தேடுதல்

 முல்லா நஸ்ருதீன் இரண்டு மணி நேரமாக தேடிக்கொண்டிருக்கிறார். கையில் ஒரு சிம்னி விளக்கு வேறு அரேபிய பாலைவனக் காற்றில் அங்குமிங்கும் அசைந்தாடி அணைவதும் ஒளிர்வதுமாக இருந்து கொண்டிருந்தது.

 "என்ன முல்லா ரெம்ப நேரமாக தேடிக்கொண்டிருக்கிறீர்களே?"வழிபோக்கர் ஒருவர் வினவினார்;

"என்னுடைய பொக்கிஷம் தொலைந்து விட்டது, அதைத்தான் தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்" என சொல்லிக்கொண்டே விளக்கின் பிரகாசம் எட்டும் இடம் வரை தன் தேடுதலை முல்லா தொடர்ந்தார். நண்பரான அந்த வழிபோக்கரும் முல்லாவுக்கு உதவியாக அவர் கூட சேர்ந்து தேட ஆரம்பித்தார்.

இவர்கள் தேடுவதை கண்டு மற்று சிலர் கூட வந்து சேர்ந்து கொண்டனர். அந்த சின்ன மங்கலான வெளிச்சத்தில் எல்லோரும் சேர்ந்து நீண்ட நேரம் தேடியும் முல்லாவின் பொக்கிஷம் கிடைத்த பாடில்லை.

அதில் ஒருவர் சற்று புத்தியுள்ளவர், அவர் வினவினார் "முல்லா இவ்வளவு தேடியும் பொக்கிஷம் கிடைக்கவில்லையே, நீங்கள் எப்போது தொலைத்தீர்கள்?".

"அது ஞாபகம் இல்லை" முல்லா பதிலளித்தார்.

"இங்கே தான் தொலைத்தீர்களா?" நண்பர் விடுவதாக இல்லை.

"எங்கே தொலைத்தேன் என்பதுவும் சரியாக எனக்கு ஞாபகம் வரவில்லை" அப்பாவியாக முல்லா பதிலளித்தார்.

கடுப்பாகி போன நண்பர் சற்று குரல் உயர்த்தி கேட்டு விட்டார், "முட்டாள் முல்லாவே ,எங்கேயோ எப்போதோ தொலைத்த பொருளை இப்போது இங்கே தேடுகின்றீர்களே, அது இங்கே கிடைக்குமா? எவ்வளவு நேரமாக நாங்களும் சேர்ந்து உங்கள் கூட தேடுகின்றோம்"

சாந்தமாக முல்லா சொன்னார்,"இங்கே தான் வெளிச்சம் இருக்கின்றது அதனால் தான் இங்கே என் பொக்கிஷத்தை தேடுகின்றேன்".

[எங்கேயோ தொலைத்த ஆன்மாவை இங்கே தேடுகின்றோம் ,முல்லா நஸ்ருதீனைப் போல.....]

லா அலா நூர்

 அந்த நாளையில் அஹமதை துதிக்கும் முன் இறையோன்_விந்தை ஆகிய லாமலிபு ஆனதை விரும்பி_சிந்தையுள் எழு மஹமூதை படைத்தனன் செல்வம்_வந்தவாறதை கண்டே ஞானப்பூட்டினில் வகுப்பாம்~பீரு முஹம்மது றபியுல்லாஹ்.

ஆதியில் இறைவன் வானத்தையும் பூமியையும் படைத்தான்...பின்னர் வெளிச்சம் உண்டாகக்கடவது என்றார் வெளிச்சம் உண்டாயிற்று~ பைபிள்.

ஆதியில் அல்லாஹ் தன்னிலிருந்து தன்னுடைய நூரை வெளியாக்கினான் அந்த நூரில் இருந்து முஹம்மதை படைத்தான்~அல் குறான்.

நானே மெய்யான ஒளி .என்னை ஏற்றுக் கொள்ளுகிறவன் என் பிதாவை ஏற்றுக் கொள்ளுகிறான்.நான் என் பிதாவில் இருந்து வருகின்றேன்~ யோவான் எழுதிய சுவிசேஷம்.

Who am I ?

 இந்த ஆன்மீக பயணத்துக்கு வந்து விட்டாலே முதலில் சொல்லி கொடுக்கப்படும் விஷயம் என்பது இது ஒன்று தான். வந்து வந்து போன மாமஹரிஷிகள் என அழைக்கப்பட்டவர்கள் பெரிய ஞானம் என வைத்து விட்டு போன கேள்வி இது.இதைப்போல ஒரு பைத்தியக்காரத்தனம் உலகில் வேறெதுவும் இல்லை எனலாம்.நான் யார் என கேட்டு தியானம் செய்து கொண்டிருந்தால் ஞானம் வந்து விடுமாம்.இதை நம்பி பைத்தியக்காரத்தனமாக அலைந்தது எத்தனை காலம்.தானும் கெட்டு தன்னை நாடி வந்தவனையும் கெடுத்து குட்டிச்சுவரானது தான் பலன்.இதனால் ஒரு ஞானமும் ஒரு காலத்திலும் விளையப்போவதில்லை என்பதே நிஜம். நான் யார் என தியானிக்கும் ஒவ்வொருவனும் உண்மையை அறிந்து கொள்ளப்போவதில்லை.ஏனெனில் நான் யார் என கேள்வி கேட்பவன் உண்மையில் நான் என ஒன்று இருக்கிறதா இல்லையா எனக்கூட நிச்சயமாக தெரிந்து கொள்ளாமல் கேட்கும் கேள்வியானது சரியா தவறா எனக்கூட புரிந்து கொள்ளாமல் வாழ்நாள் முழுவதும் இந்த கேள்வி கேட்டுக்கொண்டே மாண்டு போகின்றான்.

நான் யார் என தியானிப்பவன் உண்மையில் நான் என ஒரு பொருள் இருப்பதாக எந்த சந்தேகமும் இன்றி முதலில் ஏற்றுக்கொள்கின்றான்.இருக்கிறதா இல்லையா என யோசிக்கிறவனுக்கு புத்தி வேலை செய்ய ஆரம்பிக்கிறது.இது இல்லாதவனுக்கு புத்தி மந்தம் ஆனதினால் அவன் நேரடியாக நான் யார் என ஆரம்பித்து விடுகின்றான்.

தன்னை அறிவதே தலையாய தவம் என இவனுக்கு கற்றுக்கொடுக்கப்பட்டிருக்க இவன் சுற்றுமுற்றும் பாராமல் முதலிலேயே தன்னை அறிய முற்படுகின்றான்.தன்னை அறிய தன் தலைவனை அறியலாம் என மேலும் இவனுக்கு ஊக்க மருந்து வேறு ஊட்டப்பட்டிருக்கின்றது.போதை கொண்டவன் பைத்தியத்துக்கு சமம்.

எழுத்து

எழுத்து கேள்வி: ஐயா ஆய்த எழுத்து என்பதனை எப்படி உச்சரிக்கவேண்டும்?...”அக்” என்றா அல்லது ”அஹ்” என்றா....அதாவது அஃறிணை என்பதனை. ”அக்றிணை” என்று உச்சரிக்கவேண்டுமா அல்லது ”அஹ்றிணை” என உச்சரிக்கவேண்டுமா?.. தயவு கூர்ந்து ஒலி இலக்கண விரிவுரை தருக. பதில்: ஆய்த எழுத்து "காரணப்பெயரின் தோற்றம்.... தமிழில் ஆய்த எழுத்தாக ‘ஃ’ உள்ளது. அது எப்பொழுது தோன்றியது? அதற்கு ஏன் ஆய்த எழுத்து என்று பெயர் வந்தது? உலகில் பேச்சு மொழி முதலில் தோன்றி, பின்னர் எழுத்து மொழி தோன்றியது. அதாவது, ஒலிவடிவ எழுத்து தோன்றிய பின்னரே வரிவடிவ எழுத்து தோன்றியது. ‘அ’ என்று எழுத்தொலியை எழுப்பினால் அஃது ஒலி வடிவ எழுத்து.  ‘அ’ என எழுதினால் அது வரிவடிவ எழுத்து.  காதால் கேட்பது ஒலிவடிவ எழுத்து. கண்ணால் காண்பது வரிவடிவ எழுத்து. வரிவடிவ எழுத்துகள் அறிஞர் பெருமக்களால் கால இடைவெளியில் உருமாற்றம் பெற்று வருகின்றன.  ஆய்த எழுத்து தொல்காப்பியர் காலத்திலிருந்தே உள்ளது. இந்த ஆய்த எழுத்தைத் தனி நிலை, முப்புள்ளி, முப்பாற்புள்ளி, அஃகேனம் முதலிய பெயர்களால் குறிப்பிடுகின்றனர். உயிரெழுத்தும் இல்லாமல், மெய்யெழுத்தும் இல்லாமல், உயிர்மெய் எழுத்தும் இல்லாமல் தனித்த நிலையைப் பெற்று, தனித்து நின்று, தனியொரு எழுத்தாக இருப்பதால் தனிநிலை எனப்படுகிறது. இந்த ஓர் எழுத்து மட்டுமே மூன்று புள்ளிகளாலான எழுத்தாக அமைந்துள்ளது. ஆதலால் இவ்வெழுத்து முப்புள்ளி, முப்பாற்புள்ளி எனப் பெயர் பெற்றுள்ளது.  ஓசையின் அடிப்படையில் அஃகேனம் என பெயர் பெற்றுள்ளது. வழக்காற்றில் இதை ‘ஆய்த’ எழுத்து என்றே கூறுவர். ‘ஆய்த’ எழுத்து என இலக்கண நூலார் கூறுவதில்லை. பத்து வகைச் சார்பெழுத்துகளில் ஒன்றாகவே ஆய்த எழுத்து, கூறப்பட்டுள்ளது. இயல்பாக அரை மாத்திரை ஒலியளவு பெறும் ஆய்த எழுத்து, ஓசை குறைந்து கால் மாத்திரை யாக ஒலிக்கும் பொழுது, ஆய்தக் குறுக்கம் என்ற சார்பெழுத்து ஆகிறது. ஆய்த எழுத்து தனிக்குறிலை (தனிக்குற்றெழுத்தை) அடுத்தும், வல்லின உயிர்மெய் எழுத்துக்கு முன்பும் எஃது, அஃது என்பன போன்று வரும். கஃaது (கல் + தீது), முஃடீது (முள் + தீது) என ஆய்தக் குறுக்கமாகி, சார்பெழுத்தாக வரும்பொழுதும் தனிக்குறிலை அடுத்தும் வல்லின உயிர்மெய் எழுத்துக்கு முன்னருமே வரும். ஆய்தம் என்பது பொதுவாக, கருவி எனப் பொருள்படும். ஆயினும், போர்க் கருவிகளையே ஆய்தம் அல்லது ஆயுதம் என்றனர். போர்க் கருவிகளிலும் குறிப்பிட்ட ஒரு கருவியே ஆய்தம் எனப் பெயர்பெற்றது. போர் வீரன் வலக்கையில் வாளை ஏந்தி இருப்பான். இடக்கையில் கேடயத்தை தாங்கி இருப்பான். எதிரியை வாளால் தாக்குவான். எதிரியின் வாள், தன்னைத் தாக்காமல் கேடயத்தால் தடுத்து, காத்துக் கொள்வான். அந்தக் கேடயம் இரும்பால் செய்யப்பட்டு, வட்ட வடிவ அமைப்பில் இருக்கும். அதில், பிடிப்பதற்கென ஒரு பக்கத்தில் கைப்பிடி இருக்கும். மறுபக்கம் மூன்று புள்ளிகள் (ஃ) போன்ற வடிவமைப்பில் இரும்புக் குமிழிகள் இருக்கும். இடக்கையில் உள்ள கேடயத்தால் பகைவனைத் தாக்கினால், அந்த மூன்று குமிழிகள் போன்ற வலிய பகுதிகள், பகைவன் மீது கொட்டுவது போல் இடித்துத் தாக்கும் அந்தக் குமிழிகள் மூன்றில் இரண்டு கீழேயும், ஒன்று மேலேயும் ‘ஃ’ என்பது போல இருக்கும். அந்த ஆய்தம் போன்ற வடிவத்தைப் பெற்றிருப்பதால் இந்த எழுத்தும் அப்பெயரைப் பெற்றது. போர் வீரர்கள் போர்க்களத்தில் பயன்படுத்திய போர்கருவிகளில் சூலமும் ஒன்று. சூலம் கூரிய முனைகள் மூன்றைப் பெற்றிருக் கும். அந்த மூன்று முனைகளை மட்டுமே நோக்கினால் முப்புள்ளி யாகத் தோன்றும். சூலத்தின் முனைகள் மூன்றிலும், எலுமிச்சைப் பழங்களைச் செருகி நோக்கினால் ‘ஃ’ என்பது போலக் காட்சி தருவதைப் புரிந்து கொள்ளலாம். இக்காட்சியைக் கோயில்கள் சிலவற்றில் காணலாம். இந்த ஒப்புமை யாலும் முப்புள்ளி எழுத்து, ஆய்தம் எனப் பெயர் பெற்றது என்று தமிழ்த்தாத்தா. உ. வே சாமிநாதய்யரின் மாணாக்கர் மகா வித்துவான். ச. தண்டபாணி தேசிகர் கூறியுள்ளார். தமிழில் இலக்கணப் பெயர்களும் எழுத் துக்களின் பெயர்களும் காரணம் கருதியே பெயர் பெற்றுள்ளன. அவ்வாறே ஆய்த எழுத்தும் காரணம் கருதியே பெயர் (காரணப் பெயர்) பெற்றுள்ளது. நன்றி: அருண்குமார் Hseija Ed Rian அறனெனப் பட்டதே இல்வாழ்க்கை அஃதும் பிறன்பழிப்ப தில்லாயின் நன்று (49) நுனிக்கொம்பர் ஏறினார் அஃதிறந்து ஊக்கின் உயிர்க்கிறுதி ஆகி விடும் (476) அணியன்றோ நாணுடைமை சான்றோர்க்கஃ தின்றேல் பிணியன்னறோ பீடு நடை (1014).இந்த மூன்று குறளடிகளிலும் கவனிக்கில் ஃ என்பதினை தனியாக ‘அக்’ என உச்சரிக்கமுடியாது.’அஃ’ என முன் உயிர் சேர்த்து உச்சரிக்கவருகிறது..ஏன் ஃ கிற்க்கு தனி ய்ச்சரிப்பு வரவில்லை?.அறனெனப் பட்டதே இல்வாழ்க்கை ”ஃதும் ”பிறன்பழிப்ப தில்லாயின் நன்று என ஏன் உச்சரிக்ககூடாது?

திரு. ரியான் சத்விசாரம் தொகுப்பு=

=== திரு. ரியான் சத்விசாரம் தொகுப்பு=== கேள்வி: மனம் என்பதே உயிரின் அம்சம் தானே உயிர் சக்தியின் செலவிடுதலே மனதின் இயங்கும் நிலை இதில் ஒடுங்குவதும் அடங்குவதும் உயிரின் சுயம் அன்றி வேறென்ன. . .ஐயா? Hseija Ed Rian: உயிர் இருப்பதனால் தான் மனம் இயங்குகிறது என்பது தெரிந்த ஒன்று... ஆனால் மனமானது உயிரின் அம்சம் தான் என்பது தெரியாத ஒன்று அல்லவா? உயிர், உடல், மனம் வெவ்வேறானவை, வெவ்வேறு குணாதிசயம் சேர்க்கையில் இயைந்து இயங்குவது. உயிரின் அம்சம் உடலுக்கு இருக்காது.... உடலின் அம்சம் உயிருக்கும் இருக்காது... உயிரின் அம்சம் மனதுக்கு இருக்காது.. மனதின் அம்சம் உயிருக்கும் இருக்காது... ஆனால் உடலெனும் கூட்டில் இவை அடக்கம். "நான்" என்பதே மனதின் ஆணிவேர்... சூட்சுமமாக அனுபவத்தில் நிலைகொளத்தான் அது புரிதலுக்கு வரும்... "நான்" இருப்பதினனல் மனம் என இருக்கிறது. "நான்" என்பது தான் மனம் என மலர்ந்திருக்கிறது... எப்போது "நான்" இல்லை என ஆகிறதோ.. அப்போது மனம் இல்லை என்றாகிறது. மிஞ்சுவது அறிவு மட்டுமே.. ஞானசொரூபமான வஸ்த்து. கேள்வி:  தூக்கத்தை பற்றி உங்களது கருத்து என்ன? Hseija Ed Rian: தூக்கம் என்பது "கவனம் அற” நிகழும் சங்கதி. அனைத்திலும் கவனம் அற்று போகையில் தூக்கம் நடக்கும்... அக மற்றும் புற நிகழ்வுகளில் இருந்து கவனம் அற அது வரும். இதுக்குத்தான் எவ்வளவோ சொல்லியும் ..மொக்கை என சொல்ராங்க...ஒருவேள சரியா இருக்குமோ? கவனம் என்கிறதை பற்றுதலே தூக்கம் வராம இருக்க வழி. கேள்வி: கவனிப்பவனை கவனித்தால் தூக்கம் வருவதை தடுக்கலாம் அப்படிதானே!!!! ???? Hseija Ed Rian: உபநிஷத்துகளில் ஒரு வசனம் ஞாபகத்துக்கு வருகிறது.. "உத்திஷ்ட்ட ஜாக்ரத” என்பதாகும். அதாவது ”ஜாக்கிரதைக்கு எழுவாயாக” என்பதாகும்.அதாவது கவனத்தை பற்றுவாயாக என விளக்கம். கேள்வி: கவனத்தை பற்றுதல் தான் வள்ளலார் சொன்ன "விழித்திரு" என்பதா? Hseija Ed Rian: ஆமாம். கேள்வி: மனம் உயிரில் ஒடுங்குவதுதான் தூக்கமா? Hseija Ed Rian: தூக்கத்துலயும் சரி விழிப்புலயும் சரி உயிர் இல்லாம இவை இல்லையே... மனம் உயிரில் இருந்து தோற்றம் பெற்றால் அல்லவா அதில் சென்று ஒடுங்கவும் தெரிந்திருக்கும்...அல்லவா? தூக்கத்தில் ஒடுங்க மனதுக்கு தெரிந்திருந்தால் மரணத்தின் போதும் ஒடுங்க முடிந்திருக்குமே... தெரியாததினால் அல்லவா உயிர் விட்டு போகிறது...அல்லவா? கேள்வி: உயிர் நிலைக்க பிராணன் அவசியமல்லவோ ...? Hseija Ed Rian: கருப்பையில் உயிருடன் இருந்த சுக்கில துளிக்கு ஏது பிராணன்? உயிரில் இருந்து பிராணன் வந்த பிற்பாடல்லவா மனதுக்கு மூன்று நிலை... சுக்கில துளிக்கு ஏது கனவும் நனவும்? கேள்வி: ஐயா. மரணத்தை சந்திக்கும் போது உயிர் பல கொடுமைகளை சந்திக்கும் என்று சொல்ராங்க அப்படி தூக்கம் வரும் போது ஏதுமில்லையே!!? Hseija Ed Rian: தூக்கத்தில் மனம் சப்தத்தில் ஒடுங்கியிருக்கும்.. மனதின் சூட்சும தன்மாத்திரையான ஆகாய ரூபம். மரணத்தில் இது இருக்காது. ஆகாய தன்மாத்திரையான சப்தம் உயிருடன் ஒன்றியிருக்கும்... ஆகையினால் அது ‘விட்டு போகாது’... மரணத்தில் விட்டு போகும்.. கேள்வி: தாயின் கருவில் உள்ள குழந்தை எப்படியா தூங்குது? Hseija Ed Rian: ஐயா.. இங்க ரெண்டு நிலைகள் கவனிக்க தகுந்தவை. பிறவிக்கு முன் பின் என. பிறக்கிறதுக்கு முன்ன பிராணன் வெடிக்கா நிலை... பிறவிக்கு பின் பிராணன் வெடித்த நிலை. சாதாரணமாக பிறவிக்கு பின் நிகழகூடிய மூன்று அவஸ்த்தைகளையே "நனவு, கனவு, தூக்கம்" என வகைபடுத்தி கொள்ளுகிறோம். கருவில் மனம் மொட்டாக இருக்கிறது, அதனால் மனம் வியாபிக்கவில்லை... மனம் வியாபிக்க வாயு விசும்பிதல் ஆகவேண்டும். கண்டம் பிரியவேண்டும். முதல் அழுகையினால் கண்டம் பிரிகிறது... அதற்க்கு முன் பத்தாம் மாதமும் சரி ஒன்றாம் மாதமும் சரி.. எல்லாம் வளர்ச்சி நிலை நோக்கி நகருதல் தாம்.. நிறை ஆகவில்லை. பிராணன் வெடிக்க மனம் சலனம் ஆரம்பிக்கின்றது. மூன்று அவத்தைகள் மனதுக்கு வந்து சேருகின்றது. கேள்வி: ஐயா கருவில் குழைந்தைக்கு சுவாசம் எப்படி நுகரும் தன்மை எப்படி? Hseija Ed Rian: சுவாசம் வெடிக்காது என சொன்னதினாலே புரியவேண்டியது.. அது ஒரு இடத்தில் சுழன்று கொண்டிருக்கும் என்பது தான்... இதனையே "சக்கரம்" என்பர். வெட்டுபட்ட சக்கரம் எனவும் வெட்டாத சக்கரம் என இரண்டு... வெட்டுண்ட சக்கரம் துண்டாகும்... துண்டான சக்கரம் கலை சிறுக்கும்... வெட்டாத சக்கரம் துண்டாகாது.. கலை சிறுக்காது... தட்டுண்டு போகாமல் தலைபடுவது எக்காலமோ..தெரியலியே ஐயா.. ❣️ நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள் ❣️

