வள்ளலார்

 ஆனால் வள்ளலாரோ மீண்டும் சொல்லுவது என்னவென்றால்,” ஆன்மா தனித்திருக்கும் ஜீவன் மன முதலியு அந்தகரணங்களின் மத்தியில் இருக்கும்” என்பதல்லவா?..அப்போது தெரிவது என்னவென்றால் தனித்து இருக்கின்ற ஆன்மாவானது கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்து செயல்படும்போது அது ஜீவான்மா எனவும் , அதே போல அந்த ஆன்மாவானது புருவமத்தியில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்து இருக்கின்றபோது அது பரமான்மா எனவும் எனவும் கொள்லப்படுகிறது. அல்லவா?. ஆனால் நமக்கு ஆன்மாவானது கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு அல்லவா ஆன்மாவானது சேர்ந்து இருக்கிறது?...அல்லாது புருவமத்தியில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்து இருப்பதில்லையே?..அப்படித்தானே?..ஆகையினால் தானே கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்துிருக்கும் நாம் கண்ட ஜீவன் இறந்து போகும் போது இறந்து போகின்றோம்?..சரிதானே?.. நன்றி: ரியான் அய்யா Mathi ஆகையினால் கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவன் இறந்து போகாமல் இருப்பின் நாமும் இறந்து போகாமல் இருக்கலாமல்லவா?..அதற்க்கு நாம் செய்யவேண்டியது என்னவென்றால் கண்டத்து ஜீவனை புருவமத்தியில் இருக்கும் ஜீவனோடு சேர்ப்பது என்பதல்லவா?..சாகாதிருப்பது தானே சன்மார்க்கம்?..செத்துப்போவது சன்மார்க்கமாகாதே.....ஆகையினால் செத்துப்போகும் ஜீவனை செத்துப்போகாமல் செய்வது தானே சுத்த சன்மார்க்கம் ?...அதனால் கண்டத்து ஜீவனை புருவமத்திக்கு கொண்டு செல்வோம் தக்க ஆசான் துணையுடன். வாழ்க வள்ளலார் மலரடி. நன்றி: ரியான் அய்யா

பிறவி வரும் முன்னே

பிறவி வரும் முன்னே அறிவில்லாமல் இருந்தது..பிறவியினால் அறிவுக்கு ஆதாரமான தூலம் வந்தது..நன்மையை தீமையும் அறியபடுகின்றது...சொர்க்கமும் நரகமும் அறியபடுகின்றது..இருளும் வெளிச்சமும் அறியபடுகின்றது..ஆன்மவும் பிரபஞ்சமும் அறியபடுகின்றது. தூலமில்லையேல் அறிவு விளக்கத்துக்கு வராது.இந்த தூலம் கிடைக்க வேண்டும் எனும் எண்ணத்துடனே தான் மும்மூர்த்திகள் கூட கோடி காலம் தவம் கொண்டுள்ளனர் போலும் என சொல்வர்.முக்திக்கு ஆதாரம் தூலமே தான். எவ்வுலகத்து ஜீவர்களுக்கும் முக்தி அடைய தூலம் புகுந்தே ஆக வேண்டும்

