Wednesday, August 16, 2023

உயிரின் இயல்பு அல்லது மனதின் குறைபாடு

 உயிரின் இயல்பு அல்லது மனதின் குறைபாடு


நாம் ஒரு நேரம் ஒன்றை மட்டும் சிந்திக்கும் திறமுடையோம். ஒன்றை பாக்கிறோம் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். பார்ப்பதை மட்டும் நாம் அறிகிறோம். நாம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்றெல்லாம் சிந்திப்பதில்லை. சிந்திக்கும் போது சிந்திக்கும் விசயம் மட்டும் உள்ளது. நாம் சிந்திக்கிறோம் என்ற உணர்வு இருப்பதில்லை. சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்று அறிந்தால் சிந்தனை செய்யும் விஷயம் போய் விடும். என்ன சிந்தித்தோம் என்று சிந்தனை செய்தால் சிந்தனை நின்று போய் சிந்தித்த விசயத்தை நினைவு படுத்திக் கொள்ள முயல்கிறோம். சிந்தனை நின்று போகிறது. சிந்தனை செய்கிறோம் என்ற உணர்வும் இருப்பதில்லை. மூளை முழுக்க விசயங்கள் இருக்கிறதே! என்று என்னுகின்றது பார்க்கவும் கேட்கவும் சுற்றிலும் பல விசயங்கள் உள்ளதே!  என்றும் ஒரு விநாடியில் எத்தனை விசயங்களை சிந்திக்கிறோம், அறிகிறோம் ஒரு விநாடியில் ஒரு விசயத்தை மட்டுமே அறிவோம் சிந்திப்போம். அதை விட்டு விட்டே வேறொன்றைப் பற்றுவோம். இது உயிரின் இயல்பு அல்லது  மனதின் குறைபாடு எனலாம்.


பிரியமான  சூஃபி

அவர் சிரிக்கின்றார்

 "அவர் சிரிக்கின்றார் " 


உபணிஷதங்களின்  சாரம் என்பது மரணத்தில் இருந்து மரணமில்லா பெரு வாழ்வுக்கு அழைத்து செல்வாயாக எனும் வேண்டுதலே. இந்த வேண்டுதல் குருவிடம் சமர்ப்பணம் பண்ணப்படுகிறது.


ஆனால் நீயோ பாழாகிய இருளில் நரகலையே நினைத்து உன்னை பொண்டாவரய் குருவை நினைத்து அவர் அன்பை துவம்சம் பண்ணி அன்பெனும் பிடியில் இருந்து நழுவி நரகத்தின் வாயிலில் நிற்கிண்டாய்.


அந்தோ

... அவமரியாதை எனும் அஸ்திரத்தால் அன்பை மறந்தாய். ஆணவ பேயினால் ஆடிகொண்டாய். உன் ஆட்டமேளம் அடங்கி போகும்.


ஏ மூடனே பொய் பேசி நிஜத்தை மறைத்து உன் அழிவை நீயே தேடி கொள்கிறாய்.


வாரி பூசி கொண்ட சாயம் வெளுக்க கொஞ்சம் தாமதம் ஆனாலும் அவர் அறிவு ஒருபோதும் அழிந்து போகாது என்பதை மறந்து போனாய்.


ஒரு கனவு கண்டவுடன் விடிந்தது என நினைத்து ஏமாந்து போனாய். பெருமலையில் ஒரு துரும்பை எடுத்து கொண்டவுடன் மலையை பெற்ற தப்பு கணக்கு உன் அறியாமை. துரும்பான இரும்புஊசி கிடைத்ததும் வைர மாணிக்கத்தை நழுவ விட்ட மடக்கூமாளி. குருவை அளக்க பென்சில் போதாது. பணிவே துணை.

நந்தி

 நந்தி               


நமக்குச் சொந்தமாகிய நன்மை பயக்குகின்ற தீ என்று பொருள். 


ஜலத்தில் அக்கினி உருவாய் நின்று உன் தூலத்தைக் காத்து வருகிறது.                  


ஒரு தலைமுறை காலம் உன்னைத்  தூக்கிச் சுமந்து கொண்டு அலைகிறது.      


அந்தத் தீ குளிர்ந்நு விட்டாலோ, உன் உடலும் குளிர்ந்து கட்டி ஏறுகிறது.      நாறி நலம் கெட்டு விடுகிறது.


 அந்த அக்கினி, ஜலத்தில் மூழ்கிப் போகும் முன்னர், ஜலம் சுண்டி உன்பால் தவம் ஏற வேண்டும். 


அப்படித் தவம் ஏறுவதற்கு நீதியாகிய அந்தத் திருமேனியரின் திருவடி நிழலில் நீ தங்கிச் செவியுணவு உட்கொண்ட வண்ணம் இருக்க வேண்டும்.     


அவ்வாறு இருந்தால், உன் பொய் மலங்கள் அனைத்தும் பொசுங்கப் பெற்று, மெய் வீட்டில் குடியேற்றப் பெறுகிறாய்.

சத்தத்தின் உள்ளே சதாசிவத்தை காட்டி

 சிவலிங்கம்  - சிவராத்திரி 


=========    =========


பூவினில் இருந்து மொட்டு மலர்ந்த ரகசியந்தனை கண்டவர் எவரோ அவர் எனக்கும் குருவே. 


"சிவராத்திரியின் ரகசியம் மெய்பொருள் என அறிவாயாக."


சத்தத்தின் உள்ளே சதாசிவத்தை காட்டி


சித்தத்தின் உள்ளே சிவலிங்கத்தை காட்டி 


காட்டி தந்தவரை குருவென்று பணியலாம். 


இது மெய்பொருள் ரகசியம், உலக பொது ரகசியம். எல்லோரிடமும் அமைந்திருக்கும் மெய்பொருள் விஞ்ஞானம்

தகரவெளி சிற்றம்பலவாணர் துணை.

 புருவத்தின் மத்தியா புருவங்களின் மத்தியா என ஒரு சத் விசாரம்.

புருவமத்தி என்பது புருவத்தின் மத்தியா புருவங்களின் மத்தியா என ஒரு சத் விசாரம்.

திருச்சிற்றம்பலம்.

அருட்பெரும்ஜோதி அருட்பெரும்ஜோதி தனிப்பெரும் கருணை அருட்பெரும்ஜோதி.

முதலில் நாம் தெரிந்து கொள்ளவேண்டியது “மணி’ என்பது என்ன ? இதை என்ன என்று கூறுமிடத்து வள்ளலார் சொல்லுவதை பாருங்கள், “ நமது புருவமத்தியில் ஆறுபட்டையாய் உருட்சியுள்ள ஒரு மணி பிரகாசம் பொருந்தி இருக்கின்றது “ என்பார்….அந்த “ஒரு மணியே” மணி மந்திர அவுடதம் என அறிந்து கொள்ளவேண்டும்….அந்த ஒரு மணியே ரெண்டு கண்ணிலும் உயிருக்கு உயிராயும் கருணை கடலாயும் கைபடா கனலாயும் ஜோதியாயும் தந்தையாயும் தாயாயும் குருவாயும் ஞானமாயும் மிளிர்கின்றது. அந்த “ஒரு மணியே குருமணி” என அறிதல் வேண்டும்….அப்படி ”ஆறு பட்டையுடன் கூடிய ஒரு மணியை” தக்க குருவின் துணை கொண்டு அறிதலே ஞான தீக்கை. . அதனை தக்க ஆசாரியன் திருவருளால் அறிந்து திறந்து கொள்ளுதலே “நடுக்கண் பூட்டை” திறத்தல்.அதுவே ஞான சாதனம். .. 



இங்கு கற்றவர் உளத்தே இனிக்கும் என்பது அறியப்படவேண்டியது, கண் நுதல் கடவுள் என்பவர் உளத்தே இனிக்கும் தன்மையினர் என தெளிகிறது..ஆனால் ஊனக் கண் மணியானது உளத்தே இனிக்கும் தன்மை அற்றது. “கண் நுதல்” கடவுள் என்பதுவே அறியப்படவேண்டியது. அதுவே உளத்தே இனிக்கும் தன்மையது. ஆதலின் உளத்தே இனிக்கும் தன்மை உடைய கண்நுதல் கடவுளை அறிதல் வேண்டும். அன்றியும் “கண் மணியே ”இங்கு வள்ளலாருக்கு ஞான மணியாயும் ஞான மருந்தாயும் இருக்கின்றது. ஆதலின் “மணி” என்பது என்னவென்று புரிதல் அவசியம்.. “ மணி மந்திர அவுஷதம்” என்பர் பெரியோர். மணியானது மந்திரமாயும் மருந்தாயும் இருக்கிறது என பொருள். அதையே வள்ளலாரும் தெரிவிக்கிறார்.



