Friday, November 4, 2022

நாயோட்டி மந்திரம்

 பரம்பரை பரம்பரையாக பல குருமார்களும் மிக ரகசியமாக இந்த நாயோட்டி மந்திரம் என்பதை பெரும் பாதுகாக்கபட்ட பொக்கிஷமாகவே வைத்திருந்தனர்.ஆனால் பலகாலம் அடி பணிந்து பின் துடர்ந்து செலவிட்டு கடைசியில் கிடைக்கிறதென்னவோ “சி” எனும் மந்திரம் தான்.இதை பலபேரும் சொல்ல கேட்டிருக்கேன்.உண்மையில் இவர்கள் “நாயோட்டி” மந்திரம் அறிந்தவர்கள் அல்ல.இவர்கள் சொல்லும் நியாயம் "சீ” என நாயை ஓட்டுகின்றார்களாம். அதனாலத்தான் இது நாயோட்டி மந்திரமாம்.என்னா ஒரு -----த்தனமான கற்பனை. விஷயம் கிடப்பது எங்கே? இவர்கள் சொல்லுவது எங்கே?..இதுவா நமனை ஓட்டும் மந்திரம்


 பஞ்ச பூத கலப்பான உடலில் அமுதம் சதா சிந்திகிட்டு தான் இருக்கு....நாம தான் தெரியம இருக்கோம்.பாடுபட தேவையில்லை..எல்லாம் “முடிச்சு’ தான் வெச்சிருக்கு பத்துமாசமான கற்பக நிலையில் எல்லாம் அமைக்கவேண்டிய முறையில் அமைத்துத்தான் இந்த ‘காயாபுரி கோட்டை’ கட்டி வெச்சிருக்கு.ஒண்ணும் பிரிக்கவும் வேணாம் சேர்க்கவும் வேணாம்.அமுதை எங்கிருந்து சதா சிந்திகிட்டு இருக்குண்ணு மட்டும் புரிஞ்சா பொதும்

பரதம் எனும் சுக்கில ரசமும் கெந்தியெனும் கருவண்டமும் சேர்ந்து உருவான பிண்டம் பத்துமாதம் கரு உலையில் வெந்து உருவாகி அண்ட பிண்டமாக முடிந்து பிரந்திருக்கிரது.அதனுள் சேர்க்க வேண்டியது எல்லாம் அருமையாக சேர்த்து உருக்கி அமைக்கபட்டுள்லது. சிந்தி போகிற அமுதை சிந்தாமல் அருந்தினால் சிந்தாமணியில் கற்பகாலம் வாழலாம்.

ஒவ்வொரு நொடியில்

 ஒவ்வொரு நொடியும் உடல் மாறுகிறது, ஒவ்வொரு நொடியும் அணுக்கள் மாறுகின்ரன, ஒவ்வொரு நொடியும் தளர்ச்சி உண்டாகின்ரது, ஒவ்வொரு நொடியும் மனம் மாறுபடுகின்ரது, ஒவ்வொரு நொடியும் மனம் தளர்ச்சியுறுகின்றது, ஒவ்வொரு நொடியும் உயிர் மாறுகின்றது, ஒவ்வொரு நொடியும் உயிர் தலர்சியுறுகின்றது, இது நியதி. தலர்ச்சியுறும் அனைத்தும் ஒருநால் சாவும்


வலர்ந்து தேயும் வாழ்க்கையில் நலம் என ஒன்றில்லை,அனித்திய நலத்தையே நலம் என நம்பியிருக்கின்றோம். இது அறிவின் தளர்ச்சி, இந்த அறிவும் சாவும்

கர்மாவே காரணி எனும் அறிவு மலர மனம் மணக்கும், அதனுட் அகந்தைக்கு அழிவு வர ஆரம்பிக்கும். பொய்யான கர்வம் போய் தொலையும், கெட்ட நாற்றம் அகல அறிவு மனக்கும். அறிவு மனக்க ஆணவம் அகலும், ஆணவம் அகல ஞானம் தென்படும். ஞனத்தில் ஊன்ற விடுதலை சித்தியாகும்

 முதுமை பிணி மரணம் என்பவை ‘நான்’ எனக்குத்தான் நிகழ்கின்றன என வருத்தமுற்றேன், இல்லை இங்கு ‘நான்’ இருக்கவேயில்லை, அப்புறம் இவை எனக்கு எங்ஙனம் வரும் என தெளிவுற்றேன், இவை ‘என்னை’ பற்றியிருக்கவில்லை, ‘நான்’ தான் இவைகலை பற்றியிருக்கின்றேன் என அறிவறிந்தார், விடுதலை அடைந்தார்

ஜென்மங்கள் என்பது க்‌ஷண நேரத்தில் நடக்கும் சிலது, சிலது எப்ப நடக்கும்ண்ணு சொல்லவே முடியாது, அதன் பரிணாமம் அப்படியானது.ஏனெனில் அடுத்த சென்மம் என்பது இவ்வுலகில் மட்டுமல்ல நடப்பது, இவ்வுலகை போன்ற 80 ஆயிரம் கோடி பரினாமங்கலை கொண்ட புதியதோர் உலகிலுல் கூட நடக்கலாம். இப்பிரபஞ்சமனைத்தும் அந்த பரிணாமங்களில் ஒன்ரே

.மரணம் என்பது எப்படி உறுதியானதோ, அப்படி விடுதலையும் உறுதியானதே. பிறந்தவன் மரணித்தாக வேண்டும், அதுபோல சுழலில் சிக்கியவனும் கரையடைந்தாகவேண்டும். இது முற்றான நியதி

அடுத்த சென்மத்துக்கு விதை என்பது இச்சென்மத்து கர்ம பலன்களே, கர்ம பலன்களில் இருந்து தப்பிப்பது என்பது எளிதல்லவே.அதற்க்கு உகந்ததாகவும், மெருகூட்டவும் மட்டும் சொல்லப்படா உபதிகள் பல. அவற்றில் ஒன்று தான் நிஷ்காம கர்மம், சேவை மனோபாவம், தானம் தயவு உதவிதல் ஜீவகாருண்யம் என பல வகை.இறை வழிபாடும் இதற்க்காகவே செய்விக்கபட்டது, அல்லாது இறைவனை அடைவதற்க்கு அல்ல

 விக்ரக வழிபாடு முதல் தபசெபங்கள் அனைத்தும் உபாதிகளே, மனதை செம்மையாக்கும் பணிகளே அவை செய்கின்றன. சூட்சுமம் அறிந்து செயல்பட கர்ம விடுதலை நிகழ்கின்றது. தன்னலமற்ற குணம் வலர்து பூத்து காய்த்து தன்னை இழக்கும் போது ஞானம் மிளிர்கின்ரது, விடுதலை சித்திக்கின்றது.

ஆனால் இவனின் மூடபுத்தி பலபல கர்மங்களை செய்யவே இவனை தூண்டும், அப்படி கர்மங்களிலேயே மீண்டும் மீண்டும் அகப்பட்டு என்று தான் கிடைக்கும் விடுதலை என ஏங்கி ஏங்கி சென்மங்கள் பல புகுந்து கொண்டிருப்பான், கர்மங்கள் சம்பாதித்துகொண்டுமிருப்பான்.விடுதலை என்பது அசாத்தியமாக அவனுக்கு தோன்றும். மாயவலைக்குள் சிக்கி தவித்து தவித்து கர்மபலன்களால் மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து கொண்டேயிருப்பான்

மனித பிறப்பு போன்று எண்ணமற்ற பிரபஞ்ச பரிணாமங்களில் இந்த ’பூ’ உலகு அருமையானது, விடுதலைக்கு ஏற்ப ஒருங்கே அமையபெற்றது.இதில் வந்து கருக்கொண்டவன் பூத்து மலராமல் போனால், இனி என்று வாய்க்கபெறும் இப்படியொரு பிறப்புவாய்க்குமா வாய்க்காதா என்பது நாம் செய்யும் கர்மாவின் பலனை பொறுத்தது, வாய்க்கலாம் அல்லது வாய்க்காமல் மற்றொரு கோணத்தில் மற்றொரு பரிணாமத்தில் மற்றிரு உலகினில் பிறக்கலாம்

நான் இங்கு இல்லை’ எனும் பிரக்ஜை ஊன்ற அது ஞானத்துக்கு இட்டுச்செல்லும்.கர்மங்கள் பலனற்று போகும். ‘நான்’ என்பதில் தான் கர்மங்கள் பலன் பெறுகின்றன


 செபம் தபம் தானம் எல்லாம் அதற்க்கான படித்துறைகள் தாம், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அறிவின் உச்சத்தை தொட மவுனம் பூக்கிறதுஉடலிருக்கும், உணர்விருக்கும், மனமிருக்கும், உயிரிருக்கும் ஆனால் ”தான்” இருக்காது, நனொன்றில்லை, நீயொன்றில்லை, நாந்தான் எனவொன்றில்லை, நீவேறென்றிர்லை..அந்தபடியான போதம் ஒன்றுமில்லையான நிலை

விடுதலை என்பது சிறை என்பதின் மறுபுறம். ஒருவன் விடுதலை அடைகிறான் எனில் அவன் அதுகாறும் சிறைவயப்பட்டிருப்பான் என்பது திண்ணம். விடுதலையை இது விடுதலை தானா என அறிந்து கொள்ளுவது அதன் விடுதலையின் தன்மையினாலே தான், ஏனெனில் அங்கு அவன் அதுகாறும் அனுபவித்த சிறை அனுபவம் முற்றிலும் நீங்கியிருக்கும்விடுதலை என்பது

விடுதலை ஆனவர்களின் உணர்வுநிலை அன்று. அவர்களுக்கு விடுதலை எனும் உணர்வு இருக்காது.சிறை எனும் உணர்வும் இருக்காது.இவை இரண்டும் அற்ற நிலை.

நான் விடுதலை ஆகிவிட்டேன் எனும் உணர்வு வந்தால் அவன் மீண்டும் சிறைக்குள் வந்துவிடுவான்.

