ஐயா

ஐயா என்ற ஒரு வார்த்தை நாம் சிறுவயதில் இருந்தே நமக்கு நம் பெற்றோர்கள் கற்று கொடுத்துஇருக்கின்றார்கள்,அதுபோல் பள்ளிக்கூடத்தில் நாம் ஐயா என்று தமிழ் வாத்தியாரை அழைப்போம், அதுபோல் வீட்டில் நம்முடைய தந்தையையும் ஐயா என்று அழைப்போம்,, தந்தைக்கு தந்தையும் ஐயா என்று அழைப்போம், இது ஒரு பாரம்பரிய மிக்க  வழக்கத்தில் இருந்து வரக்கூடிய ஒரு வார்த்தை, இந்த வார்த்தை அக்காலத்தில் மிகவும் நுண்ணியமாக நுணுக்கமாகவும் நமக்கு பெரியோர்களால் அமைக்கப்பட்டுள்ளது, ஞானியர்கள் இந்த ஐயா என்ற ஒரு வார்த்தையை இன்றும் மிகவும் நுணுக்கமாக ஆராய்ந்து இந்த வார்த்தையை வடிவமைத்து கொடுத்திருக்கின்றார்கள், இந்த ஐயா என்ற வார்த்தை மிகவும் தமிழில் அழகாகவும் இருக்கின்றது இந்த வார்த்தையை கூப்பிடும் பொழுதும் திரும்பிப் பார்க்காதவர்கள் யாராவது இருப்பார்களா, நம்முடைய தமிழருக்கு சொந்தமான தமிழுக்கே சொந்தமான இந்த ஐயா என்ற வார்த்தையை நாம் உபயோகப்படுத்துவது நாம் ஜீவனுக்கு உரிய விஷயம் அல்லவா, இந்த வார்த்தை மிகப்பெரிய அளவிலான ஆச்சரியமான விஷயத்தை நம் ஞானியர்கள் பழக்கபடுத்தி வைத்துள்ளார்கள், ஆமாம் அய்யா என்கிற ஒரு வார்த்தையில் மிகப் பெரிய ஞான ரகசியம் மறைக்கப்பட்டுள்ளது ஜுவ சிம்மாசனம் ஆன ஞானப் பொக்கிஷம் இந்த வார்த்தைக்குள் மறைந்துள்ளது, என்று எத்தனை பேர் அறிந்துள்ளீர்கள், சென்ற நூற்றாண்டிலே அவதரித்த மகா உன்னதமான ஞானியர் ஐயா வைகுண்டர்   அவர்கள் எடுத்து வைத்த அய்யாவழி என்கிற ஒரு வழியை ஏற்படுத்தி உள்ளார்கள் இதனுடைய மிகப்பெரிய ஞான மந்திரமாக இருப்பதும் ஐயா உண்டு, ஐயா உண்டு, ஐயா உண்டு, இந்த மந்திரம் என்ன என்பதை உங்களுடைய ஞான சத்குருவிடம் அணுகிதெரிந்து கொள்ளவும் அய்யாவழி  வந்த   இந்த மகா ஞான ரகசியம் அனைவருக்கும்  தெளிவு பெற தெளிந்திட ஐயா அருள் புரியட்டும்.

நந்தி

நந்தி "நந்தி அருள்பெற்ற நாதரை நாடிடின் நந்திகள் நால்வர் சிவயோக மாமுனி மன்று தொழுத பதஞ்சலி வியாக்ரமர் என்று இவர் என்னோடு எண்மரும் ஆமே" திருமந்திரம் ஆதியில் குரு பெருமான் அருள் பெற்று நந்தி யானவர்கள் எட்டு பேர் என்று திருமூலர் நமக்கு தெரிவிக்கின்றார்கள் நந்திகள் நால்வர்= சனகர் ,சனந்திரர், சனாதனர், சனத்குமாரர். இவர்களோடு சிவயோக மாமுனி, பதஞ்சலியார், வியாக்கிர பாதர், நந்தி,நந்திகள் என்பர். இவர்கள் எல்லாம் குரு பெருமானுக்கு உடல் பொருள் ஆவி தத்தம் செய்து குருகுலவாசம் செய்து குரு சொன்ன உபாயபடி தவம் செய்து குருவானவர்கள், நந்தியாகிய குருபெருமான் ஒரு மெய்ஞ்ஞான ஜோதி அவர் பெருமையை அளக்க முடியாது அவரை நினைத்து நடந்தால் கயிலை நம் கைவசம் ஆகும்.

ரியான் குண விளக்கு

ரியான் குண விளக்கு உண்ணு மட்டும் உண்டு விட்டு உணர்வு கெட்டு பேண்டு விட்டாள் மண்ணில் இந்த சீடனுக்கு மறுபிறவி தான் வாய்க்குமோ! குன்றிலிட்ட விளக்கினால் குணங்கள் உண்டு  கேண்மிரோ ! பண்டுதொட்டு பணங்கிழங்கு காகம் தின்பது இல்லையே.

எண்ணங்களின் பல வகை வேறுபாடு

எண்ணங்களின் பல வகை வேறுபாடு எண்ணங்களற்று தன்னை உணர்வதோ, இறைவனாக தன்னை உணர்வதோ, இறை நிலை அடைவது எதுவாக இருந்தாலும் தாண்டி செல்ல வேண்டியது மாயை உண்டாக்கும் எண்ணங்கள்.  எண்ணங்களைப் பற்றி சரியாக புரிந்து கொள்ள வேண்டும். எண்ணங்களுக்கும் எனக்கும் உள்ள தொடர்பு  எண்ணங்களை என்னிடமிருந்து உருவாகிறதா அல்லது எண்ணங்களை நான் அறிகின்றேனா? எவ்வாறு?  எல்லாமே எண்ணங்கள் என்றாலும் எல்லாம் ஒரே மாதிரியான எண்ணங்கள் இல்லை. எண்ண அலைகள்  வலியுள்ளவை, வலியற்றவை மெய்யறிவு, பொய்யறிவு, கற்பனை, உறக்கம், ஞாபகம் பட்டறிவு, யூகம், ஆகமம் ஆகியவை மெய்யறிவு,அஞ்ஞானம், உண்மைக்குமாறாகப் புரிந்து கொள்ளும் அறிவு பொய்யறிவு இதுவரை எண்ணங்கள் ஏற்படுத்திய நினைவுகளைக் கொண்டு உண்மையில்லாமல் பொய்யாய் உணர்வது கற்பனை. உணர்வில்லாத ஒரு தனியான விருத்தியே உறக்கம் அனுபவித்த விசயங்களைத் நினைவில் கொள்ளும் தன்மையே ஞாபகம் எண்ணங்கள் பல விதம். பார்த்து அறிகிறோம், அதாவது புலன்களால் நேரடியாக அறிகிறோம். புலன்களால் அறிவதை சிந்தித்து உணர்கிறோம். கற்பனை செய்கிறோம், இறந்த காலத்தை ஞாபகத்திற்கு கொண்டு வருகிறோம், எதிர் காலத்தை யூகிக்கிறோம், இப்படி எண்ணங்கள் பல விதம். அறிவியலின் படி சிந்தனை, எண்ணங்கள் மூளையின் வேலை. ஆனால் மூளை அறிவதற்கு வேறு சிலவற்றின் இயக்கம் தேவை என்பதை அறிவியல் அறிய மாட்டாது. அதுவே உயிரும் உயிரோடு இணைந்த பிராணனும் ஆகும்.

