Thursday, December 8, 2022

வாழ்க்கையில் ஏமாற்றம்

பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் நாம் நமக்கான மிகப் பெரும் சவால்கள் யாவும் நமக்கு வெளியில் இருப்பதாகவே நம்பிக் கொண்டிருக்கிறோம். ஆனால் நமது வாழ்க்கையை வாழ வேண்டிய முறையில் மிகவும் எளிமையாகவும் நிம்மதியாகவும் வாழ்வதை விட்டும் நம்மைத் தடுக்கக்கூடிய பெரும் சவால்கள் யாவும் நமக்குள்ளேயேதான் இருக்கின்றன. நாம் ஒருபோதும் நமது இயலாமையை அல்லது தவறுகளை இலகுவில் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. எமக்கு உரித்தற்ற தகுதியை உரிமை கோருவதிலும், நாம் பொறுப்பேற்க வேண்டிய பழியை இன்னொருவன் தலையில் சுமத்துவதிலும் மனிதர்களின் அளவுக்கு திறமையாக செயற்படக்கூடிய வேறு படைப்பினங்கள் இருக்குமா என்று சந்தேகமாக இருக்கிறது. வாழ்க்கையை வாழ்வதற்கான ஒன்றாகப் பார்க்காமல் பந்தயமாகப் பார்க்கின்ற நவீன உலக ஒழுங்கின் கீழ் மேற்படி மனிதப் பலவீனம் இன்னும் பன்மடங்கு ஆழத்துக்கு வேரூன்றியிருக்கிறது. திரும்பும் பக்கமெல்லாம் பழி சுமத்தல்களும் சுய புராணங்களுமாய் மனிதம் அருவருத்துக் கிடக்கிறது. பலர் இந்த சகதிக்குள் மெல்ல மெல்ல அமிழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர். இன்னும் பலர் இந்த சாக்கடையின் துர்வாடைக்கு இயைபாக்கமடைந்நு அதனோடே வாழப் பழகியிருக்கின்றனர். தனக்கு உரித்தற்ற தகுதியை உரிமை கோருபவன் தனது இயலாமையை மூடி மறைத்து, செயற்கையாக கற்பிதப்படுத்திக்கொண்ட ஒரு குமிழிக்குள் தன்னை சிறைப்படுத்திக் கொள்கிறான். அந்தக் குமிழி எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் உடைந்து அவனது சுயரூபம் வெளிப்படக்கூடிய சாத்தியம் இருக்கிறது. எனவே அவனது கவனம் முழுக்க அந்தக் குமிழியை உடைய விடாமல் பாதுகாப்பதிலேயே குவிந்திருக்கும். எனவேதான் தற்புகழ்ச்சியும் சுயபுராணமும் அவனது அன்றாட தொழிற்பாடுகளாக மாறிவிடுகின்றன. எந்தளவுக்கு அவசரமாக அந்தக் குமிழி உடைகிறதோ அந்தளவுக்கு அவசரமாக அவனது நிவாரணத்துக்கான வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால் செயற்கையான அந்தப் போலி தரும் சுகத்தில் வாழ்க்கையின் இயல்பான, நீடித்த சுகத்தை இழப்பதை புரியாமலேயே அவன் காலந்தள்ளி விடுகிறான். குமிழிக்குள் மிதக்கும் போதைக்கும், உரித்தற்றதை உரிமை கொண்டாடுவதால் மனசாட்சிக்குள் குத்திக்கொண்டிருக்கும் குறுகுறுப்புக்குமிடையிலான முரண்பாட்டில் அவனது வாழ்க்கை அர்த்தமற்றதாக மாறி விடுகின்றது. அவ்வாறே, தான் பொறுப்பேற்க வேண்டிய ஒன்றின் பழியை இலாவகமாக இன்னொருவன் தலையில் போட்டுவிடும் தந்திரம் பலருக்கு கைவரப்பெற்றிருக்கின்றது. அந்த சமயத்தில் இது பெரும் திறமை போன்றும் பெறுமதியான வாழ்க்கைத்திறன் போன்றும் தோன்றும். தன்னைத் தானே முதுகில் தட்டிக்கொள்கின்ற அளவுக்கு ஒருவனை ஆணவத்தின் பக்கம் அழைத்துச் செல்லும் சக்தி இதற்குண்டு. ஆனால் ஒரு பக்கத்தில் அவனை உச்சாணிக் கொம்பில் ஏற்றி வைக்கும் உணர்வைக் கொடுக்கும் அதே வேளை, இந்த இயல்பானது இன்னொரு பக்கத்தில் தவறுகளினதும் குற்றங்களினதும் பக்கம் அவனது ஈடுபாட்டை மிகவுமே அதிகரிக்கும். தந்திரமாகத் தப்பிக்கொள்ளும் திறன் தனக்கிருப்பதாக அவன் நம்பத் தொடங்கும் போது குற்றங்களின் மீதான பயம் அவனை விட்டு விலகிச் செல்ல ஆரம்பிக்கின்றது. எனவே அவன் அவனையறியாமலேயே ஒரு சமூக விரோதியாக மாறி விடுவான். இந்த இரண்டு பிறழ்வுகளிலிருந்தும் தம்மைத் தற்காத்துக்கொள்ள முடியுமானவர்கள் வாழ்க்கையில் கஷ்டங்களை நிச்சயம் எதிர்நோக்குவார்கள். ஆனால் அவர்களது ஒவ்வொரு கஷ்டத்தின் முடிவும் சுரங்கத்தின் முடிவில் தெரியும் ஒளிக்கீற்றாகவே இருக்கும். இதற்கு மாற்றமாக, இந்த இரண்டு பிறழ்வுகளுக்குமோ அல்லது இரண்டில் ஒன்றுக்கோ தம்மை உட்படுத்திக் கொண்டவர்கள் வெளிச்சத்தில் இருப்பது போன்றும் பந்தயத்தில் வென்றது போன்றும் உணர்வார்கள். ஆனால் உண்மையில் அவர்கள் இருப்பதோ எரியும் நெருப்பின் சுவாலைகளுக்கு மேல் என்பதே யதார்த்தம். போலித்தன்மைக்கு எப்போதும் மவுசும் மரியாதையும் இருப்பது போன்று தோன்றினாலும், உண்மையையும் யதார்த்தத்தையும் விட பொய்யும் போலியும் அதிவேகமாக அங்கீகரிக்கப்படுவதாகத் தோன்றினாலும் போலிகள் என்பவை எப்போதுமே அத்திவாரமற்ற கட்டிடமே. ‘உண்மை வாசற்படி தாண்டுவதற்கிடையில் பொய் ஊரைச் சுற்றி வந்துவிடும்’ என்று சொல்வார்கள். ஆனால் அது உண்மை வாசற்படி தாண்டும் வரையில்தான். உண்மைகள் வெளிச்சத்துக்கு வராமல் இருப்பதில்லை. அவை வெளிச்சத்துக்கு வரும்போது பொய்களும் போலிகளும் பொலபொலவென உதிர்ந்துவிடும். வாழ்க்கையை வாழ்பவர்கள் உண்மையில் போலிகளால் கோட்டைகளைக் கட்டி வைத்திருப்பவர்களல்லர். ஏனெனில், உண்மைகளால் கட்டப்பட்டிருக்கும் ஒரு சிறு குடிசைக்கு முன்னால் போலிகளால் கட்டப்பட்ட ஆயிரம் கோட்டைகளும்  தாக்குபிடிக்காது.