எனக்கு விடுதலை கிடைத்து விட்டது எனும் உணர்வு அவனில் எழுந்தால் அக்கனமே அவன் சிறைவயப்பட்டுவிடுவான்.அவ்வளவு நுணுக்கமானது இதன் தன்மைஅந்த கணநேர சிறைவாசம் அவனை மென்மேலும் ஆயிரம்கோடி கற்பாந்தங்கள் சிறைவாசத்துக்குள் புகுத்திவிடும்

ஆயிரம் ஜாடி நறுமணம் கமழும் வாசனைதிரவியத்தை பூசினாலும், அரை நிமிடம் நரகலில் படுத்தால் நரகலின் வாசம் தான் எஞ்சும்

நன்றி
அண்ணன் ரியான் அவர்கள்
சத்விசாரத்தின் தொகுப்பு

அவசியம்

 நமக்கு உறக்கம் வருகிறது, பயம் உண்டாகிறது, சந்தோசம் பொங்குகிறது, இவையெல்லாம் நமக்குள்ளே இருந்து தான் உண்டாகின்றன.


விழிப்பு, மயக்கம், தைரியம், கோபம், சாந்தம், இரக்கம், நமக்குள் எந்த எந்த எல்லைகளில் இருந்து உண்டாகின்றன?

மனிதர்கள் அவசியம் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியவை இவை.

தன்  வீட்டிற்குள் உள்ள பொருளை, காலமெல்லாம் தான் தெரிந்துகொள்ளாமலும், தேடாமலும், இருந்துவிட்டு கடைசியில் கலவுபோகக் கொடுத்தவனைப் போல இவனது வயசும் போய் சாவும் வந்து விடுகிறது. 

தனக்குள் சாவுப் பாதை எங்கே? சாயுச்சிய பாதை எங்கே? அவை தங்கும்தலம் எது எது? என்று இப்போதே காண வேண்டாமா? இவை எல்லாம் அறியத்தானே சர்வேஸ்வரன் இந்த அருமையான தூலத்தையும் அறிவையும் தந்தது?

இதை தெரிந்து கொள்ள தன முயற்சியால் முடியுமா என்றால் முடியாது என்றும்? அதற்கு ஒரு சத்திய நித்திய ஆசான் அவர்கள் துணை வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள். 

அந்த நித்திய ஆசான் யாரோ?

முஹம்-மூன்று

 முஹம்-மூன்று


கண்ணாடியில பார்த்தா கடவுள் காட்சி தருவாரா?, தருவார் என்கிறது சாட்சியங்கள்.இங்க பலபேரு கண்ணாடி முன்னால் நின்னுகிட்டு குத்துவிளக்கு ஏற்றி வெச்சுகிட்டு கடவுளை காண காத்திருப்பதுவும் காண்கிறோம்.ஏராளம் ஆலயங்களில் கூட கண்ணாடியே பிரதிட்டை செய்யபட்டிருப்பதையும் காணலாம்.இவையெல்லாம் எதை குறிப்பிடுகின்றதுவாம்?வள்ளலார் கூட கண்ணாடியில் முருகபெருமானை தரிசித்ததாக சொல்லபடுகின்றதல்லவா?.

தியானம் செய்யவேண்டுமெனில் அருவமாக செய்யகூடாது, உருவமாகவே செய்யவேண்டும் என்பது வள்ளலார் வரையறை.கூடவே அவர்,”பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம் பார்க்கபடும் பொருளும் கெடுவது அதீதம்” என்கின்றார்.இங்கே இந்த பார்க்கபடும் பொருள் என்பது உலக பொருட்களா,உலக காட்சிகளா? அல்லது எதாவது உருவமா? எனில் வள்ளலார் உருவ வழிபாட்டையே முன்னிறுத்துகின்றார் என சொல்லிவிடலாம் அல்லவா?.உருவம் கரைந்து அருவமாகும் என தொடர்ந்து அவர் சொல்லிவதில் இருந்து முதலில் உருவ வழிபாடு செய்யலாம் என சொல்லிவிடலாம் அல்லவா?.உண்மை என்ன?.
இங்கே பலபேர் வள்ளலார் சொல்லும் பார்க்கபடும் பொருள் என்பது கண்ணாடியின் முன் நின்று பார்க்கும் போது தெரியும் நமது கண்மணியையே என்கின்றனர்.இந்த கூமுட்டைகள் என்று தான் முகத்தை பார்க்க கற்றுகொள்ள போகின்றனரோ தெரியவில்லை.அகத்தின் அழகை என்று தான் முகத்தில் காண போகின்றனரோ என்னமோ?.

’முகத்துக் கண்ணை முறுக்கி திருத்தியே அகத்துக் கண்ணை அறுத்து பிளந்து பின் வகுத்த ஜோதி மணிவிளக்கென்னுளே தொகுத்து பார்க்க சுகம் பெற்றாய் நெஞ்சமே”=பீர் முஹம் அது.

சகஜ பழக்கம்

 சாக பழகுவதே சகஜ நிட்டை...சாகாத கால் பிடித்து செத்து செத்து சாகாதிருப்பது சகஜ நிட்டை.


சித்தர்களை அசுத்த மாயாகாரிகள் என வள்ளலார் சொல்லுவது உண்மையே...ஏனெனில் அவர்கல் சுத்த வித்தையை அறியாதவர்கள்...அதையே வித்த்யா தத்துவம் எனவும் அமானிதம் எனவும் புகலுவர்கள்...அதற்க்கு மேம்பட்டது அருள் நிலை, அதற்க்கும் மேம்பட்டது சத்திய நிலை.ஏசு பிரான் அடைந்தது சத்திய நிலை, வள்ளலார் அடைந்தது அருள் நிலை.....சன்மார்க்கம் என்பது சுத்த வித்தை நிலை.....சுத்த சன்மார்க்கம் அருள் நிலை....சித்தர்கள் நிலை அதற்க்கும் கீழான அசுத்த மாயாகாரிய நிலை, அதனாலேயே அவர்களுடைய நூல்களில் சன்மார்க்க விரோதமான பலதும் காண கூடும்

சித்தர்கள் நூல்களில் உயிர்கொலை இருக்கும், மாமிச மருந்துகள் சொல்லபட்டிருக்கும், துர் மந்திரவாதங்கல் ஓட்டியம் சல்லியம் எனும் மாரன காரியங்கள் சொல்லபட்டிருக்கும்...இப்படியுள்ள பொருள்கல் எப்போதும் சுத்த வித்தியா நிலைகளில் வராது

.அருள் நிலை சாதனைகள் என்பது மூக்கின் ஊடே சரிக்கும் வாயுவினை கொண்டோ, கன்களில் ஒளிரும் ஜீவ கலைகலைகொண்டோ ஏனைய ஆதார சக்கர அனுஷ்ட்டான அனுபவ அனுபோக சாத்திய நிலைகளில் ம்யற்ச்சிகளினால் வருவது இல்லை. வெளிமுயற்ச்சியின்றி அருள்நிலை சாதனைகலெனும் ஆன்ம சாதனைகலால் வருவதாகும்.....அதற்க்கு “அறிவே ஆதாரம்”...வேறு புற கருவிகளோ கரணங்களோ தேவை இல்லை.

வள்ளலார் ஒரு ‘வல்லவனை’ குறிப்பிட்டுள்ளார்...அவன் பூட்டிய பூட்டை யாரும் திறக்க வரவில்லை என கூறுகிறார் என்பதை கவனிக்கவும்.....வள்ளலார் முன்னேறியது அருள் மார்க்கம்...கிறிஸ்து அடைந்தது சத்திய மார்க்கம்...இது தான் வேறுபாடு

வள்ளலார் அருளே வடிவமானவர் கிறிஸ்து சத்தியமே வடிவானவர்...அதனாலேயே பைபிள் “ அந்த வார்த்தை மாமிசமாகி கிருபையும் சத்தியமும் நிறைந்தவராக நம்மிடையே வாசம் பண்ணினார் “ என்கிறது

சன்மார்க்கத்திற்க்கு சாதனையாக இருப்பது கருனை எனும் தயவு....கிறிஸ்துவுக்கு சாதனையாக இருந்தது சத்தியம் எனும் வார்த்தை

 மந்திரமோ, முத்திரையோ, வாசியோ, தாரனையோ, தியானமோ முக்கியத்துவமாக அருள்நிலை சத்திய நிலைகளில் கிடையாது...அதனாலேயே வள்ளலார் கூட தியானத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதில்லை

ஆமா...அது அப்படித்தான்....ஏனெனில் சிவானந்த பரமஹம்சரை போன்று வேறு யாராலும் “தாமரை நூல் “போன்று கதியெடுக்க கற்று கொடுக்கபடுவதில்லை

கொடுப்பார்கல்..எப்படியென்றால் மரம் அறுப்பதை போன்று...வயற்று பகுதியோ ஏனைய அவயங்களோ எந்த விதமான சலனமும் இன்றி...தாமரை நூல் போன்று....நெஞ்சம் குழியிலோ தொண்டை குழியிலோ சின்ன துள்ளல் மாத்திரமாக கதியெடுக்க வேண்டுமெனில் ஒரு தடவை கூட உபதேசம் பெற வேண்டியதேயாம்

நூறு வருடம் விடாமுயற்ச்சியுடன் மரம் அறுத்தாலும் “ஒடுக்கம்” நேராது...”ஒடுக்கம்” என்பது நுணுக்கமான ஒரு விஷயம்...அது தெரிந்தாலே வாசி வசமாகும்...அடங்கும்....நிமிடத்திற்க்கு நிமிடம் அடங்கி உடம்பு வியர்க்கும்....15 நிமிட நேரத்தில் வியர்வை வரும்

உயிர் மேல் தூக்கும்...பாதத்தில் இருந்து...பாம்பை கண்டவுடன் உயிர் சடாரென மேல் நோக்கி கிளம்புவதை போன்று உயிர் உள் வலியும் இதுவே “ஊர்த்துவ கதி

பழைய வித்த்யார்த்திகளுக்கு கண்ட பூட்டு தெரியும்...புது தலை முறைக்கு கண்டபூட்டு கிடைக்கபெறவில்லை....அதனால் மேலும் கீழும் என்பது மட்டும் செய்வார்கள்...நுணுக்கம் தெரியாது....யாராவது இருந்தால் அதை சென்ரு பெற்ரு கொள்ள நலமாயிருக்கும்

