எது சுழுமுனை

 எது சுழுமுனை

அடியேனுக்கு ஒரு கூமுட்டை குரு வாய்ச்சாரு..அசாதரணமான ஞானம் கொண்டவரு தானுங்கோ..ஆனா மக்களுக்கு தான் அவர் சொல்ற ஞானம் புரிய மாட்டேங்குது....அவர் சொல்றார் சுழுமுனைண்ணா ரெண்டு புருவத்தின் மத்தி இல்லைண்ணு..நான் என்ன செய்ய..ரெம்ப குழம்பி போயிட்டேன்...யப்பா இவர் கிட்ட இருந்தா நம்மல மொத்தமா குழப்பி விட்டிருவார்ண்ணு நெனச்சு அவரை விட்டுபுட்டு வந்துட்டேன்..


மனுஷன் சொல்றத பார்த்தா ஏதோ உண்மை இருக்கும்போலேண்ணு இப்ப உள்ளுக்குள்ளா ஒரே வருத்தமா இருக்கு..நான் என்ன செய்யணும் சொல்லுங்க மக்கா...சின்ன குழந்தைங்க இருக்காங்களே..பிறக்கிறப்ப அதுங்களுக்கு கண்ணு ரெண்டும் எங்கயோ நட்டுக்கிட்டு நிக்கும் பாருங்க, அது தான் சுழுமுனைண்ணு சொல்லி அடம்புடிச்சுகிட்டு இருப்பார்,குருவுக்கு நாம சொல்லிகுடுக்கமுடியுமா என்ன,’இல்ல ஓய்...சுழுமுனைண்ணா புருவமத்தி தான்..அப்படித்தான் எல்லா ஞானியர்களும் சொல்லியிருக்காங்கண்ணு?’


ஒரு பாடல் வேற அப்பப்ப பாடுவாரு..நில்லுங்க, அத பார்த்து எடுத்து போடுறேன், நீங்களே நிதானிச்சுக்கோங்க..அவர் சொன்னது மெய்யா அல்லது நான் சொன்னது மெய்யாண்ணு.....


“””வாறான பிரம்மத்தின் நடுவே மைந்தா
வந்ததடா ரவிமதியும் சுடர்மூன்றாகி
கூறாக பின்னியடா கீழேபாயும்
கூறுகிறேன் இருகண்ணில் ஒளிவைகேளு
வீறான அண்டவுச்சி முனைகம்பாலே
வெற்றியுடன் நரம்பதுதான் விழுதுபோலே
நேரான இருகண்ணில் பின்னலாகி
நிச்சயமாய் ஒளிவாகி நிறைந்தார் பாரே.


பாரப்பா பரப்பிரம்ம ஒளிவினாலே
பத்தியே நரம்புவழி பாயும்போது
ஆரப்பா இருகண்ணில் ஒளிவதாகி
அண்டமெல்லாம் ஏகமாய் தெரியலாச்சு
காரப்பா நரம்பென்ற விழுதுவட்டம்
கபாலத்தில் முக்கூறாய் சுழுனையாச்சு
வீறப்பா காதுக்கும் நாக்குக்கும்தான்
வெற்றிபெற இன்னமுந்தான் உரைக்ககேளே.


கேளப்பா மூலமடா லிங்கந்தன்னில்
கிருபையுடன் கண்ணுக்கு கீழ்மேலாக
நாளப்பா தமர்போல பிடரிமார்க்கம்
நன்றாக ஓடுமடா நரம்பினூடே
வாளப்பா அண்டமுட்டி உயரமைந்தா
வலுவாக முன்சொன்ன நரம்பினூடே
கேளப்பா சேர்ந்துமிக பின்னலாகி
சிறந்திடவே புருவமத்தி ஆகும்பாரே.


பாரடா புருவமத்தி யேதென்றாக்கால்
பரப்பிரம்மமானதொரு அண்டவுச்சி
நேரடா முன்சொன்ன நரம்புமத்தி
நிலைத்ததடா சுழினையென்று நினைவாய்பாரு
வீரடா அண்ணாக்கின் நேரேமைந்தா
மேவடா மனந்தனையும் செலுத்தும்போது
காரடா சுழுனையில் மனந்தான் பாய்ந்து
கலந்தைந்துபூதமும்தான் ஒன்றாய்போமே.


போமடா முன்சொன்ன நரம்பினூடே
பூரித்து ரவிமதியும் சுடர்தான் மூன்றும்
ஆமடா பின்னியுந்தான் கீழேபாரும்
அந்தரங்கந்தன்னை பார்க்க அடங்கிபோகும்
நாமடா வெளிதிறந்து சொல்லிவிட்டோம்
நாதாந்தபிரம்ம நாட்டந்தன்னை
ஓமடா விந்துவுந்தான் அண்டவுச்சி
உறுதியுடன் சித்தமதை ஊணிப்பாரே.

~(காகபுசுண்டர் ஞானம் 80

மெய்பொருள் என்பது அழிவில்லாத பொருள், எக்காலத்திலும் அழியாத பொருள். அழிந்து போகிர எந்த பொருளும் மெய்பொருள் கிடையாது.அழிந்து போகிர பொருட்கலை தீட்சை பண்ணுபவன் குருட்டுகுரு என்பதில் சந்தேகமே கிடையாது. பீரப்பாவின் ஞானரெத்தின குரவஞ்சிக்கு 32க்கு போவோம்,”அன்றுமின்றுமழியாத பொருளென்னடி சிங்கீ-இரு கண்ணையும் மூட இருள் அழியா பொருள் சிங்கா”.இது தான் ரகசியம் பரிபாஷை ஒண்ணும் இல்லாத மெய்பொருள்பாடல்

102-பொல்லா குபிர்களும் வருங்குற்றமும் பொருந்தா பிணிதுன்பம் பலவாபத்தும் நில்லா வறுமையும் மனச்சலிப்பும் நினைப்பு மறப்பும் வந்தெய்திடாமல் எல்லா வினைகளும் முசீபத்தும் வந்தென்னை அணுகாமல் காத்தருள்வாய் அல்லா வுனை புகழ்ந்துன்னோடிரப்பேன் அடியேன் துஆப்பேறி டேற்றுவாயே” என்கின்ரார்.இதிலிருந்து ஞானபுகழ்ச்சி என்பது பீர் அப்பா அவரின் துக்கங்கலை, அவரின் வேண்டுதல்களை, அவரின் குறைகலை, விண்ணப்பங்கலையே குறித்து பாடுகின்ரார் என்பது தெளிவாகின்ரது அல்லவா?

இது போல அவரின் பிரவி குருட்டை தீர்த்து இரண்டு கண்களிலும் பார்வை மறைப்பை நீக்குவிக்குமாறு பாடுகின்ரார்.உங்களுக்கு இதை போதகம் பண்ணினவர் ஒன்றை சொல்லாமல் மற்றொன்ரை காட்டி திரித்து கூறியிருக்கின்ரார் போல. பிரப்பா பிரவிகுருடர் என்பதை உங்களுக்கு மறைத்து வைத்துவிட்டு, இந்த பாடல்கள் எல்லாம் நமது கண்களில் ஏதொ குருடான மறைப்பு இருக்கிரது போலவும், அந்த மறைப்பை மாற்றவே பீரப்பா இப்படி பாடல்கள் பாடியிருக்கிறார் போலவும் திரித்து கூறியிருக்கின்ரார்.அவ்வளவுதான் இதன் விஷயம். குருடன் பாடினான், அதை கேட்டு குருடு இல்லாதவ்னும் குருடனாக பாவித்து பாடுகின்ரான்

வள்ளலார் கிட்ட ஒரு பெந்தகோஸ்தே காரனை கொண்டு போனா அவன் உடனேயே “பாவியே மனந்திரும்பு, தெய்வராஜ்ஜியம் சமீபித்திருக்கிறது” என சொல்லுவான்.அது போலத்தான் நம்ம குருமார்கள் நிலையும். சும்மா இருக்கிறவனை போயி நீ பாவி என்பார்கள், உன் கண்ணில் பாவ மறைப்பு இருக்கிறது என்பார்கல், நீ மனந்திரும்பாமல் போனால் உனக்கு தெய்வராஜ்ஜியம் இல்லை என்பார்கல். ரெண்டு பேரும் ஒண்ணு தான் சொல்றாங்க.பெந்தகோஸ்தகாரன் ஒரு பாவமும் இல்லாதவனை போயி பாவி என சொல்லுவான்.குருட்டு குரு சும்மா இருக்கிற கண்ணுல பாவ மறைப்பு இருக்குண்ணு சொல்லுவான்.அவ்வளவுதான்.