ஆராயும் அறிவு

ஆராயும் அறிவு மனிதனின் பகுத்தறிவு நன்மையையும் தீமையையும் காண்பிக்கின்றது உள்ளத்தில் பொங்கும் ஆற்றலால் நற்காரியங்கள் செயல்படுகின்றது, தீமையை கொண்டு வரும் செயல்கள் தவிர்த்து ஒதுக்கப்படுகின்றது, ஒவ்வொரு காரியத்தையும் மனிதன் உள்ளம் ஆராய்ந்து பார்க்கின்றது, செயல்களின் முடிவையும் அதன் நிலையையும் கண்டுபிடிக்கும் ஆற்றல் அவன் உள்ளத்திற்கு உண்டு, முடிவில் தீமையையும் விபரீதத்தையும் உருவாக்கும் செயல்களை அது சுத்தமாக கண்டுபிடித்து விடுகிறது, சீர் குலைந்த நிலையை திருத்தி அமைப்பது எப்படி என்றும், அவனுக்கு ஏற்படக்கூடும் விபரீதத்தை தடுப்பது எப்படி என்றெல்லாம் ஆராய்ந்து அவன் உண்மையை கண்டுபிடித்து செயலாற்றுகின்றது அவருடைய அறிவு பகுத்தறிவு பெற்ற மனிதன் மனிதனின் நன்மையும் தீமையும் அவனிடம் உள்ளது, ஒருவர்  நோயுற்று இருக்கிறீரார், வைத்தியர் உங்கள் ரத்தத்தை ஆராய்ந்து உங்களுக்கு எச்சரிக்கை செய்கின்றார், கஉப்பையும் புலியையும் நீங்கள் நினைத்து கூட பார்க்கக் கூடாது என்று, இந்த நிலையில் உங்களுக்கு முன்னால் அறுசுவை உணவு வைக்கப்பட்டுள்ளது, அதன் சுவையை நீங்கள் பல தடவை அனுபவித்து இருப்பீர்கள், எனவே எடுத்து சாப்பிட தோன்றும், உங்களுடைய உணர்வு, ஆனால்  இந்த உணர்வு மிருகத்துக்கும் உண்டு,  எந்த உணவு தன் உடல் நிலையில் எவ்வித விளைவை ஏற்படுத்தும் என்று அதற்குத் தெரியாது, அதற்கு பகுத்தறிவும் கிடையாது, எனவே சில சமயம் அது தனக்கு ஒத்துக் கொள்ளாததை உட்கொண்டு வேதனைப்படுகிறது, கயிற்றில் தொங்கும் புழுவென்று எண்ணி தூண்டிலில் அகப்பட்டுக் கொண்டு தொங்கும் மீன்,  ஒரு சிறு தேங்காய் காக பொறியியல் சிக்கிக் கொள்ளும் எலி, ஆனால் வியாதியுற்று இருக்கும் மனிதன் உப்பு கலந்த உணவை உட்கொண்டு தனக்கு தீங்கு ஏற்படுத்திக் கொள்வதில்லை, ஏனெனில் அவனுக்கு பகுத்தறிவு இருக்கின்றது, கடைசி நேரத்தில் அந்த வைத்தியரின் எச்சரிக்கையை அவனுக்கு நினைவூட்டி விடுகின்றது பகுத்தறிவு, பகுத்தறிவு  என்ற இந்த ஆற்றல் மனிதனை தவிர்த்து வேறு எந்த உயிரினத்துக்கும் கிடையாது,  இந்த ஆற்றலால் தான் அவன் பெரு மதிப்புக்கு உரியவன் ஆகிறான், வயது வந்த மனிதனுக்கு பகுத்தறிவு ஏற்படுகிறது, சிறுவர் சிறுமியருக்கு பகுத்தறிவு கிடையாது, இதனால் தான் அவர்கள் வானில் இருக்கும் நட்சத்திரத்தை பிடித்து விளையாட ஆசைப்படுகின்றார்கள், விளையாட்டின் மோகத்தால் சத்துள்ள உணவை வேண்டாம் என்று ஒதுக்கி தள்ளுகின்றார்கள், பருவ வயது வந்ததும் பகுத்தறிவு பிறக்கின்றது, ஆனால் அது பிறக்கும்போதே தனக்குரிய முழு ஆற்றலையும் பெற்றுவிடுவதில்லை, பொது அறிவு ஏற்பட ஏற்பட பகுத்தறிவு துலங்குகிறது, ஒரு மனிதன் அறிவுத்திறனை ஒட்டியே அவன் பகுத்தறிவு அமைந்திருக்கின்றது ஞானம் இல்லையேல் பகுத்தறிவு பயனற்று போய் விடுகின்றது, புலியைப் பற்றியும் அதன் குணத்தை பற்றியும் நீங்கள் முன்கூட்டியே அறிந்து கொள்ளா விடில் உங்கள் பகுத்தறிவு உங்களை புலி இடம் இருந்து காப்பாற்றாது, விஷம் கலந்த உணவை உட்கொண்டு மாண்டு இருக்கின்றார்கள் அறிஞர்கள் சிலர், அவர்களின் பகுத்தறிவில் குறை ஏதும் காணப்படவில்லை என்றாலும் சக்தி மிக்க பகுத்தறிவு அவர்களைக் காப்பாற்ற தவறிவிடுகின்றது ஏனெனில் எதிரில்  உள்ள நஞ்சூட்டப்பட்ட உணவு என்று அவர்களுக்கு முன்கூட்டியே தெரிய வில்லை.

சாகாகல்வி

இலக்கு நூல் என்றால் என்ன? அதைக் கற்கும் கல்வி எது? *மாசறக் கற்றோன்* யார்? *கசடறக் கற்றோன்* யார்? *மனத்துக்கண் மாசிலான்* கற்கும் கல்வி எது? "கல்வியில் மெய்க்கல்வி, பொய்க்கல்வி என்று இரண்டுவகை இருக்கிறது. பொய்க்கல்வியின் செயல், அழிந்து போகிற பொய்ப்பொருள் பொய் மதிப்புக் கொடுத்து, இறுதியில் நீங்காக் கஷ்டத்தில் கொண்டு போய் மாட்டிவிடும்.  ஆகவே மனிதனாகப் பிறந்த ஒவ்வொருவருடைய கடமை, துவக்கம் முடிவு இல்லாததும், எக்காலத்தும் அழியாததுமான பிரம்மரந்திர அதிமகோன்னத பீடத்தை அடைவிக்கின்ற மெய்க்கல்வியை அது இருக்கும் எல்லை நாடி அடைவதே." *சாகாமல் கற்பதே கல்வி பிறரிடம் ஏகாமல் உண்பதே ஊன்*. என ஔவையாரும் *“சாகாது இருப்பதற்குத் தான் கற்ற கல்வி அன்றோ வாகான மெய்க்கல்வி வகுத்தறி நீ கல்மனமே.* என் இடைக்காட்டுச் சித்தரும் குறிப்பிடுகின்றனர். மரணத்தை தவிர்க்க வழிமுறைகளை போதிக்கும்ஞானமே உண்மையான கல்வி. *நம் சுவாசம் வெளியே ஓடாமல், மூக்களவே ஓடினால் அதுதான் தவம். நம் சுவாசம் அதிகம் ஓடாமல் நாளுக்கு நாள் உள்ளடங்கி ஓடுவதைக் கற்கும் கல்வியே, சாகாக் கல்வி. மெய்க்கல்விக் கலாசாலையில் கற்பிக்கப் பெறுகின்ற முதல் பாடம், நம் உயிரை நம் அறிவை நேருக்கு நேர் நாம் சந்தித்துத் தரிசிக்கப் பழக்குவதுதான். இதைத்தான் வேதங்கள் பிரம்மவித்தை என்று பேசிப் புகழ்கின்றன. கல்வி என்றால் அகக்கண்ணாகிய ஞானக்கண் திறக்கப் பெறுதலாகும். அவரே மாசறக் கற்றோன். "கண்ணுடையர் என்பவர் கற்றோர் முகத்திரண்டு புண்ணுடையர் கல்லா தவர்"- திருக்குறள் "முகத்துக்கண் கொண்டு பார்க்கின்ற மூடர்காள் அகத்துக் கண்ணனை ஆரென்றறிகிலீர் அகத்துக் கண்ண னறிந்தன்பு செய்பவர் செகத்தில் எமபடர் தாண்டியே வாழ்வர்" - திருமந்திரம் கசடாகிய மாசு நீங்கியவரே செம்மலாகும் அவர்களை *மாசறு காட்சியர்* என திருவள்ளுவர் குறிப்பிடுகிறார். "கற்க கசடறக் கற்பவை கற்றபின் நிற்க அதற்குத் தக"     கல்விக்கண்ணை மூடியிருக்கும் கசடு  நீங்கிய பிறகே மாசறு காட்சி உண்டாகும். பசுவை பாசமாகிய கசடு மறைத்திருப்பதால்தான், பசு பதியைக் காண் முடிவதில்லை. எனவே பாசம் நீங்கும் செயலே கசடறக் கற்பது. கசடறக் கற்றோர்க்கு பாசமாகிய மரண அச்சம் இருக்காது. "கேடில் விழுச்செல்வம் கல்வி யொருவற்கு மாடல்ல மற்றை யவை."    கல்வி ஒன்றே அழியா நிதி ஆகும். கல்வியைத் தவிர மற்றைய செல்வங்கள் தீமை பயக்கும், அழியும். "நுண்மாண் நுழைபுலம் இல்லான் எழில்நலம் மண்மாண் புனைபாவை யற்று" "குஞ்சி யழகும் கொடுந்தானைக் கோட்டழகும் மஞ்சள் அழகும் அழகல்ல - நெஞ்சத்து நல்லம்யாம் என்னும் நடுவு நிலைமையால் கல்வி அழகே அழகு." *"தூங்ஙாமை, கல்வி, துணிவுடைமை - இம்மூன்றும் னீங்ஙானிலம் ஆள்பவர்க்கு"* எல்லா வேதங்களையும், எல்லாத் தவங்களையும், எல்லா வேத மந்திர ரூபிகளையும் தனது கையடக்கத்தில் வைத்திருக்கின்ற கல்வி என்னும் வெற்றி மாணிக்கத்தை உடையவனும், தனது அறிவாகாரத்தால் பிறரை அடக்கி ஆளுகிற துணிவு உடையவனும், உறக்க ஆசனத்தில் ஆண்மையுடையவனுமே அரசன். கல்வி என்பது படிக்கிறதா? அல்லது அறிகிறதா? அறிகிறது. ''ஆதியா மில்மை அறிவதற்கே யன்றி இஃது ஒது மறைப் பய னென்றில் '' (ஞானக்குறள்) *எழுத்தறிவித்தவன் இறைவன்* *விடம் தீர்க்கும் மணியாகிய மெய்ப்பொருளை அகக்கண் விழித்து பார்க்கும் செயலே கல்வி* ஒருமெய்க்கண் என்று கல்வியை திருவள்ளுவர் அழைக்கிறார். நமக்கு ஊனக்கண்கள் இரண்டு இருக்கின்றன. சான்றோர்க்கு ஞானக்கண்ணாகிய மேலும் ஒரு கண் இருக்கிறது. "ஒருமைக்கண் தான்கற்ற கல்வி ஒருவற்கு எழுமையும் ஏமாப் புடைத்து." ஞானக்கண்ணாகிய தன்னையறியும் கல்வி கற்ற ஒருவரின் ஏழு தத்துவங்களும் விழிப்புற்று பேரின்பம் பயக்கும். *தன்னை அறியத் தனக்கொரு கேடில்லை; தன்னை அறியாமல் தானே கெடுகின்றான்; தன்னை அறியும் அறிவை அறிந்தபின் தன்னையே அர்ச்சிக்கத் தானி ருந்தானே!* "கற்றதனா லாய பயனென்கொல் வாலறிவன் நற்றாள் தொழா அர் எனின்" ஆனால் "நற்றாள்" என்றால் என்ன என்றுதான் தெரியவில்லை. நற்றாளை ஒருவன் காணவில்லை யென்றால், அவன் கற்கவில்லை என்றுதானாகிறது! "பொய்க்கல்வியைக் கற்று பொருள் மயக்கம் கொள்ளாமல் மெய்க்கல்வியைக் கற்று உனைவந்து அடைவது எக்காலம்?" -பத்திரகியார்