பொற்சபை நடஞ்செய் புண்ணியரை கண்ணினுள் மணியாயும் ,கைபடா கனலாயும், கறைபடா மதியாயும் ,கணிப்பரும் கருணை கடலாயும், தெய்வமாயும் கருதி திருப்பணி புரிந்திருக்கின்றேன் என்றே வள்ளலார் பாடுகின்றார்.ஆதலின் இங்கு ஊன கண்மணியே தான் கடல் என கொள்ளுதல் தகுமோ?, அல்லது ஊன கண்மணி தான் மதியென கொள்ளுதல் தகுமோ?, அல்லது ஊன கண்மணிதான் கனலாயும் கொள்ளுதல் தகுமோ?..அப்படி கொளின் ஊன கண்மணி தான் கடல் எனவும் கொளவேண்டுமே.? ஒரு ஊன் உறுப்பு, ஊன்பொருள் எப்படி கனலாகவும் கடலாகவும் இலங்கும் என்பதை சற்று கூர்ந்து நிச்சயித்தல் நன்றல்லவா?. ஆதலின் இஃது உவமையாக கொண்டதே அன்றி ஊன கண்மணி தான் கனல் என்றோ, ஊன கண்மணி தான் கடல் என்றோ, ஊன கண்மணி தான் மதியென்றோ, ஊன கண்மணி தான் பொற்சபை என்றோ கொள்ளுவதெங்ங்னே?. இப்பாடலில் வள்ளலார் உபயோகிக்கும் வார்த்தையானது “தெய்வமே என நான் நின்னையேகருதி” என்பதாகும். அதாவது மேற்கூறியவை உவமையாகும். அதாவது,கண்ணின் மணி போலவும், கைபடாத கனல் போலவும்,கறைபடா மதி போலவும், கருணை கடல் போலவும் புனைந்துரைக்கின்றார் பெருமான் அவர்கள்.ஆதலின் “கண் நுதல் கடவுளை என்பது மேற்சொன்ன “மணி’ என் தெளிதல் நலம்.



அடுத்து மெய்ஞானம் என்ன என வினவுமிடத்து வள்லலார் கூறும் மெய்ஞானமானது “தகரமெய்ஞானம்” எனப்படும். அதை “தகர மெய்ஞான தனிப்பெரும் வெளியெனும் அகர நிலைப்பதி அருட்பெரும்ஜோதி” என்பார் அகவலில். அப்படியான தனிப்பெரும் வெளியினி விளங்கும் தனிப்பெரும் கருணையளரே அகர நிலையான அருட்பெரும் ஜோதியார்., அப்படியல்லவா?.ஆகையினால் ஊனக்கண்ணும் அதில் இருக்கும் மணியும் தனிப்பெரும் வெளியாவதெங்ங்னே என சிந்தித்தல் நன்மை பயக்கும். முன்சொன்ன ஆறுபட்டையுள்ள மணியிலங்கும் தலமே ”தகர வெளி”. அல்லாது செத்துபோகும் போது அழுகி மண்ணோடு மண்ணாகி போகும் தன்மையான ஊனகண்மணி தகர மெய்ஞானமாகாது.




அன்றியும் மெய்பொருள் என்பது பஞ்சபூதங்களால் உருவாக்கப்பட்ட தூல பருப்பொருளக இருக்கமுடியுமா என சிந்தித்து தெளிதல் நலம். கண் என்பதும் கண் மணி என்பதும் பஞ்ச பூதங்களால் உருவாக்கப்பட்டதும் மரணகாலத்தில் அழிவை தருவதும் ஆகும். ஆனால் வள்ளலார் கூறும் தகரவெளியில் விளங்கும் மணியானது பஞ்ச பூத சேர்க்கையினால் உருவாக்கபடாததும் அனாதி முதல் இருப்பதுமாகிய “உண்மை வஸ்த்து”. அதை ”ஏக வஸ்த்து” என்பர் சான்றோர். அதுவே “மணி”, கண்ணுக்கு கண்ணாகவும், உயிருக்கு உயிராகவும்,மாமருந்தாகவும் கைபடா கனலாகவும் , இன்பத்தை தரும் அமிர்தமாகவும் உள்ளது. அதையே கண்ணார் ஒளி எனவும், ஒளியின் கதிர் எனவும் சொல்லுவர்.




கதிர் என்பது கதிரவனை குறிக்கும்,அதை ஞான சூரியன் என்பார், அல்லது சிவசூரியன் என்பாருமுளர். “தினம் சூரிய கலையில் செல்லும்படி மனதை அந்த கண்களில் செலுத்தவேண்டும்” என வள்ளலார் சொல்வதை சற்று கவனிக்க அதன் உண்மை புலப்படும். அதாவது சூரிய கலையில் செல்லும்படி மனதை அந்த ”கண்களில் ” செலுத்தவேண்டுவது கடமை. சூரிய கலை என்பது ஒரு கண்ணில் அல்லவா இருப்பதாக சொல்லுகிறார்கள், அப்படியெனில் ஏன் வள்ளலார் “கண்களில்’ என பன்மையில் குறிப்பிடுகின்றார்? ரெண்டு கண்களிலும் எப்படி சூரிய கலை வரும் என நினைக்கவேண்டாமா? 



”விண்ணேவிண் உருவேவிண் முதலே விண்ணுள்


வெளியேஅவ் வெளிவிளங்கு வெளியே என்றன் கண்ணேகண் மணியேகண் ஒளியே கண்ணுட்கலந்துநின்ற கதிரே”, என்பதில் வரும் கதிரே ”அகர ” நிலைப்பதியான அருட்பெரும் ஜோதி, இதில் வரும் விண்ணே என்பது ”தகர வெளி” எனப்படும். ஆகையினால் தினமும் சூரிய கலையான “அகர’ நிலையின் பால் மனதை செலுத்தவேண்டும்.. இதுவெ வள்ளலார் கூறும் தகர மெய்ஞானம். அல்லாது யோக சாத்திர சம்பிரதாயப்படியான அகரம் என குறிப்பிடும் சூரியகலை இயங்கும் வலது கண் இல்லை என தெளிதல் நலம் அன்றோ



மேற்படி விளக்கங்களினால் நாம் புரிந்து கொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால் “ஆறு பட்டையுடன் கூடிய மணி” இலங்கும் புருவமத்தியே ஆன்ம ஸ்தானம்,ஆதலினாலே வள்ளலார் ”ஆன்மாவுக்குச் சகல விளக்கமாகிய சாக்கிர ஸ்தானம் லலாடம், ஆதலால், விசேடம் சிறந்தது லலாடத்தில் மூக்குநுனியாகிய புருவமத்தி.” என்கிறார் . புருவமத்தியை விளக்குமிடத்து “இருதயத்திற்குமேல் இரண்டரை அங்குல இடமான கண்டத்தில் மகேசுவரனும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குல அண்ணாக்கில் சதாசிவமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குல உயரத்தில் புருவமத்தியில் விந்துவும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் நாதமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் பரவிந்துவும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் பரநாதமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் திக்கிராந்தம் அதிக்கிராந்தம் துவாதசாந்தம் முதலானவைகளும், அதீதத்தில் சுத்தசிவமு முள” என்கிறார். அதாவது புருவமத்திக்கு கீழ் ரெண்டரை அங்குலத்தில்அண்ணாக்கும், புருவமத்திக்கு மேல் ரெண்டரை அங்குலத்தில் நாதமும் இருக்கும் .புருவமத்தி விந்துஸ்தானம். அந்த விந்துஸ்தானம் அக்கினி பீடமாகவும் அதன் மேல் ஆன்மாவும் விளங்கும். இதுவே “மணியாடும் மன்று” அல்லவா?.அப்படியெனில் கண்டிப்பாக இந்த புருவமத்திக்கு ரெண்டரை அங்குலத்திற்க்கு மேல் நாதஸ்தானம் வரவேண்டும், அப்படி வராத எந்த ஒருஇடமும் புருவமத்தி என சொல்லக்கூடது, ஏற்கவும் கூடாது அல்லவா?. 