பச்சைக்கிளியே பரந்தாமன் வாராரோ

 பச்சைக்கிளியே பரந்தாமன் வாராரோ

இச்சைக்கிருந்தும் இறையாசை இன்றேல் பச்சைக்கிருந்தும் பசிதாகம் வேண்டேல் உச்சிக்கிருந்தும் ஒருபோது உண்ணல் பச்சைக்கிளியே பரந்தாமன் வாராரோ.


சாதாரன மக்கள் ஆன்மீகம் என்பது சும்மா ஒரு பொழுதுபோக்காக ஆன்மார்த்தமாக வைத்துகொள்வது கிடையாது,எல்லாம் தெரிந்துகொள்வது அவ்வளவுதான் ,அல்லாது இந்த சென்மசாபல்யம் கிடைக்கவேண்டும் எனும் ஆழ்ந்த உணர்வு தோன்றுவது கிடையாது,ஆழத்தின் ஆழத்தில் பீறிட்டெழும் வெடிப்பு தான் ஆன்மீகத்தின் உச்சத்தை தொடும்,அடையத்துடிக்கும் ஏகாக்கிரதை,பந்தங்களின் மேல் விரக்தி, இது இரண்டும் சேர்ந்ததுதான் பக்தி எனப்படுகின்றது.சும்மா வெறும்பாட்டுக்கு நானும் ஆன்மீகவாதி தான்ணு இருக்கிற பலபேரை தெரியும்,அதன் விளைவாக எழுந்தபாடல் இது. இதன் விளக்கம் வருமாறு=”இச்சைக்கு என ஆன்மீகத்தை கொண்டு நடப்பர்,ஆனால் இறை ஆசை என்பது ஆழமாக இருக்காது,அன்பு பக்தி பெருக்கெடுத்து ஆற்றாத புண்ணைப்போன்று சதா ஆழ்மனதில் படர்ந்து ஒருவித ஏக்கத்தையும் துன்பத்தையும் வருத்தத்தையும் தராமல் இருப்பின்,பச்சையான துளசி இலையை பறித்து தின்று கொண்டு விரதம் இருப்பவர்கள் பலர்,அதுபோல பசி தாகத்தத்தை அடக்கி விரதம் இருப்பவர்கள் பலர்,உச்சிவேளையில் மட்டும் ஒருபோது சிறிது உணவு மட்டும் கொண்டு விரதம் இருப்பவர்கள் பலர்,இவ்வண்ணமான விரதங்களை கொண்டிருப்பவர்கள் பால் கருணைகொண்டு பச்சைமால் அருகில் உறையும் பச்சைகிளியான ஸ்ரீதேவியே பரந்தாமன் வருவாரோ?” என கேள்வியாக கேட்க்கபட்டுள்ளது

வாலறிவும் தலையறிவும்

 வாலறிவும் தலையறிவும்

நாம பல இடங்களில் ‘வாலறிவு,வாலறிவன்” எனும் வார்த்தைகளை பார்த்திருக்கிறோம்,அதன் விளக்கங்களையும் பார்த்திருக்கிறோம்,ஆனால் வாலும் தலையும் அறியாமல் இருக்கிறோம்.இது ஒரு உருவகம்,ஞான உருவகம்,சில விஷயங்களை சூட்சுமமாக சித்தரிக்கும் முறை,அதாவது ஃபார்முலா மாதிரி அல்லது குறியீடு மாதிரி. அந்தந்த குறியீடு அந்தந்த துறைகளில் பணியாற்றுபவர்களுக்கு மட்டும் தெரியும், எது எதை குறிப்பிடுகிறது என்பது,அதன் விளக்கம் இன்னது என்பது.தெரியாதவர்களுக்கு அதன் அர்த்தம் தெரியவராது.அது போலத்தான் குண்டலினீ என்பதும். நம்ம மக்கள் ஏதோ பாம்பு சுருண்டு படுத்திருக்கிறது மாதிரி கற்பனை பண்ணிக்கொள்வார்கள்,கதையும் விடுவார்கள்.


மனிதர்களுக்கு அருளப்பட்டிருக்கும் அற்புத தனித்தன்மை என்பது ஓசை ஒலிநய பாஷை கையாளும் தன்மை.இந்த அறிவு வாக்கறிவு எனப்படுகிரது. பரை விரித்த கோலம், ஏராளமான புள்ளிகள் போட்ட அற்புதக்கோலம்.ஒவ்வொரு கோலமும் ஒவ்வொரு பாஷைகள் போல போட்டு வைத்துள்ளனர் முன்னோர்கள்.ஒவ்வொரு கோலத்துக்கும் ஒரு வித தன்மை உள்ளர்த்தம் கூட இருக்கும், உருவகம் இருக்கும்.நம்மில் இயங்கும் ஆற்றல்,பிராணசக்தியின் வெளிப்பாடு பல வித கோணங்களில் இருக்கின்றது.அவற்றில் முக்கியமானது பேச்சும் மூச்சும் தான்.மூச்சு தலை என்றால் பேச்சு வால்.மூச்சின் எழுத்து தான் தலையெழுத்து என்பது,பேச்சின் எழுத்து வாலெழுத்து.மூச்சு சிவம் என்றால் பேச்சு சக்தி, மூச்சு பேசா எழுத்து என்றால் பேச்சு பேசும் எழுத்து.இந்த பேச்சு மூச்சினுள் ஒடுங்கி நிற்கின்றது.அதாவது குண்டலினீ தன் வாலை வாயினுள் கவ்விகொண்டு துயில்கிறது என கற்பனை உருவகம்.


பிராணாயாமம் முதலான சம்பிரதாயங்களினூடே எவ்வண்ணம் குண்டலினீ சக்தியை உணர்வு நிலைக்கு கொண்டு வருகிறோமோ அவ்வண்ணம் மற்றொரு முறை தான் பேச்சு சக்தியை கொண்டு உணர்வு நிலைக்கு மேலேறும் முறையும்.இதை ஓதி ஓதி உணர்தல்,ஓதாதுணர்தல் என வகைபடுத்துவர் ஞானியர்கள்.பேச்சின் சூட்சும அறிவு நிலைக்கு பரையறிவு அல்லது வாலறிவு என்பர்.பர வித்தை என்பதும் இதை கொண்டு இயற்றப்படும் சம்பிரதாயம்தான்.இவ்வண்ணம் பிராணனுக்கும் பேச்சுக்க்கும் மையமாக திகழ்வது ஒரு அமானித விந்துநிலை. அதற்க்கு தான் வித்யா தத்துவம் என பெயர் வைக்கபட்டிருக்கின்றது. எழுநிலை சூட்சுமம் அது,அதில் இருந்து கிளம்புவதால்,அமிர்த விந்துவுக்கு எழுத்து என பெயர் வைக்கபட்டிருக்கின்றது.அட்சர சொரூபமாக வாலறிவாக விளங்குவதால் சித்சொரூப சக்திக்கு வாலை என பெயர்.அதாவது அமிர்த சொரூபமாக சதா வடிந்து கொண்டிருப்பவள்,அமிர்த பாஷிணி.அதி சூட்சுமத்துக்கு செல்லாமல் சற்று குறுக்கி கொண்டமைக்கு மன்னிக்கவும்

குஞ்சிதபாதம்

 ==================குஞ்சிதபாதம்====

ஆதமென்ன அவருடைய பாதமென்ன வென்றால் அறியாதபேர்களெல்லாம் அறியசொல்வேன் கேளும்-வேதமென்றும் ஆதமென்றும் விளம்புவதுமது தான் வெகுபலதாய் சமையுமுன்னே அஹதியத்தாயிருந்து -அதுதான் அஹதத்தென்று அனைத்தியுமுள்ளொடுக்கி அப்புறமும் வாகிதத்தாய் வானத்திலோ ஆதம்-வாகிதியாவதென்ன ஆதமுருவாச்சு வகைவகையாய் தலைமுறையாய் வந்ததந்த விந்து--அந்த விந்து ஆதமுதல் அணிய வந்ததாலே அதுதானே ஆதமது பாதமது நிஜமாம்-விந்தைபெறும் ஆதத்துட விந்து நிறம் வெள்ளை வெடித்து புகை காற்றாய் வெளியில் வருமூச்சாம்-மூச்சாகும் தம்மாஹூ முயிரு ஹயாத்தாகும்-முடியாத தம்மல்லவோ ஆதமென்று பேரு-ஆசரியம் மூச்சுக்கொரு ஆதாரம் அலிபு அந்தலிபு மூச்சுமல்ல ஆதத்துடபாதம்-அந்தலிபு நிலையறிந்து அதற்க்கு சுஜூதிட்டால் அதிகதவம் ஆதத்துட பாதமது நிஜமாம்.