பகுத்தறிவு

பகுத்தறிவு நேர்மையையும்  முரண்பாட்டையும் பகுத்தறியும் ஆற்றலே நாம் பகுத்தறிவு என்று அறிகின்றோம் கண்ணுக்குத் தெரியாத இந்த ஆற்றல் மண்ணில் உள்ள அனைத்தையும் எடை போடுகின்றது இது நிறைய மர்மமான எல்லாவற்றையும் சுத்தமாக அறிந்து கொள்ள துடிக்கின்றது இதற்கு வேறு ஒரு தன்மையான பெயரும் உண்டு அதன் பெயர் அறிவு அது ஒரு ஆற்றல் இந்த பகுத்தறிவு என்பது ஒரு ஆற்றல் அதற்கு உருவம் கிடையாது ஒரு ஜடப்பொருளின் துணையின்றி அது உண்டாகவும் முடியாது இந்த பகுத்தறிவு என்பது ஒரு உருவம்  இருந்தால் தான் இதை அறிய முடியும் இறைவனையும்  மனிதனின் மர்மங்களையும் ஆராய்ந்து அறியும் பேராற்றல்  மனிதனிடம் உண்டு, அந்த ஆற்றலை உயிர் இருந்தால் மட்டுமே இதை நாம் அறிய முடியும் உள்ளம் என்பது புனிதமான ஒன்று அது பரிசுத்தமாக ஒருவனின் உடலில் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது இறைவனை அறியும் ஆற்றல் அதற்கு உண்டு இறைவனை அறிந்து அவனை அடைய புனிதமான வழியில் அது நடை போடுகின்றது இறைவனை அடைவது மட்டுமே அதன் குறிக்கோள், இந்த குறிக்கோளை அடைவது அப்படி ஒன்றும் எளிதான காரியம் அல்ல அது ஓடியாடி உள்ளம் துறந்து எல்லாவற்றையும் (ஆசை) விட்டால்தான் அது கிடைக்கும் அப்பொழுது தான் இறைவன் என்ன என்று அவனுக்கு விளங்க தெறியும் இதற்கு பல நற்காரியங்கள் பல செய்ய வேண்டும் நல்லெண்ணம் சதாகாலமும் உள்ளத்தில் உருவாக்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டும் அந்த நற்செயல்களால் மட்டுமே அவனுடைய உள்ளத்தில் நல்ல எண்ணம் உருவாக ஆரம்பிக்கும்  நம் மனதில் பக்தி உண்டாகும் கோயிலுக்கு செல்வதும் நம் கடமையாக வைத்துக் கொண்டிருப்போம் இதற்கு உள்ளம் சரியாக இருந்தால் தான் முடியும்,  இந்த உடல் உறுப்புகள் சரியாக இயக்கத்துக்கு வந்து கொண்டிருந்தால் தான் முடியும்  உடல்  இல்லாமல் உள்ளத்தால் தனித்து நின்று செயல்பட முடியாது (என்னை வணங்குவதற்கே நான் மனிதனை படைத்தேன்)மனிதன் உலகில் வாழ்கின்றான் மனிதன் உலகில் இறைவனை வணங்க வேண்டும் அவன் இருளில் இருந்து வெளிச்சத்திற்கு வர வேண்டும் மனிதனுக்கு உள்ளம் ஒன்று படைக்கப்பட்டு அவன் தன் அவயங்களை கருவிகளாக பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கின்றான் இறைவனை வணங்குவதற்கும் நற்காரியங்களுக்கும் உடல் ஆரோக்கியம் தேவை, உடல் ஆரோக்கியத்துடன் இருந்தால் தான் நற்காரியங்களை செய்ய முடியும் நோயுற்று நலிந்து போனால் இந்த  உடலை வைத்துக்கொண்டு என்ன செய்ய முடியும் அரை மணி நேரம் இறைவனை வணங்கினால் ஆறு மணி நேரம் பாயில் படுத்துக்கொண்டு இருந்தால் நாம் இறைவனை எப்படி வணங்க முடியும் எனவே ஆரோக்கியத்தை காக்க வேண்டிய பொறுப்பு நமக்கு ஏற்படுகின்றது, ஆரோக்கியமான உடல் இருந்தால் தான் இறைவனை நாம் முறைப்படி வணங்க முடியும் இதனால் ஆரோக்கியத்திற்கு தேவையில்லாத உணவு வகைகளை நாம் பயன்படுத்தக் கூடாது ஆரோக்கியமாக வாழவேண்டும்  நாம் விரும்பினால் சத்துள்ள உணவை உட்கொள்ள வேண்டும் தேவையான அளவு தூக்கமும் நல்ல காற்றையும் குளிர்ச்சியான குளிர் தரும் இடங்களை கண்டு களிக்க வேண்டும் இவை அனைத்தையும் உங்கள் வெளியுறுப்புகள்  செய்கின்றன ஆனால் உங்கள் உள்ளம் செய்வதில்லை உங்கள் உடல் தான் குளிர்கின்றது  இதனால் உங்கள் உள்ளத்திற்கு குளிக்கத் தேவையில்லை நீங்கள் உணவு உண்ண வேண்டும், அதற்கு கையும் வாயும் சேர்ந்து வேலை செய்யும், உள்ளத்திற்கு பசி கிடையாது, நீங்கள் உறங்குகிறீர்கள், இது உங்கள் கண்களின் வேலை, உள்ளத்திற்கு உறக்கம் எது? அது உறங்கி விட்டால் உங்க உடலில் உயிர் ஏது? உள்ளத்தின் ஆற்றல்களால் நன்மையும் உண்டு தீமையும் உண்டு காமம், கோபம், தாகம், இரக்கம்,பாசம் இப்படிப்பட்ட உணர்வுகள் நம்மிடம் உள்ளன மனிதனுக்கு இவை அனைத்தும் ஒவ்வொரு சமயத்தில் பயன் தருகின்றது உடலை ஆரோக்கியமாக வைத்துக் கொள்ள சத்துள்ள உணவை நாம் உட்கொள்கின்றோம் ஆனால் பசி இல்லை எனில் நம்மால் எப்படி சாப்பிட முடியும் உங்கள் விரோதிகள் உங்கள் கையை வெட்ட காத்து நிற்கின்றார்கள் தற்காப்புக்கு கோபம் பயன்படுகிறது உங்கள் கோபம் பொங்கியதும்  கை கால்கள் இயங்குகின்றன உங்களை உங்கள் உள்ளம் எவ்வளவு திறமையுடன் காப்பாற்றுகின்றது பாருங்கள், உங்கள் எதிரியை உங்கள் கண்கள் பார்த்ததும் உள்ளம் உடனே கட்டளை பிறப்பிக்கின்றது சினம் பொங்குகின்றது கால்களும் கைகளும் தற்காப்புக்கு சண்டை செய்கின்றன சினம் என்றால் உள்ளாற்றலும் கை கால்களும்  எத்தனை வேகமாக இயங்குகின்றது உள்ளத்திற்கு இப்படி பல்வேறு ஆற்றல்கள் உள்ளன இதற்கு தூண்டுபவை முதலில்  கோபம் இவை அனைத்தும் உணர்ச்சிகளாக இடம் பெறுகின்றன உடல் முழுவதும் பரவியிருக்கும் சக்தி இடம்பெறுகிறது இந்த சக்திக்கு இயக்கும் ஆற்றல் என்று பெயர் உண்டு இது ஒரு குறிக்கோளை அடைவதற்கு  மனிதனின் அவையங்களை வேகமாக இயங்குகின்றது இதில் நுண்ணறிவை  பயன்படுத்துகின்றது இது பார்வை, கேள்வி, நுகர்வு, சுவை ,ஸ்பரிசம், இவை அனைத்தும் இதில் இடம்பெறுகின்றன எதிரில் உள்ள ஒவ்வொன்றையும் துப்பறிந்து உள்ளத்திற்கு செய்தி கிடைக்கின்றது