விஷூவ ஸஞ்ன

 ===விஷூவ ஸஞ்ன==

ராசி என்பது வேறு மாதம் என்பது வேறு,வருடம் கணக்கிட பலமுறை நிலுவையில் உள்ளது,சூர்யமானம் சந்த்ரமானம் குருமானம் தினமானம் நட்சத்ரமானம் என பலமுறை.ராசிமண்டல சுழர்சி என்பது வேறு சந்ரமண்டல சுழற்சி வேறு.இதை புரியாமல் குழப்பிகிட்டு இருக்கிறது வேதனை.

ராசி பனிரெண்டு,இது சூரியன் சுழன்று வரும் பாதை என்பது கணிப்பு,அதாவது நம் பார்வைக்கு சூரியன் காலையில் இருந்து மாலை வரை பிரயானம் பண்ணி அச்தமனமாகி மறுபடியும் உதிக்கும் பாதையே ராசி மண்டலம் என ஒரு வருடம் என கனக்கிடும் முறை.ஒவ்வொரு ராசிக்கும் மேஷம் முதல் மீனம் வரை பனிரெண்டு நாமங்கள்.இதில் அயனபேதங்கள் உத்தர அயனம் தட்சின அயனம் என அயனங்கள் இரண்டு.

சந்ரமான முறைபடி சந்திரன் சுழன்று இருபத்தியேழு நட்சத்திரங்கலை கடந்து வரும் பாதை ஒரு ஆண்டு.இதில் அபிஜித் நட்சத்திரமும் அடக்கம்.ஒவ்வொரு முழுநிலவு அன்று எந்த நட்சத்திர கூட்டத்தின் அருகாமையில் சந்திரன் வருகிறதோ அந்த மாதத்துக்கு அந்த பெயர், சித்திரை நட்சத்திர கூட்டத்துக்கு அருகில் வந்தால் சித்திரை மாதம், விசாகம் நட்சத்திரம் அருகில் வந்தால் வைகாசி என...

சந்திர மண்டலத்துக்கும் தூலசூட்சும உடலங்களுக்கும் உடனான தொடர்பே ‘விஷுவ ஸ்ஞ்ன” எனபடும்.சிரசில் இருக்கும் மெல்லிய நாடியே விஷூ எனப்படும்.நட்சத்திர மண்டலம் சிரசில் முன்பின்னாக சுற்று வட்டபாதையிலும், சூரிய மண்டலம் மேல்கீழ் சுற்றுவட்டபாதையிலும் ஆதார மண்டலங்களாக பிணைந்துள்ளன. யோக நடைமுறைபடி, சரியான குரு வாய்க்கும் போது அவர் மண்டலசக்கர நுணுக்கங்களையும் அயனங்களையும் பருவங்களையும் சுட்டிகாட்டி போதித்து அதற்கான கிரியாமுறைகளை உணர்த்திகாட்டுவார். மனோமண்டலத்தையும் பிரானமண்டலத்தையும் சூரியசந்திர சேர்க்கையினால் நிலைபெற செய்யும் யோகி காலத்தை கடக்க செய்கின்றான்.அப்போது சீடன் விஷூவ நாடியில் பிரவேசித்து அண்டபிண்ட தொடர்பை ஏற்படுத்திகொள்கின்றான்.

ஏழாம் வாசலும் - பத்தாம் வாசலும்

 === ஏழாம் வாசலும் - பத்தாம் வாசலும் ====

தமிழ் என்ற சொல்லில் த்-அ-ம்-இ-ழ் என்ற ஐந்து எழுத்துக்கள் இருக்கின்றன. இதனால்தான் "தமிழ்"  ஒரு பஞ்சாட்சரம் என்று சொல்கிறோம். த், ம், ழ் என்ற மூன்று எழுத்துக்களும் மெய்யெழுத்துகள். அ, இ என்ற இரண்டு எழுத்துக்களும் உயிர் எழுத்துக்கள்.

"த்' என்பது 7-வது மெய்யெழுத்து
"ம்' என்பது 10-வது மெய்யெழுத்து
"ழ்' என்பது 15-வது மெய்யெழுத்து

"தமிழ்" என்ற சொல்லில் உள்ள "த" என்ற உயிர்மெய்யெழுத்து "த், அ' என்ற இரண்டு எழுத்துக்களும் இணைந்து சேர்வதால் உருவாகிறது.

"த்' என்ற மெய்யெழுத்து பதினெட்டு மெய்யெழுத்துக்களின் வரிசையில் "ஏழாவதாக " அமைந்திருக்கின்றது.

தத்துவ உருவம் முதலிய தச காரியங்களில் அதாவது, பத்துக் கட்டளைகளில் இது ஏழாவதாக உள்ள "சிவ உருவம்" என்ற கட்டளையாகும்.

தத்துவ உருவம், தத்துவ தரிசனம், தத்துவசுத்தி, ஆன்ம உருவம், ஆன்ம தரிசனம், ஆன்மசுத்தி, சிவஉருவம், சிவதரிசனம், சிவயோகம், சிவபோகம் ஆகியவை பத்துக் கட்டளைகள்.

தகராகாசம் என்றால் என்ன? "த" என்ற எழுத்தை எண்ணாக எழுதினால் அதற்கு ஆயிரம் என்று பொருள். ஆயிரம் இதழ்கள் உள்ள தாமரையுடன் ஒப்பிட்டு நமது மூளையைக் குறித்துப் பேசுவார்கள் சித்தர்கள். மூளைதான் அறிவு விளக்கம் தரும் இடம். இந்த இடத்தைத்தான் தகராகாசம் (தகர ஆகாசம்) என்று குறிப்பிடுகிறார் வள்ளலார்)

ஏழாவது கட்டளையாகிய சிவ உருவத்தைக் காண்பதற்கு எங்கும் எதிலும் இறைவன் கலந்து இருக்கிறான் என்ற உண்மையை உணர்ந்தவர்களுக்குத்தான் முடியும் என்பதை இந்த "த" என்ற உயிர்மெய்யெழுத்து குறிக்கிறது.

உயிரெழுத்து வகையில் மூன்றாவதாக உள்ள "இ' என்ற இந்த எழுத்து, மெய்யெழுத்து வரிசையில் பத்தாவதாக உள்ள "ம்" என்ற மெய்யெழுத்துடன் சேர்ந்து "மி" என்ற உயிர்மெய் எழுத்தாகிறது. பத்தாவது கட்டளையாகிய சிவபோகம் பெறுவதற்கு தெளிவுபெற்ற மக்கள் எல்லாருக்கும் உரிமை உண்டு என்பதை இந்த "மி" என்ற உயிரெழுத்து குறிப்பிடுகிறது.

"ழ்' என்ற மெய்யெழுத்து, மெய்யெழுத்து வரிசையில் பதினைந்தாவதாக இருக்கிறது. இது வளர்பிறையின் நிறைவைக் காட்டும் பெüர்ணமியை அதாவது, முழுநிலவைக் குறிக்கிறது. நமது பரதகண்டம் சிவபோக பூமி.

"தமிழ்' என்னும் சொல்லில் அமைந்திருக்கும் அறிவுக் கலையைக்கொண்டு உயிர் தூய்மையைப் பெற்று உயர்கிறது. அது அருட்பெருஞ்ஜோதி என்னும் சுத்த சிவ ஆனந்த நிறைவைப் பெறுகிறது. வானவெளியில் நடமிடும் அருட்பெருஞ்ஜோதியையும், ஞானவெளியில் நடமிடும் அருட்பெருஞ்ஜோதியையும் தமிழில் காணலாம். சொல்லுக்கு அடங்காமல் சுத்த மெüனமாக இருந்து அனுபவிக்கும் இயற்கை உண்மைதான் தமிழ்.

தமிழ் மொழிதான் மிகமிக எளிதாக சுத்த சிவ அனுபவத்தைக் கொடுக்கும் ஆற்றலை உடையது.