செல்வத்துள் செல்வம் செவிச்செல்வம் அச்செல்வம் செல்வத்துள் எல்லாம் தலை----இது வள்ளுவர் கூற்று,.இதில் “செவிச்செல்வம்” என்பது ஒரு மாபெரும் சாதனை விஷயம்......எல்லாவற்றையும் விட இதை பெற்றுகொண்டவர் புண்ணியவன்

சித்தவித்தையும் செவி வழியாக உபதேசிக்கபடுவதேயாம்...அனால் அதன் உண்மை தன்மையினை வித்தியார்த்திகள் எல்லோரும் அறிந்திலர்...அறிபவர் ஒரு சிலரே....அவர்கள் மட்டும் புண்ணியவான்கள் என சுருங்க சொல்லலாம் 

கிரியை பண்ணுவதோ சித்த வித்தை பண்ணுவதோ விஷயம் அல்ல,, நிங்கள் பண்ணலாம் அல்லது பண்ணாமல் இருக்கலாம்....நம்பிக்கை இல்லாமல் இவையெல்லாம் பண்ணி பிரயோஜனம் என்ன?...பண்னுவது நம்பிக்கையுடன் இருப்பில் எல்லாம் நலமே....ஒரு சிறுகல்லை கடவுளால் ரொட்டி ஆக்கமுடியும் என கிறிஸ்து நம்பினார்...அந்த நம்பிக்கை நமக்கு இல்லாமல் கடவுள் நம்பிக்கை இருந்து பயன் என்ன?

 கடவுளை நம்புவதே ஒரு சாதனை சங்கதி....அதை விடுத்து கடவுள் நேரில் இருந்திருந்தால் எவனாவது நம்புவானா/..இல்லை....இதோ நாம் செய்துகொண்டிருக்கும் அனைத்து கிரியா ..இதர வித்தைகள் அனைத்தும் எட்ட முடியாத விதத்தில் இருக்கும் அனந்த சம்பூரன ஆதி தேவனை எட்டுவதற்க்கு எனும் நம்பிக்கையிலே செய்ய்ப்படுகின்றன...ஆனால் உண்மை என்பது இவற்றால் எட்டமுடியாத நிலையிலேயே அப்போதும் இறை உள்ளது என்பதுவே...அதற்க்கே இந்த நம்பிக்கை

இந்த மூணும் இகத்தில் இல்லாத விஷயங்கள்...சத் விசாரம் என்ன என்பது தெரிந்தால் இது மூன்றும் தெரிந்தாகி விட்டது. சத் என்பது சத்தியத்தை குறிக்கிறது....அதையே தேட வேண்டும்...அதையே கேட்க்கவேண்டும்...அதையே திறக்க வேண்டும்

சித்த வித்தை வாங்கும் போது வாங்குபவனுக்கும் கொடுப்பவனுக்கும் இடையில் ஒரு விளைக்கை கொளுத்தி வைப்பாங்க...உண்மையில் சித்தவித்தைக்கும் அந்த விளக்கிற்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது....அது ஒரு “சாட்சி”...அப்படி “நிரபராதியாகிய சாட்சியை” வைத்து வித்தை கொடுப்பார்கள்...அதை “சத்தியம்” என கூறுவார்கள்...ஆனால் வித்தை வாங்கிய பிற்பாடு வாழ்க்கையில் ஒரு வேளைகூட அந்த “சாட்சி”யாக இருக்கின்ற விளக்கை யாரும் கவனிப்பதில்லை. அந்த சாட்சியை மறந்து விடுகின்றனர்...அதையே நாம் கடவுள் என்கிறோம்...வித்யார்த்திகள் “நிபராதியான ஆத்மா” என்பார்கள்..ரெண்டும் ஒன்றுதான்சாட்சியை மறந்து விடவேண்டாம் என்பதே என் எளிமையான வேண்டுகோள்...வித்தை எதுவாக இருப்பினும் செய்யுங்கள்...நிரபராதியான சாட்சி உங்கள் அருகில் “சத்தியமாக” இருப்பதை மற்ந்து விட்டால் வித்தையினால் பலன் இல்லைஇதையே கிறிஸ்து “ரெண்டு பேர்கலது சாட்சி” மெய்யென்று சொல்லி இருக்கிறதே...”நானும் என் பிதாவுமாக இருக்கிறோம்”..ஆதலால் என் சாட்சி மெய்யானது சத்தியமானது என சொல்லுகிறார்...இதை புரிவது என்பது மிக கடினமான ஆன்ம சாதனை மனம் வாக்கு காயம் இவை மூன்றிலும் “சாட்சியை” கொண்டு வருவதே “உண்மை சித்த வித்தை”...அது வராமல் சும்மா மூச்சு பயிற்ச்சி என மட்டுமே நடைமுறை வித்தை கருதப்படும்...அதில் சாட்சி இல்லை...சத்தியம் இல்லை.. செத்த வித்தையாக இருக்கும்....நிரபராதியான ஆத்மா இருக்காது....புரிகிறவர்களுக்கு புரியட்டும்

இந்த நிரபராதியான ஆத்மாவையே “ஈஸ்வரன்’ என அழைக்கிறார்கள்...ஆனால் வருத்தத்துடன் சொல்லிகொள்வதென்னவென்றால் ஜீவனே தான் ஈஸ்வரன் என தவறாக கொள்கின்றனர்...அதனால் அகங்காரம் பெருகுகிறது.. ஜீவனே தான் ஈஸ்வரன் எனில் அங்கு ஜீவேஸ்வர ஐக்கியம் என எப்படி வரும்?...ஐக்கியம் என்பது இரு வெவ்வேறு பொருள்களின் சங்கமம். அல்லாது ஒரு பொருள் உருமாறி மற்றொன்றாக தோற்ற,ம் பெறுவதுவல்லவே

சாட்சியை கொள்வது சித்தவித்தையின் ஒரு அங்கமே...அதை மறுக்கமுடியாது...வாழ்நாள் முழுதும் சாட்சியில்லாமல் கட்டலை இல்லை...கட்டலை இல்லாமல் உபதேசம் இல்லை.....ஆதலால் “சாட்சியை” இதுவரை கருத்தில் கொள்ளவில்லையெனில் இனி முதல் கொள்ள அன்போடு அழைக்கிறேன் சகோதரமே

 வித்தையும் , சாட்சியும் சதா உறவோடு இருக்க பழகவேண்டும்....என்பதே கட்டலைகளில் பிரதானமாக இருக்கிறது அதையே நாம் வித்யார்த்திகள் சத்தியம் என சொல்லி ஏற்றுகொண்டுள்ளோம்...அதை மறக்கவும் முடியாது , மறுக்கவும் முடியாது....புரிதல் இல்லாமல் போவது ஆன்ம விளக்கம் தடைபடுவதாலே...அது “சாட்சியை கொண்டு வரும் போது விளக்கமடையும்...ஏனெனில் சாட்சி என்பது விளக்காகும்...அது விளக்கும் தன்மை உடையது...உண்மை 

வெளியே இருப்பவை வெளியே இருப்பவை அல்லவே...அவை உள்ளின் பிரதிபலிப்பே...உள்ளின் புர தோற்றமே..உள் என்பதுவே வெளியாக பரினமித்துள்லது...உள் என்பது வெளியின் மறு புறம்...வெளி என்பது இருக்கும் வரை உள் என்பது இருக்கும்...இது ரெண்டும் அற்றதே சாட்சி...எனும் அத்வைதம்...ரெண்டற்ற தன்மை

நாம்’ நம்மை அறியும் வரை வெளி இருக்கும்...அறிந்தால் வெளி இல்லை...அதுவரைக்கும் ..நாம் நாமல்லவே...அப்போது சட்சி இருக்கத்தானே வேண்டும்...நாம் தான் எல்லாம் எனில் வித்தை எதற்க்கு

அப்போது “சாட்சியான ஆதமா “ வேண்டாம் என்கிறீர்களா?..ஐம்புலன்களின் சாட்சியான மனமே தான் ஐந்து திரி விளக்கு என்கிரீர்களா? ...இது யார் கொடுத்த விலக்கம் ஐயா/..சற்று தெரிந்து கொள்ளலாமா?......சத்திய வாசகம் சொல்லும் போது மட்டும் நிரபராதியான ஆத்மாவை சாட்சியாக கொண்டு வித்தையை பெற்ற பிறகு அந்த சாட்சியான ஆத்மா வேண்டாம் என்கிறீர்களே...இது யாருடைய கட்டளை என்பதனை அறிந்து கொள்ளலாமா

தோன்றி மறையும் மனம் எப்போது சாட்சியானது/. ஐம்புலன்களுக்கு சாட்சியான மனம் தான் ஐந்து திரி விளக்கு என யார் விளக்கம் கொடுத்தது?.. தூக்கத்தில் மனம் இருப்பதில்லையே ..அப்போது ஜீவனுக்கு சட்சி யாது?...மனமும் இந்திரியங்களும் தனித்து இயங்கும் தன்மை பெற்றதில்லையே...அது எப்படி சாடசியாக பரிணமித்தது 

கடவுளே.... .@@@@@ !!!!!! அறிவுண்ணு ஒண்ணு இல்லாம ஐம்புலன்களால் ஆவதென்ன யாசகன்? ஜடமான பிரபஞ்ச பொருளும் சித்தான நாமும் வேறல்ல என்கிறீர்கள்...உங்கள.

சொல்லி வாரத பாத்தா வெளிச்சத்தில் இருந்து தான் இருள் உண்டாச்சுண்ணு சொல்லுவீங்க போல...  யாசகன் நிச்சயம் அப்படி இருக்காதல்லவா?...இப்புவி என்பது மாயா சொரூபம்..அப்படியென்றால் மாயா சொரூபம் நாம் தான் என்றாகி விடுகிறதல்லவா?