நோயுடையார் = வாயுடையார்

நோயுடையார் = வாயுடையார் நோய் இருக்கிறவங்க கிட்ட போய் கேட்டு பார்த்தா, அவன் கடவுளிடம் தான் வேண்டி கொண்டு இருப்பான் தன் வாயால், அவனுக்கு இந்த ஜென்மாந்தரமா வந்த வினையின் தொகுப்பு அவனுக்கு புரியாது, தெரியாது, கடவுளை வேண்டிக் கொண்டே இருப்பவர்களிடம் கேட்டாள் அவருடைய நோயைப் பற்றிய தன்மையும் அறிந்து கொண்டே இருப்பான்,நம்முடைய வாழ்க்கையில வினை என்ற ஒரு வார்த்தை அதிகமாகஉபயோகப்படுத்தப்படுகின்றோம்இந்த வினை என்பது உன்னுடைய வாழ்க்கையில நீ  முன் ஜென்மத்தில் செஞ்ச வேலைதான் உன்னை இந்த மாதிரி எல்லாம் பாடா படுத்துது,அப்படி என்று சொல்ல கூடிய ஒரு விஷயம் இருக்குது, வந்த வினை தொகுப்பு அப்படி என்று  சொல்லுவாங்க, அந்த தொகுப்பு பலகோடி காலமாக கர்ப்பகோடி காலங்களாக இந்த தொகுப்பு உன் வாழ்வில் ஜென்மம்  ஜென்மம் எடுத்து வந்து கொண்டிருக்கின்ற ஒரு தொகுப்பு இதை அவன் சீக்கிரம் இதை அறிந்து கொள்ள முடியாது புரிந்து கொள்ள முடியாது இது சூட்சமமாக இருக்கக்கூடிய மிகப்பெரிய மகா ரகசியமாகவும் இருக்கின்றது நிலக்கடலை வித்து  ஒன்று இருக்கின்றது  அந்த நிலக்கடலையை விதைத்தால்  அந்த வித்தானது  வளர்ச்சி சில வாரத்துக்குள் வித்து முளையிடும்  அதே  மற்றொரு  வித்தானது நீண்டகாலம்  முளைத்து  வர நேரம் எடுத்துக் கொள்கின்றது, அந்த மாதிரி தான் இந்த ஜீவன்ல இருக்குற நம்ம உடம்புகள் அனைத்துமே  ஒரு ஒருவருக்கும் ஒவ்வொரு  வித அமைப்புக்குள்ளான உடம்பாக இருக்கின்றது, ஒவ்வொரு அசைவுகளும் இயக்கங்களும் அங்கங்களும் ஒரு ஒரு வித்தியாசமான ஒரு சூழ்நிலையில் இருக்கின்றது, ஒருவர் உடம்பில் ஆரோக்கியமாக இருப்பாங்க ஒருவர் காலம் முழுவதும் நோயுற்றே இருப்பாங்க, ஒரு சிலர் படுத்த படுக்கையிலேயே இருப்பாங்க, இந்த மாதிரி பல விதமான மனிதர்கள் நோயுடனும் அவஸ்தை பட்டுக் கொண்டும் இருக்கின்றார்கள், ஆனா இந்த பலகோடி கற்பகாலமாக இந்த மனிதன் உடலை எடுத்து வந்து கொண்டு இருந்து அதுல அந்த வினையின் தொகுப்பை அனுபவித்து தான் ஆக வேண்டும், அந்த அனுபவித்ததில் ஒரு சிலர்களுக்கு அந்த வினை பாதிலேயே கழிந்து போய்விடும், உதாரணமாக ஒருத்தருக்கு கேன்சர் இருக்கு அப்படின்னா அந்த கேன்சர் உள்ள நபர் கொஞ்ச காலம் இருந்துட்டு அந்த கேன்சருக்கு வந்து இருந்த இடம் அறிகுறி இல்லாமயே போய்விடும், அப்படிப்பட்டவர்கள் வாழ்க்கையிலும் ஒரு சில மிராக்கள் நடந்த ஒரு சம்பவங்களும் இருக்கின்றது, அதே போல தான் ஒருத்தருடைய வாழ்க்கை தரமும் வாழ்க்கையில அவருடைய அனுபவிக்கக்கூடிய உணவு முறைகளும் பழக்க வழக்க முறைகளும் அவர்களுடைய உடல் அமைப்பு மாற்றிக்கொண்டு மனோ சக்தியாள் வரக்கூடிய அந்த சக்தி ஒருவர்  உடல் அங்கங்கள் சரியான கோணத்தில் உடல் அமைத்துக் கொண்டிருக்கின்றது அது அவர்களுடைய வினையின் மிகப்பெரிய மாபெரும் ரகசியமாகவும் இருக்கின்றது, இதன் பிரகாரம் பார்த்தோம்னா ஒரு மனிதனுக்கு ஒருத்தருக்கு தயிர்சாதம் ரொம்ப பிடிக்கும், ஒருத்தருக்கு புளிசாதம் பிடிக்கும், ஒருத்தருக்கு கீரை சாதம் பிடிக்கும், இந்த மாதிரி தான் மனிதனுடைய அறுசுவை உணவுகளும் அவருடைய பழக்கவழக்கங்களும் அவனுக்கு உள்ள இருக்குது, ஒருத்தனுக்கு ஒன்று பிடிக்கும் இன்னொருத்தனுக்கு வேறு ஒன்றும் பிடிக்கும் ஒருத்தன் மிகவும் கொடூரமாக இருப்பான், மற்றொருவன் ரொம்ப சாந்தமாக இருப்பான், இது எல்லாமே அவருடைய வாழ்வியல் முறைகளும் அவருடைய உடல் சார்ந்த அமைப்புகளும் அவனுக்குள்ள இருக்க கூடிய அந்த வித்துவின் மகத்துவமும் பொருந்திய நிலையில் தான் இருப்பான், இதுல அவனுக்கு அறிவு வயப்பட்டு அறிவால் அவர் சிந்தித்து செயல்பட்டு அந்த வினையே போக்கக்கூடிய ஒரு விஷயம் புரிந்து கொண்டார் என்றால் அவனுக்கு எப்பேர்பட்ட ஒரு விஷயங்களும் அவனுக்கு  வந்த நோயும் எல்லாமே அவனுக்கு வந்த வினையின் வித்து என்றும் புரிந்துகொள்ள வான், ஒரு சிலருக்கு  நோய் வரத்தான் செய்யும் அதை அனுபவிச்சு தான் தீரனும். அப்படி என்ற எண்ணத்தில் போவோம், ஒரு சில விஷயங்கள் வியப்பாக இருக்கின்றது,  பெரிய மகான்கள் ஞானிகள் எல்லாருமே ஒரு ஒரு காலகட்டத்தில் ஒரு ஒரு வினையின் சார்பாக நோயுற்று அவதிப்பட்டு உள்ளவர்களும் இருக்கின்றார்கள், இப்படித்தான் ஒரு சில விஷயங்கள் நடக்கும் இதே போல் ஒருத்தருக்கு ஒரு சின்ன குழந்தைக்கு  கேன்சர் இருக்கின்றது,  அந்த குழந்தை யை மிகப் பெரிய டாக்டர்கள் பரிசோதித்து விட்டார்கள் குழந்தை கொஞ்ச காலம் தான் உயிருடன் இருக்கும்  என்று கூறினார்கள், அந்த கேன்சர் வந்த குழந்தை ஒரு பெரிய சித்த ஞானியிடம் அழைத்து சென்றார்கள்,   அந்த குழந்தையை  அந்த ஞானி வயிற்றை தடவி கொடுக்கிறார் தடவி கொடுத்து பார்த்த உடனே அந்த குழந்தையை ஆசீர்வாதம் செய்து அனுப்பிவிடுகின்றார், அந்த  குழந்தையை   இரண்டு நாள் கழித்து  மருத்துவமனையில்  பரிசோதனை செய்தால் அந்த குழந்தைக்கு அந்த கேன்சர் இருந்த இடம் தெரியாமல் போய்விடுகின்றது,  இது தான் அந்த வினையின் ஆதிக்கம் உள்ள வரை செயல்படும் பின்பு அந்த நோயின் தாக்கம் குறைந்து கொண்டு சரியாகிவிடும், இவை எல்லாமே மிராக்கலாகவும் நடக்கும், அதனால் இந்த வினை என்பது அவன் கூடவே வந்தது தான், அந்த வித்தாகி வந்ததை  அனுபவித்து தான் ஆக வேண்டும், வாழ்க்கை என்பது வாழ வேண்டிய அரிய பொக்கிஷம், அதை அறிவு கூர்ந்து வாழ்ந்தால் நலம், நாள் என் செயும்? வினைதான் என் செயும்? எனை நாடி வந்த கோள் என் செயும்? கொடும் கூற்று என் செயும்? குமரேசர் இரு தாளும் சிலம்பும் சதங்கையும் தண்டையும் சண்முகமும்தோளும் கடம்பும் எனக்கு முன்னே வந்து தோன்றிடினே. 🌷நன்றி பித்தன்🌷

ஞானமோ= ஞானும்==

=ஞானமோ= ஞானும்== குருவே,குருவே,  காப்பாற்ற வேணும் குருவே என கேட்டு நின்றான் அந்த அபலை சீடன். அவன் தோற்றத்தையே அளந்த குருவிற்க்கு புலப்பட்டது ரொம்ப தூரம் வழி நடந்து வந்திருக்கிறான்.... ஆயினும் அவன் கண்களில் அந்த திடமான தீட்சண்யமும் நன்றாக தெரிந்தது. அந்த முகத்தின் ஜொலிப்பும்... கண்களின் கம்பீரியமும்..., அந்த நிதர்சனமும்...,அவன் சரியான திசையையே நாடி செல்கின்றான் என்று பிரதிபலித்தது..... குருவானவர் புன்முறுவலோடும்  வாக்ஞையோடும் அவனை ஆரத்தழுவினார், குழந்தாய்... ஆருயிர் செல்லமே...நீ அடைய தகுதியானவனே..ஞானத்தின் உண்மை  தெரிந்துகொள்ள தகுந்தவனே..ஆயினும் சற்று செவி சாய்ப்பாயாக.... உன் சித்தம் தற்போது சற்று கலங்கி இருப்பது நிதர்சனமான உண்மை..., ஏனெனில் நீ பலகாலமாய் கற்றுக்  கண்ட உண்மைகள் உன்னை திருப்தியடைய செய்ய மறுக்கின்றன......என ஆழமாய் உணர்கின்றேன்..... ஆம், உன் சிந்தைகள் பலவீனமாக இருப்பதற்கு  இதுவே காரணம் தான்....சற்று இளைப்பாறுவாய் குழந்தாய்...காலம் கனியட்டும்... உலகின் பல பல பிறவிகள் தோன்றி மறையும்  என்று  அறிந்திரா விட்டால் இப்பொழுது  கலக்கமடைவது மெய்யே.... தன் அறிவால்....ஒன்றா இரண்டா பல கற்பகாலங்கள் கழித்தாய்?..கோடான கோடி யுகாந்திரங்கள் கடந்தாய்..மகனே சற்று நிதானிப்பாய்..எண்ணமற்ற எண்ணிலடங்கா கோடி எத்தணை காலம் கழிந்தனவே.....  அது மட்டுமல்ல,  கோடாண கோடி காலங்கள் வீணாக கழிந்தனவே... என்ற எண்ணம்  எண்ணில் அடங்காதது கரை காணாது....எழுத்தினால் இலக்கம் எழுத முடியாதது.... அவ் எண்ணில் பல கோடி  துன்பமும்... துயரங்களும்..... கோடானு கோடி.வினைகளும் கோடி....வினைப்பயன்கலும் பற்பல கோடி  மலை  போல அடுக்குகள் உள்ளது.... உதிர்ந்த கண்ணீர் அளவோ..கடல் போல...  எத்தனை பிறவிகள்...., எத்தனை முன்னோக்கிய பிரயாணங்கள்....., எத்தனை பின்னோக்கிய பிரயாணங்கள்......இத்தொகுப்புகள் அனைத்தும் இப்போதும் உன்னிடம் இருக்கின்றனவே குழந்தாய்.... எத்தனை பிறவிகளின் வினை தொகுப்புகளின் பயன்களை நீ களைவாய் மகனே....எத்தனை கொலை புலை தவிர்ப்பாய்.....நீ என்ன என்று பார்க்கின்றாயா.... கண்ணே...எத்தனை கோடி வினைகளை... நீ தவிர்த்து புண்ணியம் அதிகரித்து கொண்டாலும்..... அதை விட லட்சம் கோடி வினைகள்.... மீண்டும் உன்னில் இருந்து எழும்ப காண்பாய்...ஒரு காலும் உன்னால் இதை களைந்து முன்னால் பிரயாணிக்க உன்னால் இயலாதே.......சற்று சிந்திப்பாய்..... ஞானம் இது மட்டுமா..சற்று தியானிப்பதால் கிடைத்துவிடுமென்று.... நினைத்தாயோ...சற்று பிராணாயாம.... தாரணை.... சாதனங்களினால் அடைந்து விட முடியுமென்று நினைத்தாயோ.....சற்று நிதானிப்பாய் மகனே..... உன் முதுகில் பாரமாக தொங்கி கொண்டிருக்கும் வினைபயனின் அளவு தெரிந்திருந்தால் நீ மூச்சடங்கி நின்றுவிடுவாயே... ஏது செய்து இவற்றை கடந்து முன்னேறுவது...? நீ...வினைதொகுப்பை என்ன செய்து நொடி நேரத்தில்  கடந்து வருவாய் ....... முன்னோக்கி..முன்னோக்கி.... உதறி விட்டு....உதறி விட்டு...... தொலைத்து....தொலைத்து.... தாவி...தாவி... குதிப்பாய்..மகனே...

குருவும் மறை ரகசியமும்

குருவும் மறை ரகசியமும் ஒரு  குரு வானவர் தன்னுடைய சீடனை பூனைக்குட்டி போல் பார்த்துக் கொண்டிருப்பார் பூனை எப்படி அதனுடைய குட்டிகளுக்கு பேசத் தெரியாமல் அமைதியாக இருக்கும் எந்த சப்தமும் இல்லாமல் இருக்கும் அப்போது அந்த தாய் பூனை அந்த குட்டிகளை வாயால் கவ்வி பிடித்து  இடம் மாற்றிக் கொண்டே இருக்கும் அந்த பூனைடைய பல் அந்த குட்டியின் மேல் எந்த இடத்திலும் தழும்புப்படாமல் பார்த்து அன்பாக பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு சீடன் குருவிடம் அமைதியாகவும் சாந்தமாகவும் இருந்தால் அவனுக்கு அந்தப் பக்குவம் இருந்தால் அவன் தேர்ச்சி பெறுவான், ஒரு பூனையைப் போல் அமைதியாக இருக்க வேண்டும் அப்பொழுது குருவினுடைய தத்துவார்த்த விஷயங்கள் அவனுக்கு புரிய வரும், அதே போல் இன்னொரு சீடன் குருவிடம் குரங்கு போல் இருப்பான், குரங்கு தன்னுடைய குட்டி என்ன பண்ணும் குரங்கை ஓடிக்கொண்டே இருக்கும் அப்பொழுது குரங்கின் வயிற்றை  கவ்வி பிடித்துக் கொண்டு கவி பிடித்துக் கொண்டு ஓடும், அப்பொழுது அந்த குட்டி குரங்கு தாயின் உடைய வயிற்றை சரியாக பிடிக்கவில்லை என்றால் அந்தக் குரங்கு கீழே விழுந்து அகால மரணம் அடைந்து விடும், இதுபோல்தான் குரு சீடருடைய உறவு குரு யாரை எந்த இடத்தில் எப்படி தத்துவார்த்த விஷயங்களையும் தன்னுடைய இதயத்தில் இருந்து அன்பான விஷயத்தையும் அள்ளிக் கொடுப்பாரோ அவர் அவர்கள் தகுதிக்கேற்ப வழங்கிக் கொண்டிருப்பார் இது சீடருடைய செயலைப் பொறுத்து அமையும் அதை விடுத்து சில சீடர்கள் இங்கே ஒரு குருவிடம் இருந்து கொண்டு வெளியே சுற்றிக்கொண்டு நாய் போல் சுற்றிக்கொண்டு அந்த தெருவழியாக நாய் ஓடும் அதைத் தாண்டி ஒரு மாதம் கழித்து பக்கத்து தெரு வழியாக ஓடும் அப்பொழுது அந்த நாய் அடுத்தவன் கையால் கல்லடி பட்டு மண்டை உடைந்து ரத்தத்துடன் கால் உடைந்து ஓடிக் கொண்டிருக்கும், இப்படிப்பட்ட சீடர்களும் இருக்கின்றார்கள் குருவிடம் எவ்வளவு பணிந்து பயபக்தியுடன் இருந்து அந்த தத்துவார்த்த விஷயங்களையும் அவருடைய அன்பிலிருந்து உதயமாகும் அன்பான விஷயத்தையும் செவிப் பருகிகின்றானோ அவனுக்கு அவன் அறிவு தக்க நிலைக்கேற்றவாறு வந்து ஏற்றமாகும். அவன் தெரியாமல் அடைந்த அறிவு அறிவுக்கண் போல் ஊற்ற்றெடுத்துக் கொண்டு அவன் நாதம் ரூப லிங்கத்திலிருந்து அறிவு அருவி போல ஓடிக்கொண்டே இருக்கும் இந்த இயற்கையின் சக்தி அருளால் அவனுக்கு அனைத்தும் கிடைக்கும் இது இல்லாமல் ஒரு சீடன் நாய் போல் சுற்றிக்கொண்டே தெருத்தெருவாக நாய் போல் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தால் அவனுக்கு என்ன கிடைக்கும் அடுத்து தெருவில் இருந்த எலும்பு துண்டுகளும் கள்ளடியும் இதுதான் கிடைக்கும் இந்த நாலு தெரு சுத்தி சுத்தி வந்த நாய்க்கு என்ன தெரியும் நாளிடத்தில் வாய் வைத்துவிட்டு வந்து அதை வெளியே கொப்பளித்துக் கொண்டும் வாந்தி எடுத்துக் கொண்டும் சுற்றிக் கொண்டே இருக்கும் இப்படியும் ஒரு சில சீடன் ஜென்மங்கள் இந்த குரு பதவிக்காக போட்டி போட்டுக் கொண்டு சண்டை போட்டுக் கொண்டு அலைந்து திரிந்து கொண்டு இந்த இடம் விட்டு மாறி கொண்டும் இந்த ஜென்மத்தில் பிறந்தும் இறந்தும் இருந்து கொண்டே இருக்கின்றார்கள் அவருடைய வாழ்க்கையும் அப்படியே முடிந்துவிடும் தனக்கென்று அறிவு மலராத வரை அவன் இப்படியே தான் இருப்பான் மாற்றம் அவனுக்குள் வரும் வரை அவன் அமைதியாக இருப்பது நல்லது இல்லையென்றால்  மந்த புத்தியே அவனை அழித்து விடும்

போலியான நண்பனும் குரு பட்டமும்

இறைவன் ஒரு சிலரை அறிந்தும் அறியாமல் இருக்கின்ற அறிவாளிகளை படைத்திருக்கின்றான் ஏனென்றால் அவனுக்கு பரந்த ஞானத்தை கொடுப்பது போல் கொடுத்து அதில் அவருடைய பைத்தியக்காரத்தனத்தையும் வைத்துள்ளான், ஒருவனுக்கு ஞானம் விரிவடையும் பொழுது பகுத்தறிவின் தரம் தானாக விரிவடைகின்றது, அதுவே அவனுக்கு பைத்தியக்காரன் என்ற பட்டமும் கொடுக்கின்றது, அறிவை அடைவதற்கு சிலர் அனுபவத்தாலும் சிந்தனையாலும் அறிவை பெறுகின்றார்கள், அனுபவத்தால் அறிவைப் பெறுகின்றார்கள் எல்லோரும் ஒரே நிலையில் இருப்பதில்லை சிலர் பைத்தியங்களாகவும் சுற்றிக்கொண்டு உள்ளன, இவர்களுக்கிடையில் ஒரு சில ஏற்றத்தாழ்வுகள் உண்டு அறிவு கடலைப் போன்றது அதில் அல்ல அல்ல குறையவே குறையாது, ஒரு சிலருக்கு அறிவு மிக குறைவாக இருக்கும் அடுத்தவர்களின் அறிவை வாங்கிக் கொண்டு அதை வெளியே பிதற்றிக் கொண்டிருக்கும் சில மூடர் கூட்டமும் உண்டு, ஒரு சில மேலான மேம்பார அறிவைப் பெற்று அறிந்திருப்பார்கள் அவர்கள் அடக்கமாகவும் ஒழுக்கமாகவும் இருப்பார்கள், ஒரு சிலர் அற்ப சீடர்கள் தேர்ந்தெடுக்க  வாய்க்கு வந்ததை எல்லாம் கேட்டது  கடன் வாங்கிய அறிவை எல்லாம் வெளியே உளறிக் கொண்டு நான் அறிவாளி, ஞானி, குருவாக தன்னை பாவித்துக்கொண்டும்,  அனுபவத்தால் உணர்ந்தாலும் சரி இந்த  ஒரு சில தராதரங்கள் எப்போதும் இருக்கத்தான் செய்யும், ஒரு சிலர் ஒரு விஷயத்தை விரைவாக தெரிந்து கொண்டார், வேறு சிலர் அதை தெரிந்து கொள்வதற்கு வெகு நேரம் பிடிக்கின்றது, இது அவர்களுக்கு இயற்கையாய் இறைவனால் அச்சு பதிக்கப்பட்ட ஒரு பொம்மை இந்த பொம்மைக்குள் எவ்வளவு அடக்கமாகி இருக்குமோ அவ்வளவுதான் எவ்வளவுதான் ஆடி பாடி சொன்னாலும் அதன் அறிவு விருத்திக்கு வராது, இதில் ஒரு சிலர் குருவாகவும் ஆசானாகவும் வேடமிட்டு கொண்டு  தன்னை தம்பட்டம் அடித்து கொண்டு   வெளியே சுற்றிக்கொண்டு இருப்பார்கள் அரைகுறை  வேக்காடு குருமார்கள். இவர்கள் கூட உரையாடிக் கொண்டிருப்பதே ஒரு வேலையாக இருக்கின்றது, இவர்களுக்கு என்ன வேண்டும் என்று தெரியாமல் தன்னையும் தன் அறிவையும் அழித்துக் கொண்டு பாவியாக சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் எல்லாம் வல்ல இறைவன் இவர்களுக்கு அருள் புரிவாராக காப்பாற்றுவாராக. ============================== ஆன்மீகத்தில் எல்லாம் தெரிந்த அறிவு கொண்ட மனிதன் எவருமே யாரும் கிடையாது, மானிட உலகில்  அப்படி ஒருவரும் இல்லை ஒவ்வொரு மனிதனும் ஒவ்வொரு படித்தரத்தில் இருக்கின்றான் நிறைய ஆன்மீக வழி சொல்பவர்களில் இந்த படித்தரங்கள் இருக்கின்றன, அவர்களில் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு அடையாளத்தையும் வைத்திருக்கின்றார்கள், ஒரு சிலர் கடந்து சென்ற பாதைக்கு வேறு பாதையாகவும் இருந்திருக்கின்றார்கள், அவர்கள் நம்முடைய படித்தளத்தையும் அறிந்த நிலைமையிலும் முன்னேறி வருகின்றார்கள் தமக்கு கீழ் உள்ள படித்தரங்களும் அவர்களுக்கு நன்றாக தெரிகின்றன, அவற்றையெல்லாம் கடந்து தானே அவர்கள் இப்போதைய நிலைக்கு வந்திருக்க வேண்டும் இதில் உள்ள மனநிலை வேறுபாடு எந்த குருவோடுமே ஒரு நிலையான ஒரு விஷயத்தை தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டே அதை அதில் உள்ள நிலையை உணர்ந்து தன்னை அறிந்து செயல்பட தகுதியற்றவனாகவும் இருக்கின்றார்கள், அந்த குருவிடம் தனக்கு உரிமை கிடைக்கவில்லையே என்று ஆதங்கத்திலும் அந்த இடத்தில் ஒரு சில சச்சரவுகளும் செய்துகொண்டு தன் அறிவை இழந்து  கொண்டிருக்கின்றனர் இதில் அவருடைய கர்ம விதி என்று சொல்லிக் கொண்டு கூடவே இருக்கும் சில ஒரு சில ஆன்மாக்களை தொந்தரவு செய்து கொண்டே இருக்கின்றார்கள், இதில் அவனுக்கு காமம் வேறு தலைக்கு ஏறி பித்தம் தலைக்கு ஏறி சுற்றிக்கொண்டு எதைத் தின்றால் பித்தம் தெளியும் நிலைக்கு  தள்ளப்படுகின்றார்கள், இதில் இவன் ஒரு சில காலம் வேறு சில குருவுக்கு  சேவை செய்து கொண்டு இருப்பார்கள், இதில் அந்த குருவிற்கு என்ன தெரியும் என்றும் இவர்களுக்கும் வாய்ப்பு கொடுத்த குருவிடம் இவ்வளவுதான் சரக்கு உள்ளதா?? என்று தெரிந்து கொண்டு அவனைவிட நான் மேலே இருக்கின்றேன், என்ற ஆணவமும் அகம்பாவமமும் அவருடைய அறிவை சீரழிக்கின்றது இவனை வேறு பாதைக்கு தள்ளி விடுகின்றது,இந்த இயற்கையில் இறைவனின் சாதாரணமான சக்தி படைத்தவனா ஆண் பெண் உருவம் கொண்ட அவன் யார்? இறை சக்தி யாரையும் விட்டு வைத்ததில்லை அவன் உணர்ச்சிகளாகவும் அவன் ஆனந்தமாகவும் இந்த உலகில் நடனம் மாடிக் கொண்டிருக்கின்றான் இதை இந்த  அறிவாளி  என்னை என்று  தெறியாமல் அவன் புலம்பி கொண்டிருக்கின்றான், ஒருவருக்கு இந்த உலகில் எதைக் கொடுக்க வேண்டும் என்று இறைவன் நிர்ணயித்து அவருடைய அறிவுக்கு ஏற்றார் போல் கொடுத்துக்கொண்டு தான் இருக்கின்றான், அவனுடைய எண்ணங்கள்  உணர்ச்சியும் மனத்தையும் ஆசையையும் அவனை சீரழித்து குருபீடத்துக்கு தள்ளி அந்த குரு பீடத்திலிருந்து அவன் தவறும் செய்கின்றான், அந்த குருவிடத்தில் இருக்கும் வரை அவனுக்கு அறிவுக்கு   எட்டியதை தவிர தாண்டி மேலே போகக் கூடிய பக்குவம் அவனுக்கு இல்லை, அவன் குரு சொல்லிக் கொடுத்ததை  வைத்து  காலங்காலமாக சொல்லிக்கொண்டு எதிர்த்துக் கொண்டிருப்பானே தவிர அதற்கு மேலே அவனுக்கு போகக்கூடிய வழியும் வாய்ப்பும் அவருக்கு கிடைக்கவில்லை அவருக்கு ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்தாலும் அந்த வாய்ப்பு அவனுடைய அறிவுரைக்கு எட்டிய வழியில் செய்தால் தான்  முடியும்,  இந்த இயற்கை இதனால் அவன்  ஒரு சில  குரு மார்களை  தேடி அங்கு என்ன நடக்கிறது இங்கே என்ன நடக்கின்றது நோட்டமிட்டு அதனாலையே அதில் கற்றுக் கொண்டு அடுத்தவர்களை ஏளனமாகவும் கேளியாகவும் பேசிக்கொண்டு சுற்றி திரிகின்றார்கள்  இந்த பைத்தியக்காரத்தனம் கொண்ட குருமார்களை என்ன செய்வோம், இது தானே தம்பட்டம் அடித்துக் கொண்டு குரு பீடத்தில் அமர்ந்து கொண்டு தன்னுடன் கூட இருந்த நண்பர்களையும்  எதிர்த்து கொண்டு அழிந்து போகின்றார்கள் இவனுக்கு அழிவேதான் இவன் அறிவு