  --- திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்

”ஏழாம் வாசலின் கீழாய்ந்து வந்தெதிர்த்த தலத்திற்க்கு மேலே தசை மூளை எலும்பிற்க்கு நடுவே நெற்றி முகமூக்கிடையில் முண்டகபார்வையில் நாளாம் பதினாலில் உலாவி நின்ற நாயகனே நானுன்னோடிரந்து கேட்ப்பேன் கேளா செவிக்கு மீளாநெருப்பாய் கிருபை விளைத்தெனக்கு உதவி செய்வாய் பாழாம் குபிரென்னை அணுகாமலே படைத்தோனே உன்றன் அடைக்கலமே

== பீருமுஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்

அர்ஷ்

 ====“அர்ஷ்”====

”ஏழாம் வாசலின் கீழாய்ந்து வந்தெதிர்த்த தலத்திற்க்கு மேலே தசை மூளை எலும்பிற்க்கு நடுவே நெற்றி முகமூக்கிடையில் முண்டகபார்வையில் நாளாம் பதினாலில் உலாவி நின்ற நாயகனே நானுன்னோடிரந்து கேட்ப்பேன் கேளா செவிக்கு மீளாநெருப்பாய் கிருபை விளைத்தெனக்கு உதவி செய்வாய் பாழாம் குபிரென்னை அணுகாமலே படைத்தோனே உன்றன் அடைக்கலமே ==
(பீருமுஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்)

ஞானம்ண்ணா என்னவாம்

 === *ஞானம்ண்ணா என்னவாம்?* ===

சாதாரணமாக நாம் பற்பல யோக சம்பிரதாயங்கலை கேல்விபட்டுள்ளோம், எதை எதையோ புடிச்சு இழுந்து நிமிர்த்தி என பல அப்யாசங்கள் பண்றதையே யோகம்ண்ணு சொல்றோம்லியா? இதெல்லாம் ஏதோ ஒரு யுக்தி, செயல்முறை,சடங்கு சம்பிரதாயம்ண்ணு தான் இருக்கும்லியா?. ஆனா ஞானம்ண்ணா எதுண்ணு நமுக்கு சரியான அறிவு இல்ல, சரியான புரிதல் இல்ல, அதன் காரணமாக ஞானம்ண்ணா ஏதோ கடைசி காலகட்டத்துல சாகும் தருவாயில் கிடைக்கிற ஒண்ணுண்ணு நெனச்சிட்டிருக்கோம்தானே? ஆனா ஞானம்ங்கிறது முக்திக்கு மூலம். ஒருத்தனுக்கு ஞானம் கிடைச்சிடுதுண்ணாலே அவன் முக்தி அடைஞ்சிட்டான்ண்ணு அர்த்தமில்ல. யோகம் கிடைச்சாலும் கூட அவன் யோகி ஆகி சித்துக்கள் ஆடுற தன்மையை பெற்றவனல்ல.

ஞானம் கிடைக்கிறதுனால என்ன ஆகுதுண்ணு கேட்டா, அவன் தன்னை அறியறான். சிலவேலை ஆயிரம் ஆயிரம் யுகாந்திரங்கள் கூட ஆகலாம் ஒருவன் தன்னை அறிவதற்கு.சிலவேளை நொடியிடையில் கூட ஒருவன் தன்னை அறியலாம்.அது அவன் பாடின பாட்டுக்கு தகுந்தபடி அமையும்.அவன் தேடின தேடலுக்கு தக்கபடி அமையும், அவன் உள்வாங்கிய தன்மைக்கு ஏற்ப அமையும்.

ஆனா ஞானம் கடவுள் ஒருபோதும் இறங்கி நேரடியாக வந்து இந்தா புடி ஞானம்ண்ணு குடுக்கிறதில்ல. இந்த பிரபஞ்சத்துக்கு நாம வந்ததே நம்மை அறியத்தான், தன்னை அறியத்தான்.”

*தன்னை அறியத் தனக்கொரு கேடில்லை*
*தன்னை அறியாமல் தானே கெடுகின்றான்*
*தன்னை அறியும் அறிவை அறிந்தபின்*
*தன்னையே அற்சிக்கத் தானிருந் தானே.”*  என திருமூலர் சொல்றது இதைத்தான்.

இங்க சீடனாக இருக்கிறவன் குருவை அளந்து பாக்க எத்தனிக்க, குருவிடம் இருக்கும் ஞானம் என்பது என்ன எனக்கூட இவனுக்கு தெரியாதிருக்க, ஆகும் விளைவை நினைத்து பாருங்களேன்.குருவானவர் தன்னிடம் இருக்கும் பொருளை வெளிகாட்டிக்கொண்டு திரிவதில்லை, அது வெளிக்காட்டி விளம்பரம் தேட அது ஒன்றும் உலகியல் விஷயமல்ல. அவர் யாருக்கு, எத்தகைய பக்குவம் கொண்டவருக்கு , எப்படி ,எந்த சமயத்தில் வழங்கவேண்டும் என தெரிந்தவராக இருப்பார் என்பது திண்ணம்.

*”என்னிலே இருந்த ஒன்றை யான் அறிந்தது இல்லையே*
*என்னிலே இருந்த ஒன்றை யான் அறிந்து கொண்டபின்*
*என்னிலே இருந்த ஒன்றை யாவர் காண வல்லரோ*
*என்னிலே இருந்திருந்து யான் உணர்ந்து கொண்டெனே”*

தன்னை அறிந்த மெய்குருமார்கள் சீடனின் பக்குவம் பார்த்து. அபக்குவிகளான சீடர்களுக்கு தக்க அறிவுகலை கொடுத்து, நடக்கத்தெரியாதவனை நடக்க வைத்து, உண்ணத்தெரியாதவனை உண்ணவைத்து, புரிய முடியாதவைகலை புரிய வைத்து அனேகம் ஊட்டச்சத்துக்களை வேளவேளைக்கு ஊட்டித்தான் வளர்ப்பார்கள். சீடனோ, இவரு சதா எதோ யோகங்களையே தான் சொல்லிகிட்டு இருக்காரே, அல்லாது ஞானமான விஷயங்கள் ஏதும் சொல்லித்தருவதில்லையே என ஆதங்கபடுவது சகஜம் தான். ஆனால் சீடன் எப்படி குருவிடம் இருக்கும் ஞானத்தை கண்டுபுடிக்கமுடியும்?. தானாக இருக்கும் பொருள் இன்னது என குரு சொல்லாதவரைக்கும் இவன் அண்ணாந்து பார்த்துகிட்டு இலை எத்தனை என எண்ண வேண்டியது தான்.

ஞானம்ண்ணா பெரிய சங்கதி ஒண்ணுமில்லை என பெற்ற பின்னர் தான் தெரியவரும். தன்னிலே தானாக இருக்கும் ஒரு பொருளை அறிதலே ஞானம். அது அறிவுக்கு வர ஏராளமான காலம் சிலவேளை ஆகலாம், ஏராளமான யோகங்கள் பண்ணி முடித்தபின்னார் கூட வரலாம், யோகங்கள் ஒன்றும் பண்ணாமலும் அந்த பொருள் எது என தெளிதல் வரலாம். ஆனால் தன்னிலே இருக்கும் பொருளை அறிந்து கொண்ட பின் உடனேயே அவன் முக்தன் ஆகிவிடுவான், எல்லாத்தையும் கடந்து விட்டிருப்பார் என ஒரு அளவுகோலை மக்கள் கையில் வைத்திருப்பதினால், அந்த அளவுகோலினால் தான் உண்மையான ஞானம் பெற்றவனையும் அளந்து விடுகின்றார்கள்.தான் யார் என்பதை ஒரு க்‌ஷண நேர்த்தில் சீடனின் அறிவுக்கு கொண்டு வரக்கூடிய அறிவு நிலை தான் ஞானம்.ஆனால் சீடன் அபக்குவியாக இருப்பதினால் தான் குரு அவனை ஓடாத ஊரெல்லாம் ஓடிக்கிட்டு இருண்ணு ஓட சொல்றது.ஓடி முடிச்சப்புரம் தான் பக்கத்துல இருக்கிற மாங்கணி சீடனுக்கு தெரியும்,அதுக்கு முன்னாடி தெரியவராது.இதான் காரணம்.