நடுக்கண்

நடுக்கண் - 1 பிண்டத்திற்க்கு மத்தியாக உயிர்ப்பு எனும் ஜீவன் இருக்கிறது... அதுபோல அண்டத்திற்க்கு மத்தியாக அறிவு எனும் ஜீவன் இருக்கிறது... ஒன்று செத்து போகும் மற்ரையது சாகாது.... அப்படி அண்டத்திற்க்கு மத்தியாக....கண்ணாக இருப்பதே அறிவெனும் “திரு”...... அதுவே நடுக்கண்... அதுவே திருக்கோயில்...அதயே திறந்து கொள்ளவேண்டும்... அதற்க்கு தக்க ஆசாரியன் அருள் வேண்டும்...அல்லாது கண்ணை திரு திரு என முழித்துகொண்டு இருந்தால் திறக்காது.... அறிவை அடைந்தவர்கள் கருணை வேண்டும். “கண்ணை முழித்து கொண்டு உணர்வை வருவித்து கொண்டிருந்தால் கண்மணி மத்தியில் உணர்வு மட்டும் தான் இருக்கும்”...ஒளி இருக்காது... ஏனெனில் நீங்கள் “உணர்வை" மட்டும் தான் கவனித்து கொண்டிருக்கிறீர்கள்... ஒளியை அல்ல...அதை கவனிக்க உங்களுக்கு தெரியாது..... உணர்வு என்பது மனமும் பிராணனும் ஒரு இடத்தில் குவிவதால் ஏற்படும் உணர்வாகும். அது ஜீவ ஒளி அல்ல. அதற்க்கு உதாகரணம் என்பது நீங்கள் தூங்கி கொண்டிருக்கும் போது நீங்கள் கண்மணியில் உணர்வை அறிவதில்லை... ஏனெனில் மனம் இல்லாதிருப்பதனாலேயே. மனம் எங்கிருக்குமோ அங்கு பிராணன் இருக்கும்.உடம்பில் எந்த இடத்தில் மனதை ஒருமுக படுத்தினாலும் இந்த உணர்வு இருக்கும்.ஆனால் ஒளி என்பது விஷயம் வேறு...அது கண்டுகொண்டால் ஒழிய புரியாது Mathi குண்டலி என்பது ரெண்டு சக்திகள் சேர்ந்தது ,அகார சக்தியும் உகார சக்தியும். இப்படியான ரெண்டு சக்திகல் நேர் எதிரே எதிரே இயங்கும் இயற்கை உடையன. அதாவது ஒருசக்தியின் தலை மேல் நோக்கி பிரயானம் செய்ய,மற்றைய சக்தி நேர் எதிராக பிரயானம் செய்யும்.அதாவது ஒரு சக்தியின் தலையானது மற்றைய சக்தியின் வாலை கவ்வியபடி இருக்கும். இதை தான் குண்டலினி சக்தியாகிய பாம்பு உருவகம் தன்னுடைய தலையை தானே கவ்வி இருக்கும் என புனையப்பட்டுள்ளது.சக்தி தான் ரெண்டு எனிலும் அதற்க்கு உயிர் ஒன்றே, அதாவது, ரெண்டு சக்திகல் எதிர் எதிர் திசையில் இயங்கும் போது அச்சக்திகளின் மையம் ஒரு சுழலும் அமைப்பாக இருக்கும்.தையே சுழி எனும் உட்புகும் வாசல்.அச்சுழியின் மூலம் இச்சக்திகளின் இயக்கத்தை கட்டுப்படுத்தலாம். அகாரம் என்பது ஒரு உயிர் சக்தி, அதுபோல உகாரம் என்பதும் ஒரு உயிர் சக்தி.இப்படியான ரெண்டு உயிர்சக்திகல் ஒரு சுழியை மையமாக சுற்றுகின்றன.சீனாவின் லாவோட்சூ எனும் போகமுனிவரின் தாவோ மதத்தின் சின்னமானது இப்படி ரெண்டு சுழல் அமைப்புகள் எதிர் எதிர் திசையில் சுழலும் விதமாக சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும் என்பதை கவனிக்கவும் Mathi Navaneethakrishnan Kuppusamy குண்டலிவாசி அகாரமடி மிடர்கண்டமதில் உகாரமடி உண்டுசுழியில் மகாரம் வைத்தால் சிவ சிந்தையிதல்லவோ ஞானபெண்ணே என பாடுவார்கள் சித்தர் பெருமக்கள் Mathi ரெண்டு சக்திகள் என கொள்ளப்படும் பாம்பானது எதிர்திசையில் சலனத்தை உடையது என பார்த்தோம் அல்லவா...,அது ஒன்று போக்கு எனவும் ஒன்று வரத்து எனவும் உருவகம். அதாவது அமிர்தவும் விஷமும் எனலாம்.இதை சரத்துக்கு உவமானமாகவும் கூறுவர்,ஆனால் சரத்திற்க்கும் குண்டலினிக்கும் வித்தியாசம் உண்டு.சாதாரன கதியில் உட்புகும் வாசியானது விஷமாகவும் வெளிப்புகும் வாசியானது அமிர்தமாகவும் பிரயானம் செய்கிறது. அதனால் ஆயுள் நஷ்ட்டம் ஏற்பட்டு மரனம் உண்டாகிறது.அதை மாற்றும் திறன் குருபிரான் அருளால் உண்டாகிறது.அதையே “ மாற்றிப்பிடிக்கும் வகை அறிவார்க்கு கூற்றை உதைக்கும் குறிப்பதுவாமே “ என மூலர் கூறுவதின் பொருள் Mathi சொல்லப்படும் வாசியானது ஒவ்வொரு நா்ளைக்கும் மாறி மாறி இயங்கும் தன்மையில் இருக்கிறது.