வாழ்க்கையில் ஏமாற்றம்

பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் நாம் நமக்கான மிகப் பெரும் சவால்கள் யாவும் நமக்கு வெளியில் இருப்பதாகவே நம்பிக் கொண்டிருக்கிறோம். ஆனால் நமது வாழ்க்கையை வாழ வேண்டிய முறையில் மிகவும் எளிமையாகவும் நிம்மதியாகவும் வாழ்வதை விட்டும் நம்மைத் தடுக்கக்கூடிய பெரும் சவால்கள் யாவும் நமக்குள்ளேயேதான் இருக்கின்றன. நாம் ஒருபோதும் நமது இயலாமையை அல்லது தவறுகளை இலகுவில் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. எமக்கு உரித்தற்ற தகுதியை உரிமை கோருவதிலும், நாம் பொறுப்பேற்க வேண்டிய பழியை இன்னொருவன் தலையில் சுமத்துவதிலும் மனிதர்களின் அளவுக்கு திறமையாக செயற்படக்கூடிய வேறு படைப்பினங்கள் இருக்குமா என்று சந்தேகமாக இருக்கிறது. வாழ்க்கையை வாழ்வதற்கான ஒன்றாகப் பார்க்காமல் பந்தயமாகப் பார்க்கின்ற நவீன உலக ஒழுங்கின் கீழ் மேற்படி மனிதப் பலவீனம் இன்னும் பன்மடங்கு ஆழத்துக்கு வேரூன்றியிருக்கிறது. திரும்பும் பக்கமெல்லாம் பழி சுமத்தல்களும் சுய புராணங்களுமாய் மனிதம் அருவருத்துக் கிடக்கிறது. பலர் இந்த சகதிக்குள் மெல்ல மெல்ல அமிழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர். இன்னும் பலர் இந்த சாக்கடையின் துர்வாடைக்கு இயைபாக்கமடைந்நு அதனோடே வாழப் பழகியிருக்கின்றனர். தனக்கு உரித்தற்ற தகுதியை உரிமை கோருபவன் தனது இயலாமையை மூடி மறைத்து, செயற்கையாக கற்பிதப்படுத்திக்கொண்ட ஒரு குமிழிக்குள் தன்னை சிறைப்படுத்திக் கொள்கிறான். அந்தக் குமிழி எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் உடைந்து அவனது சுயரூபம் வெளிப்படக்கூடிய சாத்தியம் இருக்கிறது. எனவே அவனது கவனம் முழுக்க அந்தக் குமிழியை உடைய விடாமல் பாதுகாப்பதிலேயே குவிந்திருக்கும். எனவேதான் தற்புகழ்ச்சியும் சுயபுராணமும் அவனது அன்றாட தொழிற்பாடுகளாக மாறிவிடுகின்றன. எந்தளவுக்கு அவசரமாக அந்தக் குமிழி உடைகிறதோ அந்தளவுக்கு அவசரமாக அவனது நிவாரணத்துக்கான வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால் செயற்கையான அந்தப் போலி தரும் சுகத்தில் வாழ்க்கையின் இயல்பான, நீடித்த சுகத்தை இழப்பதை புரியாமலேயே அவன் காலந்தள்ளி விடுகிறான். குமிழிக்குள் மிதக்கும் போதைக்கும், உரித்தற்றதை உரிமை கொண்டாடுவதால் மனசாட்சிக்குள் குத்திக்கொண்டிருக்கும் குறுகுறுப்புக்குமிடையிலான முரண்பாட்டில் அவனது வாழ்க்கை அர்த்தமற்றதாக மாறி விடுகின்றது. அவ்வாறே, தான் பொறுப்பேற்க வேண்டிய ஒன்றின் பழியை இலாவகமாக இன்னொருவன் தலையில் போட்டுவிடும் தந்திரம் பலருக்கு கைவரப்பெற்றிருக்கின்றது. அந்த சமயத்தில் இது பெரும் திறமை போன்றும் பெறுமதியான வாழ்க்கைத்திறன் போன்றும் தோன்றும். தன்னைத் தானே முதுகில் தட்டிக்கொள்கின்ற அளவுக்கு ஒருவனை ஆணவத்தின் பக்கம் அழைத்துச் செல்லும் சக்தி இதற்குண்டு. ஆனால் ஒரு பக்கத்தில் அவனை உச்சாணிக் கொம்பில் ஏற்றி வைக்கும் உணர்வைக் கொடுக்கும் அதே வேளை, இந்த இயல்பானது இன்னொரு பக்கத்தில் தவறுகளினதும் குற்றங்களினதும் பக்கம் அவனது ஈடுபாட்டை மிகவுமே அதிகரிக்கும். தந்திரமாகத் தப்பிக்கொள்ளும் திறன் தனக்கிருப்பதாக அவன் நம்பத் தொடங்கும் போது குற்றங்களின் மீதான பயம் அவனை விட்டு விலகிச் செல்ல ஆரம்பிக்கின்றது. எனவே அவன் அவனையறியாமலேயே ஒரு சமூக விரோதியாக மாறி விடுவான். இந்த இரண்டு பிறழ்வுகளிலிருந்தும் தம்மைத் தற்காத்துக்கொள்ள முடியுமானவர்கள் வாழ்க்கையில் கஷ்டங்களை நிச்சயம் எதிர்நோக்குவார்கள். ஆனால் அவர்களது ஒவ்வொரு கஷ்டத்தின் முடிவும் சுரங்கத்தின் முடிவில் தெரியும் ஒளிக்கீற்றாகவே இருக்கும். இதற்கு மாற்றமாக, இந்த இரண்டு பிறழ்வுகளுக்குமோ அல்லது இரண்டில் ஒன்றுக்கோ தம்மை உட்படுத்திக் கொண்டவர்கள் வெளிச்சத்தில் இருப்பது போன்றும் பந்தயத்தில் வென்றது போன்றும் உணர்வார்கள். ஆனால் உண்மையில் அவர்கள் இருப்பதோ எரியும் நெருப்பின் சுவாலைகளுக்கு மேல் என்பதே யதார்த்தம். போலித்தன்மைக்கு எப்போதும் மவுசும் மரியாதையும் இருப்பது போன்று தோன்றினாலும், உண்மையையும் யதார்த்தத்தையும் விட பொய்யும் போலியும் அதிவேகமாக அங்கீகரிக்கப்படுவதாகத் தோன்றினாலும் போலிகள் என்பவை எப்போதுமே அத்திவாரமற்ற கட்டிடமே. ‘உண்மை வாசற்படி தாண்டுவதற்கிடையில் பொய் ஊரைச் சுற்றி வந்துவிடும்’ என்று சொல்வார்கள். ஆனால் அது உண்மை வாசற்படி தாண்டும் வரையில்தான். உண்மைகள் வெளிச்சத்துக்கு வராமல் இருப்பதில்லை. அவை வெளிச்சத்துக்கு வரும்போது பொய்களும் போலிகளும் பொலபொலவென உதிர்ந்துவிடும். வாழ்க்கையை வாழ்பவர்கள் உண்மையில் போலிகளால் கோட்டைகளைக் கட்டி வைத்திருப்பவர்களல்லர். ஏனெனில், உண்மைகளால் கட்டப்பட்டிருக்கும் ஒரு சிறு குடிசைக்கு முன்னால் போலிகளால் கட்டப்பட்ட ஆயிரம் கோட்டைகளும்  தாக்குபிடிக்காது.

ஆராயும் அறிவு

ஆராயும் அறிவு மனிதனின் பகுத்தறிவு நன்மையையும் தீமையையும் காண்பிக்கின்றது உள்ளத்தில் பொங்கும் ஆற்றலால் நற்காரியங்கள் செயல்படுகின்றது, தீமையை கொண்டு வரும் செயல்கள் தவிர்த்து ஒதுக்கப்படுகின்றது, ஒவ்வொரு காரியத்தையும் மனிதன் உள்ளம் ஆராய்ந்து பார்க்கின்றது, செயல்களின் முடிவையும் அதன் நிலையையும் கண்டுபிடிக்கும் ஆற்றல் அவன் உள்ளத்திற்கு உண்டு, முடிவில் தீமையையும் விபரீதத்தையும் உருவாக்கும் செயல்களை அது சுத்தமாக கண்டுபிடித்து விடுகிறது, சீர் குலைந்த நிலையை திருத்தி அமைப்பது எப்படி என்றும், அவனுக்கு ஏற்படக்கூடும் விபரீதத்தை தடுப்பது எப்படி என்றெல்லாம் ஆராய்ந்து அவன் உண்மையை கண்டுபிடித்து செயலாற்றுகின்றது அவருடைய அறிவு பகுத்தறிவு பெற்ற மனிதன் மனிதனின் நன்மையும் தீமையும் அவனிடம் உள்ளது, ஒருவர்  நோயுற்று இருக்கிறீரார், வைத்தியர் உங்கள் ரத்தத்தை ஆராய்ந்து உங்களுக்கு எச்சரிக்கை செய்கின்றார், கஉப்பையும் புலியையும் நீங்கள் நினைத்து கூட பார்க்கக் கூடாது என்று, இந்த நிலையில் உங்களுக்கு முன்னால் அறுசுவை உணவு வைக்கப்பட்டுள்ளது, அதன் சுவையை நீங்கள் பல தடவை அனுபவித்து இருப்பீர்கள், எனவே எடுத்து சாப்பிட தோன்றும், உங்களுடைய உணர்வு, ஆனால்  இந்த உணர்வு மிருகத்துக்கும் உண்டு,  எந்த உணவு தன் உடல் நிலையில் எவ்வித விளைவை ஏற்படுத்தும் என்று அதற்குத் தெரியாது, அதற்கு பகுத்தறிவும் கிடையாது, எனவே சில சமயம் அது தனக்கு ஒத்துக் கொள்ளாததை உட்கொண்டு வேதனைப்படுகிறது, கயிற்றில் தொங்கும் புழுவென்று எண்ணி தூண்டிலில் அகப்பட்டுக் கொண்டு தொங்கும் மீன்,  ஒரு சிறு தேங்காய் காக பொறியியல் சிக்கிக் கொள்ளும் எலி, ஆனால் வியாதியுற்று இருக்கும் மனிதன் உப்பு கலந்த உணவை உட்கொண்டு தனக்கு தீங்கு ஏற்படுத்திக் கொள்வதில்லை, ஏனெனில் அவனுக்கு பகுத்தறிவு இருக்கின்றது, கடைசி நேரத்தில் அந்த வைத்தியரின் எச்சரிக்கையை அவனுக்கு நினைவூட்டி விடுகின்றது பகுத்தறிவு, பகுத்தறிவு  என்ற இந்த ஆற்றல் மனிதனை தவிர்த்து வேறு எந்த உயிரினத்துக்கும் கிடையாது,  இந்த ஆற்றலால் தான் அவன் பெரு மதிப்புக்கு உரியவன் ஆகிறான், வயது வந்த மனிதனுக்கு பகுத்தறிவு ஏற்படுகிறது, சிறுவர் சிறுமியருக்கு பகுத்தறிவு கிடையாது, இதனால் தான் அவர்கள் வானில் இருக்கும் நட்சத்திரத்தை பிடித்து விளையாட ஆசைப்படுகின்றார்கள், விளையாட்டின் மோகத்தால் சத்துள்ள உணவை வேண்டாம் என்று ஒதுக்கி தள்ளுகின்றார்கள், பருவ வயது வந்ததும் பகுத்தறிவு பிறக்கின்றது, ஆனால் அது பிறக்கும்போதே தனக்குரிய முழு ஆற்றலையும் பெற்றுவிடுவதில்லை, பொது அறிவு ஏற்பட ஏற்பட பகுத்தறிவு துலங்குகிறது, ஒரு மனிதன் அறிவுத்திறனை ஒட்டியே அவன் பகுத்தறிவு அமைந்திருக்கின்றது ஞானம் இல்லையேல் பகுத்தறிவு பயனற்று போய் விடுகின்றது, புலியைப் பற்றியும் அதன் குணத்தை பற்றியும் நீங்கள் முன்கூட்டியே அறிந்து கொள்ளா விடில் உங்கள் பகுத்தறிவு உங்களை புலி இடம் இருந்து காப்பாற்றாது, விஷம் கலந்த உணவை உட்கொண்டு மாண்டு இருக்கின்றார்கள் அறிஞர்கள் சிலர், அவர்களின் பகுத்தறிவில் குறை ஏதும் காணப்படவில்லை என்றாலும் சக்தி மிக்க பகுத்தறிவு அவர்களைக் காப்பாற்ற தவறிவிடுகின்றது ஏனெனில் எதிரில்  உள்ள நஞ்சூட்டப்பட்ட உணவு என்று அவர்களுக்கு முன்கூட்டியே தெரிய வில்லை.

சாகாகல்வி

இலக்கு நூல் என்றால் என்ன? அதைக் கற்கும் கல்வி எது? *மாசறக் கற்றோன்* யார்? *கசடறக் கற்றோன்* யார்? *மனத்துக்கண் மாசிலான்* கற்கும் கல்வி எது? "கல்வியில் மெய்க்கல்வி, பொய்க்கல்வி என்று இரண்டுவகை இருக்கிறது. பொய்க்கல்வியின் செயல், அழிந்து போகிற பொய்ப்பொருள் பொய் மதிப்புக் கொடுத்து, இறுதியில் நீங்காக் கஷ்டத்தில் கொண்டு போய் மாட்டிவிடும்.  ஆகவே மனிதனாகப் பிறந்த ஒவ்வொருவருடைய கடமை, துவக்கம் முடிவு இல்லாததும், எக்காலத்தும் அழியாததுமான பிரம்மரந்திர அதிமகோன்னத பீடத்தை அடைவிக்கின்ற மெய்க்கல்வியை அது இருக்கும் எல்லை நாடி அடைவதே." *சாகாமல் கற்பதே கல்வி பிறரிடம் ஏகாமல் உண்பதே ஊன்*. என ஔவையாரும் *“சாகாது இருப்பதற்குத் தான் கற்ற கல்வி அன்றோ வாகான மெய்க்கல்வி வகுத்தறி நீ கல்மனமே.* என் இடைக்காட்டுச் சித்தரும் குறிப்பிடுகின்றனர். மரணத்தை தவிர்க்க வழிமுறைகளை போதிக்கும்ஞானமே உண்மையான கல்வி. *நம் சுவாசம் வெளியே ஓடாமல், மூக்களவே ஓடினால் அதுதான் தவம். நம் சுவாசம் அதிகம் ஓடாமல் நாளுக்கு நாள் உள்ளடங்கி ஓடுவதைக் கற்கும் கல்வியே, சாகாக் கல்வி. மெய்க்கல்விக் கலாசாலையில் கற்பிக்கப் பெறுகின்ற முதல் பாடம், நம் உயிரை நம் அறிவை நேருக்கு நேர் நாம் சந்தித்துத் தரிசிக்கப் பழக்குவதுதான். இதைத்தான் வேதங்கள் பிரம்மவித்தை என்று பேசிப் புகழ்கின்றன. கல்வி என்றால் அகக்கண்ணாகிய ஞானக்கண் திறக்கப் பெறுதலாகும். அவரே மாசறக் கற்றோன். "கண்ணுடையர் என்பவர் கற்றோர் முகத்திரண்டு புண்ணுடையர் கல்லா தவர்"- திருக்குறள் "முகத்துக்கண் கொண்டு பார்க்கின்ற மூடர்காள் அகத்துக் கண்ணனை ஆரென்றறிகிலீர் அகத்துக் கண்ண னறிந்தன்பு செய்பவர் செகத்தில் எமபடர் தாண்டியே வாழ்வர்" - திருமந்திரம் கசடாகிய மாசு நீங்கியவரே செம்மலாகும் அவர்களை *மாசறு காட்சியர்* என திருவள்ளுவர் குறிப்பிடுகிறார். "கற்க கசடறக் கற்பவை கற்றபின் நிற்க அதற்குத் தக"     கல்விக்கண்ணை மூடியிருக்கும் கசடு  நீங்கிய பிறகே மாசறு காட்சி உண்டாகும். பசுவை பாசமாகிய கசடு மறைத்திருப்பதால்தான், பசு பதியைக் காண் முடிவதில்லை. எனவே பாசம் நீங்கும் செயலே கசடறக் கற்பது. கசடறக் கற்றோர்க்கு பாசமாகிய மரண அச்சம் இருக்காது. "கேடில் விழுச்செல்வம் கல்வி யொருவற்கு மாடல்ல மற்றை யவை."    கல்வி ஒன்றே அழியா நிதி ஆகும். கல்வியைத் தவிர மற்றைய செல்வங்கள் தீமை பயக்கும், அழியும். "நுண்மாண் நுழைபுலம் இல்லான் எழில்நலம் மண்மாண் புனைபாவை யற்று" "குஞ்சி யழகும் கொடுந்தானைக் கோட்டழகும் மஞ்சள் அழகும் அழகல்ல - நெஞ்சத்து நல்லம்யாம் என்னும் நடுவு நிலைமையால் கல்வி அழகே அழகு." *"தூங்ஙாமை, கல்வி, துணிவுடைமை - இம்மூன்றும் னீங்ஙானிலம் ஆள்பவர்க்கு"* எல்லா வேதங்களையும், எல்லாத் தவங்களையும், எல்லா வேத மந்திர ரூபிகளையும் தனது கையடக்கத்தில் வைத்திருக்கின்ற கல்வி என்னும் வெற்றி மாணிக்கத்தை உடையவனும், தனது அறிவாகாரத்தால் பிறரை அடக்கி ஆளுகிற துணிவு உடையவனும், உறக்க ஆசனத்தில் ஆண்மையுடையவனுமே அரசன். கல்வி என்பது படிக்கிறதா? அல்லது அறிகிறதா? அறிகிறது. ''ஆதியா மில்மை அறிவதற்கே யன்றி இஃது ஒது மறைப் பய னென்றில் '' (ஞானக்குறள்) *எழுத்தறிவித்தவன் இறைவன்* *விடம் தீர்க்கும் மணியாகிய மெய்ப்பொருளை அகக்கண் விழித்து பார்க்கும் செயலே கல்வி* ஒருமெய்க்கண் என்று கல்வியை திருவள்ளுவர் அழைக்கிறார். நமக்கு ஊனக்கண்கள் இரண்டு இருக்கின்றன. சான்றோர்க்கு ஞானக்கண்ணாகிய மேலும் ஒரு கண் இருக்கிறது. "ஒருமைக்கண் தான்கற்ற கல்வி ஒருவற்கு எழுமையும் ஏமாப் புடைத்து." ஞானக்கண்ணாகிய தன்னையறியும் கல்வி கற்ற ஒருவரின் ஏழு தத்துவங்களும் விழிப்புற்று பேரின்பம் பயக்கும். *தன்னை அறியத் தனக்கொரு கேடில்லை; தன்னை அறியாமல் தானே கெடுகின்றான்; தன்னை அறியும் அறிவை அறிந்தபின் தன்னையே அர்ச்சிக்கத் தானி ருந்தானே!* "கற்றதனா லாய பயனென்கொல் வாலறிவன் நற்றாள் தொழா அர் எனின்" ஆனால் "நற்றாள்" என்றால் என்ன என்றுதான் தெரியவில்லை. நற்றாளை ஒருவன் காணவில்லை யென்றால், அவன் கற்கவில்லை என்றுதானாகிறது! "பொய்க்கல்வியைக் கற்று பொருள் மயக்கம் கொள்ளாமல் மெய்க்கல்வியைக் கற்று உனைவந்து அடைவது எக்காலம்?" -பத்திரகியார்