இவன் குருவை அளக்க போயி, குருவுக்கு அது புரியப்போயி, அப்புறம் குரு நீ அளந்துகிட்டே இரு என நினைக்க போயி, கடைசியில இவனுக்கு இவன் அளவுகோலே சிலுவையாக மாறும் நிலை வந்துவிடுகின்றது.தன்னை அறிந்தவன் தன்னையே அர்ச்சிக்க இருப்பான்.அப்படி தானாக இருக்கும் பொருளை அறிதலே ஞானம், அதை அறிந்தவன் வேலை என்பது தன்னையே அர்ச்சித்து இருப்பதாகும்.அதாவது பெற்ற ஞானத்தை போற்றி இருப்பதாகும்.

தமிழ்

 ""தமிழ்' என்னும் சொல்லில் அமைந்திருக்கும் அறிவுக் கலையைக்கொண்டு உயிர் தூய்மையைப் பெற்று உயர்கிறது. அது அருட்பெருஞ்ஜோதி என்னும் சுத்த சிவ ஆனந்த நிறைவைப் பெறுகிறது."....ஆன்மாவுக்கு ஆணவம் எனும் மலம் முழுதும் நிறைந்திருக்கிறது,,ஆன்மாவை மூடி மறைத்திருக்கிறது, அதனை ஏழுதிரைகளால் வள்ளலார் வர்ணிக்கிறார். அது போல உயிருக்கும் மலம் இருக்கிறது. ஆன்மாவுக்கு முழுதும் மலம் எனில் உயிருக்கு கொஞ்சம் குறைவு அவ்வளவுதான்....அதுவும் திரைகளாகவே இருக்கிறது...அதுபோல மனதுக்கும் மலம் இருக்கிறது, மனதும் அறிவினை அடைய அதனுடைய விளக்கத்தினை திரைகலை அகற்றியே பெற்றுகொள்ளகூடும்....மனம் விளக்கமுற சித்தம் பிராசிக்கும்...அது ஒரு படிநிலை...இரண்டாவது படிநிலை உயிர் சுத்தம் பண்ணுதல், அதன் அறிவை விளக்குவித்தல்,, மூன்றாம் படிநிலை தான் ஆன்ம விளக்கம் செய்வித்தல். இம்மூன்றும் சன்மார்க்கிகள் செய்தாகவேண்டும்...இவற்றை களையவே ஒழுக்கங்கள் வள்ளலாரால் வைக்கபட்டிருக்கின்றன...கரண ஒழுக்கம் ஜீவ ஒழுக்கம் ஆன்ம ஒழுக்கம் எனும் பெயர்களில். இதை நாம் புரிந்து அறிந்து கொள்ளுதல் அவசியம்.

===================================

""தமிழ்' என்னும் சொல்லில் அமைந்திருக்கும் அறிவுக் கலையைக்கொண்டு உயிர் தூய்மையைப் பெற்று உயர்கிறது. அது அருட்பெருஞ்ஜோதி என்னும் சுத்த சிவ ஆனந்த நிறைவைப் பெறுகிறது."....ஆன்மாவுக்கு ஆணவம் எனும் மலம் முழுதும் நிறைந்திருக்கிறது,,ஆன்மாவை மூடி மறைத்திருக்கிறது, அதனை ஏழுதிரைகளால் வள்ளலார் வர்ணிக்கிறார். அது போல உயிருக்கும் மலம் இருக்கிறது. ஆன்மாவுக்கு முழுதும் மலம் எனில் உயிருக்கு கொஞ்சம் குறைவு அவ்வளவுதான்....அதுவும் திரைகளாகவே இருக்கிறது...அதுபோல மனதுக்கும் மலம் இருக்கிறது, மனதும் அறிவினை அடைய அதனுடைய விளக்கத்தினை திரைகலை அகற்றியே பெற்றுகொள்ளகூடும்....மனம் விளக்கமுற சித்தம் பிராசிக்கும்...அது ஒரு படிநிலை...இரண்டாவது படிநிலை உயிர் சுத்தம் பண்ணுதல், அதன் அறிவை விளக்குவித்தல்,, மூன்றாம் படிநிலை தான் ஆன்ம விளக்கம் செய்வித்தல். இம்மூன்றும் சன்மார்க்கிகள் செய்தாகவேண்டும்...இவற்றை களையவே ஒழுக்கங்கள் வள்ளலாரால் வைக்கபட்டிருக்கின்றன...கரண ஒழுக்கம் ஜீவ ஒழுக்கம் ஆன்ம ஒழுக்கம் எனும் பெயர்களில். இதை நாம் புரிந்து அறிந்து கொள்ளுதல் அவசியம்.அப்படி உயிரை தூய்மை செய்வது “தமிழ்” எனும் சொல்லில் இருக்கும் அறிவுகலை என்பது அறியவேண்டிய முக்கிய அறிவாக இருக்கின்றது.அட்சரங்கள் என்பவை வெறும் எழுத்தினை கொண்டு புரியகூடாது, அவை உயிர் ஓசைகள், உயிர் இருப்பவருக்கு மட்டும் விளங்குபவை. ஒருவருக்கு உயிர் இருக்கிறது என்பதின் ஒரு அடையாளமே ஓசை, குழந்தைகளுக்கு கூட ஓசை வந்த பின்னர்த்தான் குழந்தை உயிருடன் இருக்கிறது என தெளிவுபடுத்துகிறோம்..அக்குழந்தையின் அழுகுரலை கேட்டதும் தாய் தந்தையர் உற்றார் உறவினர் பெருமகிழ்ச்சி அடைகின்றனர். ஏனெனில் அது உயிர் விளக்கம், உயிரில் இருந்து வெளிவரும் சத்தம்.ன் ண் ல் ள் என்பவை வெவ்வேறு ஓசை நயத்தினை கொண்டது..அவை துடும் இடங்களும் வெவேறானவை...பொதுவாக உயிர் எழுத்துக்கள் எங்கும் படாமல் வெளிவரும்,, மெய்யெழுத்துக்கள் படகூடிய இடங்கள் ஒவ்வொன்றும் வெவேறு இடங்கள்...க் என சொல்ல அது ஒரு இடத்தில் ஒட்டி இருக்கும்..ங் என சொல்ல வேறொரு இடத்தில் ஒட்டும்...ச் என அப்படி ந் வரை ஒவ்வொரு இடம் இருக்கிறது....ஆனால் உயிர் எழுத்துக்கள் எங்கும் பதியாது நீர் ஒழுகி வருவது போல ஒழுகும் தன்மை உடையது..உயிர் அறிவுகளில் ஆறரிவு கொண்டவன் மனிதன், அந்த ஆறாவது அறிவு என்பது வாக்கறிவு...அதாவது பேச்சறிவு..பேசும் திறன்..இது மனிதனை ஏனையவைகளில் இருந்து வேறிட்டு காட்டுகிறது. இது இயற்க்கை விளக்கம், இயற்க்கை உண்மை . இ்யற்கை வெளிப்பாடு. இங்ஙனம் வாய் மொழியான ஓசைகள் மனிதன் கண்டு அறிந்து அதனுள் இருக்கும் அறிவுகளைகளை உயிரில் பதித்து உயிர் தூய்மையை அடையவே அனாதி இயற்க்கை கடவுளருளால் வழங்கபட்டிருக்கிறது.இதனை வாக்கு என வள்ளல் பெருமான் விளக்கி இருக்கிறார்..அதாவது சூட்சுமை பரா பைசந்தி மத்திமை வைகரி என நுண் ஓசையிலிருந்து விரிந்து செவிபுலனுக்கு வருவதை வைகரி என முடிக்கிறார்...இப்படி சூட்சுமை எனப்படும் வாக்கானது வைகரி நிலையினால் காதுக்கு எட்டுகிறது. இது அட்சர நிலை சுருக்கம்.அட்சரங்களில் இருக்கும் அறிவு கலை ஆற்றலினால் உயிர் சுத்தி செய்து கொண்டு உயிர் ஆற்றல் பெற்று கொள்ளவேண்டும்...அதிலும் வள்ளலார் குறிப்பிட்டு காட்டும் “ழகரம்” என்பது அதிமுக்கியமானது...அருட்பெரும்ஜோதியரை அதிசீக்கிரத்தில் அடைந்து அடிநடுமுடி இன்பானுபவங்களில் முடிநிலை இன்பானுபவத்தை பெற்றுத்தரும் பெருவல்லபம் பொருந்தியது....அதை பெறவேண்டியவர்களிடத்து பெற்றுகொள்ளும் விதத்தில் பெற்றுகொள்ள அது விளக்கமுறும்

திருவருட்பா தமிழ்= காஞ்சி தமிழ் விளக்க முரண்பாடு.