வளர்பிறை தேய்பிறை எனும் கணக்கில் மாறி இயங்கும்.ஒரு சுற்று என்பது ஒரு போக்கு= ஒரு வரத்து சேர்ந்தது.அப்படி ஏழு நாளைக்கு,வாரத்திற்க்கு மூன்றரை போக்கும் மூன்றரை வரத்தும் இருக்கும்.மூன்றரை போக்கும் மூன்றரை வரத்தும் சேர்ந்து மூன்றரை சுற்று குண்டலினீ அமைப்பு என உருவகம். இப்படியான குண்டலினியை மகாரம்மெனும் நடு மய்யத்தில் கட்டப்படும் போது அவை ஒரு நேர்கோட்டில் அமைகின்றன,அதையே சுழிமுனை நாடி என்பார்கள்.அந்த நாடியானது மூலம் முதல் உச்சிவரை ஊடுருவும் தன்மையில் இருக்கும்.சாதாரன முறையில் மூலாதாரம் என்று மலத்துவாரத்தின் மையத்தை கூறுவார்கள்,ஆனால் அப்படி அல்ல. மூலாதாரம் என்பது இப்போது கானப்படும் தூல ஆதாரமான உடம்பு. அனைத்திற்க்கு மூல ஆதாரமாகி இருப்பது இந்த தூல உடம்பே. அனுபவமானது இந்த தூல உடம்பில் இருந்து தொடங்குகிறது. இந்த உடம்பின் அ்கமையத்தையே மூல விந்து என கொள்லவேண்டும்.அந்த மூல விந்துவே மகாரம் எனும் புள்ளி.,சுழியின் நடுக்கண்ணே புள்ளியன ஒளி மையம் Mathi ஒளிமையமான மகார புள்ளியில் இருந்தே அகார உகார சக்திகள் இயங்குகின்றன.அதனாலேயே மகாரத்தை மெய் என்கின்றனர், புள்ளி வருவது மெய் எனும் ஆதாரம்.ஏனைய பனிரெண்டும் உயிர் இயக்கங்கள்.அப்படி உயிரும் மெய்யுமானது மகாரம்.மெய்யிடம் விலங்குவது விந்து எனும் புள்ளி. அப்புள்ளியானது உயிரேற்றம் பெறும் போது மறைந்து அருவமாக நிற்க்கும். எப்படியெனில் ம்+அ=ம, ‘ம்’ எனும் போது புள்ளி இருக்கும்,ஆனால் உயிரேற்றம் பெற்று விடும்போது ‘ம’ என புள்ளி இல்லாது விளங்கும்.இப்போது ‘ம’ என்பது நாதம் எனப்படுகிறது.அதாவது புள்ளி இருக்கும் போது விந்து எனவும் உயிரேற்ரம் ஆகும் போது நாதமாகவும் திகழும் Mathi இப்படி முதல் ஆதாரமான தூலத்தை விட்டு உள்முகமாக’ ம்’ எனு ஒளி நிலை பிரயானம் ஆவதையே குண்டலினி ஏறுவது என்பார்கள்.மின்சார ரெயிலில் பயணம் செய்யும் போது வேகம் அதிகமாக அதிகமாக உடலில் ஒருவித உந்து இயக்கம் அதிகரிப்பதை போல, தூல உணர்ச்சியானது சடாரென சுருங்கும். ஆனால் நாம் உனர்வோடுதான் இருப்போம். மனமானது உள்முகமாக ஆமைக்கு உள்வலிவதை போன்று உட்புகும்.இப்படியான இயக்கம் மேலும் மேலும் உள்முகமாக திரும்புவது அனுபவிகள் உணர்வார்கள்.அப்படி சாதனை செய்வதினால் மனம் உள்வயப்பட்டு ஒன்றி நிற்பதையே யோகம் என்பர்.இதுவே குண்டலினீ ரகசியம் Mathi Salai Jayaraman ஆதியில் வார்த்தை இருந்தது, அந்த வார்த்தை தேவனோடு இருந்தது, அந்த வார்த்தை ஒரு தேவனாய் இருந்தது, அவர் ஆதியில் தேவனோடிருந்தார், சகலமும் அவர் மூலமாய் உண்டாயிற்று, உண்டானதொன்றும் அவராலேயன்றி உண்டாகவில்லை, அவருக்குள் ஜீவன் இருந்தது, அந்த ஜீவன் மனிதருக்கு ஒளியாய் இருந்தது, அந்த ஒளி இருளிலே பிரகாசிக்கின்றது, இருளானது அதை பற்றிக்கொள்ளவில்லை, ஆதிமுதல் இருந்ததும்,நாங்கள் கேட்டதும் எங்கள் கண்களினால் கண்டதும்,நாங்கள் நோக்கி பார்த்ததும், எங்கள் கைகளினால் தொட்டதுமாயிருக்கிற ஜீவ வார்த்தையை குறித்து அறிவிக்கின்றோம், அந்த ஜீவன் வெளிப்பட்டது, பிதாவினிடத்தில் இருந்ததும்,எங்களுக்கு வெளிப்பட்டதுமான நித்தியமான அந்த ஜீவனை நாங்கள் கண்டு,அதை குறித்து அறிவிக்கின்றோம். உலகத்திலே வந்த எந்த மனுஷனேயும் பிரகாசிப்பிக்கிற ஒளியே அந்த மெய்யான ஒளி. அவர் உலகத்தில் இருந்தார்,உலகமோ அவர் மூலமாய் உண்டாயிற்று,ஆனால் உலகமோ அவரை அறியவில்லை.எத்தனை பேர்கள் அந்த வார்த்தையை பெற்றுக்கொண்டார்களோ அத்தனை பேரும் தேவனுடைய பிள்ளைகள் ஆவார்கள்.-(பைபிள்

