உள் அளவீடு

 ஏராளமான குருமார்கள்,ஏராளமான வழிமுறைகள்,ஏராளமான சம்பிரதாயங்கள்,ஏராளமான சித்தாந்தங்கள் என ஏராளம் பிரிவுகளாக ஆன்மீகம் விரிந்து கிடக்கின்றது. இவற்றில் எந்த வழிமுறையை பின்பற்றுவது என போகப்போக ஆன்மீக பிரயாணம் மேற்கொள்பவர்களுக்கு சந்தேகம் எழும்ப ஆரம்பிக்கின்றது.இது சகஜமான சந்தேகமே.ஏனெனில் இன்றைய காலகட்டத்தில் உண்மையை அறிந்தவர்களை எப்படி கண்டறிவது என்பதில் பெருத்த குளறுபடியே நிகழ்கின்றது.அனைவரும் தத்தமது வழிமுறையே சிறந்தது எனக் கொண்டு முன்னுக்கு செல்கின்றனர்.அவர்களாக அவர்களை அளவிட்டு கொள்வதிலும் சிரமம் தான் நிலவுகின்றது. அப்புறம் எதனைக் கொண்டு ஏனையவர்களை அளவிட்டு தெரிந்து கொள்வதாம்? ஏனெனில் தக்க அளவீட்டுமுறை எதுவென தெரியாத காரணத்தினால் எதனைக் கொண்டு அளவீடு செய்வதாம்? எந்த அளவுகோலை கைக்கொள்ளுவதாம், அல்லவா?

எந்தவொரு சாதனை சம்பிரதாயங்களும் முடிவானவை அல்ல,யோகமாயினும் தத்திரமாயினும் இவை ஆரம்பநிலை கருவிகளே தாம்.இதை புரித்து கொள்ளாதவர்கள் இவற்றையே பெரியது என நம்பி ஏமாந்து போகின்றனர்.தன்னை அறியும் தவமே தவங்களில் எல்லாம் தலை சிறந்தது.தானாக இருக்கும் தற்பரத்தை சார்ந்து ஒழுகும் தவமே மெய்த்தவம்.ஆனால் பிரச்சனை என்னவென்றால் தன்னை அறிதல் எவ்வாறு சாத்தியமாகும் என்பதை யோக தந்திரங்களில் சார்ந்துள்ளவர்களால் புரிந்து கொள்ள முடிவதில்லை.மனமானது அந்த படிநிலைக்கு உயர்ச்சி அடைந்து கொள்ளுவதில்லை.யோக சப்பிரதாயங்களோ தந்திர நுணுக்கங்களோ தான் மேலானவை எனும் நினைப்பில் மனம் அவற்றில் சிக்குண்டு அனேகம் காலங்கள் உழலுகின்றனர்.இவ்விதமான கட்டமைப்பு கொண்ட மனமானது எந்த அளவீட்டு முறையை கொண்டு உண்மை ஞான முறையை கண்டடையும்?ஆனால் இவர்கள் தங்களிடம் இருக்கும் அளவு கோலின் தகமைக்கு தக்கபடி அளந்து கொண்டு திரிவார்கள்.இவ்வண்ணமான அளவீட்டு முறைகளினால் உண்மை ஞானமான தன்னிலை அறிதல் சாத்தியமாகாது என்பதை இவர்கள் புரிந்து கொள்ளுவதில்லை.

வள்ளலாரின் உபதேசங்களில் தன்னை அறியும் குறிப்பு உள்ளது.ஆனால் அதை மக்கள் கருத்தில் எடுத்துக் கொள்ளுவதில்லை.அதை வேதாந்தப் எனக் கொண்டு கடந்து செல்லுகின்றனர்.வேதாந்த உபநிடதங்களில் உண்மை யாதெனில் தன்னை அறிதலே தாம்.பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம் , பார்க்கப்படும் பொருளும் கெடுவது அதீதம் ,உண்மை என வள்ளலார் விளக்கிச் சென்றிருக்கின்றார்.இது என்னது என சாதாரண யோக தந்திரங்களில் இருப்போருக்கு புரிய வாய்ப்பில்லை.அவர்கள் கண்களுக்கு படுவதில்லை.அறிவுக்கு புலப்படாமலேயே கடந்து போய் விடுகின்றனர்.இதுவே தன்னை அறியும் தவம்.இதனை விட்டு விட்டு பரணெல்லாம் தேடித் துழாவுகின்றனர்.தேடுபவர்களும் இவ்வண்ணமான அறிவு எவரிடமாவது இருக்கின்றதா எனத் தேடவும் தெளிவு இன்றி,ஏதேதோ அளவுகோல்களினால் அளந்து கொண்டு திரிகின்றனர்.தெரிந்தவர்களும் இதனை பயிற்றுவிக்க தக்க மனப்பக்குவம் உள்ளவர்கள் எவராவது வரமாட்டார்களா என ஆவலுடன் எதிர்பார்ப்புடன் அமர்ந்திருக்கின்றனர்.