பெப்பப்பே

 ====பெப்பப்பே====

பேயென நூறாயிரம் விண்ணோர் புகழ நின்றவுனை மேல்வெளியங்கீன்றதல்லால் காயிலைகள் பூமரமில்லாது இருளியங்கரிய கானகமங்கீன்றதல்லால் சாகிபுவி லுன்னறை நீ தானுறையுஞ் சட்டையது தானறிய சற்குரென்னுள் ஆவிதரும் நுனியில் விளக்காக விரைந்தோடி நீ வந்தாளுவை யெந்நாளும் அரசே (ஞானபுகழ்ச்சி 383)

பேயிறசூலுல்லா எனும் திருபேரழகான ரூபமா யாவநற் போதவேத நூலினோடஞ்சிலொன்றாய் நின்றவா ஓய்வொரு நாளில்லாமலே பயலுன்னோடிரந்து கேட்பதை தாயிலு முண்மையாகவே கதி தந்தருள் என்றுமாதியே(ஞானபுகழ்ச்சி 343)

பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே (ஞானபுகழ்ச்சி 338)

பேயலிபு சீனுக்கு முன்னோபிறகோ காபதில் விளைந்தெனை ஆளுமிறையே நாய்யடியேன் இவ்வுரை நவில வலனோமுற்று நாவெழுமோ நல்லோர்கள் முன் போயவர்கள் மெய்பதம் பணிந்து அவரெனக்குரைத்த புத்திகொடு உனைதெரிந்து நல் ஆயபுகழாதி தீதாறடியேர்க்கு ஈந்திடுன் காவல்கொண்டேவல் செய்யவே (ஞானபுகழ்ச்சி 377)

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிந்துயர் துளிகொடே அகமுறுங் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரலமாய் அஹ்மதின்னிரு பதமெனன்புற மனம்கிழ்ந்துன்னோடு இரந்த நான் முகமலர்ந்தெனை முடுகி வந்துயர் முறமை தந்தருள் முதல்வனே (ஞானபுகழ்ச்சி 38)====பெப்பப்பே====
பேயென நூறாயிரம் விண்ணோர் புகழ நின்றவுனை மேல்வெளியங்கீன்றதல்லால் காயிலைகள் பூமரமில்லாது இருளியங்கரிய கானகமங்கீன்றதல்லால் சாகிபுவி லுன்னறை நீ தானுறையுஞ் சட்டையது தானறிய சற்குரென்னுள் ஆவிதரும் நுனியில் விளக்காக விரைந்தோடி நீ வந்தாளுவை யெந்நாளும் அரசே (ஞானபுகழ்ச்சி 383)

பேயிறசூலுல்லா எனும் திருபேரழகான ரூபமா யாவநற் போதவேத நூலினோடஞ்சிலொன்றாய் நின்றவா ஓய்வொரு நாளில்லாமலே பயலுன்னோடிரந்து கேட்பதை தாயிலு முண்மையாகவே கதி தந்தருள் என்றுமாதியே(ஞானபுகழ்ச்சி 343)

பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே (ஞானபுகழ்ச்சி 338)

பேயலிபு சீனுக்கு முன்னோபிறகோ காபதில் விளைந்தெனை ஆளுமிறையே நாய்யடியேன் இவ்வுரை நவில வலனோமுற்று நாவெழுமோ நல்லோர்கள் முன் போயவர்கள் மெய்பதம் பணிந்து அவரெனக்குரைத்த புத்திகொடு உனைதெரிந்து நல் ஆயபுகழாதி தீதாறடியேர்க்கு ஈந்திடுன் காவல்கொண்டேவல் செய்யவே (ஞானபுகழ்ச்சி 377)

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிந்துயர் துளிகொடே அகமுறுங் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரலமாய் அஹ்மதின்னிரு பதமெனன்புற மனம்கிழ்ந்துன்னோடு இரந்த நான் முகமலர்ந்தெனை முடுகி வந்துயர் முறமை தந்தருள் முதல்வனே (ஞானபுகழ்ச்சி 38)