறைவனின் திருவுருவத்தை அது குறிக்கும்.எல்லா இறை திருவுருவங்களையும் “பிம்பம்” என அழைப்பார்கல், ஆனால் இது எதை குறிக்கிறது என்பது மட்டும் அறியாமல் சகல சாத்திர சம்பிரதாய யோகி ஞானியர்களும் இருக்கிறார்கள்.

“பிம்ப யோகம்” என்பது இதன் மறை பொருட்களை விளங்கிடசெய்யும் அதி மகோன்னத செயலாக அனாதியிலேயே இறை ரகசியமாக வைக்கபட்டிருக்கிறது. தேடுபவர்களுக்கு கிடைக்கட்டும் எனும் போக்கில் தான் ஆலயங்களில் திருவுருவத்தை “பிம்பம்” என அழைத்து வைத்தார்கள் அதன் மறை ரகசியத்தை அறிந்து அதன் போக்கில் போகிறவன் “பிம்பம்” ஆகிறான். அவனே “சுயம்பு”

சிந்தனைக்கு

 ஒண்ணுமே வேணாம். உங்களால் கரை காண முடியாத, உலகநூலறிவு தேவைப்படாத, இறுதியில் சுரணை கெட்டு எதுவும் உதவாத நேரத்தில் நினைவுலக சாம்ராஜ்யத்தில் அதி உன்னத செயல் ஒன்றை நடாத்தி மரணமில்லாப் பெருவாழ்வு வாழ புகுப் போகும் புது உலகப் பிரஜைகளான எங்களுக்கு உங்கள் யாருக்கும் தெரியாத வித்தை ஒன்று தெரியும்.

அதனை உங்கள் நூலறிவு கொண்டு விளங்கிக் கொள்ள இயலாது.

தூலத்து வித்தை அனைத்தும் மறந்து மறைந்தே போம்.

புனரபி ஜனனம் புனரபி மரணம்

 புனரபி ஜனனம் புனரபி மரணம்

எண்ணற்ற கோட்பாடுகள், எண்ணற்ற கொள்கைகள் என எல்லாம் குழம்பி போய் கூத்தடிச்சு நான் சொல்றது மெய், நீ சொல்றது பொய் என அடுத்தவன் அடுத்தவனை குறை சொல்லியே உண்மை எதுவென அறியாமல் கடைசியில் ஒரு அருமையான வாழ்வு முடிந்துவிடுகின்றது.


ஞானியர் என சொல்லிகொண்டு பலபேர் வந்துபோயிருக்கின்றனர், ஆனால் சீடர்களுக்குத்தான் குழப்பம் திர்ந்தபாடில்லை. மறுபிறவி உண்டு என சொல்பவர்கள், மறுபிறவி என்பது இந்த ஒரு பிறப்பிலேயே நிகழும் மாற்றங்கள் தான் என்பவர்கள், கர்மம் உண்டு என்பவர்கள், கர்மம் இந்த பிறப்பிலேயே முடிந்துவிடும் என்பவர்கள், ஜீவன் பலபிறப்புகள் எடுக்கிறது என்பவர்கள், ஜீவனை அலகை கொண்டு சென்று விடும் என்பவர்கள், எமன் ஜீவனை பிடித்து நரகத்தில் கொண்டு சென்று துன்புறுத்துவான் என்பவர்கள், உத்தராயனத்தில் செத்தால் சொர்க்கம் சென்றுவிடலாம் என்பவர்கள், தட்சிணாயனத்தில் செத்தால் மறுபிறப்பு உண்டு என்பவர்கள், குரு நினைத்தால் மட்டும் தான் மோட்சம் உண்டு என்பவர்கள், குருவில்லாமல் மோட்சம் பெற்றவர்கள் உண்டு என்பவர்கள். ஆண் இறந்தால் அடுத்த சென்மமும் ஆணாக தான் பிறப்பு என்பவர்கள், ஆண்களுக்கு மட்டும் தான் முக்தி கிடைக்கும் என்பவர்கள். குண்டலினீ இல்லையென்றால் ஞானம் இல்லை என்பவர்கள்,மிருகங்களுக்கும் முக்தி கிடைக்கும் என்பவர்கல், மரங்கலை வனங்கினால் மோட்சம் கிடைக்கும் என்பவர்கள், இயற்கையே கடவுள் என்பவர்கள். உயிர் தான் கடவுள் என்பவர்கள், ஜீவனே சிவன் என்பவர்கள், நியாயத்தீர்ப்பு உண்டு என புலம்பி சென்ரவர்கள், நியாயதீர்ப்பு வரும் என காத்திருந்து ஏமாந்து போனவர்கள், வருகிரதை வரும் இடத்தில் நின்று பார்ப்போம் என இருப்பவர்கள், என்னால் ஒன்றுக்கும் முடியலியே என ஏங்கி தவிப்பவர்கள்.சாவோடு எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு என்பவர்கல், மோட்சம் முக்தி என்பதெல்லாம் பொய் என்பவர்கள்,கடவுளே கதி என தவம் கிடப்பவர்கள்,சாப்பாடு போட்டா மோட்சம் கிடைக்கும் என்பவர்கள்..என..என...


மெய்யென்ன மெய்யென்ன...எல்லாம் பொய்யே...பொய்யின்றி சொன்னவை மெய்யல்ல...உனக்கு முக்தியில்லை என்பதே உண்மை, ஏனெனில் ‘நீ’ இருக்கும் வரை உனக்கு முக்தி வராது. முக்தி என ஒன்று இருக்குமிடத்தில் ‘நீ’ இருப்பதில்லை. இப்பிறப்பில் மட்டுமல்ல எப்பிறப்பிலும் ‘நீ’ நிலையாக இருந்ததில்லை. இப்பிறப்பில் இருக்கும் ‘நீ’ வேறு முற்பிறப்பில் இருந்த ‘நீ எல்லாம்’ வேறு. ஒவ்வொரு பிறப்பிலும் ‘நீ’ மாறிகொண்டேயிருக்கிறாய். உன் மனமும் உடலும் உயிரும் எல்லாம் மாறிகொண்டேயிருக்கின்ரன. நீ ஒருபோதும் அவ்வ்வண்னம் எவ்வனமாயும் நிலையாக இருந்ததில்லை, நிலையற்ற தன்மையே எக்காலத்திலும் உன் வாழ்வின் நிகழ்வு கடந்து வந்திருக்கின்றது. சற்று க்‌ஷன நேரத்தின் முன்னிருந்த நீயல்ல சற்று க்‌ஷன நேரத்துக்கு அப்புறம் இப்போதிருக்கும் ‘நீ’. சுழலும் தன்மை சதா சுழன்று கொண்டே மாறுதலுக்கு உட்பட்டுக்கொண்டே இருக்கின்றது. ஓ மூடனே, ஆனால் ‘நீ’ உன் மனதால் ‘நான்’ சதா மாறாமல் இருக்கின்ரேன் என நினைந்துகொண்டிருக்கின்ராய், இது பொய்யன்றி வேறென்ன?. சுத்த பொய், ‘நீ’ இருப்பதாக நினைக்கிறாயே அதுவே பொய். எப்போது ‘நீ’ அற்று போகிறது அப்போது முக்தி, ஆனால் அந்த முக்தியும் கூட ‘உனக்கல்ல,’., ஏனெனில் ‘நீ’ இருந்தால் முக்தியில்லை, எனில் முக்தி என்பது யாருக்கு என கேட்ப்பாய் அல்லவா?. ம்க்தி என்பது உடலுக்கு உயிருக்கொ, உனக்கோ அல்ல. முக்தி என்பது சுழற்சியின் விடுதலை. கர்மம் எனும் மகா சாகரம் சதா ஓயாமல் அலை வீசி ,நொடிக்கு நொடி ஆசையெனும் காற்றில் அலைவீசி கொண்டிருக்கும் த்ன்மையில் இருந்தும் விடுதலை.கர்மம் எனும் சக்கரத்தில் இருந்து விடுதலை. ஒவ்வொரு பிரவியும் கர்மத்தின் எச்சங்கள் தான், கர்மங்கள் தான் மறு பிரப்பு கொள்கின்றன, அவையே பிறப்பின் பீஜம், பிறப்புக்கு ஆதாரம், இவ்வண்னம் கர்மங்களினால் பிறவிகள் நிலைகொண்டுள்ளன. ‘நீ’ ஒவ்வொரு பிறவியிலும் செத்து போகிறாய், உண்மையில் சாவு என்பது உன் மனதின் சாவு, ‘நான்’ எனும் உன் எண்ணத்தின் சாவு, ‘நான்’ எனும் தற்போதத்தின் சாவு....வந்த வந்த பிரவிகள் எல்லாம் சாவு கொள்ளும், ஞானியென்றோ சித்தனென்றோ சாவுக்கு வேறுபாடு இல்லை,’நீ’ இந்த சாவிலிருந்து தப்ப போவதில்லை. எத்தனித்தாலும் இல்லையென்றாலும் செத்துத்தான் போவாய். இதெல்லாம் உன் கற்பனையின் சாவு தான், உன்மையில் நீ ஒருபோதும் மறு பிறப்பு எடுப்பதில்லை, ஏனெனில் ஒரே “நான்’ அதே ‘நானாக” பல பல பிரவிகளில் அதே “நான்” ஆக இருப்பதில்லை.’நன்’ சதா மாறிகொண்டிருக்கும், மனமும் மாறி கொண்டிருக்கும், உடலும் மாறிக்கொண்டிருக்கும்...கர்மம் மட்டும் நிலையாக சுழன்றுகொண்டிருக்கும். இந்த கர்ம சுழற்சியில் இருந்து விடுதலை என்பதே முக்தி

மகர வித்தை

 ஒண்ணு முதுகெலிம்பின் அடிமுதல் மேலோட்டமாக வெளிமுகமாக அமைந்திருக்கும் நாடி, மேலாக கழுத்து பிடரி, பிந்தலை, உச்சி, நெற்றி, என கீழிறங்கி நாசி, நாசிக்கு கீழ் மேலுதடு வந்து உள்முகமாக கீழிறங்கும். எப்படி கீழிறங்கும் என்பது சூட்சுமம், நூல்களில் சொல்லப்படாதது.

இரண்டாவது நாடி மேலிருந்து முன்பக்கமாக கிழிறங்கி கீழுதடு, கண்டம், நெஞ்சு, நாபி, குறி என கீழ் சென்று உள்முகமாக மேலேறும். இதுவும் எங்ஙனம் மேலேறும் என்பதும் சூட்சுமம்.

இந்த இரண்டு சுழற்சிகளை தான் இரண்டு சுற்றுவட்டம் குறிக்கிறது. மேலும் கீழும் இரண்டு புள்ளிகளும் மையமாக இருக்கும்.

~ ❣️திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்❣️

Ren mai" என்பது உடலின் முன்புற மத்திய கோட்டில் ஓடும் சக்தி ஓட்டம் இது Yin சக்தி ஓட்டப்பாதை ஆசன வாய்க்கும் இனப்பெருக்க உறுப்புக்கும் மத்தியில் ஆரம்பித்து கீழ் உதட்டின் மத்தியில் முடிகிறது.

"DU mai" என்பது உடலின் பின்புற மத்திய கோட்டில் ஓடும் சக்தி ஓட்டம் இது Yang Energy முதுகுத்தண்டு அடியின் வால் எலும்பில் ஆரம்பித்து நேராக மேலே வந்து தலையின் மையபகுதி வழியாக மேல் உதட்டுக்கும் மூக்கு நுனிக்கும் நடுவில் முடிகிறதுஇப்படி முதல் ஆதாரமான தூலத்தை விட்டு உள்முகமாக’ ம்’ எனு ஒளி நிலை பிரயானம் ஆவதையே குண்டலினி ஏறுவது என்பார்கள்.

மின்சார ரெயிலில் பயணம் செய்யும் போது வேகம் அதிகமாக அதிகமாக உடலில் ஒருவித உந்து இயக்கம் அதிகரிப்பதை போல, தூல உணர்ச்சியானது சடாரென சுருங்கும். ஆனால் நாம் உனர்வோடுதான் இருப்போம்.

மனமானது உள்முகமாக ஆமைக்கு உள்வலிவதை போன்று உட்புகும்.இப்படியான இயக்கம் மேலும் மேலும் உள்முகமாக திரும்புவது அனுபவிகள் உணர்வார்கள்.

அப்படி சாதனை செய்வதினால் "மனம் உள்வயப்பட்டு ஒன்றி நிற்பதையே யோகம் என்பர்."

அனைத்தும் அண்ணனின் உபதேசம்

ஒளிமையமான மகார புள்ளியில் இருந்தே அகார உகார சக்திகள் இயங்குகின்றன. அதனாலேயே மகாரத்தை மெய் என்கின்றனர்,

புள்ளி வருவது மெய் எனும் ஆதாரம். ஏனைய பனிரெண்டும் உயிர் இயக்கங்கள்.அப்படி உயிரும் மெய்யுமானது மகாரம்.மெய்யிடம் விலங்குவது விந்து எனும் புள்ளி. அப்புள்ளியானது உயிரேற்றம் பெறும் போது மறைந்து அருவமாக நிற்க்கும்.

எப்படியெனில் ம்+அ=ம, ‘ம்’ எனும் போது புள்ளி இருக்கும், ஆனால் உயிரேற்றம் பெற்று விடும்போது ‘ம’ என புள்ளி இல்லாது விளங்கும்.

இப்போது ‘ம’ என்பது நாதம் எனப்படுகிறது. அதாவது "புள்ளி இருக்கும் போது விந்து எனவும் உயிரேற்ரம் ஆகும் போது நாதமாகவும் திகழும்சொல்லப்படும் வாசியானது ஒவ்வொரு நா்ளைக்கும் மாறி மாறி இயங்கும் தன்மையில் இருக்கிறது.வளர்பிறை, தேய்பிறை எனும் கணக்கில் மாறி இயங்கும்.

ஒரு சுற்று என்பது ஒரு போக்கு = ஒரு வரத்து சேர்ந்தது. அப்படி ஏழு நாளைக்கு, வாரத்திற்க்கு மூன்றரை போக்கும், மூன்றரை வரத்தும் இருக்கும். மூன்றரை போக்கும் மூன்றரை வரத்தும் சேர்ந்து மூன்றரை சுற்று குண்டலினீ அமைப்பு என உருவகம்.

இப்படியான குண்டலினியை மகாரம்மெனும் "நடு மய்யத்தில்" கட்டப்படும் போது அவை ஒரு நேர்கோட்டில் அமைகின்றன, அதையே "சுழிமுனை நாடி" என்பார்கள்.

அந்த நாடியானது மூலம் முதல், உச்சிவரை ஊடுருவும் தன்மையில் இருக்கும். சாதாரன முறையில் மூலாதாரம் என்று மலத்துவாரத்தின் மையத்தை கூறுவார்கள், ஆனால் அப்படி அல்ல.

மூலாதாரம் என்பது இப்போது கானப்படும் தூல ஆதாரமான உடம்பு. அனைத்திற்க்கு மூல ஆதாரமாகி இருப்பது இந்த தூல உடம்பே. அனுபவமானது இந்த தூல உடம்பில் இருந்து தொடங்குகிறது.

இந்த உடம்பின் அ்கமையத்தையே மூல விந்து என கொள்லவேண்டும். அந்த மூல விந்துவே மகாரம் எனும் புள்ளி., சுழியின் நடுக்கண்ணே புள்ளியன ஒளி மையம்ரெண்டு சக்திகள் என கொள்ளப்படும் பாம்பானது எதிர்திசையில் சலனத்தை உடையது என பார்த்தோம் அல்லவா...,

அது ஒன்று போக்கு எனவும், ஒன்று வரத்து எனவும் உருவகம். அதாவது அமிர்தவும், விஷமும் எனலாம்.

இதை சரத்துக்கு உவமானமாகவும் கூறுவர், ஆனால் சரத்திற்க்கும் குண்டலினிக்கும் வித்தியாசம் உண்டு.

சாதாரன கதியில் உட்புகும் வாசியானது விஷமாகவும், வெளிப்புகும் வாசியானது அமிர்தமாகவும் பிரயானம் செய்கிறது.