தயவு, கருணை, அருள் என்பவை ஒரு பொருளையே குறிக்கும். ஆதலால் பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம். இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால், முடிவான இன்பானுபவம் பெறுவதற்குத் தடையில்லை====அப்படியெனில் இங்கு “இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால் “ என குறிப்பிடுவது எதை ஐயா?

மஹாமந்திரம் எதர்க்கு கொடுக்கபட்டுள்ளது?...தயவு தான் சாதனம் எனில் மந்திரம் எதற்க்கு? அதுவும் மஹா மந்திரம் என சொல்லபட்டுள்ளது?...ஏன் “தயவு” என மட்டும் சொன்னால் மக்களுக்கு புரியாதா என்ன?..எதற்க்கு நீண்ட ஒரு மந்திரம்

கருணை எனும் தயவினால் சுத்த உஷ்ணம் பெருகாதல்லவா?..அதுக்கு சத் விசாரம் தான் காரியமாக இருக்கிறது...ஆனால் அண்ட விசாரமும் பிண்ட விசாரமும் தான் சத்விசாரம் என கருதப்படுகிறது...இவற்றில் இவ்விரண்டு விசாரங்களுமே அபர விசாரங்களெயாம்...அதாவது இகலோக விசாரங்கலே...அப்படியாயின் அண்ட பிண்ட விசாரத்தினால் சுத்த உஷ்ணம் வராது என தெளிகிரது....அப்படியெனில் பரவிசாரம் செய்வது எப்படி

சுத்த உஷ்ணம் என்பது நாடிகளின் சமநிலையினால் வருவது என எந்த அனுமானத்தால் எடுத்துகொள்ளுவது?...சத் விசாரத்தினால் வருமென்றல்லவா பெருமானார் சொல்லுகிறார்?...அமுதம் என்பது விசாரமல்ல அல்லவா?



விஜயகுமார் சு இறயின் நாவாவளிகளை காதில் உள்வாங்கும் போதும் அதுகுறித்து எழும் சிந்தனைகள் விளைவால் அறிவு விலாசமாகி தன்னையும் தன்னை சுற்றி உல்ல பொருள்களை விசாரித்து அறிந்து ,இந்த படைப்புக்கு காரணமான பரத்தை விசாரித்து விளங்குவதாக இருக்கலாம் ஐயா





Hseija Ed Rian ஆகாயமும் நட்சத்திரங்களும்...சூரியனும் கோள்களும் எல்லாம் இகலோகத்தை சார்ந்ததே அல்லவா?...பரம் என்பது பரலோகத்தை சார்ந்ததுவல்லவா? சு...ஐயா சொல்வது விஷயம் உள்ளது


 ”தயவு எனும் கருணையே என்னை தூக்கிவிட்டது”...தூக்கிவிட்டது என சொல்லுவது ஏன் எனில் வேறு ஏதோ சாதனை சம்பிரதாயம் பெருமானாரால் செய்யப்பட்டுள்ளது...அந்த சம்பிரதாயம் உயர் நிலைகளில் அடைய தயவு தூக்கிவிடும் சாதனமாக இருந்தது, இருக்கிறது....அப்படித்தான் பொருள் கொள்ளவேண்டும்...அந்த சாதனை என்பது “சத் விசாரம்” எனும் சாதனையேயாகும்.....துரதிஷ்ட்டமாக நாம் இது வரை கேட்டுரிக்கிர சாதனைகள் சத்விசாரம் அல்ல...அவை அண்டவிசாரமும் பிண்ட விசாரமும் மட்டுமேயாகும்...உண்மை சத்விசாரத்தை செயல்படுத்தும் போது தயவு எனும் இயல்பானது “தூக்கி விடும்...அதாவது சாதனை மலரசெய்யும்
அதனாலேயே ஜீவகாருண்யமும் சத்விசாரமும் சேர்த்தே வைக்கபட்டிருக்கின்றன....சத்விசாரம் இல்லத ஜீவகாருண்யம் பூரணமல்ல...அதுபோல ஜீவகாருண்யம் இல்லாத சத்விசாரம் பூரணப்படாது...இவை ரெண்டும் சேர்ந்தே இருக்கின்றன

நீங்கள் எல்லவரும் நல்ல விசாரணையில் இருந்து கொண்டிருங்கள். அந்த விசாரணை எது வென்றால்: நம் நம்முடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? நமக்கு மேல் நம்மை அதிஷ்டிக்கின்ற தெய்வத்தினுடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? என்று விசாரிக்க வேண்டியது. அதற்குத் தக்கபடி, நீங்கள் ஒருமித்தாவது, அல்லது தனித்தனியாகவாவது, உங்களறிவிற்கும் ஒழுக்கத்துக்கும் ஒத்தவர்களுடன் கூடியாவது, அல்லது - வேலாயுத முதலியாரைக் கேட்டால் மனுஷ்ய தரத்தில் போதுமான வரையில் சொல்லுவார் - அவரிடம் அப்படிக் கேட்டாவது நல்ல விசாரணையி லிருங்கள். அல்லது, தனியாகவும் விசாரிக்கலாம். இவ்விசாரணை முகத்திலிருந்தால், நமது ஆன்ம அறிவை விளக்கமின்றி மூடிக் கொண்டிருக்கின்ற அனந்தத்திரைகளில் அழுத்தமாயிருக்கின்ற முதல் திரையாகிய பச்சைத்திரை முதலில் நீங்கிவிடும். அது நீங்கினால், மற்றத் திரைகள் அதிக விரைவில் நீங்கிப் போய்விடும். அந்தப் பசுமை வர்ணம் எப்படிப்பட்டதென்றால், கருமைக்கு முதல் வர்ணமான பசுமையாக இருக்கின்றது. இப்படிப்பட்ட அழுத்தமான திரை நீங்கவேண்டுமென ஸ்தோத்திரித்தும், தெய்வத்தை நினைத்தும், நமது குறையை ஊன்றியும் - இவ்வண்ணமாக, இருக்கின்றபோதும் படுக்கின்றபோதும் இடைவிடாது இவ்விசாரத்தோடு ஆண்டவர் நமக்குண்மை தெரிவிக்க வேண்டு மென்கின்ற முயற்சியுடனிருந்தால், தெரிய வேண்டியதைத் தெரிந்துகொள்ளலாம்

 இங்கு “ஸ்தோத்தரித்தும் உண்மை விளங்க வேண்டுமென தெய்வத்தை நினைந்தும் நமது குறையை ஊன்றியும் இடைவிடாது இருத்தலே” சத்விசாரம் என கொள்ளபடுகிறதுதோத்தரிப்பது என்பது ஜெபிப்பது கிடையாது...இரண்டும் ஒனென நினைந்து கொண்டுள்ளனர்...அப்படி கொள்ளலாகாது.....தோத்தரிப்பதினால் “திருச்செவியேற்றம் “ நடக்கிறது......அதாவது இறைவனின் காதுகளுக்கு எட்டசெய்வதே தோத்திரம்....சதா இறைவனின் திருசெவிக்கு எட்டும் விதம் “ இருப்பதையே தோத்திரம் என்கின்றனர்....அதையே பெருமானாரும் ... “உன் திருசெவிக்கு “ கேட்க்கிறதா..எட்டுகிரதா எனவெல்லாம் வினவுகிரார்



Hseija Ed Rian ”திருநிலை” என்பார்கள் பெரியோர்கள்.....அதாவது திருவிளங்க சிவயோக சித்தியெலாம் விளங்க என்பார்கள்......நாம் வீட்டில் “திரு விளக்கு “ வைத்திருப்போம்..அதை தினமும் ஏற்றி வழிபடுகிறோம் ...அல்லவா?...அது ஏன் “திரு” எனும் அடைமொழியோடு அழைக்கபடகாரணம்?...





Hseija Ed Rian “திரு” என்பது “இறை” என்பதனை குறிக்கும்....திருவிளையாடல் என்றால் இறைவிளையாடல்....அதனாலேயே பெருமானார் தீப முன்னிலையில் கடவுள் விளங்குவதாக பாவித்து வழிபடசொல்லுகின்றார்....ஆனால் நமக்கு அந்த ‘திரு” விளங்காமல் இருக்கிறது....அப்படி அந்த “திரு” விளங்க சிவயோகசித்தியெலாம் விளங்கும் , என்பது பொருள்





Hseija Ed Rian திருவிளக்கை ஏற்றி வைப்பதை தவிர்த்து யாரும் அதை கவனிப்பதில்லை...ஏனெனில் ”திரு” என்பது அனைத்தையும் பார்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் கேட்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் அறியும் தன்மை உடையது...அதனாலேயே அதனை “பேரறிவு” என வள்ளலார் அருட்பெரும்ஜோதிக்கும் விளக்கம் தருகிறார்.





Hseija Ed Rian அப்படி நம் வீட்டில் இருக்கும் “திரு”வானது எல்லாவற்றையும் கேட்டு பார்த்து அறிகிறது என்பதனை நாம் அறியாமல் இருக்கிறோம்.கேட்கிரவர்களுக்கு இது கதை போல தொன்றும்....விளக்காவது கேட்க்கிரதா, பார்க்கிறதா என தர்க்கம் பண்ணுவார்கள்....அவர்களுக்கு “திரு விளக்கம்” இருக்காததினாலேயே அப்படி சொல்லுகிரார்கள்





Hseija Ed Rian இங்கு நான் கூறும் விஷயங்கலை வாசிப்பவர்கல் ஆழமாக விசாரணை செய்தாலொழிய சொல்லுவது விளங்காது...தயவு செய்து ஆழமாக செல்ல வேண்டுகிரேன்...மற்றவர்களுக்கு இது பிரயோசனமற்றது





Hseija Ed Rian இப்படி “தோத்திரமானது திருச்செவிக்கு கேட்க்க செய்வதே” சாதனை....சுருங்க சொல்லின், திருவிளக்கானது ஆரம்பகால சாதகர்களுக்கு புரிதல் உண்டாகும் பொருட்டு வைக்கபட்டிருப்பதேயாகும்.... கொஞ்சம் தேறினவர்கள் “உண்மை திரு” எனும் இறை அறிவானது நாம் செய்யும் செயல்கள் அனைத்தையும், நாம் பேசும் விஷயங்கள் அனைத்தையும், நாம் என அனைத்தையும் அறிபவனாக இருக்கிறான் என்பதேயாகும். இதனையே “திருவிளங்குதல்” என்பார்கள்...





