ஜீவனும் ஆன்மாவும் இரண்டா ஒன்றா

ஜீவனும் ஆன்மாவும் இரண்டா ஒன்றா?? – ரியான் அய்யா வள்ளலார் இதற்க்கு விளக்கமாக சொல்லுவது என்ன என பார்க்கலாமா?... இந்தத் தேகத்தில் ஜீவன் இருக்கின்ற ஸ்தானம் 5. அதில் முக்கிய ஸ்தானம் 2. அவை யாவை? 1) கண்டம், 2) சிரம் சிரத்திலுள்ளது பரமாத்மா என்னும் சாமானிய ஜீவன்; இது இறக்காது. கண்டத்திலுள்ளது ஜீவாத்மா என்னும் விசேஷ ஜீவன்; இது இறந்துவிடும். மேற்படி தேகத்தில் பிரமபேதம் கீழும் மேலு மிருப்பதால், நாமடைய வேண்டிய பதஸ்தானங்கள் எவை என்றால்; அவை கண்டமுதல் உச்சி வரையில் அடங்கியிருக்கின்றன. மேற்படி பதங்களாவன சொர்க்க பூர்வமாக சதாசிவபத மீறாக வுள்ளன. இதற்கு மேல் நாதாதி சுத்த மீறாக உள்ளன. கைலாசாதி பதங்கள் உந்திக்கு மேல் கண்ட மீறாக வுள்ளன; இது சாதாரணபாகம். நரக இடமாவன உந்தி முதல் குதபரியந்தம். கர்ம ஸ்தானம் குத முதல் பாத மீறாக வுள்ளது. இவைகளில் பிரமாதிப் பிரகாச முள்ளது. அனுபவிப்பது கண்டத்தில். இந்தத் தேகத்தில் எமனிருக்குமிடம் குதமாகிய நரகஸ்தானத்துக்கு இடது பாகம். மேற்படி தேகத்தில் ஆன்மா தனித்திருக்கும்; ஜீவன் மனமுதலிய அந்தக்கரணக் கூட்டத்தின் மத்தியிலிருக்கும். அப்படியெனில் ஜீவன் என்பது முக்கியமாக இரண்டு வகைகளும், ஆன்மா என்பது முக்கியமாக ஒன்றுமாகும் என காணலாம் அல்லவா?. இனி ஏன் ஜீவன் இரண்டாக இருக்கிறது என அறியவேண்டாமா? அல்லாது ஏனையா மூன்று ஜீவன்களும் எவை எவை எனவும் அறிய வேண்டாமா?. ஆன்மாவானது தனித்து இருக்கிறது என கூறும் வள்ளலார் ஜீவன்களில் முதலானது புருவமத்தியிலும், இரண்டாவது ஜீவன் கண்டத்திலும் இருக்கிறதாக சொல்லுகிறார் அல்லவா?. முதலாவது சொன்னது சாமானிய ஜீவனும் இரண்டாவது சொன்னது விசேஷ ஜீவனும் ஆக சொல்லுகிறார். ஆனால் இவை இரண்டையும் பரமாத்மா எனவும் ஜீவாத்மா எனவும் பெயரிட்டு அழைக்கவும் செய்கிறார், அப்படித்தானே?. .அப்படியெனில் இவை ஜீவனா அல்லது ஆத்மாவா என கேட்க்க தோன்றுகிறதல்லவா?.சரிதானே?? ஆனால் வள்ளலாரோ மீண்டும் சொல்லுவது என்னவென்றால்,” ஆன்மா தனித்திருக்கும் ஜீவன் மன முதலியு அந்தகரணங்களின் மத்தியில் இருக்கும்” என்பதல்லவா?. .அப்போது தெரிவது என்னவென்றால் தனித்து இருக்கின்ற ஆன்மாவானது கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்து செயல்படும்போது அது ஜீவான்மா எனவும், அதே போல அந்த ஆன்மாவானது புருவமத்தியில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்து இருக்கின்றபோது அது பரமான்மா எனவும் எனவும் கொள்லப்படுகிறது. அல்லவா?. ஆனால் நமக்கு ஆன்மாவானது கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு அல்லவா ஆன்மாவானது சேர்ந்து இருக்கிறது?... அல்லாது புருவமத்தியில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்து இருப்பதில்லையே?.. அப்படித்தானே?.. ஆகையினால் தானே கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவனோடு சேர்ந்திருக்கும் நாம் கண்ட ஜீவன் இறந்து போகும் போது இறந்து போகின்றோம்?. .சரிதானே?.. ஆகையினால் கண்டத்தில் இருக்கின்ற ஜீவன் இறந்து போகாமல் இருப்பின் நாமும் இறந்து போகாமல் இருக்கலாமல்லவா?.. அதற்க்கு நாம் செய்யவேண்டியது என்னவென்றால் கண்டத்து ஜீவனை புருவமத்தியில் இருக்கும் ஜீவனோடு சேர்ப்பது என்பதல்லவா?. .சாகாதிருப்பது தானே சன்மார்க்கம்?.. செத்துப்போவது சன்மார்க்கமாகாதே..... ஆகையினால் செத்துப்போகும் ஜீவனை செத்துப்போகாமல் செய்வது தானே சுத்த சன்மார்க்கம் ?... அதனால் கண்டத்து ஜீவனை புருவமத்திக்கு கொண்டு செல்வோம் தக்க ஆசான் துணையுடன். வாழ்க வள்ளலார் மலரடி. -- நன்றி ரியான் அய்யா அவர்கள் 🙏

பிறந்த குழந்தை

“பிறந்த குழந்தைக்கு மூச்சி ஓடாது மனம் வேலை செய்யும் போது குழந்தை பால் அழும் போதே மூச்சி மூக்கின் வழி நடக்கும்”. இது உங்கள் கமெண்ட். இதன் தாத்பர்யம் என்னவாம்? இங்கு எதை சொல்ல வருகிறீர்கள் என்பதை விளக்க வேண்டும். பிறந்த குழந்தைக்கு மனம் வேலை செய்யும் போது தான் குழந்தை பால் அழும் போதே மூச்சு மூக்கின் வழி நடக்கும் என்று சொல்லுகின்றீர்களே, அப்படியெனில் மூச்சு ஓடாமல் குழந்தைக்கு மனம் வேலை செய்யுமா?. குழந்தையின் முதல் அழுகையினால் தான் மூச்சு ஆரம்பிக்கிறது என்கிறீர்களே, அப்படியெனில் குழந்தை அழுவதற்க்கு தேவையான காற்றை குழந்தை எங்கிருந்து கொள்கிறது?.குழந்தை அழ வேண்டுமெனில் அதன் நுரையீரலில் வாயு நிரம்பியிருக்க வேண்டும். வாயு இல்லாமல் முதல் முதலாக குழந்தை அழுவது எப்படி? விளக்கம் வெண்டுகிறேன் ஜீ.