பகுத்தறிவு

பகுத்தறிவு நேர்மையையும்  முரண்பாட்டையும் பகுத்தறியும் ஆற்றலே நாம் பகுத்தறிவு என்று அறிகின்றோம் கண்ணுக்குத் தெரியாத இந்த ஆற்றல் மண்ணில் உள்ள அனைத்தையும் எடை போடுகின்றது இது நிறைய மர்மமான எல்லாவற்றையும் சுத்தமாக அறிந்து கொள்ள துடிக்கின்றது இதற்கு வேறு ஒரு தன்மையான பெயரும் உண்டு அதன் பெயர் அறிவு அது ஒரு ஆற்றல் இந்த பகுத்தறிவு என்பது ஒரு ஆற்றல் அதற்கு உருவம் கிடையாது ஒரு ஜடப்பொருளின் துணையின்றி அது உண்டாகவும் முடியாது இந்த பகுத்தறிவு என்பது ஒரு உருவம்  இருந்தால் தான் இதை அறிய முடியும் இறைவனையும்  மனிதனின் மர்மங்களையும் ஆராய்ந்து அறியும் பேராற்றல்  மனிதனிடம் உண்டு, அந்த ஆற்றலை உயிர் இருந்தால் மட்டுமே இதை நாம் அறிய முடியும் உள்ளம் என்பது புனிதமான ஒன்று அது பரிசுத்தமாக ஒருவனின் உடலில் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது இறைவனை அறியும் ஆற்றல் அதற்கு உண்டு இறைவனை அறிந்து அவனை அடைய புனிதமான வழியில் அது நடை போடுகின்றது இறைவனை அடைவது மட்டுமே அதன் குறிக்கோள், இந்த குறிக்கோளை அடைவது அப்படி ஒன்றும் எளிதான காரியம் அல்ல அது ஓடியாடி உள்ளம் துறந்து எல்லாவற்றையும் (ஆசை) விட்டால்தான் அது கிடைக்கும் அப்பொழுது தான் இறைவன் என்ன என்று அவனுக்கு விளங்க தெறியும் இதற்கு பல நற்காரியங்கள் பல செய்ய வேண்டும் நல்லெண்ணம் சதாகாலமும் உள்ளத்தில் உருவாக்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டும் அந்த நற்செயல்களால் மட்டுமே அவனுடைய உள்ளத்தில் நல்ல எண்ணம் உருவாக ஆரம்பிக்கும்  நம் மனதில் பக்தி உண்டாகும் கோயிலுக்கு செல்வதும் நம் கடமையாக வைத்துக் கொண்டிருப்போம் இதற்கு உள்ளம் சரியாக இருந்தால் தான் முடியும்,  இந்த உடல் உறுப்புகள் சரியாக இயக்கத்துக்கு வந்து கொண்டிருந்தால் தான் முடியும்  உடல்  இல்லாமல் உள்ளத்தால் தனித்து நின்று செயல்பட முடியாது (என்னை வணங்குவதற்கே நான் மனிதனை படைத்தேன்)மனிதன் உலகில் வாழ்கின்றான் மனிதன் உலகில் இறைவனை வணங்க வேண்டும் அவன் இருளில் இருந்து வெளிச்சத்திற்கு வர வேண்டும் மனிதனுக்கு உள்ளம் ஒன்று படைக்கப்பட்டு அவன் தன் அவயங்களை கருவிகளாக பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கின்றான் இறைவனை வணங்குவதற்கும் நற்காரியங்களுக்கும் உடல் ஆரோக்கியம் தேவை, உடல் ஆரோக்கியத்துடன் இருந்தால் தான் நற்காரியங்களை செய்ய முடியும் நோயுற்று நலிந்து போனால் இந்த  உடலை வைத்துக்கொண்டு என்ன செய்ய முடியும் அரை மணி நேரம் இறைவனை வணங்கினால் ஆறு மணி நேரம் பாயில் படுத்துக்கொண்டு இருந்தால் நாம் இறைவனை எப்படி வணங்க முடியும் எனவே ஆரோக்கியத்தை காக்க வேண்டிய பொறுப்பு நமக்கு ஏற்படுகின்றது, ஆரோக்கியமான உடல் இருந்தால் தான் இறைவனை நாம் முறைப்படி வணங்க முடியும் இதனால் ஆரோக்கியத்திற்கு தேவையில்லாத உணவு வகைகளை நாம் பயன்படுத்தக் கூடாது ஆரோக்கியமாக வாழவேண்டும்  நாம் விரும்பினால் சத்துள்ள உணவை உட்கொள்ள வேண்டும் தேவையான அளவு தூக்கமும் நல்ல காற்றையும் குளிர்ச்சியான குளிர் தரும் இடங்களை கண்டு களிக்க வேண்டும் இவை அனைத்தையும் உங்கள் வெளியுறுப்புகள்  செய்கின்றன ஆனால் உங்கள் உள்ளம் செய்வதில்லை உங்கள் உடல் தான் குளிர்கின்றது  இதனால் உங்கள் உள்ளத்திற்கு குளிக்கத் தேவையில்லை நீங்கள் உணவு உண்ண வேண்டும், அதற்கு கையும் வாயும் சேர்ந்து வேலை செய்யும், உள்ளத்திற்கு பசி கிடையாது, நீங்கள் உறங்குகிறீர்கள், இது உங்கள் கண்களின் வேலை, உள்ளத்திற்கு உறக்கம் எது? அது உறங்கி விட்டால் உங்க உடலில் உயிர் ஏது? உள்ளத்தின் ஆற்றல்களால் நன்மையும் உண்டு தீமையும் உண்டு காமம், கோபம், தாகம், இரக்கம்,பாசம் இப்படிப்பட்ட உணர்வுகள் நம்மிடம் உள்ளன மனிதனுக்கு இவை அனைத்தும் ஒவ்வொரு சமயத்தில் பயன் தருகின்றது உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்துக் கொள்ள சத்துள்ள உணவை நாம் உட்கொள்கின்றோம் ஆனால் பசி இல்லை எனில் நம்மால் எப்படி சாப்பிட முடியும் உங்கள் விரோதிகள் உங்கள் கையை வெட்ட காத்து நிற்கின்றார்கள் தற்காப்புக்கு கோபம் பயன்படுகிறது உங்கள் கோபம் பொங்கியதும்  கை கால்கள் இயங்குகின்றன உங்களை உங்கள் உள்ளம் எவ்வளவு திறமையுடன் காப்பாற்றுகின்றது பாருங்கள், உங்கள் எதிரியை உங்கள் கண்கள் பார்த்ததும் உள்ளம் உடனே கட்டளை பிறப்பிக்கின்றது சினம் பொங்குகின்றது கால்களும் கைகளும் தற்காப்புக்கு சண்டை செய்கின்றன சினம் என்றால் உள்ளாற்றலும் கை கால்களும்  எத்தனை வேகமாக இயங்குகின்றது உள்ளத்திற்கு இப்படி பல்வேறு ஆற்றல்கள் உள்ளன இதற்கு தூண்டுபவை முதலில்  கோபம் இவை அனைத்தும் உணர்ச்சிகளாக இடம் பெறுகின்றன உடல் முழுவதும் பரவியிருக்கும் சக்தி இடம்பெறுகிறது இந்த சக்திக்கு இயக்கும் ஆற்றல் என்று பெயர் உண்டு இது ஒரு குறிக்கோளை அடைவதற்கு  மனிதனின் அவையங்களை வேகமாக இயங்குகின்றது இதில் நுண்ணறிவை  பயன்படுத்துகின்றது இது பார்வை, கேள்வி, நுகர்வு, சுவை ,ஸ்பரிசம், இவை அனைத்தும் இதில் இடம்பெறுகின்றன எதிரில் உள்ள ஒவ்வொன்றையும் துப்பறிந்து உள்ளத்திற்கு செய்தி கிடைக்கின்றது இந்த ஆற்றல்கள் மாமிசத்தாலும் உதிரத்தாலும் ஆன அவயங்களுடன் தொடர்பு கொள்கின்றன பார்வை கண்ணுடன் தொடர்பு கொள்கின்றது, சுவை நாவுடன் சம்பந்தப்படுகிறது, கேள்வி செவியால் உருவாகின்றது ,இந்த உள்ளத்தின் ஆற்றல்கள்  அதன் ஆற்றல்கள் ஒவ்வொன்றுக்கும் தனிப்பட்ட முறையில் இருக்கின்றன, உணர்வுகள் & உணர்ச்சிகள் நிலையற்றவை அவர்கள் நிரந்தரமாகத் தோன்றுகிறார்கள் ஏனென்றால் நாங்கள் அவர்களிடம் சூழ்நிலையும் கவனமும் நமது மனதையும், நமது மனதின் செயல்பாடுகளையும் கவனித்தால், நமது எண்ணங்கள், உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகள் மற்றும் மன உந்துதல்கள் தொடர்ந்து மாறிக்கொண்டே இருப்பதை நாம் தெளிவாகக் காணலாம். ஒரு எண்ணம் மற்றொரு எண்ணத்திற்கு இட்டுச் செல்லும், மற்றும் பல எண்ணங்களாக உருவெடுக்கும் இவைகள்  நம்முடன் நிலையானதாகத் தோன்றுவதற்கு ஒரே காரணம், நாம் வழக்கமாக அவற்றுடன் இணைந்திருப்பதால்தான். இவைகள் எவ்வளவு தீவிரமாக இருக்கிறதோ, அவ்வளவு தீவிரமாக நாம் அவர்களுடன் இணைந்திருப்போம்.மேலும், இவைகள் நிலையற்றவையாக இருப்பதால், அவற்றிற்கு நிரந்தர சுய-இயல்பு இல்லை. அப்படியென்றால், நிரந்தரமான சுய-இயல்பில்லாதவற்றுடன் நாம் ஏன் இணைகிறோம்? அதற்குக் காரணம் நமது பழக்கமான= வழக்கமான போக்குதான். எனவே இந்த உதவியற்ற மற்றும் அடிக்கடி தீங்கு விளைவிக்கும் பழக்கத்திலிருந்து நம் மனதை விடுவிக்க விடாமுயற்சியுடன் மகிழ்ச்சியுடன் செயல்படுவேண்டும் நமது எண்ணங்கள், உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகள் மற்றும் மனத் தூண்டுதல்கள் ஆகியவற்றில் இருந்து நம் மனதை எவ்வளவு விடுவிக்கிறோமோ, அவ்வளவு இயற்கையானதும் கூட , மேலும் நாம் மன அமைதியையும் திருப்தியையும்அனுபவிக்கவேண்டும். இதெல்லாம்  வெறும் கனவு, திரைப்படம் மற்றும் மாயை போன்றது. உங்கள் மனம் பற்றற்றதாக இருக்கட்டும். உங்கள் மனம் அமைதியாகட்டும். கோபமும் காமமும் உள்ளத்தின் மிக சக்தி வாய்ந்த முக்கியமானவை சில சமயங்களில் உள்ளத்தின் கட்டளைக்கும் பகுத்தறிவுக்கும் உடன் பாடு ஏற்படும்  இவற்றினால் உள்ளத்திற்கு நன்மை கிடைக்கின்றது, இதனால் உள்ளம் தங்கு தடை இன்றி இறை பக்தியில் முன்னேறுகின்றது, ஆனால் எல்லா நேரத்திலும் உள்ளத்திற்கு அடி பணிவது இல்லை, சில சமயங்களில் உள்ளத்தின் கட்டளைக்கும் அடிபணிய மறுப்பதும் உண்டு அப்போது உள்ளம் அடிமையாகின்றது அப்பொழுது ஏற்படும் விபரீதங்கள் அளவிட முடியாதவை, உணர்ச்சிக்கு அடிமையானவர்கள் எத்தனை தூரம் இறைவழியில் பின்தங்கி விழுகின்றார்கள், தன் அறிவையும் திறனையும் முரண்பாடான வழிக்கு பயன்படுத்துகின்றார்கள், காமத்தை தணிப்பதற்கு அவன் அறிவாற்றல் அருமையான பல வழிகளை சொல்லிக் கொடுக்கின்றது, ஒரு விரோதியை தீர்த்து கட்டுவதற்கு அவன் சிந்தனை புதிய வழியை கண்டுபிடிக்கின்றது, குற்றங்களும் அட்டுழியங்களும் ஆராய்ந்து பார்த்தால் இதில் உண்மை என்னவென்று தெரியும் எத்தனை குற்றங்கள் நடக்கின்றன ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு விதம் ஒரு குற்றவாளி கையாண்ட முறையை அடுத்த குற்றவாளி கையாள்வது இல்லை, வழிப்பறி செய்தவன் என்றால் மற்றொருவன் அரசாங்க அதிகாரியை போல் நடித்து கொள்ளையடிக்கின்றான், ஒருவன் கத்தியால் குத்தி கொலை செய்தால் மற்றவன் நஞ்சுட்டிய உணவால் கொலை செய்கின்றான் இதற்கெல்லாம் காரணம் இவர்கள் உணர்ச்சிக்கு அடிமைப்பட்டவர்கள் அவர்களின் உள்ளத்தில் உணர்ச்சிகள் அவர்களை அடக்கி ஆளுகின்றன இவர்களின் அறிவும் ஆற்றலும் குற்றம் புரிவதற்கு பல பல புது வழிகளை கண்டுபிடித்துக் கொள்கின்றன, ஆனால் காமமும் கோபமும் இதற்காக படைக்கப்பட்டதில்லை, அவற்றிற்கு உள்ளம் அடிமை ஆவது எவராலும் ஏற்க முடியாது இவை என்றைக்குமே உள்ளத்துக்கும் பகுத்தறிவுக்கும் அடிமையாக இருக்க வேண்டியவை, இவற்றை நீங்கள் பழக்க வேண்டும் இல்லையேல் அவற்றால் ஏற்படும் விபரீதங்கள் பயங்கரமானவை உண்மையை உற்றுப் பார்த்தால் நம்மால் திருப்தி அடைய முடியவில்லை, பெரும்பாலோர் இப்படித்தான் இருக்கின்றார்கள், அவர்களுக்கு பகுத்தறிவு இருக்கின்றது, ஆனால் அவன் குரலுக்கு அவர்கள் மதிப்பு கொடுப்பது இல்லை. "ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் ஒரு மர்மமான நபராக இருப்பீர்கள் ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் பைத்தியமாக இருப்பீர்கள் ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் புத்திசாலியாக இருப்பீர்கள். ஆனால் மற்றவர்கள் பார்வையில் நீங்கள் தவறாக புரிந்து கொள்ளப்படுவீர்கள் ஒரு நீங்கள் சிலருக்கு நல்ல முன்மாதிரியாக இருப்பீர்கள் நீங்கள் மற்றவர்களுக்கு ஆபத்தாக இருப்பீர்கள் ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் நல்ல நண்பராக இருக்கலாம் நீங்கள் என்ன  உணருகின்றீர்கள்? நீங்கள் மற்றவர்களின்  மனநிலையின் பிரதிபலிப்பு மட்டுமே. எனவே எப்போதும் நீங்களாகவே இருங்கள் மற்றவர்கள் உங்களைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், எல்லாருடைய இருப்பிலும் பெரிய மகத்துவம் இல்லை, உங்களைப் போலவே அனைவரும்  வெளிப்படுத்தும் சுதந்திரமான பார்வை

இறைவா உன்னை தேடினேனே

இறைவா உன்னை தேடினேனே சுற்றி திரிந்த மலைகளும் தேடி பார்த்த ஆன்மீக வாதிகளும் வாழ்க்கை கற்று கொடுத்த நியதியும் ஒன்றுமில்லை ஒன்றுமில்லை அனுபவம் மிஞ்சும் என்பார் அதை கண்டவர்க்கு ஏது ஞானம் ஞானமே யாது அறிவீர் அறிந்தவனுக்கு இவ்வுலகில் பைத்தியம் என்ற பெயர் இயற்கையிலே வரும் அன்பு எல்லா உயிர்களிடத்திலும் உண்டு அதை தேடி ரசித்தவனுக்கே உரியது அந்த அனுபவம் உயிரும் உடலும் சேர்ந்த பயணம் மண்ணுக்கே சென்று முடியும் உன் சூட்சூம சக்தியின் பயணம் உன்னை யார் என்று அறிவாய் பல யோகங்கள் செய்வாய் தன்னை அறிய தவம் செய்வாய் வீன் வெட்டி வாய் ஜாலம் பழகுவாய் கேட்டதும் படித்ததும் பிதற்றி திரிவாய் தன்னை யார் என்று சுட்டி காட்ட தெய்வம் வருமா தன்னில் இருப்பவனை தொட்டு காட்ட குரு வருவாரே உன் பல கோடான கோடி கர்மம் வழி விடுமா தர்மத்தின் வழியால் நிலை நிருத்த குரு அருள் ஒன்றே போதுமே குரு வாழ்க குரு பரபிரம்மம்

குருவை அறியாதவன் குருடன்

குருவை அறியாதவன் குருடன் குருவே ஞானம் என்பார்கள் நாம் பல இடங்களில் பல தடவை கேட்டு இருக்கோம், படித்து இருக்கோம், நாம் என்ன நினைப்போம், குரு தான் ஞானமாக இருக்கின்றார் என்று முடிவு கட்டி விடுவோம், அப்புறம் என்ன இந்த புருஷ நெறியில் குருவிற்கு சேவை செய்ய போட்டி போட்டு தலையில் முண்டாசு கட்டிக் கொண்டு நிற்போம், பட்டு வேட்டி கட்டிக் கொண்டும், இடுப்பில் பஞ்ச கச்சம் கட்டிக் கொண்டும், கைகளில துணியை வைத்துக் கொண்டும், இருப்பவனும் உண்டு. தலையிலும் கக்கத்திலும் வைத்திருப்பவனும் உண்டு இப்படிப்பட்ட குருவும் சீடனும் தகுதியில்லாதவர்கள், தேவையில்லாதவர்கள், குருவிற்கு குரு என்றால் என்ன என்று பொருள் கேட்டால் புத்தகத்தின் பக்கத்தை புரட்டுவான், குரு என்றும் (கு ) என்றால்  என்ன என்று கேட்பான், எல்லா சீடனும் சொல்வார்கள்,  அஞ்ஞானம் என்றும் (ரு)  என்ன என்று கேட்டால்( ரு )என்றால் பிரகாசம் இப்படி குருவும் சீடனும் குருடாட்டம் ஆடுவார்கள், இப்படி விளக்கம் சொல்லி கொண்டு இருப்பார்கள், இந்த ஞானம் தான் மிகப்பெரிய ஞானம் என்றும் இதைவிட பெரிய ஞானம் எங்கும் கிடையாது என்றும் குரு பொலந்து கட்டுவார்கள், அதாவது (கு) என்ற அஞ்ஞானத்தை அடக்கி ஞானத்தை தானம் செய்கின்ற பகவானுக்கு தான் தேவ சொரூபத்துக்கான பெயர் சத்குரு என்றும் பெயர். என்றும் மிகப் பெரிய வேதாந்த ரகசியத்தை சொல்லிக் கொடுப்பவர் தான் இந்த கூறுகெட்ட குரு அடிமாட்டு சீடர்களும் தலையை ஆட்டி கையை கூப்பி நமஸ்காரம் செய்வார்கள். இதுதான் இந்த குருட்டு குருமார்களும் சீடர்களும் கொடுக்கும் விளக்கம் குருவே ஞானம் என்பார்கள் குருவின் விளக்கம் கேட்டால் இந்த விளக்கம் தருவார்கள், சரியா தவறா என்று யோசிக்கிற புத்தி இந்த குருவுக்கும் இல்லை சீடனுக்கும் இல்லை. வேதாந்தம் என்றால் உபநிஷதம் இருக்கும் அல்லவா, இந்த வேதாந்தத்தில் ஒரு நிரூபனம் உண்டு ஒரு கயிறு இருக்கின்றது அந்தக் கயிறு நாம் நடந்து போகின்ற பாதையில் வழியில் தென்படுகின்றது, அந்தப் பக்கமாக ஒரு மாட்டு வண்டி சென்று கொண்டிருந்தது, அந்த மாட்டு வண்டியில் இருந்து ஒரு கயிறு அவிழ்ந்து கீழே விழுந்து இருக்கின்றது, அது இருள் நிறைந்த இடம். அந்த இருள் நிறைந்த இடத்தில் ஒருவன் போகின்றான். அந்த வழியே போகின்றவன் அந்த கயிறைப் பார்த்து பாம்பு என்று நினைத்துக் கொண்டு பயந்து விட்டான், அவன் ஒரு தென்னை ஓலையில் நெருப்பை பிடித்துக் கொண்டு அந்த வழியே சென்றவன்.அந்த தென்னை ஓலை நெருப்பு வெளிச்சத்தை எடுத்துக்கொண்டு சென்று அந்த கீழே இருந்த கயிற்றை பார்க்கின்றான்,  அதை பார்த்து அவன் பயந்து ஒதுங்கி நடுங்கி நின்று கொண்டிருந்தான், அவன் உடம்பெல்லாம் வியர்த்துப் போய்விட்டது. ரத்தம் சூடாகிவிட்டது, அவன் சுற்றி முற்றிலும் பார்க்கின்றான், அவனுக்கு தெரிந்து விட்டது பாம்பு தான் இங்கே இருக்கின்றது என்று, அவன் உடனே அந்த தீப்பந்தத்தை எடுத்து சுற்றிப் பார்க்கின்றான் அங்கு பக்கத்தில் ஏதாவது கம்பு இருக்கின்றதா  அந்த நிலா வெளிச்சத்தில் நடுவில் படுத்து கொண்டிருக்கும் அந்த பாம்பு இரையை சாப்பிட்டு விட்டு நெளிந்து கொண்டு படுத்து இருக்கின்றது என்று, அவன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றான் இவன் புத்திக்கு எட்டியது பாம்பு தான் என்று  இரை சாப்பிட்டுவிட்டு படுத்து சுருண்டு இருக்கின்றது,என்று  இவன் மெல்ல சுற்றிப் பார்க்கின்றான் பக்கத்தில் இருக்கும் கம்பு கிடைக்கின்றதா என்று பார்க்கின்றான் ஒரு கம்பு எடுத்து மெல்ல மெல்ல நகர்ந்து நச்சென்று அதை தலையில் அடித்தான். இந்த கயிற்றில் முதல் முடிச்சு அதன் முனை அந்த முடிச்சு பாம்பின் தலை போல இருக்கின்றது, அடித்தான் அடித்தான் பாம்பும் இறந்து விட்டது என்று நினைத்தான், இவனும் ஓடிக் கொண்ட அடித்தான் அந்தப் பாம்புக்கு எந்த அசைவும் இல்லை, இந்த பாம்பை எடுத்து பாம்பை புரட்டி போட்டான், இந்த பாம்பையும் கையில் உள்ள கம்பினால் தூக்கினான் இந்த வெளிச்சத்தில் தெரிந்தது, இது வெறும் கயிறு என்று. இந்த கயிறை அடித்து கொன்றான் இவன். இதுவே வேதாந்தம் சொல்லக்கூடிய கதை இந்த மாயை பற்றி சொல்லும் பொழுது இந்த கதையை சொல்வார்கள் இப்படி இந்த அஞ்ஞானத்தினால் இருக்கக்கூடிய மயக்கத்தினால் வெறும் கயிற்றை பாம்பு என்று நினைத்து அதை அடித்து கொள்ளக்கூடிய செயலை போல இந்த முட்டாள் குருமார்களும் குரு என்பதற்கு பொருள் தெரியாமல் சீடர்களை வளர்த்து வைத்திருக்கின்றார்கள், குரு என்றால் அஞ்ஞானத்தை அகற்றி ஞானம் வழங்குபவர் என்றும் கதை விடுவான், இதை இந்த சீடர்கள் கூட்டம் பரம்பரை பரம்பரையாக இதை சொல்லிக் கொண்டே இருப்பார்கள், இவனுக்குத் தெரியாது அது என்ன என்று கூறு என்றால் என்ன என்று இவனுக்கு தெரியவே தெரியாது, ஸ்லோகங்கள் சொல்கின்றது குரு சாட்சாத் பரப்பிரம்மம் என்று குரு என்றால் யார் சாட்சாத் பரப்பிரம்ம் உண்மையிலேயே குரு என்பது பரப்பிரம்ம சொரூபம் என்று சொல்லி வைத்திருக்கும், அது கூட இவனுக்கு விளங்காது, இவன் அதற்கு கற்பனையில் மயக்கத்தில்  மாயையில் அஞ்ஞானத்தில் இவன் உளறிக் கொண்டே இருப்பான், காலம் காலமாக விளங்க வைத்துக் கொண்டு இருப்பான், தீட்சை கொடுப்பதற்கு முன் குரு என்றால் என்ன என்று? குரு என்றால் அஞ்ஞானம் ஆகிய இருளை அகற்றி ஞானக்கண்ணை திறந்து கொடுப்பவர், தான் குரு என்று, ஞானமாக இருக்கக்கூடிய கண்ணை அறுத்து பிளந்து ஞானமாக இருக்கக்கூடிய ஞானக்கண்ணை எடுத்துக் கொடுப்பவர் தான் குரு என்று நினைப்பான், இதுதான் இந்த அஞ்ஞான கூட்டத்தின் செயல் உனக்கு உன்னுடைய வயிற்றில் மலம் இருக்கின்றது, அல்லவா இந்த மலம் இருக்கின்ற மாதிரி உன்னுடைய அறிவிலேயே மலம் இருக்கின்றது அல்லவா, அஞ்ஞான மலம் இந்த மலத்தை எடுத்து ஞானத்தை கொடுத்து நிறைக்கும் பொழுது அந்த இடத்தில் அஞ்ஞான மலத்தை யாராவது வைத்து இருப்பார்களா? இந்த வயிற்றில் உள்ள மலம் இந்த மலத்தை நீ போக்கிவிட்டு இருப்பாயா இல்லை அந்த மலத்தை வயிற்றுக்கு முன்னாடி கட்டி வைப்பாயா? யாரும் கட்டி வைக்க மாட்டார்கள் அல்லவா, மலத்தை நீக்கி மலமற்ற நிரூபணமாக உள்ள ஒன்றை கொடுக்கும் பொழுது அந்த மலத்தை அங்கு வைத்துக் கொள்ள தேவையில்லை, நான் மலத்தை கலைந்து விட்டேன் என்று சொல்லிக்கொண்டு மலத்தை ஒரு துணியில் கட்டி வயிற்றின் முன் பக்கமாக கட்டி தொங்க விட்டால் என்ன எப்படி இருக்கும், அது மாதிரி தான் குரு என்றால் (கு) என்று சொல்வது அஞ்ஞானம், என்றால் (ரு) என்றால் பிரகாசம், என்றால் அஞ்ஞான மலத்தை கலைந்து (ரு) என்ற பிரகாசத்தை கொடுப்பவர் குரு என்றால்( ரு) என்றால் பிரகாசம் மட்டும் போதுமே (கு) என்ற அஞ்ஞான மலத்தை ஏன் வைத்திருக்கின்றாய், என்றால் அந்த முட்டாள் கூட்டத்திற்கு பதில் சொல்லத் தெரியாது அஞ்ஞானத்தை ஏன் முன்னாடி வைத்துக் கொள்ள வேண்டும், பிரம்ம சொரூபமாய் இருக்கக்கூடிய இடத்தில் உன் வீட்டில் உள்ள அழுக்குகளை உன் வீட்டிற்கு முன்னாடி கட்டி தொங்க விடுவாயா? விடமாட்டான் அல்லவா? அந்த மாதிரி (கு) என்பது அஞ்ஞானமாக இருந்தால் (ரு) என்பது பிரம்ம சொரூபமாக இருந்தால் இந்த அஞ்ஞானமாக இருக்கக்கூடிய( கு,) இருக்கின்றது இந்த (கு)  என்றஎழுத்தை வெளியே போட வேண்டியதுதானே, எதற்காக இந்த(கு) முன்னாடி இருக்க வேண்டும் அப்படி என்பது இவனுக்கு யோசிக்க தெரியவில்லை, இதைக் கூட சிந்திக்க கூடிய திறமை இல்லாத குருமார்கள் ஆயிரம் ஆயிரம் சீடர்கள் உண்டு பண்ணி எந்த பிரயோஜனமும் இல்லை, இந்த கூமுட்டை குருவிற்கு வரக்கூடிய சீடர்களும் இதைவிட ஆயிரம் கூமுட்டையாக உள்ளவர்களும் எடுத்துச் சொல்ல வேண்டிய விஷயத்தை சொல்ல வேண்டும், நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள். இது சரியா சரியான நடைமுறையில் உள்ளதா என்று? இதனால்தான் திருமந்திரத்தில் (தெளிவு குருவின் திருமேனி கானல் )இவன் இந்த குருவின் திருமேனி என்றால் உடம்பு அல்லவா என்று  இந்த உடலை பார்ப்பது தான் ஞானம் இதுதான் தெளிவு என்றும் நினைப்பான், தெளிவு குருவின் திருமேனி கானல் என்பது மிகவும் ஆழமாக இருக்கக்கூடிய ஒரு பரம ரகசியம், ஒரு விஷயம் , அதுதான் ஞானம், இதுவே ஞானசொரூபம், என்று சொல்வது, இவனுக்கு அந்த விளக்கம் தெரியாது அதனால் இவன் இப்படி சொல்லிக்கிட்டே வாழ்க்கை முழுவதும் அழுதுகிட்டே இருப்பான், இதற்குத்தான் இயேசுபிரான் பரிசுத்தமானவற்றை நாய்கள் முன்னால் போடாதீர்கள் என்று, அதை ஏன் சொன்னார் என்று தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் அல்லவா, அதையும் பார்ப்போம் பரிசுத்தமானதூம் நாய்க்கும் என்ன சம்பந்தம் எப்பொழுதாவது யோசனை பண்ணது உண்டா? பரிசுத்தமானதை நாய்க்கு போடாதே என்று ,இந்த உலகத்தில் நாய் எங்கேயாவது பரிசுத்தமானதை சாப்பிடுமா? சாப்பிடாதே.! பரிசுத்தமான உணவை கொடுத்தால் சாப்பிடுமா சாப்பிடாது, எதற்கு இந்த தொடர்பு இயேசு கிறிஸ்து சொல்கின்றார், இது அவருடைய சீடர்களுக்கும் தெரியும், பரிசுத்தமானதை நாய் சாப்பிடாது. தேவையில்லாத உணவைத்தான் நாய் சாப்பிடும்.  ஏன் கிறிஸ்து தெரிந்த விஷயத்தை போதனையாக சொல்லி இருக்க வேண்டும் அதற்கு ஒரு விஷயம் இருக்க வேண்டும், நாய் எப்பொழுதாவது பரிசுத்தமானதை தின்னாது, இதுபோல நுணுக்கமான ஞான விஷயத்தை குரு என்ற பரிசுத்தமான விஷயத்தை இந்த நாய்கள் தின்னாது என்றும்,  நாய்க்கு என்று தனி குணம் உண்டு, அது அசுத்தமான மலத்தை தின்னும், அதே சமயத்தில் பரிசுத்தமான பொருளை போட்டால் என்ன பண்ணும் என்றால் அதன் மேல் அது சிறுநீர் கழித்து விடும், அதனால்  தான் கிறிஸ்து பரிசுத்தமானதை நாய்கள் முன்னால் போடாதீர்கள் என்றும். நாய்கள் மலத்தைத் தான் தின்னும், பரிசுத்தமான பொருளை கொடுத்தால் தின்னாது, இந்த குரு என்ற பரிசுத்தமான திருமேனியை நாய்களுக்கு போடாதீர்கள் என்று பொருள்.