நாதம்

அவ்வுடன் உவ்வும் மவ்வும் மனம் புத்தி அகங்காரங்கள் செவ்விய விந்து நாதஞ் சித்தமோ டுள்ள மாகும் ஒவ்வெனும் எழுத்தாம் ஐந்தும் உணர்வுதித் தொடுங்கு மாறும் பவ்வமும் திரையும் போலும் பார்க்கில்இப் பண்புந் தோன்றும். ஆணவ மூலமடி …..அகப்பேய் அகாரமாய் வந்ததடி கோணும் உகாரமடி …..அகப்பேய் கூடப் பிறந்ததுவே. ஒலித்துப் பாருங்கள். அகாரம் உயிரை மேலும் கீழும் செலுத்துகிறது. உகாரம் பக்கவாட்டில் திரும்புவதைப் போல் தோன்றுகிறது. “ம்” என்னும் மகாரம் ஓரிடத்தில் பற்றி நிற்கும் உணர்வைத் தருகிறது. ஓட்டுமொத்தஎழுத்துஓங்காரம். அதன்பிரிவுகளானஅ, உ, ம, விந்து, நாதம் ஆகியவையே இந்த அந்தக் கரணங்களை இயக்குகின்றன, அந்தந்த எழுத்துக்களையும் இயக்குவது ஒவ்வொரு கடவுள் தன்மை   நாத வடிவம் உயிர், அதாவது நிலை பெற்ற பிராணன் என்றும் அகாரம், உகாரம் மகாரம் எல்லாம் எப்படி இருக்கும் அதுவும் நிலை பெற்ற பிராணன், மற்றும் இயங்கும் பிராணனே ஆகும். நாதமே(உயிரே) மேலும் நீண்டு நிலை பெற்று இயங்கி அறிகிறது அறிவை இயக்குகின்றது.

தேறினவன் எவனும் தன் குருவை போலிருப்பான் ~இயேசு கிறிஸ்து

“தேறினவன் எவனும் தன் குருவை போலிருப்பான் ~இயேசு கிறிஸ்து” இந்த வாசகம் அருமையான புரிதலை உடையது. இதையே பரம்பரை என சொல்லுவர்.  நாம் ஆன்மீகத்தில் இருப்போர் அனாதிகாலம் முதல்லே  குருபரம்பரை எனும் ஒரு கோட்பாட்டில் நிலை நிற்பவர்கள். குரு அமையபெறாதவனுக்கு சிவம் இல்லை என கூட மந்திர தொகுப்புகள் விளம்புகின்றன. உண்மையில் குரு பரம்பரை என்பது ஒரு புரிதலை காலம் காலமாக படர விட்டு கொண்டிருக்கும் ஒரு தன்மை. சித்தர்களை பார்த்தவர்கள் சொல்லுவது என்னவெனில் அவர்கள் ஒன்றோடொன்று ஒத்திருப்பர்கள் என்று தான். சொல்லபடுவது என்னவெனில், ஞான பரம்பரையில் வருகின்றவர்கள் ஒரு புரிதலை தன்னகத்துளே அமையபெற்றிருப்பார் என்பதேயாம். நமது மனம் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொருவிதம் என உருகொண்டிருக்கும். அது காலம் தேசம் சுற்றுசூழல் என மாறுதலுடனும் வளர்த்தி நிலை பேதம் என ஒவ்வொருவித புரிதல் மனபான்மையுடன் ஒவ்வொருவிதமான நிலைபாட்டுடன் வளர்ந்து இயங்குகின்றது. அதனாலேயே பக்குவ நிலை பேதம், குணபேதம், சுபாவ பேதம், கருத்து பேதம், கோட்பாடு பேதம் என பற்பலவாக ஒழுக்கமின்றி சமூகத்துடன் ஒருவிதத்தில் இயைந்தும் இசையாமலும் இயக்கமுற்று தேடுதலை வளபடுத்தி கொள்கின்றது. ஆனால், குரு பரம்பரை என்பது ஒரு தன்மையை சீடனில் ஊன்றுகிறது, ஒரு பார்வையை சீடனில் விதைகின்றது. இதையே குருரூபம் என்பர். அது அனாதிகாலம் முதல் நிஜதோற்றத்தில் மாறுபாடுகளை அறியாமல் மாற்றத்திற்க்கு வழிகொடுக்காமல் என்றும் அன்றும் இளமையை ஆடையாகவும் புரிதலை ரூபமாகவும் கொண்டு நிற்கின்றது.இதனையே மூர்த்தம் என்பர். இத்தகைய குருரூபத்தை தன்னில் உணர்ந்து அதை போற்றி அதனையே தன் ரூபமாக கொண்டு மலர்பவனே உண்மையில் சீடன்.  அல்லாது நூல் பல கற்றும் பயனில்லை. குருசீட பரம்பரையில் வந்த்வர்களுக்கு மட்டும் இது தோற்றத்துக்கு சுலபமாக மலரும், ஏனையோர் பலகாலம் முயன்றும் அதனை புரிந்து கொள்ள இயலும் என்பதுவும் உண்மை. இதனாலேயே குருவை குரு ரூபத்தின்ை முதற்கண் வணக்கநிலைக்கு வைத்திருகின்றனர். குருரூபம் என சொல்லும் போது சாதாரணமானோர் தூலகுருவின் தூல உடலை மனதில் கருதுவர். ஆனால் அது அங்ஙனம் அன்று. குரு என்பது ஒரு மன ரூபம்... மன கட்டமைப்பு மன சொரூபம். இதனை பெற்றவர் கோமணம் கட்டினவராக இருந்தாலும் கட்டாதவர் ஆக இருந்தாலும் அந்த தன்மை மாறாது. நிச்சலம் குருரூபம்.. மவுனம் கூட... சொல்லாமல் சொல்லி வைக்கபட்ட பொருள், தத்துவம்.. சிரஞ்சீவிதத்துவம் அது. குரு வாழ்க, நற்றாள் துணை. “குரு மரபு”   ========= உங்களுக்கு நீங்களே தான் குரு..  உங்கள் அறிவே உங்கள் குரு... உங்களை உயர்த்துவதும் தாழ்த்துவதும் உங்கள் அறிவு தான். "தன்னை" இழப்பது வித்தையின் சொருபம், அதைத்தான் யுக்தி எனவும், உளவு எனவும், தந்திரம் எனவும் புகல்வர் மெய்ஞானியர். "தன்னை" இழப்பது தான் குருமொழிமவுனமான பாஷை. வித்தையை ஏற்றுகொள்ளுகிறவன் குருவை ஏற்பவனாகிறான்...ஆனல் அவன் குருவுக்கு அடிமையாக இருப்பதில்லை.. .வித்தை பெற்று விட்ட உடனேயே குரு காணாமல் போகிறார்.. அங்கு வித்தை தான் இருக்கும், குரு எனும் தூலம் போய் விடுகின்றது... அது அந்த வித்தை ஒளியாக மலர்கிறது... வித்தையே குருவாகின்றது... இதை விட்டு குருவின் தூலத்தோடு ஒட்டி அவரின் அங்க அடையாலங்களை நோண்டிகிட்டு  வித்தையும் நல்லது என நினைப்பவர்களுக்கு ஒன்றும் நடப்பதில்லை..... விந்து நிலை தனை அறிந்து விந்தை காண விதமான நாதமது குருவாய் போகும் விதமான நாதமது குருவாய் ஆனால் ஆதிஅந்தமான குரு நீயேயாவாய், சந்தேகமே இல்லையடா புலத்தியனே ஐயா சகலகலை ஞானமெல்லாம் இதுக்கொவ்வாது, முந்தாநாள் இருவருமே கூடிச்சேர்ந்த மூலமதை அறியாட்டால் மூலம் பாரே                     --- அகத்தியர் உயர்ஞானம்... வாழ்க குரு  “திருவடி, வாழ்க சிவபாதம்” நோக்கமுடன் மூலமெனும் பாதந் தன்னை   நுண்பொருளாஞ் சிற்பரத்தினூடே நோக்கு தீர்க்கமுட னாதார வகையுந் தாண்டித்   திருநயனம் நாசிநெற்றி நடுவே பார்த்துப் போக்கறிந்திங் கிந்தநிலை நோக்க வல்லார்   புரிசடையோன் தன்னுடைய புதல்வ ராவார் ஆக்கமுடன் அருட்சுடர்போற் குருவைத் தானே   அனுதினமும் நோக்கி நிற்பார் ஆசானாமே. ஆசானு மீசானு மொன்றே யாகும்   அவனவளு மொன்றாகும் அது தானாகும் பேசாத மந்திரமு மிதுவே யாகும்   பேரொளியின் வடிவாகும் பேரு மாகும் நேசாருங் கலைகளெலாந் தானே யாகும்   நிலையான ஓங்கார பூட மாகும் ஈசானை ஆசானாய்க் காணும் பேர்க்கிங்   கின்பமுடன் கயிலாச மெய்த லாமே. ஆதியும னாதியாய் அஹமதுமு ஹம்மது சோதியா யேக சுபசொரூபாய் -நீதியாய் இப்புவியில் வந்துயிர்க் ளெல்லவர்க்குந் நிற்பவரை நெஞ்சே நினை. ஆதிபெரும் பொருளே யழிவில் லானே அன்னை யிலுமன் பானபெரி யோனே சோதியிறை யோனே துவக்கமில் லானே துய்யவனே யெல்லாம் படைத்தமிழிப் போனே நீதிபெற வெங்கு நிரம்பிநின் றோனே நிச்சயப் பொருளே நிகரில்லா ஞானமே ஓதியுணர் வல்லார்க்கு முத்தமப் பொருளே உண்மையா யென்மனத் தழுக்கறுப் பாயே.