 =திருவருட்பா தமிழ்= காஞ்சி தமிழ் விளக்க முரண்பாடு.=

   வள்ளலார் புகழ் தமிழகமெங்கும் பேசப்பட்ட காலத்தில்
இந்தியாவில் உள்ள ஆன்மீக சிந்தனையாளர்கள் அனைவரும்
வள்ளலாரிடம் வந்து தெளிவுபெற்று செல்வது வழக்கமாக
கொண்டு இருந்தார்கள் .ஒருமுறை அப்போதைய வடநாட்டுப் பெரியோர்களும்,அவர்களுடன் காஞ்சி பெரியார் சங்கராச்சாரியாரும் வந்து இருந்தார்கள் அப்போது வள்ளலாரை சந்திக்க அனைவரும்விரும்பினார்கள்.தங்களுக்கு தெரிந்த அன்பர் ஒருவர் மூலம் அவரிடம் இதுபற்றிய செய்தியைக் கூறினார்கள்.அவர் வள்ளலாரின் தலைமைச்சீடர் தொழுவூர் வேலாயுதம் அவர்களிடம் விபரத்தைக்கூறினார்.
செய்தியைக்கேள்விப்பட்டதும்,வள்ளலாரும்,சங்கராச்சாரியாரும் சந்திக்க ஒப்புக்கொண்டார்கள்.உடனே வேலாயுதம்
சந்திக்க ஏற்பாடு செய்தார்.சங்கராச்சாரியார் வள்ளலாரை வரவேற்று அமரச்செய்தார் ,பின்பு சமஸ்கிருத மொழிகளில் சில வினாக்கள் எழுப்பி விளக்கங்கள் கேட்டார்.வள்ளலார் அதற்குத் தகுந்த விளக்கங்களை தந்தார்.

தொடர்ந்து வள்ளலாரும் சங்கராச்சாரியாரும் ,நீண்ட நேரம்
பல,பல உலக விஷயங்களைப்பற்றி விவாதம் செய்து
வந்தார்கள்.அப்போது சங்கராச்சாரியார் சமஸ்கிருத மொழியின் உயர்வைப்போற்றி கூறியதோடு ,அனைத்து மொழிகளுக்கும் தாயாக விளங்குவது சமஸ்கிருத மொழிதான் என்றார் .உடனே சற்றும் தாமதிக்காமல்,சமஸ்கிருதம் தாய் மொழி என்றால்,தமிழ் தந்தை மொழி என்றார் .அத்துடன் தமிழின் சிறப்பையும் ,தமிழ் எனற சொல்லின் மெய்ப்பொருளையும்விளக்கமாக எடுத்து உரைத்தார்

தமிழ் என்பது ஒரு சாதாரண வெறும் சொல் அல்ல. அது
பஞ்சாட்சர மந்திரச் சொல். பஞ்சாட்சரம் என்றால், ஐந்து
அட்சரங்களை, அதாவது ஐந்து எழுத்துக்களை உடையது.
தமிழ் என்ற சொல்லில் த்-அ-ம்-இ-ழ் என்ற ஐந்து எழுத்துக்கள்
இருக்கின்றன. இதனால்தான் "தமிழ்' ஒரு பஞ்சாட்சரம் என்று
சொல்கிறோம். த், ம், ழ் என்ற மூன்று எழுத்துக்களும்
மெய்யெழுத்துகள். அ, இ என்ற இரண்டு எழுத்துக்களும் உயிர்
எழுத்துக்கள்.