இந்த ஆற்றல்கள் மாமிசத்தாலும் உதிரத்தாலும் ஆன அவயங்களுடன் தொடர்பு கொள்கின்றன பார்வை கண்ணுடன் தொடர்பு கொள்கின்றது, சுவை நாவுடன் சம்பந்தப்படுகிறது, கேள்வி செவியால் உருவாகின்றது ,இந்த உள்ளத்தின் ஆற்றல்கள்  அதன் ஆற்றல்கள் ஒவ்வொன்றுக்கும் தனிப்பட்ட முறையில் இருக்கின்றன, உணர்வுகள் & உணர்ச்சிகள் நிலையற்றவை அவர்கள் நிரந்தரமாகத் தோன்றுகிறார்கள் ஏனென்றால் நாங்கள் அவர்களிடம் சூழ்நிலையும் கவனமும் நமது மனதையும், நமது மனதின் செயல்பாடுகளையும் கவனித்தால், நமது எண்ணங்கள், உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகள் மற்றும் மன உந்துதல்கள் தொடர்ந்து மாறிக்கொண்டே இருப்பதை நாம் தெளிவாகக் காணலாம். ஒரு எண்ணம் மற்றொரு எண்ணத்திற்கு இட்டுச் செல்லும், மற்றும் பல எண்ணங்களாக உருவெடுக்கும் இவைகள்  நம்முடன் நிலையானதாகத் தோன்றுவதற்கு ஒரே காரணம், நாம் வழக்கமாக அவற்றுடன் இணைந்திருப்பதால்தான். இவைகள் எவ்வளவு தீவிரமாக இருக்கிறதோ, அவ்வளவு தீவிரமாக நாம் அவர்களுடன் இணைந்திருப்போம்.மேலும், இவைகள் நிலையற்றவையாக இருப்பதால், அவற்றிற்கு நிரந்தர சுய-இயல்பு இல்லை. அப்படியென்றால், நிரந்தரமான சுய-இயல்பில்லாதவற்றுடன் நாம் ஏன் இணைகிறோம்? அதற்குக் காரணம் நமது பழக்கமான= வழக்கமான போக்குதான். எனவே இந்த உதவியற்ற மற்றும் அடிக்கடி தீங்கு விளைவிக்கும் பழக்கத்திலிருந்து நம் மனதை விடுவிக்க விடாமுயற்சியுடன் மகிழ்ச்சியுடன் செயல்படுவேண்டும் நமது எண்ணங்கள், உணர்வுகள் மற்றும் உணர்ச்சிகள் மற்றும் மனத் தூண்டுதல்கள் ஆகியவற்றில் இருந்து நம் மனதை எவ்வளவு விடுவிக்கிறோமோ, அவ்வளவு இயற்கையானதும் கூட , மேலும் நாம் மன அமைதியையும் திருப்தியையும்அனுபவிக்கவேண்டும். இதெல்லாம்  வெறும் கனவு, திரைப்படம் மற்றும் மாயை போன்றது. உங்கள் மனம் பற்றற்றதாக இருக்கட்டும். உங்கள் மனம் அமைதியாகட்டும். கோபமும் காமமும் உள்ளத்தின் மிக சக்தி வாய்ந்த முக்கியமானவை சில சமயங்களில் உள்ளத்தின் கட்டளைக்கும் பகுத்தறிவுக்கும் உடன் பாடு ஏற்படும்  இவற்றினால் உள்ளத்திற்கு நன்மை கிடைக்கின்றது, இதனால் உள்ளம் தங்கு தடை இன்றி இறை பக்தியில் முன்னேறுகின்றது, ஆனால் எல்லா நேரத்திலும் உள்ளத்திற்கு அடி பணிவது இல்லை, சில சமயங்களில் உள்ளத்தின் கட்டளைக்கும் அடிபணிய மறுப்பதும் உண்டு அப்போது உள்ளம் அடிமையாகின்றது அப்பொழுது ஏற்படும் விபரீதங்கள் அளவிட முடியாதவை, உணர்ச்சிக்கு அடிமையானவர்கள் எத்தனை தூரம் இறைவழியில் பின்தங்கி விழுகின்றார்கள், தன் அறிவையும் திறனையும் முரண்பாடான வழிக்கு பயன்படுத்துகின்றார்கள், காமத்தை தணிப்பதற்கு அவன் அறிவாற்றல் அருமையான பல வழிகளை சொல்லிக் கொடுக்கின்றது, ஒரு விரோதியை தீர்த்து கட்டுவதற்கு அவன் சிந்தனை புதிய வழியை கண்டுபிடிக்கின்றது, குற்றங்களும் அட்டுழியங்களும் ஆராய்ந்து பார்த்தால் இதில் உண்மை என்னவென்று தெரியும் எத்தனை குற்றங்கள் நடக்கின்றன ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு விதம் ஒரு குற்றவாளி கையாண்ட முறையை அடுத்த குற்றவாளி கையாள்வது இல்லை, வழிப்பறி செய்தவன் என்றால் மற்றொருவன் அரசாங்க அதிகாரியை போல் நடித்து கொள்ளையடிக்கின்றான், ஒருவன் கத்தியால் குத்தி கொலை செய்தால் மற்றவன் நஞ்சுட்டிய உணவால் கொலை செய்கின்றான் இதற்கெல்லாம் காரணம் இவர்கள் உணர்ச்சிக்கு அடிமைப்பட்டவர்கள் அவர்களின் உள்ளத்தில் உணர்ச்சிகள் அவர்களை அடக்கி ஆளுகின்றன இவர்களின் அறிவும் ஆற்றலும் குற்றம் புரிவதற்கு பல பல புது வழிகளை கண்டுபிடித்துக் கொள்கின்றன, ஆனால் காமமும் கோபமும் இதற்காக படைக்கப்பட்டதில்லை, அவற்றிற்கு உள்ளம் அடிமை ஆவது எவராலும் ஏற்க முடியாது இவை என்றைக்குமே உள்ளத்துக்கும் பகுத்தறிவுக்கும் அடிமையாக இருக்க வேண்டியவை, இவற்றை நீங்கள் பழக்க வேண்டும் இல்லையேல் அவற்றால் ஏற்படும் விபரீதங்கள் பயங்கரமானவை உண்மையை உற்றுப் பார்த்தால் நம்மால் திருப்தி அடைய முடியவில்லை, பெரும்பாலோர் இப்படித்தான் இருக்கின்றார்கள், அவர்களுக்கு பகுத்தறிவு இருக்கின்றது, ஆனால் அவன் குரலுக்கு அவர்கள் மதிப்பு கொடுப்பது இல்லை. "ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் ஒரு மர்மமான நபராக இருப்பீர்கள் ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் பைத்தியமாக இருப்பீர்கள் ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் புத்திசாலியாக இருப்பீர்கள். ஆனால் மற்றவர்கள் பார்வையில் நீங்கள் தவறாக புரிந்து கொள்ளப்படுவீர்கள் ஒரு நீங்கள் சிலருக்கு நல்ல முன்மாதிரியாக இருப்பீர்கள் நீங்கள் மற்றவர்களுக்கு ஆபத்தாக இருப்பீர்கள் ஒரு சிலருக்கு நீங்கள் நல்ல நண்பராக இருக்கலாம் நீங்கள் என்ன  உணருகின்றீர்கள்? நீங்கள் மற்றவர்களின்  மனநிலையின் பிரதிபலிப்பு மட்டுமே. எனவே எப்போதும் நீங்களாகவே இருங்கள் மற்றவர்கள் உங்களைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல், எல்லாருடைய இருப்பிலும் பெரிய மகத்துவம் இல்லை, உங்களைப் போலவே அனைவரும்  வெளிப்படுத்தும் சுதந்திரமான பார்வை