உயிரின் இயல்பு அல்லது மனதின் குறைபாடு

உயிரின் இயல்பு அல்லது மனதின் குறைபாடு நாம் ஒரு நேரம் ஒன்றை மட்டும் சிந்திக்கும் திறமுடையோம். ஒன்றை பாக்கிறோம் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். பார்ப்பதை மட்டும் நாம் அறிகிறோம். நாம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்றெல்லாம் சிந்திப்பதில்லை. சிந்திக்கும் போது சிந்திக்கும் விசயம் மட்டும் உள்ளது. நாம் சிந்திக்கிறோம் என்ற உணர்வு இருப்பதில்லை. சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்று அறிந்தால் சிந்தனை செய்யும் விஷயம் போய் விடும். என்ன சிந்தித்தோம் என்று சிந்தனை செய்தால் சிந்தனை நின்று போய் சிந்தித்த விசயத்தை நினைவு படுத்திக் கொள்ள முயல்கிறோம். சிந்தனை நின்று போகிறது. சிந்தனை செய்கிறோம் என்ற உணர்வும் இருப்பதில்லை. மூளை முழுக்க விசயங்கள் இருக்கிறதே! என்று என்னுகின்றது பார்க்கவும் கேட்கவும் சுற்றிலும் பல விசயங்கள் உள்ளதே!  என்றும் ஒரு விநாடியில் எத்தனை விசயங்களை சிந்திக்கிறோம், அறிகிறோம்? ஒரு விநாடியில் ஒரு விசயத்தை மட்டுமே அறிவோம் சிந்திப்போம். அதை விட்டு விட்டே வேறொன்றைப் பற்றுவோம். இது உயிரின் இயல்பு அல்லது  மனதின் குறைபாடு எனலாம்.

இருப்பை இருப்பின்

இருப்பை இருப்பின் இயல்புக்கு இசைந்து இயற்கையின் இயல்பாய் இசையும் இயல்பை இசைக்க இன்பம் இயற்றி இயந்தனான் இணை. இருக்கிறது அதன் இருப்பால் இருக்கிறது. அந்த இருப்பு அதன் தன்மையாய் மறைந்தே இருக்கிறது. அந்த இருப்பே அதன் ரஹசியம். அந்த இருப்பை அதன் புரிதலை ஊட்டி விளக்குபவரே சர்குரு. அதை விழலாய் வீணக்காமல் காத்தலே பணிவு. ரியான்

அட்சரங்கள் அறுபத்துநாலு (இயற்கை உண்மை ஒலி அமைப்பு அட்சரங்கள்)