அணுவும் =இருளும்

இருள் நிறைந்த அணுவுக்கு அணுவாய் அணுவில் அதன் உள் உள்ள அறிவாய் அந்த அறிவோடும் அறிவாய் அறிந்து அந்த ஆனந்த அனுபவ அறிவு மையமாய் அணு அணுவாய் அணுவினில் அதன் உள்ளே உள்ள ஒளியாய் ஒலியோடு ஒளியாய் ஏக பராபர வெளியாய் அதன் அணு அணுவாய் அணுவினில் உள்ளுக்குள் உள்ள தொனியாய் தொனியோடு தொனியாய் ஏகநாதனாய் அதன் ஓங்காரமும் அணுவுக்குள்  உள்ள இருள் இருளோடு இருளாய் ஏக பரிபூரணஆணந்தமாய் சச்சிதானந்தமாய் அணுவில் இருக்கும் நானும், அறிவில் இருக்கும் நானும், ஒளியில் இருக்கும் நானும், தோனியில் இருக்கும் நானும், இருளில் இருந்த நானே என் மயமான சச்சிதானந்த ஏக பராபரனே

செவிச்செல்வம்

உங்களுடைய காதுகள் இன்னிசையையும் கேளிக்கூத்துகளையும் கேட்கின்றது இந்த செவிகளின் உதவியால் உங்களால் இறைவனின் பேச்சை கேட்க முடியுமா? நிச்சயமாக முடியாது எழுத்தோ மொழியோ இல்லாமல், வார்த்தையோ குரலோ இல்லாமல் பேசப்படும் இந்தப் பேச்சை நீங்கள் கேட்க விரும்பினால் உங்கள் மனதின் செவிக்கு திறமை வேண்டிய சூழ்நிலை இருக்கின்றது. =========== உன் உள்ளம்=========== இறைவனை அறிய மனிதனின் அவயங்களில் எந்த உறுப்பும் கிடையாது உள்ளம் ஒன்று தான் , இந்த சிறப்பு மிக்க உள்ளம் மனிதனிடம் இருப்பதால்தான் அவன் மற்ற படைப்புகளை விட சிறந்து விளங்குகின்றான், உள்ளம் தான் இறைவனை அறிகின்றது, அது தான் அவனை நெருங்குகின்றது சதாகாலமும் இறைவனை தேடிக் கொண்டே இருக்கின்றது, அதுவே தான் இறைஞானம் அனைத்தையும் தனக்குள் சேகரித்துக் கொள்ள  முயற்சி செய்கின்றது, உள்ளம் என்ற சக்தி வாய்ந்த அரசன் மற்ற உறுப்புக்கள் அனைத்தையும் அடக்கி ஆண்டு வேலை வாங்குகின்றான், அதன் கட்டளையை மீறும் துணிவு கண்ணுக்கும் நாவுக்கும் கிடையாது, அதன் தீர்ப்பை மாற்றும் துணிவு காலுக்கும் காதுக்கும் கிடையாது, அதன் அடக்கு முறையை தகர்த்தெறியும் துணிவு எந்த உறுப்புக்கும் கிடையாது, உறுப்புக்கள் அனைத்தும் உள்ளத்தின் கட்டளையை தான் பின்பற்றி ஆக வேண்டும் மனத்தின் ஆட்சி மனிதனின் உடல் முழுவதும் வியாபித்து நிற்கின்றது =========தூய்மை  அன்பு ======== மனம் எப்பொழுதும் தூய்மையுடன் இருக்க வேண்டும், இறைவன் மீது நாம் பேரன்பு கொண்டாள் அந்த அன்பின் எதிரொலியாக, நாம் மற்ற அனைத்தையும் மறந்து விட்டால், இறைவனின் பேரன்பு அதற்கு உண்டு. இறைஞானம் பொங்கிப் பெருக வசதி உண்டு, நாம் தீயவழியில் திரும்பிவிட்டால் இறைவனின் வெறுப்பும் அதற்குண்டு, பிறகு இறைஞானம் மனதின்  உள்ளத்தில் ஒளி விடுவதற்கு வழியே இல்லை ,மனத்துக்கு தான் தண்டனை அளிக்கப்படுகிறது மனம் தான் வெகுமதியையும் பெறுகிறது, நல்லதை செய்யும் மனம் நன்மையடைகிறது, தீமையை செய்யும் மனம் தண்டனைக்கு உள்ளாகிறது, உங்களை கெட்டவர் என்று தீர்மானிப்பதனால் ,இதனால்  நம் மனத்தையே நாம் முதலில் ஆராய வேண்டும், நம்மை பற்றி நாமே என்ன எண்ணுகின்றோம்? என்று  நெஞ்சில் கைவைத்துப் பாருங்கள் உங்கள் மனம் தூய்மையான  தன்மை அடையும் வரை உங்களுக்கு தூய்மையானவர் என்ற பெயர் பொருந்தாது, விஷம்சேர்க்கப்பட்ட தேனை யார் தான் விரும்பப் போகிறார்கள்? உங்கள் மனதில் விஷமத்தனமான திட்டம் உருவாகிக் கொண்டிருக்கும் போது உங்கள் சிரிப்பில் உள்ள இனிப்புக்கு யாருக்கு  தான் பயன் தரப் போகின்றது. இறை வணக்கமும் பக்தியும் இறைவனின் வழியில் நடப்பதாக நாம் சொல்கின்றோம் உண்மையில் உங்கள் உடலில் எந்தப் பகுதி இறைவணக்கம் கூறுகின்றது தெரியுமா? உங்கள் உள்ளம் தான் இறைவணக்கம் புரிகின்றது இறைவனை வணங்குவதும் அவனுக்கு பக்தி செய்வதும் தான் உங்கள் மனதில் பக்தி உருவாகும்  அப் பொழுது அதன் அதிர்வலைகள் உங்கள் அவயங்களில் ஏற்படுகின்றன உங்கள் மனதில் தீய எண்ணம் உருவாகும் பொழுது உங்கள் அவயங்கள் செயல் புரிகின்றன, மனதில் பக்தி ஏற்படாமல் உங்களால் இறைவனுக்கும் பக்தி செய்ய முடியுமா ,மனதில் தோன்றும் தீய எண்ணமும் நல்ல எண்ணமும் உடனுக்குடன் உங்கள் அவயங்களால் செயல்படுத்தப்படுகின்றன உண்மையில் பக்தன் என்ற பெயர் மனதுக்கு தான் பொருந்தும், மனதின் தூண்டுதலால் தான் இறைவணக்கம் உருவாகின்றது மனதின் உணர்வினால் தான் மனிதன் நிலையின்றி தடுமாறுகின்றான், அதனால் தான் அவன் அறிவுக்கு பொருந்தாத செயல்களில் ஈடுபடுகின்றான் (சட்டியில் இருந்தால் தான் அகப்பையில் வரும்) மனத்தில் உள்ளது தான் செயலில் வரமுடியும், தான் என்னாத ஒன்றை தான் சிந்திக்காத ஒன்றை எந்த மனிதனும் செய்யப் போவதில்லை =====ஆன்மீகமும் மனமும்===== நம்முடைய மனம் எப்படி இருக்கின்றது அதைப்பற்றி நாம் நன்கு தெரிந்து கொள்ள வேண்டும், மனதை நாம் அறிந்து கொண்டால் தான் இறைவனை அறிந்து கொள்ள முடியும் மனதை அறிந்து கொள்ளாதவர்கள் இறைவனை அறிந்து கொள்ள முடியாது நம் மனதைப் பற்றியே நம்மால் ் தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லை என்றால் மற்றவர்களை பற்றியும் மற்றவற்றைப் பற்றியும்  எப்படி அறிந்து கொள்ள முடியும், ஆன்மீகத்துறையில் பெரும்பாலோர் மனதை அறிந்து கொள்ளாமலேயே பின்தங்கி விடுகின்றார்கள்,  தம் மனதைப் பற்றியும் தன்னுடைய உணர்வுகளைப் பற்றியும் எண்ணிப் பார்ப்பதில்லை,  தம் மனதைப் பற்றியே அறிந்து கொள்ளாமல்  நாம் எவ்வாறு தியானம் பக்தியில் பிறவேசிக்க முடியும்  நம் மனம் வீணான எண்ணங்களுக்கு அடிமையாகி கிடக்கின்றது அதில் ஒரு சில வேலை சிந்தனையின் சிறப்பால் மேல் நோக்கி உயறமுடியும் இன்னும் சில சமயம் உணர்ச்சிகளுக்கு அடிமையாகி அதல பாதாளத்தில் விழுந்து விடமுடியும் எல்லாம் வல்ல இறைவன் மனிதனின் மனதை எப்படி எல்லாம் ஆட்டி படைக்கின்றான் அவனுடைய ஆன்மீக சக்தி கைகளில் மனிதனின் உள்ளங்கள் தடுமாறி வீழ்கின்றது

ஓம் பிள்ளையார் சுழி

வேகாக் கால், போகாப்புனல் ரெண்டையும் உடம்பிலே கண்டுபிடிச்சிட்டாக்க ... சாகாத்தலைக்கு வழி பொறந்திடும். இனிமேல் முழுக்க முச்சூடும் போகாப்புனல் பற்றிதான் பார்க்கப் போறோம். அதுக்கு புள்ளையார் சுழி போடுவோமா ? உ உ'காரம் ! "அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு" - திருக்குறள் எழுத்துக்கள் 'அ'-இல் தொடங்குவதுபோல ... நம்முள்ளே உள்ள கடவுள்தன்மையும் அ'காரத்திலேயே துடங்குகிறது ... என்பதுதான் குறளின் அர்த்தம். அ'காரம் ! "ஓம் எனும் ஓங்காரத்துள்ளே ஒருமொழி ஓம் எனும் ஓங்காரத்துள்ளே பலபேதம் ஓம் எனும் ஓங்காரம் ஒண்முத்தி சித்தியே" - திருமூலர் மந்திரத்தில் பெரிசு மற்றும் முதன்மை'னு சொல்லக் கூடியது ஓம். ஏன்'னா ... அ + உ + ம் = ஓம். அ'காரம் அறிவு ; உ'காரம் உணர்வு ; ம'காரம் நினைவு. இதுதானே எல்லாம் ? அறிவு, உணர்வு, நினைவு ... இந்த மூனும் சேர்ந்ததுதானே ... மனுஷ வாழ்க்கை ? அ'காரம் சிவன் ; உ'காரம் சக்தி ; மகாரமானது நமக்குள் இருக்கும் 'ஒன்று" ... அந்த ஒன்றுதான் - பிரம்மம். அ'காரம் சூரியன் ; உ'காரம் சந்திரன் ; மகாரம் அக்னி. "ஊமை எழுத்தே உடலாச்சு மற்றும் ஓம் என்ற எழுத்தே உயிராச்சு ஆம் இந்த எழுத்தை அறிந்து கொண்டு விளையாடி கும்மி அடியுங்கடி" - கொங்கணர் அ'காரம் சொன்னிங்க, உ'காரம் சொன்னிங்க, ம'காரம் சொன்னிங்க ... இதெல்லாம் சரி. 'ஆம் இந்த எழுத்தை அறிந்துக் கொண்டு கும்மி அடிங்கடி'னு கொங்கணர் சொல்லி இருக்காரே ? 'ஆம்' காரம்'னு ஒன்னு இருக்குதா ? : சரி உடு. அந்த பாட்டை எப்படி படிக்கணும்'னா ... "ஓம் என்ற எழுத்தே உயிராச்சு ஆம் இந்த (ஓம் என்ற) எழுத்தை அறிந்து கொண்டு" னு படிக்கணும். இப்போ சொல்லிக்கிட்டு வர்றது ... முச்சூடும் ... அ'காரம், உ'காரம் மற்றும் ம'காரம் ... இந்த மூனைப்பத்திதான். லலிதா சஹஸரநாமத்திலே வருமில்லே ? "ஹ்ரீங்கார ஓங்கார ஆங்கார சக்தி" சரி. இதைப்பத்தி மத்தவங்க சொல்லி இருக்கறதைப் பார்ப்போம்... "பெட்டியிலே உலவாத பெரும்பொருள் யீதென்று எட்டிரண்டு தெரியாதே என்கையில் கொடுத்தீர்கள்" - வள்ளலார் உடம்பிலே இருக்கற ஒன்னு. அதை தனியா எடுத்துட்டுப் போயி போட்டியிலே அடைச்சிக்க முடியாது. அது அந்த உடம்புக்குள்ளேயேதான் 'வச்சி செய்யணும்' அது என்னா எட்டிரண்டு ? தமிழ் எண்களில் 8'ங்கறது ... 'அ' மாதிரி இருக்கும். தமிழ் எழுத்திலே 2'ங்கறது 'உ' மாதிரி இருக்கும். அ & உ அகரம் & உகரம் ! "அ'காரம் என்ற அட்சரத்தில் அவ்வு வந்து உதித்ததா ? உகாரம் என்ற அட்சரத்தில் உவ்வு வந்து உதித்ததா ? அகாரமும் உகாரமும் சிகாரம் இன்றி நின்றதா? விகார மற்ற யோகிகாள் விரித்துரைக்க வேணுமே" - சிவ வாக்கியர் "ஓரெழுத்து ஒருபொருள் உணரக் கூறிய சீரெழுத்தாளரைச் சிதைய செப்பினோர் ஊரிடைச் சுணங்கனாய்ப் பிறந்திங் கோருசம் பாரிடைக் கிருமியாய்ப் பழகுவர் மண்ணிலே" - திருமூலர் ஓரெழுத்து, ஊமை எழுத்து, பேசாத மந்திரம், கலீமா, மௌன அட்சரம் ... இப்படி பரிபாஷையாக சித்தர்கள் சொன்னது இந்த ஒரு பொருளைத்தான். இந்த ஒரு பொருளே நம்முள் இருக்கிறான் ... இறைமையைக் குறிப்பிடும் அந்த ஒரு எழுத்து சி'காரம். சி'காரம் என்பது அ'காரம், உ'காரம் மற்றும் ம'காரத்தினை ... நம் உள்ளுக்குள் வைத்து உருவேற்றக் கிடைப்பதாகும். உலகத்தில் உள்ள மதங்கள் எல்லாமுமே ... இந்த ஒரு பொருளைத் தான் இறையாக போதிக்கும். அறிவால் அறிகின்ற மெய்ப் பொருளை அறிந்து, உணர்வால் உணர்ந்து யோக சாதனை செய்து ... நினைவால் அதனை நித்தமும் இருத்தி வைத்திருந்தால் ... கடவுளாகிப் போய்விடுவோம். "செத்திடவும் பிறந்திடவும் இனிச்சாவா திருந்திடவும் இத்தனையும் அறியாதார் அறியும் அறிவு எவ்வறிவோ ஒத்தநிலம் ஒத்தபொருள் ஒரு பொருளாம் பெரும் பயனை அத்தன் எனக்கருளியவாறு யார் பெறுவார் அச்சோவே" - திருவாசகம் "உடலுக்குள் நீ நின்று உலாவினதைக் காணாமல் கடல் மலைதொறும் அலைந்து கால் அலுத்தேன் பூரணமே" - பட்டினத்தார் வானுக்குள் ஈசனைத் தேடும் மருளர்காள் தேனுக்குள் இன்பம் சிவப்போ கருப்போ தேனுக்குள் இன்பம் சிறந்திருந்தாற் போல் ஊனுக்குள் ஈசன் ஒளிந்திருந்தானே" - திருமூலர் "சிற்றம்பலமும் சிவமும் அருகிருக்க வெற்றம்பலத்தை விட்டோமே" - பட்டினத்தார் "பொருளாக் கண்ட பொருள் எவைக்கும் முதல் பொருள் ஆகிப் போதம் ஆகித் தெருள் ஆகிக் கருதும் அன்பர் மடிதீரப் பருக வந்த செழுந்தேன் ஆகி அருள் ஆனோர்க்கு அகப்புறம் என்று உன்னாத பூரண ஆனந்தம் ஆகி இருள் தீர விளங்கு பொருள் யாது ? அந்தப் பொருளினை யாம் இறைஞ்சி நிற்போம்" - தாயுமானவர் ஊற்றை சடலமடி உப்பிருந்த பாண்டமடி மாற்றிப் பிறப்பதற்கு மருந்தெனக்கு கிட்டுதில்லை மாற்றிப் பிறப்பதற்கு மருந்தெனக்கு கிட்டுமென்றால் ஊற்றை சடலம் விட்டே என் கண்ணம்மா உன்பாதம் சேரேனோ" - அழுகணி சித்தர் ஊத்தை சடலமென்று எண்ணாதே - இதை உப்பிட்ட பாண்டமென்று எண்ணாதே பார்த்த பேருக்கே ஊத்தையில்லை - இதைப் பார்த்துக்கொள் உன்றன் உடலுக்குள்ளே" - கொங்கணச் சித்தர் "உடம்பினைப் பெற்ற பயனாவது எல்லாம் உடம்பினுள் உத்தமனைக் காண்" - ஔவையார் ----------

அகத்தின் கண்

கண்கள் அனைத்தையும் பார்க்கின்றன மண்ணில் முளைக்கும் புற்பூண்டுகளையும் விண்ணில் இருக்கும்க்கும் விண்மீன்களையும் அவை பார்க்கின்றன, ஆனால் அவற்றிற்கு இறைவனைப் பார்த்து அறியும் ஆற்றல் கிடையாது இறைவனின் உருவத்தையோ அவனுடைய  செயல்முறைகளையோ இந்த கண்கள் பார்த்து அறியாது,  உருவமும் உருவ அமைப்பும் இல்லாத அவனை உங்களால் எப்படித்தான் கண்டு உணர முடியும், இதற்கு உங்கள் புறக்கண்களை ஏன் வீணாக பயன்படுத்துகின்றீர்கள், ஆனால் இறைவனை பார்ப்பதற்கு உங்களிடம் வேறொரு கண் உண்டு அதற்கு புறக்கண் என்று பெயரிட முடியாது, உங்கள் மனக்கண்ணை திறந்து பாருங்கள் அந்த கண் புறக்கண்ணை விட சக்தி வாய்ந்தது புறக்கண்கள் எதிரில் உள்ளவற்றையும் அண்மையில் உள்ளவற்றையும் மட்டுமே பார்த்து அறிகின்றன, தூரத்தில் உள்ளவை பின்னால் இருப்பவை நாளைக்கு நடக்கப் போகின்றதை நுண்ணிய அமைப்பு பெற்றவை, இவற்றை உங்கள் பறக்கண்ஙகளால் கண்டறிய முடியாது, அனைத்தையும் உங்கள் மனக்கண் எளிதில் பார்த்து தெரிந்து கொண்டு விடும் இறைவனைப் பார்க்கும் ஆற்றல் இந்த கண்ணுக்கு தான் உண்டு

குண்ணங்குடி மஸ்தான் ஷாகிப்

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺    குண்ணங்குடி மஸ்தான் ஷாகிப்  சூத்திரப்பாவை கயிறற்று வீழும் முன் சூட்சுமக் கயிற்றினைப் பாரடா அதிசூட்சும கயிற்றினைப் பாரடா நேத்திரம் இரண்டிலும் நேரில் இலங்கிய நீடொளி  போன்றது  தேட அரிதாகி காத்திரம் உள்ளது யாவும் பொதிந்தது கையிலும் காலிலும் எட்டப்படாதது சூத்திரப்பாவை கயிறற்று வீழும் முன் சூட்சுமக் கயிற்றினைப் பாரடா அதிசூட்சும கயிற்றினைப் பாரடா சாத்திர வேதம் சதகோடி கற்றாலும் சமயனன் நெறிகளினால் ஆச்சாரம் பெற்றாலும் பாத்திரம் ஏந்தி புறத்தில் அலைந்தாலும் பாவனையால் உடல் உள்ளம் உலைந்தாலும் மாத்திரை யெனும் எமன் வரும் அப்போது மற்றொன்றும் உதவாது உதவாது சூத்திரமாகிய தோணி கவிழும் முன் சுக்கானை நேர்படுத்துஇக்கணமே சொன்னேன் சூத்திரப்பாவை கயிறற்று வீழும் முன் சூட்சுமக் கயிற்றினைப் பாரடா அதிசூட்சும கயிற்றினைப் பாரடா உற்ற உறவின்முறையார் சூழ்ந்திருந்தென்ன ஊருடன் சனங்களெல்லாம் பணிந்து இருந்தென்ன பெற்றோரும் பெண்டீரும் பிள்ளை இருந்தென்ன பேணும் பெருஞ்செல்வம் ஆணவத்தால் என்ன கத்தன் பிரிந்திடின் செத்த சவமாச்சு காணாது காணாது கண்டதெல்லாம் போச்சு எத்தனைபேர் நின்று கூக்குரல் இட்டாலும் எட்டாமல் போய்விடும் கட்டையல்லோ -- இந்த சூத்திரப்பாவை கயிறற்று வீழும் முன் சூட்சுமக் கயிற்றினைப் பாரடா அதிசூட்சும கயிற்றினைப் பாரடா மாயாப்பிறவி வலையை அடைத்திட மாறாத் தியானமனத்தினில் இணைத்திட காயாபுரிக் கோட்டை கைக்குள் அகப்பட காணும் மணிச்சுடர் தானே விளங்கிட ஆயும் அறிவுடன் யோகத்தினால் எழும் ஆனந்தத் தேனை உண்டு அன்புடனே தொழும் தாயாய் உலகத்தை ஈன்ற குணங்குடி தற்பரனைக் கண்டு உவப்புடனே சென்று சூத்திரப்பாவை கயிறற்று வீழும் முன் சூட்சுமக் கயிற்றினை பாரடா அதிசூட்சும கயிற்றினை பாரடா. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

சுழிமுனை

பிறக்கும்போது பிறந்த உடனே நமக்கு வெளியிலே இருக்கிற மூச்சுக்காற்று உள்ளே போய் முட்ட சத்தம் உண்டாகிறது காற்றில்லாமல் சத்தம் உண்டாக முடியுமா? அப்படி இந்த சத்தம் உண்டாகுதே இந்த சத்தம் எந்த இடத்தில் இருந்து உண்டாகிறது என்பது யாருக்காவது தெரியுமா?நிச்சயமாக தெரியாது அது ஒரு மெய்ஞானிக்குத்தான் தெரியும் அவர்களிடத்தில் இருந்து தான் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் இந்த சத்தம் உண்டாகின்ற அந்த இடம்தான் கடவுள் இருக்கின்ற இடம் சத்தம் பிறக்கும் இடம், அத்தன் இருக்கும் இடம், அந்த சத்தம் தான் யார்? அந்த சத்தம் தான் ஓங்காரம்.