அதனால் ஆயுள் நஷ்ட்டம் ஏற்பட்டு மரனம் உண்டாகிறது. அதை மாற்றும் திறன் குருபிரான் அருளால் உண்டாகிறது.அதையே “மாற்றிப்பிடிக்கும் வகை அறிவார்க்கு கூற்றை உதைக்கும் குறிப்பதுவாமே “ என மூலர் கூறுவதின் பொருள்

முரீது மஹரிபா

 ====முரீது மஹரிபா====

மூச்சடங்கும் இடமதுவே முரீதென்பர் என்கின்றார் ஆண்டவர்கள்.இவனுங்களோ ஏதோ ஒரு தூல இடத்துல மூச்சு அடங்குற மாதிரியும், அந்த எடத்தையே மெய்ஞானிகள் தொட்டுக்காட்டி சென்றுள்ளதாகவும் நம்பிகிட்டு இருக்கானுவ.ஒருத்தன் சொல்றான் கண்மணி தான் அந்த இடம்ண்ணு, அடுத்தவன் சொல்றான் இல்ல இல்ல புருவமத்தி தான் அந்த இடம்ண்ணு,வேறொருத்தன் சொல்றான் கண்மணிங்கிறது தான் புருவமத்திண்ணு,மற்றொருத்தன் சொல்றான் புருவமத்தியில தான் ஆதம் திருவடியான மூன்றாவது கண் இருக்குண்ணு.எதை எதையோ சொல்லிகிட்டு இது தான் ஆதம் பாதம்ண்ணு நம்பிகிட்டு இருக்கானுக போல.

“மூச்சாகும் தம்மாஹு உயிரு ஹயாத்தாகும் முடியாத மூச்சலவோ ஆதமென்று பேரு” என மெய்ஞான செம்மல் பீருமுஹம்மது அவர்கள் பிஸுமில் குறத்தில் சொல்வது இவன் காதுக்கு ஏறவே ஏறாது.இந்த முரிதை குறிப்பிட்டால் அது மெய்ஞான முரீது இல்லை, எங்க குரு சொன்ன கண்ணு தீட்சை தான் மெய்யான உபதேச முரீதென்பான் கூறுகெட்ட பயல்.

“ஆதமென்ன அவருடைய பாதமென்னவெற்றால் அறியாத பேருக்கெல்லாம் அறிய சொல்வேன் கேளும்”ண்ணு பீரப்பா பாடி சொல்லியும் இவன் புத்தி விளங்காம இருக்கான்.”வேதமென்றும் ஆதமென்றும் விலம்புவதும் அது தாந்வெகுபலதாய் சமையுமுன்னே அஹதியத்தாயிருந்து அதுதானே அஹதத் என்று அனைத்தியும் உள்ளடக்கி  அப்புறமும் வாகிதியத்தாய் வானத்திலோ ஆதம்-வாகிதியாவதென்ன ஆதமுருவாச்சு வகைவகையாய் தலைமுறையாய் வந்தது அந்த விந்து-அந்த விந்து ஆதம் முதல் அணிய வந்ததினால் அது தானே ஆதத்துடைய பாதமது நிஜமாம்” என்கின்றார் வள்ளல் பீருமுஹம்மதிய்யா.

அதாவது அஹதத் என்கும் மறைபொருளாய் விளங்கிய குதுபு மன்ஸில் மஹபியா எனும் மறைவேத ரகசியமானது, வாகிதியாவாக மலர்ந்து, ஆதம் முதல் அவனியில் தரித்து கொண்டது.அந்த முச்சுடர் சொரூபமானது வகை வகையாக விந்துவினூடாக தலைமுறை தலை முறையாக வவ்வல்கொடியாக படர்ந்து நிற்கின்றது. இதனையே பீரப்பா அவர்கள் தமது ஞானபுகழ்சியினில் “ அவ்வல் அஹதாக நின்ரமரம் ஆகி றஹ்மத்தாய் பூத்துகாய்து வவ்வல்கொடியக படர்ந்து காய்த்து பகதுஅஹதாக காலியாமே -சொல்லத்தகுமல்ல இப்பொருளை சுருட்டி மறைக்கின்றேன் ஷறகுக்காக” என மறைத்து சொல்லியிருக்கின்றார்.

”விந்தை பெறும் ஆதத்துட விந்து நிறம் வெள்ளை வெடித்த புகையது காற்றாய் வெளியில் வரும் மூச்சாம்” என விந்துவுக்கும் மூச்சுக்கும் உண்டான தொடர்பை வெளியாக்கியிருக்கின்றார்.ஆனால் இந்த கூமுட்டை பயலுகளுக்கு சொல்லியும் சொல்லியும் மரமண்டைக்கு ஏறவே மாட்டேன்கிறது.இவன் இப்பவும் கண்ணு கண்ணு என கண்ணையே ஞான ரகசியம்ண்ணு சுத்திகிட்டு இருக்கான்.

“ஆச்சரியம் மூச்சுக்கொரு ஆதாரம் அலிபு அந்த அலிபு மூச்சுமல்ல ஆதத்துட பாதம்-அந்தலிபு நிலையறிந்து அதற்கு சுஜூதிட்டால் அதிக தவம் ஆதத்துட பாதமது நிஜமாம்- அந்த அலிபு நிலையறிந்து அதிக தவம் செய்ய அதிகமுள்ள பெரியோரை அடிபணிந்தால் சொல்வார்” இவ்வண்ணம் மறைவேத ரகசியமான ஆதம்பாதம் அறிந்து அதன் தவக்கருத்தில் ஊணாது பொய்பயல்கள் பொய்யை மெய்யென்று போதகம் செய்து தானும் கெட்டு தன்னை சார்ந்து இருப்போரையும் கெடுத்து, இது தான் மெய்வழி என பொய் வார்த்தை சொல்லி திரிவான், வேஷம் மட்டும் புனைந்தால் மெய் ஆகாது, அறிவாம் முத்து உன்னிடம் இருக்க வேண்டும், அந்த மாணிக்க முத்து உன்னிடம் இல்லையென்றால் நீயும்  சைத்தானை ஆராதிப்பவனே,சைத்தான் செய்த தவத்தை செய்பவனே தான் என பீரப்பா சொல்லி போயிருக்கின்றார்.நீயோ செய்ய வேண்டிய தவமுறை முரீது என்பது சைத்தானுக்கு தெரியாததாக இருக்க வேண்டும், சைத்தான் பழகாத முரீதாக இருக்கவேண்டும், சைத்தான் ஏறாத தவநிலையாக இருக்க வேண்டும்.அதுவே தீன் எனப்படும் மெய்வழியாகும். அந்த ஹக்கான அலிபை அறிந்து அந்த தவநிலையினில் ஏற்றம் கொள்வது இஸ்லாம்.

”ஹக்காம்நபி தம்மோடு இறை கல்பான பல்லுடலில்
செக்கானது போல் அஞ்சு திருக்காய் எழும் மூச்சில்
நாக்காத அலிபு ஒன்று உண்டு அதில் நடு ரெண்டுள லாமும்
சிக்காமல் எடுத்து ஓதிடும் என்றே உரை செய்தான்”=பீரப்பா ஞானமணிமாலை

புருவமத்தி என்பது புருவத்தின் மத்தியா -புருவங்களின் மத்தியா என ஒரு சத் விசாரம்.

 புருவமத்தி என்பது புருவத்தின் மத்தியா -புருவங்களின் மத்தியா என ஒரு சத் விசாரம்.

=========================================

திருச்சிற்றம்பலம்.

அருட்பெருஞ்ஜோதி அருட்பெருஞ்ஜோதி தனிப்பெருங்கருணை அருட்பெருஞ்ஜோதி.

முதலில் நாம் தெரிந்து கொள்ளவேண்டியது “மணி’ என்பது என்ன? இதை என்ன என்று கூறுமிடத்து வள்ளலார் சொல்லுவதை பாருங்கள்.

“நமது புருவமத்தியில் ஆறுபட்டையாய் உருட்சியுள்ள ஒரு மணி பிரகாசம் பொருந்தி இருக்கின்றது“ என்பார்....  அந்த “ஒரு மணியே” மணி, மந்திர, அவுடதம் என அறிந்து கொள்ளவேண்டும்…. அந்த ஒரு மணியே ரெண்டு கண்ணிலும் உயிருக்கு உயிராயும் கருணை கடலாயும் கைபடா கனலாயும் ஜோதியாயும் தந்தையாயும் தாயாயும் குருவாயும் ஞானமாயும் மிளிர்கின்றது. அந்த “ஒரு மணியே குருமணி” என அறிதல் வேண்டும்….

அப்படி "ஆறு பட்டையுடன் கூடிய ஒரு மணியை” தக்க குருவின் துணை கொண்டு அறிதலே ஞான தீக்கை.
அதனை தக்க ஆசாரியன் திருவருளால் அறிந்து திறந்து கொள்ளுதலே “நடுக்கண் பூட்டை” திறத்தல். அதுவே ஞான சாதனம்...

இங்கு கற்றவர் உளத்தே இனிக்கும் என்பது அறியப்படவேண்டியது, கண் நுதல் கடவுள் என்பவர் உளத்தே இனிக்கும் தன்மையினர் என தெளிகிறது..ஆனால் ஊனக் கண் மணியானது உளத்தே இனிக்கும் தன்மை அற்றது.

“கண் நுதல்” கடவுள் என்பதுவே அறியப்படவேண்டியது. அதுவே உளத்தே இனிக்கும் தன்மையது.  ஆதலின் உளத்தே இனிக்கும் தன்மை உடைய கண்நுதல் கடவுளை அறிதல் வேண்டும். அன்றியும் “கண் மணியே” இங்கு வள்ளலாருக்கு ஞான மணியாயும் ஞான மருந்தாயும் இருக்கின்றது. ஆதலின் “மணி” என்பது என்னவென்று புரிதல் அவசியம்..

“மணி மந்திர அவுஷதம்” என்பர் பெரியோர். மணியானது மந்திரமாயும் மருந்தாயும் இருக்கிறது என பொருள். அதையே வள்ளலாரும் தெரிவிக்கிறார்.
பொற்சபை நடஞ்செய் புண்ணியரை கண்ணினுள் மணியாயும், கைபடா கனலாயும், கறைபடா மதியாயும் ,கணிப்பரும் கருணை கடலாயும், தெய்வமாயும் கருதி திருப்பணி புரிந்திருக்கின்றேன் என்றே வள்ளலார் பாடுகின்றார்.

ஆதலின் இங்கு ஊன கண்மணியே தான் கடல் என கொள்ளுதல் தகுமோ?, அல்லது ஊன கண்மணி தான் மதியென கொள்ளுதல் தகுமோ?, அல்லது ஊன கண்மணி தான் கனலாயும் கொள்ளுதல் தகுமோ?.. அப்படி கொளின் ஊன கண்மணி தான் கடல் எனவும் கொளவேண்டுமே.? ஒரு ஊன் உறுப்பு, ஊன்பொருள் எப்படி கனலாகவும், கடலாகவும், இலங்கும் என்பதை சற்று கூர்ந்து நிச்சயித்தல் நன்றல்லவா?.

ஆதலின் இஃது உவமையாக கொண்டதே அன்றி ஊன கண்மணி தான் கனல் என்றோ, ஊன கண்மணி தான் கடல் என்றோ, ஊன கண்மணி தான் மதியென்றோ, ஊன கண்மணி தான் பொற்சபை என்றோ கொள்ளுவதெங்ங்னே?.

இப்பாடலில் வள்ளலார் உபயோகிக்கும் வார்த்தையானது “தெய்வமே என நான் நின்னையேகருதி” என்பதாகும். அதாவது மேற்கூறியவை உவமையாகும். அதாவது,கண்ணின் மணி போலவும், கைபடாத கனல் போலவும், கறைபடா மதி போலவும், கருணை கடல் போலவும் புனைந்துரைக்கின்றார் பெருமான் அவர்கள். ஆதலின் “கண் நுதல் கடவுளை என்பது மேற்சொன்ன “மணி’ என் தெளிதல் நலம்.

அடுத்து மெய்ஞானம் என்ன என வினவுமிடத்து வள்லலார் கூறும் மெய்ஞானமானது “தகரமெய்ஞானம்” எனப்படும். அதை “தகர மெய்ஞான தனிப்பெரும் வெளியெனும் அகர நிலைப்பதி அருட்பெரும்ஜோதி” என்பார் அகவலில். அப்படியான தனிப்பெரும் வெளியினி விளங்கும் தனிப்பெரும் கருணையளரே அகர நிலையான அருட்பெரும் ஜோதியார்., அப்படியல்லவா?. ஆகையினால் ஊனக்கண்ணும் அதில் இருக்கும் மணியும் தனிப்பெரும் வெளியாவதெங்ங்னே என சிந்தித்தல் நன்மை பயக்கும். முன்சொன்ன ஆறுபட்டையுள்ள மணியிலங்கும் தலமே ”தகர வெளி”.  அல்லாது செத்துபோகும் போது அழுகி மண்ணோடு மண்ணாகி போகும் தன்மையான ஊனகண்மணி தகர மெய்ஞானமாகாது.

அன்றியும் மெய்பொருள் என்பது பஞ்சபூதங்களால் உருவாக்கப்பட்ட தூல பருப்பொருளக இருக்கமுடியுமா என சிந்தித்து தெளிதல் நலம்.

கண் என்பதும் கண் மணி என்பதும் பஞ்ச பூதங்களால் உருவாக்கப்பட்டதும் மரணகாலத்தில் அழிவை தருவதும் ஆகும். ஆனால் வள்ளலார் கூறும் தகரவெளியில் விளங்கும் மணியானது பஞ்ச பூத சேர்க்கையினால் உருவாக்கபடாததும் அனாதி முதல் இருப்பதுமாகிய “உண்மை வஸ்த்து”. அதை ”ஏக வஸ்த்து” என்பர் சான்றோர். அதுவே “மணி”, கண்ணுக்கு கண்ணாகவும், உயிருக்கு உயிராகவும்,மாமருந்தாகவும் கைபடா கனலாகவும் , இன்பத்தை தரும் அமிர்தமாகவும் உள்ளது. அதையே கண்ணார் ஒளி எனவும், ஒளியின் கதிர் எனவும் சொல்லுவர்.

கதிர் என்பது கதிரவனை குறிக்கும், அதை ஞான சூரியன் என்பார், அல்லது சிவசூரியன் என்பாருமுளர். “தினம் சூரிய கலையில் செல்லும்படி மனதை அந்த கண்களில் செலுத்தவேண்டும்” என வள்ளலார் சொல்வதை சற்று கவனிக்க அதன் உண்மை புலப்படும். அதாவது சூரிய கலையில் செல்லும்படி மனதை அந்த ”கண்களில் ” செலுத்தவேண்டுவது கடமை. சூரிய கலை என்பது ஒரு கண்ணில் அல்லவா இருப்பதாக சொல்லுகிறார்கள், அப்படியெனில் ஏன் வள்ளலார் “கண்களில்” என பன்மையில் குறிப்பிடுகின்றார்? ரெண்டு கண்களிலும் எப்படி சூரிய கலை வரும் என நினைக்கவேண்டாமா?

“விண்ணேவிண் உருவேவிண் முதலே விண்ணுள்
வெளியேஅவ் வெளிவிளங்கு வெளியே என்றன்
கண்ணேகண் மணியேகண் ஒளியே கண்ணுட்கலந்துநின்ற கதிரே”,

என்பதில் வரும் கதிரே ”அகர” நிலைப்பதியான அருட்பெரும் ஜோதி, இதில் வரும் விண்ணே என்பது ”தகர வெளி” எனப்படும். ஆகையினால் தினமும் சூரிய கலையான “அகர’ நிலையின் பால் மனதை செலுத்தவேண்டும்.. இதுவெ வள்ளலார் கூறும் தகர மெய்ஞானம். அல்லாது யோக சாத்திர சம்பிரதாயப்படியான அகரம் என குறிப்பிடும் சூரியகலை இயங்கும் வலது கண் இல்லை என தெளிதல் நலம் அன்றோ.

மேற்படி விளக்கங்களினால் நாம் புரிந்து கொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால் “ஆறு பட்டையுடன் கூடிய மணி” இலங்கும் புருவமத்தியே ஆன்ம ஸ்தானம், ஆதலினாலே வள்ளலார் ”ஆன்மாவுக்குச் சகல விளக்கமாகிய சாக்கிர ஸ்தானம் லலாடம், ஆதலால், விசேடம் சிறந்தது லலாடத்தில் மூக்குநுனியாகிய புருவமத்தி.” என்கிறார்.