மெய்ப்பொருள்

*மெய்ப்பொருள்* மெய்ப்பொருள்  என்றால் என்ன? அது  கண்ணால் காணக்கூடியதா? அல்லது உணரக் கூடியதா? அந்த  மெய்ப்பொருள்  மனுத்தூலமெடுத்த அனைவருள்ளும் நின்று விளங்குகின்றதா? அல்லது அவதார புருஷர்களிடம் மட்டுமே  உள்ளதா? நாம்  இவற்றிற்கெல்லாம்  விடை  தேடி  அலைய வேண்டாம் என்ற  பெருங்கருணைப் பேரிரக்கத்தால்...... அதாவது வள்ளலார் அவர்கள் ....... *ஏனுரைத்தேன் இரக்கத்தால் எடுத்துரைத்தேன்* என்றது  போல..... நமக்காக  நம்  பிதாவானவர்கள் ஆதிமெய் உதய பூரண வேதாந்த முகப்புப் பாவில்.... *னீதி எனும் பொருள் ஆன மனுக்குலம்* என்றுதான் அருளியுள்ளார்கள்.... னீதி எனும் பொருள்  என்று  எடுத்துக்  கொண்டாலே... னீதிதான் பொருளாக உள்ளது  என்றாகின்றதல்லவா? அந்த  னீதி என்ற  மெய்ப்பொருளை தன்னகத்தே  ஆனவன் தான் மனிதன் என்று  அருளியுள்ளார்களல்லவா? னீதியென்ற பிடரிக்கண் திறக்கும்  காலம் என்றும். ... அந்த  னீதியுடன் எனையாண்ட குருபரன் தாள் என்றும் னீதியாய் அனுதினம் கருப்பில் வெள்ளை னேசமதே குடியாய் என்றும் னீதியில் னடக்க னித்தியன் ஆவாய் என்றும் ஆதிதன் சோதி னீதினன் னெறியால் என்றும் னீதினீரளித்த ஞானம் னீடூழி காலம் வாழ்க என்றும் னீதிவழி பற்றித் தாவித் தொடர்ந்து வெளியாவதற்கென னிற்கும் என்றும் னீதி  னிறைந்த பரம்பொருளே நித்தமென் சித்தத் துறைந்தவரே என்றும் ஊழித்தீர்ப்பு னீதிகொண்டு  வந்து னிற்கும் உத்தமியே என் னாவில் னின்று உரையுந்தாயே என்றும் ஆதிபராபரை னீதி தராதல அந்தரி சுந்தரியே என்றும் னீதினகர்மணி பரைவேற்கண்ணி னித்திரை யற்றவளே என்றும் பிரளய னீதி தெளிவுறுங்கோல்கை கொண்டிங் குற்றவளே என்றும் னீதி னாமம் வேறு  பூண்டு பூண்டு னீனிலத்தில் வந்த காலந்தோறும் என்றும் னீரேதுணையல்லால் எங்களுக்குத் தாயே தனிக்குண னீதியரே என்றும் னெறினீதித் தலையவர் அறம்வளர் சன்னிதி என்றும் சித்தந்தனில் உத்யோவனம் னித்தந்தணி யாதனிறை னீதினிறைந்து னிறைந்திருக்கும் என்றும் னீதிச்சொல் மணம் வீசும் மாதம் விடாயற்ற ஆதிப்பெண் அவள்  வேண்டுமா என்றும் ஊழிவிதி னீதித்தீர்ப்பது வந்துவிட்ட உற்றகலியுகக் கடை  காலந்தன்னிலே என்றும் னீதியுடல் ஆதியெடுத்து கடைக்காலம் னின்றிசைய எண்டிசைக்கும் தென்றிசையிங்கே என்றும் *ஆதிமார்க்கனாத னீதி சாதிபேதம் தீர்த்த சேதி* என்றும் *னீதிப் பெருங்குடி மாலைப்பானைப்பலி பொங்கலோ பொங்கல்* என்றும் *னடுனீதி யுகம்புரக்கும் பூவண திடதீர்க்கத் தரிசனம் னடைபெறும் காட்டிலே* என்றும் *ஆதித் தலைனாளில் னான் அறிந்து  தொட்ட னீதி மெய்யை* என்றும் *ஆண்னீதிப் பெண்ணகமாய் அருண்மேனி வந்து னின்ற* என்றும் *சென்னெறி னீதிக் குன்றேறியே* என்றும் *ஆதியின் னீதி யுகம்புரக்கும்* என்றும் *னீந்திப் பிரளயத்தை னீதிக்கரை ஏறவென* என்றும் *னலிவுற்ற னீதிக்கண் தெளிவுற்றுப் பெலம் ஏற* என்றும் *வேதனெறினீதி விளங்க உலகெங்கும்* என்றும் *இறைதிரு இறுதி னீதினடவு வைப்பு* என்றும் *பிரளய  னீதி  னடவு  கோட்டு எண்ணத்திற்கு ஏறி  வந்து  விட்ட நாளையிலே* என்றும் மேற்கண்டவாறு நம்  ஆண்டவர்கள்  சொல்லாட்சியைக் கையாண்டு அருளியுள்ளார்களல்லவா. ...... இதைக்  கூர்ந்து  கவனிக்கும் விதத்தில் னீதி  என்ற  மெய்ப்பொருளானது நம்முள் குடி கொண்டுள்ள இறை  சக்தியான பிரணவப் பொருளையும்.... அதைக் கைப்பற்றி ஜோதிமயமானவர்கள் தான்  பெரியோர்கள் என்பதையும் நன்கு உணர  முடிகின்றதல்லவா? நான் ஒருதலைமுறைக் காலம் உன்னில் குடியேறியிருக்கின்றேன் ...னீ என்னை  திரும்பிப் பார்க்கமாட்டாயா என்றும் மனுவினுடைய ஜீவ  குகைதோறும் வீற்றிருக்கும் மருவில்லா குகன்  என்றும்...  நாம்  சிவமாய் வாழலாம் நாடிப்பாரே என்றும் சாயுச்ய அரசனென வருவாய்  என்போல் என்ற  ஆசிர்பாதத்தையும்.... உற்றுப்  பார்க்கையில் அந்த  மெய்ப்பொருளானது மனுத்தூலமெடுத்த அனைவருள்ளும் பொதிந்துள்ளது.... அதை திருப்பிக் காட்டி  எடுத்துத் தரக்கூடிய பெரியோர்களாக நம்  ஆண்டவர்கள்  அவதரித்தார்கள் என்பதை ஒலினாடாவில் அருளியுள்ளதோடு அவர்கள்  மான்மியத்தில்  300 ம்  பக்கத்தில் *என்னுடைய உன்னுடையதுமாகிய அசல்  தெய்வத்தைக் காட்டி* என்று  அருளியுள்ளார்கள். பாவவிமோசனத் திருமந்திரத்தில் *நாங்களாகிறவர்கள்... உங்களோடு அறிந்து  செய்த  பாவங்களைத்  தொட்டும்* என்பதை  நோக்கும் போது அந்த  மெய்ப்பொருள் தான் நம்முள்  பர  ஆன்மாவாக இருந்து நம்மை  வழி நடத்திச்  செல்கின்றது.... ஆனால் அந்த ஜீவனை அவாவோடு தாவச்செய்து குற்றச்செயல்களை புரிய  வைப்பதும் அல்லது  மேல்  நிலையிலேயே இருந்து  நன்மைகளைக் கைக்கொள்வதும் அவரவரின் எண்ணம் சொல் செயலால் விளங்குகின்றது. இதைத்தான் மேலே இழுத்தால் சுல்தான் கீழே  இழுத்தால் சைத்தான்  என்றும்  பெரியோர்கள்  அருளியுள்ளார்கள். ...... *ஜீவனே சிற்றம்பலப் பொருளதாகும்* என்ற  சிவானந்த போத வரிகளைப் போல் நமக்குள் ..... வாசனை கேள்வி  இருகண் வாய்  எவைக்கும் வல்லமை  அளிக்கும் அக்கண்ணாக..... அதாவது மூன்றாவது கண்ணாக...... சர்வத்திற்கும் தாய்க்குடிலாக..... தொந்திக் கணபதியாக, மணிவயிராக, ..... மனிதனுடைய எண்ணத்தின் பிற்புறப் பிடரியில் னிறை னீதி ஆசன பீடமிட்டிருந்துவரும் வஸ்து வித்தாகிய அது கோடி சூரியப்பிரகாச அதியரசு கிரணமாலியாயும் பிரம்ம சொரூப இதய மேருகிரி அரசு  தவசு மாலாயும் சுத்தாவிச் சித்து வித்தான முத்து  ஒத்தை உருவாயும் அணுவினுக்கு அணுவாகவும் அகண்டம் அனைத்தினுக்கும் அதனை விழுங்கிவிடும் அகண்டமாயும் நிலையுற நின்று விளங்கும்  அம்மகா மகான்மிய மகத்துவ வித்தினை இங்கே  நாம்  எழுதாத  எழுத்தென் றுரைக்கின்றோம்..... ஓதாமலோதும் வேதமதென்றும் கூறுவோம்..... அதனையே வித்தில்லா வித்தென் றுரைப்போம் பிரவியரே.... என்று  மான்மியம்  பக்கம்  307 ல்  அருளியுள்ளார்கள். கோடாயிதக்கூர் பக்கம்  22ல்  ஜீவன்  பஞ்சு  இழை. மயிரிழையைக் காணிலும் எத்தனையோ மடங்கு சிறியது .அந்த  இழையிலே ஒரு  துளை .