"ஓம்' என்ற பஞ்சாட்சரம் இரண்டு எழுத்துக்களைக்
கொண்டதுபோலத் தோன்றினாலும், அது உண்மையில் ஐந்து
எழுத்துக்களை உடையது. இதில் உள்ள ஐந்து எழுத்துக்கள்
என்னென்ன?உ-அ-ம்-ஒளி-ஒலி என்ற ஐந்து எழுத்துக்களால் ஆனது "ஓம்' என்ற பஞ்சாட்சர மந்திரம்.
"அட்சரம்' என்ற சமஸ்கிருதச் சொல்லுக்கு "அழியாதது' என்று பொருள். ஓர் எழுத்தின் வரி வடிவம் மாறக்கூடியது. ஆனால், அந்த எழுத்தின் ஒலி வடிவமோ காலத்தால் மாறாதது-அழியாதது-நிலைபெற்றது. அ-உ-ம் என்ற எழுத்துக்களைப்போல ஒளியும் ஒலியும் எழுத்துக்களா? என்ற சந்தேகம் எழலாம். வரிவடிவத்தில் எழுதுவது மட்டும் எழுத்தல்ல. ஒலியாகவோ ஒளியாகவோ ஓங்கு எழுவதும் எழுத்துத்தான். இங்கு எழும் ஒளியும் ஒலியும் அழியாதவை; எல்லை காணாதவை; முடிவற்றவை. முடிவற்ற இந்த ஒளியும் ஒலியும் ஓங்கி எழும் ஆற்றல் உள்ளதால் அவையும் அட்சரங்களாய் அழியாத எழுத்துக்களாக ஆகின்றன.
இந்த "ஓம்' என்ற பஞ்சாட்சரத்தில் அந்த இரண்டு எழுத்துக்களும் சேர்ந்து எண்ணப்படுகின்றன. "இ' என்ற உயிரெழுத்து "அ' என்ற உயிரெழுத்தை எப்போதும் விட்டுப் பிரியாமல் இருப்பது. "அ' என்று வாயைத் திறந்து உச்சரிக்கும்போதுதான் "ஆ' என்ற உயிரெழுத்து எழுகிறது. "அ' என்று வாயைத் திறந்த நிலையிலேயே "இ' என்று பல்லைக்காட்டி உச்சரித்தால் "இ' என்ற உயிரெழுத்தும் எழுந்து ஒலிக்கும். எனவே, "அ' என்ற உயிரெழுத்தும் "இ' என்ற உயிரெழுத்தும் ஒன்றைவிட்டு ஒன்று பிரியாதவை.
"அ' என்ற உயிரெழுத்து கடவுளின் செயலைக் குறிக்கும். "இ' என்ற உயிரெழுத்து உயிர்களின் செயலைக் குறிக்கும். உயிர்கள் எப்போதும் இறைவனுடன் இணைந்தே செயல்படுகின்றன. அதுபோல் "இ' என்ற எழுத்தும் "அ' என்ற எழுத்துடன் எப்போதும் இணைந்தே செயல்படும்.
"தமிழ்' என்ற சொல்லில் உள்ள மூன்று எழுத்துக்களாகிய த், ம், ழ் என்பவை அ, இ முதலிய உயிரெழுத்துக்களுக்கு உடலைப்போல இருக்கின்றன. "மெய்' என்றால் உடல் என்று பொருள். "உயிர் விளக்கம்' பெறுவதற்கு கடவுள் ஆதாரமாக இருக்கிறார். அதைப்போல "உடல் விளக்கம்' பெறுவதற்கு உயிர் ஆதாரமாக இருக்கின்றது. மெய்யெழுத்துக்கள் விளக்கம் பெறுவதற்கு உயிரெழுத்துக்கள் ஆதாரமாகின்றன. அதாவது, மெய்யெழுத்துக்களை உயிரெழுத்துக்களின் துணையின்றி உச்சரிக்க முடியவே முடியாது. மேலே சொன்ன மூன்று மெய்யெழுத்துக்களுக்கும் விரிவான விளக்கத்தைப் பார்க்கலாம்.
"த்' என்பது 7-வது மெய்யெழுத்து
"ம்' என்பது 10-வது மெய்யெழுத்து
"ழ்' என்பது 15-வது மெய்யெழுத்து
"தமிழ்' என்ற சொல்லில் உள்ள "த' என்ற உயிர்மெய்யெழுத்து "த், அ' என்ற இரண்டு எழுத்துக்களும் இணைந்து சேர்வதால் உருவாகிறது. "த்' என்ற மெய்யெழுத்து பதினெட்டு மெய்யெழுத்துக்களின் வரிசையில் ஏழாவதாக அமைந்திருக்கின்றது. தத்துவ உருவம் முதலிய தச காரியங்களில் அதாவது, பத்துக் கட்டளைகளில் இது ஏழாவதாக உள்ள "சிவ உருவம்' என்ற கட்டளையாகும்.
தத்துவ உருவம், தத்துவ தரிசனம், தத்துவசுத்தி, ஆன்ம உருவம், ஆன்ம தரிசனம், ஆன்மசுத்தி, சிவஉருவம், சிவதரிசனம், சிவயோகம், சிவபோகம் ஆகியவை பத்துக் கட்டளைகள். இவை உலகம், உயிர், இறைவன் ஆகிய இவற்றின் இயற்கை உண்மையை விளக்கும் கட்டளைகளாகும்.
"க்' முதல் "ன்' வரையில் உள்ள பதினெட்டு மெய்யெழுத்து வரிசையில் ஏழாவதாக இருக்கும் "த்' என்பது, இயற்கை உண்மையான "சிவ' உருவத்தைக் குறிக்கும். "த்' என்ற மெய்யெழுத்துடன் சேர்ந்திருக்கும் "அ' என்ற உயிரெழுத்து எங்கும் நிறைந்திருக்கும் அறிவு விளக்கத்தைத் தரும் "ஓம்' என்ற பஞ்சாட்சரத்தின் உட்பொருளை எடுத்துக்காட்டும் முதல் எழுத்தாகும்.
"அ' முதல் "ஒü' வரையில் உள்ள பன்னிரெண்டு உயிரெழுத்துக்களின் வரிசையில் முதல் எழுத்து "அ' என்பது. இந்த "அ' என்ற எழுத்து மற்ற பதினோரு உயிர் எழுத்துக்களுக்கும் மூலகாரணமாய் உள்ளது. இது, பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன், மகேஸ்வரன், சதாசிவன், ஒளி, ஒலி, பரசிவம் வரையில் உள்ள நவநிலைகளுக்கும் மூலகாரணமாயுள்ள முழுமுதற் பொருளான இறைவனின் இயற்கை உண்மை உருவத்தைச் சுட்டிக் காட்டுவதாகும்.
எனவே, சிவ உருவம் என்ற தகர ஆகாசத்தில் சுத்த சிவமான அருட்ஜோதி இணைந்துள்ளது. இது பூரண இன்ப வடிவமாக இருக்கும் இறைவனைச் சுட்டிக்காட்டுவதாகும்.
(தகராகாசம் என்றால் என்ன? "த' என்ற எழுத்தை எண்ணாக எழுதினால் அதற்கு ஆயிரம் என்று பொருள். ஆயிரம் இதழ்கள் உள்ள தாமரையுடன் ஒப்பிட்டு நமது மூளையைக் குறித்துப் பேசுவார்கள் சித்தர்கள். மூளைதான் அறிவு விளக்கம் தரும் இடம். இந்த இடத்தைத்தான் தகராகாசம் (தகர ஆகாசம்) என்று குறிப்பிடுகிறார் வள்ளலார்)
ஏழாவது கட்டளையாகிய சிவ உருவத்தைக் காண்பதற்கு எங்கும் எதிலும் இறைவன் கலந்து இருக்கிறான் என்ற உண்மையை உணர்ந்தவர்களுக்குத்தான் முடியும் என்பதை இந்த "த' என்ற உயிர்மெய்யெழுத்து குறிக்கிறது.
"மி' என்ற உயிர்மெய்யெழுத்து - ம், இ என்ற இரண்டு எழுத்துக்களும் சேர்வதால் உருவாகிறது. கடவுள் அனுபவம் பெற்றவர்களுக்கு ஒளி அளிக்கும் வடிவமாகவும், எப்போதும் இன்பம் தரும் "ஓம்' என்ற மந்திரச் சொல்லில் ஒரு மந்திர எழுத்தாகவும் "ம்' என்ற மெய்யெழுத்து இருக்கிறது. கடவுள் அனுபவம் பெறாதவர்களுக்கோ "ம்' என்ற மெய்யெழுத்து தனித்து இருந்து இருள் வடிவத்துடன் தோன்றி துன்பத்தைத் தருகிறது.
ஊழிக்காலத்தின் முடிவில் அதாவது, உலகமே மறைந்து போகும் காலத்தின் முடிவில் "ம்' என்ற இந்த மெய்யெழுத்து அழிக்கும் சக்தி உடைய "ஓம்' என்ற மந்திரச் சொல்லாக, படைத்தல் முதலிய ஐந்தொழிலைப் பெற்று உலகம் உயிர் பெற்று எழும்போது "ம்' என்ற இந்த மெய்யெழுத்து "சிவபோகம், என்ற பத்தாவது இறை உண்மைக் கட்டளையைப் பெற்று நிலைபெறுகிறது.
"இ' என்ற உயிரெழுத்து, உயிரெழுத்து வரிசையில் மூன்றாவதாக இருக்கிறது. இது உயிர்கள் மூன்று வகைப்படுவன என்பதைத் தெளிவாகச் சுட்டிக் காட்டுகிறது. பொதுமக்கள், முயற்சியுடைய மக்கள், தெளிவுபெற்ற மக்கள் என்று மக்கள் மூன்று வகையாக இருக்கின்றனர். "இ' என்ற உயிரெழுத்து, உயிரெழுத்து வரிசையில் மூன்றாவதாக இருப்பதால், மக்களில் முதல் இருவகை மக்களையும் கடந்து தெளிவுபெற்ற மக்களாகிய மூன்றாவது பிரிவினரை "இ' என்ற உயிரெழுத்துக் குறிப்பிடுகிறது.
உயிரெழுத்து வகையில் மூன்றாவதாக உள்ள "இ' என்ற இந்த எழுத்து, மெய்யெழுத்து வரிசையில் பத்தாவதாக உள்ள "ம்' என்ற மெய்யெழுத்துடன் சேர்ந்து "மி' என்ற உயிர்மெய் எழுத்தாகிறது. பத்தாவது கட்டளையாகிய சிவபோகம் பெறுவதற்கு தெளிவுபெற்ற மக்கள் எல்லாருக்கும் உரிமை உண்டு என்பதை இந்த "மி' என்ற உயிரெழுத்து குறிப்பிடுகிறது.
"ழ்' என்ற மெய்யெழுத்து, மெய்யெழுத்து வரிசையில் பதினைந்தாவதாக இருக்கிறது. இது வளர்பிறையின் நிறைவைக் காட்டும் பெüர்ணமியை அதாவது, முழுநிலவைக் குறிக்கிறது. நமது பரதகண்டம் சிவபோக பூமி.
இதில் உள்ள நாடுகள் ஐம்பத்தாறு என்று பெüராணிகத் தத்துவம் கூறும். அதில் தமிழ் நாடும் ஒன்று. தமிழ்நாட்டைத் தவிர மற்ற ஐம்பத்தைந்து நாடுகளில் உள்ள மொழிக்கு இல்லாத தனிச்சிறப்பு "தமிழ்' எழுத்துக்கே உரிய "ழ' என்ற எழுத்துக்கு உண்டு.
பதினெட்டு மொழிகள் என்றும்; செந்தமிழ், கொடுந்தமிழ் என்றும்; இயல், இசை, நாடகம் என்றும்; இருக்கு, யஜுர், சாமம் என்றும் கூறுகின்ற மொழிகளும், சாத்திரங்களும் தருகின்ற அனுபவத்தை எளிதில் பெற்று அனுபவிப்பதற்கு வழிகாட்டும் மொழி தமிழ் என்பதை "தமிழ்' என்ற சொல்லில் உள்ள மூன்றாவது எழுத்தான "ழ்' எழுத்து குறிக்கிறது.
திருமூலர், ஞானசம்பந்தர், நாவுக்கரசர், சுந்தரர், மாணிக்கவாசகர் முதலிய ஞானியர்கள் தமிழில் இயற்றியுள்ள தோத்திரங்களான திருமந்திரம், தேவாரம், திருவாசகம் ஆகியவை கடவுள் ரகசியத்தை மிக எளிதாக மக்கள் உணர்வதற்கு வழி காட்டுகின்றன. சமஸ்கிருதமோ பலநாள் பல வகையில் முயன்று அரிதில் அழியக் கூடியது. பலநாள் மிக உழைத்து ஓதினாலும் சமஸ்கிருதம் பாடம் (மனப்பாடம்) ஆவது மிகவும் கடினமாகும்.
அத்தகைய சமஸ்கிருதம், மராட்டியம், ஆந்திரம் போன்ற மொழிகளைப்போல் ஆகாமல், பெரும்பாலும் கற்பதற்கு எண் அளவு சுருக்கமாகவும், ஒளி லேசாகவும், கூட்டு என்னும் சந்தி மிக சுலபமாகவும் உள்ளது தமிழ்.
எந்த மொழிகளின் ஒலிகளையும் தன்னுள் அடக்கி ஆளுகின்ற ஆண் தன்மையை உடையது தமிழ். தனக்கென்றே சிறப்பாக அமைந்த ழ், ற், ன் என்னும் முடி, நடு, அடிச் சிறப்பியல் எழுத்துக்களையும் கொண்டது தமிழ். அவைகளில் முடிநிலை எழுத்தாகிய "ழ்' இன்ப அனுபவ சுத்தமெüனம் கடந்ததை சுட்டறச் சுட்டுவது. இயற்கை உண்மை தனித் தலைமையின் பெருமை சிறப்பியலில் ஒலியையும் உடையது.
தமிழ் என்னும் இயற்கை உண்மைச் சிறப்பியல் மொழிக்கு த்-அ-ம்-இ-ழ் என்ற ஐந்து அலகு நிலையும், உயிர், உடல் என்று இருவகைக் கலைநிலையும், த், ம், ழ் என்ற மூன்று மெய் நிலையும் அமைந்துள்ளன. அருள் ஆற்றல் நிரம்பிய ஞானிகளால் சுத்த சித்தாந்த முறைப்படி கடவுளின் கட்டளையால் முறைப்படி கற்பிக்கப்பட்டது தமிழ்.
எந்த மொழிகளுக்கும் தந்தை மொழி என்று ஆன்றோர்களால் போற்றிக் கொண்டாடப்பட்டது தமிழ். இடைவிடாமல் திருநடம் புரியும் இறைவனின் இன்பத்தை எளிதில் அடையும்படி செய்யும் அபூர்வ ஆற்றல் பெற்றது தமிழ்.
இதுவரையில் தமிழ் என்ற சொல்லுக்கு நான் சொன்ன விளக்கங்கள் சுத்த சித்தாந்த முப்பதவுரையாகும். மருட்சி தரும் இயற்கை ஆணவ இருளை தமிழ் அதற்கென்றே சிறப்பாக உள்ள ஆற்றலால் அருள் ஒலியாக மாற்றுகிறது.
"தமிழ்' என்னும் சொல்லில் அமைந்திருக்கும் அறிவுக் கலையைக்கொண்டு உயிர் தூய்மையைப் பெற்று உயர்கிறது. அது அருட்பெருஞ்ஜோதி என்னும் சுத்த சிவ ஆனந்த நிறைவைப் பெறுகிறது. வானவெளியில் நடமிடும் அருட்பெருஞ்ஜோதியையும், ஞானவெளியில் நடமிடும் அருட்பெருஞ்ஜோதியையும் தமிழில் காணலாம். சொல்லுக்கு அடங்காமல் சுத்த மெüனமாக இருந்து அனுபவிக்கும் இயற்கை உண்மைதான் தமிழ்.
தமிழ் என்ற சொல்லுக்கு இதுவரை கூறியது சுத்த சித்தாந்த முப்பதவுரைக்குப் பொழிப்புரை. தமிழ் என்ற சொல்லுக்குக் கருத்துரை, தமிழ் மொழிதான் மிகமிக எளிதாக சுத்த சிவ அனுபவத்தைக் கொடுக்கும் ஆற்றலை உடையது.