மேலும் , சோம சூரி யாக்கினி பிரம விஷ்ணுக்கள் இருக்குமிடம்: நேத்திரம் புருவமத்தி, அண்ணா, பிரமரந்திரம் என்றும் வள்ளலார் புருவமத்தியை குறிப்பிடுகின்றார் அல்லவா?...அதை விளக்கமாக பார்ப்போம். முதலில் மேலிருந்து கீழாக முதலில்பிரம்மரந்திரத்தில் யார் இருக்கிறார்கள் என பார்ப்போம். பிரம்மரந்திரத்தில் விஷ்ணு இருக்கிறார் என சொல்கிறார்., அடுத்து அண்ணாவில் பிரம்மாவும், அதற்க்கு கீழ் புருவமத்தியில் அக்கினியும், நேத்திரம் என்பதில் சோமசூரியனும் இருக்கிறார்கள். அப்படித்தானே? ரெண்டு கண்களிலும் சோம சூரியன் இருவரும், புருவமத்தியில் அக்கினியும் இருப்பதாகத்தானே சொல்கிறார்?..அப்படி அக்கினி இருக்கும் புருவமத்தியே ஆன்மஸ்தானமாகிய ”மணியாடும் மன்று” எனப்படும் சிற்சபை.. இதற்க்கு ஆதாரமாக வள்ளலார் சொல்லுவதை பார்ப்போமா? அதாவது நெற்றியில் ரோமம் தோன்றியும் தோன்றாமலும் இருக்கிறதல்லவா? அது ஏன் என சொல்லும்கிறார் ,” இவை அல்லாது மற்ற இடங்களில் தோன்றுவது தத்துவக் கெடுதி. தத்துவங்களின் உட்புற மலங்களே வாயுவின் பிருதிவி. ஆதலால், மேற்குறித்த இடங்களில் அக்கினியின் காரிய மில்லாததினால் உரோமம் உண்டாகின்றது. அக்கினி காரியப்பட்ட இடங்களில் தோன்றியும் தோன்றாமல் அருகியிருக்கின்றது.



நெற்றியில் தோன்றா திருப்பது மேற்படி இடத்தில் ஆன்ம விளக்கம் விசேஷ முள்ளது. அதைப் பற்றி மேற்படி இடத்திற்கு விந்துஸ்தானம் என்றும், அறிவிடம் என்றும், லலாடம் என்றும், முச்சுடரிடம் என்றும், முச்சந்திமூலம் என்றும், நெற்றிக்கண் என்றும், மஹாமேரு என்றும் புருவமத்தி என்றும், சித்சபா அங்கம் என்றும் பெயர். ஆதலால், விந்து என்பதே ஆன்மா. விந்துவின் பீடம் அக்கினி. இந்த இரண்டினது காரியமே பிரகாசமாகிய அறிவின் விளக்கம் ஆதலால், உரோமம் அருகி யிருக்கின்றது.’ ‘ இதிலிருந்து நாம் தீர்க்கமாக புரிந்துகொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால் புருவமத்தி என சொல்லப்படுகிற இடத்தினில் அக்கினியின் காரியத்தினால் ”ரோமம் தோன்றியும் தோன்றாமலும் அருகி இருக்கும்”. அப்படி ரோம அருகி இருக்கும் இடமே புருவமத்தி எனப்படும் விந்துஸ்தானமாகிய நெற்றிக்கண் என்ற சித்சபா அங்கமாகும் மஹாமேருவாகிய லலாடம்.


பாரடா புருவமத்தி யேதென் றக்கால்


பரப்பிரம மானதோர் அண்ட வுச்சி


நேரடா முன்சொன்ன நரம்பு மத்தி


நிலைத்ததடா சுழுனையென்று நினைவாய்ப் பாரு


வீரடா அண்ணாக்கில் நேரே மைந்தா!


மேவடா மனந்தனையுஞ் செலுத்தும் போது


காரடா சுழுனையிலே மனந்தான் பாய்ந்து


கலந்தைந்து பூதமுந்தான் ஒன்றாய்ப் போமே


தகரவெளி சிற்றம்பலவாணர் துணை.

பதி புருவத்தடி முனைகீழ்

 பதி புருவத்தடி முனைகீழ் அண்ணாகென்னும் பவழ நிரம் போன்றிருக்கும் திரிகோணந்தாந் துதி பெறு சிங்குவை உபஸ்த்த சுகந்தியாக சுபாவ சாதனையினால் மவுனமாச்சு"


புருவமத்திக்கும் அண்ணக்கிற்க்கும் நான்கு விரற்கடை அளவு.... இது மேலேறாது இங்கிருந்து வெளிப்படும், புருவமத்தியில் இருந்து கீழ் நோக்கி சலிக்கும் வாயுவுக்கு சந்திரன் எனவும், அபானன் எனவும் பெயர். இது 12 அங்குலம் இருக்கும்... அதாவது உள் மூச்சு. அது போல வெளிப்படும் மூச்சு பிரானன் எனும் சூரியன்... 12 கலையில் நாலு கலை வெளியேறும்.


கீழ்முகமானது சந்திரன், மேல் முகமானது சூரியன்...  இத மேல்முகமான சூரியனில் கலை நாலை சோர்ந்து போகாது மதிமண்டலத்தில் செலுத்த அமிர்தமாகும். 


அண்ணாகில் இருந்து பிரானனானது இரு மாறலாய் வெளியேறும்... அதை வெளியேறாது அண்ணாக்கினுள் மேல் முகமாக செலுத்த வேண்டும்... கண்டு கண்டு மனம் தானே அண்டம் செல்ல கலை நாலும் எட்டிவையும் சேர்ந்து போமே... என அகத்தியர் சொல்லுவது இதையே.


பிறந்த குழந்தைக்கு இந்த வித்தை தெரியும்.... அது இயற்கையாக உள்ல வித்தையே.... நாம் அதை மறந்து விட்டோம்... இப்போது அலைகின்றோம்...


"ஊதுகின்ற ஊதறிந்தால் அவனே சித்தன் -உத்தமனே பதினாறும் பதியேயாகும்- வாதிகளே இருநான்கும் பதியின் பாதம் வகை நான்கும் உயிராகும் மார்க்கம் கண்டு-சோதி பர்பூரனம் இவை மூன்றும் தூங்காமல் தூங்கியே காக்கும் போது -ஆதியென்ற பராபருனும் பரையும் ஒன்றாய் அண்ணாக்கின் வட்டத்துள் ஆகும் பாரே...." --- அகத்தியர் ஞானம்


சதா இருப்பதே சகஜம் என பெயர். இது சகஜ வித்தை ... எப்போதும் செய்யலாம்...


எல்லா மதத்திலும் இது உண்டு... மெய்வழியிலும் இது உண்டு


ரூஹூவென இஸ்லாமில் இருக்கிறது. ஐந்து விதமான ரூஹூக்கல் உண்டு. அதன் யாது நிலைகல் உண்டு.  


அறிந்தவர்கள் இருக்கிறார்கள்... இது தான் நாசிக்கு வெளியே மூச்சு ஆடாத தவ நிலை... கலை பிரிந்து நாசிக்கு வெளியே ஆடாமல் அண்ணாக்கிற்க்கு மேலெறும்


இப்படி அகார ஜீவனை உகார ஜீவனோடு சேர்ப்பதே யோக என்பார்கள்....கீழ்முகமான அகாரஜீவனை மேல்முகமான உகார ஜீவனோடு சேர்த்து மகாரமான பிரம்ம ரந்திரத்தில் தானாகி தன்மயமாஇ இருப்பதே யோகமுடிபு.


அறிவார் அறியும் வண்ணங்களெல்லாமாகி விளங்குகின்றார்.... இதுவும் பெருமானார் சொன்னதே...

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

அந்த உள் நாக்கை சிங்குவை என சித்தர்கள் அழைப்பார்கள்...காகபுசுண்டர்பிரான், பதிபுருவத்தடிமுனைகீழ் அண்ணாக்கென்னும் பவழநிறம்போன்றிருக்கும் திரிகோனந்தான் துதிபெரு சிங்குவை உபஸ்த்த சுகந்தியாக சுபாவ சாதனையினால் மவுனமாச்சு ==என சொல்லுவார்...அந்த சிங்குவையான மூலாதாரத்தில் இருந்து பிண்ட நாடிகள் தோன்ருகின்றன.