அதனுள்ளே ஆவியாக  னிற்பது,னுண்ணியதினும் ணுண்ணியதானது ஜீவன். அதனுடைய  உசும்புதலாலேயே இந்தத் தேகாதியந்தமும் அசைகிறது. அது ஆத்ம மர்ம  ஜலக்கடலின் மேல் இருந்து கொண்டு சர்வ  சக்தியோடு, பிரிதொன்றின் துணையின்றி,  தேகாதியந்தத்திற்கும் உற்பனத் தாயாக, உசுப்பி நடத்துவதாக விளங்குகின்றது. பஞ்ச  பூதமும் அதனிடமிருந்து  கடன் பெற்றே  தேகமாகிய இந்தக் கூட்டை கட்டிற்று. அது  மயனத்தில் மயனமாக இருந்து கொண்டு சர்வத்திற்கும்  தாய்க்குடிலாகவும், புராதன காலந்தொடங்கிச் சர்வத்துக்கும் காரண ரூபமாகவும், சர்வ சத்துக்களுக்கும் பெட்டகமாகவும், தொந்திக் கணபதியாகவும் மணிவயிராகவும் வாய்த்திருந்து, சகலத்துக்கும் உதவுவதான பெரு வயிருடைய பஞ்சபூத கணத்தலையரசன் திருத்தலமாகவும் இலங்கி மிலிர்வது...... என்று  பிரம்மப்பிரகாச மெய்வழிச் சாலை  ஆண்டவர்கள் திருவாய் மலர்ந்து அருளியுள்ளார்கள். ..... மெய்  இருதயமாம் கல்பை விளங்கிடத் தலமெய்யாகும்.... என்றும்  அருளியுள்ளார்கள். ... அப்ப அந்தக்  கலிமாப்பொருளான திருச்சிற்றம்பலப் பொருளே, சிவமயப் பொருளே நமக்குள் மெய்ப்பொருளாக னாதமாக னின்று  விளங்குகின்றது என்பது  வேத  சாட்சியாக விளங்குகின்றதல்லவா? இப்படியல்லாமல் நம்மிடம் ஒன்றுமில்லை...... எல்லாம்  அவர்களிடம்தான் உள்ளது  என்று  தர்க்கம் பண்ணினால் அதற்கு வேதம்  சாட்சியாக நின்று  விளங்காது..... இதைத்தான்...  அனுபவிக்கின்ற கருவியையும் நமக்குள் வைத்து. ..  அனுபவிக்கக்கூடிய பொருள்களையும் வெளியில் வைத்து. ... அந்த சுவை  ஒளி ஊறு  ஓசை  நாற்றம் இவைஐந்தின் வகைதெரிவான் கட்டாக விளங்குவதுதான் அந்த  மெய்ப்பொருள்  என்றும்   தெய்வத்  திருக்குமாரர் ஸ்ரீலஸ்ரீ  சாலை  யுகவான் அவர்கள்  அருளியுள்ளார்கள். ... ஆக  .... எல்லாப் பாஷைகளிலும் இலங்கும் ஏகாட்சரமாக விளங்குவதே மெய்ப்பொருளாகும்.... மேலே  மெய்ப்பொருள்  பற்றி  சிந்தித்தோமல்லவா....... அது  யாருக்கு  வேண்டும்? யாருக்கு  வேண்டாம்..... நம்  ஆண்டவர்கள்  ஒலினாடாவில் ...... மனிதனுக்கு இல்லாத கயிலாயம் வேறு  யாருக்கு? சிவனோட சித்தப்பன் பிள்ளைகளுக்கா....? யாருக்கு  வேண்டும்... யாருக்கு  வேண்டாம். .... என்று  அருளியுள்ளார்கள். ... அப்ப அந்த   மெய்ப்பொருளை அறிந்தால்தான் கயிலாயம் என்னவென்று அறிய  முடியும். அறிந்தவர்களுக்கும் அறியாதவர்களுக்கும் மற்ற  ஐம்புல நுகர்ச்சிகளை ஒரே  மாதிரி அனுபவிக்க வைத்துள்ள இறைவன்....... இந்த  மெய்ப்பொருளையும் இந்த  உலகத்தில்  உள்ள  மனுத்தலைகள் அனைவரும்  அறிய  வேண்டும்  என்றுதான்  திருவுளம்  பூண்டார்கள். தௌகீது காமில் என்ற  பகுதியில். ..... னல்லகதினிலை னிலவுலகெலாம் விளங்க... இதை எல்லவர்க்கும் சொல்ல என்றன் இச்சை  மதி  குதிக்க. ... இச்சை  குதி குதிப்போர்க் கெய்தும் சமதானி என்றருளியுள்ளார்கள். யாரெல்லாம்  இந்த  மெய்யின்பால் இச்சை கொண்டு  தேடி  வருகின்றார்களோ அவர்கள்  அனைவருக்கும்  இந்த  நல்ல கதினிலை கிடைக்க  வேண்டும்  என்பது நமது மார்க்கனாதப் பெருமானவர்களின் இச்சையல்லவா..... மேலும் ஞானமுறையீட்டில்.... எல்லோருமே இந்த  இன்பம் அறிந்திட என்றனிட னாட்டம்... ஏக  பராபரப் பூரணமே தினம் என்னிதயத் தோற்றம் என்றும்  அருளியுள்ளார்கள் என்றால்  .... இது  வெறும்  வாய்  வார்த்தைகளா? அவர்களின் உத்திரவு அல்லவா ..... அப்பேற்பட்ட மகோன்னத... பூரண  னிலையையே இனாமாக  வழங்கத் திருவுளம்  பூண்டவர்களல்லவா நம்  தந்தை. நமது  மூலமந்திரத்தில்... சதுர் யுகங்கோடிகால மக்கள்  இடத்திலுமுள்ள சர்வ  மூலமந்திரத்தையும் னிருபனை செய்ய வந்த  மகா  ஆண்மையர் யுகவான் சாலை  ஆண்டவர்களே முத்திபாலிப்பு என்றுதானே தினமும்  உச்சரித்து வருகின்றோம்.... அது  செயலாகவல்லவா இருக்கின்றது. ... தினமும்  காலை  7 மணிக்குச் சொல்லும் மகா  சங்கல்ப  மந்திரத்தில்..... யதார்த்த  னன்மனத்தினர் யாராக  இருந்தாலும்.... மெய்வழியில் சேர்ந்து தேவப்பிறப்பில் பிறந்து  ஆகிக்கொள்வதற்கு ஆண்டவர்களின் ஆசிர்பாதம் என்றுதானே நம்  ஆண்டவர்கள்  கருணையுடன் எடுத்து நாம்  வைத்து தினமும்  சொல்லி வருகின்றோம்..... அப்ப நம்  ஆண்டவர்கள் ..... இந்த  மெய்ச்செயலானது ஒரு  குறிப்பிட்ட  மக்களுக்கு  மட்டும்தான்  என்றோ. ... தனது  சொந்த பந்தங்களுக்கு மட்டும்தான் என்றோ உத்தரவிடவில்லை. ... அந்த  மதிமாமனச் செம்மல்   அவர்கள் நம்  மீது இரக்கம்  கொண்டு..... நாம் இந்த மனுத்தூலமெடுத்து அறிவுகாலம் வந்தும் நபுசுடைய வணக்கத்தைச் செய்துகொண்டும் .... ஐம்புல நுகர்ச்சியில் வெளியிலே ஓடிக்கொண்டிருந்த நம் அனைவரையும் தமது அமுதனா அருள்  வர்ஷிப்பு மூலம்  உள்முகமாகத் திருப்பி  மண்ணுலகிலும் விண்ணுலகிலும் பதிப்பித்துள்ளார்கள்... இந்தச்  செயல்  யுகங்கோடிகாலமும் நிலவுகின்றது. ..... ஒரு  காலத்தில்  ஒரு  மாதிரியும்  இன்று  வேறு  மாதிரியாகவும் இல்லை... அது பிறந்தது இனி  இறவாது பேசும்  பஞ்சாட்சரமாக இருந்து  கொண்டு  அருளை  வாரி  இறைக்கின்றது. இந்த  மெய்வழிக்கு குருகிய வட்டத்தைப் போட்டு யாரும் திருப்தி அடைந்து விடாமல். ... இதை  உலகம்  முழுவதும்  உள்ள  அனைத்து  மனுத்தலைகளும் பெற. .. அந்த  ஆகாய வெளி வீதி விளையாட்டு யோக குணாதீதர் அருயுள்ளதுபோல் .... அந்த  உத்திரவை நாம் சிறமேற் தாங்கி செயல்படுத்துவோம்... பலன்  கொடுப்பவர்கள் நம்  ஆண்டவர்கள். ... அதையல்லாமல் மற்றவர்களைக் குறை  கூறுவதன் மூலமோ underestimate பண்ணுவதன் மூலமோ பெருமை  கிடைக்கும்  என்று  எண்ணினால்.... அதற்கும் நம்  ஆண்டவர்கள் தான்  பலனை  அளப்பார்கள்.... பெரியோர்க்குத் தொண்டு செய்வாரைத் தடுத்திடும் பேதையரும் சரியான னடுனிலை சார்ந்தவர்க்கு அல்லல் சமைப்பவரும் பரிவான தீட்சை  கொண்டாரை மறிக்கும் அப்  பாதகரும் எரிவாய் கொடுனரகில் எண்ணில்துயரில் இருப்பரன்றோ... ஆகையினால்  னரியதன் வால்  கொண்டு  கடல் ஆழம் காட்ட  முற்படாமல் அவரவரும் கடைத்தேற நம்  எண்ணம்  சொல்  செயலில்  நன்மையை மட்டுமே  செய்து  நற்கதிக்காக நம்  தந்தையிடம் முறையிடுவோம். அவர்கள்  பார்த்துக்  கொள்வார்கள்... எப்பேர்ப்பட்ட  பாவச்செயல் புரிந்திருந்தாலும் அவனைப்  பாவியென்று சொல்லாதே என்ற  உத்தரவு  பிறப்பிக்கப்பட்டுள்ளது. ... அவர்கள்  கருணாமூர்த்தி  அல்லவா. .. அவர்கள்  பார்த்துக் கொள்வார்கள். நாம்  நமது  கடமையைச் செய்வோம். அவரவர் கடைத்தேற வேண்டியவர்களாக உள்ளோம். குரு  வாழ்க  குருவே  துணை.