புருவமத்தியை விளக்குமிடத்து “இருதயத்திற்குமேல் இரண்டரை அங்குல இடமான கண்டத்தில் மகேசுவரனும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குல அண்ணாக்கில் சதாசிவமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குல உயரத்தில் புருவமத்தியில் விந்துவும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் நாதமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் பரவிந்துவும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் பரநாதமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் திக்கிராந்தம் அதிக்கிராந்தம் துவாதசாந்தம் முதலானவைகளும், அதீதத்தில் சுத்தசிவமு முள” என்கிறார்.

அதாவது புருவமத்திக்கு கீழ் ரெண்டரை அங்குலத்தில் அண்ணாக்கும், புருவமத்திக்கு மேல் ரெண்டரை அங்குலத்தில் நாதமும் இருக்கும். புருவமத்தி விந்துஸ்தானம். அந்த விந்துஸ்தானம் அக்கினி பீடமாகவும் அதன் மேல் ஆன்மாவும் விளங்கும். இதுவே “மணியாடும் மன்று” அல்லவா?

அப்படியெனில் கண்டிப்பாக இந்த புருவமத்திக்கு ரெண்டரை அங்குலத்திற்க்கு மேல் நாதஸ்தானம் வரவேண்டும், அப்படி வராத எந்த ஒருஇடமும் புருவமத்தி என சொல்லக்கூடது, ஏற்கவும் கூடாது அல்லவா?.

மேலும், சோம சூரி யாக்கினி பிரம விஷ்ணுக்கள் இருக்குமிடம்: நேத்திரம் புருவமத்தி, அண்ணா, பிரமரந்திரம் என்றும் வள்ளலார் புருவமத்தியை குறிப்பிடுகின்றார் அல்லவா?... அதை விளக்கமாக பார்ப்போம்.

முதலில் மேலிருந்து கீழாக முதலில் பிரம்மரந்திரத்தில் யார் இருக்கிறார்கள் என பார்ப்போம். பிரம்மரந்திரத்தில் விஷ்ணு இருக்கிறார் என சொல்கிறார்., அடுத்து அண்ணாவில் பிரம்மாவும், அதற்க்கு கீழ் புருவமத்தியில் அக்கினியும், நேத்திரம் என்பதில் சோமசூரியனும் இருக்கிறார்கள். அப்படித்தானே?

ரெண்டு கண்களிலும் சோம சூரியன் இருவரும், புருவமத்தியில் அக்கினியும் இருப்பதாகத்தானே சொல்கிறார்?.. அப்படி அக்கினி இருக்கும் புருவமத்தியே ஆன்மஸ்தானமாகிய ”மணியாடும் மன்று” எனப்படும் சிற்சபை.. இதற்க்கு ஆதாரமாக வள்ளலார் சொல்லுவதை பார்ப்போமா?

அதாவது நெற்றியில் ரோமம் தோன்றியும் தோன்றாமலும் இருக்கிறதல்லவா? அது ஏன் என சொல்லும்கிறார்,” இவை அல்லாது மற்ற இடங்களில் தோன்றுவது தத்துவக் கெடுதி. தத்துவங்களின் உட்புற மலங்களே வாயுவின் பிருதிவி. ஆதலால், மேற்குறித்த இடங்களில் அக்கினியின் காரிய மில்லாததினால் உரோமம் உண்டாகின்றது. அக்கினி காரியப்பட்ட இடங்களில் தோன்றியும் தோன்றாமல் அருகியிருக்கின்றது.

நெற்றியில் தோன்றா திருப்பது மேற்படி இடத்தில் ஆன்ம விளக்கம் விசேஷ முள்ளது. அதைப் பற்றி மேற்படி இடத்திற்கு விந்துஸ்தானம் என்றும், அறிவிடம் என்றும், லலாடம் என்றும், முச்சுடரிடம் என்றும், முச்சந்திமூலம் என்றும், நெற்றிக்கண் என்றும், மஹாமேரு என்றும் புருவமத்தி என்றும், சித்சபா அங்கம் என்றும் பெயர்.

ஆதலால், விந்து என்பதே ஆன்மா. விந்துவின் பீடம் அக்கினி. இந்த இரண்டினது காரியமே பிரகாசமாகிய அறிவின் விளக்கம் ஆதலால், உரோமம் அருகி யிருக்கின்றது.

இதிலிருந்து நாம் தீர்க்கமாக புரிந்துகொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால் புருவமத்தி என சொல்லப்படுகிற இடத்தினில் அக்கினியின் காரியத்தினால் ”ரோமம் தோன்றியும் தோன்றாமலும் அருகி இருக்கும்”. அப்படி ரோம அருகி இருக்கும் இடமே புருவமத்தி எனப்படும் விந்துஸ்தானமாகிய நெற்றிக்கண் என்ற சித்சபா அங்கமாகும் மஹாமேருவாகிய லலாடம்.

நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்.

இருமை

 இருமை

தன்னுடலை தான் என்பதும், தன் மனதை தன்னுடையது என்பதும், தன் உயிரை தன்னுடையது என்பதும், தன் எண்ணங்களை தன்னுடையது என்பதும், தன் பேச்சை தன்னுடையது என்பதும், தன் செயல்கள் அனைத்தும் தன்னுடையது என்பதும், தன் உடலில் ஒவ்வொரு அங்கங்களையும் தன்னுடையது என்பதும், ஆக இதுவே இருமை எனப்படுவது. இருப்பது ஒருமை மட்டுமே, அதனை காணாது ,உணராது இருமையால் அவதியுறுவதே குழப்பத்திற்க்கெல்லாம் காரணம்

தியானம்

தியானம்

வணக்கம்; ஏதோ தியானம் ஆரம்பிக்கபோறோம்ணு பெரிய விஷயம்ணு நெனைக்காதீங்க, தியானம் ஒண்ணும் பெரியசங்கதி ஒண்ணுமில்லே, ஆனா பெரிய விஷயத்துக்கு ஆரம்பம் தான்.


எல்லோரும் ரெம்பவும் தான் தியானம்ணு அலட்டிக்கிறாங்க, அப்படி இருக்கணும், இப்படி இருக்கபடாது, அந்த நெனைப்பு வரகூடாது, இப்படித்தான் இருந்து செய்யணும்ணு ஏராலமான கட்டுப்பாடுகளை தியானத்துக்கு விதிச்சுருவாங்க, அதனால தியானம் சரியாக எப்பவுமே அமையறதுல்லை. இது தான் தியானத்துக்கு வரும் குறுக்கீடு. தியானத்துக்கு எந்த கட்டுபாடுகளும் தேவையில்லை, கட்டுபாடுகளை களைந்து இருப்பதே தியானம், அது அருமையானது.


உருவதியானம் அருவதியானம்ணு ரெண்டு இருக்கு, அதுல உருவதியானம்ங்கிறது சும்மா எதாவது ஒரு பொருள்மேலயோ அல்லது நமக்கு மனதுக்க் பிடிச்ச சிலை விக்கிரகம் சக்கரம் முதலியவற்றின் மீது மனம் செலுத்தி இருப்பது.மற்றொண்ணு அருவதியானம், அது இறை கலப்பில் மனம் இருப்பது, சிலை விக்கிரகம் என ஒண்ணும் இருக்காது, மனம் எப்பவும் இறைநினைப்பிலேயே ஆழ்ந்து இருக்கும். இந்த ரெண்டுவித தியானத்துமேலயும் கட்டுபாடுகள் விதிச்சுகிட்டு ஏதோ சாதிக்கபோறோம்ங்கிற நெனைப்புல இருந்துகிட்டீங்கண்ணா நீங்க சத்தியமா தியானத்துக்கு வரமாட்டீங்க. இந்த புரிதல் இல்லாம தியானம் கைகூடாது. அதுனால சிம்பிளாக தாகத்துக்கு தண்ணிகுடிக்கிறமாதிரி தியானம் பண்ண புரிஞ்சுக்குங்க. தாகத்துக்கு தண்ணிகுடிக்கிறது ரெம்ப கேசுவலானது, தியானமும் அப்படித்தான் இருக்கணும். ஆன்மதாகத்துக்கு குடிக்கிற தியான தண்னீர். அதை சும்மா குடியுங்க, கட்டுபாடு்களை களையுங்க

எப்பொருள் யார்யார்

 எப்பொருள் யார்யார் வாய் கேட்ப்பினும் அப்பொருள் மெய்பொருள் காண்பதறிவு...எவன் என்ன சொல்லட்டும், அவன் எந்த ஜீயோ ஸ்ரீ யோ ஆகட்டும், நமுக்கு அவன் யாருண்ணே தேவையில்லை...அவன் சொல்றது என்னாண்ணு மட்டும் தான் கவனிக்கணும், அவன் கூறும் விஷயங்களில் மெய்பொருலான விஷயங்கள் இருக்கின்றதா, அவ்விஷயங்கள் உன்னதமான ஒரு பொருளுக்கு சிறிதேனும் வெளிச்சம் காட்டுகிறதா என காண்போம்.தூலமான சரீரங்கல் அழிந்து போவன தான்,ஆனால் சூட்சுமமான அறிவுகள் அழிந்தௌ போகாதவை, ஒருவர் சொன்ன அறிவு மற்றொருவரிடத்தில் சுடர் விட்டு எரிந்துகொண்டிருக்கும் என்பதே உண்மை

சத்சங்கம்

 சத்சங்கம்

எந்த வித்தைகளும் ஞானத்தை நேரடியாக தராது.. அதுக்காக அவையெல்லாம் அர்த்தமற்றவை அல்ல... ஒவ்வொரு வித்தைகளையும் எந்த எதிர்ப்புமின்றி உள்வாங்கி செயலாற்றும் போது அவை நமக்கு தனியான ஒரு வித புரிதலை சன்மானமாக தருகின்றன.. அந்த புரிதலாகிய சன்மானம் நம் உயிரோடு ஒட்டிகொள்கின்றது.... அது நம்மை அடுத்த நிலைகளுக்கான படிகலை அடையாளம் காட்டுகின்றது... முதல் படியே பயனற்றது என ஒருவன் நினைத்து கொண்டிருந்தால் அவனுக்கு புரிதல் வருதல் எங்ஙனம்?.. அடுத்த படியை அடையாளம் காண்பது எங்ஙனம்... அதனால் சரியான வளர்ச்சியில் இருப்பவனுக்கு என ஒரு வித்தை நிரந்தரமாக இருக்காது... அவன் வித்தைகளின் ஊடாக பயணித்து கொண்டிருப்பான்.. அவன் எந்த வித்தைக்கும் அடிமைபட்டு கிடப்பதில்லை.. அவன் புரிதலே அவன் நிரந்தர வித்தையாக மலரும்....


ஒருவரை பார்த்த உடனேயே..அல்லது வித்தையை பெற்ற உடனேயே அதை தீர்மானம் பண்ணி விடுகிறார்.. இது இவ்வளவுதான்ணு...அதில் அவர் நுழைவதில்லை.. அதை நுழைந்து பரிசோதனை பண்ணுவதில்லை... அதை கொடுத்த குருவை பரிசோதனை பண்ணிகொண்டிருப்பார்...... இது தவறான அணுகுமுறை... ஏற்றுகொள்ளும் மன பக்குவம் இருப்பவன் குருவை அல்ல ஏற்று கொள்ளுவது.. அவர் கொடுத்த வித்தையை... வித்தையை ஏற்றுகொள்ளுகிறவன் குருவை ஏற்பவனாகிறான்... ஆனல் அவன் குருவுக்கு அடிமையாக இருப்பதில்லை.. குருவை பரிசோதனை பண்ணிகொண்டிருப்பதில்லை...  வித்தை பெற்று விட்ட உடனேயே குரு காணாமல் போகிறார்.. அங்கு வித்தை தான் இருக்கும், குரு எனும் தூலம் போய் விடுகின்றது... அது அந்த வித்தை ஒளியாக மலர்கிறது... வித்தையே குருவாகின்றது... இதை விட்டு குருவின் தூலத்தோடு ஒட்டி அவரின் அங்க அடையாலங்களை நோண்டிகிட்டு அவர் நல்லா பிகேவ் பண்ணுகிறார் என்றால் வித்தையும் நல்லது என நினைப்பவர்களுக்கு ஒன்றும் நடப்பதில்லை.....


இவ்வண்ணம் ஒருவர் புரிந்து கொள்ளவேண்டும் எனும் அலாதியான ஆவலோடு ஆழ்மன தேடுதலோடு உண்மை சிறக்க உள்ளன்போடு எதிர்பார்த்து இருக்க, அவரின் முகம் நோக்கி ஆன்ம வாஞ்ஞையோடு அப்படியான சுத்த இருதயம் படைத்தவருக்கு புரியபடுத்தி கொடுக்கவேண்டும் எனும் உள்ளன்பு பொங்கும் நேரம் அது அந்த அருமையான தருணம் சீடன் புரியவேண்டியதை ஆழமாக புரிய தொடங்குகிறான்...இதுவே சத் சங்கம்.

ஆதி நாதம் அல்லது ஆதி வார்த்தை

 ஆதி நாதம் அல்லது ஆதி வார்த்தை

ஆதியில் வார்த்தை இருந்தது, அந்த வார்த்தை தேவனோடு இருந்தது, அந்த வார்த்தை ஒரு தேவனாய் இருந்தது, அவர் ஆதியில் தேவனோடிருந்தார், சகலமும் அவர் மூலமாய் உண்டாயிற்று, உண்டானதொன்றும் அவராலேயன்றி உண்டாகவில்லை, அவருக்குள் ஜீவன் இருந்தது, அந்த ஜீவன் மனிதருக்கு ஒளியாய் இருந்தது, அந்த ஒளி இருளிலே பிரகாசிக்கின்றது, இருளானது அதை பற்றிக்கொள்ளவில்லை, ஆதிமுதல் இருந்ததும், நாங்கள் கேட்டதும் எங்கள் கண்களினால் கண்டதும், நாங்கள் நோக்கி பார்த்ததும், எங்கள் கைகளினால் தொட்டதுமாயிருக்கிற ஜீவ வார்த்தையை குறித்து அறிவிக்கின்றோம், அந்த ஜீவன் வெளிப்பட்டது, பிதாவினிடத்தில் இருந்ததும், எங்களுக்கு வெளிப்பட்டதுமான நித்தியமான அந்த ஜீவனை நாங்கள் கண்டு, அதை குறித்து அறிவிக்கின்றோம். உலகத்திலே வந்த எந்த மனுஷனேயும் பிரகாசிப்பிக்கிற ஒளியே அந்த மெய்யான ஒளி. அவர் உலகத்தில் இருந்தார், உலகமோ அவர் மூலமாய் உண்டாயிற்று, ஆனால் உலகமோ அவரை அறியவில்லை. எத்தனை பேர்கள் அந்த வார்த்தையை பெற்றுக்கொண்டார்களோ அத்தனை பேரும் தேவனுடைய பிள்ளைகள் ஆவார்கள்.


----பைபிள்


இந்த எக்ஸ்னா "X" என்னவாம்?

பிதா - குமாரன் - பரிசுத்த ஆவி - ஞானஸ்நானம்

 பிதா - குமாரன் - பரிசுத்த ஆவி - ஞானஸ்நானம்

ஆகையால், நீங்கள் புறப்பட்டுப்போய் சகல ஜாதிகளையும் சீஷராக்கி, பிதா, குமாரன், பரிசுத்த ஆவியின் நாமத்திலே அவர்களுக்கு ஞானஸ்நானங்கொடுத்து,தேவன் கட்டளைப்படியே தாங்கள் அறிந்திருக்க வேண்டியதான இந்த மூன்று திருநாமங்களை உங்களில் எத்தனை பேர் அறிந்திருக்கிறீர்கள்?தெரியவில்லையா? கவலை வேண்டாம். நீங்கள் இன்னும் ஞானஸ்நானம் பெறவில்லை என்பதே மெய்.