(பீர்முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்-பிஸ்மில் குறம்)====

ஆதமென்ன அவருடைய பாதமென்ன வென்றால் அறியாதபேர்களெல்லாம் அறியசொல்வேன் கேளும்-வேதமென்றும் ஆதமென்றும் விளம்புவதுமது தான் வெகுபலதாய் சமையுமுன்னே அஹதியத்தாயிருந்து -அதுதான் அஹதத்தென்று அனைத்தியுமுள்ளொடுக்கி அப்புறமும் வாகிதத்தாய் வானத்திலோ ஆதம்-வாகிதியாவதென்ன ஆதமுருவாச்சு வகைவகையாய் தலைமுறையாய் வந்ததந்த விந்து--அந்த விந்து ஆதமுதல் அணிய வந்ததாலே அதுதானே ஆதமது பாதமது நிஜமாம்-விந்தைபெறும் ஆதத்துட விந்து நிறம் வெள்ளை வெடித்து புகை காற்றாய் வெளியில் வருமூச்சாம்-மூச்சாகும் தம்மாஹூ முயிரு ஹயாத்தாகும்-முடியாத தம்மல்லவோ ஆதமென்று பேரு-ஆசரியம் மூச்சுக்கொரு ஆதாரம் அலிபு அந்தலிபு மூச்சுமல்ல ஆதத்துடபாதம்-அந்தலிபு நிலையறிந்து அதற்க்கு சுஜூதிட்டால் அதிகதவம் ஆதத்துட பாதமது நிஜமாம்.

(பீர்முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்-பிஸ்மில் குறம்)====

ஆதமென்ன அவருடைய பாதமென்ன வென்றால் அறியாதபேர்களெல்லாம் அறியசொல்வேன் கேளும்-வேதமென்றும் ஆதமென்றும் விளம்புவதுமது தான் வெகுபலதாய் சமையுமுன்னே அஹதியத்தாயிருந்து -அதுதான் அஹதத்தென்று அனைத்தியுமுள்ளொடுக்கி அப்புறமும் வாகிதத்தாய் வானத்திலோ ஆதம்-வாகிதியாவதென்ன ஆதமுருவாச்சு வகைவகையாய் தலைமுறையாய் வந்ததந்த விந்து--அந்த விந்து ஆதமுதல் அணிய வந்ததாலே அதுதானே ஆதமது பாதமது நிஜமாம்-விந்தைபெறும் ஆதத்துட விந்து நிறம் வெள்ளை வெடித்து புகை காற்றாய் வெளியில் வருமூச்சாம்-மூச்சாகும் தம்மாஹூ முயிரு ஹயாத்தாகும்-முடியாத தம்மல்லவோ ஆதமென்று பேரு-ஆசரியம் மூச்சுக்கொரு ஆதாரம் அலிபு அந்தலிபு மூச்சுமல்ல ஆதத்துடபாதம்-அந்தலிபு நிலையறிந்து அதற்க்கு சுஜூதிட்டால் அதிகதவம் ஆதத்துட பாதமது நிஜமாம்.

(பீர்முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்-பிஸ்மில் குறம்)

தன்னையறிய மனம் இல்லாமலோ, செயலற்று போக வேண்டுமா?

 === தன்னையறிய மனம் இல்லாமலோ, செயலற்று போக வேண்டுமா? ===

உயிர் அனுபவம் என்பது உயிரானது உயிரினை அறிவதாம்... அதற்க்கு மனம் தேவை இல்லை..... ஆறானது ஒரு இடத்திலிருந்து உற்பத்தியாகி ஒருமுகமாகவோ பலமுகமாகவோ ஓடினும், அதன் உற்பத்தி ஸ்தானத்தை அறிந்துகொள்ள ஆற்றையே அடங்கசெய்யவேண்டும் என நினைப்பது சரியானதாக தோன்றுகிறதா?...
அப்படியே மனதின் உற்பத்தி ஸ்தானத்தை அறிந்து கொள்ள மனமானது அடங்கவேண்டுமென்பதில்லை, அறிவு உருவானாலேபோதுமானது...

அறிவானதே அந்தகாரத்தை ஊடுருவும் தன்மை கொண்டது... அறிவானது புத்தி தத்துவத்தை சார்ந்து நில்லாது ஆன்ம தத்துவத்தை சார்ந்து நிற்க்கும்போது உணர்வானது உண்மை விளக்கமாக உயிர் சார்ந்து அனுபவவிளக்கமாகும்... அனுபவ விளக்கமானது உண்டாகுமிடத்து சந்தேகம் என்பது உருவாகது உயிர்பிரகாசம் மட்டுமே மேலோங்கி சுயம்பிரகாசமாயிருக்கும்.... எப்போதும் நமக்கு உயிரனுபவம் இல்லாத பொருட்களிடத்தே சந்தேகம் இருந்து கொண்டிருக்கும்..நம் உயிரனுபவத்திற்க்கு வந்த பொருட்கள்மேல் எள்ளளவும் சந்தேகம் என்பது வராது....

பிராணாயாமங்கள் எல்லாம் பஞ்ச இந்திரிய சாதனைகள், மெய்யறிவு என்பது பஞ்ச இந்திரியம் கடந்த அறிவு. சாதாரண உபதேச சாதனைகள் எல்லாம் பஞ்ச இந்திரிய சாதனைகளே. இவை கறிக்கு ஆகாது.

இந்திரியங்கள் வழி பிரயாணம் செய்தால் மனத்தை அடைவீர்கள், பிராண அபானன் வழி சென்றீர்களானால் சுழுமுனையை அடைவீர்கள்.. ஆனால் ஜீவவாசலை அடைய முடியாது ஜீவனுக்கு போகும் வாசல் ரொம்ப ரொம்ப சின்னது. அதாவது சின்னது என்றால் பொருள் ரொம்ப நுணுக்கமானது என்பதாகும். அறிவுக்கு வருவது ரொம்ப அரிது. குருவே சரணம்.

வித்தியா தத்துவத்தை தான் அறிவு என்கின்றனர்..... ஆனால் அந்த அறிவு நமக்கு காரியப்படாமல் உள்ளது , அறிவு விளக்கம் இல்லாமல் இருக்கிறோம்... அந்த அறிவினாலேயே ஆன்மாவை அறியகூடும்.. அல்லாது மனமோ, பிரானனோ ஆன்மாவை சென்று அடையாது... அதனாலேயே அறிவு விளக்கம் பெறவேண்டும் என வள்ளலாரும் சொல்லுகின்றார்

அறிவு என்பது சற்குருபிரான் தயவால் கிடைப்பது என்பது நிச்சயம்..ஆனால் அது அவரால் நிகழ்வது இல்லை...சீடனின் ஆழ்ந்து செல்லும் திறத்தால் நிகழ்கிறது...தூங்குற சீடனுக்கு சித்தர் குருவாகி வந்தாலும் பயனொன்றுமில்லை.

--❣️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❣️

நாயோட்டி மந்திரம்

 பரம்பரை பரம்பரையாக பல குருமார்களும் மிக ரகசியமாக இந்த நாயோட்டி மந்திரம் என்பதை பெரும் பாதுகாக்கபட்ட பொக்கிஷமாகவே வைத்திருந்தனர்.ஆனால் பலகாலம் அடி பணிந்து பின் துடர்ந்து செலவிட்டு கடைசியில் கிடைக்கிறதென்னவோ “சி” எனும் மந்திரம் தான்.இதை பலபேரும் சொல்ல கேட்டிருக்கேன்.உண்மையில் இவர்கள் “நாயோட்டி” மந்திரம் அறிந்தவர்கள் அல்ல.இவர்கள் சொல்லும் நியாயம் "சீ” என நாயை ஓட்டுகின்றார்களாம். அதனாலத்தான் இது நாயோட்டி மந்திரமாம்.என்னா ஒரு -----த்தனமான கற்பனை. விஷயம் கிடப்பது எங்கே? இவர்கள் சொல்லுவது எங்கே?..இதுவா நமனை ஓட்டும் மந்திரம்

 பஞ்ச பூத கலப்பான உடலில் அமுதம் சதா சிந்திகிட்டு தான் இருக்கு....நாம தான் தெரியம இருக்கோம்.பாடுபட தேவையில்லை..எல்லாம் “முடிச்சு’ தான் வெச்சிருக்கு பத்துமாசமான கற்பக நிலையில் எல்லாம் அமைக்கவேண்டிய முறையில் அமைத்துத்தான் இந்த ‘காயாபுரி கோட்டை’ கட்டி வெச்சிருக்கு.ஒண்ணும் பிரிக்கவும் வேணாம் சேர்க்கவும் வேணாம்.அமுதை எங்கிருந்து சதா சிந்திகிட்டு இருக்குண்ணு மட்டும் புரிஞ்சா பொதும்

பரதம் எனும் சுக்கில ரசமும் கெந்தியெனும் கருவண்டமும் சேர்ந்து உருவான பிண்டம் பத்துமாதம் கரு உலையில் வெந்து உருவாகி அண்ட பிண்டமாக முடிந்து பிரந்திருக்கிரது.அதனுள் சேர்க்க வேண்டியது எல்லாம் அருமையாக சேர்த்து உருக்கி அமைக்கபட்டுள்லது. சிந்தி போகிற அமுதை சிந்தாமல் அருந்தினால் சிந்தாமணியில் கற்பகாலம் வாழலாம்.