இங்கு கூறப்பட்டுள்ள விளக்கம் திருவருட்பா நூலின் விளக்கத்திற்க்கு முரண்பட்டிருப்பதை காணலாம். இதை புரிந்து கொண்டவர்கள் மட்டுமே சன்மார்க்க கொடியின் ரகசியத்தை தெரிந்து கொள்வர் நிச்சயம்.

எது மெய்பொருள்

 எது மெய்பொருள்

எதை அறிய எல்லாம் அறிய வகையாகிறதோ அது மெய்பொருள்...
எதில் அனைத்தும் அடங்குகிறதோ அது மெய்பொருள்..
எது அனைத்துக்கும் ஆதாரமாய் அனைத்தையும் ஊடுருவி நிற்க்கிறதோ அது மெய்பொருள்...


இதை அறிந்தவற்க்கல்லாது மற்றொருவர் இதை சுட்டிகாட்ட இயலா...

எது ஒன்று நம் கூடவே அனாதியாக இருக்கிறதோ... எது ஒன்று ஜீவனை விட்டு கணநேரம் கூட விலகாமல் இருக்கிறதோ எது ஒன்றை ஜீவன் தன்னோடு இருந்தும் அறியாமல் இருக்கிறதோ அதுவே தான் மெய்பொருள்...அதை அழிக்கவோ சாவோ தீண்டாது.


அறிந்தவர் ஒருவர் தொட்டுக்காட்ட அது ஜீவ அறிவுக்கு வரும்... அதுவரை எத்தகைய பிரயாசையினாலும் ஜீவ அறிவிற்க்கு வராது....ஆனால் நம் கூடவே தான் சதா இருக்கும்.


பலபேர்கலள் தூலமான சிலவற்றை காட்டி இதுவே அது என்பார்கள். ஜீவன் உடம்பில் இருக்க, அது இருப்பது சூட்சுமமாகவே... அந்த சூட்சுமத்தை கடந்தாலே ஜீவனுக்குள் ஜீவனான இறையை அடையமுடியும். அதில்லாது கற்பனையாக தலைக்குள் இருக்கும் மாமிசபிண்டத்தை கவனிப்பது அறிவின்மையே.

கூறாத மந்திரத்தின் குறிப்பறிவித்து

 ‘கூறாத மந்திரத்தின் குறிப்பறிவித்து....

ஏறாநிலையெனை ஏற்றுவித்து....’

என ஆங்காங்கு குரு பரம்பரையினில் மட்டும் ஒதுங்கி எக்காலத்தும் தலையை வெளிக்காட்டாது, தலை ஏது வால் ஏது என புரிதலுக்கு இடம் கொடாது மறைந்து மூலகுகைக்குள் அடங்கி ஒடுங்கி தன்னிலை அற்று தனிமையே குணமாக முக்குணத்துக்கும் ஆதாரமாக எத்தேவருக்கும் தாயாக ஈனா மலடியாம் பெருஞ்சூலி திரிபுரை சின்னபெண் சித்து விளையாட காத்திருக்கின்றாள்,

அவள் தன்னையே பகுத்து சரிபாதி அந்த ஈசனுக்கும் கொடுத்தவள் ஆம் தயாவல்லி.அவள் சொரூபத்தை சித்தர்கள் ஞானிகள் என அறிந்தவர் யெவரும் சொல்ல கூச்சபட்டனர்,அவ்வண்ணமான சொரூபம்.அதான் அவள் மறைவாகவே உலாவுகிறாள் பெருங்கள்ளி.