செத்தவன் ரகசியம்

====செத்தவன் ரகசியம்==== ஒரு விஷயம் ரகசியம் என்றால் அதை மூடி வைக்கிறோம். மூடி வைக்கபட வேண்டியதே தான் ரகசியம். அப்போ செத்தவனுக்கு எதை மூடி வைக்கிறோம் என்றால் அவன் கண்ணையே அல்லவா?. செத்தவனின் கண்ணை மூடி வைப்பது அதன் ரகசியம் வெளிப்படாமல் இருக்கவே, ரகசியமாக இருக்கவே. எந்த ரகசியம் என்றால் அவன் செத்தானா அல்லது ஜீவபிரயாணம் ஆனானா எனும் ரகசியம். செத்தவனுக்கு கருவிழி இருக்காது என்பது ஞானபாரவான்களின் கூற்று. ஆனால் இங்கோ செத்தவனை சந்தனம் பன்னீர் பூசி அவன் கண்ணை ரகசியமாக மூடி யாரும் அடையாளம் கண்டுவிடாதபடிக்கு மறைத்து ஜீவபிரயாணம் ஆகி விட்டான் என பத்தடையாளம் சொல்லி தம்பட்டம் அடித்துகொண்டிருக்கிறார்கள் கூறு கெட்ட குமண்டிகள். அய்யகோ.. கண்மூடி வித்தையெல்லாம் மண்மூடி போக விண்நாடி வந்தலவோ விண்ணாடி போக.. பத்து அடையாளம் இருந்தும் என்ன பதினெட்டு அடையாளம் இருந்தும் என்ன, அடையாளம் இருக்கு என சொல்லுவது அந்த அடையாளமானதை எல்லோரும் கண்டு இது மெய்யான அடையாளம் தான் என நிர்ணயிக்கவே அல்லவா?. அதை விடுத்து அடையாளம் இருக்கு என சொல்லுபவர்களே அந்த அடையாளத்தை யாரும் சோதித்து பார்க்ககூடாது, சோதிப்பது கொடுஞ்செயல் என தடுத்து வைத்தால் அடையாளத்தினால் ஆன பயன் யாது?. சும்மா இருக்கு இருக்கு என கோரஸாக சொல்லிகிட்டு இருக்கலாமே ஒழிய வேலைக்கு ஆகாது அல்லவா? உன்னிடம் அடையாளம் இருக்கிறது எனில் அதை வெளிப்படையாக காட்டு பார்க்கலாம் என ஒருவன் கேட்டால் நீ கூமுட்டைத்தனமாக கோவம் கொள்ளுவது ஏனோ?. ஏன் உன்னிடம் அதை வெளிப்படையாக நிரூபிக்க இயலாமை உள்ளது எனத்தானே பொருள். சரி, அப்படியே விட்டுவிடுவோம் அந்த பரிசுத்த அடையாளங்களை என வைத்துகொள்ளுவோம். ஆயினும் இந்த கருவிழியின் அடையாளமானது உன் பரிசுத்த அடையாளத்தில் ஒன்று அல்ல அன்றோ. இதையாவது வெளிப்படையாக வெளிப்படுத்தவோ சோதித்து பார்க்கவோ நீ அனுமதிக்கலாம் அல்லவா? அப்புறம் ஏன் ஜீவபிரயாணம் என சொல்லிகொண்டு கண் இரண்டையும் மூடி வைத்திருக்கிறாயாம்? என்ன??. மெய்யான பத்து அடையாளங்களோ பதினெட்டு அடையாளங்களோ நாலு அடையாளங்களோ ஒண்ணாவது இருக்கிறதை பார்த்தால் அதை விட பெரும்பேறு என்னவாக இருக்கும்.. அது அருமையே தான். ஆனால் செத்தவனை எல்லாம் பத்து அடையாளம் இருக்குண்ணு முத்திரை குத்தினா அது நிச்சயம் வலியே தான். ஆயினும் செத்தவனுக்கெல்லாம் சலாம். நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்.