ஒவ்வொரு நொடியில்

 ஒவ்வொரு நொடியும் உடல் மாறுகிறது, ஒவ்வொரு நொடியும் அணுக்கள் மாறுகின்ரன, ஒவ்வொரு நொடியும் தளர்ச்சி உண்டாகின்ரது, ஒவ்வொரு நொடியும் மனம் மாறுபடுகின்ரது, ஒவ்வொரு நொடியும் மனம் தளர்ச்சியுறுகின்றது, ஒவ்வொரு நொடியும் உயிர் மாறுகின்றது, ஒவ்வொரு நொடியும் உயிர் தலர்சியுறுகின்றது, இது நியதி. தலர்ச்சியுறும் அனைத்தும் ஒருநால் சாவும்

வலர்ந்து தேயும் வாழ்க்கையில் நலம் என ஒன்றில்லை,அனித்திய நலத்தையே நலம் என நம்பியிருக்கின்றோம். இது அறிவின் தளர்ச்சி, இந்த அறிவும் சாவும்

கர்மாவே காரணி எனும் அறிவு மலர மனம் மணக்கும், அதனுட் அகந்தைக்கு அழிவு வர ஆரம்பிக்கும். பொய்யான கர்வம் போய் தொலையும், கெட்ட நாற்றம் அகல அறிவு மனக்கும். அறிவு மனக்க ஆணவம் அகலும், ஆணவம் அகல ஞானம் தென்படும். ஞனத்தில் ஊன்ற விடுதலை சித்தியாகும்

 முதுமை பிணி மரணம் என்பவை ‘நான்’ எனக்குத்தான் நிகழ்கின்றன என வருத்தமுற்றேன், இல்லை இங்கு ‘நான்’ இருக்கவேயில்லை, அப்புறம் இவை எனக்கு எங்ஙனம் வரும் என தெளிவுற்றேன், இவை ‘என்னை’ பற்றியிருக்கவில்லை, ‘நான்’ தான் இவைகலை பற்றியிருக்கின்றேன் என அறிவறிந்தார், விடுதலை அடைந்தார்

ஜென்மங்கள் என்பது க்‌ஷண நேரத்தில் நடக்கும் சிலது, சிலது எப்ப நடக்கும்ண்ணு சொல்லவே முடியாது, அதன் பரிணாமம் அப்படியானது.ஏனெனில் அடுத்த சென்மம் என்பது இவ்வுலகில் மட்டுமல்ல நடப்பது, இவ்வுலகை போன்ற 80 ஆயிரம் கோடி பரினாமங்கலை கொண்ட புதியதோர் உலகிலுல் கூட நடக்கலாம். இப்பிரபஞ்சமனைத்தும் அந்த பரிணாமங்களில் ஒன்ரே

.மரணம் என்பது எப்படி உறுதியானதோ, அப்படி விடுதலையும் உறுதியானதே. பிறந்தவன் மரணித்தாக வேண்டும், அதுபோல சுழலில் சிக்கியவனும் கரையடைந்தாகவேண்டும். இது முற்றான நியதி

அடுத்த சென்மத்துக்கு விதை என்பது இச்சென்மத்து கர்ம பலன்களே, கர்ம பலன்களில் இருந்து தப்பிப்பது என்பது எளிதல்லவே.அதற்க்கு உகந்ததாகவும், மெருகூட்டவும் மட்டும் சொல்லப்படா உபதிகள் பல. அவற்றில் ஒன்று தான் நிஷ்காம கர்மம், சேவை மனோபாவம், தானம் தயவு உதவிதல் ஜீவகாருண்யம் என பல வகை.இறை வழிபாடும் இதற்க்காகவே செய்விக்கபட்டது, அல்லாது இறைவனை அடைவதற்க்கு அல்ல

 விக்ரக வழிபாடு முதல் தபசெபங்கள் அனைத்தும் உபாதிகளே, மனதை செம்மையாக்கும் பணிகளே அவை செய்கின்றன. சூட்சுமம் அறிந்து செயல்பட கர்ம விடுதலை நிகழ்கின்றது. தன்னலமற்ற குணம் வலர்து பூத்து காய்த்து தன்னை இழக்கும் போது ஞானம் மிளிர்கின்ரது, விடுதலை சித்திக்கின்றது.

ஆனால் இவனின் மூடபுத்தி பலபல கர்மங்களை செய்யவே இவனை தூண்டும், அப்படி கர்மங்களிலேயே மீண்டும் மீண்டும் அகப்பட்டு என்று தான் கிடைக்கும் விடுதலை என ஏங்கி ஏங்கி சென்மங்கள் பல புகுந்து கொண்டிருப்பான், கர்மங்கள் சம்பாதித்துகொண்டுமிருப்பான்.விடுதலை என்பது அசாத்தியமாக அவனுக்கு தோன்றும். மாயவலைக்குள் சிக்கி தவித்து தவித்து கர்மபலன்களால் மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து கொண்டேயிருப்பான்

மனித பிறப்பு போன்று எண்ணமற்ற பிரபஞ்ச பரிணாமங்களில் இந்த ’பூ’ உலகு அருமையானது, விடுதலைக்கு ஏற்ப ஒருங்கே அமையபெற்றது.இதில் வந்து கருக்கொண்டவன் பூத்து மலராமல் போனால், இனி என்று வாய்க்கபெறும் இப்படியொரு பிறப்புவாய்க்குமா வாய்க்காதா என்பது நாம் செய்யும் கர்மாவின் பலனை பொறுத்தது, வாய்க்கலாம் அல்லது வாய்க்காமல் மற்றொரு கோணத்தில் மற்றொரு பரிணாமத்தில் மற்றிரு உலகினில் பிறக்கலாம்

நான் இங்கு இல்லை’ எனும் பிரக்ஜை ஊன்ற அது ஞானத்துக்கு இட்டுச்செல்லும்.கர்மங்கள் பலனற்று போகும். ‘நான்’ என்பதில் தான் கர்மங்கள் பலன் பெறுகின்றன


 செபம் தபம் தானம் எல்லாம் அதற்க்கான படித்துறைகள் தாம், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அறிவின் உச்சத்தை தொட மவுனம் பூக்கிறதுஉடலிருக்கும், உணர்விருக்கும், மனமிருக்கும், உயிரிருக்கும் ஆனால் ”தான்” இருக்காது, நனொன்றில்லை, நீயொன்றில்லை, நாந்தான் எனவொன்றில்லை, நீவேறென்றிர்லை..அந்தபடியான போதம் ஒன்றுமில்லையான நிலை

விடுதலை என்பது சிறை என்பதின் மறுபுறம். ஒருவன் விடுதலை அடைகிறான் எனில் அவன் அதுகாறும் சிறைவயப்பட்டிருப்பான் என்பது திண்ணம். விடுதலையை இது விடுதலை தானா என அறிந்து கொள்ளுவது அதன் விடுதலையின் தன்மையினாலே தான், ஏனெனில் அங்கு அவன் அதுகாறும் அனுபவித்த சிறை அனுபவம் முற்றிலும் நீங்கியிருக்கும்விடுதலை என்பது

விடுதலை ஆனவர்களின் உணர்வுநிலை அன்று. அவர்களுக்கு விடுதலை எனும் உணர்வு இருக்காது.சிறை எனும் உணர்வும் இருக்காது.இவை இரண்டும் அற்ற நிலை.