Hseija Ed Rian அப்படி நாம் தோத்தரிப்பது திருச்செவிக்கு ஏறும் படியாக , நாம் சொல்லுவதை “அவர்” கேட்க்கின்றார் எனும் “உண்மை நிலை” உடையவர்களுக்கு “அருள் விளக்கம்” உண்டாகும்





Hseija Ed Rian அப்படி நாம் சொல்லி கேட்கின்றவரிடம் அன்பு மலர்கிறது...எப்போதும் நம் சொல்லுவதை கேட்கின்றவராக அவர் இருக்கிறார் என்பதனை உணரும் போது அந்த அன்பு மேலும் மலர்கிறது.....இதை தான் “தெய்வத்தை கண்டாலொழிய தெய்வத்தின் மேல் அன்பு வராது” என பெருமானார் சொல்லுகிரார்





Hseija Ed Rian கடவுள்”இயற்க்கை உண்மையாக” இருக்கின்றார்...ஆதலினால் அவரிடம் “இயற்கை உண்மை அன்பு வைத்தல் அவசியம்”.....





Muthu Kumar ஐயா, எல்லாவற்றையும் அறியும் அதற்கு நம் தோத்திரம் கேட்காமலா போய்விடும். //"அவர்" கேட்கின்றார் எனும் "உண்மை நிலை" உடையவர்களுக்கு// தயைகூர்ந்து மேலும் விளக்குங்கள்





Hseija Ed Rian இதையே, இப்படி “திரு விளங்குதலையே” “பெரும் திறவுகோல்”...என்கிறார் பெருமானார்.....அதை எட்டும் இரண்டு கூட அறிந்து கொள்ள இயலாத நாயிற்கடையேனாகிய தன்னிடம் இறைவன் தந்தனம் என்கிறார்...இது அவருடைய அடிமைபேறு என்பதனை சுட்டுகிறார்....இதை பக்குவம் இல்லாதவர் எட்டும் இரண்டும் தான் பெரும் திறவுகோல் என வள்ளலார் சொல்லி இருப்பதாக பொருள் கொள்கின்றனர்





Hseija Ed Rian உண்மை அவர் எல்லாம் கேட்ப்பவராக இருக்கிறார் என்பது உண்மை....நம் தோத்திரம் கேட்க்கும் என்பதில் ஐயம் இல்லை....ஆனாஅல் அவர் கேட்க்கிறார் என நாம் உணர்தலே ஆரம்பம்....அந்த உணர்தல் நமக்கு வரவேண்டும்...அவர் பார்க்கிறார் என உணர வேண்டும்...அவர் கேட்க்கிறார் என உணர வேண்டும்.....இதனையே “வெளிச்சத்திற்க்கு வருதல்” எனபடுகிறது....ஏனையவை இருளில் செய்யபடுபவை





Hseija Ed Rian நாம் ஜெபிப்பதும் அவர் காண்கிறார் , அவர் கேட்க்கிரார் எனும் உனருதல் வரும் போது அது ஆன்ம உணர்தல

சன்மார்க்க சாதனை

 சன்மார்க்க சாதனை


அன்பான சன்மார்க்க பெருமக்களே....


எல்லோரும் அறிந்திருக்கிற விஷயங்களில் ஒன்று சன்மார்க்கத்தை கடைபிடிப்பவர்கள் சாதனை ஒன்றும் செய்யவேண்டாம் என்பதே, அப்படியல்லவா?.. ஆனால் சன்மார்க்கத்தில் சன்மார்க்கிகள் செய்வதற்க்கு “சாதனை உண்டு”... அதை சன்மார்க்கிகள் செய்யத்தான் வள்ளலார் பணிந்துள்ளார்.


பேருபதேசம் பகுதி வள்ளலாரால் கடைசியாக வழங்கப்பட்ட பெரருள்... அதை சற்று பார்ப்போம்.

"இத் தருணம் ஆண்டவர் எல்லாவற்றையும் நீக்கி எல்லோரும் மேலான இன்பத்தை அடையும் பொருட்டு, முடிவான இன்பானுபவத்திற்குச் சாதக சகாயமான திருவருள் மகாவாக்கியத் திருமந்திரத்தை - தமது உண்மையை வெளிப்படக் காட்டும் மகாமந்திர வாக்கியத்தை - எனக்கு வெளியிட்ட அவ்வண்ணம், எனது மெய்யறிவின்கண் அனுபவித்தெழுந்த - உண்மையறிவனுபவானந்த இன்பத்தை நீங்கள் எல்லவரும் என்போல் ஐயம் திரிபு மயக்கம் இன்றி அடைய என்னுள்ளே எழுந்து பொங்கிய ஆன்ம நேய உரிமைப்பாட்டுரிமையைப் பற்றிக் குறிப்பித்தேன்; குறிப்பிக்கின்றேன்; குறிப்பிப்பேன். நமது ஆண்டவர் கட்டளையிட்டது யாதெனில்: நமக்கு முன் சாதனம் கருணையானதினாலே, ஆண்டவர் முதற்சாதனமாக

"அருட்பெருஞ் ஜோதி அருட்பெருஞ் ஜோதி தனிப்பெருங் கருணை அருட்பெருஞ் ஜோதி"

என்னும் திருமந்திரத்தை வெளிப்படையாக எடுத்துக் கொண்டார். தயவு, கருணை, அருள் என்பவை ஒரு பொருளையே குறிக்கும். ஆதலால் பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம். இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால், முடிவான இன்பானுபவம் பெறுவதற்குத் தடையில்லை. "சந்ததமும் வேதமொழி யாதொன்று பற்றின் அதுதான் வந்து முற்றும்" என்னும் பிரமாணத்தால் உணர்க.””””



மேற்சொன்னது பேருபதேச பகுதி என்பதை கவனிக்கவும்.... இங்கு தான் சாதனை விளக்கம் சொல்லப்பட்டுள்ளது. அதாவது "அருட்பெரும் ஜோதி அருட்பெரும் ஜோதி தனிப்பெரும் கருணை அருட்பெரும் ஜோதி” என்பதற்க்கு பெருமானார் விளக்கம் கூறுகிறார் பாருங்கள்... நாம் பொதுவாக “ஜொதி, ஜோதி” என்றால் ஏதோ விளக்கு அல்லது வெளிச்சம் என பொருள் கொள்வோம்... ஆனால் பெருமானார் தரும் விளக்கம் என்பது வேறானது ..அதை சற்ரு ஆழமாக புரிந்தால் அல்லது புரிதல் வராது.


அவர் மஹா மந்திரத்திற்க்கு தரும் விளக்கம் என்பது """"பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம்””””””. 


இது தான் மஹா மந்திரத்திற்க்கு வள்ளலார் தரும் விளக்கம். கூர்ந்து கவனித்தால் இந்த விளக்கத்தில் எங்குமே “ஜோதி” என்பது வராது, “வெளிச்சம்” என்ற பொருளும் வராது, பெருமானார் சொல்லவில்லை. வாச்சியார்த்தம் என சொல்லி விளக்கபட்டு இருப்பது “ஜோதி” என்றால் “அறிவு" என பொருள்...பெரும் ஜோதி என்றால் பேரறிவு என பொருள். இதை சற்று ஆழமாக சன்மார்க்க அன்பர்கள் புரிந்து பயனடையவேண்டுகிறேன்.

அடுத்து பெருமானார் விளக்குவது என்னவென்றால் “இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால் முடிவான இன்ப அனுபவம் பெற்று கொள்வதில் தடை இல்லை”... இது ஏன் சொல்லுகிறார் என்றால் இங்கு ஒரு சாதனை மறைவாக சொல்லபட்டிருக்கிறது... அதனையே "இவ்வண்னம் சாதனம் முதிர்ந்தால்” என அடி கோடிட்டு பெருமானார் சொல்லுகிறார் என்பதை கருத்தில் கொள்ளவேண்டுகிறேன்.

மேலும் அந்த சாதனை என்பது எவ்வண்னம் இருக்க வேண்டும் என்பதற்க்கு சான்றாக பெருமானார் காட்டிதருவது "சந்ததமும் வேதமொழி யாதொன்று பற்றின் அதுதான் வந்து முற்றும்"* என்னும் பிரமாணத்தால் உணர்க.”””” என்பதுவாகும். இதை அரிந்து கொள்ளுதல் சன்மார்க்க அன்பர்களுக்கு முடிவான இன்ப அனுபவத்தை பெற்று கொள்வதில் “பெருந்தோணியாக” இருக்கும் என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகம் கொள்ளவேண்டாம்

குருவின் வித்தை

 குருவின் வித்தை


ஐய்யா, நாம நிறைய்ய ஞானிமார்கலை பார்க்கிறோம், சீடர்கள் ஏராளம் இருக்கிரவங்களும் இருக்காங்க, சீடர்களையே கொள்ளாதவங்கலையும் பார்க்கிறோம். ஆயிரம் சீடர்கள் இருந்தாலும் ஆயிரம் பேரும் ஒரே குருவின் ஒரே வித்தையை ஒரே மாதிரி செய்தாலும் அவங்க ஆயிரம் பேரும் ஞானநிலையை அடைவது இல்லை என்பதையும் கவனிக்கிறோம். ஆனால் அது ஏன் என விசாரிப்பதில்லை தானே?. ஆம், நமுக்கு அதன் நிஜ செய்கை தெரியாது. நாம் எத்தனை பிறவிகலை எடுத்திருக்கிறோம், இனி எத்தனை பிறவிகளை பழைய வினை பயன்கலால் எடுக்க போகிறோம் என்பது தெரிந்தால் தான் ஒரு வித்தையின் முடிவும் தெரியும்.