இறைவா உன்னை தேடினேனே

இறைவா உன்னை தேடினேனே சுற்றி திரிந்த மலைகளும் தேடி பார்த்த ஆன்மீக வாதிகளும் வாழ்க்கை கற்று கொடுத்த நியதியும் ஒன்றுமில்லை ஒன்றுமில்லை அனுபவம் மிஞ்சும் என்பார் அதை கண்டவர்க்கு ஏது ஞானம் ஞானமே யாது அறிவீர் அறிந்தவனுக்கு இவ்வுலகில் பைத்தியம் என்ற பெயர் இயற்கையிலே வரும் அன்பு எல்லா உயிர்களிடத்திலும் உண்டு அதை தேடி ரசித்தவனுக்கே உரியது அந்த அனுபவம் உயிரும் உடலும் சேர்ந்த பயணம் மண்ணுக்கே சென்று முடியும் உன் சூட்சூம சக்தியின் பயணம் உன்னை யார் என்று அறிவாய் பல யோகங்கள் செய்வாய் தன்னை அறிய தவம் செய்வாய் வீன் வெட்டி வாய் ஜாலம் பழகுவாய் கேட்டதும் படித்ததும் பிதற்றி திரிவாய் தன்னை யார் என்று சுட்டி காட்ட தெய்வம் வருமா தன்னில் இருப்பவனை தொட்டு காட்ட குரு வருவாரே உன் பல கோடான கோடி கர்மம் வழி விடுமா தர்மத்தின் வழியால் நிலை நிருத்த குரு அருள் ஒன்றே போதுமே குரு வாழ்க குரு பரபிரம்மம்