நான் விடுதலை ஆகிவிட்டேன் எனும் உணர்வு வந்தால் அவன் மீண்டும் சிறைக்குள் வந்துவிடுவான்.

எனக்கு விடுதலை கிடைத்து விட்டது எனும் உணர்வு அவனில் எழுந்தால் அக்கனமே அவன் சிறைவயப்பட்டுவிடுவான்.அவ்வளவு நுணுக்கமானது இதன் தன்மைஅந்த கணநேர சிறைவாசம் அவனை மென்மேலும் ஆயிரம்கோடி கற்பாந்தங்கள் சிறைவாசத்துக்குள் புகுத்திவிடும்

ஆயிரம் ஜாடி நறுமணம் கமழும் வாசனைதிரவியத்தை பூசினாலும், அரை நிமிடம் நரகலில் படுத்தால் நரகலின் வாசம் தான் எஞ்சும்

நன்றி
அண்ணன் ரியான் அவர்கள்
சத்விசாரத்தின் தொகுப்பு

அவசியம்

 நமக்கு உறக்கம் வருகிறது, பயம் உண்டாகிறது, சந்தோசம் பொங்குகிறது, இவையெல்லாம் நமக்குள்ளே இருந்து தான் உண்டாகின்றன.

விழிப்பு, மயக்கம், தைரியம், கோபம், சாந்தம், இரக்கம், நமக்குள் எந்த எந்த எல்லைகளில் இருந்து உண்டாகின்றன?

மனிதர்கள் அவசியம் தெரிந்துகொள்ள வேண்டியவை இவை.

தன்  வீட்டிற்குள் உள்ள பொருளை, காலமெல்லாம் தான் தெரிந்துகொள்ளாமலும், தேடாமலும், இருந்துவிட்டு கடைசியில் கலவுபோகக் கொடுத்தவனைப் போல இவனது வயசும் போய் சாவும் வந்து விடுகிறது. 

தனக்குள் சாவுப் பாதை எங்கே? சாயுச்சிய பாதை எங்கே? அவை தங்கும்தலம் எது எது? என்று இப்போதே காண வேண்டாமா? இவை எல்லாம் அறியத்தானே சர்வேஸ்வரன் இந்த அருமையான தூலத்தையும் அறிவையும் தந்தது?

இதை தெரிந்து கொள்ள தன முயற்சியால் முடியுமா என்றால் முடியாது என்றும்? அதற்கு ஒரு சத்திய நித்திய ஆசான் அவர்கள் துணை வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள். 

அந்த நித்திய ஆசான் யாரோ?

முஹம்-மூன்று

 முஹம்-மூன்று

கண்ணாடியில பார்த்தா கடவுள் காட்சி தருவாரா?, தருவார் என்கிறது சாட்சியங்கள்.இங்க பலபேரு கண்ணாடி முன்னால் நின்னுகிட்டு குத்துவிளக்கு ஏற்றி வெச்சுகிட்டு கடவுளை காண காத்திருப்பதுவும் காண்கிறோம்.ஏராளம் ஆலயங்களில் கூட கண்ணாடியே பிரதிட்டை செய்யபட்டிருப்பதையும் காணலாம்.இவையெல்லாம் எதை குறிப்பிடுகின்றதுவாம்?வள்ளலார் கூட கண்ணாடியில் முருகபெருமானை தரிசித்ததாக சொல்லபடுகின்றதல்லவா?.

தியானம் செய்யவேண்டுமெனில் அருவமாக செய்யகூடாது, உருவமாகவே செய்யவேண்டும் என்பது வள்ளலார் வரையறை.கூடவே அவர்,”பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம் பார்க்கபடும் பொருளும் கெடுவது அதீதம்” என்கின்றார்.இங்கே இந்த பார்க்கபடும் பொருள் என்பது உலக பொருட்களா,உலக காட்சிகளா? அல்லது எதாவது உருவமா? எனில் வள்ளலார் உருவ வழிபாட்டையே முன்னிறுத்துகின்றார் என சொல்லிவிடலாம் அல்லவா?.உருவம் கரைந்து அருவமாகும் என தொடர்ந்து அவர் சொல்லிவதில் இருந்து முதலில் உருவ வழிபாடு செய்யலாம் என சொல்லிவிடலாம் அல்லவா?.உண்மை என்ன?.
இங்கே பலபேர் வள்ளலார் சொல்லும் பார்க்கபடும் பொருள் என்பது கண்ணாடியின் முன் நின்று பார்க்கும் போது தெரியும் நமது கண்மணியையே என்கின்றனர்.இந்த கூமுட்டைகள் என்று தான் முகத்தை பார்க்க கற்றுகொள்ள போகின்றனரோ தெரியவில்லை.அகத்தின் அழகை என்று தான் முகத்தில் காண போகின்றனரோ என்னமோ?.

’முகத்துக் கண்ணை முறுக்கி திருத்தியே அகத்துக் கண்ணை அறுத்து பிளந்து பின் வகுத்த ஜோதி மணிவிளக்கென்னுளே தொகுத்து பார்க்க சுகம் பெற்றாய் நெஞ்சமே”=பீர் முஹம் அது.

சகஜ பழக்கம்

 சாக பழகுவதே சகஜ நிட்டை...சாகாத கால் பிடித்து செத்து செத்து சாகாதிருப்பது சகஜ நிட்டை.

சித்தர்களை அசுத்த மாயாகாரிகள் என வள்ளலார் சொல்லுவது உண்மையே...ஏனெனில் அவர்கல் சுத்த வித்தையை அறியாதவர்கள்...அதையே வித்த்யா தத்துவம் எனவும் அமானிதம் எனவும் புகலுவர்கள்...அதற்க்கு மேம்பட்டது அருள் நிலை, அதற்க்கும் மேம்பட்டது சத்திய நிலை.ஏசு பிரான் அடைந்தது சத்திய நிலை, வள்ளலார் அடைந்தது அருள் நிலை.....சன்மார்க்கம் என்பது சுத்த வித்தை நிலை.....சுத்த சன்மார்க்கம் அருள் நிலை....சித்தர்கள் நிலை அதற்க்கும் கீழான அசுத்த மாயாகாரிய நிலை, அதனாலேயே அவர்களுடைய நூல்களில் சன்மார்க்க விரோதமான பலதும் காண கூடும்

சித்தர்கள் நூல்களில் உயிர்கொலை இருக்கும், மாமிச மருந்துகள் சொல்லபட்டிருக்கும், துர் மந்திரவாதங்கல் ஓட்டியம் சல்லியம் எனும் மாரன காரியங்கள் சொல்லபட்டிருக்கும்...இப்படியுள்ள பொருள்கல் எப்போதும் சுத்த வித்தியா நிலைகளில் வராது

.அருள் நிலை சாதனைகள் என்பது மூக்கின் ஊடே சரிக்கும் வாயுவினை கொண்டோ, கன்களில் ஒளிரும் ஜீவ கலைகலைகொண்டோ ஏனைய ஆதார சக்கர அனுஷ்ட்டான அனுபவ அனுபோக சாத்திய நிலைகளில் ம்யற்ச்சிகளினால் வருவது இல்லை. வெளிமுயற்ச்சியின்றி அருள்நிலை சாதனைகலெனும் ஆன்ம சாதனைகலால் வருவதாகும்.....அதற்க்கு “அறிவே ஆதாரம்”...வேறு புற கருவிகளோ கரணங்களோ தேவை இல்லை.