ததா + கதா

 ததா + கதா

"ததா+கதா’’ என்பது இரு வேர் சொல் கூட்டு, "ததா" என்றால் அவ்வண்ணம், அங்ஙனம், அதன்படி என பொருள்படும், "கதா" என்பது அசைவு,நடத்தல், முன்னேறுதல், வெளிப்படுதல் என பொருள். இதில் ‘ததா’ என்பதில் அவ்வண்னம் என சொல்வதில் இருந்து மற்றொன்றை புரிந்து அதன் படி நடப்பவர் என பொருள். “அந்த" மற்றொன்று எதுவெனில்....”””””இவ்வுலகத்திலும், இது போன்று அனேகம் கோடி பிரபஞ்ச கூட்டத்து விண்கூட்ட சங்கமத்துள் திகழும் அனைத்து சீவசாலங்களும், மற்றும் இவ்வனைத்திலும் பிறந்து மறைந்து போன அனைத்து சீவசாலங்களும், மற்றும் இவ்வுலகத்திலும் மற்றை இவ்வனைத்திலும் பிறக்க இருக்கும் அனைத்து சீவசாலங்களும் ”பரநிர்வாணம்” அடையும் பொருட்டு வர்த்திப்பவர்,என பொருள்.நம்முடைய சாதனை, தியானம், யோகம்,பிரார்த்தனை, செயல் ,கர்மம், வினை போக்கு, வேள்வி, தானம்,தர்மம் என அனைத்தும் இவ்வனைத்து சீவசாலங்கள் உய்யும் பொருட்டு சதா "வழங்கி கொண்டு” இருக்க ‘தான்" அற்று பரநிர்வாணம் சித்திக்கும்

மனம்

 மனம் ஆசை கொள்ளுவது ஒன்றே..அதன் அதீத காதல்...உடலுடனும் உயிருடனும்...உடலையும் மனம் காதலிக்கிறது, உயிரையும் மனம் காதலிக்கிறது...இவற்றை இழக்க விரும்பவில்லை...ஆனால் மனத்துக்கு வழிதுறை தெரியாது..சிக்னல் ரேன்ச் விட்டு போகிறது...உண்மையில் மனமே விட்டு போகிறது..உடலையும் உயிரையும்...மனம் தொடர்பு எல்லைக்கு அதிதூரம் போகிறது..தினம் தினம் போய் கொண்டே இருக்கிறது..அதுவே அதன் நிரந்த பயத்தின் காரணம்.

ஏனெனில் மனமானது இவற்றை நிர்மாணிக்கவோ நிர்வகிக்கவோ நிலை நிறுத்திகொள்லவோ ஏற்ற அறிவையோ அனுபவத்தையோ கொண்டதுவல்ல...மனதிற்க்கு இவை ஒன்றும் தெரியாது...காக்கை கூட்டினில் குயிலாக முட்டை போட்டு அடை காக்கிறது

பாருங்க!

 பாருங்க..நாம் மாதாவின் கருவில் நெல்லிக்கனியளவு என இருக்கையிலே நம்முள் ஒரு அமைப்பு உண்டு...அதுவே கருவுக்கு எல்லா உறுப்புகளையும் அங்ககுலங்களையும் விரித்து உடலாக மலர செய்கிறது..தோன்றா நிலையில் இருக்கும் அது தூலத்துக்கு உரு கொடுக்கிறது...அல்லவா..அது எது?

நான்.. நான்

 நான்.. நான்” என கொண்டாடி அபிமானிக்கும் இந்த உடல் உயிர் இரண்டும் ”‘நான் அல்ல”.

“நான் அல்ல” என மறுக்கும் பொருளாக இருக்கும் இவை இரண்டும் மெய்யாகவே மெய்யாகவே சிவசக்தி சொரூபமான மெய்மை கோலம். ஆதி அனாதியான சொரூபம். அறிவு கெட்டு “நான்” என சொல்கிறோம். இருப்பது “அச்சொரூபமே”.

என்னை கண்டவன் என் பிதாவையும் கண்டிருக்கிறான்.,நானும் பிதாவும் ஒன்றாக இருக்கிறோம

ஞானம்=ஞா+னம்,

 ஞானம்=ஞா+னம், அதாவது "னான்..னாம்" என்று ஆகி கொள்ளுவது.

இதுவே வேதத்தின் உட்பொருள். "னான்..னான்.." என்று உன்னுள் இருந்து சதா சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் வஸ்து, 'வந்தவேதமாக' திருவுரு தாங்கி, முன்னிலை குருவாக வெளியாகி நின்று தன்னை அறிவிக்க, அதாவது உன்னுள் அறியபடாததாய் இருக்கும் ஆத்மாவே குருவுருவாக வந்து தன்னை அறிவிக்க, உன்னை நீ அறிகிறாய்.

அதோடு காலமெல்லாம் “ஓட்டி பழகி” அறிவு விளைவேற்றம் ஏற ஏற, "னான் நாமாகுதல்" கைவரவாகும். அதனால் மெய் அறிவு சித்திக்கும்.

-- சாலை ஆண்டவர்கள் 

விசாரம்

  ஒருவர் அதோகதியாகிய சுவாசத்தை சுவாசித்து கொண்டிருக்கின்றார் என கொள்க,ஊர்த்வகதியினை அறிந்த ஒருவர் அதோகதியானவர்களே நீங்கள் சென்று கொண்டிருப்பது அதோகதி,நீங்கள் அதோகதியானவர்கள்.ஆகையினால் அதை விடுத்து பரிபூரணமான ஊர்த்வகதியினை நோக்கி பிரயாணம் செய்யுங்கள் என அழைத்தால் ,அது எவ்வண்ணம் குறையாகும்?.ஏசுநாதர் பாவிகளை ரட்சிக்கவே வந்தேன் என்கிரார்,அவர் பாவிகலையே அழைக்கிறார்,நீதிமான்களையல்ல.பாவிகளே மனந்திரும்புங்கள் எனத்தான் அழைக்கிறார். அவ்வண்ணம் பாவிகளை பாவம் செய்பவர்களே என அழைத்து அவர் உபதேசித்தது தவறாபிரம்மஞானத்தின்கண் அவா கொண்டு இருப்பவர்கலை கூட பிரம்மம் என்பது கூட பொய் என சொல்ல விழைகின்றேன். அதுவும் கூட மூடத்தனம் என சொல்வதில் தயக்கமில்லை ஜீ

3

 

Delete or hide this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y








Hseija Ed Rian வெட்டவெளி தன்னை மெய்யென்றிருப்போர்க்கு பட்டயம் ஏதுக்கடீ-குதம்பாய் பட்டயம் ஏதுக்கடீ

6

 

Delete or hide this

Love

 

 · Reply

 

 · 1y








Kumar Venkitasamy Hseija Ed Rian
இதெல்லாம் சரி ஐயா !
யாம் கூறுவது குணம் பற்றியே.

1

 

Delete or hide this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y








Hseija Ed Rian ’தான்’ அற்றிடத்தில் குணம் இல்லை ஐய்யனே..குணத்திற்க்கு ஆதாரம் ’தான்’ அன்றி வேறில்லை.’தானாகி தன்மயமாய்’ இருப்பது கூட மூடத்தனமே.’தான்’ அற்றவனே தலைவன்.

5

 

Delete or hide this

Love

 

 · Reply

 

 · 1y








Hseija Ed Rian ’தன்னை’ இழப்பது வித்தையின் சொருபம், அதைத்தான் யுக்தி எனவும், உளவு எனவும், தந்திரம் எனவும் புகல்வர் மெய்ஞானியர்.’தன்னை ‘இழப்பது தான் குருமொழி,மவுனமான பாஷை.

6

 

Delete or hide this

Love

 

 · Reply

 

 · 1y








Kumar Venkitasamy Hseija Ed Rian
ஐயா சொல்லவேண்டுவது சொல்லியாயிற்று.
தங்கள் கூற்றும் தெளிவாயிற்று. நன்று நன்றி ஐயா !

1

 

Delete or hide this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y








Hseija Ed Rian தன்னை அறியாமல் தவிக்கும் மாக்களுக்கு தன்னை காட்டி,தன் சொருபம் காட்டி, தன் தன் மாயையின் அடையாலம் காட்டி, தன்னை இழக்கும் தவம் காட்டி, அறிவிக்க செய்தலே உபதேசம். அல்லாது வாயாலே முணுமுணுக்கும் மந்திரமோ, கழுத்தையும் நெஞ்சையும் நிமிர்த்தி இருந்து கொண்டு மூச்சை பிடிக்கும் செயலோ, கண்ணை உருட்டி விழித்து கொண்டு மேலேயும் கீழேயும் உற்று பார்த்து பரிதவிப்பதோ மாத்திரை பிரமானம் காட்டி அங்க நியாச மணி மந்திர அவௌடதங்கலை காட்டி தீபதூபம் போடுவது அல்ல.

9

 

Delete or hide this

Love

 

 · Reply

 

 · 1y








Hseija Ed Rian தன்னை காண ,தன் நிலை காண மட்டுமே தான் பொய் என தெரியும், பொய் என திரியும், அவ்வண்ணம் பொய்யை மெய்யென்று கொண்டு திரியும் மயக்கம் பிரியும். மயக்கம் பிரிய வெளி புரியும்.

7

 

Delete or hide this

Love

 

 · Reply

 

 · 1y








Mathi நன்றி Kumar Venkitasamy அய்யாவிற்கு ❤️

4

 

Edit or delete this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y








Kumar Venkitasamy Mathi
அனைவருக்கும் நன்றி ஐயா !
கனி போன்ற சொல்லிருக்க காய் போன்ற சொல் வேண்டுவது இல்லை.
சரிதானுங்களா மதி ஐயா !
ரியான் ஐயா சொல்வதெல்லாம் கடந்து.

2

 

Delete or hide this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y








Hseija Ed Rian ஓம் என பிரிண்ட் போட்டு வெச்ச படத்தை கண் இமைக்காமல் பார்த்துகிட்டு இருந்து ,அந்த ஓமின் மத்தியில் இருந்து ஒளி பீறிட்டு கெளம்புண்ணு நிச்சயித்து10 வயது முதல் 12 வயது வரை சாதனை பண்ணினவன் நான், இப்பத்தான் புரியுது அந்த சாதனை எந்தளவு அருமையான சாதனை என.ஹ..ஹ..ஹ

6

 

Delete or hide this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y








Hseija Ed Rian இப்ப என் மருமக புள்ள சொல்லுவா, மஹாதேவன் மட்டும் தான் உண்மையான தெய்வம் மற்றதெல்லாம் பொய் என, இப்ப அவளுக்கும் அதே 12 வயசு தான் ஆகுது.மனசுல சிரிச்சுக்குவேன்....காலம் தான் அவளுக்கு அறிவை போதிக்கும் என.இப்போது விளக்க போனால் அடிஉதை தான் கிடைக்கும்ண்ணு தெரியும்.

6

 

Delete or hide this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y

 

 · Edited








Kalai Vendhan Mathi அண்ணன் பதில்லாம் சேர்த்தால் இன்னும் பல பதிவுகள் போடலாம்.. Kumar ஐயாவுக்கு நன்றிகள்

5

 

Delete or hide this

Love

 

 · Reply

 

 · 1y








Mathi Kalai Vendhan ஆமா ப்ரோ ... புத்தகம் போடலாம்.

3

 

Edit or delete this

Like

 

 · Reply

 

 · 1y








Kumar Venkitasamy ஐயா நன்றி இறைக்குத்தான். அது பொதுவானதுதானே. கரைப்போம்
கரைவோம்
ஓம் 💐

4

 

Delete or hide this

கூண்டு விளக்கு

 கூண்டு விளக்கு

தன்னுயிரையே கணு அன்பு செலுத்தி, உயிரின் உயிராம் அருளை உணர்ந்து, அந்த அருளின் உயிராம் இறைவனை அடைவதை விட்டுவிட்டு தேங்காய் எண்ணையோ, நல்லெண்ணையோ, நெய்யோ விட்டு எரிந்து கொண்டிருக்கும் விளக்கில் அருளை தேடுவதை போன்று ஒரு மூடத்தனம் இருக்கமுடியுமா?

அருட்பெரும் ஜோதி அருட்பெரும் ஜோதி தனிப்பெரும் கருணை அருட்பெரும் ஜோதி” என்பதர்க்கு பெருமானார் விளக்கம் கூறுகிறார் பாருங்கள்... நாம் பொதுவாக “ஜொதி, ஜோதி” என்றால் ஏதோ விளக்கு அல்லது வெளிச்சம் என பொருள் கொள்வோம்... ஆனால் பெருமானார் தரும் விளக்கம் என்பது வேறானது ..அதை சற்ரு ஆழமாக புரிந்தால் அல்லாது புரிதல் வராது.
அவர் மஹா மந்திரத்திற்க்கு தரும் விளக்கம் என்பது “பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம்”. இது தான் மஹா மந்திரத்திற்க்கு வள்ளலார் தரும் விளக்கம்.

கூர்ந்து கவனித்தால் இந்த விளக்கத்தில் எங்குமே “ஜோதி” என்பது வராது,“ வெளிச்சம்” என்ற பொருளும் வராது, பெருமானார் சொல்லவில்லை. வாச்சியார்த்தம் என சொல்லி விளக்கபட்டு இருப்பது “ஜோதி” என்றால் “ அறிவு’ என பொருள்...பெரும் ஜோதி என்றால் பேரறிவு என பொருள். இதை சற்ரு ஆழமாக சன்மார்க்க அன்பர்கள் புரிந்து பயனடையவேண்டுகிறேன்.

அடுத்து பெருமானார் விளக்குவது என்னவென்றால் “இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால் முடிவான இன்ப அனுபவம் பெற்று கொள்வதில் தடை இல்லை”...இது ஏன் சொல்லுகிறார் என்றால் இங்கு ஒரு சாதனை மறைவாக சொல்லபட்டிருக்கிறது...அதனையே "இவ்வண்னம் சாதனம் முதிர்ந்தால்” என அடி கோடிட்டு பெருமானார் சொல்லுகிறார் என்பதை கருத்தில் கொள்ளவேண்டுகிறேன்.

மேலும் அந்த சாதனை என்பது எவ்வண்னம் இருக்க வேண்டும் என்பதற்க்கு சான்றாக பெருமானார் காட்டிதருவது "சந்ததமும் வேதமொழி யாதொன்று பற்றின் அதுதான் வந்து முற்றும்" என்னும் பிரமாணத்தால் உணர்க.”””” என்பதுவாகும். இதை அரிந்து கொள்ளுதல் சன்மார்க்க அன்பர்களுக்கு முடிவான இன்ப அனுபவத்தை பெற்று கொள்வதில் “ பெருந்தோணியாக” இருக்கும் என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகம் கொள்ளவேண்டாம்.

நன்றி: "திரு" . ரியான் அய்யா

அவர்கள்திருநிலை” என்பார்கள் பெரியோர்கள்.....அதாவது திருவிளங்க சிவயோக சித்தியெலாம் விளங்க என்பார்கள்...... நாம் வீட்டில் “திரு விளக்கு” வைத்திருப்போம்..அதை தினமும் ஏற்றி வழிபடுகிறோம் ...அல்லவா?...அது ஏன் “திரு” எனும் அடைமொழியோடு அழைக்கபடகாரணம்?...

“திரு” என்பது “இறை” என்பதனை குறிக்கும்....திருவிளையாடல் என்றால் இறைவிளையாடல்....அதனாலேயே பெருமானார் தீப முன்னிலையில் கடவுள் விளங்குவதாக பாவித்து வழிபடசொல்லுகின்றார்....ஆனால் நமக்கு அந்த ‘திரு” விளங்காமல் இருக்கிறது.... அப்படி அந்த “திரு” விளங்க சிவயோகசித்தியெலாம் விளங்கும், என்பது பொருள்

திருவிளக்கை ஏற்றி வைப்பதை தவிர்த்து யாரும் அதை கவனிப்பதில்லை...ஏனெனில் ”திரு” என்பது அனைத்தையும் பார்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் கேட்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் அறியும் தன்மை உடையது... அதனாலேயே அதனை “பேரறிவு” என வள்ளலார் அருட்பெரும்ஜோதிக்கும் விளக்கம் தருகிறார்.

அப்படி நம் வீட்டில் இருக்கும் “திரு”வானது எல்லாவற்றையும் கேட்டு பார்த்து அறிகிறது என்பதனை நாம் அறியாமல் இருக்கிறோம். கேட்கிரவர்களுக்கு இது கதை போல தொன்றும்....விளக்காவது கேட்க்கிரதா, பார்க்கிறதா என தர்க்கம் பண்ணுவார்கள்....அவர்களுக்கு
“திரு விளக்கம்” இருக்காததினாலேயே அப்படி சொல்லுகிரார்கள்

-- "திரு" - ரியான் அய்யா

அவர்கள்அருட்பெரும் ஜோதி அருட்பெரும் ஜோதி தனிப்பெரும் கருணை அருட்பெரும் ஜோதி” என்பதர்க்கு பெருமானார் விளக்கம் கூறுகிறார் பாருங்கள்... நாம் பொதுவாக “ஜொதி, ஜோதி” என்றால் ஏதோ விளக்கு அல்லது வெளிச்சம் என பொருள் கொள்வோம்... ஆனால் பெருமானார் தரும் விளக்கம் என்பது வேறானது ..அதை சற்ரு ஆழமாக புரிந்தால் அல்லாது புரிதல் வராது.