அட்சரங்கள் அறுபத்துநாலு (இயற்கை உண்மை ஒலி அமைப்பு அட்சரங்கள்) அண்ட எழுத்துக்கள் (12) அ-ஆ-இ-ஈ-உ-ஊ-எ-ஏ-ஐ-ஒ-ஓ-ஒள கண்ட எழுத்துக்கள் (28) க்க(ka) - க்க(ga) - ங்ங(nga ) - ச்ச(cha) - ஜ்ஜ(ja) - ஞ்ஞ(nja) - ட்ட(da) - ட்ட(ta) - ண்ண(NNa) - த்த(tha) - த்த(dha) - ந்ந(nna) - ப்ப(pa) -ப்ப(bha) - ப்ப(fa) - ய்ய(ya) - ர்ர(ra) - ல்ல(la) - வ்வ(va) - ஸ்ச(ssa) - ஷ்ஷ(sha) - ஸ்ஸ(SSa) - ஹ்ஹ(ha) - ள்ள(LLa) - ழ்ழ(zha) - ற்ற(RRa) - ன்ன(na) - ம்ம(ma) (28) பிண்ட எழுதுக்கள் (24) அம் -ஆம் - இம் - ஈம் - உம் - ஊம் - எம் - ஏம் - ஐம் - ஒம் - ஓம் - ஒளம் அஃ - ஆஃ - இஃ -ஈஃ - உஃ - ஊஃ - எஃ - ஏஃ - ஐஃ - ஒஃ ஓஃ - ஒளஃ Hseija Ed Rian ஆதியே துண திருச்சி மாவட்ட பெரம்பலூர் உயர் னிலைப்பள்ளியிலிருந்நு ஆசிரியர்கள் வந்நிருந்ந போது திரவாய்மலந்நருளிய ஆண்டவர்கள் வாக்கியம்: தமிழிலே எறக்குறைய முப்பத்து மூன்று எழுத்துக்கள் விட்டுப் போயிருக்கின்றன - அவை தமிழ் எழுத்து வரிசைகளிலிருந்நும், உபயோகத்தில்லாமலிருக்கின்றன - தொடக்கத்தில் எழுத்து சொல்லித் தரும் போது அவை சொல்லித் தரப்படுகின்றன - ஆனால் னாம் எழுதுவது எதிலும் அவை உபயோகப்படுத்தப் பெறுவதில்லை. அப்படியுள்ள எழுத்துக்கள்: "க" வுக்கு அடுத்த எழுத்தாகிய "ங" வின் வரிசை, "ச" வுக்கு அடுத்த எழுத்தாகிய "ஞ" வின் வரிசை, "த" வுக்கு அடுத்த எழுத்தாகிய "ந" வின் வரிசையும் ஆகும். திண்ணைப் பள்ளிக்கூடங்ஙளில் "ங" வரிசையைச் சொல்லித் தரும் போது அவ்வரிசையில் கடைசி எழுத்தை "ங்" (ING) என்றும், "ஞ" வரிசையைச் சொல்லித் தரும் போது அதில் கடைசி எழுத்தை "ஞ்" (INJ) என்றும், "ந" வரிசையில் கடைசி எழுத்தை "ந்" (INDH) என்றும் சொல்லித் தருவது வழக்கம் - இதை னன்றாகக் கவனித்துப் பார்த்தால் ஒரு கேள்வி எழுகிறது -  "ங" வரிசையின் கடைசி எழுத்து "ங்" (ING) என்றால், முதலெழுத்து "ங" (NGA) என்றுதானே உச்சிக்கப் பெற வேண்டும்? அவ்வரிசையில் மற்ற எழுத்தக்களும் இந்ந ஒலியை ஒட்டித்தானே வர வேண்டும்? அப்படியில்லாமல் "ங" முதல் "ஙௌ" வரை ஒருவித மூக்கு ஒலிகளாகவே உச்சரிக்கப்படுகின்றன - இதே போலத்தான் "ஞ" வரிசையும் தவறாக உச்சரிக்கப்படுகின்றது - இப்படியுள்ளதால் ங, ஙா, ஙி. ஙீ முதலிய மூக்கொலிகளுக்குப் பதிலாக, ங (INGA), ஙா (INGAA), ஙி (INGI), ஙீ (INGEE) என்ற தொண்டை யொலிகளையும் பயன்படுத்துவதுதான் முறையென்று தெரிகிறது - திண்ணைப் பள்ளிக்கூடங்ஙளில் சொல்லித்தரும் முறையில் அந்நக் கடைசி இரண்டு எழுத்துக்களில், அதாவது "ங்", "ஞ்" , என்ற எழுத்துக்களில் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் ஓசையிலிருந்நுதான் விட்டுப்போன எழுத்துக்களைக் கண்டுப்பிடிக்க முடிகிறது! தின்னைப் பள்ளிகூடத்து னடைமுறை ஒருபுறமிருக்கட்டும் - தற்போதுள்ள னடைமுறையையே னம் அறிவைக் கொண்டு னாம் சிந்நித்துப் பார்த்தாலும் இது னமக்கு வளங்ஙும் - தற்போதுள்ள னடைமுறை என்னவென்றால், அங்ஙு (ANGU) என்று வாயில் சொல்கிறோம் ஆனால் எழுதும் போது அங்கு (ANKU) என்றே எழுதுகிறோம் - அதனால் தான் வெளினாட்டார் னம் தமிழை எவ்வளவு படித்தாலும், அவர்களுக்குச் சரியாக உச்சரிக்க வருவதில்லை - அங்கு (ANKU) என்று உள்ளபடியே எதார்த்தமாக உச்சரிக்கின்றார்கள் - இது னாம் எழுதுவதில் உள்ள குறையேயன்றி வேறொன்றுமல்ல - இப்படி வாய்க்கும் கைக்கம் முரணாக இருக்கிறது - இதே போலத்தான் அஞ்ஞு என்று பிழையில்லாமல் சொல்லுகிறோம், ஆனால் அஞ்சு (ANCHU) என்று பிழையாக எழுதுதிறோம் - இதனால் ங், ஞ் தவிர அவை வரும் வரிசைகளிலுள்ள மற்ற எழுத்துக்கள், ஏறத்தாழ எல்லாமே வழக்காறற்றுப் போய்விட்டன Hseija Ed Rian இங்ஙனம் என்ற சொல்லில் மட்டும் தான் "ங" (NGA) சரியாக வழங்ஙப்படுகிறது - மற்றபடி னம் செந்நமிழ் மொழியிலுள்ள எந்ந னூலைப் பார்த்தாலும், இந்ந எழுத்துக்கள் காணப்படவில்லை - இவை எப்போது விட்டுப்போயின என்றும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை - னம் வீட்டில் உயிர்ப்புக்குரிய பொருள் ஒன்று அனுபவிக்க முடியாதபடி கண்ணாடி அலமாரியிலே காட்சிப்பொருளாக இருப்பதால் பயன் என்ன? னம் தமிழ் மொழியிலுள்ள ஒவ்வொரு எழுத்துக் குடும்பத்துக்கும் னம் வாயில் ஒவ்வொரு வீடு உள்ளது. ஒரு எழுத்து குடியுள்ள இடத்தில் இன்னொரு எழுத்து குடியிருக்காது - ஒரு குடும்பத்திற்கள் இன்னொரு குடும்பத்து ஆடவன், "னான்தான் இதற்கத் தலைவன்" என்று குடியேறிக் கொள்வது எவ்வளவு தவறானது. இப்படியிருக்க, "ற"வை அடுத்து வரும் "ன" வின் வீட்டிலேயே "த"வை யடுத்து வரும் "ந"வையும் அதன் வரிசையையும் கொண்டு போய் குடியேற்றுவது எவ்வளவு பெரிய தவறாகும்! ஒரே வீட்டிலே இரு "ன" (ந)க்களா இருக்கும்? ஒரே ஒலிக்கு இரண்டு எழுத்துக்கள் இருக்க வேண்டியது இல்லை - ஆகவே இதில் தவறு னேர்ந்நுவிட்டது என்பது மிகவும் திட்டவட்டமாகத் தெரிகிறது - "த"வை அடுத்து வரும் "ந" வின் உண்மையான ஒலி அறியப்படாமையால் - " மொழிக்கு ஒன்று முன்னே வரும், மற்றொன்று பின்னே வரும் " என்று சப்பைக்கட்டு கட்டி எழுத னேர்ந்நுவிட்டது னாளடைவில் அதுவே மிகவும் ஆழமாக வேரூன்றிப் படர்ந்நுவிட்டது - ஆனால் எவ்வளவுதான் வேரூன்றிவிட்டாலும் தவறு என்று கண்டுபிடிக்கப் பெற்றதும் அத் தவறை வெட்டியெறிந்நால்தான் மொழியை னன் முறையில் வளர்க்க உதவும் -  "ந" வரிசையில் கடைசி எழுத்து மட்டும் "ந்" (INDH) என்று உச்சரிக்கப் பெறுகிறது என மேலே சொன்னோம் - அதை வைத்துப் பார்த்தால், "த" வை அடுத்து வரும் "ந"வின் சரியான ஒலியும் அவ்வரிசையிலுள்ள மற்ற எழத்துக்களின் சரியான ஒலிகளும் என்னவென்று தெரியும் - ந (INDHA), நா (INDHAA) என்று உச்சரிப்பதுதான் பொருத்தமானதும் பயனுள்ளதும், வாய்க்கும் கைக்கும் முரணில்லாததுமாகும் - எப்படியென்றால், "அந்ந" (ANDH) என்று வாயில் சொல்லுகிறோம் ஆனால் "அந்த" (ANTHA) என்று எழுதுகிறோம்; இது முரணில்லாமல் வேறென்ன? இவ்வாறு