பர அறிவு

==========பர அறிவு======= நீ எங்கிருந்து வந்தாய் மகனே...எங்கே செல்கிறாய்.... நில்....கவனி....நிச்சயம் அதை நீ உணர்வாய்....அறியப்படவேண்டியது உன்னுள் இருந்தால் அது உன்னுள் ஏன் மறைந்து இருக்கவேண்டும்?...இருளான ஆன்மாவுக்குள் ஒளியான இறைவன் ஒளிந்திருப்பது எங்ஙனம்?...அதனால் சிந்திப்பாயாக...இறைவன் ஆன்மாவுக்குள் மறைந்து இருக்கமுடியாது......(1) அவனுக்குள் நீ இருக்கிறாயா அல்லது உன்னுக்குள் அவன் இருக்கிறானா?....மகனே நீ கவனி.....அவன் என்று சொல்வதற்க்கு இங்கு எவரும் இல்லை என கண்டாய்.....ஆனால் நீ இருக்கிறாய்.....ஆனால் உன்னையே நீ உருவாக்கி கொள்ளவில்லையே?....அப்படியெனில் நீ எங்கிருந்து வந்தாய் மகனே ...எங்கே போகிறாய்?.... எதற்க்கு வந்தாய் என அறிந்தால் நீ யார் என அறிவாய்....(2) தனியாக நீ வரவில்லை என காண்பாய்....எனில் தனிமை எப்படி உனக்கு உறுதுணையாகும்....தனிமையே உன் உயிர்ப்பு எனில் இயற்கையில் ஒன்றி ஏன் நீ பிறந்தாய்?...நில் கவனி...மகனே உன்னை நீ அறிவாய்...உன்னை நீ இழக்கும் போதே உன்னை நீ அறிகிறாய்......நீ இருக்கும் போது உன்னை நீ அறிவதில்லை....உன் தனிமையே நீ என உணர்வாய்..அதனால் உன் தனிமையை கொன்றுவிடு.....(3) உன் தனிமையில் நீ உன்னுக்குள் செல்கிறாய்... இருளுக்குள் உனக்கு என்ன இருக்கிறது தேடுவதற்க்கு?...இருளுக்குள் தேடுபவன் இறைவனை அடைவதில்லை கண்டாய்....ஒளிக்குள் தேடுபவனே இறைவனை காண்பான்... ஏனெனில் அவர் ஒளியினில் வசிப்பவர்....அவர் வசிக்கும் இடத்தினிலன்றோஅவரை காணமுடியும்?.அவரை அவர் இடத்தினில் தேடுவாயாக மகனே...(4) உன்னை சுற்றி கவனி...நீ எங்கிருக்கிறாய் என காண்பாய்...நீ ஒளியிலே இருக்கிறாய் ஆனால் அதை அறியாமல் கழிக்கிறாய்...உன் இருளே உன்னை அறியவொட்டாமல் செய்கிறது....ஆதலால் இருளான ஆன்மாவை விட்டுவிடு...ஒளியான இறையை கண்டடை...நில் மகனே கவனி....உயிரற்ற ஆன்மா உனக்கெதற்க்கு? ..உயிருள்ள ஒளியினையே அறிவாய் கண்டாய்....(5) உயிர்ப்புடன் இருப்பதற்க்கு உயிர்ப்பையே அணைவாய்...உன்னிலில்லா உயிர்ப்பை உன்னைச்சுற்றி காண்பாய்...நில் மகனே கவனி...நீ தனிமையில் இருக்கவில்லை...ஒளியிலே இருக்கிறாய்....உன் ஆன்மாவை விட்டுவிடு ஒளியினை காண்பாய்...உன்னை சூழ்ந்த உயிராதியை காண்பாய்...ஆன்மாவல்லாத உயிரொளியை காண்பாய்...ஆன்மா இல்லா உயிரது காண்..(6) உயிரான உயிரதுதான் ஓசையாகும்...உணர்வான நாதமுதம் அதுவேயாகும்...துறையான மரத்தினுக்கோர் ஏணியாகும்...சொல்லரிய சூட்சமது பரத்திலாடும்...பயிரான பயிர்வகைகள் பரத்திலாகும்...பரமென்றால் அம்பரமும் அப்பாலாகும்...அப்பரத்தின் படித்துறையை படித்துறையே...உறையாத மனமதுக்கு உரையதாக... உயிரான ஒருமொழியே ஓமதாமே...(7) நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்.

வாயுணவு

"வாயுணவுஇந்ந அனித்திய உடலை வளர்ப்பதற்காக என்று யாவற்றிராளும் அறிவார்கள். ஆனால் செவியுணவு எது, அது எதற்காகத் தரப்பெற்றது என்பது தான் எவருக்கும் எட்டவில்லை. னித்திய தேகமெடுத்து வாழ்வதுதான் செவியுணவின் பலன் என்று இந்ந அகில உலகத்திற்கும் அறிவிக்கவே னாம் வந்நுள்ளோம்.அந்ந வுணவை யார் கையில் தரப்பெற்று இந்ந உலக முழுதினுக்கும் வழங்ஙப்பெற வேண்டுமோ அவர்கள்கையிலே இறைவன் அதை ஒப்படைத்தாயிற்று. அந்நச் செவியுணவின் பலனை ஏராளமானபேர் இங்ஙுபெற்றிருக்கிறார்கள். இனியும் பெற விரும்புவோர் பெற்றுக் கொள்ளலாம்." "மனிதனின் அற்பவாழ்வு உடலை வளர்ப்பதற்காக இவனுக்கு உண்ண வாயைக் கொடுத்தான். ஆனால்கற்பகோடி காலப் பேரின்ப னித்திய உடல் வளர் வாழ்வினுக்காக இவனுக்குச் செவியைக்கொடுத்துள்ளான். வாயில் சுவை உணர்வது மிருகம் - செவியில் சுவை உணருவோர் தேவர்கள்." "மூக்கறிவு வளர்வதற்காகத்தான் தேக பரிசுத்தம். ஆலய வழிபாடு முதலியன எடுத்து வைக்கப் பெற்றதுஅதற்கே. மூக்கறிவு வளர - செவியறிவு வளரும். செவியறிவு வளர - ஜீவ அறிவு வளரும். ஜீவ அறிவு வளரவளர - மெய் அறிவுப் பயன் கைகுலுக்கப்பெறும். ஜீவனுக்கு மெய் உணர்ச்சி தைப்பது காது வழியாகத்தான்.செவிச் சுவை உன் ஜீவனுக்கு உஷ்ணத்தையும் தேஜஸ்ஸையும் தருகிறது - கிளப்பி உண்டாக்குகிறது.செவிக்கு உணவு அருந்நுபவன் யோகத்தில் ஆழ்வான். வாய்க்கு உணவு அருந்நுபவன் பாபத்தில்,துக்கத்தில் ஆழ்வான். செவிக்கு உணவு அருந்நுவது என்பது, ஞான சைதன்ய வார்த்தைகளை உள்ளம்சம்மதிக்கச்செவி மடுப்பது - யோகத்தைப் பெருக்கி சீவேசனாக்கும் செயலில் உன்னை விழுத்தாட்டுவது." ---- மெய்வழிச்சாலை ஆண்டவர்கள் வாக்கியம்