வள்ளலார் ஒரு ‘வல்லவனை’ குறிப்பிட்டுள்ளார்...அவன் பூட்டிய பூட்டை யாரும் திறக்க வரவில்லை என கூறுகிறார் என்பதை கவனிக்கவும்.....வள்ளலார் முன்னேறியது அருள் மார்க்கம்...கிறிஸ்து அடைந்தது சத்திய மார்க்கம்...இது தான் வேறுபாடு

வள்ளலார் அருளே வடிவமானவர் கிறிஸ்து சத்தியமே வடிவானவர்...அதனாலேயே பைபிள் “ அந்த வார்த்தை மாமிசமாகி கிருபையும் சத்தியமும் நிறைந்தவராக நம்மிடையே வாசம் பண்ணினார் “ என்கிறது

சன்மார்க்கத்திற்க்கு சாதனையாக இருப்பது கருனை எனும் தயவு....கிறிஸ்துவுக்கு சாதனையாக இருந்தது சத்தியம் எனும் வார்த்தை

 மந்திரமோ, முத்திரையோ, வாசியோ, தாரனையோ, தியானமோ முக்கியத்துவமாக அருள்நிலை சத்திய நிலைகளில் கிடையாது...அதனாலேயே வள்ளலார் கூட தியானத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதில்லை

ஆமா...அது அப்படித்தான்....ஏனெனில் சிவானந்த பரமஹம்சரை போன்று வேறு யாராலும் “தாமரை நூல் “போன்று கதியெடுக்க கற்று கொடுக்கபடுவதில்லை

கொடுப்பார்கல்..எப்படியென்றால் மரம் அறுப்பதை போன்று...வயற்று பகுதியோ ஏனைய அவயங்களோ எந்த விதமான சலனமும் இன்றி...தாமரை நூல் போன்று....நெஞ்சம் குழியிலோ தொண்டை குழியிலோ சின்ன துள்ளல் மாத்திரமாக கதியெடுக்க வேண்டுமெனில் ஒரு தடவை கூட உபதேசம் பெற வேண்டியதேயாம்

நூறு வருடம் விடாமுயற்ச்சியுடன் மரம் அறுத்தாலும் “ஒடுக்கம்” நேராது...”ஒடுக்கம்” என்பது நுணுக்கமான ஒரு விஷயம்...அது தெரிந்தாலே வாசி வசமாகும்...அடங்கும்....நிமிடத்திற்க்கு நிமிடம் அடங்கி உடம்பு வியர்க்கும்....15 நிமிட நேரத்தில் வியர்வை வரும்

உயிர் மேல் தூக்கும்...பாதத்தில் இருந்து...பாம்பை கண்டவுடன் உயிர் சடாரென மேல் நோக்கி கிளம்புவதை போன்று உயிர் உள் வலியும் இதுவே “ஊர்த்துவ கதி

பழைய வித்த்யார்த்திகளுக்கு கண்ட பூட்டு தெரியும்...புது தலை முறைக்கு கண்டபூட்டு கிடைக்கபெறவில்லை....அதனால் மேலும் கீழும் என்பது மட்டும் செய்வார்கள்...நுணுக்கம் தெரியாது....யாராவது இருந்தால் அதை சென்ரு பெற்ரு கொள்ள நலமாயிருக்கும்

செல்வத்துள் செல்வம் செவிச்செல்வம் அச்செல்வம் செல்வத்துள் எல்லாம் தலை----இது வள்ளுவர் கூற்று,.இதில் “செவிச்செல்வம்” என்பது ஒரு மாபெரும் சாதனை விஷயம்......எல்லாவற்றையும் விட இதை பெற்றுகொண்டவர் புண்ணியவன்

சித்தவித்தையும் செவி வழியாக உபதேசிக்கபடுவதேயாம்...அனால் அதன் உண்மை தன்மையினை வித்தியார்த்திகள் எல்லோரும் அறிந்திலர்...அறிபவர் ஒரு சிலரே....அவர்கள் மட்டும் புண்ணியவான்கள் என சுருங்க சொல்லலாம் 

கிரியை பண்ணுவதோ சித்த வித்தை பண்ணுவதோ விஷயம் அல்ல,, நிங்கள் பண்ணலாம் அல்லது பண்ணாமல் இருக்கலாம்....நம்பிக்கை இல்லாமல் இவையெல்லாம் பண்ணி பிரயோஜனம் என்ன?...பண்னுவது நம்பிக்கையுடன் இருப்பில் எல்லாம் நலமே....ஒரு சிறுகல்லை கடவுளால் ரொட்டி ஆக்கமுடியும் என கிறிஸ்து நம்பினார்...அந்த நம்பிக்கை நமக்கு இல்லாமல் கடவுள் நம்பிக்கை இருந்து பயன் என்ன?

 கடவுளை நம்புவதே ஒரு சாதனை சங்கதி....அதை விடுத்து கடவுள் நேரில் இருந்திருந்தால் எவனாவது நம்புவானா/..இல்லை....இதோ நாம் செய்துகொண்டிருக்கும் அனைத்து கிரியா ..இதர வித்தைகள் அனைத்தும் எட்ட முடியாத விதத்தில் இருக்கும் அனந்த சம்பூரன ஆதி தேவனை எட்டுவதற்க்கு எனும் நம்பிக்கையிலே செய்ய்ப்படுகின்றன...ஆனால் உண்மை என்பது இவற்றால் எட்டமுடியாத நிலையிலேயே அப்போதும் இறை உள்ளது என்பதுவே...அதற்க்கே இந்த நம்பிக்கை

இந்த மூணும் இகத்தில் இல்லாத விஷயங்கள்...சத் விசாரம் என்ன என்பது தெரிந்தால் இது மூன்றும் தெரிந்தாகி விட்டது. சத் என்பது சத்தியத்தை குறிக்கிறது....அதையே தேட வேண்டும்...அதையே கேட்க்கவேண்டும்...அதையே திறக்க வேண்டும்

சித்த வித்தை வாங்கும் போது வாங்குபவனுக்கும் கொடுப்பவனுக்கும் இடையில் ஒரு விளைக்கை கொளுத்தி வைப்பாங்க...உண்மையில் சித்தவித்தைக்கும் அந்த விளக்கிற்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது....அது ஒரு “சாட்சி”...அப்படி “நிரபராதியாகிய சாட்சியை” வைத்து வித்தை கொடுப்பார்கள்...அதை “சத்தியம்” என கூறுவார்கள்...ஆனால் வித்தை வாங்கிய பிற்பாடு வாழ்க்கையில் ஒரு வேளைகூட அந்த “சாட்சி”யாக இருக்கின்ற விளக்கை யாரும் கவனிப்பதில்லை. அந்த சாட்சியை மறந்து விடுகின்றனர்...அதையே நாம் கடவுள் என்கிறோம்...வித்யார்த்திகள் “நிபராதியான ஆத்மா” என்பார்கள்..ரெண்டும் ஒன்றுதான்சாட்சியை மறந்து விடவேண்டாம் என்பதே என் எளிமையான வேண்டுகோள்...வித்தை எதுவாக இருப்பினும் செய்யுங்கள்...நிரபராதியான சாட்சி உங்கள் அருகில் “சத்தியமாக” இருப்பதை மற்ந்து விட்டால் வித்தையினால் பலன் இல்லைஇதையே கிறிஸ்து “ரெண்டு பேர்கலது சாட்சி” மெய்யென்று சொல்லி இருக்கிறதே...”நானும் என் பிதாவுமாக இருக்கிறோம்”..ஆதலால் என் சாட்சி மெய்யானது சத்தியமானது என சொல்லுகிறார்...இதை புரிவது என்பது மிக கடினமான ஆன்ம சாதனை மனம் வாக்கு காயம் இவை மூன்றிலும் “சாட்சியை” கொண்டு வருவதே “உண்மை சித்த வித்தை”...அது வராமல் சும்மா மூச்சு பயிற்ச்சி என மட்டுமே நடைமுறை வித்தை கருதப்படும்...அதில் சாட்சி இல்லை...சத்தியம் இல்லை.. செத்த வித்தையாக இருக்கும்....நிரபராதியான ஆத்மா இருக்காது....புரிகிறவர்களுக்கு புரியட்டும்

இந்த நிரபராதியான ஆத்மாவையே “ஈஸ்வரன்’ என அழைக்கிறார்கள்...ஆனால் வருத்தத்துடன் சொல்லிகொள்வதென்னவென்றால் ஜீவனே தான் ஈஸ்வரன் என தவறாக கொள்கின்றனர்...அதனால் அகங்காரம் பெருகுகிறது.. ஜீவனே தான் ஈஸ்வரன் எனில் அங்கு ஜீவேஸ்வர ஐக்கியம் என எப்படி வரும்?...ஐக்கியம் என்பது இரு வெவ்வேறு பொருள்களின் சங்கமம். அல்லாது ஒரு பொருள் உருமாறி மற்றொன்றாக தோற்ற,ம் பெறுவதுவல்லவே

சாட்சியை கொள்வது சித்தவித்தையின் ஒரு அங்கமே...அதை மறுக்கமுடியாது...வாழ்நாள் முழுதும் சாட்சியில்லாமல் கட்டலை இல்லை...கட்டலை இல்லாமல் உபதேசம் இல்லை.....ஆதலால் “சாட்சியை” இதுவரை கருத்தில் கொள்ளவில்லையெனில் இனி முதல் கொள்ள அன்போடு அழைக்கிறேன் சகோதரமே