ஒரு லிட்டர் நெய்யை ஒரு லிட்டர் கொள்ளளவு கொண்ட பீங்கானில் ஊற்றினால் அது நிறைந்து தளும்பும் நிலையில் இருக்கும். ஆனால் அதே ஒரு லிட்டர் நெய்யை ஆயிரம் லிட்டர் கொள்ளளவு கொண்ட பீங்கானில் விட்டுகிட்டு நிறைந்து தளும்பும் என எதிர்பார்ப்பது எப்படி முட்டாள் தனமோ, அது போலத்தான் ஆயிரம் கோடி கால சென்மத்து வினைபயன் கொண்டவனிடம் ஒரு வித்தையும் நிறைப்பதற்க்கும், நூறு கோடி கால சென்மத்து வினை பயன் கொண்டவனிடத்தில் நிறைப்பதற்க்கும் உள்ள வித்யாசம்.


ஆகவே வித்தையின் விளைவு அவனின் வினை பயன் தொகுப்புகளின் பரிணாமத்தில் இருக்கின்றது. வித்தையானது எத்தனை கால வினைப்பயனை கரைக்கும் என்றோ எரிக்கும் என்றோ தெரியாமல் வித்தையினை செய்கின்றோம். வித்தைகளோ பல கோணங்களில் உள்ளவை. மெழுகுவர்த்தியின் பிரகாசமும் அதன் வியாப்தியும் அதன் வெப்ப அளவும் கொண்டவை முதல் சூரிய தேஜஸும் சூரிய வெப்ப அளவும் கொண்ட வித்தைகள் வரைக்கும் நிலுவையில் இருக்கின்ரன. ஒவ்வொன்றும் வினை புரியும் தன்மையும் வேறுபாடே. ஆனால் நமது வினை தொகுப்பின் ஆழம், எத்தனை பிறவிகளின் சுமையினை சுமந்து கொண்டு திரிகிறோம் என்பது நமுக்கு தெரியாது. இனி எத்தனை பிறவிகள் தேவை எனவும் நமுக்கு தெரியாது.


ஆகையினால் வித்தைகள் செய்வதினால் மட்டும் நாம் முன்னேற்றம் அடைந்து விட முடியாது. நம்முடைய வினை பயன் மூட்டைகளை அவிழ்த்து அவற்றை சாம்பலாக்குதலில் தான் விஷயம் இருக்கின்ரது, அல்லது வினை பயன் மூட்டைகளை களைந்து விடும் மர்மம் நாம் அறிந்திருக்க வேண்டும்.இவை ஒன்றும் செய்யாமல் வித்தையினை மட்டும் செய்து கொண்டு அங்கலாய்ப்பு கொள்வதினால் எந்த பிரயோஜனமும் நிகழபோவதில்லை.


இங்கு தான் இவற்றை கடந்து போக சூட்சுமமான நுணுக்கம் தேவை என புலப்படுகிரது. வாழ்க்கை என்பது ஒரு பருவ மாற்ற நிகழ்வுக்கு உட்பட்டது. சதா ஒரு குறிப்பிட்ட கால அளவுக்கு தக்கபடி மாற்றம் நிகழ்கிறது என காண்கிறோம். பெண் ஏழு வயதிலும் ஆண் எட்டு வயதிலும் மாற்றத்தை அடைகிறான். இது ஒவ்வொரு மடங்காக மாற்றத்தை கொள்கின்றன அல்லவா?


இப்படியான பல மாற்றங்களை சீக்கிரம் கடந்து போக தகுந்த குறுக்கு வித்தை குருமார்கள் கைகொண்டிருப்பார்கள். ஷார்ட் கட் என நாம் சொல்லுவோமே, அப்படி சில சங்கதிகள்.அதுல ஒண்ணு தான் "வாசிமார்க்கம்.

குருடர்கள் ஞானம் பெற முடியுமா?

 குருடர்கள் ஞானம் பெற முடியுமா?


நம் உயிரை பற்றி உள்ள வினைதிரைகள் நம் கண்மணி மத்தியில் உள்ள ஊசி முனை அளவு உள்ள துவாரத்தில் துலங்கும் ஒளியை (இறைவன் திருவடி) மறைத்து கொண்டு உள்ளது. இவ்வினைதிரை பார்வை சக்தி உள்ளவர்களுக்கு கண்ணாடி போல் அமைந்து உள்ளதால் கண் ஒளியை கொண்டு பார்க்க முடிகிறது.

இதில் மிக பெரிய பாவம் குருடராக பிறப்பது. இவர்களுக்கு வினை திரை சுவர் போல் அமைந்து உள்ளத்தால் கண் ஒளியை கொண்டு பார்க்க முடிவதில்லை. எதை விட பெரிய துரதிஷ்டம் திருவடியான கண்ணை அல்லது கண் ஒளியை பற்றி தவம் செய்ய முடியாமல் போவதே.

ஆனாலும் இறைவன் கருணை வடிவானவர். குருடர்கள் நேரடியாக தம் ஆன்ம ஸ்தானத்தை நினைத்து , அதில் குரு தீட்சையின் முலம் உணர்வு பெற்று தவம் செய்ய வேண்டும். இவ்வாறு தவம் செய்வது கடினமே என்றாலும் விடா முயற்சியின் மூலமும், வைராக்கியதுடனும் சாதனை செய்தால் வினை திரை அகன்று ஞானம் பெறலாம்.
என பல சற்குருமார்களும் சொல்ல நீங்கள் கேட்டிருக்கலாம். ஆனால் அதில் எந்தளவுக்கு ஞானம் இருக்கிறது என ஆராய்வது அவசியம். அல்லாவிட்டால் துர்மரணம் அடைந்து விடுவது நிச்சயம்.

கண்மணி என்பது பார்வை செயல்படுமிடம் என்பது தெரியும். காது போன்ற ஏனைய இந்திரியங்கள் எவ்வாறு மனதுக்கு செயல் ஆற்ற உதவுகிறதோ அவ்வண்ணமே கண்ணும் செயல் படுகிறது. ஐந்து இந்திரியங்களின் மூலம் அறிவானது செயல்பட்டு நமக்கு உலக நிகழ்வுகளை அறிவுக்கு கொண்டு வருகிறது.ஒளி என்பதோ ஓசை என்பதோ கண்ணிலோ காதிலோ இருப்பது அல்ல. அது இந்திரியங்களின் மூலம் அறியப்படுவதாகும். தூங்கி கிடக்கும் போது கண்ணில் ஒளி இருக்காது, ஏனெனில் அப்போது அறிவானது கண்களினூடே செயல்படாது.அல்லாது கண்மணியில் தான் உயிர் இருக்கிறது என்பது முட்டாள் தனமான மூட நம்பிக்கை. அதினால் எந்தவொரு பயனும் நிகழ்ந்து விடப்பொவதில்லை என்பதை மனதில் கொள்வது நலம்.

முதலில் கண்மணி மத்தியில் ஊசிமுனை அ்ளவு ஒரு துவாரம் இல்லை என்பதனை தெளிந்து கொள்ளுங்கள்... ஒளி ஊடுரும் தன்மையினாலான ஒரு அமைப்பே உள்ளது... சந்தேகம் இருந்தால் ஒரு கண் மருத்துவரை அணுகி ஆலோசனை கேட்கவும்... அந்த அமைப்பானது விரியவும் சுருங்கவும் கூடிய ட்தன்மையில் உள்ளது. கண்ணாடியில் எப்படி ஒளி ஊடுருவுமோ அதே படி இங்கும் ஒளி ஊடுருவும் தன்மை கொண்டது..... திரைகள் என்பவை ஆன்மாவை மூடி இருக்கும் தன்மை உடையது... அது கண்மண் தவத்தினால் கண்ணீர் பெருக்கினால் உருகும் தன்மை கொண்டது இல்லை. சுக்கிலத்தில் இருக்கும் போதே திரையானது இருக்கும்... அது கண்மணியில் வருவது கிடையாது. ஒரு மனிதன் வினை திரை அகலாது செத்து போனால் அவன் கூட இந்த கண்மணியும் கூடவே செல்லாது அல்லவா? அப்படி இருக்கும் போது அவனுடைய வினைதிரையானது எங்கிருக்கும் என ஆலோசிப்பது நலம்... ஆன்ம ஸ்தானம் என்பது உடம்பை பற்றியதி இல்லை, அதாவது தூல பொருள் இல்லை... உடம்பாலது தூலம்,, மனம் சூட்சுமம், அதையும் கடந்தது ஆன்மா...அது தூலமான உடம்பில் ஒரு இடத்தில் இருப்பது இல்லை... அப்படி இருக்காது , ஏனெனில் சூட்சுமமானது தூலத்தில் அடையாளமாக இருக்காது... தூலம் என்றால் அதற்க்கு நிறை இருக்கும், கொள்ளளவு எனும் இடம் இருக்கும்... அப்படி சொல்லப்படும் ஒன்று பருப்பொருள் எனப்பெடும்...ஆன்மா பருப்பொருள் இல்லை..அதற்க்கு எடை இல்லை,.. இடம் இல்லை...அப்படி இருக்க எப்படி அது தூலத்தில் இருக்கும் என சிந்திப்பது நலம்.... தேவை இருந்தால் இதற்க்கும் ஆழமாக விவாதிகலாம்....

கண் தானம் பண்னுவது தெரியுமில்லையா... செத்தவர் கண்மணியில் இருக்கும் இந்த ஒளி ஊடுருவும் அமைப்பையே அறுவை சிகிட்சையின் மூலம் எடுத்து வேறொருவருக்கு தானம்மாக செய்கிறார்கள்... அப்போது இந்த கண்மணியில் இருக்கும் வினையானது கந்தானம் பெற்றவருக்கு போய் விடுமா என்பதை ஆழமாக விசாரியுங்கள்... அப்போது கண்மணி தவத்தின் பொய் தோற்றம் புலப்பெடும்

மட்டுமல்ல கண்மணி தவத்தினால் எவனொருவனும் கண்மணியினூடே உள்ளே புகுந்து போகமுடியாது. எனெனில் புகுந்து செல்லவேண்டுமெனில் முதலில் அவன் கண்மணியின் வெளியில் இருக்கவேண்டும். ஆனால் அவன் இருப்பதொ உள் எனப்பெடும் ஆன்மீக ரகசியஸ்தானத்தில் தான். அதையே இருதயம் என்பார்கள். உள்ளெ இருப்பவனாகிய அவன் எப்படி வெளியில் இருந்து கண்மணி வழியே உட்புகுவான்? அப்படி புகவேண்டுமெனில் அவன் ரெண்டு மணி வழியாகவும் ஏக காலத்தில் உட்செல்வானா? அப்படி செல்லமுடியுமா என்பதை சற்று அறிவுடையவர்கள் அறிந்து கொள்ளவேண்டாமா?