பிள்ளையார் சுழி

முந்தைக் கிருபை பெருகி முத்தான முகம்மதை நீ யெந்த கிருபை செய் திங்கழைத் தாயிறை நீயெனவும் வந்தக் குருவிடமஞ் சேராமல் உன்னை வணங்குவதற்கோ இந்த வுலூத்தரை யும் படைத்தாயெம் மிறையவனே பீரப்பா பாடல் பிள்ளையார் சுழி உ ஒரு சுழியும் ஒரு சுழியோடு கூடிய கோடு உடைய (உ) இந்த எழுத்தை பெரும்பாலும் பார்க்கலாம் எழுத்தறிவிக்கும் முதற் சுவடியிலும் இந்த எழுத்து இருக்கின்றது, இது ஆதிகாலத்தில் இருந்து எழுதிக் கொண்டு வருவது, ஒரு சிறு சீட்டிலும் இதை முதலில் எழுதும் பழக்கம் இருந்து வருகின்றது, இவ்வெழுத்து கடவுளின் அறிகுறியாகவும் கடவுளை வணங்கும் அடையாளமாகவும் இருக்கின்றது, இது பிள்ளையார் சுழி என்று சைவ தெய்வப் பெயரால் விளங்குகின்றது இது மெய் அனுபவத்தை கைவரவாகப் பெற்ற பெறியோளுக்கு தெரியும், இந்த எழுத்துக்கும் மற்ற எழுத்துக்களுக்கும் பெயரிட்டு இருப்பது போல் இன்னபெயரன கூறும் ஒளி வடிவம் இல்லாததால் இது இது பேசா எழுத்து, எழுதா எழுத்து, மோன எழுத்து,ஊமை எழுத்து, என்று சொல்லப்படுகிறது ஒப்பற்ற ஒரு தனி எழுத்து ஆகையால் ஓரெழுத்து என்றும், வடமொழியில் ஏகாச்சாரம் என்றும், சொல்வது உண்டு இதன் வரிவடிவத்தில் சுழி தலை போலவும் கோடு ஏழுபுள்ளி கொண்ட கால் போலவும் தெரிவதை நோக்கி இதனை சாகா தலை, வேகா கால், ஏழு நிலைக்கம்பம், ஏழ்நிலை கோபுரம், என்றும் சொல்வர் இந்தச் சுழியும் கோடும் பிரணவம் என்னும் ஓங்கார எழுத்தின் வடிவத்தை ஒத்து இருக்கின்றது பிள்ளையார் சுழி நாதம் கோடு வடிவம், இது சிவம் நாதத்திற்கு பின் அதனை அடுத்து தோன்றுவது விந்து, புள்ளி வடிவம் இது சக்தி கடவுள் என்னும் பரம ரகசிய விந்துவின்னின்றும் முதல் தோன்றும் இந்த விந்துநாதம் எனும் தத்துவங்களின் இணைப்பே பிள்ளையார் சுழி, இன்னும் அனாதி மூலப் பொருள்களாகிய சிவமும் சக்தியும் ஒன்றாக கலந்துள்ள நிலையே "பிள்ளையார் சுழியாம்" இதுவே இறைவனுடைய திருமேனியாகும் இந்தச் சுழியை இட்டாலே போதும், இது பிள்ளையார் வணக்கம், சிவசக்தி வணக்கம்,கடவுள் வணக்கம், உயிருக்குள் இறைவன் எழுந்தருளியிருக்கின்ற பீடம் ஒற்றை வட்டமாக பிரகாசிக்கிறது வட்டமாகவும் நீளமாகவும் உள்ள பிள்ளையார் சுழி முத்தி வீடே பிள்ளையார் சுழி, மனிதர்கள் மட்டும் இரண்டு உடம்புகளை உடையவர்களாக இருக்கின்றார்கள் ஒன்று தூல உடம்பு மற்றொன்று புகழுடம்பு தூல உடம்பு அழிவது அநித்தியமானது புகழ்புடம்பு அழியாதது நித்தியமானது, நித்தியனாகிய சீவன் நித்திய உடம்பை தெரிந்து அதில் குடியேறி கொள்ள வேண்டும் இந்த நித்திய உடம்பு அநித்தியமான தூல உடம்பில் வைத்து படைக்கப்பட்டிருப்பதால் நாம் அநித்திய உடம்பில் இருக்கும் போதே நித்திய உடம் பில் குடியேறி கொள்ள வேண்டும்

உடல் உயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று

உடல் உயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று என்னல்லாமோ செஞ்சு பாக்குறோம்..ஏதெல்லாமோ படிச்சு பாக்குறோம்..என்ன படிச்சாலும் சந்தேகம்ங்கிறது தீர்ந்தபாடில்லை. நாம இருக்குற நிலமை என்ன...எப்பை மாட்டிகிட்டு தவிக்கிறோம்...எங்க மாட்டிகிட்டு திணறுகிறொம்ம்..இப்படி அல்லோலபட்டு வாழ்க்கை பாழாக போறதுக்கு என்ன பாவம் செஞ்சோம்ங்கிறது எத்தனை காலம் யோசிச்சாலும் புத்திக்கு வராது, தீர தீர கேள்விகள் பல பதிலில்லாமல் பெருகிகிட்டே தா வரும். புத்தர் மாதிரி எங்காச்சும் போயிருந்து துக்கத்துக்கு காரணம் என்னாண்ணு ஆலோசனை பண்ணாலும் பதில் வராது.எண்ணா நாம மாட்டி கெடக்கிற விதம் அப்படி. ஒரு குண்டாக்கு நூல் கட்டை ஒழுங்கில்லாமல் சின்னி சிதறி அலங்கோலமாக்கி ஒரு குழந்தைகிட்ட குடுத்து அதை அவுத்து சீராக சுற்றி வைக்க சொன்னா நடக்கிற காரியமா என்ன ..அது போலத்தான் வாழ்க்கையும்...எந்த ஒழுங்கும் இல்லாம ஆயிரம் கோடி காலத்து கர்மங்கள் வினை தொகுப்புகள் அங்கிட்டும் இங்கிட்டுமாக கோடி முறை குதர்க்கமா குழப்படியா ஒண்ணுக்கு உள்ள ஒண்ணாக, அது மற்றொண்ணுக்கு உள்ளாக , அது எல்லாம் ஆயிர கோடி முறை கண்ணிகளால் இறுக்கபட்டு கண்ணிகள் இறுகுமே தவிர இளகாமல் அமைந்த த்ன்மையால் கடைசியில் சாவு தான் நிச்சயம்ண்ணு வந்து வாய பொளந்து கிட்டு நிக்குது. அகத்தியர் சொல்ற மாதிரி,அருமையான புரிதல் வந்தா புரியும், ”உடல் உயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று, உலகத்தில் சிறிது சனம் வெவ்வேறென்பர்” என்கிறார். உடல் எங்கிருந்து ஆரம்பம்ண்ணு கேட்டா பதில் இல்ல, உயிரின் ஆரம்பம் கேட்டாலும் பதில் இல்ல, அப்ப பூரணம் என்பது பூரணமாக கைவிட்டு போச்சு. மனிதன் பூரணமாகவே இருக்கிறான்,பூரணமே அவன் இயற்கை. இதை தான் வேத வசனமும் ‘பூர்ணமத: பூர்ணமிதம் பூர்ணாத்பூர்ணம் உதச்சதே” என சொல்லுது. அகத்தியரின் வசனத்தின் உயர்ஞானம் இதுவே. உடல் என்பது பரிபூர்ணத்துக்கு வேறல்ல. உயிர் என்பது பரிபூர்ணத்துக்கு வேறல்ல, அது போல பரிபூர்ணம் உடலுக்கும் உயிருக்கும் வேறல்ல, இவை மூன்றும் ஒன்று தான்.இவை வெவ்வேறு எனுமிடத்தில் மனம் குழப்பம் மிகுந்து புரிதல் இன்றி அலை போல திணறுகிறது. அன்பே சிவம்

மனம்

”மனம் என்பது என்னவென தேடாதீர்கள், அது உங்கள் உடலாக இருக்கிறது.“ மனத்தின் ஆயிரம் கோடி செயல்களில் எண்னமும் ஒன்று.. அதனால் எண்ணமே மனம் என நினையாதீர்கள்... உடல் தான் மனம் என சொல்லவில்லை... உடலாக இருக்கிறது என சொன்னேன். 50கிலோகிராம் எடைகொண்ட உடல் தான் மனம் என சொல்லவில்லை... ஒரு வயது குழந்தைக்கு உடலாக இருப்பதுவும் மனம்... 100 வயது முதியவருக்கு உடலாக இருப்பதுவும் மனம் உடல் என்பது ஒரு டிசைன்.... அந்த டிசன் ஆக இருப்பது மனம்.. டிசைன் மாறுபட்டால் உடல் மாறுபடும்... நாய் உடல் என்பது நாய் மனத்தின் வெளிப்பாடு நாய்க்கும் எண்ணங்கள் இருக்கும்.. மனிதனுக்கும் எண்ணங்கள் இருக்கும், ஆனால் நாய் மனமும் மனித மனமும் ஒன்றல்ல.... இரண்டையும் ஒரே அளவுகோலில் பொதுவாக மனம் என்பது தவறு உடம்பு எவ்வண்ணமோ அவ்வண்ணம் தான் மனம் இருக்கும்.. நாய் உடல்கொண்ட உயிரினத்துக்கு மனித மனம் இருக்காது கை கால் என விரிந்திருக்கும் ஒவ்வொரு அங்கங்களும் மனதின் வெளிப்பாடே தான், மனதையும் எண்ணங்கலையும் ஒன்றென கருதும் போது பொருள் மாறுபடுகிறது.. மனதின் வெளிப்பாடாக இருக்கும் காரணத்தினால் தான் மனம் அங்கங்கள் முழுதும் வியாபித்து இயங்குகிறது உடல் என்பதை மாமிசம் என கருதாதிர்கள்..  உடலாக என்பது உணர்வாக இருப்பதை குறிக்கும்.. உணர்வு இல்லையெனில் மாமிசம் இருந்தும் பிரயோசனம் ஒன்றுமில்லை.. அதுவும் பொய் நானும் பொய், இரெண்டும் மனதின் கற்பனை. மனதே அது, இது, நான், நானற்றது என பொய் மயக்கம் கொண்டிருக்கின்றது. நிலையில் இவை இரண்டும் இல்லை. இரண்டற்றதுவே ஞானம்... 😂😂😂

மனிதனுடைய=அரபு எழுத்துக்கள

மனிதனுடைய உருவம் முழுக்க அரபு எழுத்துக்களால் கோர்க்க பட்டுள்ளது. இதை இல்முல் ஹர்ப் அதாவது அட்சரங்களின் ஞானம் என்பார்கள். சூபி ஞானிகள் அனைவரும் இக்கலையை தெரிந்தவர்கள். ஷெய்ஹுல் அஃக்பர் இப்னு அரபி ரலியல்லாஹு அன்ஹு அவர்கள் முதல் தக்கலை பீர்முஹமது ஒலியுல்லாஹ் வரை இக்கலைக்கு அதிகம் முக்கியத்துவம் கொடுத்தவர்களே. இன்சானை குறிக்கும் இந்த ஹர்பில் முதலாம் எழுத்து அலிப் என்பது புருவமத்தியாகும். பே எனும் இரண்டாம் எழுத்து வலப்புருவமாகும். தே எனும் மூன்றாம் எழுத்து இடப்புருவமாகும். ஸே எனும் எழுத்து நெற்றியாகும். ஜீம் எனும் ஐந்தாம் எழுத்து தலையாகும். ஹா எனும் ஆறாம் எழுத்து வலத்தோளாகும். ஹாஆ எனும் ஏழாம் எழுத்து கண்ணாகும். தால் எனும் எட்டாவது எழுத்து வலது முழங்காலாகும். த்தால் எனும் ஒன்பதாவது எழுத்து இடது முழங்காலாகும். றா எனும் பத்தாவது எழுத்து வலது விலாவாகும். ஷ எனும் பதினொராம் எழுத்து இடது விலாவாகும். ஸீன் எனும் பன்னிரெண்டாவது எழுத்து வலது மார்பாகும். ஷீன் எனும் பதிமூன்றாவது எழுத்து இடது மார்பாகும். ஸாத் எனும் பதினாந்காவது எழுத்து வலது செவியாகும். ழாத் எனும் பதினைந்தாவது எழுத்து இடது செவியாகும். தொ எனும் பதினாறாவது எழுத்து வலது கரண்டையாகும். ளொ எனும் பதினேழாவது எழுத்து இடது கரண்டையாகும். ஐன் எனும் பதினெட்டாவது எழுத்து வலது கரமாகும். கைன் எனும் பத்தொன்பதாவது எழுத்து இடது கரமாகும். பா எனும் இருபதாவது எழுத்து வலது புறங்கையாகும். காப் எனும் இருபத்தொன்றாவது எழுத்து இடது புறங்கையாகும். ஹாப் எனும் இருபத்திரெண்டாவது எழுத்து முதுகெலும்பாகும். லாம் எனும் இருபத்து மூன்றாம் எழுத்து தொடைப்பொருத்தாகும். மீம் எனும் இருபத்துநான்காம் எழுத்து நெஞ்சு முதல் மூளை வரை ஆகும். நூன் எனும் இருபத்தைந்தாம் எழுத்து உயிரின் நிலையாகும். வாவ் எனும் இருப்பத்தாறாம் எழுத்து தொப்புளாகும். ஹ எனும் இருப்பத்தேழாம் எழுத்து இருதயமாகும். லாமலிப் எனும் இருபத்தெட்டாவது எழுத்து மூச்சாகும். அம்ஸ் எனும் இருபத்தொன்பதாவது எழுத்து விந்தாகும். நன்றி

ஆத்மா

ஆத்மா இந்த உலகத்துலே எங்காச்சும் ஏதாச்சும் பொருட்கள் செயலற்று இருக்குதோ!? இல்லையே!! அணுத்துகள்கள் கூட தத்தம் செயலில் சதா மும்முரமா இருந்துட்டுதானே இருக்குதுங்க, ஏன் அங்க கர்மம் கர்த்தா இல்லாம நடக்கறது கண்கூடா பாக்றோம்லியா?! நாம கூட சதா நாசியால சுவாசம் பண்ணிண்ட்டுருக்குகோம்லியா,?! அதை கர்த்தா என ஒருவர் இருந்துகிட்டா சுவாசத்தை பண்ணிண்டிருக்கார்? இல்லையே! அல்லவா?. ஜாக்ரதத்தில் இருக்கறச்சேயும் சுவாசம் நடக்கறது, தூங்கறப்பவும் அது பாட்டுக்கு நடக்கிறது. கர்த்தா என அங்க உன்னிப்பா செயலாற்ற யார் இருக்காவளாம்,??? யாருமில்லையே அல்லவா?. அப்ப கர்மாங்கிறது கர்த்தா இல்லாமலும் நடக்கும்ங்கிறது புரியுதுலியா,! அப்போ எங்குமே மவுனம் என்பது அசாத்தியம்ங்கிறது தெளிவாகிறதுல்லியா?. இப்படியான செயல்களில் எங்குமே ஆத்மத்தின் தேவையில்லைங்கிறது புரியறதில்லியா?. அப்போ ஆத்ம அமைதிங்கிறதுக்கு தேவைங்கிறது இல்லைண்ணு தெளிவாகிறதில்லையா. ஏன்னா, ஆத்மம் அமைதியின்றி இருக்கிறதுங்கிறது என ஒரு சங்கதி இருந்தாத்தானே அதை அமைதி படுத்துறதுக்குண்ணு ஏதாச்சும் கர்மம் செயலாற்ற வேண்டியிருக்கும். ஆனால் ஆத்மாங்கிறது எக்கூட்டத்தும் கலப்பில்லாமல் இருக்குறதுங்கிறவங்களே எதுக்கு அதை அமைதி படுத்திக்கணும்ண்ணு அலையுறாங்களாம்? சரி, ஆத்மா தான் இதையெல்லாம் பத்தி கவலைபடலைண்ணு வெச்சுக்குவோம், இருந்தாலும் எது எதை தான் சமாதானபடுத்தணுமாம்,?! அப்ப சொல்றீங்க "நீங்க" தான் ஆத்மாவை உணரணும்ண்ணு. அப்ப இந்த "நீங்க" எங்கிறது? எது-ஆத்மா எங்கிறது எதுங்கிற கேள்வி உசுப்புமே? அப்ப "நான்" யாரு-ஆத்மா யாரு? சாந்தமில்லாம இருக்குற "நான்" வேற-சதா சாந்தமா இருக்குங்கிற நெனப்புல வெச்சுண்டிருக்குற ஆத்மா வேறுண்ணு தோணுதில்லையா? இதுல பாத்தீங்கண்ணா இன்னும் "நான்"ங்கிறது உண்மையா இல்லை "ஆத்மா"ங்கிறது உண்மையாண்ணு கொஞ்சம் ரமணரை கேட்டு சொல்லுங்கோண்ணேன்

வேறொவருக்கு எட்டும் புஷ்பம் வெட்ட வெளி சாதனை

=== வேறொவருக்கு எட்டும் புஷ்பம் வெட்ட வெளி சாதனை  ====== 😂😂😂😂😂 சாதனை என்பது மாயாஜாலமே... சாதனையே உண்மை என நாம் மாயாஜாலமாக நம்பிகொண்டிருக்கிறோம்... அதனால் நிகழ்வது மாபெரும் விபத்து என்பதை கவனிக்க தவறி விடுகிறோம். அது என்னவென்றால், எந்த ஒரு சாதனையும் அந்த சாதனை செய்பவரை வளர்த்தி கொண்டிருக்கும், பல அனுபவங்களை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல சித்திகளை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல அற்புத செயல்களை வழங்கி கொண்டிருக்கும்... சாதகன் இதில் கட்டுண்ண்டு மேலும் மேலும் சாதனைகளின் தீவிரத்தை கூட்டி கொண்டிருப்பான்.. அதுவே அவனுடைய லட்சியமாக இரவும் பகலுமாக பரிணமிக்கும்.... ஆனால் அவன் கவனிக்க தவறும் ஒரு விஷயம் என்பது அவன் செய்து கொண்டிருப்பது எல்லாம் மாயையின் கட்டுகளுக்குள்ளாகவே... அவன் தன்னை பிறரை விட நன்றாக சாதனை செய்பவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட அதிக சித்திகள் உடையவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட ஆற்றல் மிகுந்தவனாக மாறி இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ளுவான்,.. ஆனால் அவன் உணர்ந்து கொள்ளாத ஒன்று அவனிடம் மேருமலை விட அதிக உயரத்திலும், யானையை விட பெரிய பலத்திலும், சிங்கத்தை விட பெரிய ஆற்றலிலும் அவனிடம் வளர்ந்து அழிக்கமுடியாத அசுர பலத்துடன் கோட்டை கட்டி தகர்க்க முடியாதபடி உருக்கொண்டுவிட்ட “அவன்” அப்போது இருப்பான்..... மாயாஜால உலகினில் தான் மருந்தும் இருக்கிறது , மறைந்து, அதை அறிந்து உணர்ந்து கொள்ளுபவன் அதன் மகத்துவத்தை அறிந்து உலகத்தை பார்ப்பான்.... உலகத்தி வேரறுத்து விட்டு எங்கும் ஓடி போகமாட்டான்..உலகம் அவனுக்காக, அவனை பக்குவபடுத்தி கொள்ள வழங்கபட்ட மாமருந்து என அறிவான்... அவனில் குடியிருக்கும் "அவனை" தகர்த்து விடக்கூடிய மகா சஞ்சீவினி என்பதை கண்டு கொள்வான். அப்படிப்பட்டவன் உலகத்தின் மாயாஜால வித்தையின்ல் சிக்கி கொள்ளாமல் தனித்து இருப்பான் உலகத்தினுள்ளே... அவனுடைய இருப்பு என்பத அலாதியானதாக இருக்கும்... ஏனையவர்கள் சுழன்று கொண்டிருக்கும் போது ,அவன் அறிந்து கொண்டே சுழன்று கொண்டிருப்பான்.... எப்போதும் “தன்” என்பதை உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்.... அவனிடம் இருக்கும் இருள் அது மட்டுமெ... அதை இந்த உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்...அவன் எப்போதும் தன்னை இழந்து கொண்டிருப்பான்... அவனுக்கு அதுவே சாதனை.... கடைசியில் தன்னையே அறியாது போகும் அவத்தைக்கு போவான்.... தான் என்பது இறந்துபோகும். வேற்றுமை உணர்வே “நான்” என்பது... வேற்றுமை அற்று போனால் “நான்”..."நீ” என்பது அற்று  போகும்... .அப்படி அந்த வேற்றுமையை அறுத்துவிடுவதே சாதனையின் முதல் படி.... அதனையே வள்ளலார் “ஒருமை” என கூறுவார்.... தயவு வருவதற்க்கு அந்த ஒருமை வர வேண்டும் என்பார்.....”ஒருமை” என்பது இருமையின் மரணமே ஆகும். ===🌺 திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் 🌺

ஒலி_ஆலோசனை

ஒலி_ஆலோசனை - எல்லோருக்குள்ளும் இருப்பதைப் போல உங்களுக்குள்ளும் தொடர்ந்து ஒரு உள்குரல் ஒலித்துக் கொண்டேயிருக்கிறது. ,அதைக் கேட்பதற்கு நாம் மெளனமாக இருக்கவேண்டும். தலை ரொம்பவும் சத்தம் போடுகிறது. ,அதனால் நிசப்தமான, இதயத்தின் மெல்லிய குரலைக் கேட்க முடியாது, மேலும் அது மெல்லிய, சிறிய குரல். எல்லாமே அமைதியாக இருந்தால் மட்டுமே அதை கேட்கமுடியும், ஆனால் அதுதான் உங்களுக்கும் பிரபஞ்சத்துக்குமான தொடர்பு. ஒருமுறை கேட்டுவிட்டால், நீங்கள் எங்கே இணைந்து, எங்கே தொடர்பாகி, எங்கே பிரபஞ்சத்தோடு இணைக்கப்பட்டுள்ளீர்கள் என்பது தெரிய வரும். ஒருமுறை அதை கேட்டு விட்டால் நீங்கள் அதனுள் சுலபமாக செல்லலாம். அதில் கவனம் வைத்தால் பின் நீங்கள் எளிதாக அதை கேட்கலாம். நீங்கள் எப்போதெல்லாம் அங்கே போகிறீர்களோ, அப்போதெல்லாம் அது உங்களுக்கு புத்திளமை அளிக்கும். அது உங்களுக்கு அற்புதமான பலத்தை கொடுக்கும், மேலும் மேலும் அதிக உயிர்ப்போடு வைத்திருக்கும். ஒருவர் அந்த உள்சத்தத்தை மறுபடியும் மறுபடியும் கேட்டால் அவர் , தெய்வீகத்தோடு உள்ள தொடர்பிலிருந்து விலகமாட்டார். அவர் இந்த உலகில் வாழலாம், ஆனாலும் அந்த தெய்வீகத்தன்மையோடு தொடர்பிலேயே இருக்கலாம். இப்படியே நாளடைவில் இந்த தந்திரத்தை தெரிந்துகொண்டால், சந்தையில் இருந்தால்கூட உங்களால் அதை கேட்கமுடியும். ஒருமுறை அதை தெரிந்து கொண்டு விட்டால் பின் அதை கேட்பதில் சிரமம் எதுவும் இருக்காது. முதல்முறை கேட்பதில்தான் பிரச்னை, காரணம் எது எங்கிருக்கிறது, அல்லது அது என்ன அதை எப்படி அனுமதிப்பது என்று உங்களுக்குத் தெரியவில்லை. அதற்கு தேவையானதெல்லாம் மேலும் மேலும் மெளனமாக இருப்பதுதான். . மெளனமாக உட்காருங்கள். உங்களுக்கு நேரம் இருக்கும் போதெல்லாம், தினமும் ஒருமணிநேரம், எதுவும் செய்யாதீர்கள் உட்காருங்கள் கேளுங்கள். சுற்றிலுமுள்ள சத்தங்கள் எல்லாவற்றையும் கேளுங்கள், எந்த குறிப்பிட்ட காரணமும் இல்லாமல், அதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று விளக்கம் சொல்லாமல், எந்த காரணமுமில்லாமல் கேளுங்கள். அங்கே ஒரு சத்தம் இருக்கிறது. அதனால் அது ஒருவரால் கேட்கப் படுகிறது. மெதுவாக, மெதுவாக, மனது மெளனமாக இருக்கத் துவங்குகிறது. சத்தம் கேட்கப்படுகிறது ஆனால் மனம் அதற்கு இனிமேலும் விளக்கம் கொடுப்பதில்லை. இனிமேலும் அதை பாராட்டவில்லை, இனிமேலும் அதைபற்றி யோசிப்பதில்லை. திடீரென்று அந்த இருப்பு மாறுகிறது. மனம் மெளனமாக இருக்கும்போது,, வெளிசத்தத்தை கேட்கும்போது, திடீரென்று ஒரு புதியசத்தம் கேட்கிறது ஆனால் அது வெளியே இருந்து இல்லாமல், உள்ளேயிருந்து கேட்கிறது. ஒருமுறை கேட்டுவிட்டால், பிறகு கயிறு உங்கள் கையில்தான். அந்த சங்கிலியையே பின்பற்றுங்கள், அதில் ஆழமாக இன்னும் ஆழமாக செல்லுங்கள். உங்களுடைய இருத்தலில் மிகஆழமான பகுதி ஒன்றுள்ளது, அதில் போகதெரிந்தவர்கள் முற்றிலும் ஒரு வித்தியாசமான உலகத்தில், ஒரு தனியான யதார்த்ததில் வாழ்பவர்கள். - ஓஷோ

குரு பூர்ணிமா வாழ்த்துகள்

குரு பூர்ணிமா வாழ்த்துகள் " குருவே சிவன் எனக் கூறினன் நந்தி" திருமூலர் அவருடைய மெய்ஞ்ஞான தீப ஒளியே விந்துவாகும். அதிலிருந்து பிறந்து வரும் வாக்காகிய நாதம்- வாக்கியம்- பிரணவம் சொரூபமானது. கேட்டு உணர்வோரைப் பிரணவ சொரூபம் ஆக்க வல்லது. அதைச் செவிக்கு உணவாக உண்பதுவே யோக உணவு எனப்படும். அதுவே நம் பிராணனை வசப்படுத்தி அடக்கி மனோலயம் பெற்று சமாதி அடைவதற்கு சித்தர்கள் கூறியுள்ள வழி. வேறு வழியே இல்லை.