அந்த அகாரத்தை நாக்கை முன்னிட்டு தொடங்குவதால் சிரிஷ்ட்டி எனவும்...நாக்கின் மத்தியில் மனி பூரகம் எனவும்ஸ்தியாகவும் நாக்கின் நுனியில் அனாகதம் எனும் ருத்திரம்சமான சங்காரம் எனவும் சொல்லுவர்...நாக்கின் மத்தியில் மகா இனிப்புள்ள கட்டியாக மணி போன்ரு அரிருதம் இருக்கும் என பஞ்ச அமிர்த ஸ்தானங்கள் எனுமிடத்தில் வள்ளலாரும் சொல்லுவார்...அமிர்தம் மணியாக அனுபவப்படும் இடமே மணிபூரகம்..அது நாக்கு மத்தி

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺



Monday, August 14, 2023

ஒத்த பொருள் யாது? – ஐயா ரியான் .

 ஒத்த பொருள் யாது? – ஐயா ரியான் .


அன்பார்ந்த சன்மார்க்க சாதகர்களே, ஆன்மீக மார்க்கத்தில் பிரயாணம் பண்ணும் சாதகர்கள் முக்கியமாக அற்ந்து கொள்ளவேண்டியது “ஒத்த பொருள்’ என குறிப்பிட்டுள்ள மறை ரகசியத்தையே. அதென்னது ஒத்த பொருள் என கேள்வி எழும்புவது சஹஜமே,ஏனெனில் ஒவ்வொருவரும் ஒருவாறு விளக்கம் சொல்லுவார்கள், ஆனால் ஒத்தது அறிந்தவர் ஒருசிலரே.அதனாலேயே ‘ஒத்தது அறிந்தார் உயிர் வாழ்வர் மற்றெல்லாம் செத்தாருள் வைக்கப்பெடும்” என்றனர் ஞானிகள்.

உயிர் என்பது உலகில் இருக்கும் ஒரு பொருள், அதை அறிவது மாபெரும் பாக்கியமே ஆகும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. ஆனால் அந்த உயிர் உலகத்தில் வரவேண்டுமெனில் ”இரு” பொருள்கள் ஒன்று சேரவேண்டும். ஆகையினால் “உயிரானது உலகில் வாழ” இரு பொருள்கள் சேர்ந்தால் அல்லாது ”வாழாது”. அதனால் “வாழ்வு” என்பது “இரு பொருள்களின்” சேர்க்கை என்பதில் ஐயமில்லை அன்றோ?.

அந்த “இரு பொருள்கள்’ யாதெனில்” தாயும் தந்தையுமே” ஆகும். அதாவது தாயையும் தந்தையையும் அறிந்தவன் உயிர் வாழ்வான், ஏனையவர்கள் செத்தவர்களிடம் சேர்க்கப்படுவார் என்பதில் ஐயம் வேண்டாம், அப்படித்தானே?.ஆகையினால் “தாயையும் தந்தையையும் “ அறிவோமாக.

நம்முடைய உடலில் உயிர் இருக்கிறது என்பது நமக்கு தெரிகிறது, ஆனால் அது எங்கிருக்கிறது என தெரியாது, அப்படித்தானே?. ஆகையினால் உயிர் எங்கிருக்கிறது என்பதை அறிய எளிய மார்க்கமானது அது எங்கிருந்து வந்தது என்பதை அறிதலேயாம்.அல்லவா?.அதாவது நமது தாயும் தந்தையும் நமக்கு இரண்டு பொருள்களை தந்துள்ளனர்,ஒன்று விந்து , மற்றொன்று நாதம். இவை இரண்டுமே அவர்கள் நமக்காக தந்த மேலாம் பொருள்கள்,அல்லவா?.அப்படியாயின் உயிரானது இவ்விரண்டையும் சார்ந்து தானே இருக்கவேண்டும்?..

ஆம், அதுவே உண்மை, உயிரானது நமது தந்தையானவர் நமக்கு தந்த” விந்து” எனும் நிலையத்தில் இருக்கிறது., அது கோடி சூரியபிரகாசத்துடன் இருக்கிறது என்கின்றனர் ஞானிகள். இங்கு ஒரு விஷயம் நாம் கருத்தில் கொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால், மேற்சொன்ன “விந்துவும் நாதவும்” ஆண்பெண் இருபாலருக்கும் பொதுவாகவே உள்ளது என்பதாகும்.அதாவது “விந்துவும் நாதவும்” கருப்பையில் சேர்ந்து ஏழு நாட்கள் அவை ஆனாகவோ பெண்னாகவோ அறிவு பிரியாமல் ”இரண்டுமற்ற” தன்மையில் இருக்கும், பிறகு ஆணாகவோ பெண்ணாகவோ அலியாகவோ பிறவி எடுக்கும்.

ஆண் தன்மை மிகுந்தது ஆனாகவும் பென் தன்மை மிகுந்தது பெண்ணாகவும் இருக்கும். அப்போதும் ஆணிடத்தில் கொஞ்சம் பெண் தன்மையும் , பெண்ணிடத்தில் கொஞ்சம் ஆண் தன்மையும் இருக்கவே இருக்கும்.

இப்படியான “விந்துவும் நாதவுமே’ “ஒத்த பொருட்கள்”., இவை இல்லையெனில் உயிர் நிலை என்பது உலகத்தில் வராது. எந்த ஒரு உயிரும் உலகத்தில் வந்து முதிர்ச்சி அடைந்தாலும், அந்த உயிரின் அடிப்படை கூறான “ விந்துவும் நாதவும்” அவ்வுடம்பில் சிரசினில் இருக்கும்.அதில் உயிர் நிலையானது ஆணாகில் விந்துவுடனும், பெண்ணாகில் நாதமுடனும் இசைந்து இருக்கும்..

ஆனால் ,அவ்வுடம்பில் குடி இருக்கும் ஆன்மாவானது உயிரையோ ,விந்துவையோ நாதத்தையோ அறியாது “நான்’ எனும் அகந்தையினால் அறிவழிந்து கெட்டு மரணத்தை அடைகின்றது. ஆகையினால் அப்படி போகாது உயி நிலையை கண்டடைந்து கொள்ளவேண்டின் நாம் “ஒத்த பொருள்களை” கண்டடையவேண்டும். அந்த இரண்டு பொருட்களையும் “அகர உயிர் எனவும் உகர உயிர் எனவும் “ கொளளுவர் ஞானிகள். இவை இரண்டும் “தாய் தந்தை” அணுக்களேயாம், அல்லது “நாத விந்துக்கள்”, அடுத்து இவ்விரண்டின் சேர்க்கையினால் பிறக்கும் உயிரே “ம்” எனும் ஜீவ ஆன்மா.

ஆனால், ஜீவான்மாவானது அகர உகர பொருட்களை அரியாது ,தன்னுடைய உயிர் நிலையை அடையாது மரணத்தை அடைவது பரிதாபகரமானது.ஆகையினால் இவ்விரண்டு “ஒத்தபொருட்களை” அறிந்து உயிர் காப்போம், குழூஉக்குறியாக இவற்றை “பிச்சி மொட்டாகவும்” , எலுமிச்சை பழமாகவும் உருக்கொள்வார்கள். ஏனெனில், பிச்சி மொட்டானது விந்தணுவின் பரியாயமாகவும், எலுமிச்சை பழமானது சுரோனிதத்தின் பரியாயமாகவும் சொல்லுவர் ஞானிகள். இவற்ரையே “குரு தட்சிணையாக” கொள்ளுவது “குரு மரபு”.விந்து நிலை தனை அறிந்து விந்தை காண விதமான நாதமது குருவாய் போகும் ,விதமான நாதமது குருவாய் ஆனால் ஆதிஅந்தமான குரு நீயேயாவாய், சந்தேகமே இல்லையடா புலத்தியனே ஐயா சகலகலை ஞானமெல்லாம் இதுக்கொவ்வாது, முந்தாநாள் இருவருமே கூடிச்சேர்ந்த மூலமதை அறியாட்டால் மூலம் பாரே,.....என அகத்தியர் சொன்னதுவே உயர்ஞானம்...வாழ்க குரு “திருவடி, வாழ்க சிவபாதம்”

கடவுளை விட குருவே உயர்வானவர்*

 *கடவுளை விட குருவே உயர்வானவர்*


ஒரு சீடனின் வீட்டுக்கு *கடவுளும் சீடனின் குருவும்* வருகை தந்தனர்.