அவர் மஹா மந்திரத்திற்க்கு தரும் விளக்கம் என்பது “பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம்”. இது தான் மஹா மந்திரத்திற்க்கு வள்ளலார் தரும் விளக்கம்.

கூர்ந்து கவனித்தால் இந்த விளக்கத்தில் எங்குமே “ஜோதி” என்பது வராது,“ வெளிச்சம்” என்ற பொருளும் வராது, பெருமானார் சொல்லவில்லை. வாச்சியார்த்தம் என சொல்லி விளக்கபட்டு இருப்பது “ஜோதி” என்றால் “ அறிவு’ என பொருள்...பெரும் ஜோதி என்றால் பேரறிவு என பொருள். இதை சற்ரு ஆழமாக சன்மார்க்க அன்பர்கள் புரிந்து பயனடையவேண்டுகிறேன்.

அடுத்து பெருமானார் விளக்குவது என்னவென்றால் “இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால் முடிவான இன்ப அனுபவம் பெற்று கொள்வதில் தடை இல்லை”...இது ஏன் சொல்லுகிறார் என்றால் இங்கு ஒரு சாதனை மறைவாக சொல்லபட்டிருக்கிறது...அதனையே "இவ்வண்னம் சாதனம் முதிர்ந்தால்” என அடி கோடிட்டு பெருமானார் சொல்லுகிறார் என்பதை கருத்தில் கொள்ளவேண்டுகிறேன்.

மேலும் அந்த சாதனை என்பது எவ்வண்னம் இருக்க வேண்டும் என்பதற்க்கு சான்றாக பெருமானார் காட்டிதருவது "சந்ததமும் வேதமொழி யாதொன்று பற்றின் அதுதான் வந்து முற்றும்" என்னும் பிரமாணத்தால் உணர்க.”””” என்பதுவாகும். இதை அரிந்து கொள்ளுதல் சன்மார்க்க அன்பர்களுக்கு முடிவான இன்ப அனுபவத்தை பெற்று கொள்வதில் “ பெருந்தோணியாக” இருக்கும் என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகம் கொள்ளவேண்டாம்.

நன்றி: " 

இது தற்புகழ்சியா, வஞ்சப்புகழ்சியான்னு எனக்குத் தெரியாது, தெரிந்தும் கொள்ளும் ஆர்வம் இருந்தாலும் அதற்கான நேரமில்லை. ஆனால் ஒன்றை மட்டும் வெளிப்படுத்த விரும்புகிறேன். தெளிவே ஞானம், முழுமையான விழிப்பு நிலையே ஞானம் அதையே மணிவாசகரில் துவங்கி இருந்து, வள்ளல் பெருமான், சாலை ஆண்டவர், ஐயாவைகுந்தர் வரையும் இன்னும் பல குருமார்களும் நமக்கு விட்டுச் சென்ற வழி. இதில் குழம்பிய குட்டை தெளிந்து பின் மீன்பிடிக்க சமயமில்லை. எல்லாமும் படி நிலைகள், உத்திகள். 10 படிக்கு ஏற ஒன்றாவது படி ஏறித்தான் ஆகவேண்டும். அதற்கான கருவிகளாக அநேக வழிமுறைகளை அத்தனை க்ருமார்களும் அவரவர் வழியில் விட்டுச் சென்றிருக்கிறார்கள். அதை தனது மேதமையை நிருபிக்க சுற்றியும் சுழற்றியும் பொருள் கொண்டு படி ஏறுவோர்க்கு பாதை காட்டுவது உள்ளுணர்ந்தோர் செயலாகாது. அது போல் 5 படியில் இருப்பவனுக்கு 9 ல் சொல்லும் வழி எப்படி தவறோ அதுபோல் 2 படியில் இருப்பவனுக்கும் படி ஏறத்தயங்கி நிற்பவனுக்கும் 9 படியின் வழியைச் சொல்வதும் தவறு. இந்த முகநூல் உலகம் படியேறத்தயங்கி நிற்கும் ஒரு சிறுவனைப் போன்றது இதில் நேர்மறை பாடமே நல்ல விளைச்சலைத் தரும். இதைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டியது என் கடன்.. That's all. Stay blessed


பெருமானார் ஞானசபையில் கண்ணாடியும் விளக்கும் வைத்த காரணமுறை. தியானம் செய்யவேண்டுமானால் ஏதாவது ஓர் உருவத்தை தியானிக்கவேண்டும் என வள்ளலார் கூறுகிறார்.

“நிஷ்களங்கமாயிருக்கபடாது” என வள்ளலார் கட்டளையிடுகிறார். உருவம் இருக்க வேண்டும் என பெருமானார் சொல்கிறார்.

உருவம் கரைந்து அருவமாகும் என சொல்லி போயிருக்கிறார், அதெப்படி கல்லை பார்த்து தியானிச்சுகிட்டு வந்தா கல் கரைஞ்சு போயிரும்ணா அவர் சொல்கிறார்?... அப்படியாக இருக்குமோ அதன் பொருள்??..கொஞ்சம் ஆலோசிங்கப்பா... ஆலோசிங்க... கடவுள் மண்டையில புத்திய உபயோகப்படுத்தத்தானே தந்திருக்கார்... அப்படித்தானே... அல்லாம சும்மா ”மலட்டு கற்பம்” சுமந்துகிட்டு பிரசவத்துக்கு காத்திருக்கவா?.. மலட்டு கற்பம் பிரசவ்க்குமா?...இல்லியே...

"""""""பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம். பார்க்கப்படும் பொருளும் கெடுவது அதீதம். சத்தியம்.""""""

இதை அருமையா கவனிச்சு புத்திய தெளிய வையுங்க... இல்லைண்ணா அடிச்சு துவைச்சு வெயில காய போடுங்க, கொஞ்சம் அழுக்கு போகட்டும்... எதை பார்க்கணும்ணு தனக்குத்தானே கேட்டுப்பாருங்க, பார்க்கப்படும் பொருள் எப்படி கெடும் எனவும் ஆலோசிச்சு பாருங்க.

அறிவிருந்தா தப்புவீங்க.. இல்லைண்ணா அலகைதான்......

நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள். ❤️

மகா மந்திரம்

 மகா மந்திரம்

தமிழ் தெரியாத ஒருவர் சீவகாருண்யத்தை கடைபிடிக்கிறார் என கொள்ளவோம்.. அவரும் கூட தமிழில் எழுதப்பட்டிருக்கும் “அருட் பெரும் ஜோதி.....” என சொல்லவேண்டுமா? அல்லது அவருடைய சொந்த மொழியில் சொல்ல வேண்டுமா இந்த மஹா மந்திரத்தை?...எப்படி தோன்றுகிறது உங்களுக்கு?


(657) கற்பம் பலபல கழியினு மழியாப்
பொற்புற வளித்த புனிதமந் திரமே


(658) அகரமு முகரமு மழியாச் சிகரமும்
வகரமு மாகிய வாய்மைமந் திரமே


(656) வான்பெறற் கரிய வகையெலாம் விரைந்து
நான்பெற வளித்த நாதமந் திரமே


இதுவே நாதாந்த திறவுகோல்.... நாதமந்திரமானது நாதாந்தத்திற்க்கு வழிகோலும்... இதுவே திருமூலர் கூறும் கருத்து... "காலை எழுந்து கருத்தறிந்தோதில் ஞாலம் அறிய நரை திரை மாறுமே” ....அந்த கருத்தே இதுவாம்...


இது ஏனையோர் ஜெபிப்பது போன்றதுவே.. "பரமண்டலத்திலிருக்கும் பரம பிதாவே....” எனவர்கள் முறயிடுவர்... அதேதான் உங்கள் முறையீடும்.... குரு இல்லாமல் அனுபவம் என்பது வராது.... ஒரு சிறு விளக்கை பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பதும், அதை விட கொஞ்சம் பெரிய தீ பந்தத்தை நோக்கி பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பது, கார்த்திகை சொக்கப்பனையை பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பதும்... ஒரு காடே பற்றி எரியும் போது அதை பார்த்து அருட்பெரும் ஜொதீ என்பதும்... இந்த உலகத்தயே இரயாக்ககூடிய தீப்பிழம்பான சூரியனை பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பது ஒன்றாகுமா?


அப்போ உண்மையான ஜோதியை வணங்க வேண்டுமா.. அல்லது பாவிக்கப்படும் ஒரு ஜோதியை வணங்க வேண்டுமா... அதற்க்கு “பக்தி” எனும் ஒரு புனை பெயருடன்?.... பொய்யான ஒன்று பக்தியினால் மெய்யாகுமா... மெய்யான ஜோதியை வணங்குவது தானே முறையும் அழகும்?


அந்த நாதாந்த மந்திரத்தை பெற்று கொள்வது தானே விவேகமான செயல்??


மந்திரங்கள் உச்சரிப்பதனால் மூடத்துவம் உண்டாகும் என்று சொன்னவர் வள்ளலார்.... அவரே பிற்பாடு இப்படி ஒரு மந்திரத்தை சொன்னார் எனில் அதன் தன்மை எதுவோ.... மட்டுமன்றி ஒவ்வொரு மொழியினரும் இதை கற்று கொள்ளவும் வேண்டுமே... ஆனால் "நாத மந்திரைத்தை" அறியும் நாள் எந்நாளோ..??


வள்ளலார் சொன்ன இந்த மஹா மந்திரத்தில் எங்கு அகரமும் சிகரமும் வகரமும் சேர்ந்த “நாத மந்திரம்” இருக்கிறது? சொல்லுங்களேன்.

கண்"ணாடி தவம்

 "கண்"ணாடி தவம்

வள்ளலாரும் கண்ணாடியை ஞானசபையில் வைத்தார், ஐயா வைகுண்டசாமியும் கண்ணாடியை வைத்தார், நாராயனகுருவும் கண்ணாடியை வைத்தார்... ஆனால் உங்கள் குரு முறை கண்ணாடியை விட்டு விட்டது...அதன் மறை ரகசியத்தை இழந்து ஞானத்தை இழந்து நிற்கிறது.


”பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம். பார்க்கப்படும் பொருளும் கெடுவது அதீதம். சத்தியம்.”


81. தியானம்


தியானஞ் செய்யவேண்டுமானால், ஏதாவது ஓர் உருவத்தைத் தியானிக்கவேண்டும். நிஷ்களமா யிருக்கப்படாது. உருவமாக இருக்க வேண்டும். அருவமாகத் தியானிக்கப்படாது. பின், உருவங் கரைந்து அருவமாகும். துவைதமாக இருந்தால், அத்துவைதம் தானே ஆகும். எப்படி எனில், பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம். பார்க்கப்படும் பொருளும் கெடுவது அதீதம். சத்தியம்.


உங்களில் எவனுக்காவது கொஞ்சமாவது மண்டையில அறிவிருந்தா இதை படிச்சு புரியப்பாருங்க.இது வள்ளலார் தியானம் செய்த முறை , அவர் காட்டிய செயல் முறை, அவர் ஞானசபையில் கண்ணாடியும் விளக்கும் வைத்த காரணமுறை. தியானம் செய்யவேண்டுமானால் எதாவது ஓர் உருவத்தை தியானிக்கவேண்டும் என வள்ளலார் சொல்லியிருக்க சிவ செல்வராஜ், ராமசாமி தேசிகர் போன்றோர் எந்த உருவத்தை தியானிக்க சொல்லி விட்டு சென்றுள்ளனர் என்பதனை கவனிச்சு பாருங்க. “நிஷ்களங்கமாயிருக்கபடாது” என வள்ளலார் கட்டளையிட்டும் எதுக்கு நிஷ்களங்கமா இருக்க தீட்சை கொடுத்துகிட்டு இருக்கீங்க?? இது தான் உங்க வள்ளலார் சன்மார்க்கமா என்ன?/...தெரியாமத்தான் கேக்கிறேன்.


உருவம் இருக்க வேண்டும் என பெருமானார் சொல்கிறார், ஆனால் உங்க குருமார்கள் சும்மா இரு என சொல்லியே செத்து போனாங்க. காரணம் அவர்களாஇ வித்தை இன்னிது என புரிந்துகொள்ளமுடியாமல் மூடபுத்தியால் எல்லாம் தெரிந்துவிட்ட கற்பனை, அது தான் அவர்களை கெடுத்தது. உருவம் கரைந்து அருவமாகும் என சொல்லி போயிருக்கிறார், அதெப்படி கல்லை பார்த்து தியானிச்சுகிட்டு வந்தா கல் கரைஞ்சு போயிரும்ணா அவர் சொல்கிறார்?...அப்படியாக இருக்குமோ அதன் பொருள்??.. கொஞ்சம் ஆலோசிங்கப்பா... ஆலோசிங்க...கடவுள் மண்டையில புத்திய உபயோகப்படுத்தத்தானே தந்திருக்கார்...அப்படித்தானே...அல்லாம சும்மா ”மலட்டு கற்பம்” சுமந்துகிட்டு பிரசவத்துக்கு காத்திருக்கவா?..மலட்டு கற்பம் பிரசவிக்குமா?...இல்லியே...


"""""""பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம். பார்க்கப்படும் பொருளும் கெடுவது அதீதம். சத்தியம்.""""""


இதை அருமையா கவனிச்சு புத்திய தெளிய வையுங்க... இல்லைண்ணா அடிச்சு துவைச்சு வெயில காய போடுங்க, கொஞ்சம் அழுக்கு போகட்டும்... எதை பார்க்கணும்ணு தனக்குத்தானே கேட்டுப்பாருங்க, பார்க்கப்படும் பொருள் எப்படி கெடும் எனவும் ஆலோசிச்சு பாருங்க.


அறிவிருந்தா தப்புவீங்க.. இல்லைண்ணா அலகைதான்.

இயற்கை

 இயற்கை என்பதனை நாம் காணும் இயற்கை என கொள்ளக்கூடாது, நாம் காணும் இயற்கை என்பது ஒரு வரையறைக்குள் பட்டது... அதாவது ஐந்து இந்திரிய அளவுக்கு உட்பட்டதே நாம் அறியமுடிகிற இயற்கை...

வள்ளலார் சொல்லும் இயற்கை என்பது அதீத விரிவு கொண்டது... அதை புரிந்துகொள்ளவேண்டும்.

அப்படி இயற்கையாகவே இருக்கிறவர் தாம் இறைவன்.... அது அவருடைய இருப்புநிலை அதை விளக்கமுடியாது..... நாம் காணும் இயற்கை என்பது அவருடைய விளக்க நிலை... அதாவது விளக்க நிலை என்பது அவர் இன்றி இவை ஒன்றும் இல்லை.. இதுவே விளக்க நிலை...

விளக்க நிலை என்பது கடவுளின் ஏகதேசம்..... அந்த ஏகதேசத்தினல் அவருடைய அளப்பற்ற இருப்பு நிலையை அனுமானிக்க கூட இயலாத வண்ணமுடையது.... ஏகதேசமான விளக்க நிலை எனும் இப்பிரபஞ்சம் கூட எல்லையற்று இருக்கிறது... இதிலிருந்து அவருடைய இருப்புநிலையின் தன்மை ஏகதேசமாக விளங்கும்

அப்படி எல்லையற்ற ஒன்றை அதன் இருப்பு நிலையை ஏகதேசமாக பற்றுவதே "பற்றற்றான் பாதம் பற்றுதல்”... அதுவும் சின்ன ஏகதேசமே.... ஒரு நூல் அளவு என வேண்டுமானால் சொல்லலாம்

*//இது தான்.. "இயற்கையில் தானே இருக்கின்றவராய் விளங்குகின்றவரும், இயற்கையில் தானே விளங்குகின்றவராய் இருக்கின்றவரும்” என்பதன் பொருள்....//*

"இயற்கை உண்மை என்றால் இயற்கையில் என்றென்றும் உள்ளது..என்றென்றும் இருப்பது.. தானே தோன்றி வளர்வது, தனக்கு ஆதாரமாக தானே இருப்பது.. தன்னைபோல வேறொன்றை யாராலும் உருவாக்கமுடியாதது, தனித்தன்மை வாய்ந்தது, உடலங்கலெலாம் உருவாக்க வல்லது.. உடலங்கலெலாம் நிலைநிறுத்த வல்லது, உடலங்கலெலாம் அழிக்கவல்லது... அதுவே ஜீவன் எனும் ஜீவசிவம் ஆக விளங்கிகொண்டிருக்கும் இயற்கை உண்மை கடவுள்."