 வித்தையும் , சாட்சியும் சதா உறவோடு இருக்க பழகவேண்டும்....என்பதே கட்டலைகளில் பிரதானமாக இருக்கிறது அதையே நாம் வித்யார்த்திகள் சத்தியம் என சொல்லி ஏற்றுகொண்டுள்ளோம்...அதை மறக்கவும் முடியாது , மறுக்கவும் முடியாது....புரிதல் இல்லாமல் போவது ஆன்ம விளக்கம் தடைபடுவதாலே...அது “சாட்சியை கொண்டு வரும் போது விளக்கமடையும்...ஏனெனில் சாட்சி என்பது விளக்காகும்...அது விளக்கும் தன்மை உடையது...உண்மை 

வெளியே இருப்பவை வெளியே இருப்பவை அல்லவே...அவை உள்ளின் பிரதிபலிப்பே...உள்ளின் புர தோற்றமே..உள் என்பதுவே வெளியாக பரினமித்துள்லது...உள் என்பது வெளியின் மறு புறம்...வெளி என்பது இருக்கும் வரை உள் என்பது இருக்கும்...இது ரெண்டும் அற்றதே சாட்சி...எனும் அத்வைதம்...ரெண்டற்ற தன்மை

நாம்’ நம்மை அறியும் வரை வெளி இருக்கும்...அறிந்தால் வெளி இல்லை...அதுவரைக்கும் ..நாம் நாமல்லவே...அப்போது சட்சி இருக்கத்தானே வேண்டும்...நாம் தான் எல்லாம் எனில் வித்தை எதற்க்கு

அப்போது “சாட்சியான ஆதமா “ வேண்டாம் என்கிறீர்களா?..ஐம்புலன்களின் சாட்சியான மனமே தான் ஐந்து திரி விளக்கு என்கிரீர்களா? ...இது யார் கொடுத்த விலக்கம் ஐயா/..சற்று தெரிந்து கொள்ளலாமா?......சத்திய வாசகம் சொல்லும் போது மட்டும் நிரபராதியான ஆத்மாவை சாட்சியாக கொண்டு வித்தையை பெற்ற பிறகு அந்த சாட்சியான ஆத்மா வேண்டாம் என்கிறீர்களே...இது யாருடைய கட்டளை என்பதனை அறிந்து கொள்ளலாமா

தோன்றி மறையும் மனம் எப்போது சாட்சியானது/. ஐம்புலன்களுக்கு சாட்சியான மனம் தான் ஐந்து திரி விளக்கு என யார் விளக்கம் கொடுத்தது?.. தூக்கத்தில் மனம் இருப்பதில்லையே ..அப்போது ஜீவனுக்கு சட்சி யாது?...மனமும் இந்திரியங்களும் தனித்து இயங்கும் தன்மை பெற்றதில்லையே...அது எப்படி சாடசியாக பரிணமித்தது 

கடவுளே.... .@@@@@ !!!!!! அறிவுண்ணு ஒண்ணு இல்லாம ஐம்புலன்களால் ஆவதென்ன யாசகன்? ஜடமான பிரபஞ்ச பொருளும் சித்தான நாமும் வேறல்ல என்கிறீர்கள்...உங்கள.

சொல்லி வாரத பாத்தா வெளிச்சத்தில் இருந்து தான் இருள் உண்டாச்சுண்ணு சொல்லுவீங்க போல...  யாசகன் நிச்சயம் அப்படி இருக்காதல்லவா?...இப்புவி என்பது மாயா சொரூபம்..அப்படியென்றால் மாயா சொரூபம் நாம் தான் என்றாகி விடுகிறதல்லவா?

தயவு, கருணை, அருள் என்பவை ஒரு பொருளையே குறிக்கும். ஆதலால் பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம். இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால், முடிவான இன்பானுபவம் பெறுவதற்குத் தடையில்லை====அப்படியெனில் இங்கு “இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால் “ என குறிப்பிடுவது எதை ஐயா?

மஹாமந்திரம் எதர்க்கு கொடுக்கபட்டுள்ளது?...தயவு தான் சாதனம் எனில் மந்திரம் எதற்க்கு? அதுவும் மஹா மந்திரம் என சொல்லபட்டுள்ளது?...ஏன் “தயவு” என மட்டும் சொன்னால் மக்களுக்கு புரியாதா என்ன?..எதற்க்கு நீண்ட ஒரு மந்திரம்

கருணை எனும் தயவினால் சுத்த உஷ்ணம் பெருகாதல்லவா?..அதுக்கு சத் விசாரம் தான் காரியமாக இருக்கிறது...ஆனால் அண்ட விசாரமும் பிண்ட விசாரமும் தான் சத்விசாரம் என கருதப்படுகிறது...இவற்றில் இவ்விரண்டு விசாரங்களுமே அபர விசாரங்களெயாம்...அதாவது இகலோக விசாரங்கலே...அப்படியாயின் அண்ட பிண்ட விசாரத்தினால் சுத்த உஷ்ணம் வராது என தெளிகிரது....அப்படியெனில் பரவிசாரம் செய்வது எப்படி

சுத்த உஷ்ணம் என்பது நாடிகளின் சமநிலையினால் வருவது என எந்த அனுமானத்தால் எடுத்துகொள்ளுவது?...சத் விசாரத்தினால் வருமென்றல்லவா பெருமானார் சொல்லுகிறார்?...அமுதம் என்பது விசாரமல்ல அல்லவா?



விஜயகுமார் சு இறயின் நாவாவளிகளை காதில் உள்வாங்கும் போதும் அதுகுறித்து எழும் சிந்தனைகள் விளைவால் அறிவு விலாசமாகி தன்னையும் தன்னை சுற்றி உல்ல பொருள்களை விசாரித்து அறிந்து ,இந்த படைப்புக்கு காரணமான பரத்தை விசாரித்து விளங்குவதாக இருக்கலாம் ஐயா





Hseija Ed Rian ஆகாயமும் நட்சத்திரங்களும்...சூரியனும் கோள்களும் எல்லாம் இகலோகத்தை சார்ந்ததே அல்லவா?...பரம் என்பது பரலோகத்தை சார்ந்ததுவல்லவா? சு...ஐயா சொல்வது விஷயம் உள்ளது


 ”தயவு எனும் கருணையே என்னை தூக்கிவிட்டது”...தூக்கிவிட்டது என சொல்லுவது ஏன் எனில் வேறு ஏதோ சாதனை சம்பிரதாயம் பெருமானாரால் செய்யப்பட்டுள்ளது...அந்த சம்பிரதாயம் உயர் நிலைகளில் அடைய தயவு தூக்கிவிடும் சாதனமாக இருந்தது, இருக்கிறது....அப்படித்தான் பொருள் கொள்ளவேண்டும்...அந்த சாதனை என்பது “சத் விசாரம்” எனும் சாதனையேயாகும்.....துரதிஷ்ட்டமாக நாம் இது வரை கேட்டுரிக்கிர சாதனைகள் சத்விசாரம் அல்ல...அவை அண்டவிசாரமும் பிண்ட விசாரமும் மட்டுமேயாகும்...உண்மை சத்விசாரத்தை செயல்படுத்தும் போது தயவு எனும் இயல்பானது “தூக்கி விடும்...அதாவது சாதனை மலரசெய்யும்
அதனாலேயே ஜீவகாருண்யமும் சத்விசாரமும் சேர்த்தே வைக்கபட்டிருக்கின்றன....சத்விசாரம் இல்லத ஜீவகாருண்யம் பூரணமல்ல...அதுபோல ஜீவகாருண்யம் இல்லாத சத்விசாரம் பூரணப்படாது...இவை ரெண்டும் சேர்ந்தே இருக்கின்றன