குருவை அறியாதவன் குருடன்

குருவை அறியாதவன் குருடன் குருவே ஞானம் என்பார்கள் நாம் பல இடங்களில் பல தடவை கேட்டு இருக்கோம், படித்து இருக்கோம், நாம் என்ன நினைப்போம், குரு தான் ஞானமாக இருக்கின்றார் என்று முடிவு கட்டி விடுவோம், அப்புறம் என்ன இந்த புருஷ நெறியில் குருவிற்கு சேவை செய்ய போட்டி போட்டு தலையில் முண்டாசு கட்டிக் கொண்டு நிற்போம், பட்டு வேட்டி கட்டிக் கொண்டும், இடுப்பில் பஞ்ச கச்சம் கட்டிக் கொண்டும், கைகளில துணியை வைத்துக் கொண்டும், இருப்பவனும் உண்டு. தலையிலும் கக்கத்திலும் வைத்திருப்பவனும் உண்டு இப்படிப்பட்ட குருவும் சீடனும் தகுதியில்லாதவர்கள், தேவையில்லாதவர்கள், குருவிற்கு குரு என்றால் என்ன என்று பொருள் கேட்டால் புத்தகத்தின் பக்கத்தை புரட்டுவான், குரு என்றும் (கு ) என்றால்  என்ன என்று கேட்பான், எல்லா சீடனும் சொல்வார்கள்,  அஞ்ஞானம் என்றும் (ரு)  என்ன என்று கேட்டால்( ரு )என்றால் பிரகாசம் இப்படி குருவும் சீடனும் குருடாட்டம் ஆடுவார்கள், இப்படி விளக்கம் சொல்லி கொண்டு இருப்பார்கள், இந்த ஞானம் தான் மிகப்பெரிய ஞானம் என்றும் இதைவிட பெரிய ஞானம் எங்கும் கிடையாது என்றும் குரு பொலந்து கட்டுவார்கள், அதாவது (கு) என்ற அஞ்ஞானத்தை அடக்கி ஞானத்தை தானம் செய்கின்ற பகவானுக்கு தான் தேவ சொரூபத்துக்கான பெயர் சத்குரு என்றும் பெயர். என்றும் மிகப் பெரிய வேதாந்த ரகசியத்தை சொல்லிக் கொடுப்பவர் தான் இந்த கூறுகெட்ட குரு அடிமாட்டு சீடர்களும் தலையை ஆட்டி கையை கூப்பி நமஸ்காரம் செய்வார்கள். இதுதான் இந்த குருட்டு குருமார்களும் சீடர்களும் கொடுக்கும் விளக்கம் குருவே ஞானம் என்பார்கள் குருவின் விளக்கம் கேட்டால் இந்த விளக்கம் தருவார்கள், சரியா தவறா என்று யோசிக்கிற புத்தி இந்த குருவுக்கும் இல்லை சீடனுக்கும் இல்லை. வேதாந்தம் என்றால் உபநிஷதம் இருக்கும் அல்லவா, இந்த வேதாந்தத்தில் ஒரு நிரூபனம் உண்டு ஒரு கயிறு இருக்கின்றது அந்தக் கயிறு நாம் நடந்து போகின்ற பாதையில் வழியில் தென்படுகின்றது, அந்தப் பக்கமாக ஒரு மாட்டு வண்டி சென்று கொண்டிருந்தது, அந்த மாட்டு வண்டியில் இருந்து ஒரு கயிறு அவிழ்ந்து கீழே விழுந்து இருக்கின்றது, அது இருள் நிறைந்த இடம். அந்த இருள் நிறைந்த இடத்தில் ஒருவன் போகின்றான். அந்த வழியே போகின்றவன் அந்த கயிறைப் பார்த்து பாம்பு என்று நினைத்துக் கொண்டு பயந்து விட்டான், அவன் ஒரு தென்னை ஓலையில் நெருப்பை பிடித்துக் கொண்டு அந்த வழியே சென்றவன்.அந்த தென்னை ஓலை நெருப்பு வெளிச்சத்தை எடுத்துக்கொண்டு சென்று அந்த கீழே இருந்த கயிற்றை பார்க்கின்றான்,  அதை பார்த்து அவன் பயந்து ஒதுங்கி நடுங்கி நின்று கொண்டிருந்தான், அவன் உடம்பெல்லாம் வியர்த்துப் போய்விட்டது. ரத்தம் சூடாகிவிட்டது, அவன் சுற்றி முற்றிலும் பார்க்கின்றான், அவனுக்கு தெரிந்து விட்டது பாம்பு தான் இங்கே இருக்கின்றது என்று, அவன் உடனே அந்த தீப்பந்தத்தை எடுத்து சுற்றிப் பார்க்கின்றான் அங்கு பக்கத்தில் ஏதாவது கம்பு இருக்கின்றதா  அந்த நிலா வெளிச்சத்தில் நடுவில் படுத்து கொண்டிருக்கும் அந்த பாம்பு இரையை சாப்பிட்டு விட்டு நெளிந்து கொண்டு படுத்து இருக்கின்றது என்று, அவன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றான் இவன் புத்திக்கு எட்டியது பாம்பு தான் என்று  இரை சாப்பிட்டுவிட்டு படுத்து சுருண்டு இருக்கின்றது,என்று  இவன் மெல்ல சுற்றிப் பார்க்கின்றான் பக்கத்தில் இருக்கும் கம்பு கிடைக்கின்றதா என்று பார்க்கின்றான் ஒரு கம்பு எடுத்து மெல்ல மெல்ல நகர்ந்து நச்சென்று அதை தலையில் அடித்தான். இந்த கயிற்றில் முதல் முடிச்சு அதன் முனை அந்த முடிச்சு பாம்பின் தலை போல இருக்கின்றது, அடித்தான் அடித்தான் பாம்பும் இறந்து விட்டது என்று நினைத்தான், இவனும் ஓடிக் கொண்ட அடித்தான் அந்தப் பாம்புக்கு எந்த அசைவும் இல்லை, இந்த பாம்பை எடுத்து பாம்பை புரட்டி போட்டான், இந்த பாம்பையும் கையில் உள்ள கம்பினால் தூக்கினான் இந்த வெளிச்சத்தில் தெரிந்தது, இது வெறும் கயிறு என்று. இந்த கயிறை அடித்து கொன்றான் இவன். இதுவே வேதாந்தம் சொல்லக்கூடிய கதை இந்த மாயை பற்றி சொல்லும் பொழுது இந்த கதையை சொல்வார்கள் இப்படி இந்த அஞ்ஞானத்தினால் இருக்கக்கூடிய மயக்கத்தினால் வெறும் கயிற்றை பாம்பு என்று நினைத்து அதை அடித்து கொள்ளக்கூடிய செயலை போல இந்த முட்டாள் குருமார்களும் குரு என்பதற்கு பொருள் தெரியாமல் சீடர்களை வளர்த்து வைத்திருக்கின்றார்கள், குரு என்றால் அஞ்ஞானத்தை அகற்றி ஞானம் வழங்குபவர் என்றும் கதை விடுவான், இதை இந்த சீடர்கள் கூட்டம் பரம்பரை பரம்பரையாக இதை சொல்லிக் கொண்டே இருப்பார்கள், இவனுக்குத் தெரியாது அது என்ன என்று கூறு என்றால் என்ன என்று இவனுக்கு தெரியவே தெரியாது, ஸ்லோகங்கள் சொல்கின்றது குரு சாட்சாத் பரப்பிரம்மம் என்று குரு என்றால் யார் சாட்சாத் பரப்பிரம்ம் உண்மையிலேயே குரு என்பது பரப்பிரம்ம சொரூபம் என்று சொல்லி வைத்திருக்கும், அது கூட இவனுக்கு விளங்காது, இவன் அதற்கு கற்பனையில் மயக்கத்தில்  மாயையில் அஞ்ஞானத்தில் இவன் உளறிக் கொண்டே இருப்பான், காலம் காலமாக விளங்க வைத்துக் கொண்டு இருப்பான், தீட்சை கொடுப்பதற்கு முன் குரு என்றால் என்ன என்று? குரு என்றால் அஞ்ஞானம் ஆகிய இருளை அகற்றி ஞானக்கண்ணை திறந்து கொடுப்பவர், தான் குரு என்று, ஞானமாக இருக்கக்கூடிய கண்ணை அறுத்து பிளந்து ஞானமாக இருக்கக்கூடிய ஞானக்கண்ணை எடுத்துக் கொடுப்பவர் தான் குரு என்று நினைப்பான், இதுதான் இந்த அஞ்ஞான கூட்டத்தின் செயல் உனக்கு உன்னுடைய வயிற்றில் மலம் இருக்கின்றது, அல்லவா இந்த மலம் இருக்கின்ற மாதிரி உன்னுடைய அறிவிலேயே மலம் இருக்கின்றது அல்லவா, அஞ்ஞான மலம் இந்த மலத்தை எடுத்து ஞானத்தை கொடுத்து நிறைக்கும் பொழுது அந்த இடத்தில் அஞ்ஞான மலத்தை யாராவது வைத்து இருப்பார்களா? இந்த வயிற்றில் உள்ள மலம் இந்த மலத்தை நீ போக்கிவிட்டு இருப்பாயா இல்லை அந்த மலத்தை வயிற்றுக்கு முன்னாடி கட்டி வைப்பாயா? யாரும் கட்டி வைக்க மாட்டார்கள் அல்லவா, மலத்தை நீக்கி மலமற்ற நிரூபணமாக உள்ள ஒன்றை கொடுக்கும் பொழுது அந்த மலத்தை அங்கு வைத்துக் கொள்ள தேவையில்லை, நான் மலத்தை கலைந்து விட்டேன் என்று சொல்லிக்கொண்டு மலத்தை ஒரு துணியில் கட்டி வயிற்றின் முன் பக்கமாக கட்டி தொங்க விட்டால் என்ன எப்படி இருக்கும், அது மாதிரி தான் குரு என்றால் (கு) என்று சொல்வது அஞ்ஞானம், என்றால் (ரு) என்றால் பிரகாசம், என்றால் அஞ்ஞான மலத்தை கலைந்து (ரு) என்ற பிரகாசத்தை கொடுப்பவர் குரு என்றால்( ரு) என்றால் பிரகாசம் மட்டும் போதுமே (கு) என்ற அஞ்ஞான மலத்தை ஏன் வைத்திருக்கின்றாய், என்றால் அந்த முட்டாள் கூட்டத்திற்கு பதில் சொல்லத் தெரியாது அஞ்ஞானத்தை ஏன் முன்னாடி வைத்துக் கொள்ள வேண்டும், பிரம்ம சொரூபமாய் இருக்கக்கூடிய இடத்தில் உன் வீட்டில் உள்ள அழுக்குகளை உன் வீட்டிற்கு முன்னாடி கட்டி தொங்க விடுவாயா? விடமாட்டான் அல்லவா? அந்த மாதிரி (கு) என்பது அஞ்ஞானமாக இருந்தால் (ரு) என்பது பிரம்ம சொரூபமாக இருந்தால் இந்த அஞ்ஞானமாக இருக்கக்கூடிய( கு,) இருக்கின்றது இந்த (கு)  என்றஎழுத்தை வெளியே போட வேண்டியதுதானே, எதற்காக இந்த(கு) முன்னாடி இருக்க வேண்டும் அப்படி என்பது இவனுக்கு யோசிக்க தெரியவில்லை, இதைக் கூட சிந்திக்க கூடிய திறமை இல்லாத குருமார்கள் ஆயிரம் ஆயிரம் சீடர்கள் உண்டு பண்ணி எந்த பிரயோஜனமும் இல்லை, இந்த கூமுட்டை குருவிற்கு வரக்கூடிய சீடர்களும் இதைவிட ஆயிரம் கூமுட்டையாக உள்ளவர்களும் எடுத்துச் சொல்ல வேண்டிய விஷயத்தை சொல்ல வேண்டும், நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள். இது சரியா சரியான நடைமுறையில் உள்ளதா என்று? இதனால்தான் திருமந்திரத்தில் (தெளிவு குருவின் திருமேனி கானல் )இவன் இந்த குருவின் திருமேனி என்றால் உடம்பு அல்லவா என்று  இந்த உடலை பார்ப்பது தான் ஞானம் இதுதான் தெளிவு என்றும் நினைப்பான், தெளிவு குருவின் திருமேனி கானல் என்பது மிகவும் ஆழமாக இருக்கக்கூடிய ஒரு பரம ரகசியம், ஒரு விஷயம் , அதுதான் ஞானம், இதுவே ஞானசொரூபம், என்று சொல்வது, இவனுக்கு அந்த விளக்கம் தெரியாது அதனால் இவன் இப்படி சொல்லிக்கிட்டே வாழ்க்கை முழுவதும் அழுதுகிட்டே இருப்பான், இதற்குத்தான் இயேசுபிரான் பரிசுத்தமானவற்றை நாய்கள் முன்னால் போடாதீர்கள் என்று, அதை ஏன் சொன்னார் என்று தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் அல்லவா, அதையும் பார்ப்போம் பரிசுத்தமானதூம் நாய்க்கும் என்ன சம்பந்தம் எப்பொழுதாவது யோசனை பண்ணது உண்டா? பரிசுத்தமானதை நாய்க்கு போடாதே என்று ,இந்த உலகத்தில் நாய் எங்கேயாவது பரிசுத்தமானதை சாப்பிடுமா? சாப்பிடாதே.! பரிசுத்தமான உணவை கொடுத்தால் சாப்பிடுமா சாப்பிடாது, எதற்கு இந்த தொடர்பு இயேசு கிறிஸ்து சொல்கின்றார், இது அவருடைய சீடர்களுக்கும் தெரியும், பரிசுத்தமானதை நாய் சாப்பிடாது. தேவையில்லாத உணவைத்தான் நாய் சாப்பிடும்.  ஏன் கிறிஸ்து தெரிந்த விஷயத்தை போதனையாக சொல்லி இருக்க வேண்டும் அதற்கு ஒரு விஷயம் இருக்க வேண்டும், நாய் எப்பொழுதாவது பரிசுத்தமானதை தின்னாது, இதுபோல நுணுக்கமான ஞான விஷயத்தை குரு என்ற பரிசுத்தமான விஷயத்தை இந்த நாய்கள் தின்னாது என்றும்,  நாய்க்கு என்று தனி குணம் உண்டு, அது அசுத்தமான மலத்தை தின்னும், அதே சமயத்தில் பரிசுத்தமான பொருளை போட்டால் என்ன பண்ணும் என்றால் அதன் மேல் அது சிறுநீர் கழித்து விடும், அதனால்  தான் கிறிஸ்து பரிசுத்தமானதை நாய்கள் முன்னால் போடாதீர்கள் என்றும். நாய்கள் மலத்தைத் தான் தின்னும், பரிசுத்தமான பொருளை கொடுத்தால் தின்னாது, இந்த குரு என்ற பரிசுத்தமான திருமேனியை நாய்களுக்கு போடாதீர்கள் என்று பொருள்.