புத்தகம் மத்தகம்

புத்தகம் மத்தகம் புத்தகம் தினம் தினம் தான் தின்பதாலே மத்தகம் தான் திறந்து கொள்ளலாமோ சித்தம் தனையுருக்கி சிவபதந்தான் சேர நித்தம் நினையென்றேன் நிர்மலனாம் குருவை. =ரியான் அகமுறுவல் Hseija Ed Rian நித்தம் பல சுற்றித்திரிவதால் -பித்தம் பல முட்டிதிரிகிடும்-இத்தம் அறி பல சிலகால் -வித்தை வரும் பல அவனருளாலே

ஆன்மாக்களே நம்மை சுற்றி மாயை இருக்கிறது

ஆன்மாக்களே நம்மை சுற்றி மாயை இருக்கிறது அன்பு ஆன்மாக்களே, நம்மை சுற்றி மாயை இருக்கிறது , நாம் மாயையில் சுற்றி உழன்று கொண்டிருக்கிறோம்... ஆனால் எல்லோரும் ஏதாவது சாதனைகள் சொல்லகேட்டு செய்துகொண்டிருக்கிறோம்.... நம்முடைய நம்பிக்கை என்பது அந்த சாதனையினிலே குடி கொண்டிருக்கிறது... அந்த சாதனையானது ஏதோ ஒரு குருவினிடத்தில் நாம் கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கையினால் கட்டப்பட்டுள்ளது. குருவை நம்பும் வரை சாதனை இருக்கும்... இல்லாவிட்டால் சாதனை இருக்காது.... இதுவெல்லாம் மாயாஜாலமே... சாதனை என்பது மாயாஜாலமே... சாதனையே உண்மை என நாம் மாயாஜாலமாக நம்பிகொண்டிருக்கிறோம்... அதனால் நிகழ்வது மாபெரும் விபத்து என்பதை கவனிக்க தவறி விடுகிறோம். அது என்னவென்றால், எந்த ஒரு சாதனையும் அந்த சாதனை செய்பவரை வளர்த்து கொண்டிருக்கும், பல அனுபவங்களை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல சித்திகளை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல அற்புத செயல்களை வழங்கி கொண்டிருக்கும்... சாதகன் இதில் கட்டுண்டு மேலும் மேலும் சாதனைகளின் தீவிரத்தை கூட்டி கொண்டிருப்பான்.. அதுவே அவனுடைய லட்சியமாக இரவும் பகலுமாக பரிணமிக்கும்.... ஆனால் அவன் கவனிக்க தவறும் ஒரு விஷயம் என்பது அவன் செய்து கொண்டிருப்பது எல்லாம் மாயையின் கட்டுகளுக்குள்ளாகவே... அவன் தன்னை பிறரை விட நன்றாக சாதனை செய்பவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட அதிக சித்திகள் உடையவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட ஆற்றல் மிகுந்தவனாக மாறி இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ளுவான்,.. ஆனால் அவன் உணர்ந்து கொள்ளாத ஒன்று அவனிடம் மேருமலை விட அதிக உயரத்திலும், யானையை விட பெரிய பலத்திலும், சிங்கத்தை விட பெரிய ஆற்றலிலும் அவனிடம் வளர்ந்து அழிக்கமுடியாத அசுர பலத்துடன் கோட்டை கட்டி தகர்க்க முடியாதபடி உருக்கொண்டுவிட்ட “அவன்” அப்போது இருப்பான்..... மாயாஜால உலகினில் தான் மருந்தும் இருக்கிறது , மறைந்து, அதை அறிந்து உணர்ந்து கொள்ளுபவன் அதன் மகத்துவத்தை அறிந்து உலகத்தை பார்ப்பான்.... உலகத்தில் வேரறுத்து விட்டு எங்கும் ஓடி போகமாட்டான். .உலகம் அவனுக்காக, அவனை பக்குவபடுத்தி கொள்ள வழங்கபட்ட மாமருந்து என அறிவான்... அவனில் குடியிருக்கும் "அவனை" தகர்த்து விடக்கூடிய மகா சஞ்சீவினி என்பதை கண்டு கொள்வான். அப்படிப்பட்டவன் உலகத்தின் மாயாஜால வித்தையின்ல் சிக்கி கொள்ளாமல் தனித்து இருப்பான் உலகத்தினுள்ளே... அவனுடைய இருப்பு என்பத அலாதியானதாக இருக்கும்... ஏனையவர்கள் சுழன்று கொண்டிருக்கும் போது ,அவன் அறிந்து கொண்டே சுழன்று கொண்டிருப்பான்.... எப்போதும் “தன்” என்பதை உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்.... அவனிடம் இருக்கும் இருள் அது மட்டுமெ... அதை இந்த உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்...அவன் எப்போதும் தன்னை இழந்து கொண்டிருப்பான்... அவனுக்கு அதுவே சாதனை.... கடைசியில் தன்னையே அறியாது போகும் அவத்தைக்கு போவான்.... தான் என்பது இறந்துபோகும். வேற்றுமை உணர்வே “நான்” என்பது... வேற்றுமை அற்று போனால் “நான்”..."நீ” என்பது அற்று போகும்... .அப்படி அந்த வேற்றுமையை அறுத்துவிடுவதே சாதனையின் முதல் படி.... அதனையே வள்ளலார் “ஒருமை” என கூறுவார்.... தயவு வருவதற்க்கு அந்த ஒருமை வர வேண்டும் என்பார்.....”ஒருமை” என்பது இருமையின் மரணமே ஆகும். தயவு என்பதே அந்த இருமையை வேரறுக்கும் கோடாயுதம், எப்படியெனில் இதையே வள்ளலார் யோகம் என்றும் ஞானம் என்றும் கூறுவார். பசித்த வேறொருவருக்கு பசித்த போது “தனக்கு” பசித்தது போல உணர்வதே யோகம்.. .