கடவுளையும், குருவினையும் ஒன்றாகப் பார்த்த சீடன் உடனடியாக கடவுளின் அருகில் சென்று அவரின் *பாதத்தை தொட்டு வணங்க சென்றான்* .

உடனே கடவுள் அவனைத் தடுத்து, “ *முதலில் நீ உன் குருவை வணங்கு* ” என்று சொன்னார்.

சீடன் குருவினை பணிய சென்ற போது, “சீடனே, நான் உன் வீட்டுக்கு கடவுளை அழைத்து வந்திருக்கிறேன், அதனால் நீ கடவுளைத்தான் முதலில் வணங்க வேண்டும்” என்று சொன்னார்.

*குருவின் உபதேசத்தைக் கேட்ட சீடன் மீண்டும் கடவுளின் அருகில் சென்று அவர் பாதம் பணிய முயன்றான்.* 

"அப்பனே, உன் வாழ்க்கையில் கடவுளை கொண்டு வந்தவர் உன் குருதான். அவர் தான் என்னை அடைவதற்கு உரிய வழியைக் காட்டி உனக்கு அருளினார், ஆகையால் அவரையே நீ முதலில் வணங்க வேண்டும், ஆகவே நீ அவரிடம் சென்று அவரின் ஆசியைப் பெறுவாயாக “ என்றார் கடவுள்.


சீடன் மீண்டும் குருவிடம் சென்றான்.

“சீடனே ! நான் தான் கடவுளை அடைய வழி காட்டினேன் என்றாலும், அவர் தான் *அனைத்துக்கும் பொறுப்பானவர்,* ஆகவே நீ முதலில் கடவுளிடம் ஆசி பெறுவதுதான் சிறந்தது” என்றார் குரு.

மீண்டும் கடவுளிடம் சென்றான் சீடன்“அப்பனே, அவர் சொல்வது எல்லாம் சரிதான்.


*கடவுள் யார்?*

*குரு என்பவர் யார்?* என்று உனக்குச் சொல்ல விரும்புகிறேன்.


ஒவ்வொருவர் செய்யும் செயலுக்கேற்ற கர்ம வினைகளைப் பொறுத்து எந்த வித பாரபட்சமும் இல்லாமல் நான் மனிதர்களுக்கு சந்தோஷத்தையோ துக்கத்தையோ அளிக்கிறேன்.

நான் யாருக்கும் தீமையோ அல்லது நன்மையோ செய்வதில்லை. அவரவர் செய்யும் *கர்ம பலனைத் தான் அவரவர்களுக்கு வழங்குவேன்* .

ஆனால் *குரு* என்பவர் அப்படியல்ல. அவர் *தூய்மையானவர். எளிமையானவர். அன்பானவர். குருவினைத்தேடிச் செல்லும் சீடனை அவர் அப்படியே ஏற்றுக் கொள்கிறார்* .



என்னை அடைய அவனுக்கு வழி காட்டி அருள்வார்.

அவன் எப்படி இருந்தாலும் அவனை அவர் நெறிப்படுத்தி விடுவார் சீடனின் *கர்மபலன் அவனைப் பாதிக்காமல் காப்பார்.*


அவனுடன் கூடவே இருந்து அவனுக்கு வழிகாட்டி அருள்வார். ஆனால் நான் அதை செய்வதே இல்லை. ஆகவே *கடவுளை விட குருவே உயர்வானவர்*” என்றார் கடவுள்.


*குருவே துணை ! ஸ்ரீ குரூப்யோ நமஹ !*

ரியான் சத்விசாரம்

 ரியான் சத்விசாரம்

பத்தரைப் பின்பற்றுபவர்களால் பின்பற்றப்படும் மதப் பாதை இதுதான் தர்மபதம்: உயிரினங்கள் மனதில் இருந்து அவற்றின் தன்மையைப் பெறுகின்றன; 

அவை மனத்தால் உருவாக்கப்பட்டவை. 

மனமே பேரின்பம் அல்லது ஊழலுக்கு ஆதாரம். 

தானே தீமை செய்யப்படுகிறது; 

ஒருவன் துன்பப்படுகிறான்; 

தானே தீமை செய்யாமல் விடப்படுகிறது; 

தன்னால் ஒருவன் சுத்திகரிக்கப்படுகிறான். 

தூய்மையும் அசுத்தமும் தனக்குச் சொந்தமானது, எவராலும் மற்றொருவரைத் தூய்மைப்படுத்த முடியாது. 

நீங்களே முயற்சி செய்ய வேண்டும். 

ததாகதர்கள் சாமியார்கள் மட்டுமே. 

வழியில் நுழையும் சிந்தனையாளர்கள் மாராவின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுபடுகிறார்கள். 

எழுந்தருளும் நேரத்தில் தன்னைத் தானே எழுப்பாதவன்; 

இளமையாகவும் வலிமையாகவும் இருந்தாலும் சோம்பல் நிறைந்தவர்; 

யாருடைய விருப்பமும் எண்ணங்களும் பலவீனமானவை; 

சோம்பேறி மற்றும் சும்மா இருக்கும் மனிதன் ஒருபோதும் அறிவொளிக்கான வழியைக் கண்டுபிடிக்க மாட்டான்.



ஒருவன் தன்னைப் பிரியமாக வைத்திருந்தால், அவன் தன்னைக் கவனமாகக் கவனிக்கட்டும்; 

தன்னைக் காத்துக் கொள்பவனை உண்மை காக்கும். 

ஒரு மனிதன் மற்றவர்களுக்கு கற்பிப்பது போல் தன்னை உருவாக்கிக் கொண்டால், அவன் தன்னை அடக்கிக்கொண்டு, மற்றவர்களை அடிபணியச் செய்யலாம்; 

ஒருவரின் சுயத்தை அடக்குவது உண்மையில் கடினம். 

சில மனிதர்கள் போரில் ஆயிரம் முறை ஆயிரம் பேரை வென்றாலும், மற்றொருவர் தன்னை வென்றாலும், அவர் வெற்றியாளர்களில் பெரியவர். 

சாமானியராக இருந்தாலும் சரி, மதகுருமார்களாக இருந்தாலும் சரி, இதை நான்தான் செய்தேன் என்று நினைப்பது முட்டாள்களின் வழக்கம். 

மற்றவர்கள் எனக்கு அடிபணியட்டும். 

இந்த அல்லது அந்த பரிவர்த்தனையில் நான் முக்கிய பங்கு வகிக்க வேண்டும்." முட்டாள்கள் செய்ய வேண்டிய கடமையை அல்லது அடைய வேண்டிய இலக்கை பற்றி கவலைப்படுவதில்லை, ஆனால் தங்களை மட்டுமே நினைக்கிறார்கள். எல்லாமே அவர்களின் மாயையின் பீடமாகும்.



கெட்ட செயல்களும், நம்மை நாமே புண்படுத்தும் செயல்களும் செய்வது எளிது; 

எது நன்மை மற்றும் நல்லது, அது மிகவும் கடினம். 

ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்றால், அதை ஒரு மனிதன் செய்யட்டும், அவன் அதை தீவிரமாக தாக்கட்டும்!



வெகு காலத்திற்கு முன்பே, ஐயோ! 

இந்த உடல் பூமியில் கிடக்கும், இகழ்ந்து, புரிந்து கொள்ளாமல், ஒரு பயனற்ற மரக்கட்டை போல; 

இன்னும் நம் எண்ணங்கள் நிலைத்திருக்கும். 

அவை மீண்டும் சிந்திக்கப்பட்டு செயலை உருவாக்கும். 

நல்ல எண்ணங்கள் நல்ல செயல்களையும், கெட்ட எண்ணங்கள் கெட்ட செயல்களையும் உருவாக்கும்.



உழைப்பு என்பது அழியாமையின் பாதை, சிந்தனையின்மை மரணத்தின் பாதை. 

ஆர்வமுள்ளவர்கள் இறப்பதில்லை; 

சிந்தனையற்றவர்கள் ஏற்கனவே இறந்துவிட்டதைப் போன்றவர்கள். 