💓💓💓


Kirubanandan Palaniveluchamy உண்மையை பல கோயாபல்சுகள் மறைக்கிறார்கள் இப்படி சின்ன விஸயத்தை மட்டும் செய்தாலே கடவுளை அடைந்து விடலாம் என்பது பலருக்கு கவர்ச்சியாகவும் உள்ளது


Jayamohansamy Mohan நல்ல தகவல்.


Gokulakrishnan Gokul பாவம் அறியாமை முகத்தில் கண்கொண்டு பார்க்கும் மூடர் காண்


Tvl Sankaralingam கண்மணி விளக்கம்
அருமை!


Jayamohansamy Mohan கண்ணில் பார்பது எல்லாம் உண்மை அல்ல.நேரில் பார்த்து உண்மை உணர்வது உண்மை.மனம் இயங்காமல் கண்ணிற்கு வேலை இல்லை.


லிங்கேஷ்வரன் ஐயா சூரியன் சந்திரன அகாரம் உகாரம் 8'2என்று கண்ணை ஏன் குறிப்பிட்டார்கள்


Shivaya Nama SivaKumar அய்யா 8க்குள்2அ 8ம்2ம் 10அ../ திருவடி தீட்சை நயண தீட்சை 2ம் வேறுவேறா அய்யா


Hseija Ed Rian தெரியலியே...குருநாதரும் போயிட்டார்...இருந்திருந்தா கேட்டிருக்கலாம்


Paranivasan தூல சூக்கும உடலில் குறித்து கூறியிருக்கிறீர்களே, ஆம் சூக்கும பொருளின் விரிவே தூலம் ஆகும் ஆக சூக்குமம் காரணம் தூலம் காரியம் ஆகும் என்னில் சூக்குமம் அப்படியே அடையாளப்பட்டு தோன்றாமல் அதன் விரிவே தோன்றும் அப்படியென்றால் தூலத்தின் ஆதியை நோக்கிட காரண ஆன்மாவைக் காணலாமோ. தெரியல


Hseija Ed Rian சூக்குமத்தின் விரிவே தூலம்.. தூலம் உடலெனின் சூக்குமம் உயிராம்... இவை இரண்டினும் உள்ளுறை ஆன்மா என பரபடுவது மனமே தான்.. .காரணம் என்படுவது அது சூக்குமத்திற்க்கும் தூலத்துக்கும் காரணம் என கொள்ளதகாது, எனில் இவை மலர காரணி மனமே ஆம் எனவே.


Hseija Ed Rian அகாரம் உயிரே உகாரம் பரமாய் மகாரம் மலமாய் வரு முப்பதத்துள் என வரும் திருமந்திர கருத்தும் இதை சார்ந்தே தான்....மகாரம் மலம் எனபடுவது மனமாகிய மலகுற்றமுடைய ஆன்மாவேவென அறியபடும்


Paranivasan அந்த கரணங்களுள் ஒன்றல்ல அவை சந்தித்ததுவே ஆன்மா என்றால் மனம் அந்த கரணங்களுள் ஒன்று தானே.


Paranivasan அகாரம் உயிர் மகாரம் மலம் என்று தெளிவாக தெரிந்தது அப்ப மலத்தால் கலப்புற்ற உயிர் ஆன்மா என்று கொள்ளவோ.


Hseija Ed Rian உயிருக்கு மலம் வராது..அது சிவரூபம்


Paranivasan உயிர், மலம் அப்படி னா என்னவென்றே தெரியாது. மெய்ஞானியர் உணர்ந்து சொன்னதை . உணராது அப்பதங்களைப் பயன்படுத்தி பேசுவது நான் ஒருபோதும் அதை தெளிவாக அறிந்து கொள்ள உதவாது என தோன்றுகிறது இது சரியா ?


Paranivasan உயிர் மலமோ , சிவமோ ஏதோ ஒன்றுடன் சேர்ந்துதானே இருக்கும்.


Hseija Ed Rian Im speaking what i have experienced sir


K Nagasubra Maniem சுவாமி விரஜானந்தா, தயானந்தர் குரு, ஒரு அற்புத ஞானி , குருடர்...!



Hseija Ed Rian ஞானி எப்படி குருடர் ஆனார்?


K Nagasubra Maniem ஞானி எப்பொழுதும் குருடன் அல்ல. ஞானமற்றவர்களே குருடர்கள். ஆனால், உலக வழக்கப்படி கண் தெரியாதவன், உலகை பார்கமுடியதவன் குருடன். ஒன்றே பலவாகக் காண்பவன் மனித உணர்வில் உள்ளவன். அவனுக்கு காண்பது கண் வழியாகவே. கண்ணா காண்கிறது? கண்ணிலிருந்து காண்பவன் யர்ர்? பிணம் கண்ணிருந்தலும் கானுமா? எனவே காண கண் மட்டும் போதாது. ஆன்ம உணர்வே கண் காண உதவும். ஞானி கண் இல்லாமலேயே ஆன்ம உணர்வு மூலம் காண்பான். அவனுக்கு எல்லாம் அவன் மயமே.. ஐம்புலன் இருந்தும் அல்லது இல்லாமலும் ஞானியால் எல்லா செயலும் முடியும். ஞானி எப்படி குருடர் ஆனார் என்ற கேள்வி குருடர் ஞானி ஆனார் என்பதே பதில். ஞானி ஒரு உருவம் அல்ல. ஞானி ஒரு ஆன்மா ஆகிவிட்டவன். ஒரு உடல் அல்ல. எல்லா உடலிலும் அவனே உள்ளன். எல்லார் கண்ணிலிருந்து காண்பதும் அவனே. தன கண் வழியாக மட்டுமே பார்க்கவேண்டிய அவசியம் இல்லை. அவன் அமரத்தன்மை அடைவது இப்படியே. அவன் உடல் அவன் அல்ல. எல்லா உடலும், எல்லா மனமும் எல்லா உயிரும் அவனுடையதே. இதுவே அன்பின் பயன். அன்பே அவன்.


Hseija Ed Rian ஆமாம் ஐயா..உண்மை


Jayamohansamy Mohan மனிதனாக பிறந்தவனுக்கு கண் பார்வை இல்லையென்றாலும் மனமானது உணர்கிறது..ஆன்மா என்பது எண்ணங்களின் தொகுப்பு....இந்த ஆன்மாவின் உதவியால் மனம் இயங்குகிறது...ஒருவனின் துர்மரணம் அவனுக்கு மாயா உருவம் இருப்பதை போல் ஆன்மா மனமும் அங்கே இயங்குகிறது...சுத்த ஆன்மா பரவெளியில் எங்கும் பிரயாணம் செய்ய தகுதி கொண்டது..துர்ஆன்மா இருந்த இடத்திலே தன் மனதின் எண்ணங்களை நிறை வேற துடிக்கிறது....
ஆன்மாவே நல்லது கெட்டததிற்கு துணையாக உள்ளது..காரியம் காரணம் மனமே எடுக்கிறது...அதனாலே மனதிற்கு ஆன்மா மூலமாகிறது...மனதிற்கு எண்ணங்கள் தேவைபடுகிறது... இதை ‌நிறைவேற்ற உடல் தேவை..உடல் இயங்க உயிர் தேவை...
எண்ணங்கள் அற்று மனதை இழந்து ஆன்மாவை கொண்டு வாழ்பவனுக்கு அதே உடல் போன்ற சூட்சுமம் வேலை செய்கிறது.....இதுவே உலகம் இருக்கும் வரை பரிமாணிக்கிறது.

சத்விசாரத்தினால் உஷ்ணம் உண்டு பண்ணுவது எப்படி?

 சத்விசாரத்தினால் உஷ்ணம் உண்டு பண்ணுவது எப்படி??

இங்குள்ள நீங்கள் எல்லவரும் இதுவரைக்கும் இருந்தது போல் இனியும் வீண்காலம் கழித்துக்கொண் டிராதீர்கள். இது முதல் சாலைக்கு ஆண்டவர் போகிற - பத்துத் தினமாகிய கொஞ்சக் காலம் - வரையில், நீங்கள் எல்லவரும் நல்ல விசாரணையில் இருந்து கொண்டிருங்கள். அந்த விசாரணை எது வென்றால்: நம் நம்முடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? நமக்கு மேல் நம்மை அதிஷ்டிக்கின்ற தெய்வத்தினுடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? என்று விசாரிக்க வேண்டியது. அதற்குத் தக்கபடி, நீங்கள் ஒருமித்தாவது, அல்லது தனித்தனியாகவாவது, உங்களறிவிற்கும் ஒழுக்கத்துக்கும் ஒத்தவர்களுடன் கூடியாவது, அல்லது - வேலாயுத முதலியாரைக் கேட்டால் மனுஷ்ய தரத்தில் போதுமான வரையில் சொல்லுவார் - அவரிடம் அப்படிக் கேட்டாவது நல்ல விசாரணையி லிருங்கள். அல்லது, தனியாகவும் விசாரிக்கலாம். இவ்விசாரணை முகத்திலிருந்தால், நமது ஆன்ம அறிவை விளக்கமின்றி மூடிக் கொண்டிருக்கின்ற அனந்தத்திரைகளில் அழுத்தமாயிருக்கின்ற முதல் திரையாகிய பச்சைத்திரை முதலில் நீங்கிவிடும். அது நீங்கினால், மற்றத் திரைகள் அதிக விரைவில் நீங்கிப் போய்விடும். அந்தப் பசுமை வர்ணம் எப்படிப்பட்டதென்றால், கருமைக்கு முதல் வர்ணமான பசுமையாக இருக்கின்றது. இப்படிப்பட்ட அழுத்தமான திரை நீங்கவேண்டுமென ஸ்தோத்திரித்தும், தெய்வத்தை நினைத்தும், நமது குறையை ஊன்றியும் - இவ்வண்ணமாக, இருக்கின்றபோதும் படுக்கின்றபோதும் இடைவிடாது இவ்விசாரத்தோடு ஆண்டவர் நமக்குண்மை தெரிவிக்க வேண்டு மென்கின்ற முயற்சியுடனிருந்தால், தெரிய வேண்டியதைத் தெரிந்துகொள்ளலாம்.