விட்டுப்போன எழுத்துக்களைக் கண்டுபிடித்ததுதான் தமிழுக்குப் பெரிய வரவாகும் - இதனால் பேச்சுக்கும் எழுத்துக்கம் உள்ள முரண் தீரும் - னம் தமிழில் "ங" (NGA) ஓசை "ஞ" (NJA) ஓசை, "ந" (NDHA) ஓசையில்லாததால் மற்ற மொழிக்காரர்கள் னம் மொழியை "ஓசையில்லாப் பாஷை" என்று குறை கூறிக் கொண்டிருக்கிறார்களே, அந்நக் குறையும் னீங்ஙும் - னம் தமிழைக் கற்கும் வேற்று மொழிக்காரர்களும் னம் தமிழில் எழுதியிருப்பதைப் பிழையின்றி உச்சரிக்கவும் உதவும் - ஏதோ படித்தவர்கள் வந்நிருக்கிறீர்களே என்று இதனை உங்ஙளிடம் சொல்லுகிறோம் - இதனை வேறொருவர் எடுத்துத் தம் பெயரால் பரப்பினாலும் எமக்கு ஆட்சேபணையில்லை என்றும் தெரிவித்துள்ளோம் - ஆனால் யாரும் முன் வராமற் போகவே "ஆதி மெய் உதய பூரண வேதாந்நம்" என்ற முதல் னூலம், இன்னும் பல மெய்மை னூல்களும் விட்டுப் போன மேற்சொன்ன எழுத்துக்களை அறிந்ந பின்னரே எங்ஙள் கிரந்நங்ஙளை எடுத்தோதும்படியாகச் சொல்லியுள்ளோம். என்று ஊன் உறக்கமற்ற எங்ஙள் குலத் தெய்வம் பிரம்மோதய மெய்வழி சாலை ஆண்டவர்கள் திருவாய் மலர்ந்நு அருளினார்கள். Hseija Ed Rian இந்த பூவுலகில் பிறந்த எவருடைய நாவிலும் வருகின்ற ஓசையமுதமே இவைகள்...இறைவன் அருளால் அமைத்த அரும்பெரும் உணவு...இவற்றை கொண்டிருப்பதனாலேயே மனிதன் மேல்குலத்தவனாம் ஆறறிவுடையவன் என்னப்படுகிறான், ஏனைய புல்பூண்டாதி தாவரசங்கமங்களுள்ளும் , புழு பூச்சியாதி வன்மிருகங்களுள்ளும் எவற்றின் நாவிலும் விளையாத விளைவான ஜீவபயிர் கதிர் இதுவே...இதை கொய்து உண்பவன் ஜீவ உணவை உண்டவன்.அவன் எக்குலத்தவனாயின் எத்தேசத்தவனாயினும் எம்மொழியை உடைத்தவனாயினும் இவை அவன் நாவினில் அனாதியாக அமர்ந்திருக்கும் வாணியின் கலைகள் அறுபத்துநாலு..அவள் அக்கினியாகவும் பிரகாசிப்பாள், தண்மதியமிர்தமாகவும் பொலிவுற்றிருப்பாள் Hseija Ed Rian அடியேன் ஆண்டவர் கூறியதற்க்கும் /வள்ளலார் கூறியதற்க்கும்/ தமிழுக்கும் உள்ள தொடர்பினை இங்கு கூறவில்லை. இயற்கை உண்மையான மனித நாவின் ஓசை அமைப்புகலை சொல்லி இருக்கின்றேன். இவை மூல ஓசைகள்..இவை பல பெருக்கங்களாக இணையும் தன்மையுடன் பல மொழிகள் பேசப்படுகின்றன. மனிதனை படைத்த இறைவன் மனிதனின் நாவில் அமைத்திருக்கும் சொல்லோவியம் இவை Hseija Ed Rian Muthu Kumar இயற்கை உண்மை என்பது அனாதிகாலம் முதல் மனிதன் என்று நாவினால் சத்தங்கலை உச்சரிக்க கற்றுகொண்டானோ அன்றிலிருந்து இருந்து வருவது...எந்த மொழியும் இயற்கையாகவே அமைந்தவை அல்ல...மொழி என்பது மனிதன் தனக்கு தானே ஏற்படுத்திகொண்டது..ஒரு சமூகம் ஏற்படுத்திகொண்டது...ஆனால் ஓசை என்பது சமூகம் ஏற்படுத்திகொண்டதுவல்ல...அது இறை படைப்பு...அதற்க்கு மொழிவேற்றுமை இல்லை...எம்மொழியாயினும் இறை சம்மதம் ஒன்றே தான்,..அல்லவா Hseija Ed Rian இறை அருளாளர்களான ஞானிகள் ஓசைகளை சீரமைத்து ஒரு தனி முறையாக அமைத்து அதை சரளமாக உபயோகிக்கும் தரத்தில் கற்பித்து இலக்கணமும் வகுத்து வைத்திருகின்றனர், அவ்வளவே தான்...அவர்கள் கொண்ட ஓசைகள் தேசத்துக்கு தேசம் இடத்துக்கு இடம் மாறுபடும்...ஆனால் மனித நாவில் வரும் ஓசை ஒன்றே...அல்லவா Hseija Ed Rian மனிதன் நாவு பேசுகிறது..மிருகங்கள் பேசமுடிவதில்லை...அது மனிதனின் முதிர்வு..அவன் வளர்ச்சியின் முன்னேற்றம்..அவன் அறிவின் வெளித்தோற்றம்...அது இயற்கையாக வெளிப்பட்டிருப்பது...அது இருக்ககூடியது , செயற்கை அல்ல...அப்படியானது இயற்கை உண்மை...பஞ்ச பூதங்கள் சிவனின் அங்கங்கள்..ஆனால் பஞ்சபூதங்களால் பலபல ரூப பேத நாமபேதங்கலாய் திரிவது தான் பேதம் எனும் மாயை Hseija Ed Rian அனாதிகாலத்துக்கு முன்னே மனிதன் மிருகங்களோடு மிருகங்களாக அடர்ந்த காட்டுகளிலும் குகைகளிலும் இயற்கையை ஒன்றி இயற்கையோடு இயற்கையாக பன்னெடுங்காலம் எந்த சமூக சூழலும் உருப்பெறாத காலகட்டங்களினூடே தான் வளர்ந்து பலுகிபெருகி வந்துள்ளான். உண்மையை சொல்லப்போனால் நம்முடய முன்னோர்கள் அனைவரும் என சொல்லப்படுபவர்கள் அனாதி இயற்கை மனித உஇர் பிறப்புகளாக இயர்கையோடு வாழ்ந்த மனிதர்கள் என அழைக்க தகுதையானவர்களாக இருந்த ஓர் உயிரினம் தான்...அவனுக்குள் விசேஷமாக இருந்தது ஒன்று மட்டுந்தான், அது நாவசைத்து ஓசைகளை உருவாக்கிகொள்ளும் திறமை..அந்த விவித தரமான ஓசைகலை மனிதன் சொற்களாக பிரித்து அமைத்துக்கொண்டான், சொற்கள் என அமைக்கப்படும்போது அதற்க்கு பொருள் கொள்ளப்படுகின்ரன...அப்படி பொருள் கொண்டு சீராக்கி புரிந்து கொள்ளத்தகுந்த படி ஓசைகலை அமைத்து தங்களுக்குள் பரிமாறிகொண்டனர்...அவ்விதம் ஒவ்வொரு குலத்தினிரிடமும், பிற்பாடு ஒவ்வொரு சமூகம் எனவும் அந்த பேச்சு சொற்றொடர்கள் வியாபித்தன., பொருள் கொள்ளப்பட்டன, அவை மொழியென அறியப்படுகின்றன.அதன் பிற்பாடே மொழிக்கு என இலக்கணமாக வறையறுத்துக்கொண்டான்.அல்லாது ஆதியிலிருந்தே இலக்கணமும் மொழியும் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை Hseija Ed Rian ஆனால் ஓசைகள் என்பது எல்லா மனிதரிடத்தும் அவன் நாவினில் குடிகொண்டிருந்தது. அது மனித இயற்கை உண்மை ஓசைகள். அவ்வோசைகள் எல்லா தேசத்து மக்களுக்கும் எல்லா இனமக்களுக்கும் அவ்வோசையானது நாவினில் வழங்கும் படி இறை இயற்கையால் அமைந்திருக்கின்றன..ஆனால் மனிதன் அவற்றை சொற்றொடர்களாக உருவாக்கி பல பல பொருள்கள் கொள்ள அவை பலபல பாஷைகள் ஆயின. வேற்றுமை உருவாகின....மனிதனின் நாவினில் கொடுக்கபட்டிருந்த அனாதி இயற்கைஉண்மை ஓசையின் பயனை அவன் மறந்து விட்டான், அது எதற்க்கு வழங்கபட்டது என புலப்படாமல் போயிற்று, வெறும் மொழி அறிவோடு அது சுருங்கி போயிற்று Hseija Ed Rian ஏனெனில் மனித நாவிற்க்கு வரும் ஓசைகள் ஜீவனிலிருந்து வெளிப்பட்டிருக்கின்றன, அதை “வாக்கு” என வள்ளலார் சொல்லுவார். அங்ஙனம் ஜீவனை அடைந்து கொள்ள மனிதர்களுக்கு கொடுக்கபட்டிருக்கும் ஓர் ஏணியே அட்சரங்கள் ...அவை பிறந்த இடத்தை நாடி செல்ல உதவும் ஏணி...ஜீவனுக்கான வாசல் என சொல்லலாம்