நீங்கள் எல்லவரும் நல்ல விசாரணையில் இருந்து கொண்டிருங்கள். அந்த விசாரணை எது வென்றால்: நம் நம்முடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? நமக்கு மேல் நம்மை அதிஷ்டிக்கின்ற தெய்வத்தினுடைய நிலை எப்படிப்பட்டது? என்று விசாரிக்க வேண்டியது. அதற்குத் தக்கபடி, நீங்கள் ஒருமித்தாவது, அல்லது தனித்தனியாகவாவது, உங்களறிவிற்கும் ஒழுக்கத்துக்கும் ஒத்தவர்களுடன் கூடியாவது, அல்லது - வேலாயுத முதலியாரைக் கேட்டால் மனுஷ்ய தரத்தில் போதுமான வரையில் சொல்லுவார் - அவரிடம் அப்படிக் கேட்டாவது நல்ல விசாரணையி லிருங்கள். அல்லது, தனியாகவும் விசாரிக்கலாம். இவ்விசாரணை முகத்திலிருந்தால், நமது ஆன்ம அறிவை விளக்கமின்றி மூடிக் கொண்டிருக்கின்ற அனந்தத்திரைகளில் அழுத்தமாயிருக்கின்ற முதல் திரையாகிய பச்சைத்திரை முதலில் நீங்கிவிடும். அது நீங்கினால், மற்றத் திரைகள் அதிக விரைவில் நீங்கிப் போய்விடும். அந்தப் பசுமை வர்ணம் எப்படிப்பட்டதென்றால், கருமைக்கு முதல் வர்ணமான பசுமையாக இருக்கின்றது. இப்படிப்பட்ட அழுத்தமான திரை நீங்கவேண்டுமென ஸ்தோத்திரித்தும், தெய்வத்தை நினைத்தும், நமது குறையை ஊன்றியும் - இவ்வண்ணமாக, இருக்கின்றபோதும் படுக்கின்றபோதும் இடைவிடாது இவ்விசாரத்தோடு ஆண்டவர் நமக்குண்மை தெரிவிக்க வேண்டு மென்கின்ற முயற்சியுடனிருந்தால், தெரிய வேண்டியதைத் தெரிந்துகொள்ளலாம்

 இங்கு “ஸ்தோத்தரித்தும் உண்மை விளங்க வேண்டுமென தெய்வத்தை நினைந்தும் நமது குறையை ஊன்றியும் இடைவிடாது இருத்தலே” சத்விசாரம் என கொள்ளபடுகிறதுதோத்தரிப்பது என்பது ஜெபிப்பது கிடையாது...இரண்டும் ஒனென நினைந்து கொண்டுள்ளனர்...அப்படி கொள்ளலாகாது.....தோத்தரிப்பதினால் “திருச்செவியேற்றம் “ நடக்கிறது......அதாவது இறைவனின் காதுகளுக்கு எட்டசெய்வதே தோத்திரம்....சதா இறைவனின் திருசெவிக்கு எட்டும் விதம் “ இருப்பதையே தோத்திரம் என்கின்றனர்....அதையே பெருமானாரும் ... “உன் திருசெவிக்கு “ கேட்க்கிறதா..எட்டுகிரதா எனவெல்லாம் வினவுகிரார்



Hseija Ed Rian ”திருநிலை” என்பார்கள் பெரியோர்கள்.....அதாவது திருவிளங்க சிவயோக சித்தியெலாம் விளங்க என்பார்கள்......நாம் வீட்டில் “திரு விளக்கு “ வைத்திருப்போம்..அதை தினமும் ஏற்றி வழிபடுகிறோம் ...அல்லவா?...அது ஏன் “திரு” எனும் அடைமொழியோடு அழைக்கபடகாரணம்?...





Hseija Ed Rian “திரு” என்பது “இறை” என்பதனை குறிக்கும்....திருவிளையாடல் என்றால் இறைவிளையாடல்....அதனாலேயே பெருமானார் தீப முன்னிலையில் கடவுள் விளங்குவதாக பாவித்து வழிபடசொல்லுகின்றார்....ஆனால் நமக்கு அந்த ‘திரு” விளங்காமல் இருக்கிறது....அப்படி அந்த “திரு” விளங்க சிவயோகசித்தியெலாம் விளங்கும் , என்பது பொருள்





Hseija Ed Rian திருவிளக்கை ஏற்றி வைப்பதை தவிர்த்து யாரும் அதை கவனிப்பதில்லை...ஏனெனில் ”திரு” என்பது அனைத்தையும் பார்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் கேட்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் அறியும் தன்மை உடையது...அதனாலேயே அதனை “பேரறிவு” என வள்ளலார் அருட்பெரும்ஜோதிக்கும் விளக்கம் தருகிறார்.





Hseija Ed Rian அப்படி நம் வீட்டில் இருக்கும் “திரு”வானது எல்லாவற்றையும் கேட்டு பார்த்து அறிகிறது என்பதனை நாம் அறியாமல் இருக்கிறோம்.கேட்கிரவர்களுக்கு இது கதை போல தொன்றும்....விளக்காவது கேட்க்கிரதா, பார்க்கிறதா என தர்க்கம் பண்ணுவார்கள்....அவர்களுக்கு “திரு விளக்கம்” இருக்காததினாலேயே அப்படி சொல்லுகிரார்கள்





Hseija Ed Rian இங்கு நான் கூறும் விஷயங்கலை வாசிப்பவர்கல் ஆழமாக விசாரணை செய்தாலொழிய சொல்லுவது விளங்காது...தயவு செய்து ஆழமாக செல்ல வேண்டுகிரேன்...மற்றவர்களுக்கு இது பிரயோசனமற்றது





Hseija Ed Rian இப்படி “தோத்திரமானது திருச்செவிக்கு கேட்க்க செய்வதே” சாதனை....சுருங்க சொல்லின், திருவிளக்கானது ஆரம்பகால சாதகர்களுக்கு புரிதல் உண்டாகும் பொருட்டு வைக்கபட்டிருப்பதேயாகும்.... கொஞ்சம் தேறினவர்கள் “உண்மை திரு” எனும் இறை அறிவானது நாம் செய்யும் செயல்கள் அனைத்தையும், நாம் பேசும் விஷயங்கள் அனைத்தையும், நாம் என அனைத்தையும் அறிபவனாக இருக்கிறான் என்பதேயாகும். இதனையே “திருவிளங்குதல்” என்பார்கள்...





Hseija Ed Rian அப்படி நாம் தோத்தரிப்பது திருச்செவிக்கு ஏறும் படியாக , நாம் சொல்லுவதை “அவர்” கேட்க்கின்றார் எனும் “உண்மை நிலை” உடையவர்களுக்கு “அருள் விளக்கம்” உண்டாகும்





Hseija Ed Rian அப்படி நாம் சொல்லி கேட்கின்றவரிடம் அன்பு மலர்கிறது...எப்போதும் நம் சொல்லுவதை கேட்கின்றவராக அவர் இருக்கிறார் என்பதனை உணரும் போது அந்த அன்பு மேலும் மலர்கிறது.....இதை தான் “தெய்வத்தை கண்டாலொழிய தெய்வத்தின் மேல் அன்பு வராது” என பெருமானார் சொல்லுகிரார்





Hseija Ed Rian கடவுள்”இயற்க்கை உண்மையாக” இருக்கின்றார்...ஆதலினால் அவரிடம் “இயற்கை உண்மை அன்பு வைத்தல் அவசியம்”.....





Muthu Kumar ஐயா, எல்லாவற்றையும் அறியும் அதற்கு நம் தோத்திரம் கேட்காமலா போய்விடும். //"அவர்" கேட்கின்றார் எனும் "உண்மை நிலை" உடையவர்களுக்கு// தயைகூர்ந்து மேலும் விளக்குங்கள்





Hseija Ed Rian இதையே, இப்படி “திரு விளங்குதலையே” “பெரும் திறவுகோல்”...என்கிறார் பெருமானார்.....அதை எட்டும் இரண்டு கூட அறிந்து கொள்ள இயலாத நாயிற்கடையேனாகிய தன்னிடம் இறைவன் தந்தனம் என்கிறார்...இது அவருடைய அடிமைபேறு என்பதனை சுட்டுகிறார்....இதை பக்குவம் இல்லாதவர் எட்டும் இரண்டும் தான் பெரும் திறவுகோல் என வள்ளலார் சொல்லி இருப்பதாக பொருள் கொள்கின்றனர்





Hseija Ed Rian உண்மை அவர் எல்லாம் கேட்ப்பவராக இருக்கிறார் என்பது உண்மை....நம் தோத்திரம் கேட்க்கும் என்பதில் ஐயம் இல்லை....ஆனாஅல் அவர் கேட்க்கிறார் என நாம் உணர்தலே ஆரம்பம்....அந்த உணர்தல் நமக்கு வரவேண்டும்...அவர் பார்க்கிறார் என உணர வேண்டும்...அவர் கேட்க்கிறார் என உணர வேண்டும்.....இதனையே “வெளிச்சத்திற்க்கு வருதல்” எனபடுகிறது....ஏனையவை இருளில் செய்யபடுபவை





Hseija Ed Rian நாம் ஜெபிப்பதும் அவர் காண்கிறார் , அவர் கேட்க்கிரார் எனும் உனருதல் வரும் போது அது ஆன்ம உணர்தல