அவளுக்கு என மட்டும் அவள் அறிவின்றி யெவரும் அறிந்திரா மந்திரம் தான் மூல மந்திரம், எழுகோடி மந்திரங்களுக்கும் தாயான மந்திரம்.அதை சித்தர்கள் வாய் விட்டு சொல்லாமல் மறை பரிபாஷையாகவே சொல்லி சென்றிருக்கின்றனர்.மூலாக்கினி எனவும் குண்டலினீ எனவும் வாலை எனவும் சூலி எனவும் வல்லபை எனவும் வாக்மயி எனவும் தேவி எனவும் பல ரூப பல பேத பல நாமம் அனேகம் விதம்.ஆயினும் அந்த ஓரெழுத்து தான் என்னவோ அவள் ரகசிய குறி????

. ’ஓரெழுத் தொருபொருள் உணரக் கூறிய
சீரெழுத் தாளரைச் சிதையச் செப்பினோர்
ஊரிடைச் சுணங்கனாய்ப் பிறந்தங் கோருகம்
வாரிடைக் கிருமியாய் மாய்வர் மண்ணிலே’.

     ------------------ திருமூலர்

---- திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்

அருட்பெருஞ்ஞோதியர் அமிதாபர் சூத்திரம்”

 ======”””அருட்பெருஞ்ஞோதியர் அமிதாபர் சூத்திரம்”””=======

இவ்வண்ணம் நான் கேள்வியுற்றேன்….

அன்றொரு நாள் புத்தர்பிரான் ஜடாவனத்தில் தங்கியிருந்த
சமயம்,ஆனந்தபிண்டிகாவின் பூங்காவினில்,சுற்றிலும் பனிரெண்டாயிரத்து
ஐந்நூறு பிக்குகளால் சூழப்பெற்று….

அனைவரும் சிறந்த மேலாம் பதம், புகழ் பெற்ற அர்ஹத் நிலை கொண்டோர் சபையினர்….

அவர்களில்முக்கியமானவர்களாகசாரிபுத்தர்,மஹாமத்கல்யானர்,மஹாகஸ்யபர்,
மஹாகட்த்யனர்,மஹாகவுஸ்திலர்,ரேவதர்,சுத்திபந்தகேனர்,நந்தர்,ஆனந்தர்,ராகுலர்,
கவாம்படீயர்,பிண்ட்டோலபரத்வாஜர்,கலோதயினர்,மஹாகப்பினர்,வக்குலர்,
அனிருத்தர், மற்றும் சிறந்த சிறாவகர்கள் போன்றோர்….

அவர்களுடன் போதிசத்துவர் மஹாசத்வர்கள் தர்ம இளவரசு மஞ்ஞுஸ்ரீ,அஜிதா போதிசத்துவர், கந்தஹஸ்தின போதிசத்வர்,நித்யோத்யுக்த போதிசத்வர், போன்றோர்களும்….

சக்ர தேவனாமிந்திரர் போன்ற எண்ணற்ற தேவர் குழாம் புடைசூழ நிற்க…

அந்நேரம்,.. புத்தர்பிரான் திருவாய்மலர்ந்து சாரிபுத்தரை நோக்கி மொழிந்தருளினார்…..

இங்கிருந்து பிரயாணபட்டால் மேற்கே பத்துநூறுகோடி புத்த உலகங்களுக்கு அப்பால், ஒரு உலகம் ”சுகவதி” எனும் பெயரால் நிலைகொண்டுள்ளது,அதற்க்கு தலைவராக அமர்ந்திருந்து தர்மத்தை போதிக்கும் புத்தருக்கு அமிதாபர் என பெயராக இருக்கின்றது…

அதற்க்கு ஏன் சுகவதி ஏனும் பெயர் வழங்கபெற்றிருக்கின்றது என சாரி புத்தர் வினவினார்..

சாரிபுத்ரா…இந்த உலகினில் வாழ்பவர்கள் மேலாம் பதம் பெற்ற பெரும் பேறு கொண்ட ஞானியர் பெருமக்களாவர்.அவர்களுக்கு பூவுலகின் நியதிகளாகிய துன்பங்கள் யாவும் அறவே இல்லை,சதா ஆனந்தம் மட்டுமே அவர்களின் இயல்பு,ஆகையினால் இவ்வுலகு சுகவதி என அழைக்கபடுகிறது…

மட்டுமல்ல சாரிபுத்ரா,..இந்த உலகு ஏழு வேலிகளால் சுற்றப்பெற்று,ஏழு திரைகளால் சூழப்பெற்று,ஏழு அடுக்கு தேவமரங்களால் காக்கபட்டுள்ளது,இவை அனைத்தும் நான்கு விதமான புனித அலங்கார ஆபரண ரத்தினங்களால் அலங்கரிக்கபட்டுள்ளது மேற்சொன்ன சுகவதி…

மேலும் சாரிபுத்ரா கேள்,….சுகவதியில் அமைந்திருக்கும் நீரோடைகள் குளங்கள் போன்றவை ஏழு அபூர்வ ரெத்தின அலங்காரங்கள் கொண்டவையும், அதன் நீரானது எட்டு வித விசித்திர குணங்களை கொண்டவையும்,அவற்றின் கரைகள் சுவர்ணத்தால் அமையபெற்றதுமாகும்…

அவற்றின் பக்கவாட்டு படிக்கட்டுகள் சுவர்ணத்தாலும் வெள்ளியாலும் முத்து மற்றும் பவிழத்தாலும் அமையப்பெற்றதுவாக திகழ்கின்றது…

அதற்க்கு மேல் ஒரு தம்பமேடை பொன் வெள்ளி முத்து பவிழம் போன்றவற்றாலும் ரெத்தினங்களால் மெருகூட்ட அழகுற அணிவிக்கபெற்று திகழ்கின்றது…

நீரோடைகளில் மலர்ந்திருக்கும் தாமரை பூக்களோ மிகப்பெரியவையும் பச்சை மஞ்சள் சிகப்பு தூவெள்ளை கிரணங்களை விசிரிம்பிக்கின்றவையும் தேவ உலக நறுமணங்களை கொண்டவையுமாக மலர்ந்திருக்கின்றன..இவ்வண்ணமான திறன்களாக சுகவதி ஒப்பற்ற தன்மையுடன் கூடி திகழ்கின்றது

.இதுமட்டுமல்ல சாரி புத்ரா, சுகவதி சதா தேவ சங்கீதங்களையும் இன்னிசைகளையும் பொழிந்துகொண்டிருக்கின்ற நிலமோ பொன் துகள்களாக இருக்கின்றது. சுகவதியில் ஆறு பருவங்களும் இரவும் பகலும் வானம் மந்தாரவ புஷ்ப்பங்களை தான் பொழிந்து கொண்டிருக்கின்ரது…

சுகவதியின் உதயவேளையில் அனேகவித உன்னத நறுமலர்கள் பூத்து தேவசெளரப்யம் வர்ஷிக்கின்றன,அவைகள் பத்துநூறுகோடி புத்தர்களும் விளங்கும் திசைகளுக்கு அஞ்சலி செலுத்தியவண்ணம் குலுங்கி நிற்கின்றன…

இவ்வண்ணம் சாரிபுத்ரா சுகவதி ரம்மியமாக திகழ்கின்றது….

மேலும் சாரிபுத்ரா,..அனேக நிறங்களுடன் அழகுறும் பறவைகளும்,அன்னங்களும், மயிலினங்களும்,பஞ்சவர்ணகிளிகளும், சிறுகிளிகளும் புள்ளினங்களும் சிறகடித்து பறந்து மகிழ்கின்றன..