ஆன்மிகம்

ஆன்மிகம் என்பது ஆன்மாவை புடம் போட்டு எடுக்கிறது... அல்லாம ஏதோ ஒரு சாதனை சொல்லகேட்டு பண்ணிகிட்டு இருப்பதல்ல.... தன்னுக்குள்ள இருக்கிற ஒவ்வொரு விஷயங்களையும் வெளிகொணர்ந்து பார்த்து அதை புடம் போட தெரியணும்... அப்படித்தான் ஆன்ம இயல்பு உண்டாகும்..... இல்லாம இருந்தா சமூகத்தின் நிழல் தான் ஆன்மாவாக இருக்கும். "தனித்துவம் வரவேண்டுமெனில் பல விஷயங்களை இழக்க துணிவு வேண்டும்.... தன்னை இழக்கும் போதே தன்னை அறியமுடியும்." ====== திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்

உள் என்பதேது ? வெளி என்பதேது ?

=== உள் என்பதேது ? வெளி என்பதேது ? === சமீபத்தில் ஒரு நண்பர் முகநூல் விவாதத்தினிடைடே “கடவுள் உள்ளே இருக்கிறாரா? வெளியே இருக்கிறாரா?” என கேள்விமேல் கேள்வியாக கேட்டுகொண்டே இருந்தார்.  அவருக்கு நேரடியாக அதன் பதிலை சொன்னால் புரிந்து கொள்ளமாட்டார் என்பதினால் பதிலேதும் சொல்லாமலேயே இருந்துவிட்டேன். சொல்ல சொல்ல குழப்பம் தான் அதிகரிக்குமே ஒழிய புரிதல் என்பது வராது, ஏனெனில் உள்ளும் புறமும் அற்ற ஒன்றை உள் என சுட்டிகாட்டவா அல்லது வெளி என சுட்டிகாட்டவா?. மற்றொருமுறை இதே கேள்வியை ஒருவர் முன்னம் எழுப்பினார், அப்போது அவரிடம் ஒரு கேள்வி கேட்டேன், “ஐயா நீங்கள் கடவுளுக்கு உள்ளாக இருக்கிறீர்களா, இல்லை கடவுளுக்கு புறம்பாக இருக்கிறீர்களா?” என. அவர் சற்று ஆலோசித்து விட்டு பதில் சொன்னார், "நாம் எல்லோரும் கடவுளுக்கு உள்ளாகத்தான் இருக்கிறோம்" என.அருமையான பதில் அவருடையது. அதற்க்கு மறுபடியும் சின்ன கேள்விகணை பாய்ந்தது, "அப்படியெனில் கடவுள் உங்களுக்கு வெளி அல்லவா?” .. அவர் பதில் சொல்லமுடியாமல் விழித்தார்.  கடவுளுக்கு உள்ளாக நாம் இருக்கிறோம் எனில், நமக்கு வெளியாகத்தானே கடவுள் இருக்கமுடியும், அல்லவா என்றேன். அவருக்கு நான் சொல்வதும் புரியவில்லை, அவர் சொன்னதும் புரியவில்லை. புரிந்தவர்கள் நமுட்டு சிரிப்பு சிரிப்பார்கள் என நம்புகிறேன். நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்.

சிந்திக்க

எத்தனை காலம் கிடந்தும் நின்றும் இருந்தும் விசாரித்தாலும் விசாரத்தின் வலையத்துள் வராத ஒன்று இங்கு இப்போதும் எப்போதும் உண்டு.அதுவே கோடி சூரிய பிரகாச வஜ்ர மாணிக்க முத்து, அது இருப்பவரின் கை சொத்து, கொடுக்கபட்டால் ஒழிய பெற்றுக் கொள்ளத் தகாததாய் இருக்கின்றது.