அப்படி “அந்த பசித்தவர்” பசியாறி திருப்தியின்பத்தை அனுபவிப்பதை காணும் போது தான் அந்த இன்பத்தை அனுபவிப்பதே ஞானம்.... இப்படி "தானும் அவரும்" ஒருமை அடைகின்றனர்.... இப்படியான யோக,, ஞான சாதனையே வள்ளலார் விட்டு சென்ற சாதனை... அப்படி "தான்" என்பதும் "தனக்கு" என்பதும் அற்று "ஒருமை வளரும்".. .ஒருமை வளர வளர இருமை அகலும்... தயவு வர்த்திக்கும்... இதுவே மாமருந்தாக இருக்கும் மாணிக்கமணி. தயவு வர்த்திக்க அருள் உண்டாகும் Mathi பகவத் கீதையில் முதல் தொடக்கம் அர்ஜுனனைக் குழப்புகிற விசாதயோகம். அர்ஜுனன் மாபெரும் குழப்பதிற்குள் பயணிக்கிறான். பிறகு ஞானம் வந்தது. தேர்ந்த ஞானிகளின் தத்துவம் ஒரு மனிதனின் மனதைக் குழப்பி விட்டுவிட்டு ஒதுங்க வேண்டும். அதற்கு விடை எந்த மகானிடம் போனாலும் கிடைக்க வாய்ப்பு இல்லை. தனக்குள்ளே உதயமாவது மட்டுமே அதற்கு விடையாகும். ஒரு மனிதன் மாபெரும் குழப்பத்திற்குப் போகாதவரை, அவனால் ஞானியாக முடியாது. அந்த மனிதனின் குழப்பம் எல்லை மீறிப்போகும் போது, அதற்காக விடை எங்குமே கிடைக்காதபோது, அந்த வேதனையின் உச்சத்தில் ஆறுதலைத் தேடி தமக்குள்ளே மனம் ஆன்மாவைத் தேடும்போது ஆன்மா உரைக்கும் பதிலே ஆன்மிகம் ஆகும். மனிதன் எதற்காகவோ பயப்படுகிறான். குழப்பம் இல்லாத வாழ்வை விரும்புகிறான். இதனால் சிந்திக்கவே விரும்புவது இல்லை. அதனால் வாழ்க்கைப் பயணத்தில் ஏதோ ஒரு கருத்து உள்ளே நுழைகிறது. நுழைந்தவற்றை அப்படியே பாதுகாத்து கிளிப்பிள்ளை பாடம் போல ஒப்பித்துச் சாவதுவரை பதிவேட்டில் உள்ளதை அழியாமல் பாதுகாக்கும் வேலையைச் செய்துவிட்டுச் சாகிறான். ஒரு மனிதனை மாபெரும் குழப்பத்தில் ஆழ்த்துவது மகத்தான சாதனை. இதைக் கடவுள் செய்ய முடியும்.. அல்லது கடவுள் தரிசனம் பெற்ற மகான்கள் செய்ய முடியும். மற்றவர் செய்ய முடியாது. செய்யத் துணியவும் மாட்டார்கள். காரணம், தன்னிடம் வந்தவர்கள், தன்னைவிட்டு பிரிந்து போய்விடக் கூடாது. தனக்கு இணையான தகுதி பெறக் கூடாது என்பதிலேயே கவனமாக வாழ்வார்கள் Mathi ஒரு மனிதனைக் குழம்ப வைப்பது என்பது மிகப் பெரிய காரியம். உதாரணமாக "அர்ஜுனன் தர்ம நீதிப்படி விட்டுக்கொடுப்பவன் கெட்டு போவதில்லை" என முடிவு செய்து போர் புரிவதில்லை என்ற முடிவுக்கு வருகிறான். ஆனால், கண்ணன் விடவில்லை. இந்தப் போரை நீ செய்யாவிட்டால் மாபெரும் பாவத்திற்கு ஆளாவாய் உன்னை உலகமே தூற்றும் என குழப்பி விட்டார். இந்தச் சூழ்நிலையில் அர்ஜுனன் கற்ற கல்வி, பெற்ற அனுபாவம் அனைத்துமே பயன்படவில்லை. மாபெரும் குழப்பத்திற்கு செல்கிறான். கடவுள் அந்த குழப்பத்திற்கு தீர்வு சொன்ன பிறகே அர்ஜுனன் யோகியாக மாறினான். ஒருவரை தான் பிடித்திருக்கிற கொள்கையிலிருந்து சற்று விலக்கி வைப்பது சாமன்ய காரியமே இல்லை. எளிதில் விலக மாட்டார்கள் வீம்பு கொண்டு மோத வருவார்களே தவிர தனது நோயின் தீவிரத்தன்மையை உணர மாட்டார்கள். இதுவரை எத்தனையோ கோடி ஞானிகள் இந்த மண்ணில் பிறந்திருக்கிறார்கள் ஆனால், யாருடைய கருத்தும் இந்த மண்ணில் வாழும் காட்டு மிராண்டிகளைத் தடுத்து நிறுத்த முடியவில்லை. அதே போல யாருடைய தத்துவத்திற்கும் உள்ளும் நமது வாழ்வை நிலை நிறுத்தவும் முடியவில்லை. பிறப்பால் ஒரு நல்லவர் தமது நல்ல குணத்திற்கு சான்றாக ஒரு திருக்குறளை காரணம் காட்டலாமே தவிர, திருக்குறளை ஒரு மூளையில் திணித்து அவரை திருக்குறளார் ஆக்கா முடியாது.. திருக்குறள் படியே வாழ்வைத் தொடர நமது மனம் சட்டம் இயற்றும். ஆனால், அமுல்படுத்தாது. ஆனால், அந்தத் திருக்குறள் நமக்குள் மாபெரும் குழப்பத்தை உண்டாக்கிவிட்டால் அதற்குத் தீர்வு இறைவனால் போதிக்கப்படும். அதன் பிறகு திருக்குறளின் நெறியோடு நமது வாழ்வியலை ஒத்துப் பார்க்கிற ஒத்துரிமை உண்டாகும் Mathi குழப்பத்தை எப்படியும் உருவாக்கலாம் "தர்மப்படி வாழ்வேன்" என்ற அர்ஜுனனுக்கு சூழ்ச்சியாகப் போரிட்டு வெல்ல வேண்டும் என்ற குழப்பத்தை கிருஷ்ணன் உண்டாக்கினார். தகாத வாழ்வு வாழ்ந்த அருணகிரியாருக்கு அந்தற்கு மாறாக வாழக் குழப்பம் செய்தார் முருகப்பெருமான். ஒவ்வொரு மனிதனுகுகும் திருப்புமுனை உண்டாக்க ஒரு குழப்பம் தேவை. திருப்பு முனை இல்லாத சிறப்பான வாழ்வும் செதுக்கி வைத்த சிற்பம் போல அடுத்தவருக்கு அழகாகத் தெரியுமே தவிர தனக்கு எந்தப் பயனும் தராது. எமது கருத்தும் உமக்குள் செரிமானம் ஆகாவிட்டால் பரவாயில்லை குழிதோண்டி புதைத்துவிடவும். இது நோய்க்கு மருந்தே தவிர, இந்த மருந்தைச் சாப்பிட்டு யாரும் நோயாளியாக கூடாது. நன்றி: தவயோகி ஞானதேவபாரதி சுவாமிகள்.