அங்ஙனம் மகிழ்ந்திருக்கும் பறவையினங்கள் கூட அனேக விதம் மகிழ்ச்சி கூச்சல்கள் சொல்லிதிரிந்தவண்ணம் ஆறு பருவங்களிலும் இரவும் பகலும் மிக உன்னதமான தர்மத்தின் ஐந்து மூலங்களையும் ஏழு நிலைகளையும் ஐந்து திறன்களையும் உள்ளடக்கிய எண்படி படிவத்தினை பாடி திரிகின்றன…

இதை சதா கேட்டுகொண்டு உலாவி வரும் தேவர்குழாங்கள் புத்தம் எனும் சிந்தையில் ஊன்றியவர்கள், தர்மம் எனும் சிந்தையில் ஊன்றியவர்கள், சங்கம் எனும் சிந்தையில் ஊன்றியவர்கள்…

சாரிபுத்தா,இந்த பறவையினங்களுக்கோ ,இந்த சுகவதி எனும் புத்த உலகத்திலோ மூன்று வித பாவ கர்ம வினை தொகுப்புகளோ,அவற்றின் பெயர்கள் கூட அண்டாது..

இந்த பறவையினங்களை அமிதாப புத்தா தன்னுடைய வல்லமையால் சிரிஷ்ட்டித்து தர்மத்தின் ஓசையை விளம்பரம் பண்ணும் நோக்கில் நானா திசைகளிலும் பறக்க வைத்துள்ளார்..

சாரிபுத்ரா, இந்த புத்த உலகத்தில் வீசும் மெல்லிய தென்றலானது வஜ்ரங்களால் அலங்கரிக்கபட்ட மரங்களிலும் வேலிகளிலும் வீசும்போது மெல்லிசையானது நூறுநூறாயிரம்கோடி ஸ்வர நூலிழைகளாக ஆனந்தம் விரிக்கின்றன…..

இந்த ஸ்வர சங்கீத இன்னிசையின் இனிமையினால் அதை செவியுறும் மனங்கள் இயற்கையாகவே புத்த பதத்தில் ஊன்றபடுகின்றன,தம்ம பதத்தில் ஊன்றுகின்றன, சங்க பதத்தில் ஊன்றுகின்றன.இவ்வண்ணம் சாரிபுத்ரா சுகவதி மேன்மையினாலும் திறன்களினாலும் மேம்பட்டு திகழ்கின்றது…

சாரிபுத்ரா உன் யோசனையில் இருந்து மீள்வாயாக..ஏன் சுகவதியின் தலைவர் அமிதாபர் என அழைக்கபடுகின்றார் என்பதையும் அறிவாயாக..

சாரிபுத்ரா, அமிதாபரின் பிரபையானது அளவிடதற்கரிதானதும்,சோபையானது பத்து திசைகளையும் மறைப்பற்று விளக்குவதாயும் பெருஞ்ஜோதியாக பிரகாசிக்கின்றதாகையால் அமிதாப என அழைக்கபடுகின்றார்..

மேலும் அமிதாபரின் ஆயுளானது எண்ணிலடங்கா காலம்,அனந்தங்கோடி கற்பாந்தங்கள் ஆயினும் முடிவுறா தன்மையதும் கொண்டு திகழ்கின்றதுவாயும் திகழ்கின்ற படியால் அமிதாயுஸ் என அழைக்கபடும் இவரின் வயது பத்து பிரமாண்டகோடி கற்பாந்தம் ஆயிருக்கின்றது.

மட்டுமல்ல சாரிபுத்ரா, இவரின் சீடர்கள் என எண்ணிலடங்கா தொகையில் அர்ஹத் நிலை கொண்டோரும்,பேரறிவு கொண்டசிராவஹர்களும் போதிசத்துவர்களும் புடைசூழ விளங்குகின்றார்…

இவையன்றி மேலும் சாரிபுத்ரா கேள்பாயாக, சுகவதியில் பிறவிகொண்டுள்ள தேவபிறவியினர்கள் அவினிவர்த்தன்யர் என அறியபடுகின்ரனர், இவர்களில் எண்ணமற்ற கோடியினர் மேலும் ஒரே ஒரு பிறவி மட்டும் பிறக்க எஞ்சியுள்ளவர்களும்,ஒரு பிறவி கூட பிறந்து விட்டால் பூரணத்துவத்தை அடைந்து பிறவியாகிய தளையை கடந்து கொள்ளும் தன்மையடைந்தவர்களோ எண்ணிலி கோடியாகவும் இருக்கின்றனர்…

சாரிபுத்ரா மேற்சொல்லபட்ட எஞ்சியுள்ள ஒரு பிறவியும் கூட பிறந்து கொள்ள தயாரகவே இருக்கும் இவர்கள் ஏன் பிறக்க சம்மதம் பூண்டு வாழ்கின்றனர் என அறியவேண்டாமா?

அவ்வாறு அவர்கள் பிறவி கொள்ளும் தருணத்தில் அனேகம் தர்மசிந்தனை கொண்டோர் ஒருங்கே அணைந்து தர்மத்தின் பாதையை சிக்கென பற்ற வாய்ப்பு வழங்கும் பொருட்டே தான் என அறிவாயாக…

அவ்வண்ணம் சிறு உன்னத கர்ம வினை பற்றில் பிறக்கும் இவர்கள் அனேகம் பேரை தர்மத்தின் பாதையில் உயர்த்தி விட்டு செல்வதால் ,மேலும் அவர்களுக்கு அவர்களின் கடைசி பிறவியும் அற்று பூரண தம்ம நிர்மலத்துவத்தை அடைகின்றனர்.

சாரிபுத்ரா தர்ம பாதையில் சஞ்சரிக்கும் ஒரு ஆண் அல்லது ஒரு பெண் யாராயினும் அமிதாப புத்தரின் பெயரை கேட்டாலோ சொன்னாலோ, அல்லது அவர் பெயரை பற்றினாலோ, அவர் பெயரில் நம்பிக்கை வைத்தாலோ, இவ்வண்னம் திண்ணமாக ஏக மனதுடன் சஞ்சலமின்றி ஒருநாள் முதல் ஏழுநாட்கள் உள்ளன்புடன் உருகி நினைத்துவர நிச்சயம் அந்த பெரும் தர்மம் செய்தவர்களின் வாழ்நாள் முடியும் தருவாயில் அமிதாப புத்தர் தரிசனை செய்வித்து அவர்களை ஏற்றுக்கொள்ள தன்னுடன் அனேகம் கோடி தேவர்குழாம் சூழ எழுந்தருளுவார்,..உடனடியாக அவர்களின் மறுபிறப்பு சுகவதியில் நிகழ்கின்ரது.

சாரிபுத்ரா, நிச்சயமான இந்த மேலாம் தன்மையினாலே தான் இப்போது இந்த உள்ளமை உண்மை தேவ ரகசியம் சொல்லபட்டது, இதை கேட்க்கும் அனைத்து தேவ குழாங்களும் இப்பூவுலகில் வந்து பிறக்க பிரதிக்ஞை கொண்டவர்களாக எழுந்தருளுவார்களாக..

சாரிபுத்ரா, இவ்வண்ணம் புத்தனாகிய நான் அமிதாப புத்தரின் அளவற்ற பேரருள் பெரும் கருணை திறத்தினை புகழ்ந்து இறைஞ்சுகின்றேன்.

அமிதாப உலகு பிறப்பு மந்திரம்

னமோ அமிதாபாய ததாகதாய தத்யதா
அமிர்தபாவே அமிர்தசம்பவே
அமிர்தவிக்ரந்தே அமிர்தவிக்ரந்தகமனீ
ககன கீர்த்திசாரே ஸ்வாஹா
=Translated by Hseija Ed Rian

சூரியாக்னி

 இயற்கை தன்னலமற்றது  அதன் சக்தியானது பரந்து விரிந்து தன்னையே தன்மயமாக்கிக்கோண்டு நிகழ்பவை  அதிலிருந்து   தோன்றுவதும் தன்னையே தானாக அழித்துக்கொள்ளும் தன்மையும் உண்டு இந்த மாற்றத்தினை தான் நுண் கொண்டு அறியும் அறிவே இறைவன் நமக்கு கொடுத்தான்  அது தான் சூரியாக்னி