பிராணன் எது அபானன் எது

பிராணன் எது அபானன் எது பிராணன் எது அபானன் எதுண்ணு கூட சரியாக தெரியாமல் வாசி யோக வகுப்புகள் நடத்துறவங்கள பார்க்கிறோம்.கேட்டால் உள்ள இருக்கிறது பிராணன் ,வெளிய போறது அபானன்ண்ணு விளக்கம் சொல்லுவான்.பிராணனும் வெளிய போகல அபானனும் வெளிய போகலங்கிறத எப்ப புரிஞ்சுக்க போறானோ தெரியல. இருப்பது தானான தன்னிலை அன்றி வேறில்லை, தானான தன்னிலையின் அசைவே பிரான-அபானன் என சொல்லபடுகிறது. அசைவை பல ஞானிகள் உசும்புதல் எனவும் சொல்லியிருப்பர். பல ஞானிகள் ‘சித்த விருத்தி’ என சொல்லியிருப்பர்.. உள்ளுக்குள்ளாக சிதாகாசத்தில் ஏற்படும் இந்த அசைவுதலே பிராண -அபானனாகவும், அசையும் பொருளே மனமாகவும் இரு கூறுபட்டு பிரபஞ்சமாக அனுபவ மாலையாகின்றது. உள்ளுக்குள் இருக்கும் வெளி தான் சிதாகாசம், அதாவது நுரையீரலின் அடி மட்டம் முதல் அண்ணாக்கின் மேல் மட்டம் வரை வியாபித்திருக்கும் வெற்றிடம். இங்கு தான் பிரான அபான அசைவு இயக்கமுறுகிறது. கருப்பையில் இருக்கும் போது உடலோ உறுப்புகளோ உருவாகி வியா[இக்கும் முன்னமே இருக்கும் சின்ன வெற்றிடமே வளர வளர பெரிய வெற்றிடமாகி நீண்டு தொண்டைகுழி ஊடாக மேலும் கீழும் அசைகின்றது.இந்த அசைவினால் வெளி காற்றானது உள்ளும் புறமும் சென்று வருகின்றது.அதனால் உடலுக்கு தேவையான மூலகங்கள் இரத்தத்துக்கு கிடைக்கவும் , அசுத்த மூலகங்கள் வெளியேறவும் செய்கின்றன. இப்படியான ஆக்ஸிஜன் கார்பண்டை ஆக்ஸைட் இவற்றை தான் பிராண அபானன் என பல முற்றிய ஞானிகள் என சொல்லப்படுவோரும் உண்மை தெரியாமல் மெய் என விளக்கி சென்றிருக்கின்றனர் Thavayagi Gnana Deva Bhrathi இதுவும் முழுமைபெறாத பிராண அபாண அபாண்ட செய்தி!பிராணன்,அபாணன் என்பதை கருத்துவடிவில் கொடுக்கமுடியாது!இது முற்றிலும் நாடிகள் சம்மந்தப்பட்டவை!பிராணனையும், அபாணனையும் இணைக்கவேண்டும்!பிராணன் ஆக்சிசன் என்றால் அதை எரித்து சக்தியாக பதியவைப்பதும், கழிவுகளை வெளித்தள்ளுவதும் அபாணன். இதுமட்டுமல்ல செல்களில் பிராணன் தங்க துணைசெய்வது அபாணன்!இதற்குமேல் விரிவாக உணர்த்தமுடியாமல் சித்தர்கள் பரிபாடையாக ஆரியன் நல்லன் குதிரை இரண்டு உள்ளன!வீசி பிடிக்கும் விரகரிவாளர் இல்லை!கூரியநாதன் குருவின் அருள் பெற்றால், வாரிபிடிக்க வசப்படும் தானே!என்கிறது திருமந்திரம்! தனக்கு தெரிந்த உண்மைகளை சொல்வது தர்மம்!ஒரு தவறை சுட்டிகாட்டி தனது மேதாவிதனத்தையும் குழப்பமாகவே பதிவிடுவது, எந்த மாற்றத்தையும் தராது!பிராண,அபாண விவகாரம் வார்த்தையால் விவரிக்க முடியாது என்பது அனைத்து சித்தர்களின் முடிவு!யாமும் ஒரு வாசியோகி தான்!36வருடமாக கடும் பிரயத்தனம் செய்கிறோம்!அவ்வாறு அறிந்ததை!எவ்வாறு ஒருவருக்கு இசைவிப்பது ?என்ற குழப்பம் உள்ளத Panja Bootha Seenivasan "உறையான கருப்பையில் சுக்கில மாய்ப்பாய, உத்தமனே சுரோணிதந்தானுறைந்து கொள்ளும், கறையாப் பாய்தவழி தமருபோல,, "முனையறுகு னுனிபனிபோல் சுரோணிதத்தில் சேர்ந்து, தாக்கவே சுரோணிதந்திரண்டு தன்ரூபமாகித்" தமா்வாசல் தனைமூடும் வாயுதானும்". என்பதீனால் சுக்கில சுரோணிதம் திரணகடு,தன் ரூபமாகி அங்கு உண்டான தமர் வாசல் வாயுவால் மூடப்படும் என அறிகிறோம். வேர்கவே வேலிபோல் வளைந்து காக்கும்",என்பதீனாலும், விளங்குகின்ற அபானவாயு வெளியில் நிற்கும்,விந்துவுடன் பிராணவாயு பினங்களாகும், கலங்குகான்ற ஊதானனது கருவளர்க்கும் கருவதற்குள்வினை மூன்றும் கலக்கும் பாரு" என்பதீனாலும் மேலே கூறிய வீவரங்கள் தெளிவாகும் Hseija Ed Rian ஐயா...ஒருதடவை சொல்லுவது என்ன என்பது சற்று ஆழமாக உற்று கவனியுங்கல். ”முதல் உட்செல்வது பிராணன் எனவும் வெளிச் செல்வதை அபாணன் எனவும் கொண்டு” என சொல்லியிருக்கிறீர்கள் அல்லவா?. இந்த கூற்று தான் தவறு என்கிறேன். பிரானன் முதலிலும் உட்புகாது கடைசியிலும் உட்புகாது. ஒரு குழந்தை பிறந்த உடன் முதலில் உட்புகும் சுவாசத்துக்கு அபானன் என பெயர்.குக்ஷந்தை முதன்முதலில் வெளிவிடும் சுவாசம் பிரானன்.