-------- திரு. Hseija Ed Rian

ஆன்மா - மனம் - 1

 ஆன்மா - மனம் - 1

ஆன்மாவே ரெண்டாகி மனம் என திரிகிறது.. உண்மையில் மனமே ஆன்மா.. மனமில்லையெனில் ஆன்மா என தனியாக ஒன்றுமில்லை... ஆன்மாவும் மனமும் ரெண்டாக பிளவு பட்டிருப்பதே ஆன்மாவும் மனமும் இரண்டு என பேதலிக்க வைக்கிறது


நான் நான் என ஆன்மாவை சுட்டி காட்டிகொண்டிருப்பதே மனம் தான்.. அது தன்னையே தான் என சுட்டிகாட்டுகிறது... வேறு அதை விட்டு பின்னமாக இருக்ககூடிய வேறொரு பொருளை அல்ல... மனமே மனத்தை சுட்டிகாட்டி இது ஆன்மா என மலைக்க வைக்கிறது


பார்ப்பவனும் நானே.. அதை பார்க்க வைப்பவனும் நானே.. இது தான் நிலை.... இது மயக்கம் இவை ரெண்டுமாக இருப்பது மனம் எனும் ஆன்மாவே தான்


புற உலக காட்சியை கண்னை கட்டியும் நிறுத்தலாம்... புற உலக கேள்வியை காதை பொத்தியும் நிறுத்தலாம்... ஆனால் மனம் ???


தான் தான் மனமாகவும் ஆன்மாகவும் இருக்கிறேன் என மனம் உனராது... மனம் உணராது என்றால் ஆன்மாவும் உணராது


மனமே கற்பனை கட்டிகொண்டு உலகை ருசிக்கிறது...அதுவே அதை பலனையும் அனுபவிக்கிறது....எது வரை?..ரெண்டாக இருக்கும் வரை இது தொடரும்


அந்த ‘நான்” எனும் ஆன்மா மனதினால் நிலை பெறுகிறது


இப்படி மனம் வேறு ஆன்மா வேறு என நில்லாதிருப்பது அத்வைதம்


அப்போது ஆன்மா பிரம்மம் எனவும், மனம் மாயை எனவும் பகுக்கபடுகிறது


இதையே மாயை அகலுதல்...அல்லது மாயை லயிப்பது என்றார்கள்...தானாக பிளவு பட்டிருந்த மனமே ஆன்மாவாக ஒன்றாகிறது.


ஆன்மா ஆன்மாவாகவே எக்காலமும் சுழன்றுகொண்டிருக்கும்...மனமும் எக்காலத்துக்கும் மனமாக ஆன்மாவிடம் ஒட்டி அனுபவிப்பித்து கொண்டிருக்கும்


பகவான் என்பதும் மனதின் வேலையே தான்...தன்னில் இருந்து பிறிதாக ஒரு பகவானும் இல்லை


பகவான் என்பது துணைக்கு ஒரு ஆளை மனமே செய்யும் ஏற்பாடு தான்


மனம் பக்தியில் முதிர்ந்து சித்தியில் சிறந்து விடினும் மயக்கம் மாறா....ஏனெனில் பக்தியெலாம் சித்தியெலாம் மனத்தின் மயக்கமே தாம்....பக்தி முற்றி பழுத்து கனிந்து விடும் தருணம் வரைக்கும் மனத்தின் மயக்கம் இருக்கும் தொடர்வுறாது நிற்க்கும். பிற்பாடு தான் மனம் தன்னையே மாய்க்கும் தருனம் வரும்...அப்போது தான் “உன்னுடலையும் உன் உயிரையும் எனக்கு தந்தாய்..என்னுடலையும் என்னுயிரையும் நீ கொண்டாய்” என்பது மலரும்..மனம் ரெண்டற்று பக்தனும் பரமனும் ஒன்றாவர்...உடலும் ஒன்றாகி உயிரும் ஒன்றாகும்....அது கடைசி நிலை...மனம் ரெண்டற்று போனபின்னர் நிகழ்வது....அது வரை கற்பனை தான்...மனத்தின் மாபெரும் கற்பனை....பக்தெனும் பரமனும் இணைந்து விட்ட பிறகு பக்தி என்பது பயனற்று போய்விடும்

இயற்கை உண்மை கடவுள்

 இயற்கை உண்மை கடவுள்

இயற்கை என்பதனை நாம் காணும் இயற்கை என கொள்ளக்கூடாது, நாம் காணும் இயற்கை என்பது ஒரு வரையறைக்குள் பட்டது... அதாவது ஐந்து இந்திரிய அளவுக்கு உட்பட்டதே நாம் அறியமுடிகிற இயற்கை... வள்ளலார் சொல்லும் இயற்கை என்பது அதீத விரிவு கொண்டது... அதை புரிந்துகொள்ளவேண்டும்.


அப்படி இயற்கையாகவே இருக்கிறவர் தாம் இறைவன்.... அது அவருடைய இருப்புநிலை அதை விளக்கமுடியாது..... நாம் காணும் இயற்கை என்பது அவருடைய விளக்க நிலை... அதாவது விளக்க நிலை என்பது அவர் இன்றி இவை ஒன்றும் இல்லை.. இதுவே விளக்க நிலை...


விளக்க நிலை என்பது கடவுளின் ஏகதேசம்..... அந்த ஏகதேசத்தினல் அவருடைய அளப்பற்ற இருப்பு நிலையை அனுமானிக்க கூட இயலாத வண்ணமுடையது.... ஏகதேசமான விளக்க நிலை எனும் இப்பிரபஞ்சம் கூட எல்லையற்று இருக்கிறது... இதிலிருந்து அவருடைய இருப்புநிலையின் தன்மை ஏகதேசமாக விளங்கும்


அப்படிப்பட்ட ஒன்றை ஒரு சின்ன உருவத்துள் அடக்கி சொரூபமாக்குவது என்பது அவர் விளக்கநிலையை அவமத்திப்பது போன்றாம்.


ஆன்மாக்கள் தோறும் அவருடைய ஏகதேச விளக்க நிலையே விளங்குகிறது... அவருடைய இருப்பு நிலை அன்று... அவருடைய இருப்பு நிலை என்பது அவருக்கே உரித்தானது... பகிர்ந்தளிக்க முடியாத வண்னம் பெருவெளி சொரூபம்.... விளக்க நிலையே பற்பலவற்றாலும் பற்பலவிதமாக விளங்குகிறது... இதுவெல்லாம் கூட அவருடைய ஏகதேசத்தில் ஒரு அணுப்பொடி ஏகதேசமே...... விளங்கிகொள்ளவும்.... அதன் அளப்பு என்னவென்று.... சும்மா புருவமத்தி... புருவமத்தி என கூக்கிரலிடுவது அல்ல......


அப்படி எல்லையற்ற ஒன்றை அதன் இருப்பு நிலையை ஏகதேசமாக பற்றுவதே "பற்றற்றான் பாதம் பற்றுதல்”... அதுவும் சின்ன ஏகதேசமே.... ஒரு நூல் அளவு என வேண்டுமானால் சொல்லலாம்


அந்த இருப்பு நிலையின் ஏகதேசமே “தயவு”....


அதனாலேயே தான் வள்ளலார் அதனை கெட்டியாக பற்றினார்... அது கடவுளின் விளக்கம்...... ஏகதேசம் ஆனாலும்....


இது தான்.. "இயற்கையில் தானே இருக்கின்றவராய் விளங்குகின்றவரும், இயற்கையில் தானே விளங்குகின்றவராய் இருக்கின்றவரும்” என்பதன் பொருள்....


இப்படி அறிபவன் புருவமத்தியை விட்டு விடுவான்... அவன் அறிவு விரிய தொடங்கும்.... அவன் ஒட்டுமொத்த பிரபஞ்சத்தையே ஒரு கோணத்தில் பார்க்க தொடங்குவான்.... அகம், அகப்புறம், புறம், புறப்புறம் என பார்ப்பது இப்படியே....


“இப்போது என்னுடைய அறிவு அண்டங்டாங்களுக்குப்குப்பாலும் விரிந்திருக்கிறது” என வள்ளலார் சொல்லுவது என்னவென விளங்க தொடங்கும்.....


அறிவு வரும் போது பற்றுதலும் விடுதலும் இருக்காது.... எல்லாத்தையும் கடவுளின் ஏகதேச விளக்கமாக பார்க்கும் போது விட்டு விடுவது என இருக்காது... ஆனால் புருவமத்தி தான் எல்லாம் என்பதும் இருக்காது


அது உண்மையில் தனியாக பற்றுவது இல்லை... இருப்பதை வளர்த்துகொள்வதே.... தயவு என்பது நம் கூடவே இருப்பது, கடவுளின் ஏகதேச விளக்கம்.. அதை பற்றுதல் என்பது கூட இல்லை... அதை வளர்ப்பது...அதற்க்கு உணவு கொடுப்பது... அதுவாகவே இருப்பது....


அதை "அறிய” வேண்டும் என்பது தான் ‘அறிவு”.... சும்மா வாயினால் சொல்லும் தயவு என்பதுவல்ல அது.... அறிகிற தயவு... உணர்கிற தயவு...


அது அறிவு இல்லாததனாலேயே.... பற்றுதல்...வேண்டாம் என தோன்றுகிறது.... உண்மை என்னவென அறியும் போது இவை இருக்காது... உண்மை மட்டும் இருக்கும்... அது அறிவு வரும் வரை இப்படியே தான் இருக்கும்...


இருக்கிறதை அறிந்து கொண்டாலே போதுமானது... அதை கவனிக்க அது விழிப்புக்கு வரும்... அதை வளர்த்துகொள்ல அது வளரும்.... முதலில் இந்த தயவை புரிந்து அதனை கவனிக்க அது அதனுடைய சொரூபத்தை அறிவிக்கும்.... அப்படி அதன் சொரூப விளக்க நிலைகளை கவனித்து ஆழமாக செல்லுவது சத்விசாரம்... இவை ரெண்டும் சார்ந்து இருக்கிறது..... தயவு இல்லாமல் சத்விசாரம் பயனற்றது..


கேள்வி: காண்பவை அனைத்தும் அவன் விளக்கமாக இருக்க அவனின் இருப்பை மறைக்கும் மறைப்பு எது?


உண்மை தான், அவன் இருப்பை மறைப்பு என்பது அணுகமுடியாது... ஆனால் மறைப்பு என நாம் தான் சொல்கிறோமேயொழிய அவன் சொல்லவில்லை என்பதை கவனிக்க, அதாவது மறைப்பு என்பது நமக்கு தான்.... அது நம்மாலே, நம்மிலே தான் நிறையாக இருக்கிறது.... அதுவே ஆணவம் எனும் பெருமறைப்பு. அது எந்த விதத்தாலும் அகலாது இறை அருளால் தான் அகலும்... ஆனால் அதன் தாக்கத்தை குறைத்து பக்குவப்படுத்த அறிவெனிம் வித்தியா தத்துவத்தால் முடியும்... அப்படி நன்முயற்சியில் இருப்போமாகில் கிடைக்கவேண்டியது கிடைக்கும் எனவல்லவா பெருமானார் சொல்லுகிறார்?... மட்டுமல்ல இரண்டு படாத பூரனம் என்பது அவன் விளக்கத்தையும் உள்ளடக்கியதே, அவன் இயல்பை நாம் அறிந்து கொள்ளாத படியினால் நமக்கு இரண்டு பட்டதாக தோன்றுகிறது என்பது உண்மை என கொள்ளலாம்.இது நமது சிற்றறிவின் அனுமானமே... பூரண அறிவு தோன்றும் போது மேலும் வெளியாகும் என இறைவன் கருணையினால் புரிந்து கொள்ள முயற்ச்சிக்கிறேன்.


கேள்வி: அன்புக்கு அன்னை தெரேசா என்று தானே கூறுகிறோம் அவங்க செய்யாத ஜீவகாருண்யத்தையா நாம் செய்றோம்?


புரியாது.. புரியாது ... அது அப்படித்தான்.... தயவை புரியாதவரை புரியவே புரியாது....... ஆன்ம லாபம் அடையவேண்டும் எனும் லட்சியத்தோடு அல்ல தயவு வெளிப்படுவது..... செய்யும் தவம் எல்லாம் உலகில் உள்ள அனைத்து ஜீவஜாலங்களும் ஆன்ம லாபத்தை பெற்றுகொள்ளவேண்டும் என லட்சியம், இது தான் தயவு...... உலகில்பிறந்து செத்துபோன அனைத்து ஜீவஜாலங்களும் ஆன்ம லாபம் பெறவேண்டும் எனும் லட்சியம்தான் தயவு.... உலகில் பிறக்க இருக்கும் அனைத்து ஜீவஜாலங்களும் கூட ஆன்ம லாபத்தை பெற்று கொள்ளவேண்டும் எனும் பேரவா தான் தயவு..... அன்னை தெரசா இதற்க்கு கால் தூசு வராது....


இப்படியான தயா எண்னம் கொண்டவன் எப்படி இருப்பான் என நினைத்து பார்த்ததுண்டாகில் புரியும், அவன் உள்ளத்தயவின் ஆழம்...... பெருங்கடலை விட ஆழமாக அவன் தயவு இருக்கும்.... அவன் எண்ணங்களும் வெளிபாடுகளும் அவ்வண்னம் விளங்கி நிற்க்கும்....


Muthu Kumar: ஐயா, சத்தியமான உண்மை. யாரொருவர் உலகின் சகல ஜீவன்களும் முக்தியடைய பிரயாசிக்கின்றாறோ அவர்தான் சற்குரு அதுதான் குரு லட்ச்சணம்.


"இயற்கை உண்மை என்றால் இயற்கையில் என்றென்றும் உள்ளது..என்றென்றும் இருப்பது.. தானே தோன்றி வளர்வது, தனக்கு ஆதாரமாக தானே இருப்பது.. தன்னைபோல வேறொன்றை யாராலும் உருவாக்கமுடியாதது, தனித்தன்மை வாய்ந்தது, உடலங்கலெலாம் உருவாக்க வல்லது.. உடலங்கலெலாம் நிலைநிறுத்த வல்லது, உடலங்கலெலாம் அழிக்கவல்லது... அதுவே ஜீவன் எனும் ஜீவசிவம் ஆக விளங்கிகொண்டிருக்கும் இயற்கை உண்மை கடவுள்

வேதம்

 வேதம்

இறைவனால் வகுக்கபட்டது வேதம்..அதை யாரும் கையாலோ மற்ற எந்த உபகரணத்தாலோ எழுத முடியாது.


அது தான் வேதம் என யாரும் சொல்ல வேண்டியதில்லை... அதுவே சொல்லும்...ஒளிக்கு சாட்சி தேவையில்லை எங்கிருந்து அறிவு கிடைக்கிறதோ அது வேதம்.


வேதம் ஒன்று தான், அதை கண்டவர்கள் மட்டும் ஒன்றைத்தான் பேசுவார்கள். காணாதவர்கள் எல்லாம் பலவாறாக பேசுவார்கள். யாரொருவர் பலவாறாக பேசுகிறார்களோ அவர்கள் வேதத்தை கானவில்லை, அவர்கள் பேச்செல்லாம் ஏகதேசம், நிச்சயமான உண்மை அல்ல என்பதே உண்மை. அது எந்த பெரிய ஞானிகள் என நீங்கள் கொண்டாடுபவர்கள் ஆனாலும் சரியே தான்.


வேதத்தை கண்டவர்கள், அறிந்தவர்கள் என நீங்கள் சொல்லும் வேதங்களை பாருங்கள், அதில் உலகம் இன்ன விதமாக சிருஷ்ட்டிக்கபட்டது என தீர்க்கமாக சொல்லபட்டிருக்கிறதா என்ன?.. உலகத்து படைப்புகள் இன்னவிதமாக சிருஷ்ட்டிக்கபட்டனர் என சொல்லபட்டிருக்கிறதா என்ன?..எங்கே எடுத்து காட்டுங்கள் உங்களுடைய ஞானிகளின் வேதத்தில் இருந்து, சவால் விடுகிறேன். நீங்கள் சொல்லும் ஞானிகள் இதன் உற்பத்தியை சொல்லியிருக்கிறார்களா? பெரிய ஞானிகள் என பீத்தி கொள்வதோடு சரி. அவங்கள் கதை முடிந்து விடுகிறது. இருக்கிறது எனில் எடுத்துகாட்டுங்களேன்.