ஆன்ம தரிசனம்

==== ஆன்ம தரிசனம் ==== மனித குலத்தில் மூன்று வகையான பிறப்புகள் இறைவனால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது.  அதாவது 1. புண்ணிய பிறவி 2. பாவப்பிறவி 3.ஞானியர் பிறவி - அவரவர் இயல்பில் அவரவர் வாழ்கிறார்கள். ஒரு பாவி பாவம் செய்வதன் மூலம் நல்வாழ்வும், புண்ணியவான் புண்ணியம் செய்வதன் மூலம் நல்வாழ்வும் வாழ்கிறான்.      இதில் செயலின் விளைவு என்று பார்க்கும்போது பாவப் பிறவியாளர்கள் செய்கிற பாவத்தால் இப்பிறவியில் நலம் கிடைத்தாலும் மறுபிறவியில் உழைப்பவர்களாகவும் ஆன்மஅறிவு, பொதுஅறிவு இல்லாத அல்லது அறிவார்ந்த செயலை ஏற்று அங்கீகரிக்க முடியாத ஏழ்மைப் பிறப்பாக பிறந்து எந்த விடய ஞானமும் இல்லாமல் சேவகம் செய்து வயிறு வளர்த்தே சாவார்கள்.  சிலர் அங்கக் குறைபாட்டோடு பிச்சை எடுத்துச் சாவார்கள்.  இப்படி எந்த மகிழ்வும் இல்லாமல் பிறந்து சாகிற அனைவரும் சென்ற பிறவியில் பாவத்தால் சுகித்து வாழ்ந்தவர்கள்.    புண்ணியவான் பிறப்பு மரணத்திற்குப் பிறகு ஞானப்பிறவியாக அமையும்.      எனவே, ஒரு பாவப்பிறவி என்றால் அவன் செய்கிற பாவத்தின் விளைவைப் பெரும்பாலும் மறுபிறவியில்தான் அனுபவிப்பான்.  புண்ணியவான் செய்கிற பாவத்தின் விளைவை இப்பிறவியிலேயே அனுபவிப்பான்.  அதுபோல பாவப்பிறவியாளன் செய்த தர்மம் அடுத்த பிறவிக்கே வந்து உதவும். புண்ணியவான் செய்த தர்மம் இப்பிறவியிலேயே உதவும்.      இதையும் புராண வாயிலாக அறியலாம்.  பாண்டவர்கள் செய்த பாவமான சூதாட்டத்தின் விளைவை அந்தப்பிறவியிலேயே அனுபவித்துத் தீர்த்தார்கள்.  சகுனி செய்த பாவத்தை அடுத்த பிறவியில்தான் தீர்த்தான்.  துரியோதனன் செய்த தவம் பாவம் அவன் உயிரோடு உள்ளவரை பாதிக்கவில்லை.  மறுபிறவிக்குச் சென்றது அவன் செய்த புண்ணியமும் மறுபிறவிக்கே பயன்பட்டது.      நற்பிறவியாளர்கள் செய்கிற தர்மம் தன் தலையைக் காக்கும்.  தீவினையாளர் செய்கிற தர்மம் மறுபிறவியில்தான் உதவும்.  அதாவது நல்லவர்கள் செய்கிற நற்செயலின் விளைவு, தீயசெயலின் விளைவு உடனே அமுலுக்கு வரும். இதை திருக்குறளில் விரிவாகக் காணலாம்.  ஆனால், தீயபிறப்பு உள்ளவர்கள் செய்யும் பாவமும் புண்ணியமும் மறுபிறப்புக்கே பயன்படும். அடுத்து, பாவப் பிறப்பாளர்களுக்கு நற்போதனை செய்யவும் தர்மம் செய்யத் தூண்டவும் ஒரு பாவ வினை குருவால் மட்டுமே முடியும்.  புண்ணியவானின் போதனை பாவிகளுக்குக் கசப்பாகவே இருக்கும்.  அதேபோல புண்ணிய பிறவியாளர்களின் குருவும் போதனைகளும் ஒரு புண்ணியவானுக்கே பொருந்தும்.  அதேபோல ஞானிகளுக்கு இறைவனே குருவாக வந்து போதிப்பார்.      குருவே சிவமென கூறினன் நந்தி என்பார் திருமூலர்.  குருவாய் வருவாய் அருள்வாய் குகனே! என்பார் அருணகிரியார்.  நமது தகுதி உயர்ந்து ஞானப்பிறவியாக நாம் இருக்கும்போது இறைவனே குருவாக வந்து போதிப்பார்.  அதுவே ஆன்ம தரிசனம் ஆகும்.  இந்த ஆன்ம வித்தையை இறைவன் உணர்த்திய பிறகு நமது வாழ்வு மாற்றத்திற்கு உள்ளாகிறது.  அதாவது சாதாரண மனிதன் மனதிற்காக மனமார்ந்த வாழ்க்கை நடத்துகிறான்.  ஆனால், ஆத்மவித்தை கைகூடியதும் ஆத்மார்த்த வாழ்க்கை வாழ யோகிகள் தயாராகின்றார்கள்.  இதுவே தலையாய நெறியாகும்.      உலகில் அனைத்து நெறிகளும் மனதிற்காக வாழ்வதையே பெரிதாகப் போற்றுகிறது.  ஆனால், இந்தியாவில் மட்டுமே ஆத்மார்த்த வாழ்வை அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.  இதையும் புராண வாயிலாக அறியலாம்.  புராணம் உண்மையா?  பொய்யா?  என்கிற ஆராய்ச்சி தேவையற்றது.  அது ஒரு சிறந்த வாழ்க்கை நெறியைப் போதிப்பதால் உதாரணம் காட்டுகிறேன்.      ராமனைப் போல வாழ வேண்டும் என்றும் கண்ணன் காட்டிய நெறிப்படி வாழ வேண்டும் என்றும் சிலர் வாதம் செய்வதைக் கேட்டதுண்டு.  காரணம் கண்ணனின் வாழ்க்கை முறையில் முரண்பாடாகக் கண்டதே காரணம்.  அது தவறு.  கண்ணனின் வஞ்சகம், பொய், கோபியர் உறவு, இப்படி உலகில் பாவப்பிறவியர்கள் செய்கிற குற்றத்தைக் கண்ணன் செய்ததால் கண்ணனைப் போல வாழக் கூடாது என வாதிடுகிறார்கள்.  அதற்குச் சமாதனம் கூற கண்ணன் ஒரு கடவுள், அவர் எப்படியும் வாழலாம், அது நமக்குத் தகாது என்கிறார்கள்.  அதுவும் தவறு, கண்ணனைப் பெரிய யோகியாகப் பார்க்கிறோம். கண்ணன் வாழ்ந்த வாழ்க்கை முறையும் வரவேற்க்கப்படுவதே. அவர் ஆத்ம வித்தையைப் புகட்ட ஆத்மார்த்த வாழ்வு வாழ்ந்தார்.  கண்ணனைப் போல வாழப்பழகுவதே மரணமில்லா பெருவாழ்வு ரகசியம் ஆகும்.    தனிமனிதன் தனது மனதின் விருப்பத்திற்காக ஒரு கொலை செய்தால் அது பாவம்.  அதே சமயம் சட்டம் ஒருவனைத் தண்டிப்பதற்காக அவனைக்கொலை செய்தால் அது பாவம் இல்லை.  அதுபோல மனவாழ்வு நடத்தும் வரை தனக்குள் நிகழும் தீவினை காரியப்படும்.  ஆனால், ஆன்ம வித்தை கைகூடிய பின் தனது தீவினை பொசுக்கப் பட்டு விடும்.  எதிரே இருப்பவர் தீவினை காரியப்படும்.  ஒரு காவல் துறை அதிகாரி சட்டத்தைக் காப்பாற்ற ஒருவனைச் சுட்டுக் கொலை செய்தால் அது அந்த அதிகாரியின் தீவினை அல்ல. கொலையானவன் தீவினைப்படி அந்த அதிகாரி கையால் சாகடிக்கபடுகிறான்.  அதேபோல ஆத்மவித்தை பயின்றுவிட்டாலும் பாவங்கள் நடக்கும் ஆனால், அதற்கு அவன் பொறுப்பாளி ஆக மாட்டார்கள்.      இந்த ஆத்ம வித்தையை இந்தியாவில் காலம் காலமாக வாழ்ந்து காட்டினார்கள்.  அதற்கு உதாரணம் கண்ணனின் வாழ்வாகும்.  ஆனால், இந்திய மக்கள் பலரும் இதைத் தவறாகப் புரிந்து கொண்டதாலோ, அல்லது ஆன்ம அறிவுக் குறைந்தாலோ, இந்த வித்தை இந்தியாவிலேயே புதையுண்டு கிடக்கிறது.  இதுதான் சரியான நெறி, இதைக் கடைப்பிடித்தால் மட்டுமே கடவுளறிவு பெற முடியும்.  