அசத்தியத்தில் உண்மையைக் காண்கிறோம், பொய்யை உண்மையாகக் காண்கிறோம் என்று கற்பனை செய்பவர்கள் ஒருபோதும் சத்தியத்தை அடைய மாட்டார்கள், ஆனால் வீண் ஆசைகளைப் பின்பற்றுகிறார்கள். 

சத்தியத்தில் உண்மையையும், அசத்தியத்தில் அசத்தியத்தையும் அறிந்தவர்கள், சத்தியத்தை அடைந்து, உண்மையான ஆசைகளைப் பின்பற்றுகிறார்கள். 

மோசமான கூரை வீடுகளை மழை உடைப்பது போல, உணர்ச்சிகள் பிரதிபலிக்காத மனதை உடைக்கும். 

நல்ல ஓலைப் போடப்பட்ட வீட்டை மழை உடைக்காது போல, நன்கு பிரதிபலிக்கும் மனதை மோகம் உடைக்காது. 

அவர்கள் விரும்பும் இடத்தில் தண்ணீரை வழிநடத்துங்கள்; 

fletchers அம்புக்குறியை வளைக்கிறார்கள்; 

தச்சர்கள் ஒரு மரக் கட்டை வளைக்கிறார்கள்; 

புத்திசாலிகள் தங்களை வடிவமைக்கிறார்கள்; 

புத்திசாலிகள் பழி மற்றும் புகழுக்கு மத்தியில் தடுமாற மாட்டார்கள். 

சட்டத்தைக் கேட்டு, ஆழமான, வழுவழுப்பான, அமைதியான ஏரியைப் போல அவர்கள் அமைதியாகிவிடுகிறார்கள்.



ஒரு மனிதன் தீய எண்ணத்துடன் பேசினால் அல்லது செயல்பட்டால், வண்டியை இழுக்கும் எருது கால்களை சக்கரம் பின்தொடர்வது போல் வலி அவரைப் பின்தொடர்கிறது. 

ஒரு தீய செயலை விட்டுவிடுவது நல்லது, ஏனென்றால் ஒரு மனிதன் அதன் பிறகு மனந்திரும்புகிறான்; 

ஒரு நல்ல செயல் சிறப்பாக செய்யப்படுகிறது, ஏனென்றால் அதைச் செய்தவர் மனந்திரும்ப மாட்டார். 

ஒரு மனிதன் தவறு செய்தால் அதை மீண்டும் செய்யாதே; 

தவறு செய்வதில் அவர் மகிழ்ச்சியடைய வேண்டாம்; 

வலி தீமையின் விளைவு. 

ஒருவன் நல்லதைச் செய்தால், அவன் அதை மீண்டும் செய்யட்டும்; 

அவர் அதில் மகிழ்ச்சியடையட்டும்; 

மகிழ்ச்சி என்பது நன்மையின் விளைவு.



அது என்னை நெருங்காது என்று மனதிற்குள் சொல்லிக் கொண்டு ஒருவனும் தீமையை இலகுவாக நினைக்க வேண்டாம்.” நீர்த்துளிகள் விழுவதால் பானை நிரம்புவது போல, மூடன் அதைச் சிறிது சிறிதாகச் சேகரித்தாலும் தீமை நிறைந்தவனாகிறான். 

. அது என்னை நெருங்காது என்று மனதிற்குள் சொல்லிக்கொண்டு, நல்லதை இலகுவாக நினைக்க வேண்டாம்." 

நீர்த் துளிகள் விழுவதால் நீர்ப் பானை நிரம்புவது போல, ஞானி அதைச் சிறிது சிறிதாகச் சேகரித்தாலும், நன்மை நிறைந்தவனாகிறான்.



இன்பத்திற்காக மட்டுமே வாழ்பவன், தன் புலன்கள் கட்டுப்பாடில்லாமல், உணவில் மிதமிஞ்சி, சும்மா, பலவீனமானவன், மாரா, சோதனைக்காரன், பலவீனமான மரத்தை காற்று கீழே வீசுவது போல், நிச்சயமாக வீழ்த்தப்படுவான். 

இன்பங்களைத் தேடாமல், புலன்களை நன்கு கட்டுப்படுத்தி, உணவில் மிதமான, உண்மையுள்ள, வலிமை மிக்கவனாக வாழ்பவன், பாறை மலையைக் காற்று வீசுவதை விட, மாரா அவனை நிச்சயமாக வீழ்த்த மாட்டான்.



தன் முட்டாள்தனத்தை அறிந்த மூடன், குறைந்தபட்சம் இதுவரை அறிவாளியாகவே இருக்கிறான். 

ஆனால் ஒரு முட்டாள் தன்னை அறிவாளி என்று நினைக்கிறானோ, அவன் உண்மையில் ஒரு முட்டாள். 

தீமை செய்பவனுக்குத் தேன் போல இனிமையாகத் தோன்றும்; 

அது எந்தப் பலனையும் கொடுக்காத வரை அவர் அதை இனிமையாகப் பார்க்கிறார்; 

ஆனால் அதன் பழம் பழுக்கும் போது, ​​அவர் அதை தவறாக பார்க்கிறார். 

எனவே, நல்ல மனிதன் தர்மத்தின் நன்மையை ஒரு சுமையாகவும் தீமையாகவும் பார்க்கிறான், அது பலனைத் தராத வரை; 

ஆனால் அதன் பழம் பழுத்தவுடன், அதன் நன்மையை அவர் காண்கிறார்.



ஒரு வெறுப்பவர் ஒரு பகைவருக்குப் பெரும் தீங்கு விளைவிக்கலாம், அல்லது ஒரு எதிரிக்கு எதிரி; 

ஆனால் தவறாக வழிநடத்தப்பட்ட மனம் தனக்குத் தானே பெரிய தீங்கைச் செய்து கொள்ளும். 

தாய், தந்தை அல்லது வேறு எந்த உறவினரும் நிறைய நன்மை செய்வார்கள்; 

ஆனால் நன்கு வழிநடத்தப்பட்ட மனம் தனக்குத் தானே அதிக சேவை செய்யும்.



எவனுடைய துன்மார்க்கம் மிக அதிகமாக இருக்கிறதோ, அவன் தன் எதிரி எந்த நிலைக்குத் தன்னைத் தாழ்த்திக் கொள்கிறான். 

அவனே அவனுடைய மிகப்பெரிய எதிரி. 

இவ்வாறு, ஒரு படர் தன்னை ஆதரிக்கும் ஒரு மரத்தின் வாழ்க்கையை அழிக்கிறது.



"இது வலி" என்று எரியும் போது நீங்கள் அழக்கூடாது என்பதற்காக, மகிழ்ச்சியைத் தருவதைப் பற்றி உங்கள் எண்ணங்களைச் செலுத்த வேண்டாம். 

துன்மார்க்கன் தன் செயல்களால் எரிக்கிறான், நெருப்பால் எரிக்கப்பட்டான். 

இன்பங்கள் முட்டாள்களை அழிக்கின்றன; 

முட்டாள்தனமான மனிதன் இன்பத் தாகத்தால் தன் எதிரியைப் போல் தன்னைத்தானே அழித்துக் கொள்கிறான். 

வயல்வெளிகள் சூறாவளி மற்றும் களைகளால் சேதமடைகின்றன; 

மனிதகுலம் பேரார்வம், வெறுப்பு, மாயை மற்றும் காமத்தால் சேதமடைகிறது. 

ஒரு விஷயம் இன்பமானதா அல்லது விரும்பத்தகாததா என்பதை எந்த மனிதனும் ஒருபோதும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டாம். 

இன்பத்தின் அன்பு துக்கத்தை உண்டாக்குகிறது மற்றும் வலியின் பயம் பயத்தை உண்டாக்குகிறது; 

இன்பத்தின் நேசம் மற்றும் துன்பத்தின் பயம் ஆகியவற்றிலிருந்து விடுபட்டவனுக்கு துக்கமோ பயமோ தெரியாது.



தியானத்திற்குத் தன்னைக் கொடுக்காமல், வாழ்க்கையின் உண்மையான நோக்கத்தை மறந்து, இன்பத்தைப் பற்றிக் கொண்டவன், தியானத்தில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டவனிடம் காலப்போக்கில் பொறாமைப்படுவான். 

மற்றவர்களின் தவறு எளிதில் கவனிக்கப்படுகிறது, ஆனால் ஒருவரின் தவறு உணர கடினமாக உள்ளது. 