கடவுள் நிற்பது அண்ட சராசரங்களின் அளப்பிடமுடியாத வல்லபத்திறதின் பின்னால், அவனுடைய ஆற்றல் மறைந்திருப்பது இந்த பிரபஞ்ச ரகசியத்தின் பின்னால். சொல்லபடுகின்ற எந்த வேதமும் இதை ஆரம்பமாக சொல்லத்தான் செய்கிறது, ஆனால் ஒவ்வொருவேதமும் ஒவ்வொரு விதமாக சொல்லிகொண்டு திரிகின்றன. பலவிதமாக சொல்லிகொண்டு திரியும் வேதங்கள் உண்மைத்தான் சொல்லுகின்றன என எப்படி நிச்சயபடுத்திகொண்டீர்கள் என சொல்லுங்களேன். என்னுடைய நிச்சயம் இவையான வேதங்கள் உண்மையை அறியவில்லை இதுவரைக்கும். இந்த உண்மையை தெரிவிக்காத வேதங்கள் எல்லாம் உண்மையை அறிந்திறாதவை. கற்பனை படைப்புகள். ஏதோ அந்தந்த காலத்துக்கு தக்கபடி மக்களை திருப்திபடுத்துவதற்க்கு தக்கபடி மனித கைகளால், மனித மனத்தினால் ஒப்புக்கொள்ளும் படியாக கற்பனையாக உருவாக்கபட்டவைகளே அன்றி உண்மையை உண்மையென கண்டு இது இன்ன விதமாகத்தான் சிருஷ்ட்டிக்கபெற்றன என அறுதியிட்டு கூற இயலாத வேதங்கள். அவற்றை சுமந்துகொண்டு திரியும் உங்களை போன்ற வேதாந்திகள் இதை வாய் கிழிய பெசினாலும் உண்மை பொய்த்து போகாது.


சிருஷ்ட்டியை கூட தெரியாத வேதங்கள் கூறும் முக்தி எப்படியானது ஆக இருக்கும் என சற்று நினைத்துபாருங்கள். ஏன் பிறந்தோம், எப்படி பிறந்தோம், எதுக்கு பிறந்தோம், யாரால் பிறந்தோம், எப்போது பிறந்தோம், என கூட சொல்லத்தெரியாத வேதங்கள் அதற்க்கு முன்னே எப்படி முக்தி எதுக்கு முக்தி எப்போது முக்தி எவ்வாறு முக்தி யாரால் முக்தி என விளம்பரம் பண்ணிகொண்டிருக்கின்றன. இது தான் உங்க ஞானமா?. இதைத்தான் ஞானம் என்கிறீர்களா?.எங்கே உங்க ஞானிகள் வேதம், எடுத்து பிரித்து போடுங்கள். ரகசியங்களை கேட்கிறேன், பதில் வேதங்களில் இருந்து வரட்டும், அவை உண்மையை தெரிந்திருக்கின்றன எனில்....
மனிதன் ஏன் விதவிதமான வர்ணங்களில் படைக்கபட்டான் எனும் சின்ன கேள்விக்காவது உங்கள் எந்த வேதமாவது பதில் சொல்லுமா?..அல்லது சொல்லதெரியுமா? ஏன் மனிதனை படைப்பதற்க்கு முன்னரே இறைவன் வர்ணங்களை நிர்ணயித்தான், வேதத்தை பிரித்து பார்த்து பதில் சொல்லுங்களேன், சற்று காத்திருக்கிறேன்.

மரணம் என்பது என்ன - தொடர்ச்சி

 மரணம் என்பது என்ன - தொடர்ச்சி

உலகம் ஆதியில் வெறுமனே தான் இருந்தது... ஆக்ஸிஜனும் இல்லை கார்பண்டை ஆக்ஸைடும்... நைட்ரஜன் மற்றும் அனேகம் வாயுக்கள் இருந்தன... தாவரங்கள் தான் ஆதி உயிர்.. அவை கார்பன்டை ஆக்சைடை கொண்டு வாயு மண்டலத்தில் ஆக்ஸிஜன் பெருக்கி தெவையான அளவு ஆக்சிஜன் பெருகி விட்ட பின்னரே ஏனைய உயிர் வகைகள் தோன்ற ஆரம்பித்தன... தாவரங்கள் தாம் மழையையும் உருவாக்கின...


மனித கருவை படைத்த இறைவன் முன்னரே தாவரங்களை தயவாக கொண்டு மனித கரு வளரவே அமைத்தான்.... தாவரங்கள் இல்லையெனில் எந்த உயிர் இனங்களும் இபூமுகத்தில் இல்லை... மழை இல்லை ஆக்ஸிஜன் இல்லை.... சின்ன அனு உயிர்கள் கூட இருக்காது...


நாம் உயிருடன் இருக்கின்றோம், நமக்கு ஆதாரமானதுவோ நமது பிதா மாதாக்களின் கருசுக்கிலங்கள் இருக்கின்றன.. அவை இல்லையெனில் நாம் இல்லை.. அது போல நமது பிள்ளைகளுக்கு ஆணும் பெண்ணுமாகிய நாம் ஆதாரமாக இருக்கின்றோம்... அப்படி உயிர்கொடியானது ஆதிமுதல் படர்ந்து விரிந்து பூத்து காய்த்துகொண்டே இருக்கின்றது... ஆனால் அந்த கொடியினை காண்பவர் எவரோ அவன் சித்தன்.


உயிர்கொடியானது தான் மட்டும் தன்னுக்குளே வளர்ந்து பூத்து காய்க்கவேண்டுமெனில் ஆதிமுதல் பயிர்கொடியும் உயிர்கொடியுடன் கூடவே வளர்ந்து கொண்டே இருந்திருக்கவேண்டும்... பயிர்கொடி இல்லையெனில் இந்த உலகில் உயிர்கொடியானது இந்த அளவுக்கு படர்ந்து பூத்து காய்த்து வளர்ந்து இருக்காது... உயிர்கொடி மடிந்து போயிருக்கும்... ஆக உயிர்கொடியானது உயிருடன் எக்காலமும் வாழ்ந்திருக்கவே பயிர்கொடியானதும் கூடவே பூத்து காய்த்து வளர்ந்துகொண்டிருக்கிறது... நமக்காக நமது சந்ததிக்காக அவை நம்முடன் வளர்ந்து பூத்து காய்த்து நமக்கு உணவாகி நமக்கு வாழ்வாதரமாகி செழிப்பிக்கின்றது... அந்த பயிர்கொடியும் நம்மை போன்றே ஆதி முதல் அனாதி இறைவனின் சூட்சுமத்தை சுமந்துகொண்டு நம்முடன் வாழ்கின்றது... ஆனால் நாம் அதை அறியாமலிருக்கின்றோம்...


ஜீவ விருட்சத்தின் சூட்சுமங்களை பேசிகொண்டிருக்கிறோம்.. இதை கேட்டவர் கண்டவர் பாக்கியவான்கள் என எழுதபட்டிருந்தது அனாதி காலம் முன்பு... அழிந்து போன அறிவுகள் உயிர்பெறும் காலம் வர இறைவனை போற்றுவோமாக... செத்தவைகள் எல்லாம் உயிர்பெறுமாகட்டும்... செத்தவர்கள் கூடவே உயிர் பெற்று எழும்பட்டும்

Spiritual Seed

 

Spiritual Seed

மண்ணை கிளற கிளற அது அருமையான வளம் பெறும்,


விதை விதைப்பவன் மண்னை நன்றாக அறிந்திருப்பான்... மண்ணில் இருக்கும் சின்ன சின்ன கூழாங்கற்களை பொறுக்கி மாற்றுவதும் அவன் கடமையே அல்லவா?


மண் பக்குவமாகும் போது விதை தானே விழும்.


பக்குவம் ஆகாத மண்ணில் விதை விழுந்து என்ன பயன்..விதை முளைக்குமா?


சில பேருக்கு ஆசை இருக்கும்... ஆவல் இருக்கும்... ஆன்மீக தாகம் இருக்கும் என்பதும் சரி.. ஆனால் விதை முளைக்க அதுமட்டும் போதாது... அருமையாக விதையை கவ்வி மூடிகொள்ளுகிற பசையான மண் வேண்டும்.. நீர் நயப்பு இருக்கவேண்டும்.... அதிக ஆழமாகவும் விதை செல்ல கூடாது.. வெகு மேலாகவும் விதை இருக்ககூடாது... காகம் கிளி முதலியவை கொண்டு சென்றுவிடும்.


இதை தான் மனம் என்கிறோம்... மனமும் மண்ணும் ஒன்றே தான். இதனாலத்தான் மண்டையில களிமண்ணா இருக்கு என நையாண்டித்தனமாக பேசுவர் ஞானிகள்.


கொஞ்சம் விதை இருக்கிறது...பார்க்கும் இடமெல்லாம் நிலமும் இருக்கிறது.... விதை விதைப்பவன் கண்டமேனிக்கு விதையை அள்ளி வீசிகிட்டு போவானா...?


அது மாதிரித்தான்...மனம் என்பது விளைநிலம்...அதை பண் படுத்தி நீர் ஓட வாய்க்கால் போட்டு அதை கிளறி..எரு விட்டு அப்புறம் சீஸண் பார்த்து தானே விதையை போடுவான் விவசாயி....ஒரு விவசாயியே இப்படி என்றால் ஆன்மீக விதை விதைக்கிறவன் என்னவெலாம் பார்க்க வேண்டும்


கொஞ்சம் விதைகள் விதைத்து இருக்கிறேன்..அந்த விதைகள் அனேகம் விதைகளை தூவ வேண்டும்...பல விருட்சங்கல் முளைக்கவேண்டும்...இங்கு நான் என ஆக ஒன்றும் இல்லை..எல்லாம் இறை சித்தமே

உறையான கருப்பையில் சுக்கில மாய்ப்பாய,

 "உறையான கருப்பையில் சுக்கில மாய்ப்பாய,

உத்தமனே சுரோணிதந்தானுறைந்து கொள்ளும்,
கறையாப் பாய்தவழி தமருபோல,,
"முனையறுகு னுனிபனிபோல்
சுரோணிதத்தில் சேர்ந்து,
தாக்கவே சுரோணிதந்திரண்டு
தன்ரூபமாகித்"
தமா்வாசல் தனைமூடும் வாயுதானும்".
என்பதீனால் சுக்கில சுரோணிதம் திரணகடு,தன்
ரூபமாகி அங்கு உண்டான தமர்
வாசல் வாயுவால் மூடப்படும்
என அறிகிறோம்.
வேர்கவே வேலிபோல் வளைந்து காக்கும்",என்பதீனாலும்,
விளங்குகின்ற அபானவாயு
வெளியில் நிற்கும்,விந்துவுடன்
பிராணவாயு பினங்களாகும்,
கலங்குகான்ற ஊதானனது
கருவளர்க்கும் கருவதற்குள்வினை மூன்றும்
கலக்கும் பாரு"
என்பதீனாலும் மேலே கூறிய
வீவரங்கள் தெளிவாகும்.

விசாரம்

 ஐயா...ஒருதடவை சொல்லுவது என்ன என்பது சற்று ஆழமாக உற்று கவனியுங்கல். ”முதல் உட்செல்வது பிராணன் எனவும் வெளிச் செல்வதை அபாணன் எனவும் கொண்டு” என சொல்லியிருக்கிறீர்கள் அல்லவா?. இந்த கூற்று தான் தவறு என்கிறேன். பிரானன் முதலிலும் உட்புகாது கடைசியிலும் உட்புகாது. ஒரு குழந்தை பிறந்த உடன் முதலில் உட்புகும் சுவாசத்துக்கு அபானன் என பெயர்.குக்ஷந்தை முதன்முதலில் வெளிவிடும் சுவாசம் பிரானன்.பிராணன் எப்போதும் வெளியே தான் போய் கொண்டிருக்கும்

.Kumar Venkitasamy பிராணன் வேறு உயிர் வேறு ஜீ.கருவில் இருக்கும் குழந்தைக்கு உயிர் இருக்கும் ஆனால் பிரானன் இருக்காது.

பிறந்த பின் உருவாகும் நேர் - எதிர் அசைவுகளுக்கு பிராண அபான என பெயர்.வெளி போகும் சுவாசம் பிரானன், உட்புகும் சுவாசம் அபானன்.

இறை செயல்ண்ணு இங்க ஒண்ணும் கிடயாது, இறையே எகூட கிடையாது..இருப்பது ஜீவனும் பிரபஞ்சமும் மட்டுமே.தேளிதவ்ர்க்கு ஜீவன் தான் சிவன்

.ஐந்து இந்திரியங்களின் ஊடாக செய்யாத ஒரு அறிவு இருக்கின்றது ஜீ.அதை தான் ஆறாம் அறிவு என்பார்கள் ஞானிகள். பஞ்ச இந்திரிய அறிவுகள் பாழானவை. பிரயோஜன படாதவை.. பஞ்ச இந்திரியங்கள் கொண்டு செய்யும் எந்த செயலை ஞானத்தை காட்டாது.ஆகையினால் பஞ்ச இந்திரியம் கடந்து மனிதன் மட்டும் செயலாற்றகூடிய வித்தையினை கண்டுனருங்கள். அதுவே மெய் சாதனம்.

ஜீவனின் வழி செயலாற்ற வேண்டும் எனில் முதலில் நீங்கள் ஜீவனை அறிந்திருக்க வேண்டும். ஜீவனை தெரியாமல், இருப்பதை அறியாமல் இருப்புக்கு அப்பால் உள்ள பிரம்மத்தை விலக்கி பயனென்னவாம்?

பஞ்ச இந்திரியங்கள் வழி கடந்தால் நீங்கள் பயணிக்கும் பாதை இந்திரிய பாதை என உணருங்கள். முதலில் குரு அறிவிக்கும் பாதை என்பது ஜீவ பாதை.

ஜீவனை கண்டுவிட்டால், அது நாம் சொல்வது அவன் சொல்வது என பேதம் இருக்காது. உங்களில் என்னில் அனைவரிடத்திலும் இருக்கும் ஜீவனை காட்டித்டருபவரே உண்மையான குரு. அப்படி காணவில்லையெனில் இந்த சென்மத்தில் ஜீவன் தரிசனைக்கு வராது.எந்த பிராணாயாமம் பண்ணினாலும் ஜீவன் அறிவுக்கு வராது. குருவின் திருப்பாதமே சரனாகதி

இந்திரியங்கள் வழி பிரயானம் செய்தால் மனத்தை அடைவீர்கள், பிரான அபானன் வழி சென்றீர்களானால் சுழுமுனையை அடைவீர்கல்..ஆனால் ஜீவவாசலை அடைய முடியாது.ஜீவனுக்கு போகும் வாசல் ரெம்ப ரெம்ப சின்னது ஜீ.அதாவது சின்னது என்றால் பொருள் ரெம்ப நுணுக்கமானது என்பதாகும்.அறிவுக்கு வருவது ரெம்ப அரிது.குருவே சரனம்

நான் என்பதும் இல்லை இறை என்பதும் இல்லை, இரண்டும் கானல் நீரே. நானும் அவனும் அற்றதே வெட்டவெளியாம் இரண்டற்ற மெய்மை.

தன்னை விட்டு தானல்லாமல் மற்றொன்று இல்லை, எல்லாம் தானே த்ன்மயமே தான்.மற்றை எல்லாம் கற்பனை மனம் தானன்றி பலதாய் கற்பித்து தன்னையே தான் ஏமாற்றி திரிகிறது பொய் மனம்.’

நான்’ .’நான்’ என ஏதொன்று சதா மனம் கற்பித்துகொண்டிருக்கின்றதோ அது உண்மையில் தானல்ல, அது மனதின் கற்பிதம். நான் இங்கு இல்லவே இல்லை என்பதே மெய்மை.

இரு வேறு கூறு பட்ட மனம் ஒரு கூறை ‘நான்’ எனவும் மற்றைய கூறை எண்ணம்’ எனவும் கற்பித்து எண்ணத்தை காட்டி ‘நான்’ என்பதை வலை பின்னி சிக்க வைத்து தன்னையே தானாக ஏமாற்றிகொண்டிருக்கின்ரது. இதில் இறை என்பதும் இரட்சிப்பு என்பதும் கூட மனதின் கற்பனையே தான்.

