சிந்திக்க

படிப்பதாயின் எல்லா அங்ஙங்களும் தோய படிக்கவேண்டும்.வாயிற் சொல்லும் ராக ஞானம் செவி கேட்க வேண்டும்.செவி கேட்ட பின்னரே மனம் அதை தெரிந்துகொள்ளும்.அதன் பிறகுதான் அறிவு உணரமுடியும்.வாய் மூடிகொண்டு படிக்கிற பழக்கம்-கிரகிக்கிற பழக்கம் இந்த மெய்ஞான கல்விக்கு ஆகவே ஆகாது. வேதத்திலிருக்கும் முத்துக்களை வரிசையாக எடுத்துவிட முடியாது.ஒரு முத்து இங்கிருக்கும்,மற்றொரு முத்து மற்றொரு அள்ளையிலிருக்கும்,மற்றொன்று எட்ட முடியாத ஆழத்தில் இருக்கும்.இவ்வாறு பாராதூரமாகிய மறைப்பு ஒளிப்புகளுக்கிடையில் சிதறியிருந்தவற்றை தருமமாக ஞானிகள் திரட்டி சேர்த்து,வேதாந்தமென்று ஓதி வைத்திருப்பார்கள்.அதை வாய்விட்டு படிப்பதால்,கருவி குலங்ஙள் ஒவ்வொன்றும் அதை பருகுகின்றன.அதில் சாந்தியாகிய ஒரு சலாமத் இருக்கின்றது.