பிராணன் எப்போதும் வெளியே தான் போய் கொண்டிருக்கும் Hseija Ed Rian Kumar Venkitasamy பிராணன் வேறு உயிர் வேறு ஜீ.கருவில் இருக்கும் குழந்தைக்கு உயிர் இருக்கும் ஆனால் பிரானன் இருக்காது Hseija Ed Rian பிறந்த பின் உருவாகும் நேர் - எதிர் அசைவுகளுக்கு பிராண அபான என பெயர்.வெளி போகும் சுவாசம் பிரானன், உட்புகும் சுவாசம் அபானன் Hseija Ed Rian தன்னில் தானாகி விளங்கும் உயிரை அறியாவிடில் பிராணன் அபானன் என பிரபஞ்ச காற்றை மூக்கு வழி இழுத்துகிட்டு கடைசியில் சாவு தான் வரும்.மூன்றாம் நாள் உடல் நாறும்,அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை ஆரிருள் உய்த்துவிடும் ஜீ Hseija Ed Rian ஐந்து இந்திரியங்களின் ஊடாக செய்யாத ஒரு அறிவு இருக்கின்றது ஜீ.அதை தான் ஆறாம் அறிவு என்பார்கள் ஞானிகள். பஞ்ச இந்திரிய அறிவுகள் பாழானவை. பிரயோஜன படாதவை.. பஞ்ச இந்திரியங்கள் கொண்டு செய்யும் எந்த செயலை ஞானத்தை காட்டாது.ஆகையினால் பஞ்ச இந்திரியம் கடந்து மனிதன் மட்டும் செயலாற்றகூடிய வித்தையினை கண்டுனருங்கள். அதுவே மெய் சாதனம்.   Hseija Ed Rian ஜீவனின் வழி செயலாற்ற வேண்டும் எனில் முதலில் நீங்கள் ஜீவனை அறிந்திருக்க வேண்டும். ஜீவனை தெரியாமல், இருப்பதை அறியாமல் இருப்புக்கு அப்பால் உள்ள பிரம்மத்தை விலக்கி பயனென்னவாம் Hseija Ed Rian பஞ்ச இந்திரியங்கள் வழி கடந்தால் நீங்கள் பயணிக்கும் பாதை இந்திரிய பாதை என உணருங்கள். முதலில் குரு அறிவிக்கும் பாதை என்பது ஜீவ பாதை Hseija Ed Rian ஆனால் ஜீவன் எது,எங்கே என்பதில் தான் கானாதவருக்கு சந்தேகம். பிரானன் அபானன் ஜீவன் என பிதற்றல் இருக்கும்.தெரிந்தவருக்கு குழப்பமே இருக்காது Hseija Ed Rian ஜீவனை கண்டுவிட்டால், அது நாம் சொல்வது அவன் சொல்வது என பேதம் இருக்காது. உங்களில் என்னில் அனைவரிடத்திலும் இருக்கும் ஜீவனை காட்டித்டருபவரே உண்மையான குரு. அப்படி காணவில்லையெனில் இந்த சென்மத்தில் ஜீவன் தரிசனைக்கு வராது.எந்த பிராணாயாமம் பண்ணினாலும் ஜீவன் அறிவுக்கு வராது. குருவின் திருப்பாதமே சரனாகதி Hseija Ed Rian பிரானாயாமங்கள் எல்லாம் பஞ்ச இந்திரிய சாதனைகள், மெய்யறிவு என்பது பஞ்ச இந்திரியம் கடந்த அறிவு.சாதாரண உபதேச சாதனைகள் எல்லாம் பஞ்ச இந்திரிய சாதனைகளே.இவை கறிக்கு ஆகாது. Hseija Ed Rian இல்லை ஐயா..எனது பதிவு உறுதி படுத்தி எனக்கு ஒன்றும் ஆகபோவதில்லை. நீங்கள் சம்மதிப்பதினால் எனக்கு ஒன்று அதிகம் கிடைக்க போவதில்லை, நீங்கள் மறுத்துவிடாலும் எனக்கு ஒன்று ஆகபோவதுமில்லை. எனது கருத்தை இங்கே பதிகிரேன் என்றால் அது அன்பினாலே தான். இல்லையெனில் இவ்வலவும் இங்கு பதியவே மாட்டேன். எனக்கு என் பாடு போதும். நீங்கள் பலகாலம் ஆன்மீக வாழ்க்கையில் உள்ளீர்கள் என அறிந்திருக்கின்றேன், ஆனால் உலக நடைமுறையில் இருக்கும் எந்த ஒரு சாதனைகளும் பிரயோசனமற்றவை என உனர்ந்தீர்கலானால் அடுத்த வாசல் திறக்கும்.சாலை ஆண்டவர் சொல்லுவது பொன்ற ‘அகர வாசல்’’. இல்லையெனில் பிரானாயாம தியான நிஷ்ட்டைகள் தான் பெரிய வித்தைகள் என ஏமாந்து வாழ்வையே இழந்து விடுவோம். சொல்லபடும் எந்த சாதனைகளும் உயிரை காட்டாது. இவை அனைத்தும் மனம் பிரானன் என்பனவற்றிலேயே முடிந்து விடும். ஜீவனை எட்டாது.ஏனெனில் ஜீவனை காட்டும் வித்தையானது உலக நடைமுறையில் பரசியமாக கிடையாது.ஆனால் நிலவி வருகின்றது என்பது நிச்சயம் உண்மை Hseija Ed Rian இந்திரியங்கள் வழி பிரயானம் செய்தால் மனத்தை அடைவீர்கள், பிரான அபானன் வழி சென்றீர்களானால் சுழுமுனையை அடைவீர்கல்..ஆனால் ஜீவவாசலை அடைய முடியாது.ஜீவனுக்கு போகும் வாசல் ரெம்ப ரெம்ப சின்னது ஜீ.அதாவது சின்னது என்றால் பொருள் ரெம்ப நுணுக்கமானது என்பதாகும்.அறிவுக்கு வருவது ரெம்ப அரிது.குருவே சரனம் Hseija Ed Rian என்னத்த சொல்ல ஜீ. சொல்லி சொல்லி முடியாது தான் சொல்லாமலே பல காலம் இருந்து விட்டேன். புரிதல் இல்லாதவர்களுக்கு ஆயிரம் காலம் சொன்னாலும் குரு தொட்டு காட்டிய எல்லை சொல்லி புரிய வைப்பது மெத்தக்கடினம் ஜீ. அது தான் உண்மை. வித்தை என்பது லட்சியம் கொண்டது.