அவ்விசாரம் பரம் அபரம் என்று இரண்டு வகையா யிருக்கின்றது இவற்றிற் பரம் பரலோக விசாரம், அபரம் இகலோக விசாரம். இவ்விரண்டில் இகலோக விசாரம் விசார மல்ல. சாதாரணமாக ஒருவன் விசாரம் செய்து கொண்டிருக்கின்றானேயென்றால், அவ்விசாரம் விசாரமாகாது, உண்மை விசாரமுமல்ல. ஏனெனில்: விசார மென்கின்றதற்குப் பொருள்: வி-சாரம் என்பதில் வி சாதாரண உலக விசாரத்தை மறுக்க வந்தது; அது மேலும் பரலோக விசாரத்தையே குறிக்கும் பொருட்டு வந்தது. ஜலத்திலிருக்கின்ற பாசியை நீக்குவதுபோல், நமது ஆன்மாவைத் தெரியவொட்டாமல் மூடியிருக்கின்ற பச்சைத் திரையாகிய ராகாதிகளை விசார அதியுஷ்ணத்தாலல்லது, மற்ற உஷ்ணங்களால் நீக்க முடியாது. அந்த உஷ்ணம் யோகியினுடைய அனுபவத்தில் தெரியும். அதை மனுஷ்ய தரத்தில் உண்டுபண்ணுவதற்குத் தெரியாது. அந்த விசாரத்தைவிட ஆண்டவரை ஸ்தோத்திரம் செய்கின்றதிலும் தெய்வத்தை நினைக்கின்றதிலும் அதிக உஷ்ணம் உண்டாகும். யோகிகள் வனம் மலை மழை முதலியவற்றிற்குப் போய், நூறு ஆயிரம் முதலிய வருஷ காலம் தவஞ்செய்து, இவ் உஷ்ணத்தை உண்டு பண்ணிக் கொள்ளுகிறார்கள். இப்படித் தவம் செய்து உஷ்ணத்தை உண்டு பண்ணிக் கொள்ளுகிறதைப் பார்க்கிலும், தெய்வத்தை ஸ்தோத்திரம் செய்கின்றதிலும் நினைக்கின்றதிலும் - இதைவிடக் - கோடிப்பங்கு, பத்து கோடிப் பங்கு அதிகமாக உஷ்ணம் உண்டு பண்ணிக் கொள்ளலாம். எவ்வாறெனில்: ஒரு ஜாம நேரம், மனத்தில் இக விசாரமின்றிப் பர விசாரிப்புடன் ஆன்ம நெகிழ்ச்சியோடு தெய்வத்தைச் சிந்தித்துக் கொண்டாவது அல்லது ஸ்தோத்திரம் செய்து கொண்டாவதிருந்தால், நாம் பெற வேண்டியதைப் பெற்றுக் கொள்ளலாம்.


அந்த விசாரம் செய்வது எப்படியென்றால்: அண்டத்தில் சூரியன் சந்திரன் நக்ஷத்திரங்கள் - இவைகள் எப்படிப்பட்டன? இவைகளினுடைய சொரூப ரூப சுபாவம் என்ன? இவை முதலான அண்ட விசாரமும், பிண்டத்தில் நாம் யார்? இத் தேகத்தின் கண் புருவம் கைம்மூலம் - இவைகளிலும் இவை போன்ற மற்ற இடங்களிலும் உரோமம் உண்டாவானேன்? நெற்றி முதலான இடங்களில் அது தோன்றாதிருப்பதென்ன? கால் கைகளிலுள்ள விரல்களில் நகம் முளைத்தலும் அந் நகம் வளர்தலும் - இவை போன்ற மற்றத் தத்துவங்களினது சொரூப ரூப சுபாவங்களும் என்ன வென்னும் பிண்ட விசாரமுஞ் செய்து கொண்டிருங்கள்.


இங்கு வள்ளலார் அண்ட விசாரத்தையும் பிண்ட விசாரத்தையும் சொல்லுகிறார் என்பதை கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும். ஏனெனில் இப்படி அண்ட விசாரமும் பிண்ட விசாரமும் மட்டும் செய்து கொண்டிருப்பில் ஆன்மாவை தெரியவொட்டாமல் மறைத்திருக்கின்ற அனந்த திரைகள் விலகுமா என கேட்டுப்பாருன்கள்.....பதிலாக தோன்றுவது முடியாது என்பதே. ஆதலினாலே வள்ளல் பெருமானார் வேலாயுத முதலியாரிடம் சத் விசாரத்தினை கேட்டு தெளிவு பெற சொல்லுகிறார்.


இவற்றில் அண்ட விசாரமும் பிண்ட விசாரமும் பர விசாரமாகுமா என்பது ஆரய்வது அவசியம். இவை சத் விசாரத்தின் கீழ்நிலை விசாரமேயாம்., அல்லது உலக விசாரமேயாம். அப்படியெனில் நாம் விசாரிக்கவேண்டிய பரநிலை விசாரிப்பு எவ்வண்ணமானது என்பதை வள்ளலாரும் குறிக்கவில்லை, வேலாயுத முதலியாரும் விளக்கவில்லை அல்லவா?....ஆதலினால் அந்த ரகசியமான சத்விசாரத்தை நாம் எவ்வண்ணமேனும் அறிந்து கொள்ளுதல் நலமன்றோ?.


சன்மார்க்கிகளின் லட்சிய ஸ்தானம் என்பது “பெரு வெளி’ என்பது திண்ணம். நாம் அடையவேண்டியதும் அறிந்து கொள்ளவேண்டியதும் பெருவெளியேயாகும். அதையே வள்ளலாரும் “இவ்வண்ணம் அண்ட விசாரமும் பிண்டவிசாரமும் செய்து கொண்டிருக்க அறிய வேண்டியதை அறிந்து கொள்ளலாம்” என்கிறார்...அதாவது நாம் அறிந்து கொள்ளவேண்டிய “உண்மை” என்பது பெருவெளி என்பது தான்.


பெருவெளி என்பது என்ன என சத் விசாரம் பண்ணுவதே பரவிசாரத்தின் உண்மை நோக்கம். ஆதலினால் அந்த “தகர மெய்ஞான தனிப்பெரு வெளியெனும் அகர நிலைப்பதி அருட்பெரும் ஜோதி” என்ன என்பதை சத் விசாரம் பண்ணக்கடவோம்.... அதுவல்லவா உண்மை பர விசாரிப்பான சத் விசாரம்?...அதுவல்லவா நமக்கு பர இன்பத்தை வழங்கும் தன்மையது?...அதனால் அல்லவா ஆன்மாவுக்கு உஷ்ணம் பெருகும்?....ஆனால்........எப்படி உஷ்ணம் பெருகும்?


தகர நிலை என்ன என்பதும் அதனுள் விளங்கும் அகர நிலை என்ன என்பதும் இப்போதைக்கு சத் விசாரம் பண்ணுவோம்...காலம் கனியட்டும் , விளங்க வேண்டியது உண்மையாக விளங்கும் வள்ளல் குரு பிரானின் ஆசியுடன்.

வெட்டாத சக்கரமும் இறையாத தீர்த்தமும்

 வெட்டாத சக்கரமும் இறையாத தீர்த்தமும்



உலகத்தில் தீர்த்தம் என்பது பரிசுத்தமாகும் பண்பை கொண்டதுவாம். ஏதொன்று அசுத்தத்தை மாற்றி பரிசுத்தப்படுத்துகிறதோ அது தீர்த்தம். "அண்ணாக்கென்றதின் மேற்புறத்தில் கொண்டது அக்கினி தீர்த்தமாம் ஞானபெண்ணே” என்பர் சித்தர்கள். அதுவே இறையாத தீர்த்தம், கண்களில் இருந்து வழியும் நீர் இறைக்கப்படுகிறது.... அது இறையாத தீர்த்தம் இல்லை. அப்படியான தீர்த்தத்தில் இருக்கும் புட்பமே எட்டாத புட்பம்... எல்லா நீர்நிலைகளில் இருக்கும் புட்பங்களும் எட்டி பறிக்கமுடியும் தன்மையிலே இருக்க, அக்கினி தீர்த்தத்தில் இருக்கும் புட்பமோ எட்டி பறிக்க முடியாது இருக்கின்றதுவாம். அந்த புட்பத்தின் மத்தியில் இருக்கும் மணியானதுவோ ஷண்முகமான மவுன மணியாயிருக்க அந்த ஷ்ண்முகங்களும் வெட்டப்பட்ட நிலயில் அல்லாமல் சக்கரவடிவமாய் இருக்கிறதாம். ஏனெனில் வெட்டப்பட்ட முகங்களை உடைய மணியானது சக்கரமாய் இருக்காது, ஆனால் வெட்டாத சக்கரமாய் இருக்கும் ஷண்முக மவுனமணியானது புருவமத்தியில் இருக்கும் ஆன்ம சொரூபமே அன்றி வேறல்ல. அதையே வள்ளலாரும் ஆன்மாவின் பீடம் அக்கினி என்பார், அவ்வக்கினியோ தீர்த்தமாகிய சுக்கிலத்தில் உள்ளது. அதுவே இறையாத தீர்த்தம். சுக்கிலம் புட்ப வடிவத்துடன் இருக்கிறது என்பார் வள்ளலார். அதுவே புருவமத்தியில் பிரகாசிக்கின்றது.

Hseija Ed Rian இது கண்ணை காட்டி ஓட்டு புடிக்கிறவங்களுக்கு சவாலான படம்...கண்ணை கட்டி நாக்கை நீட்டி காட்டும் வித்தை.