ஆன்மா = மனம்

மனம் புத்தி சித்தம் அகங்காரம் இவை நான்கும் நான்கு பொருட்கள் அல்ல, இவை அனைத்தும் ஒரே பொருளின் பல்வேறு நிலைப்பெயர்களே, ஒவ்வொரு நிலையில் ஒவ்வொரு பெயர்கள், வீட்டில் மனைவிக்கு கனவன் பிள்ளைக்கு தந்தை, பணியாளுக்கு எசமான் அலுவலகத்தில் மேனேஜர், ஆனால் இருக்கிறது ஒரு நபர், இந்திரிய தொடர்புடன் இருக்க மனமாகவும், இந்திரிய தொடர்பில் பெற்றதை கிரகிக்க புத்தியாகவும், கிரகித்ததை உட்கொண்டு நிர்ணயம் செய்ய சித்தமாகவும் அகங்காரம் என ‘நான்’ ஆகவும் இருப்பது ஒன்றே அதுவே ‘நான்’ எனும் மனம் இந்த  சித்தாந்த மனம் தன்னை விடுத்து தலைவன் ஒருவனை கொள்வதினால் தன்னில் இருந்து அன்னியமான ஒன்று இருக்கிறது என மயங்கி தலைவனை ஆராதிக்கிறது.அதன் சித்தாந்தம் அப்படி கொள்வதினால் மனமே பிளவுபட்டு தானான மனம் எனவும், தனக்கு அன்னியமான தலைவன் எனவும் மனமே இரண்டாக நிற்கும் அவஸ்த்தை உருவாகின்றது. இதுவும் கடந்து போகும் ஆத்ம போதத்தின் அடுத்த நிலை வெட்ட வெளி, எது ஒன்று இருக்கிறது என நினைத்து கொண்டு பிரயாணம் ஆரம்பிக்கிறோமோ, முடிவில் அது இல்லாமல் வெட்ட வெளி தன்னிலே கலந்து ,மனம் அகல ஆன்மாவும் அகன்று விடுகின்றது. மனம் இருக்கத்தான் ஆன்மா என ஒரு போதம் கற்பனையாக எங்கும் கலந்து நிற்கின்றது. மனமும் ஆன்மாவும் இரண்டும் ஒன்றின் இரு துருவங்களே, ஒன்று பொய் எனில் மற்றையதும் பொய். வெட்டவெளியே மெய் இறைவன் என்பது மனதின் ஒரு கற்பனை கதாபாத்திரம் தான், மெய்நிலை உதயம் செய்ய ஒரு உபாயம் தான் . ஒரு நிலைக்கு மேல் கடவுள் தன்மை கூட தூர தூக்கி எறியத்தான் வேண்டும், என்றாலே தான் அடுத்த மேல் நிலைக்கு பிரயாணம் ஆரம்பிக்கும். இல்லையெனில் கடவுள் கூட தடையே தான் //இங்கு மனமில்லையேல் எனினும், உடல் இல்லையேல் எனினும் ஆன்மா உண்டு என்பது மனதின் மனமாக இருக்கும் தன்மையில் கிரகிக்கபடும் தன்மையே தாம் அல்லாது நிதர்சனமாக அதற்க்கு நிரூபிக்கும் உறுதுணை ஒன்று மனதுக்கு இல்லை, மனம் அப்படி கருதுகின்றது, தன்னை விடுத்து அந்த பக்கம் அப்பால் எதுவும் இல்லை எனும் அறிவை அறியாது. உடலெடுத்த காலத்து குழந்தையாக இருக்க மனமானது இவ்வண்ணம் எந்தவொரு ஆன்ம தத்துவத்தையும் உணர்வதில்லை, காலபோக்கில் த்தத்துவ குப்பைகளினால் எதாவது ஒன்றினை பற்றி அக்கரை செல்ல முற்படுகின்றது ,அதன் விளைவே ஆன்மா எனும் ஒரு கோட்பாடு, அல்லது இறை எனும் கோட்பாடு, அல்லது தன்னை விடுத்து தனக்கு மேலாக தன் ஆளுமை எல்கைக்கு எட்டாத ஒன்று இருக்கின்றது எனும் போர்வை ரொம்ப ஆவேசத்துடன் மனம் போர்த்திக்கொள்ள ஆவல் கொள்கிறது.இதுவும் களையப்பட வேண்டிய போர்வையே பேசுவதனால் எல்லாம் வார்த்தை ஜால விளையாட்டே தாம் ,எனினும் பேச்சினூடாய் மலரும் புரிதல் என்பது அருமையானது...புரிதலினால் அவித்தையானது அகன்று போகின்றது..மெள்ள மெல்ல ஞானம் அரும்புகின்றது..மனதில் அசைவுக்கு இடம் குறைகின்றது..திருப்தி உருவாக உருவாக ஆனந்தம் களைகட்டும்...இனம் புரியாத மகிழ்ச்சி..தியானத்தை ஆழ்கடலுக்கும் இட்டுச்செல்லும் எதுவொன்று தன்னுக்குள்ளே “நான்” “நான்” என சதா தன்னிலை போதமாக நிலைநிற்கின்றதோ, எதொவொன்று “நான்” என சகல செயல்களுக்கும் அச்சாணியக இருக்கின்றதோ, எதுவொன்று “நான்” என மனதுக்கு அறியபடாத ஒன்றாக சதா வியபரிக்கின்றதோ அது உண்மையில் மனமே என தெளிந்து சசூட்மம் கண்டு விட்டால் ஆன்மா என சொல்லும் கொட்பாடு அற்றுத்தான் போகும் வாசல் படி தாண்ட மாளிகையின் பிரம்மாண்டம் புரிகிறது...மனதின் மயக்கம் அகலத்தான் வித்தையின் ஆழம் புரிகிறது

பிறப்பு =மறுபிறப்பு

மறுபிறப்பு என சொல்ல வரும் பொழுது முன்னைய பிறப்பில் இருந்து ஆரம்பமாகும் தன்மையை சாதாரணமாக சொல்வார்கள், இரண்டாவது முன்னைய பிறப்பை எடுத்தால் முதற்பிறப்பு நிகழ்ந்தது எங்ஙனம் என ஆராயவேண்டும். எனில் பிறவிக்கும் ஆதாரம் காரணம் எதுவென ஆரய வேண்டும், பிறப்பில் தான் எது பிறக்கிறது உயிரா உடலா ஆன்மாவா மனமா என ஆராயவேண்டும், கர்மம் எது , எது தர்மம், கர்மம் பிறவிக்கு இட்டு செல்வது எங்ஙனம், அதன் காரணி எது, அதன் ஊடுதளம் எது என விசாரிக்கவேண்டியிருக்கும். கர்மம் எதை கொண்டு நன்மை தீமை என நிர்ணயிக்கபடுகின்றது என விசாரம் வேண்டும்...

தான் அற்றவன் தலைவன்

தான்’ அற்றிடத்தில் குணம் இல்லை குணத்திற்க்கு ஆதாரம் ’தான்’ அன்றி வேறில்லை.’தானாகி தன்மயமாய்’ இருப்பது கூட மூடத்தனமே.’தான்’ அற்றவனே தலைவன்  ’தன்னை’ இழப்பது வித்தையின் சொருபம், அதைத்தான் யுக்தி எனவும், உளவு எனவும், தந்திரம் எனவும் புகல்வர் மெய்ஞானியர்.’தன்னை ‘இழப்பது தான் குருமொழி,மவுனமான பாஷை.  தன்னை அறியாமல் தவிக்கும் மாக்களுக்கு தன்னை காட்டி,தன் சொருபம் காட்டி, தன் தன் மாயையின் அடையாலம் காட்டி, தன்னை இழக்கும் தவம் காட்டி, அறிவிக்க செய்தலே உபதேசம். அல்லாது வாயாலே முணுமுணுக்கும் மந்திரமோ, கழுத்தையும் நெஞ்சையும் நிமிர்த்தி இருந்து கொண்டு மூச்சை பிடிக்கும் செயலோ, கண்ணை உருட்டி விழித்து கொண்டு மேலேயும் கீழேயும் உற்று பார்த்து பரிதவிப்பதோ மாத்திரை பிரமானம் காட்டி அங்க நியாச மணி மந்திர அவௌடதங்கலை காட்டி தீபதூபம் போடுவது அல்ல தன்னை காண ,தன் நிலை காண மட்டுமே தான் பொய் என தெரியும், பொய் என திரியும், அவ்வண்ணம் பொய்யை மெய்யென்று கொண்டு திரியும் மயக்கம் பிரியும். மயக்கம் பிரிய வெளி புரியும்

உடல்=உயிர் =நான்

 ஒரு செயலை செய்வது உடல் ஆயினும் அதை செயலாற்றுவிப்பது உயிர் தான்.நம்முள் உயிரை அறிய அது இன்னமும் அதிகம் சாத்தியம். உயிரை அறியாத காரனத்தால் ‘நான்’ தான் இவற்றையெல்லாம் செய்கின்றேன் என மனம்தன்னுரிமைகொண்டாடுகின்றது. உயிரே உடலை இயக்குகின்றது எனும் திடம் மலர மனம் உரிமை கொண்டாடுவது விட்டு போகும்  அதான் ஞானிகளை அடித்தால் கூட ‘ஏய் ..நீ தானே கேட்டு வாங்கினாய் ..அடி படு” என உடலை பார்த்து சொல்லுவார்கள்...அங்கே அடி படுபவர்கள் கூட உடலும் உயிரும் தான்..’நான்’ இல்லை. அப்புறம் மனம் திரும்பி தன்னையே பர்க்க ‘நான்’ நான்’ என இவ்வளவு காலம் சொல்லி கொண்டிருந்தது யாரென்றால் மனமாகிய நானே..என்னையே நான் என சொல்லிகொண்டிருந்தேன் என புலனாகும்.அங்ஙனம் மயக்கம் அற்றுபோகும்மயக்கம் தெளியத்தான் அது புலப்படும்..அது வரைக்கும் ‘நான்’ வேதாளம் மாதிரி தொங்கிகிட்டு கிடக்கும் தோள் மேல  மனம் தனியாக உடலை இயக்கமுடியாது..அதற்க்குத்தான் உயிர் உடலுக்குள் இருக்கின்றது. இந்த உயிரில் இருந்து தான் பிராணன் மனதுடன் தொடர்பில் உள்ளது.ஒருவர் மேலிருந்து கீழாக பார்த்து கொண்டிருக்கிறார், மற்றொருவர் கீழிருந்து மேலாக சுடர் விரித்து இயக்கமுற்றிருக்கிறார். மனமாகிய நான் மேலிருந்து உயிரின் ஊடாக உடலில் வர்த்திக்கிறேன். உயிராகிய மற்றொரு ‘அவர்’ உடலில் இருந்து மேல் முகமாக பிரணனாகிய சுவாலையை விசிரிம்பித்து மனதுக்கு உஷ்ணம் கொடுத்து உடலில் வழி நடத்துகின்றார்  கீழிருக்கும் உயிரோ ,உயிரில் இருந்து பிரகாசிக்கும் பிராணனோ ‘நான்’ எனும் மமதை கொள்வதில்லை, அதனாலேயே ‘அவர்’ என குறிப்பிட்டடேன். மனம் மட்டும் தான்’நான்’ என மமதை கொள்ளும். உண்மையில் அது வெறும் மமதை மட்டுமே...வெங்காயம் போல உள்ளே ‘நான்’ என ஒன்றுமில்லை. மனம் தான் நானாக இருக்கின்றது அதனாலேயே, ஸ்வாத்மாராமனும் ஹடயோக பிரதீபிகையில் ‘யத மன தத பிரான... தத பிரான யத மன:” என குறிப்பிடுகின்றார்

தாயானவள் மகவை ஈனும் போதிலே உண்டாகும் ஆனந்தம்

தாயானவள் மகவை ஈனும் போதிலே உண்டாகும் ஆனந்தம் ஆதியே துணை.. குரு வாஅழ்க குருவே துணை.. தாயானவள் மகவை ஈனும் போதிலே உண்டாகும் ஆனந்தம் என்ன என்பதை உணரும் தருணம் வாய்த்த முகூர்தம் கிடைத்தது என்பது மகிழ்ச்சியான நிகழ்வே தான். சுத்தமான பாத்திரம் முன்னால் நீட்டப்படும் போது ஈயாது முகம்திருப்புதல் நன்றல்லவே..ஆதலின் ஈந்து விட்டேன்..ஈன்று விட்டேன்..அந்த ஆறாவது அறிவினை..பெற்றவர் பேறு கொண்டவர் என்பதில் மாற்று கருத்தில்லை....எண்ணிலிகோடி சென்மங்களின் பிறவி பலனென்பதில் ஐயமுமில்லை...நமசிவாயம் வாஅழ்க..நாதன் தாள் வாஅழ்க..இமைபொழுதும் என் நெஞ்சில் நீங்காதான் தாள் வாஅழ்க. வாஅழ்க குருவடி வாஅழ்க வாஅழ்கவே

திரு விளங்குதல்

ஸ்தோத்தரித்தல் தயவு, கருணை, அருள் என்பவை ஒரு பொருளையே குறிக்கும். ஆதலால் பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம். இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால், முடிவான இன்பானுபவம் பெறுவதற்குத் தடையில்லை அப்படியெனில் இங்கு “இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால் “ என குறிப்பிடுவது எதை ஐயா? மஹாமந்திரம் எதர்க்கு கொடுக்கபட்டுள்ளது?...தயவு தான் சாதனம் எனில் மந்திரம் எதற்க்கு? கருணை எனும் தயவினால் சுத்த உஷ்ணம் பெருகாதல்லவா?..அதுக்கு சத் விசாரம் தான் காரியமாக இருக்கிறது...ஆனால் அண்ட விசாரமும் பிண்ட விசாரமும் தான் சத்விசாரம் என கருதப்படுகிறது...இவற்றில் இவ்விரண்டு விசாரங்களுமே அபர விசாரங்களெயாம்...அதாவது இகலோக விசாரங்கலே...அப்படியாயின் அண்ட பிண்ட விசாரத்தினால் சுத்த உஷ்ணம் வராது என தெளிகிரது....அப்படியெனில் பரவிசாரம் செய்வது எப்படி? சுத்த உஷ்ணம் என்பது நாடிகளின் சமநிலையினால் வருவது என எந்த அனுமானத்தால் எடுத்துகொள்ளுவது?...சத் விசாரத்தினால் வருமென்றல்லவா பெருமானார் சொல்லுகிறார்?...அமுதம் என்பது விசாரமல்ல அல்லவா? ”தயவு எனும் கருணையே என்னை தூக்கிவிட்டது”...தூக்கிவிட்டது என சொல்லுவது ஏன் எனில் வேறு ஏதோ சாதனை சம்பிரதாயம் பெருமானாரால் செய்யப்பட்டுள்ளது...அந்த சம்பிரதாயம் உயர் நிலைகளில் அடைய தயவு தூக்கிவிடும் சாதனமாக இருந்தது, இருக்கிறது....அப்படித்தான் பொருள் கொள்ளவேண்டும்...அந்த சாதனை என்பது “சத் விசாரம்” எனும் சாதனையேயாகும்..... துரதிஷ்ட்டமாக நாம் இது வரை கேட்டுரிக்கிர சாதனைகள் சத்விசாரம் அல்ல...அவை அண்டவிசாரமும் பிண்ட விசாரமும் மட்டுமேயாகும்...உண்மை சத்விசாரத்தை செயல்படுத்தும் போது தயவு எனும் இயல்பானது “தூக்கி விடும்...அதாவது சாதனை மலரசெய்யும்..... அதனாலேயே ஜீவகாருண்யமும் சத்விசாரமும் சேர்த்தே வைக்கபட்டிருக்கின்றன.... சத்விசாரம் இல்லத ஜீவகாருண்யம் பூரணமல்ல...அதுபோல ஜீவகாருண்யம் இல்லாத சத்விசாரம் பூரணப்படாது...இவை ரெண்டும் சேர்ந்தே இருக்கின்றன.... நீங்கள் எல்லவரும் நல்ல விசாரணையில் இருந்து கொண்டிருங்கள். அந்த விசாரணை எது வென்றால்: நம் நம்முடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? நமக்கு மேல் நம்மை அதிஷ்டிக்கின்ற தெய்வத்தினுடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? என்று விசாரிக்க வேண்டியது. அதற்குத் தக்கபடி, நீங்கள் ஒருமித்தாவது, அல்லது தனித்தனியாகவாவது, உங்களறிவிற்கும் ஒழுக்கத்துக்கும் ஒத்தவர்களுடன் கூடியாவது, அல்லது - வேலாயுத முதலியாரைக் கேட்டால் மனுஷ்ய தரத்தில் போதுமான வரையில் சொல்லுவார் - அவரிடம் அப்படிக் கேட்டாவது நல்ல விசாரணையி லிருங்கள். அல்லது, தனியாகவும் விசாரிக்கலாம். இவ்விசாரணை முகத்திலிருந்தால், நமது ஆன்ம அறிவை விளக்கமின்றி மூடிக் கொண்டிருக்கின்ற அனந்தத்திரைகளில் அழுத்தமாயிருக்கின்ற முதல் திரையாகிய பச்சைத்திரை முதலில் நீங்கிவிடும். அது நீங்கினால், மற்றத் திரைகள் அதிக விரைவில் நீங்கிப் போய்விடும். அந்தப் பசுமை வர்ணம் எப்படிப்பட்டதென்றால், கருமைக்கு முதல் வர்ணமான பசுமையாக இருக்கின்றது. இப்படிப்பட்ட அழுத்தமான திரை நீங்கவேண்டுமென ஸ்தோத்திரித்தும், தெய்வத்தை நினைத்தும், நமது குறையை ஊன்றியும் - இவ்வண்ணமாக, இருக்கின்றபோதும் படுக்கின்றபோதும் இடைவிடாது இவ்விசாரத்தோடு ஆண்டவர் நமக்குண்மை தெரிவிக்க வேண்டு மென்கின்ற முயற்சியுடனிருந்தால், தெரிய வேண்டியதைத் தெரிந்துகொள்ளலாம். இங்கு “ஸ்தோத்தரித்தும் உண்மை விளங்க வேண்டுமென தெய்வத்தை நினைந்தும் நமது குறையை ஊன்றியும் இடைவிடாது இருத்தலே” சத்விசாரம் என கொள்ளபடுகிறது இதில் “ஸ்தோத்தரிப்பது” என்பது சன்மார்க்கிகளில் நடைமுறையில் இல்லாமல் இருக்கிறது இப்படி இருப்பதையே பெருமானார் “நல்ல விசாரணை” என்கிறார்....அதாவது பர விசாரணை என பொருள் தோத்தரிப்பது என்பது ஜெபிப்பது கிடையாது...இரண்டும் ஒனென நினைந்து கொண்டுள்ளனர்...அப்படி கொள்ளலாகாது.....தோத்தரிப்பதினால் “திருச்செவியேற்றம் “ நடக்கிறது......அதாவது இறைவனின் காதுகளுக்கு எட்டசெய்வதே தோத்திரம்....சதா இறைவனின் திருசெவிக்கு எட்டும் விதம் “ இருப்பதையே தோத்திரம் என்கின்றனர்....அதையே பெருமானாரும் ... “உன் திருசெவிக்கு “ கேட்க்கிறதா..எட்டுகிரதா எனவெல்லாம் வினவுகிரார் ”திருநிலை” என்பார்கள் பெரியோர்கள்.....அதாவது திருவிளங்க சிவயோக சித்தியெலாம் விளங்க என்பார்கள்......நாம் வீட்டில் “திரு விளக்கு “ வைத்திருப்போம்..அதை தினமும் ஏற்றி வழிபடுகிறோம் ...அல்லவா?...அது ஏன் “திரு” எனும் அடைமொழியோடு அழைக்கபடகாரணம்?... “திரு” என்பது “இறை” என்பதனை குறிக்கும்....திருவிளையாடல் என்றால் இறைவிளையாடல்....அதனாலேயே பெருமானார் தீப முன்னிலையில் கடவுள் விளங்குவதாக பாவித்து வழிபடசொல்லுகின்றார்....ஆனால் நமக்கு அந்த ‘திரு” விளங்காமல் இருக்கிறது....அப்படி அந்த “திரு” விளங்க சிவயோகசித்தியெலாம் விளங்கும் , என்பது பொருள் திருவிளக்கை ஏற்றி வைப்பதை தவிர்த்து யாரும் அதை கவனிப்பதில்லை...ஏனெனில் ”திரு” என்பது அனைத்தையும் பார்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் கேட்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் அறியும் தன்மை உடையது...அதனாலேயே அதனை “பேரறிவு” என வள்ளலார் அருட்பெரும்ஜோதிக்கும் விளக்கம் தருகிறார். அப்படி நம் வீட்டில் இருக்கும் “திரு”வானது எல்லாவற்றையும் கேட்டு பார்த்து அறிகிறது என்பதனை நாம் அறியாமல் இருக்கிறோம்.கேட்கிரவர்களுக்கு இது கதை போல தொன்றும்....விளக்காவது கேட்க்கிரதா, பார்க்கிறதா என தர்க்கம் பண்ணுவார்கள்....அவர்களுக்கு “திரு விளக்கம்” இருக்காததினாலேயே அப்படி சொல்லுகிரார்கள் இப்படி “தோத்திரமானது திருச்செவிக்கு கேட்க்க செய்வதே” சாதனை....சுருங்க சொல்லின், திருவிளக்கானது ஆரம்பகால சாதகர்களுக்கு புரிதல் உண்டாகும் பொருட்டு வைக்கபட்டிருப்பதேயாகும்....கொஞ்சம் தேறினவர்கள் “உண்மை திரு” எனும் இறை அறிவானது நாம் செய்யும் செயல்கள் அனைத்தையும், நாம் பேசும் விஷயங்கள் அனைத்தையும், நாம் என அனைத்தையும் அறிபவனாக இருக்கிறான் என்பதேயாகும். இதனையே “திருவிளங்குதல்” என்பார்கள்... அப்படி நாம் தோத்தரிப்பது திருச்செவிக்கு ஏறும் படியாக , நாம் சொல்லுவதை “அவர்” கேட்க்கின்றார் எனும் “உண்மை நிலை” உடையவர்களுக்கு “அருள் விளக்கம்” உண்டாகும் அப்படி நாம் சொல்லி கேட்கின்றவரிடம் அன்பு மலர்கிறது...எப்போதும் நம் சொல்லுவதை கேட்கின்றவராக அவர் இருக்கிறார் என்பதனை உணரும் போது அந்த அன்பு மேலும் மலர்கிறது.....இதை தான் “தெய்வத்தை கண்டாலொழிய தெய்வத்தின் மேல் அன்பு வராது” என பெருமானார் சொல்லுகிரார் கடவுள்”இயற்க்கை உண்மையாக” இருக்கின்றார்...ஆதலினால் அவரிடம் “இயற்கை உண்மை அன்பு வைத்தல் அவசியம்”..... இதையே, இப்படி “திரு விளங்குதலையே” “பெரும் திறவுகோல்”...என்கிறார் பெருமானார்.....அதை எட்டும் இரண்டு கூட அறிந்து கொள்ள இயலாத நாயிற்கடையேனாகிய தன்னிடம் இறைவன் தந்தனம் என்கிறார்...இது அவருடைய அடிமைபேறு என்பதனை சுட்டுகிறார்....இதை பக்குவம் இல்லாதவர் எட்டும் இரண்டும் தான் பெரும் திறவுகோல் என வள்ளலார் சொல்லி இருப்பதாக பொருள் கொள்கின்றனர் உண்மை அவர் எல்லாம் கேட்ப்பவராக இருக்கிறார் என்பது உண்மை....நம் தோத்திரம் கேட்க்கும் என்பதில் ஐயம் இல்லை....ஆனாஅல் அவர் கேட்க்கிறார் என நாம் உணர்தலே ஆரம்பம்....அந்த உணர்தல் நமக்கு வரவேண்டும்...அவர் பார்க்கிறார் என உணர வேண்டும்...அவர் கேட்க்கிறார் என உணர வேண்டும்.....இதனையே “வெளிச்சத்திற்க்கு வருதல்” எனபடுகிறது....ஏனையவை இருளில் செய்யபடுபவை நாம் ஜெபிப்பதும் அவர் காண்கிறார் , அவர் கேட்க்கிரார் எனும் உனருதல் வரும் போது அது ஆன்ம உணர்தல் ஆகிறது...அப்படி வராது போனால் அவையெல்லாம் இந்திரிய ,மன செயல்களாகவே இருக்கும்... இதையே சித்த வித்தையிலும் சாட்சி என கொள்ளபடுகிறது....சில சம்பிரதாயங்களில் அக்கினி சாட்ச்சி என இதை சொல்லுகிறார்கள்.....இவை எல்லாம் “திரு நிலை விளக்கங்களே”....மறைவாக சொல்லியவற்றை இங்கு தெளிவாக்கி விடுகிறேன்...அவ்வளவுதான் என் வேலை... ஒரு பதார்த்தத்தை அனுபவித்தாலல்லது அந்தப் பதார்த்தத்தினுடைய ருசி தெரியாது. ருசி தெரியாத பதார்த்தத்தின் மேல் இச்சை போகாது. அதுபோல், தெய்வத்தையுள்ளபடி அனுபவித்தாலல்லது, தெய்வத்தினிடத்தில் பிரியம் வாராது. ஆதலால், தெய்வத்தைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமென்கிற முக்கிய லக்ஷியத்திலிருந்து கொண்டு விசாரஞ் செய்துகொண்டிருங்கள். இப்போது நான் சொல்லி வந்த பிரகாரம் ஜாக்கிரதையுடன் உண்மையறிவாய் விசாரம் செய்து கொண்டிருங்கள். அவசியம் இதற்குக் காரணமான தயவிருக்க வேண்டியது. அந்தத் தயவு வருவதற்கு ஏதுவான உரிமையும் கூட இருக்க வேண்டும். இப்படி இருந்து கொண்டிருந்தால் ஆண்டவர் வந்தவுடனே எல்லா நன்மையையும் பெற்றுக் கொள்வீர்கள். இது சத்தியம், சத்தியம், சத்தியம். இஃது ஆண்டவர் கட்டளை