அணுவும் =இருளும்

இருள் நிறைந்த அணுவுக்கு அணுவாய் அணுவில் அதன் உள் உள்ள அறிவாய் அந்த அறிவோடும் அறிவாய் அறிந்து அந்த ஆனந்த அனுபவ அறிவு மையமாய் அணு அணுவாய் அணுவினில் அதன் உள்ளே உள்ள ஒளியாய் ஒலியோடு ஒளியாய் ஏக பராபர வெளியாய் அதன் அணு அணுவாய் அணுவினில் உள்ளுக்குள் உள்ள தொனியாய் தொனியோடு தொனியாய் ஏகநாதனாய் அதன் ஓங்காரமும் அணுவுக்குள்  உள்ள இருள் இருளோடு இருளாய் ஏக பரிபூரணஆணந்தமாய் சச்சிதானந்தமாய் அணுவில் இருக்கும் நானும், அறிவில் இருக்கும் நானும், ஒளியில் இருக்கும் நானும், தோனியில் இருக்கும் நானும், இருளில் இருந்த நானே என் மயமான சச்சிதானந்த ஏக பராபரனே

செவிச்செல்வம்

உங்களுடைய காதுகள் இன்னிசையையும் கேளிக்கூத்துகளையும் கேட்கின்றது இந்த செவிகளின் உதவியால் உங்களால் இறைவனின் பேச்சை கேட்க முடியுமா? நிச்சயமாக முடியாது எழுத்தோ மொழியோ இல்லாமல், வார்த்தையோ குரலோ இல்லாமல் பேசப்படும் இந்தப் பேச்சை நீங்கள் கேட்க விரும்பினால் உங்கள் மனதின் செவிக்கு திறமை வேண்டிய சூழ்நிலை இருக்கின்றது. =========== உன் உள்ளம்=========== இறைவனை அறிய மனிதனின் அவயங்களில் எந்த உறுப்பும் கிடையாது உள்ளம் ஒன்று தான் , இந்த சிறப்பு மிக்க உள்ளம் மனிதனிடம் இருப்பதால்தான் அவன் மற்ற படைப்புகளை விட சிறந்து விளங்குகின்றான், உள்ளம் தான் இறைவனை அறிகின்றது, அது தான் அவனை நெருங்குகின்றது சதாகாலமும் இறைவனை தேடிக் கொண்டே இருக்கின்றது, அதுவே தான் இறைஞானம் அனைத்தையும் தனக்குள் சேகரித்துக் கொள்ள  முயற்சி செய்கின்றது, உள்ளம் என்ற சக்தி வாய்ந்த அரசன் மற்ற உறுப்புக்கள் அனைத்தையும் அடக்கி ஆண்டு வேலை வாங்குகின்றான், அதன் கட்டளையை மீறும் துணிவு கண்ணுக்கும் நாவுக்கும் கிடையாது, அதன் தீர்ப்பை மாற்றும் துணிவு காலுக்கும் காதுக்கும் கிடையாது, அதன் அடக்கு முறையை தகர்த்தெறியும் துணிவு எந்த உறுப்புக்கும் கிடையாது, உறுப்புக்கள் அனைத்தும் உள்ளத்தின் கட்டளையை தான் பின்பற்றி ஆக வேண்டும் மனத்தின் ஆட்சி மனிதனின் உடல் முழுவதும் வியாபித்து நிற்கின்றது =========தூய்மை  அன்பு ======== மனம் எப்பொழுதும் தூய்மையுடன் இருக்க வேண்டும், இறைவன் மீது நாம் பேரன்பு கொண்டாள் அந்த அன்பின் எதிரொலியாக, நாம் மற்ற அனைத்தையும் மறந்து விட்டால், இறைவனின் பேரன்பு அதற்கு உண்டு. இறைஞானம் பொங்கிப் பெருக வசதி உண்டு, நாம் தீயவழியில் திரும்பிவிட்டால் இறைவனின் வெறுப்பும் அதற்குண்டு, பிறகு இறைஞானம் மனதின்  உள்ளத்தில் ஒளி விடுவதற்கு வழியே இல்லை ,மனத்துக்கு தான் தண்டனை அளிக்கப்படுகிறது மனம் தான் வெகுமதியையும் பெறுகிறது, நல்லதை செய்யும் மனம் நன்மையடைகிறது, தீமையை செய்யும் மனம் தண்டனைக்கு உள்ளாகிறது, உங்களை கெட்டவர் என்று தீர்மானிப்பதனால் ,இதனால்  நம் மனத்தையே நாம் முதலில் ஆராய வேண்டும், நம்மை பற்றி நாமே என்ன எண்ணுகின்றோம்? என்று  நெஞ்சில் கைவைத்துப் பாருங்கள் உங்கள் மனம் தூய்மையான  தன்மை அடையும் வரை உங்களுக்கு தூய்மையானவர் என்ற பெயர் பொருந்தாது, விஷம்சேர்க்கப்பட்ட தேனை யார் தான் விரும்பப் போகிறார்கள்? உங்கள் மனதில் விஷமத்தனமான திட்டம் உருவாகிக் கொண்டிருக்கும் போது உங்கள் சிரிப்பில் உள்ள இனிப்புக்கு யாருக்கு  தான் பயன் தரப் போகின்றது. இறை வணக்கமும் பக்தியும் இறைவனின் வழியில் நடப்பதாக நாம் சொல்கின்றோம் உண்மையில் உங்கள் உடலில் எந்தப் பகுதி இறைவணக்கம் கூறுகின்றது தெரியுமா? உங்கள் உள்ளம் தான் இறைவணக்கம் புரிகின்றது இறைவனை வணங்குவதும் அவனுக்கு பக்தி செய்வதும் தான் உங்கள் மனதில் பக்தி உருவாகும்  அப் பொழுது அதன் அதிர்வலைகள் உங்கள் அவயங்களில் ஏற்படுகின்றன உங்கள் மனதில் தீய எண்ணம் உருவாகும் பொழுது உங்கள் அவயங்கள் செயல் புரிகின்றன, மனதில் பக்தி ஏற்படாமல் உங்களால் இறைவனுக்கும் பக்தி செய்ய முடியுமா ,மனதில் தோன்றும் தீய எண்ணமும் நல்ல எண்ணமும் உடனுக்குடன் உங்கள் அவயங்களால் செயல்படுத்தப்படுகின்றன உண்மையில் பக்தன் என்ற பெயர் மனதுக்கு தான் பொருந்தும், மனதின் தூண்டுதலால் தான் இறைவணக்கம் உருவாகின்றது மனதின் உணர்வினால் தான் மனிதன் நிலையின்றி தடுமாறுகின்றான், அதனால் தான் அவன் அறிவுக்கு பொருந்தாத செயல்களில் ஈடுபடுகின்றான் (சட்டியில் இருந்தால் தான் அகப்பையில் வரும்) மனத்தில் உள்ளது தான் செயலில் வரமுடியும், தான் என்னாத ஒன்றை தான் சிந்திக்காத ஒன்றை எந்த மனிதனும் செய்யப் போவதில்லை =====ஆன்மீகமும் மனமும்===== நம்முடைய மனம் எப்படி இருக்கின்றது அதைப்பற்றி நாம் நன்கு தெரிந்து கொள்ள வேண்டும், மனதை நாம் அறிந்து கொண்டால் தான் இறைவனை அறிந்து கொள்ள முடியும் மனதை அறிந்து கொள்ளாதவர்கள் இறைவனை அறிந்து கொள்ள முடியாது நம் மனதைப் பற்றியே நம்மால் ் தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லை என்றால் மற்றவர்களை பற்றியும் மற்றவற்றைப் பற்றியும்  எப்படி அறிந்து கொள்ள முடியும், ஆன்மீகத்துறையில் பெரும்பாலோர் மனதை அறிந்து கொள்ளாமலேயே பின்தங்கி விடுகின்றார்கள்,  தம் மனதைப் பற்றியும் தன்னுடைய உணர்வுகளைப் பற்றியும் எண்ணிப் பார்ப்பதில்லை,  தம் மனதைப் பற்றியே அறிந்து கொள்ளாமல்  நாம் எவ்வாறு தியானம் பக்தியில் பிறவேசிக்க முடியும்  நம் மனம் வீணான எண்ணங்களுக்கு அடிமையாகி கிடக்கின்றது அதில் ஒரு சில வேலை சிந்தனையின் சிறப்பால் மேல் நோக்கி உயறமுடியும் இன்னும் சில சமயம் உணர்ச்சிகளுக்கு அடிமையாகி அதல பாதாளத்தில் விழுந்து விடமுடியும் எல்லாம் வல்ல இறைவன் மனிதனின் மனதை எப்படி எல்லாம் ஆட்டி படைக்கின்றான் அவனுடைய ஆன்மீக சக்தி கைகளில் மனிதனின் உள்ளங்கள் தடுமாறி வீழ்கின்றது