லட்சியத்தை காணாது பிரயானம் செய்வது தான் உலக நடைமுறை. முதலில் நாம் அடைய வேண்டிய இலக்கு எது என ஒரு ஆசான் நமுக்கு உணர்த்த வேண்டும்.இலக்கை கண்டு கொண்ட பிறகு தான் பிரயானம் ஆரம்பமாகும். உலக நடைமுறை என்பது எதாவது ஒரு வித்தையை செய்துகொண்டிரு நீ அங்கே இறைவனை அடைவாய் என சொல்லி விட்டு போய் விடுவார்கள்.இதை தான் கூழ் முட்டைத்தனம் என்பது. உண்மையில் குரு பரம்பரையில் முதலி ஒரு விலக்கை ஏற்றி வைப்பார்கள்.அது தான் இலக்கு.அதாவது நமது லட்சியத்தை அன்றே காட்டித்தருவார்கள்.அறிவுக்கு அறிவாக கோடி சூரிய பிரகாசத்தை உபதேச சமயத்திலேயே காட்டி விடுவார்கள்.அதை பிரயானம் செய்து அடைவது சீடனின் கடமை Hseija Ed Rian நம்ம ஊர்ல ஒரு பழமொழி சொல்வாங்க...”குளத்தோடு முகம் திருப்புவன் குண்டி தான் நாறும்”ண்ணு. ஏகம் அனேகம் அத்வைதம் சித்தாந்தம் என கதை எல்லாம் காலன் வந்தால் பதபதைத்து வெளியே சாடும், ஒண்ணும் ரெண்டும் வளியுடன் வெளியேறும், கண்ணை சுருட்டி காது அனல் கொண்டு தகிக்கும். மூச்சு திக்குமுக்காடி விம்மும். பொருமி அபானன் மேல் வாங்கும்.பிரானன் தகிக்கும். அப்போது ஏகம் கூகம்ண்ணு கத்துதற்க்கு நா கூட எழும்பாது. தொண்டை சுருக்கிட்டு அலறும், ஆனால் அலறல் வெளி கேக்காது. உனர்ந்த உருவிட்ட மந்திர தந்திர சாத்திர குப்பைகள் எல்லாம் நினைவுக்கே வராது.ஜாக்கிரதை.ஒரு தலைமுறை கூடவே இருக்கும் தன்னினைவை தானறிந்து தன்னிலே தானாகிய உயிரை பழகி உயிரடக்கம் ஆகுதல் நலம்.ஜீவ தண்ணீரை விட்டு விலகி செல்பவ்னுக்கு நாற்றம் தவிர்க்க முடியாததாகி விடும் என்பது நிச்சயம் Hseija Ed Rian ஏராலம் ஆன்மீகவாதிகள் ஒரு ஜென்மம் முழுதும் கதை பேசி நம்பி ஏமாந்து கடைசியில் வலிய உனர்ந்தே போயிருக்கின்றனர், சீடர்கள் கூட சிரிக்கும் அளவுக்கு கதி கெட்டு அதோகதியாகி இருக்கின்றனர். சொல்லும் போது பெருசாக சொல்லுவார்கள், அனுபவத்தில் பூச்சியம், தெக்கும் தெரியாது வடக்கும் தெரியாது பெரிய மடாதிபதிகளாக வலம் வருவார்கள்.கடைசியில் தலை கூட வெளியே காட்ட முடியாத படிக்கு கேவலமரணம், நாய் கூட இப்படி நாறி சாகாது. அறிவிருந்தும் அதை பிரயோசனபடுத்த தெரியாது நாறி செத்து விடுகிறார்கள்.அறியவேண்டிய அறிவை அறியாமல் மிதப்பாக திரிவார்கள். எதாவது கேட்டா நாடி காற்றுண்ணு பதில் வரும்..யாரிடம் சொல்ல எனத்தான் வந்த வந்த பெரியவர்கள் எல்லாம் சொல்லாமலேயே சென்றிருக்கின்றனர் Hseija Ed Rian நான் என்பதும் இல்லை இறை என்பதும் இல்லை, இரண்டும் கானல் நீரே. நானும் அவனும் அற்றதே வெட்டவெளியாம் இரண்டற்ற மெய்மை. Hseija Ed Rian வெங்காயம் தானுரிக்க வந்திருந்த கதை போல் வந்தாயிங்குனுது இறையென்று கண்டாயோ-கண்டார் கண்ணிருந்தும் காணா கனவினுக்கோர் கண்ணுண்டே வம்பாய் வந்திருப்பார் கண் Hseija Ed Rian தன்னை விட்டு தானல்லாமல் மற்றொன்று இல்லை, எல்லாம் தானே த்ன்மயமே தான்.மற்றை எல்லாம் கற்பனை மனம் தானன்றி பலதாய் கற்பித்து தன்னையே தான் ஏமாற்றி திரிகிறது பொய் மனம். Hseija Ed Rian ’நான்’ .’நான்’ என ஏதொன்று சதா மனம் கற்பித்துகொண்டிருக்கின்றதோ அது உண்மையில் தானல்ல, அது மனதின் கற்பிதம். நான் இங்கு இல்லவே இல்லை என்பதே மெய்மை. Hseija Ed Rian இரு வேறு கூறு பட்ட மனம் ஒரு கூறை ‘நான்’ எனவும் மற்றைய கூறை எண்ணம்’ எனவும் கற்பித்து எண்ணத்தை காட்டி ‘நான்’ என்பதை வலை பின்னி சிக்க வைத்து தன்னையே தானாக ஏமாற்றிகொண்டிருக்கின்ரது. இதில் இறை என்பதும் இரட்சிப்பு என்பதும் கூட மனதின் கற்பனையே தான். Hseija Ed Rian வெட்டவெளி ‘ஒன்றுமல்லாதது’ என்பது மனதின் கற்பனை.ஆனால் அதை பிடிக்கும் உபாயமே வித்தை Hseija Ed Rian அறிவு அறிவு என தமிழ் மொழியிலும்,ஞானம் ஞானம் என வடமொழியாலும் சொல்லபடும் உபாயம் தான் சுத்தவித்தை எனும் ஆறாம் அறிவு. அந்த ‘விளக்கு’ முன் இல்லாமல் பிரயாணம் கூட பொய் Hseija Ed Rian விளக்கினை யேற்றி வெளியை அறிமின் விளக்கினின் முன்னே வேதனை மாறும் விளக்கை விளக்கும் விளக்குடை யார்கள் விளக்கில் விளங்கும் விளக்கவர் தாமே.-திருமந்திரம்