அருள்-இருள்-மருள்

===அருள்-இருள்-மருள்===== னாம் என்ன சொன்னாலும் உங்கள் மனதிலே ஒரு அழுத்தமான இருட்டு இருக்கிறதே-அது உங்களை விட்டு விலகமாட்டேன் என்று கெட்டியாக அழுத்தி பிடித்து கொண்டிருக்கிறதே-அந்த இருட்டானது என்னவென்றால்-செத்த பிறகு ஒன்றுமில்லை என்று நீங்கள் நினைப்பது தான்,உலகத்தில் உள்ள எல்லோரும் அப்படியே தான் நினைத்து கொண்ட்டிருக்கின்றனர், மனிதன் நித்தியத்திற்க்காகவே படைக்கபெற்றவன், இவன் எக்கோடிகாலத்துக்கும் சாக போகிறதே இல்லை என்று தெரியாது.-இப்போதிருக்கிற இந்த அனித்திய தேகத்தில் கஷ்ட்டம் ஏறினால் உயிர் வேறு உடல் வேறாக பிரிந்து கொள்ளும். அதற்க்குப்பின் நித்திய உடல் ஒன்று இவனுக்கு தரபடப்போகிறதே அந்த அடுத்த உடல் எக்கோடி காலத்திற்க்கும் எந்த அவஸ்த்தைக்கும் அழிகிறதே இல்லை. (னரகதேகம்-சுவர்க்கதேகம்).....அந்த நரகதேகம் எந்த அவஸ்த்தைக்கும் எந்த அடிஉதைக்கும் எப்படிப்பட்ட இம்சைக்கும் அழியவே அழியாது. சுவர்க்க தேகமோ எப்பொழுதும் 18 அல்லது 20 வயதளவில் நின்று மாறாத தங்கதிருமேனியாக விளங்கும். இப்படியாக சுவர்க்கதேகமும் அழியாது-னரக தேகமும் அழியாது..மனிதனை இவ்வாறு நித்தியத்திற்காகவே இறைவன் படைத்தான். இவன் எப்போது்ம் அழிகிறதே இல்லை-இவன் இருந்தால் ஒன்ரு சுவர்க்கத்தில் இருக்கணும்-இல்லாவிட்டால் நரகத்தில் இருக்கவேண்டும்.இந்த இரண்டில் ஒன்று இவன் அடைந்தே தீரணும்-ஆகவே மனிதன் எக்கோடி காலத்திற்க்கும் அழிகிறதே இல்லை-அழியவே முடியாது. இது திட்டமான வார்த்தை. =சாலை ஆண்குரு Hseija Ed Rian எனில் ஞானம் என்பது வாழ்வின் லட்சியமா அல்லது சாகாநிலை லட்சியமா என கேட்க்கதூண்டும் Hseija Ed Rian சாகாதிருப்பவனே சன்மார்க்கி என வள்ளல்பிரான் சொல்லுவதை காணும் போது ,ஞானம் என்பது எதற்க்கு வைக்கப்பட்டது என ஆராய தூண்டும் அல்லவா? Hseija Ed Rian எனில் ஞானம் முடிவா அல்லது சாகாநிலை முடிவா? Hseija Ed Rian ஞானம் என்பதற்க்கு விளக்கமாக ஏராளமான பொருள்கள் சொல்லபட்டுள்ளன.தன்னை அறிதல் ஞானம் , இறைவனை அறிதல் ஞானம், சித்தி கிடைத்தல் ஞானம், பிறவி அறுதல் ஞானம், சாகாதிருத்தல் ஞானம், காயசித்தி ஞானம்,அறிவை அறிதல் ஞானம் Hseija Ed Rian கிழக்கின் மதங்கள் எல்லாம் கர்மம்-மறுபிறப்பு எனவும், மேற்க்கின் மதங்கள் எல்லாம் ஒரு பிறவி-நியாயதீர்ப்பு எனவும் முரண்பட்டு நிற்கின்றன.அதில் சாலை ரகம் இரண்ட்டும் கெட்டு இருப்பது போல தோன்றுகிறது Hseija Ed Rian நாம் இதற்க்கு பின் மனிதனாக பிறப்பது இல்லை,இதற்க்கு முன்னும் மனிதனாக பிறந்தது இல்லை என சாலை மக்கள் நம்புகின்றனர். ஆனால் கர்மா கோட்பாடோ பலபல கர்ம தொகுதிகளின் பலாபலன்களின் விரிவு சுழற்சி மறுதோற்றம் என அனைத்து விதமாகவும் பிறவிகள் அமையும் என வகுத்து சொல்கிறது. இதில் எதை கொள்ள? எதை தள்ள