அறிவு அறிவு என தமிழ் மொழியிலும்,ஞானம் ஞானம் என வடமொழியாலும் சொல்லபடும் உபாயம் தான் சுத்தவித்தை எனும் ஆறாம் அறிவு. அந்த ‘விளக்கு’ முன் இல்லாமல் பிரயாணம் கூட பொய்.

கூறாத மந்திரத்தின் குறிப்பறிவித்து.... ஏறாநிலையெனை ஏற்றுவித்து

 ‘கூறாத மந்திரத்தின் குறிப்பறிவித்து....

ஏறாநிலையெனை ஏற்றுவித்து....’

என ஆங்காங்கு குரு பரம்பரையினில் மட்டும் ஒதுங்கி எக்காலத்தும் தலையை வெளிக்காட்டாது, தலை ஏது வால் ஏது என புரிதலுக்கு இடம் கொடாது மறைந்து மூலகுகைக்குள் அடங்கி ஒடுங்கி தன்னிலை அற்று தனிமையே குணமாக முக்குணத்துக்கும் ஆதாரமாக எத்தேவருக்கும் தாயாக ஈனா மலடியாம் பெருஞ்சூலி திரிபுரை சின்னபெண் சித்து விளையாட காத்திருக்கின்றாள்,

அவள் தன்னையே பகுத்து சரிபாதி அந்த ஈசனுக்கும் கொடுத்தவள் ஆம் தயாவல்லி.அவள் சொரூபத்தை சித்தர்கள் ஞானிகள் என அறிந்தவர் யெவரும் சொல்ல கூச்சபட்டனர்,அவ்வண்ணமான சொரூபம்.அதான் அவள் மறைவாகவே உலாவுகிறாள் பெருங்கள்ளி.

அவளுக்கு என மட்டும் அவள் அறிவின்றி யெவரும் அறிந்திரா மந்திரம் தான் மூல மந்திரம், எழுகோடி மந்திரங்களுக்கும் தாயான மந்திரம்.அதை சித்தர்கள் வாய் விட்டு சொல்லாமல் மறை பரிபாஷையாகவே சொல்லி சென்றிருக்கின்றனர்.மூலாக்கினி எனவும் குண்டலினீ எனவும் வாலை எனவும் சூலி எனவும் வல்லபை எனவும் வாக்மயி எனவும் தேவி எனவும் பல ரூப பல பேத பல நாமம் அனேகம் விதம்.ஆயினும் அந்த ஓரெழுத்து தான் என்னவோ அவள் ரகசிய குறி????

. ’ஓரெழுத் தொருபொருள் உணரக் கூறிய
சீரெழுத் தாளரைச் சிதையச் செப்பினோர்
ஊரிடைச் சுணங்கனாய்ப் பிறந்தங் கோருகம்
வாரிடைக் கிருமியாய் மாய்வர் மண்ணிலே’.

     ------------------ திருமூலர்

---- திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்

ஒத்த பொருள் யாது? -

 

சத்விசாரங்கள்

தன்னை உணர தனக்கொரு கேடில்லை!

 Home ▼

Saturday, August 30, 2014

ஒத்த பொருள் யாது? - Ajiesh

அன்பார்ந்த சன்மார்க்க சாதகர்களே, ஆன்மீக மார்க்கத்தில் பிரயாணம் பண்ணும் சாதகர்கள் முக்கியமாக அற்ந்து கொள்ளவேண்டியது “ஒத்த பொருள்’ என குறிப்பிட்டுள்ள மறை ரகசியத்தையே. அதென்னது ஒத்த பொருள் என கேள்வி எழும்புவது சஹஜமே,ஏனெனில் ஒவ்வொருவரும் ஒருவாறு விளக்கம் சொல்லுவார்கள், ஆனால் ஒத்தது அறிந்தவர் ஒருசிலரே.அதனாலேயே ‘ஒத்தது அறிந்தார் உயிர் வாழ்வர் மற்றெல்லாம் செத்தாருள் வைக்கப்பெடும்” என்றனர் ஞானிகள்.

உயிர் என்பது உலகில் இருக்கும் ஒரு பொருள், அதை அறிவது மாபெரும் பாக்கியமே ஆகும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. ஆனால் அந்த உயிர் உலகத்தில் வரவேண்டுமெனில் ”இரு” பொருள்கள் ஒன்று சேரவேண்டும். ஆகையினால் “உயிரானது உலகில் வாழ” இரு பொருள்கள் சேர்ந்தால் அல்லாது ”வாழாது”. அதனால் “வாழ்வு” என்பது “இரு பொருள்களின்” சேர்க்கை என்பதில் ஐயமில்லை அன்றோ?.

அந்த “இரு பொருள்கள்’ யாதெனில்” தாயும் தந்தையுமே” ஆகும். அதாவது தாயையும் தந்தையையும் அறிந்தவன் உயிர் வாழ்வான், ஏனையவர்கள் செத்தவர்களிடம் சேர்க்கப்படுவார் என்பதில் ஐயம் வேண்டாம், அப்படித்தானே?.ஆகையினால் “தாயையும் தந்தையையும் “ அறிவோமாக.

நம்முடைய உடலில் உயிர் இருக்கிறது என்பது நமக்கு தெரிகிறது, ஆனால் அது எங்கிருக்கிறது என தெரியாது, அப்படித்தானே?. ஆகையினால் உயிர் எங்கிருக்கிறது என்பதை அறிய எளிய மார்க்கமானது அது எங்கிருந்து வந்தது என்பதை அறிதலேயாம்.அல்லவா?.அதாவது நமது தாயும் தந்தையும் நமக்கு இரண்டு பொருள்களை தந்துள்ளனர்,ஒன்று விந்து , மற்றொன்று நாதம். இவை இரண்டுமே அவர்கள் நமக்காக தந்த மேலாம் பொருள்கள்,அல்லவா?.அப்படியாயின் உயிரானது இவ்விரண்டையும் சார்ந்து தானே இருக்கவேண்டும்?..

ஆம், அதுவே உண்மை, உயிரானது நமது தந்தையானவர் நமக்கு தந்த” விந்து” எனும் நிலையத்தில் இருக்கிறது., அது கோடி சூரியபிரகாசத்துடன் இருக்கிறது என்கின்றனர் ஞானிகள். இங்கு ஒரு விஷயம் நாம் கருத்தில் கொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால், மேற்சொன்ன “விந்துவும் நாதவும்” ஆண்பெண் இருபாலருக்கும் பொதுவாகவே உள்ளது என்பதாகும்.அதாவது “விந்துவும் நாதவும்” கருப்பையில் சேர்ந்து ஏழு நாட்கள் அவை ஆனாகவோ பெண்னாகவோ அறிவு பிரியாமல் ”இரண்டுமற்ற” தன்மையில் இருக்கும், பிறகு ஆணாகவோ பெண்ணாகவோ அலியாகவோ பிறவி எடுக்கும்.

ஆண் தன்மை மிகுந்தது ஆனாகவும் பென் தன்மை மிகுந்தது பெண்ணாகவும் இருக்கும். அப்போதும் ஆணிடத்தில் கொஞ்சம் பெண் தன்மையும் , பெண்ணிடத்தில் கொஞ்சம் ஆண் தன்மையும் இருக்கவே இருக்கும்.

இப்படியான “விந்துவும் நாதவுமே’ “ஒத்த பொருட்கள்”., இவை இல்லையெனில் உயிர் நிலை என்பது உலகத்தில் வராது. எந்த ஒரு உயிரும் உலகத்தில் வந்து முதிர்ச்சி அடைந்தாலும், அந்த உயிரின் அடிப்படை கூறான “ விந்துவும் நாதவும்” அவ்வுடம்பில் சிரசினில் இருக்கும்.அதில் உயிர் நிலையானது ஆணாகில் விந்துவுடனும், பெண்ணாகில் நாதமுடனும் இசைந்து இருக்கும்..

ஆனால் ,அவ்வுடம்பில் குடி இருக்கும் ஆன்மாவானது உயிரையோ ,விந்துவையோ நாதத்தையோ அறியாது “நான்’ எனும் அகந்தையினால் அறிவழிந்து கெட்டு மரணத்தை அடைகின்றது. ஆகையினால் அப்படி போகாது உயி நிலையை கண்டடைந்து கொள்ளவேண்டின் நாம் “ஒத்த பொருள்களை” கண்டடையவேண்டும். அந்த இரண்டு பொருட்களையும் “அகர உயிர் எனவும் உகர உயிர் எனவும் “ கொளளுவர் ஞானிகள். இவை இரண்டும் “தாய் தந்தை” அணுக்களேயாம், அல்லது “நாத விந்துக்கள்”, அடுத்து இவ்விரண்டின் சேர்க்கையினால் பிறக்கும் உயிரே “ம்” எனும் ஜீவ ஆன்மா.

ஆனால், ஜீவான்மாவானது அகர உகர பொருட்களை அரியாது ,தன்னுடைய உயிர் நிலையை அடையாது மரணத்தை அடைவது பரிதாபகரமானது.ஆகையினால் இவ்விரண்டு “ஒத்தபொருட்களை” அறிந்து உயிர் காப்போம், குழூஉக்குறியாக இவற்றை “பிச்சி மொட்டாகவும்” , எலுமிச்சை பழமாகவும் உருக்கொள்வார்கள். ஏனெனில், பிச்சி மொட்டானது விந்தணுவின் பரியாயமாகவும், எலுமிச்சை பழமானது சுரோனிதத்தின் பரியாயமாகவும் சொல்லுவர் ஞானிகள். இவற்ரையே “குரு தட்சிணையாக” கொள்ளுவது “குரு மரபு”.விந்து நிலை தனை அறிந்து விந்தை காண விதமான நாதமது குருவாய் போகும் ,விதமான நாதமது குருவாய் ஆனால் ஆதிஅந்தமான குரு நீயேயாவாய், சந்தேகமே இல்லையடா புலத்தியனே ஐயா சகலகலை ஞானமெல்லாம் இதுக்கொவ்வாது, முந்தாநாள் இருவருமே கூடிச்சேர்ந்த மூலமதை அறியாட்டால் மூலம் பாரே,.....என அகத்தியர் சொன்னதுவே உயர்ஞானம்...வாழ்க குரு “திருவடி, வாழ்க சிவபாதம்”

Ram Prakash Tamilmuni அவர் சாயலிலேயே நம்மையும் படைத்தான் அம்மையப்பன்...

விஜயகுமார் சு அன்னையும் பிதாவுமாய் முன் தோன்றும் அகரதெய்வம்.பின் தோன்றும் அன்னைபிதா பிறந்திற(ரு)க்கும் பேதையராம

Salai Panchatcharam ஒத்த நிலம் ஒத்த பொருள் ஒரு பொருளாம் பெரும் பயனை அத்தன் எனக் கருளியவார் யார்பெருவார் அச்சோவே....

Salai Panchatcharam ஒத்த பொருள் என்று தலைப்பிட்டு எல்லாம் 2, ரெண்டாக சொல்ரீங்க நாயர்..... இதன் விபரத்தை பிரம்மப் பிரகாச மெய்வழி ஆண்டவர்கள் வான்மதிக்கொரல் என்ற நூலில் பிண்ட உற்பத்தி என்ற தலைப்பில் தெளிவாக விளக்கியுள்ளார்கள். உண்மையில் தகப்பன் ஒரு பகுதியாகவும் தாய் ஒரு பகுதியாகவும் இருந்தாலும் நம் கருவில் இளம் கருவில் வளர்த்த 10 வயதான கன்னிதான் நம்மை காத்து வளர்த்து வந்தவள். பஞ்சபூதக் கலப்பாக நம் உடல் இருந்தாலும் நம்மை வழினடத்தும் அந்த சிவமயப் பொருள்தான் ஒத்த பொருள்.... அது ஒன்றுதான் அனைத்திற்கும் ஒத்ததாக நின்று விளங்குகின்றது.அது நம்மை இயக்கவில்லை என்றால் மற்ற அனைத்தும் இருந்தாலும் ஒரு பயனும் இல்லை. சுவை ஒளி ஊறு ஓசை நாற்றம் இவை ஐந்தின் வகைதெரிவான் கட்டே உலகு..... அது வாசனை, கேள்வி, இருகண், வாய் எவைக்கும் வல்லமை அளிக்கும் அக்கண்....

Hseija Ed Rian ”உண்மையில் தகப்பன் ஒரு பகுதியாகவு ம் தாய் ஒரு பகுதியாக இருந்தாலும்” என்று ஏற்றுகொள்ளுதலில் இரண்டு பேர் இருக்கிறார்கள். இளம் கருவில் மட்டுமே சொல்லப்பட்ட 10 வயதான கன்னியின் தேவை வருகிறது, இந்த உடலை வளர்ப்பதற்க்கு., அது சரியே, அவளே மகர வாலை. அவளெ ஒத்தவள். யாருக்கு என்றால் சிவத்துக்கு . வள்ளலார் சொல்லுவதை போன்று “கருணையும் சிவமே பொருளென கொள்ளும் காட்ச்சியும் பெறுக” . இங்கு கருணையாக மனிதறுக்குள் இருப்பதே அந்த வாலை. அவளே சிவமென கொள்ளுதல் வேண்டும். ஆதலால் சிவத்துக்கு “ஒத்ததே” ..அதாவது சிவ பொருளே. அந்த வாலையோ ஆண் பாதி பெண்பாதியாகவே உள்ளாள். “...முன்னாலே பாத்தால் பெண்போலே ரூபம் பின்னாலே பாத்தால் புருஷ ரூபம்... அய்யய்யோ அவளாடும் ஆட்டமதை கானப்போகா...” என்பர் சித்தர் பெருமக்கள்.

Salai Panchatcharam சக்தி சிவம் இரண்டாகித் தான்முடிவில் ஒன்றாகிச் சித்தாகி நின்ற திறனறியேன் பூரணமே என்று பட்டினத்துப் பிள்ளையும் சொல்லியுள்ளார்கள்.

Salai Panchatcharam உருத்தரிப்பதற்கு முன் உயிர்ப்புகுந்த நாதமும்

கருத்தரிப்பதற்குமுன் காயமென்னும் சோனிதம்

அருள் தரிப்பதற்குமுன் அறிவு மூலாதாரமாம்

குருத்தறிந்து கொள்ளுவீர் குணங் கெடுக்கும் குருக்களே

சிவ வாக்கியர்

விஜயகுமார் சு அர்த்த நாரீஸ்வர்ர் தோற்றத்திற்கும்,சிவன் மற்றும் சக்தி தனித்தனி சன்நிதிகளில் தோற்றமளிக்கும் ஞானரகசியம் புரிந்தவர்கள் இதன் உண்மையை ஒருவாறு உணர்வார்களோ?

Salai Panchatcharam தெளிவுதனில் தெளிவுதரும் அருளும் காணும் ..சஷனத்திலே சிவமயம் சேரத்தோணும் வழியதனில் நல்ல வழி ஞானம் கூடும் மகத்தான வேதாந்தம் சித்தி காட்டும், ஒளிவுதனி லொளிவுதரு முறுதி சொல்வார் உர்ப்பனத்தி லுற்ப்பனமாய் உறுதி தோணும் வெளியதனில் வெளியாகி நாதத்துள்ளே விளங்கி நின்ற வாலைப்பெண் ஆதி காப்பே..கருவூரார்

Salai Panchatcharam ஆணும் பெண்ணும் தோணுமங்கே ஆண்பெண்ணற்ற நிலையும் ...அதைத்தும் தரிசனமாமெங்கள் இனத்தின் பஞ்சாட்சரமே

Hseija Ed Rian அபாரம்....செத்தவனுங்க மூக்கிலே பஞ்சி வைப்பானுங்க...உயிரோடு இருக்கிறவன் காதிலே பஞ்சி வைப்பான்....தூச்சமடா சூட்சாதி தூட்சம்.....அரஹரஹரோஹரஹர....

Salai Panchatcharam பிண்ட உற்பத்தி

Salai Panchatcharam சுத்த உடம்பாகும் அது உன் சூக்மமாகும், சொந்த உந்தன் மனையாகும் மனைவியாகும் ,பத்துவயதான கன்னி சபையுமாகும், பாசவுடல் பிறந்துவளர் தலமுமாகும்,முத்தரெல்லாம் அமுதருந்துங் கொங்கையாகும், மோட்சசாம்ராஜ்யமென்ற நாடும் ஆகும்,பித்தவுடல் நடுவாகும் கோடா கோடி, பெருங்கவலை தணிக்குமுந்தன் இல்லாமாமே...மெய்வழி ஆண்டவர்கள்