ஓம் பிள்ளையார் சுழி

வேகாக் கால், போகாப்புனல் ரெண்டையும் உடம்பிலே கண்டுபிடிச்சிட்டாக்க ... சாகாத்தலைக்கு வழி பொறந்திடும். இனிமேல் முழுக்க முச்சூடும் போகாப்புனல் பற்றிதான் பார்க்கப் போறோம். அதுக்கு புள்ளையார் சுழி போடுவோமா ? உ உ'காரம் ! "அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி பகவன் முதற்றே உலகு" - திருக்குறள் எழுத்துக்கள் 'அ'-இல் தொடங்குவதுபோல ... நம்முள்ளே உள்ள கடவுள்தன்மையும் அ'காரத்திலேயே துடங்குகிறது ... என்பதுதான் குறளின் அர்த்தம். அ'காரம் ! "ஓம் எனும் ஓங்காரத்துள்ளே ஒருமொழி ஓம் எனும் ஓங்காரத்துள்ளே பலபேதம் ஓம் எனும் ஓங்காரம் ஒண்முத்தி சித்தியே" - திருமூலர் மந்திரத்தில் பெரிசு மற்றும் முதன்மை'னு சொல்லக் கூடியது ஓம். ஏன்'னா ... அ + உ + ம் = ஓம். அ'காரம் அறிவு ; உ'காரம் உணர்வு ; ம'காரம் நினைவு. இதுதானே எல்லாம் ? அறிவு, உணர்வு, நினைவு ... இந்த மூனும் சேர்ந்ததுதானே ... மனுஷ வாழ்க்கை ? அ'காரம் சிவன் ; உ'காரம் சக்தி ; மகாரமானது நமக்குள் இருக்கும் 'ஒன்று" ... அந்த ஒன்றுதான் - பிரம்மம். அ'காரம் சூரியன் ; உ'காரம் சந்திரன் ; மகாரம் அக்னி. "ஊமை எழுத்தே உடலாச்சு மற்றும் ஓம் என்ற எழுத்தே உயிராச்சு ஆம் இந்த எழுத்தை அறிந்து கொண்டு விளையாடி கும்மி அடியுங்கடி" - கொங்கணர் அ'காரம் சொன்னிங்க, உ'காரம் சொன்னிங்க, ம'காரம் சொன்னிங்க ... இதெல்லாம் சரி. 'ஆம் இந்த எழுத்தை அறிந்துக் கொண்டு கும்மி அடிங்கடி'னு கொங்கணர் சொல்லி இருக்காரே ? 'ஆம்' காரம்'னு ஒன்னு இருக்குதா ? : சரி உடு. அந்த பாட்டை எப்படி படிக்கணும்'னா ... "ஓம் என்ற எழுத்தே உயிராச்சு ஆம் இந்த (ஓம் என்ற) எழுத்தை அறிந்து கொண்டு" னு படிக்கணும். இப்போ சொல்லிக்கிட்டு வர்றது ... முச்சூடும் ... அ'காரம், உ'காரம் மற்றும் ம'காரம் ... இந்த மூனைப்பத்திதான். லலிதா சஹஸரநாமத்திலே வருமில்லே ? "ஹ்ரீங்கார ஓங்கார ஆங்கார சக்தி" சரி. இதைப்பத்தி மத்தவங்க சொல்லி இருக்கறதைப் பார்ப்போம்... "பெட்டியிலே உலவாத பெரும்பொருள் யீதென்று எட்டிரண்டு தெரியாதே என்கையில் கொடுத்தீர்கள்" - வள்ளலார் உடம்பிலே இருக்கற ஒன்னு. அதை தனியா எடுத்துட்டுப் போயி போட்டியிலே அடைச்சிக்க முடியாது. அது அந்த உடம்புக்குள்ளேயேதான் 'வச்சி செய்யணும்' அது என்னா எட்டிரண்டு ? தமிழ் எண்களில் 8'ங்கறது ... 'அ' மாதிரி இருக்கும். தமிழ் எழுத்திலே 2'ங்கறது 'உ' மாதிரி இருக்கும். அ & உ அகரம் & உகரம் ! "அ'காரம் என்ற அட்சரத்தில் அவ்வு வந்து உதித்ததா ? உகாரம் என்ற அட்சரத்தில் உவ்வு வந்து உதித்ததா ? அகாரமும் உகாரமும் சிகாரம் இன்றி நின்றதா? விகார மற்ற யோகிகாள் விரித்துரைக்க வேணுமே" - சிவ வாக்கியர் "ஓரெழுத்து ஒருபொருள் உணரக் கூறிய சீரெழுத்தாளரைச் சிதைய செப்பினோர் ஊரிடைச் சுணங்கனாய்ப் பிறந்திங் கோருசம் பாரிடைக் கிருமியாய்ப் பழகுவர் மண்ணிலே" - திருமூலர் ஓரெழுத்து, ஊமை எழுத்து, பேசாத மந்திரம், கலீமா, மௌன அட்சரம் ... இப்படி பரிபாஷையாக சித்தர்கள் சொன்னது இந்த ஒரு பொருளைத்தான். இந்த ஒரு பொருளே நம்முள் இருக்கிறான் ... இறைமையைக் குறிப்பிடும் அந்த ஒரு எழுத்து சி'காரம். சி'காரம் என்பது அ'காரம், உ'காரம் மற்றும் ம'காரத்தினை ... நம் உள்ளுக்குள் வைத்து உருவேற்றக் கிடைப்பதாகும். உலகத்தில் உள்ள மதங்கள் எல்லாமுமே ... இந்த ஒரு பொருளைத் தான் இறையாக போதிக்கும். அறிவால் அறிகின்ற மெய்ப் பொருளை அறிந்து, உணர்வால் உணர்ந்து யோக சாதனை செய்து ... நினைவால் அதனை நித்தமும் இருத்தி வைத்திருந்தால் ... கடவுளாகிப் போய்விடுவோம். "செத்திடவும் பிறந்திடவும் இனிச்சாவா திருந்திடவும் இத்தனையும் அறியாதார் அறியும் அறிவு எவ்வறிவோ ஒத்தநிலம் ஒத்தபொருள் ஒரு பொருளாம் பெரும் பயனை அத்தன் எனக்கருளியவாறு யார் பெறுவார் அச்சோவே" - திருவாசகம் "உடலுக்குள் நீ நின்று உலாவினதைக் காணாமல் கடல் மலைதொறும் அலைந்து கால் அலுத்தேன் பூரணமே" - பட்டினத்தார் வானுக்குள் ஈசனைத் தேடும் மருளர்காள் தேனுக்குள் இன்பம் சிவப்போ கருப்போ தேனுக்குள் இன்பம் சிறந்திருந்தாற் போல் ஊனுக்குள் ஈசன் ஒளிந்திருந்தானே" - திருமூலர் "சிற்றம்பலமும் சிவமும் அருகிருக்க வெற்றம்பலத்தை விட்டோமே" - பட்டினத்தார் "பொருளாக் கண்ட பொருள் எவைக்கும் முதல் பொருள் ஆகிப் போதம் ஆகித் தெருள் ஆகிக் கருதும் அன்பர் மடிதீரப் பருக வந்த செழுந்தேன் ஆகி அருள் ஆனோர்க்கு அகப்புறம் என்று உன்னாத பூரண ஆனந்தம் ஆகி இருள் தீர விளங்கு பொருள் யாது ? அந்தப் பொருளினை யாம் இறைஞ்சி நிற்போம்" - தாயுமானவர் ஊற்றை சடலமடி உப்பிருந்த பாண்டமடி மாற்றிப் பிறப்பதற்கு மருந்தெனக்கு கிட்டுதில்லை மாற்றிப் பிறப்பதற்கு மருந்தெனக்கு கிட்டுமென்றால் ஊற்றை சடலம் விட்டே என் கண்ணம்மா உன்பாதம் சேரேனோ" - அழுகணி சித்தர் ஊத்தை சடலமென்று எண்ணாதே - இதை உப்பிட்ட பாண்டமென்று எண்ணாதே பார்த்த பேருக்கே ஊத்தையில்லை - இதைப் பார்த்துக்கொள் உன்றன் உடலுக்குள்ளே" - கொங்கணச் சித்தர் "உடம்பினைப் பெற்ற பயனாவது எல்லாம் உடம்பினுள் உத்தமனைக் காண்" - ஔவையார் ----------

அகத்தின் கண்

கண்கள் அனைத்தையும் பார்க்கின்றன மண்ணில் முளைக்கும் புற்பூண்டுகளையும் விண்ணில் இருக்கும்க்கும் விண்மீன்களையும் அவை பார்க்கின்றன, ஆனால் அவற்றிற்கு இறைவனைப் பார்த்து அறியும் ஆற்றல் கிடையாது இறைவனின் உருவத்தையோ அவனுடைய  செயல்முறைகளையோ இந்த கண்கள் பார்த்து அறியாது,  உருவமும் உருவ அமைப்பும் இல்லாத அவனை உங்களால் எப்படித்தான் கண்டு உணர முடியும், இதற்கு உங்கள் புறக்கண்களை ஏன் வீணாக பயன்படுத்துகின்றீர்கள், ஆனால் இறைவனை பார்ப்பதற்கு உங்களிடம் வேறொரு கண் உண்டு அதற்கு புறக்கண் என்று பெயரிட முடியாது, உங்கள் மனக்கண்ணை திறந்து பாருங்கள் அந்த கண் புறக்கண்ணை விட சக்தி வாய்ந்தது புறக்கண்கள் எதிரில் உள்ளவற்றையும் அண்மையில் உள்ளவற்றையும் மட்டுமே பார்த்து அறிகின்றன, தூரத்தில் உள்ளவை பின்னால் இருப்பவை நாளைக்கு நடக்கப் போகின்றதை நுண்ணிய அமைப்பு பெற்றவை, இவற்றை உங்கள் பறக்கண்ஙகளால் கண்டறிய முடியாது, அனைத்தையும் உங்கள் மனக்கண் எளிதில் பார்த்து தெரிந்து கொண்டு விடும் இறைவனைப் பார்க்கும் ஆற்றல் இந்த கண்ணுக்கு தான் உண்டு