னித்தியம் -அனித்தியம் அறிவோம்==

===னித்தியம் -அனித்தியம் அறிவோம்===== அறிவானது அறிவற்ற தன்மையில் இருந்து மீண்டு அனேக கோடி கால கர்ம மல பரிபாக நிமித்தம் அனேக கோடி கால அனேக கோடி யோனி பேதங்களாக பிறந்து பிறந்து பரிபாகமுற்று ஒருபோது பரிபாகம் மீண்டும் அற்று கீழ்நிலை மேனிலை என சுழன்று உழன்று முடிவில் மனித உருவறிவு பூண்டு வந்து பிறந்திட்டோம் எனில் இதுவும் அனித்தியமே. முடிவாக தான் மனித தூலம் தரப்பெற்றது எனில் இதன் மாமகத்துவம் சற்று புரியவும்.இப்பிறப்பு நழுவி விடில் அடுத்து மீண்டும் ஒரு மனித தூலம் அமைந்திடும் என இறமாந்திருத்தல் அனியாயம்.ஏனெனில் இனி நீ பிறக்கபோவதில்லை எவ்வுயிராகவும் இவ்வுலகில். நீ பிறவிகளின் பரிணாமத்தில் முற்றுப்பெற்று விட்டாய்.உனக்கு அனேக கோடி தவப்பலனாய் மனிததூலம் வழங்கப்பட்டுவிட்டது. இவ்வுலகம் போராட்டக்களம்,பரிசும் உன்னிடமே இருக்கிறது,அதை உனக்கு வழங்குபவனும் நீயே தான்.அப்படியான ஜீவபரிசை வாழ்நாள் முழுதும் கொண்டு திரிந்தும் அதன் பலனை அறிவு இழந்து நழுவவிட்டு விட்டால் மீண்டும் ஒரு முறை கூட வாய்ப்பு உண்டு,அப்படி பலகோடி மனிததூலம் கொண்டு பரிசினை வெல்லலாம் என கூமுட்டைகளாக இருந்துவிட்டு போக கிடைப்பதே நித்தியம்.பரிசினை வென்று பிறவியின் பயனை நுகர்ந்து பரிபூரணமுற்று போக கிடைப்பதுவும் நித்தியமே தான். அனித்தியம் எனும் பிறவி தோன்றி மறைந்து கொண்டே பல பல யோனி பேதங்களாக சதா நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும். நினித்தியம் எனும் வாழ்க்கையோ முடிவற்றதுவாய் சர்வ காலத்துக்கும் தொடர்ந்து கொண்டிருப்பதுவாம். நன்மை புரிந்தவன் நித்தியமான சொர்க்க பலனையும், தீமை புரிந்தவன் நித்தியமான நரக பலனையும் அடைவான்,அவனே தேடி கொண்ட பரிசு அது. சொர்க்கமும் நரகமும் ஒரு போதும் ஒருவனும் அவன் கடந்து வந்த எந்த கோடிகால பிறப்புகளிலும் அனுபவித்தது இல்லை.மண்ணாக மரமாக புல்லாக புழுவாக பிறந்திளைத்த எந்த பிறவிக்கும் சொர்க்கம் நரகம் என கிடையாது. சொர்க்கமும் நரகமும் மனிதனாக பிறந்தவர்களுக்கு மட்டும் நித்தியமாக வகுக்கப்பட்டுள்ளது.அனித்தியத்தில் இருந்து நித்தியத்துக்கு புகப்பெறுபவன் மனிதன் மட்டுமே. ஏனைய யோனிபேத பிறப்புகளுக்கு இல்லை. நித்தியத்தில் எத்தகைய நித்தியம் வேண்டும் என்பதை போராடி பெறுவாய்....னித்தியமான சொர்க்கமோ...அல்லது நித்தியமான நரகமோ. Hseija Ed Rian தூங்குறோம்..அப்போது உலகத்தை அறியவில்லை...ஆனால் உலகம் இருந்தது தான்..... விழிக்கிறோம்..அறிவு வருகிறது...அப்படி உலகமும் வருகிறது.அறிவானது எங்கும் போய்விடவில்லை,ஆனால் அது அறிவற்ற தன்மையில் இருந்ததனால் உலகத்தை அறியவில்லை,பிறவிகளை அறியவில்லை.அவ்வண்ணம் அறிவின் மலர்ந்த சொரூபம் மனிததூலம்