குரு பாதம்

குரு பாதம் ---------- " பன்னீர் ஒழுகும் உன்றன் பாதமலரை என்றன் சென்னிமிசை மீதேற்றி அருள்செய்வாய் மனோன்மணியே!"            - குணங்குடியார் குரு பெருமானார் திருவடியை," பன்னீர் ஒழுகும் பாதமலர்" என்கிறார் குணங்குடி யார். மணம் கமழும் பாதமலர் என்கிறார்.       "நின் பாதமெனும் வாசக்கமலம் தலைமேல் வலிய வைத்து ஆண்டு கொண்ட நேசத்தை என் சொல்லுவேன் ஈசர்பாகத்து நேரிழையே!"           - அபிராமி பட்டர் "நின் பாதமெனும் வாசக் கமலம்".... என்கிறார் அபிராமி பட்டர். தன்னை ஆட்கொண்ட குருபிரான் திருவடியை மணக்கும் தாமரை என்கிறார் அபிராமி பட்டர். " சீதக் களபச் செந்தாமரைப்பூம் பாதச் சிலம்பு பல இசை பாட" என ஔவைப் பிராட்டியார் விநாயகர் அகவலில் குறிப்பிட்டுள்ளார். குளிர்ந்த மணம் கமழும் சிவந்த செந்தாமரை போன்ற பாதமலர் என்கிறார் ஔவையார். குருவின் திருவடியை மெய்ஞ்ஞானிகள் அனைவரும் வாசம் கமழும் பாதமலர் என்கிறார்கள். அஃது என்ன வாசம்- மணம்? வள்ளலார் அருளிய திருவருட்பாவில், " என் அறிவெனும் பதம் என்அறிவினுக்கறிவாய் இருந்த செங்கமலப் பதம்" என்கிறார். சிவந்த செந்தாமரை பதம் என்பது அறிவெனும் பதம்- அறிவினுக்கு அறிவாய் இருந்த பதம் என்கிறார். குருபாதம் என்பது அறிவு மயமானது.அறிவே வடிவமானது.  அறிவு மணம் கமழுவது. அங்கிருந்தே நம் ஆன்மாவிற்கான  அமிர்த வர்ஷிப்பு பொழிகிறது. " அறிவாய் இருந்திடு நாதவொலி காட்டியே அமிர்தப் பிரவாக சித்தி அருளினை"... என்கிறார் தாயுமானவப் பிரபு. ஆசானின் ஆடும் திருவடியை நாடி நின்றாரைச் சும்மா இருக்கும் சுகம் தானே தேடி வரும். " தேசிகன் ஆடும் திருநடனம் கண்டால் தித்திக்கும் என்னுயிரே" என்றும் " ஆசின் மாமறை ஆதி புராதன மாசிலாத் தனிகையர் மனுமகன் ஓசை கொண்ட நடனத்தாலே மனு ஈசனாகும் இயல்பெடுத்து ஓதுவாம்" என்றும் பிரம்ம பிரகாச மெய்வழி ஆண்டவர்கள் குருபாதம் குறித்து அருளியுள்ளார்கள். தேவ நடனம் புரியும் திருப்பாதம் அது. அங்கிருந்து தான் ஓசை கொண்ட திருநடனம் எழுந்து மனுவை ஈசனாக்கும் செயல் நடக்கிறது என்கிறார்கள். திருஆலவாய் தலத்தின்-  திரு அம்பலத்தே குருபரன் ஆடும்   ஓசை கொண்ட நடனத்தால் வெளியாகும் நாதவொலியை செவிமடுத்து கேட்டலே தவம் நிஷ்டை தியானம் என்பதாகும்.

காத்துள்ள போதே தூத்திக்கொள்"

"காத்துள்ள போதே தூத்திக்கொள்" என்பது போல காத்துள்ள போதே மெய் பொருளை பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் னீ அறியா பருவத்து சிறு பிள்ளையாக இருந்தால் னம் வாக்கினால் என்ன பயன்? ஒன்று மில்லையே அப்படியிருக்க சுணசுணப்பாண அறிவுடைய பருவத்திலே உன் செவியிலே எம் வார்த்தை விழுகிறது என்றால் அது எப்பெரும் பேறு! அதுவும் உன் மொழியிலேயே எம் வாக்கு பிறக்கின்றது என்றால் அது எப்பேர்கொத்த வாய்ப்பு! இப்பேர் கொத்த வாய்ப்பைத்தான் னினைந்து னினைந்து மனம் கரைந்து கரைந்து உனக்கும் எனக்கும் இசைந்த பொருத்தம் என்ன பொருத்தமோ ! சாலை ஆண்டவர்கள்

ன் ண் ல் ள் அட்சரங்கள்

அட்சரங்கள் அட்சரங்கள் என்பவை வெறும் எழுத்தினை கொண்டு புரியகூடாது, அவை உயிர் ஓசைகள், உயிர் இருப்பவருக்கு மட்டும் விளங்குபவை. ஒருவருக்கு உயிர் இருக்கிறது என்பதின் ஒரு அடையாளமே ஓசை, குழந்தைகளுக்கு கூட ஓசை வந்த பின்னர்த்தான் குழந்தை உயிருடன் இருக்கிறது என தெளிவுபடுத்துகிறோம்..அக்குழந்தையின் அழுகுரலை கேட்டதும் தாய் தந்தையர் உற்றார் உறவினர் பெருமகிழ்ச்சி அடைகின்றனர். ஏனெனில் அது உயிர் விளக்கம், உயிரில் இருந்து வெளிவரும் சத்தம். ன் ண் ல் ள் என்பவை வெவ்வேறு ஓசை நயத்தினை கொண்டது..அவை துடும் இடங்களும் வெவேறானவை...பொதுவாக உயிர் எழுத்துக்கள் எங்கும் படாமல் வெளிவரும்,, மெய்யெழுத்துக்கள் படகூடிய இடங்கள் ஒவ்வொன்றும் வெவேறு இடங்கள்...க் என சொல்ல அது ஒரு இடத்தில் ஒட்டி இருக்கும்..ங் என சொல்ல வேறொரு இடத்தில் ஒட்டும்...ச் என அப்படி ந் வரை ஒவ்வொரு இடம் இருக்கிறது....ஆனால் உயிர் எழுத்துக்கள் எங்கும் பதியாது நீர் ஒழுகி வருவது போல ஒழுகும் தன்மை உடையது.. உயிர் அறிவுகளில் ஆறரிவு கொண்டவன் மனிதன், அந்த ஆறாவது அறிவு என்பது வாக்கறிவு...அதாவது பேச்சறிவு..பேசும் திறன்..இது மனிதனை ஏனையவைகளில் இருந்து வேறிட்டு காட்டுகிறது. இது இயற்க்கை விளக்கம், இயற்க்கை உண்மை . இ்யற்கை வெளிப்பாடு. இங்ஙனம் வாய் மொழியான ஓசைகள் மனிதன் கண்டு அறிந்து அதனுள் இருக்கும் அறிவுகளைகளை உயிரில் பதித்து உயிர் தூய்மையை அடையவே அனாதி இயற்க்கை கடவுளருளால் வழங்கபட்டிருக்கிறது. இதனை வாக்கு என வள்ளல் பெருமான் விளக்கி இருக்கிறார்..அதாவது சூட்சுமை பரா பைசந்தி மத்திமை வைகரி என நுண் ஓசையிலிருந்து விரிந்து செவிபுலனுக்கு வருவதை வைகரி என முடிக்கிறார்...இப்படி சூட்சுமை எனப்படும் வாக்கானது வைகரி நிலையினால் காதுக்கு எட்டுகிறது. இது அட்சர நிலை சுருக்கம். அட்சரங்களில் இருக்கும் அறிவு கலை ஆற்றலினால் உயிர் சுத்தி செய்து கொண்டு உயிர் ஆற்றல் பெற்று கொள்ளவேண்டும்...அதிலும் வள்ளலார் குறிப்பிட்டு காட்டும் “ழகரம்” என்பது அதிமுக்கியமானது...அருட்பெரும்ஜோதியரை அதிசீக்கிரத்தில் அடைந்து அடிநடுமுடி இன்பானுபவங்களில் முடிநிலை இன்பானுபவத்தை பெற்றுத்தரும் பெருவல்லபம் பொருந்தியது....அதை பெறவேண்டியவர்களிடத்து பெற்றுகொள்ளும் விதத்தில் பெற்றுகொள்ள அது விளக்கமுறும் ~❣️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❣️

மூலம்

"மூலம் அறிந்தாக்கால் குதம்பாய் முக்தியும் உண்டாமே" என குதம்பை சித்தர் பாடல். எனில் மூலம் என்றால் என்ன என வினவுமிடத்து மும்மூலங்கலை யாவரும் சொல்ல காண்கிறொம். அவையாவன கீழ் நடு மேல் என மூன்று. இவையை உற்று நோக்குங்கால் "உடல், உயிர், பூரணம்" என நம் சிற்றறிவால் உணரலாம், எனில் “உடலுயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று உலகத்தில் சிறிது ஜனம் வெவ்வேறென்பர்" என அகத்திய பெருந்தகையும் சொல்லுகின்றார். ஆகையின் மூலமே முக்திக்கு முதற்படியாயிற்று. "நாவியின் கீழது நல்ல எழுத்தொன்று பாவிகள் இஃதின் பயனறிவாரில்லை வேதியராயினும் விளக்கவொண்ணாதது தேவியுந்தானும் திகழ்ந்து நின்றாலே" என திருமந்திரத்தில் கிடக்க காண்கின்றோம். ஒளவைபிராட்டியாரும் "உந்தியுன்னே ஒருங்க சுடர் பாய்ச்சின் அந்தி அழலுருவாம்" என சொல்ல காண்கின்றோம். எனின்,மற்றொரிடத்தும் "நாபிசுழியை நயமுற நோக்கிடின் சாவதுமில்லை உடம்பு" எனவும் சொல்ல பட்டிருக்கிறது. பதஞ்சலியாரோ தமது யோகசாதனை நூலிலும் நாபி சக்கரத்தில் சம்யமம் பண்ண தூல உடலின் ரகசியங்கள் அத்துணையும் அவ்யோகிக்கு கிடைக்கபெறும் என பகன்றுள்லமை காணலாம். எனில் அவ்விரகசிய நிலை என்னவோ எனின் அது நாம் அறியவேண்டியதுவும் அல்லவோ அன்றோ? வள்ளலர் பிரான் தாம் விளம்பியிருக்கின்ற திரு அருட்பா உரைநடை மூலமாக எண்ணிறந்த ஞான ரகசியங்களை விட்டு சென்றிருக்கிறார். அதின்கண் பார்க்கையில் சன்மார்க்க கொடியின் ரகசியமே மேலோங்கி நிற்கின்றது. அதை விளக்குமிடத்து "நமது நாபி முதல் புருவ மத்தி ஈறாக ஒரு நாடி இருக்கின்றது, அந்த நாடியின் மேற்புறம் புருவமத்திக்கு உட்புறம் ஒரு சவ்வு தொங்குகின்றது. அதில் ஏறவும் இறங்கவும் செய்ய நாடிகள் இருக்கிறது" என்கிறார். இவையெல்லாம் சுட்டிகாட்டுவது அந்த பராசக்தி நிலையமகின்ற பர நிலை குறிப்பே ஆம் அல்லவா?. உடலுக்கு என கீழ் மூலம், உயிருக்கு என நடு மூலம், பூரணத்துக்கு என மேல் மூலம். இம்மூன்றையும் அறிண்ட்நிருக்கின்ற யோகியவனே மும்மூ்ல யோகி. “அடியாகி முடியாகி மூலந்தன்னில் முப்பொருளும் தானாகி நடுவுமாகி அடியாகும் மூலமதே அகாரமாகி அவனவளாய் நின்ற நிலை அணுவதாமே”                                 ~திருமூலர் ஞானம். ~ ❣️ திரு ரியான் அய்யா அவர்கள் ❣️

விசாரம்

அனைத்தையும் அண்டத்தில் படைத்தான், பிண்டத்திற்கு தேவையானதையும்  கொடுத்தான்  படைத்ததை  ரசித்து சுவைத்து உண்டு கண்டு உணர்ந்து  அனுபவிக்கின்றாய் இதில்  நான் தான் என்று கூறிக்கொள்கின்றோம் சற்று கவனமாக பார் நீ ஒரு கருவியே  இந்த வாழ்க்கை ஒரு மயக்கம்  வாழ்க்கை என்பதும் ஒரு பேறறிவு வருகையில் விளங்கவரும்  அந்த அறிவையும் இறைவனே கொடுக்க உள்ளங்கை நெல்லியாய் தெரியவரும்

அறிவியல் ஆன்மீக தேடல்

==== அறிவியல் ஆன்மீக தேடல் === முதல்ல ஒரு காந்தத்துக்கு காந்த வலயத்துக்கு உணர்ச்சி கொடுத்து காமியுங்க ஐயா காந்தம் மனமாகி ருசியாகி புலனாகி என சொல்லிகிட்டு இருக்காம... ஒரு பீஸ் காந்தத்தை தருகிறேன் ...அதற்க்கு மனம் உருவாக்கி காமியுங்கள்.. அதற்க்கு ருசி உணரும் தன்மை உருவாக்கி காமியுங்கள்... அதை ரிசெர்ச்ச் பண்ணுவோம்...வாருங்கள் மாடல் என்பது இப்படித்தான் இருக்கும்... உயிர் வராது... உணர்வு வராது புலன் வராது.. இச்சை வராது..அறிவு வராது...மரனம் கூட வராது....காந்தம் காந்தமாகவே இருக்கும் அருள் வெளிக்குள்ளே நிறை துகள்கள் வந்தது எங்ஙனம்?...இதைத்தான் CERN லே லார் ஹேட்ரான் கொலைடர் மூலமா பாத்துகிட்டு இருக்காங்க...அவங்களும் இதுவரை கண்ட பாடில்லை கோடானுகோடி வருடங்களாக ஆனாலும் ஒளியானது சடப்பொருளாக விரியாது உருவாகாது...ஒலியானதும் சடப்பொருளாக உருவாகாது...அப்போது இந்த சடப்பொருள்கள் எப்படி வந்தன..இது உலக விஷயம் அதெல்லாம் தியரி தான் சார்...வாஸ்த்தவம் இல்லை...தேடி தெடி போயி ஒண்ணும் புடிகிடைக்காம அலைஞ்சுகிட்டு இருக்காங்க...தியரி எல்லாம் பாத்தா சரியானதாக தோன்றும்...வாஸ்த்தவத்தில் உதைக்கும் இதையே கண்டு பிடிக்கமுடியலை...பின்ன எங்க ஆன்மாவையும் உயிரையும் கண்டுபிடிக்க போறாங்க? சும்மா ஒரு தியரி தான் ஜீவகாந்தம் என்பது... மொதலில் இந்த ஜீவகாந்தம் எங்கிருந்து எப்படி உருவானது என கேட்டால் பதில் இல்லை....அண்ண்டண்டங்களுக்கு அப்பால் இருக்கிறதா சொல்லப்படும் ஏதோ ஒண்ணை காமிச்சு மீண்டும் கதை ஓடும்..அதிலேர்ந்து உருவாச்சுண்ணு...பாவம் தெரியாத புள்ளைங்க நம்பிகிட்டு திரியும் அறிவியல் துணைக்கொண்டு ஆன்மாவை எக்காலத்துலயும் உணர முடியாது. சைன்ஸ்ஸால எல்லாத்தையைம் எப்போதும் விளக்க முடியாது, எதை விளக்கப்புகுந்தாலும் மிச்சம் ஒன்னு இருக்கும் அதை அதனால் நெருங்கக்கூட முடியாது. அறிவியலையும் ஆன்மீகத்தையும் ஒன்னா இணைச்சு பிழைப்பை வேணா ஓட்டலாம் எக்காலத்திலயும் உண்மையை உணர முடியாது. --- ❣️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்.  ❣️

ஓ ஓ என்னுயிரே

ஓ..ஓ..என்னுயிரினும் மேலான இன்னுயிரே..என் காதலனே..நீ ஒருவனேயன்றோ நான்?... ஓ என் ஆதியாம் உடலமே... என் உடன் பிறப்பே..என்னுடன் கருவோடு அமர்ந்து வளர்ந்தவனே..ஓ..ஓ..உன்னையே நான் மறந்தேனல்லவா??..மன்னித்துவிடு ..என்னருமை உடலமே..!!! ஓ..ஓ..சிற்றணு வடிவேவென  என் அன்னை கற்பமதில் உருவோடுருவாய் அருவேயருவாய் உருவருவாய் உயிராய் உயிர்காதாரமாகினவனே உனை எந்தோ மறந்தேன் ..மன்னித்தருள்வாய் என் ஆருயிர்க்காதாரமாகினவனே..எந்தாயும் தந்தையே...!! அகமென்றார் அலைந்தலைந்தேன் புறமென்று நீயிருக்க புகின்றறியேன்...எத்தன்மையென பகிர்ந்தறியேன்...பித்தனாய் திரிந்தேன் உன்னுள் நானே..உன்னையறியாமலே....எந்தையே தாயே..என்னுயிர் காவலனே..உயிர் காக்கும் உடலமே...!! அகமென்று நானிருக்க புறமென்று நீயிருந்தாய் எஞ்ஞான்றும் காவலாய் கருத்தாய்...கண்ணிருந்தும் காணறியேன் உன்னை கருவாயோடுருவாய் காத்து நின்றோனே...உன்னுள் என் உயிரிருந்தும் உணர்ந்தறியேன் உயிரின் உயிராமென் உடலமே...நீயன்றி என்னுயிரெங்கே..கண்டறியாது கலங்கி நின்றேனே கருணை புரிவாய் கருத்தோனே...!!!! உயிரென்றார் உணர்வறியார்...உணர்விற்க்கு ஆதாரமாம் உடலறியார்..அழியார் எனினும் புகுந்தறியார் ..உயிரோடு புகுந்தோமென்பார்..உடலமே நீயன்றி உயிர் கொண்டதெப்போதென பகிர்ந்தறியா குற்றமே எனவறியா புலம்புகின்றனரே..பொறுத்தருள்வாய் எந்தையே தாயே....!!! ஒத்ததாகி உனர்வாகி உயிராகி இத்திசை கொண்டெழும் வேந்தே எத்திசை நோக்கினும் உன் உடலமே உன் உருவேயன்றி மாற்ரொன்றுமிலையே கருணையே கடலாய் பூவாய் பல்லுயிராய் பலதாய் பலப்பலதாய் பல்லுயிராய் படைப்பிற்காதாராமகி பலகோடி அண்டமெல்லம் தானாய் நிறைந்து தானலதாய் விலங்கும் தம்பிரானே உனை மறந்த குற்றம் நினையாது என்னுடன் மேவி எஞ்ஞான்றும் இருந்தருள்வாயே....!!! நீயிருக்க என்னுடன் உயிராய் உன் நிறை அகலுமென பாரானபாரெலாம் நான் பறந்து திரியாமல் என்னுடன் நீயும் உன்னுடன் நானும் பலவல்லாமல் பதிந்திருப்போமாக...பரமனாம் பதியே பதமருள்வாயே பதறாமல்..என்ந்தையே தாயே உயிர் காவலாம் தனித்துணையே...!!! அண்டபகிரண்டமெலாம் நீயே இறைவாய் அந்த பகிரண்டத்தினுள் வந்து பிறந்தேன்..நீயே எனை வளர்த்தாய் உன்னுயிரை தந்தே..உன்னுயிரை அறியா பேதை  என்னுயிரென்றேன் பொறுத்தருள்வாய் புண்ணியனே என்னுடலமே எந்தாயே தந்தையே...!!! உன்னுளே இயங்குகின்றேன் அந்நாள் தொடூ நாம் ஒத்திசைந்த தருணமாம் காலத்தே இத்திசை யனைத்தும் நிறை கொண்டெழும் பேராற்றல் விளக்கே..அருமையே ஒருமையின் நாயகனே உள்ளுணர்வே உணர்வாய் உடலமாய் மறைந்திருக்கு மறை பொருளே...மறைக்குமெட்டாத மணிவிளக்கே..மணிமன்றில் ஆடும் வேந்தே...!!! அகமென்று அலைந்தன ரொருகோடி அகத்தின் அகமென திரிந்தனரொரு கோடி உயிரென மலைத்தனரொரு கோடி உயிரினுயிரென திகைத்தன ரொரு கோடி அந்தோ இழந்தனரொரு கோடி எந்தாய் நீயோ அவர் எவராலும் பகுத்தறியா வண்ணம் பரத்தில் பரமாய் பகுத்தறியா விதமாய் இகத்திலோர் உயிர் கொண்ட உடலமாய் தரித்திருக்க கண்டறியா பேதைகள்..அந்தோ எஞ்ஞான்று சொல்வேன் உன் திருத்திற மதனை எங்ஙனம் புற்றுதல் எளிதோ எந்தாயே தந்தையே..தனிப்பெரும் தலைவனே....!! தத்துவ குப்பைகள் தனித்தனி கடத்தியெனை தத்துவாதீத உறுபொருளை காண்பித்தாய்...இத்தல மொக்கும் பரந்திருக்கு பரமனே பராபர பரதலமே..எத்திசை தேடினும் காணா திருப்பொருளே...என்னுடல் நாயகனே உயிர்காவலனே உணர்வாய் வீற்றிருப்போனே..நீயே எனையாட்கொண்டாய்..நீயே திருவீற்றிருக்கின்றாய்...நானே சிற்றடியேன் உந்திருமார்பில் உன்கருணை திருதிறத்தால் வாழ்ந்திருக்கின்றேன் உன்னுடன் இசைந்தே...எந்தையே தாயே தயாபரனே....!!!! மந்திரங்கள் பலகோடி நூறாயிரம் படைத்து நீயே உன்னாவில் பகிர்ந்திருக்கின்றாய்..நீயே அதை உச்சரிக்கவும் செய்கின்றாய்..ஆனால் நானோ நானே உச்சரிக்கின்ரேன் என மதிமறந்தேன்..செயெலெலாம் நீயே செய்கின்றாய் எந்தையே எனினும் நானோ நானே செய்கின்றேன் என மதித்திருந்தேன்...மனமே உடலென  வெறுத்திருந்தேன் மனமறியாமல் நீயே மனதுக்கும் மறலியாய் கொண்டிருப்பதை இருப்பறியேன்... மறந்தருள்வாய் மறலி தீண்டா உருவோனே..மாகாகாலனே..!!! உன்னை மறந்தோர் பலகோடி கொண்டழிந்தார் பலகோடி ஜென்மங்கள் நிறைபொழுதும்..இசைந்தங்கிருந்தார் ஒருபேர் சொல் பேரறியா பரமேஸ்வரர்கள்... ஈசனென சொல்வார் ஈசன் வடிவறியார், வடிவே வாழ்வாக வந்திங்கமர்ந்திருக்கும் திருவடிவே இங்கு உன் வடிவே அன்றி எவ்வடிவில் உயிர் தங்கும் இறையே...புறத்தார் புகன்றாலும் புகுமாறில்லையே பரமே குருவே பராமகமே....!!! Z