ஒரு மனிதன் தனது அண்டை வீட்டாரின் தவறுகளை துருவலைப் போல வெல்கிறான், ஆனால் ஒரு ஏமாற்றுக்காரன் பொய்யான சாவை சூதாட்டக்காரனிடமிருந்து மறைப்பது போல அவன் தன் தவறை மறைக்கிறான். 

ஒரு மனிதன் மற்றவர்களின் தவறுகளைக் கவனித்து, எப்போதும் புண்படுத்த முனைந்தால், அவனுடைய சொந்த உணர்வுகள் வளரும், மேலும் அவன் உணர்ச்சிகளின் அழிவிலிருந்து வெகு தொலைவில் இருக்கிறான். 

மற்றவர்களின் வக்கிரங்களைப் பற்றி அல்ல, அவர்களின் கமிஷன் அல்லது புறக்கணிப்பு பாவங்களைப் பற்றி அல்ல, ஆனால் ஒரு ஞானி தனது சொந்த தவறான செயல்கள் மற்றும் அலட்சியங்களைப் பற்றி மட்டுமே கவலைப்பட வேண்டும். 

நல்ல மனிதர்கள் பனி மலைகளைப் போல தூரத்திலிருந்து பிரகாசிக்கிறார்கள்; 

கெட்ட மனிதர்கள் இரவில் எய்த அம்புகள் போல மறைக்கப்படுகிறார்கள்.



ஒரு மனிதன் பிறருக்குத் துன்பத்தை உண்டாக்கி, தனக்கு இன்பத்தை அடைய விரும்புவானாயின், தன்னலப் பிணைப்பில் சிக்கியவன், வெறுப்பிலிருந்து விடுபட மாட்டான். 

ஒருவன் கோபத்தை அன்பினால் வெல்லட்டும், தீமையை நன்மையால் வெல்லட்டும்; 

பேராசை கொண்டவர்களை தாராளமயத்தால் வெல்லட்டும், பொய்யரை உண்மையால் வெல்லட்டும்! 

ஏனெனில் வெறுப்பு எந்த நேரத்திலும் வெறுப்பால் நின்றுவிடாது; 

வெறுப்பினால் வெறுப்பு நின்றுவிடும், இது ஒரு பழைய விதி.



உண்மையைப் பேசுங்கள், கோபத்திற்கு அடிபணியாதீர்கள்; 

நீங்கள் கேட்டால் கொடுங்கள்; 

இந்த மூன்று படிகளால் நீங்கள் தெய்வீகமாக ஆகிவிடுவீர்கள். 

வெள்ளியின் அசுத்தங்களை ஒவ்வொன்றாக, சிறிது சிறிதாக, காலத்துக்குக் காலம் ஊதுவதைப் போல, அறிவாளி தன் சுயத்தின் அசுத்தங்களை ஊதிவிடட்டும்.



வன்முறையால் அல்ல, நீதி மற்றும் சமத்துவத்தால் மற்றவர்களை வழிநடத்துங்கள். 

நல்லொழுக்கமும், புத்திசாலித்தனமும் உள்ளவனும், நீதியுள்ளவனும், உண்மையைப் பேசுபவனும், தன் சொந்தத் தொழிலைச் செய்பவனும், அவனை உலகம் அன்பாகக் கருதும். 

தேனீ தேன் சேகரித்து, பூவையோ, அதன் நிறத்தையோ, வாசனையையோ காயப்படுத்தாமல் வெளியேறுவது போல, ஒரு முனிவர் சமூகத்தில் வசிக்கட்டும்.



ஒரு பயணி தனக்குச் சிறந்த அல்லது தனக்குச் சமமான ஒருவரைச் சந்திக்கவில்லை என்றால், அவர் தனது தனிமைப் பயணத்தை உறுதியாகத் தொடரட்டும். 

முட்டாள்களுடன் தோழமை இல்லை. 

விழித்திருப்பவனுக்கு இரவு நீண்டது; 

களைப்படைந்தவனுக்கு நீளமானது ஒரு மைல்; 

உண்மையான மதத்தை அறியாத முட்டாள்களுக்கு நீண்ட ஆயுள். 

உயர்ந்த உண்மையைக் காணாமல் நூறு ஆண்டுகள் வாழ்வதை விட, உயர்ந்த உண்மையைக் காணும் ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையில் ஒரு நாள் சிறந்தது.



சிலர் தங்கள் தர்மத்தை தன்னிச்சையாக உருவாக்கி அதை செயற்கையாகப் புனையுகிறார்கள்; 

அவர்கள் சிக்கலான ஊகங்களை முன்வைத்து, தங்கள் கோட்பாடுகளை ஏற்றுக்கொள்வதன் மூலம் மட்டுமே நல்ல முடிவுகளை அடைய முடியும் என்று கற்பனை செய்கிறார்கள்; 

இன்னும் உண்மை ஒன்றே; 

உலகில் வெவ்வேறு உண்மைகள் இல்லை. 

பல்வேறு கோட்பாடுகளைப் பற்றி சிந்தித்து, எல்லா பாவங்களையும் அசைத்த அவருடன் நாங்கள் நுகத்திற்குச் சென்றுள்ளோம். 

ஆனால் நாம் அவருடன் இணைந்து செயல்பட முடியுமா?



வழிகளில் சிறந்த வழி எட்டு வழிகள். 

இதுதான் பாதை. 

புத்திசாலித்தனத்தை தூய்மைப்படுத்துவதற்கு வேறு எதுவும் இல்லை. 

இந்தப் பாதையில் செல்! 

மற்ற அனைத்தும் மாராவின் வஞ்சகம், சோதனையாளர். 

இந்தப் பாதையில் சென்றால் வலிக்கு முடிவு கட்டும்! 

சதையில் உள்ள முள்ளை நீக்குவதை நான் புரிந்து கொண்டபோது, ​​அந்த பாதை என்னால் உபதேசிக்கப்பட்டது என்று ததாகதர் கூறுகிறார்.



ஒழுக்கத்தாலும், சபதத்தாலும் மட்டுமல்ல, அதிகக் கற்றலால் மட்டுமல்ல, எந்த உலகமும் அறிய முடியாத விடுதலையின் மகிழ்ச்சியை நான் பெறுகிறேன். 

பிக்குவே, தாகம் நீங்காதவரை நம்பிக்கையுடன் இருக்காதீர்கள். 

தீய ஆசையை அழிப்பதே உயர்ந்த மதம்.



மதத்தின் பரிசு எல்லா கொடைகளையும் விட மேலானது; 

மதத்தின் இனிமை எல்லா இனிமைகளையும் விட மேலானது; 

மதத்தில் உள்ள மகிழ்ச்சி எல்லா மகிழ்ச்சிகளையும் விட அதிகமாக உள்ளது; 

தாகத்தின் அழிவு அனைத்து வலிகளையும் வெல்லும். 

ஆற்றைக் கடந்து இலக்கை அடையும் மனிதர்களில் வெகு சிலரே. 

பெருங்கூட்டம் கரையில் ஏறி ஓடுகிறது; 

ஆனால் பயணத்தை முடித்தவனுக்கு துன்பம் இல்லை.



லில்லி இனிமையான வாசனை திரவியங்கள் நிறைந்து, குப்பைக் குவியலின் மீது மகிழ்ச்சியடைவதைப் போல, உண்மையான ஞானம் பெற்ற புத்தரின் சீடர் தனது ஞானத்தால் குப்பைகளைப் போன்றவர்கள், இருளில் நடக்கும் மக்கள் மத்தியில் பிரகாசிக்கிறார். 

அப்போது நம்மை வெறுப்பவர்களை வெறுக்காமல் மகிழ்ச்சியாக வாழ்வோம்! 

நம்மை வெறுக்கும் மனிதர்களுக்கு மத்தியில் வெறுப்பின்றி வாழ்வோம்!



அப்போது நோயுற்றோர் மத்தியில் அனைத்து நோய்களும் இன்றி மகிழ்ச்சியாக வாழ்வோம்! 

நோயுற்ற மனிதர்களுக்கு மத்தியில் நோய்களின்றி வாழ்வோம்! 

பேராசைக்காரர்களிடையே பேராசையின்றி மகிழ்ச்சியாக வாழ்வோம்! 

பேராசை கொண்ட மனிதர்களிடையே பேராசையின்றி வாழ்வோம்!