சாவு பொய்யாச்சே என்பது மெய்

==சாவு பொய்யாச்சே என்பது மெய்==== மனுஷன் நரனாக பிறந்து அறிவு மாணிக்கத்தை பெற்று தேவராகணும் எங்கிற யோசனை அருமை தான் ஐய்யனே, ஆயினும் சற்று சந்தேக நிவர்த்தி வேணுங்கிறேன், தெளிவுக்குத்தான்... சாதி மனுக்குலம் எல்லாம் ஜீவன் என்னவென கண்டறிந்து, அந்த அறிவின் தெளிவினால் ஜென்ம சாபல்ய பலன் அடையட்டும் என்பதும் அருமை தானுங்கோ... ஆனால் அழியகூடிய தூலத்தை விடுத்து அழியா சுவர்ண தேகம் பெற்று எக்காலத்துக்கும் மரணமில்லா பெருவாழ்வு வாழ எத்தனிப்பதும் அருமை தானுங்கோ... தன்னில் தனியனாகிய வஜ்ஜிர மாணிக்கத்தை கைபோட்டு அதில் சென்று உட்புகுந்து, அந்த ஜீவமாளிகையில் பரகாய பிரவேசம் பண்ணுவதும் அருமை தானுங்கோ... ஆனால் நிச்சயமாக அறியவேண்டிய மற்றொரு கேள்விக்கு பதில் கூட தெரியவேணுமுங்கோ... ”உன் ஜீவனை நீ உன் வாழ்நாளில் ஒருமுறையேனும் திரும்பி பாராவிட்டால், அது உன்னை தூக்கி போட்டு விட்டு அலகை எனும் பிசாசிடம் உன்னை ஒப்படைத்து விடும் என்கின்றார்களே அது எப்படி?.. உன்னுடைய ஜீவனை அலகை பிடித்து கொண்டு எக்கோடி காலத்துக்கும் நரக வாதனைக்கே ஆளாக்குவான் என்கிறார்களே, அது எப்படி?.. உண்மையில் உன் ஜீவனை அலகை பிடித்துகொள்ளுவான் என்பது நிச்சயமான உண்மை தானா என சற்று சிந்தித்து பதில் சொல் செல்வமே!!. ....”நீ” உன் ஜீவனை பாராமல் அசட்டை செய்தால் உன் ஜீவனை அலகை கொண்டு போய்விடுவான் என்கிறார்களே, அப்போது அதே ஜீவனில் ”நீ” போய் குடியிருந்தால் மட்டும் அலகை உன் ஜீவனை கொண்டு போகாமல் உன்னை நித்திய ஜீவமாளிகையில் வைத்திருப்பான் என்கிறது என்ன அறிவு? ”நீ” ஜீவனோடு ஐக்கியமானால் உன்னை அலகை விட்டு விலகிவிடுவானாம், ஆனால் ஜீவனோடு ”நீ” சேராவிட்டால் ஜீவனை அலகை கொண்டு சென்றுவிடுவானாம், அது எப்படி? ஜீவனை விட ‘நீ’ பெரியவனோ?..உண்மையில் அலகை கொண்டு போவது யாரை-உன்னையா அல்லது உன் ஜீவனையா Hseija Ed Rian சொப்பனத்தில் வந்த குரு சொன்ன உபதேசம் சேவலில்லா பெட்டை முட்டையிட்டதொக்கும்(பீரப்பா

குருவின் வேலை

குருவின் வேலை ஒரு சீடனை பரமபதத்திற்கு ஏற்றும் வரை உள்ளது.இக்கடத்தை நீக்கி அக்கடத்துள் ஆக்கும் செயல் அவர்களுடைய கையில்தான் உள்ளது.அவர்களே வழியும் அவர்களே சத்தியமும் அவர்களே நம்முள் ஜீவனுமாக உள்ளார்கள்.அவரே பரமாத்மா நாம் அனைவரும் ஜீவாத்மா குருவே கண் கண்ட தெய்வம் ஈசனோ அரூபத்தில் உள்ளதால் இந்த ஊனக் கண்கள் கொண்டு காண இயலாது.அந்த ஈசனே ரூபம் தங்கி மானிட பிறப்பெய்து வரும் பொழுது அவரை சற்குரு என்றழைப்பதுண்டு.அவர் லோகத்திற்கு ஒருவர்தான் என்பதனால் லோக குரு என்றும் சொல்வதுண்டு

மனிதன் பிறந்தது சாகிறதற்கே அல்ல

மனிதன் பிறந்தது சாகிறதற்கே அல்ல நிச்சயமாக அறிவிக்க வந்தவர்கள் அனைவரும் இதனை அறிவித்தே சென்றிருக்கின்றனர். உன் மூடபுத்தி, மழுங்கி இருக்கின்றபடியினால் உன் அறிவு இதனை பற்றிகொள்ளவில்லையென செத்து சாவோடு ஐக்கியமாகின்றாய். அவ்வண்ணம் சாகாமல் ஞானபிழம்பினராய் கொலுவீற்றிருக்கும் நந்திமகன்றனை புந்தியில் வைத்து சாகா கலை அடியினை பற்றிடுவோம்