சூரியன் பகலில் பிரகாசமாக இருக்கிறது, சந்திரன் இரவில் பிரகாசிக்கிறான், போர்வீரன் தனது கவசத்தில் பிரகாசமாக இருக்கிறான், சிந்தனையாளர்கள் தங்கள் தியானத்தில் பிரகாசமாக இருக்கிறார்கள்; 

ஆனால் எல்லாவற்றிலும், பிரகாசமான, இரவும் பகலும் சிறப்புடன், புத்தர், விழித்தெழுந்தவர், புனிதமானவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்.



ரியான் அக்டோபர் 11, 2015 ஞாயிற்றுக்கிழமை



பகிர்



கருத்துகள் இல்லை:



கருத்தை க

Tuesday, August 8, 2023

உயிர் என்பது உலகில் இருக்கும் ஒரு பொருள், அதை அறிவது மாபெரும் பாக்கியமே

 உயிர் என்பது உலகில் இருக்கும் ஒரு பொருள், அதை அறிவது மாபெரும் பாக்கியமே ஆகும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. ஆனால் அந்த உயிர் உலகத்தில் வரவேண்டுமெனில் ”இரு” பொருள்கள் ஒன்று சேரவேண்டும். ஆகையினால் “உயிரானது உலகில் வாழ” இரு பொருள்கள் சேர்ந்தால் அல்லாது ”வாழாது”. அதனால் “வாழ்வு” என்பது “இரு பொருள்களின்” சேர்க்கை என்பதில் ஐயமில்லை அன்றோ?.


அந்த “இரு பொருள்கள்’ யாதெனில்” தாயும் தந்தையுமே” ஆகும். அதாவது தாயையும் தந்தையையும் அறிந்தவன் உயிர் வாழ்வான், ஏனையவர்கள் செத்தவர்களிடம் சேர்க்கப்படுவார் என்பதில் ஐயம் வேண்டாம், அப்படித்தானே?.ஆகையினால் “தாயையும் தந்தையையும் “ அறிவோமாக.



நம்முடைய உடலில் உயிர் இருக்கிறது என்பது நமக்கு தெரிகிறது, ஆனால் அது எங்கிருக்கிறது என தெரியாது, அப்படித்தானே?. ஆகையினால் உயிர் எங்கிருக்கிறது என்பதை அறிய எளிய மார்க்கமானது அது எங்கிருந்து வந்தது என்பதை அறிதலேயாம்.அல்லவா?.அதாவது நமது தாயும் தந்தையும் நமக்கு இரண்டு பொருள்களை தந்துள்ளனர், ஒன்று விந்து , மற்றொன்று நாதம். இவை இரண்டுமே அவர்கள் நமக்காக தந்த மேலாம் பொருள்கள், அல்லவா?. அப்படியாயின் உயிரானது இவ்விரண்டையும் சார்ந்து தானே இருக்கவேண்டும்


உயிரானது நமது தந்தையானவர் நமக்கு தந்த ”விந்து” எனும் நிலையத்தில் இருக்கிறது., அது கோடி சூரியபிரகாசத்துடன் இருக்கிறது என்கின்றனர் ஞானிகள். இங்கு ஒரு விஷயம் நாம் கருத்தில் கொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால், மேற்சொன்ன “விந்துவும் நாதவும்” ஆண்பெண் இருபாலருக்கும் பொதுவாகவே உள்ளது என்பதாகும்.அதாவது “விந்துவும் நாதவும்” கருப்பையில் சேர்ந்து ஏழு நாட்கள் அவை ஆனாகவோ பெண்னாகவோ அறிவு பிரியாமல் ”இரண்டுமற்ற” தன்மையில் இருக்கும், பிறகு ஆணாகவோ பெண்ணாகவோ அலியாகவோ பிறவி எடுக்கும்.
ஆண் தன்மை மிகுந்தது ஆனாகவும் பென் தன்மை மிகுந்தது பெண்ணாகவும் இருக்கும். அப்போதும் ஆணிடத்தில் கொஞ்சம் பெண் தன்மையும் , பெண்ணிடத்தில் கொஞ்சம் ஆண் தன்மையும் இருக்கவே இருக்கும்.

இப்படியான “விந்துவும் நாதவுமே’ “ஒத்த பொருட்கள்”., இவை இல்லையெனில் உயிர் நிலை என்பது உலகத்தில் வராது. எந்த ஒரு உயிரும் உலகத்தில் வந்து முதிர்ச்சி அடைந்தாலும், அந்த உயிரின் அடிப்படை கூறான “ விந்துவும் நாதவும்

அவ்வுடம்பில் குடி இருக்கும் ஆன்மாவானது உயிரையோ ,விந்துவையோ நாதத்தையோ அறியாது “நான்’ எனும் அகந்தையினால் அறிவழிந்து கெட்டு மரணத்தை அடைகின்றது. ஆகையினால் அப்படி போகாது உயி நிலையை கண்டடைந்து கொள்ளவேண்டின் நாம் “ஒத்த பொருள்களை” கண்டடையவேண்டும். அந்த இரண்டு பொருட்களையும் “அகர உயிர் எனவும் உகர உயிர் எனவும் “ கொளளுவர் ஞானிகள். இவை இரண்டும் “தாய் தந்தை” அணுக்களேயாம், அல்லது “நாத விந்துக்கள்”, அடுத்து இவ்விரண்டின் சேர்க்கையினால் பிறக்கும் உயிரே “ம்” எனும் ஜீவ ஆன்மா.

ஆனால், ஜீவான்மாவானது அகர உகர பொருட்களை அரியாது ,தன்னுடைய உயிர் நிலையை அடையாது மரணத்தை அடைவது பரிதாபகரமானது.ஆகையினால் இவ்விரண்டு “ஒத்தபொருட்களை” அறிந்து உயிர் காப்போம்,

விந்து நிலை தனை அறிந்து விந்தை காண விதமான நாதமது குருவாய் போகும் ,விதமான நாதமது குருவாய் ஆனால் ஆதிஅந்தமான குரு நீயேயாவாய், சந்தேகமே இல்லையடா புலத்தியனே ஐயா சகலகலை ஞானமெல்லாம் இதுக்கொவ்வாது, முந்தாநாள் இருவருமே கூடிச்சேர்ந்த மூலமதை அறியாட்டால் மூலம் பாரே,.....என அகத்தியர் சொன்னதுவே உயர்ஞானம்...வாழ்க குரு “திருவடி, வாழ்க சிவபாதம்

கூறும் ஒளி ஒலி தத்துவங்களுக்கு அப்பாலுக்கு அப்பால் இரண்டையும் கடந்து நிற்பதுவே உயிர் தத்துவம்.... ஒளியும் ஒலியும் மனதினால் காணப்படுவதும் கேட்க்கப்படுவதும் ஆம்.... ஆனால் உயிர் அனுபவம் என்பது உயிரானது உயிரினை அறிவதாம்...அதற்க்கு மனம் தேவை இல்லை.....

ஆறானது ஒரு இடத்திலிருந்து உற்பத்தியாகி ஒருமுகமாகவோ பலமுகமாகவோ ஓடினும், அதன் உற்பத்தி ஸ்தானத்தை அறிந்துகொள்ள ஆற்றையே அடங்கசெய்யவேண்டும் என நினைப்பது சரியானதாக தோன்றுகிறதா?... அப்படியே மனதின் உற்பத்தி ஸ்தானத்தை அறிந்து கொள்ள மனமானது அடங்கவேண்டுமென்பதில்லை, அறிவு உருவானாலேபோதுமானது... அறிவானதே அந்தகாரனத்தை ஊடுருவும் தன்மை கொண்டது...அறிவானது புத்தி தத்துவத்தை சார்ந்து நில்லாது ஆன்ம தத்துவத்தை சார்ந்து நிற்க்கும்போது உணர்வானது உண்மை விளக்கமாக உயிர் சார்ந்து அனுபவவிளக்கமாகும்...அனுபவ விளக்கமானது உண்டாகுமிடத்து சந்தேகம் என்பது உருவாகது உயிர்பிரகாசம் மட்டுமே மேலோங்கி சுயம்பிரகாசமாயிருக்கும்....எப்போதும் நமக்கு உயிரனுபவம் இல்லாத பொருட்களிடத்தே சந்தேகம் இருந்து கொண்டிருக்கும்..நம் உயிரனுபவத்திற்க்கு வந்த பொருட்கள்மேல் எள்ளளவும் சந்தேகம் என்பது வராது