ஆன்ம வித்தை வந்துவிட்டால் உலக இன்பம் கெட்டு விடும்; அதனால் வாழ்வே சூனியமாகி விடும் என மிரண்டு பயப்படுவர் பலரைப் பார்க்கலாம்.  இதுவே மாபெரும் முட்டாள்தனம்.      மனிதன் மனதின் மூலம் எப்படி இன்பங்களைச் சுவைக்க முடியுமோ அதுபோல ஆத்மவித்தை தெரிந்த பிறகும் உலக இன்பத்தைச் சுவைக்க முடியும்.  ஆனால், ஒரே ஒரு வேறுபாடு மட்டும் இருக்கும்.  மனவாழ்வில் தனக்குள் வாழும் தீவினையே இன்பமாக தோன்றும். உதாரணமாக ஒரு மாம்பழம் சாப்பிட ஒரு மனவேந்தன் ஆசைப்படுகின்றான்.  தன்னிடம் மாம்பழம் இல்லை.  அடுத்தவர் தோட்டத்தில் திருடி மாம்பழம் சாப்பிட்டான்.  இவனது ஆசைதீர்ந்தது, இன்பம் வந்தது.      ஆனால், திருடிய பாவம் உள்ளே இருப்பில் பதிவாகும் அதுபோல ஆத்மார்த்த வாழ்வு வாழுபவரும் மாம்பழம் சாப்பிட விரும்புகிறார்.  அவர் திருடமாட்டார்.  அதேசமயம் தமது புண்ணியத்தால் தனது தேவைக்கு மேல் மாம்பழம் வைத்திருப்பவர் தானே முன்வந்து தேடி மாம்பழம் கொடுப்பார். இவர் ஆசையும் தீர்ந்தது.  ஆனால், உழைக்காமல் வந்தது என்ற பாவம் ஆத்ம யோகியைப் பாதிக்காது.      பாரதப் போரில் கண்ணன் பாவமான காரியத்தில் ஈடுபடுகிறான்.  காரணம் அவரவர் தீவினைகள் கண்ணன் முன் நிற்கும் போது காரியப்படுகின்றது.   துரியோதனன் செய்த தீவினைகள் காரணமாக கண்ணன் தனது படைபலத்தைக் கொடுத்து அவனிடமும் உறவாடி அன்பு செலுத்தி அவன் மரணத்திற்குக் காரணமாக இருந்தார்.     அதுபோல கர்ணன் செய்த தீவினையால் அவன் மரணப்படுக்கையில் உள்ளபோது, தர்மதேவதை அவனைக் காத்துக் கொண்டிருந்தது. கண்ணன் மாறுவேடத்தில் போய் சூதாக அவனிடம் பொய் சொல்லி செய்த புண்ணியத்தைக் கவர்ந்து வந்தான்.      அதுபோல குந்திதேவி செய்த பாவத்திற்குக் குந்தியை வைத்துத் தனது பிள்ளையின் மரணம் தனது வரத்தால் ஆகும் படி பெற்ற தாயே மகனை கொல்வது போல கர்ணன் சாவுக்கு குந்திதேவியைக் காரியப்படுத்தினான் கண்ணன்.      அதேசமயம் பாஞ்சாலி செய்த நல்வினைக்குத் துகில் உரியப்படும் போது  உதவி செய்து காரியப்படுத்தினான் கண்ணன்.     அர்ஜுனனுக்குச் சாரதியாக வந்து உதவினான்.  இப்படி அவரவர் இயல்புக்குப் பலன்கள் கொடுப்பது ஆத்மார்த்த வாழ்வின் அடிப்படை ரகசியமாகும்.      மனிதனின் வாழும் தீவினைகள் அம்மனிதனைத் தன் ஆத்மாவை அறியவிடாமல் தடுக்கிறது.  இதனால்தான் ஆத்மானுபவம் பெற்ற ஞானிகள் தொடர்பை அதிகமாக வைத்திருந்தால் அது பாவப்பிறவியாக இருந்தாலும் சரி புண்ணியப் பிறவியாக இருந்தாலும் சரி ஆத்மதரிசனம் உண்டாகும்.     நாம் ஒரு பாவப்பிறவி; நமக்கு ஆத்மீகமே ஒத்து வராது என யாருமே சலிப்படையத் தேவையில்லை.  அனைவருக்கும் அந்த வாய்ப்பு உள்ளது. அதுபோல அனுபோக இன்பம் எதுவும் குறைந்து போகாது; இதைவிட அதிகமாகவே இன்பத்தை ஆத்மார்தர்கள் அனுபவிக்க முடியும். இதையும் வரலாற்றின் மூலமாக நன்கு அறியலாம்.     மனித மனம் உடல்மூலம் எப்படி இன்பத்தை அறியத் துடிக்கிறதோ அதேபோல நமது ஆன்மாவும் இந்த உடல் மூலம் இன்பம் காண முயற்சி செய்கிறது.  இந்த மனம் இந்த உடலில் நீண்ட ஆண்டுகள் உயிர்வாழ விரும்புகிறது.  அதுபோலவே நமது ஆன்மாவும் இந்த உடலில் பல நூறு ஆண்டுகள் வாழ விரும்புகின்றது.  மரணத்தின் போது இந்த உடலை விட்டு மனம் வெளியேற மறுத்துத் துடிக்கிறது.  அதேபோல் ஆன்மாவும் வெளியேற மறுத்துத் துடிக்கிறது.  ஒரே வேறுபாடு மனதிற்குக் கடவுளைப் பிடிக்காது;  ஆன்மா கடவுளை நேசிக்கிறது.  மற்றபடி வாழ்வு முறையில் மாற்றமே இல்லை.      எமக்கு ஆன்மரகசியம் புலப்படாமல் இறைவனை கண்டதும் சில கேள்விகளை ஆதங்கத்தோடு கேட்டோம். "தந்தையே! பணத்தையே கையால் தொடாமல் வாழ்ந்த நாம் வலுக்கட்டாயமாகத் தொட வைக்கைப்பட நெருக்கடி ஏன் வந்தது? நீண்ட மௌனம் இருந்த நாம் மௌனம் களையும் சூழ்நிலை ஏன் வந்தது? பொய் பேச விரும்பாத எம்மைப் பொய் பேசத் திணித்தது எது? ஏன் இந்த கொடுமைகள்? இவற்றை எமது வாழ்வில் திணித்தது எது? ஏன் இந்த கொடுமைகள் எமது வாழ்வில் குறிக்கிட்டன?" - என கேட்டோம்.  அதற்கு சத்தியமாக உரைத்த வாசகம் இதுதான்: "அவரவர் கர்மவினைகள் உனக்கு முன்னே நிறுத்தப்படும்போது புண்ணியசீலர்கள் பணத்தைக் கொடுத்தார்கள்.  பாவிகள் உன் பணத்தை பிடுங்கிப் போனார்கள்.  கொடுத்து வாழ ஆசைப்பட்டவர்கள் கொடுத்துப் போனார்கள்.  விலக விரும்பியவர்கள் வெறுத்துப் போனார்கள்.  இது அவரவர் கர்மவினை. இதில் உனக்கு எந்தப் பாவமோ புண்ணியமோ இல்லை. இது உனக்கு அருவருப்பாகத் தோன்றினால், வெளி இடங்களுக்குப் போவதை நிறுத்திவிட்டு தேடி வருபவர்களைக் குறைத்து தனித்து வாழ்வும்" என்றார்.  எமது சந்தேகம் தீர்ந்தது.      எனவே, குருசேத்திரக் கண்ணன் கோபியர்களோடு லீலை செய்தது, தந்தை கம்சனை கொன்றது, துரியோதனாதிகளைக் கொல்ல காரணமானது அனைத்தும் அவரவர் கர்ம வினைகளோடு விளையாடியதே தவிர கண்ணனுக்கு எந்தப் பாவமும் சேரவில்லை.  அதேபோலக் கணணன் வாழ்ந்து காட்டியதுபோல வாழ்ந்தால் என்றும் அமரத்துவம் அடைய முடியும்.      மகாபாரதக் கண்ணனைப் போன்று பலரும் இன்று வாழ்கிறார்கள்.  அவர்கள் பாவப்பிறவியா? புண்ணியப் பிறவியா?  ஞானியர் பிறவியா? என யாராலும் முடிவு செய்ய முடியவில்லை.  உதாரணமாக பசும்பொன் முத்துராமலிங்கத் தேவர் வாழ்வில் நான்கில் ஒரு பங்கு வாழ்வைத் தியாகம் செய்தார். தனது நிலங்களை ஏழைகளுக்குக் கொடுத்தார். ஆனால், சில சமயங்களில் சாதாரண மனிதனைப் போல கோபப்பட்டு உள்ளார்.  அவரது கோபத்தால் ஒரு கொலையே நடந்தது.  ஆனாலும் அவர் ஆத்மார்த்த வாழ்வு வாழ்ந்ததால் அவர் மறைவிடத்தில் பல லட்சம் பேர் இன்று அன்னதானம் சாப்பிடுகிறார்கள்.  சிலரது வாழ்வில் குலதெய்வமாகப் போற்றப்படுகிறார்.  அதுபோல சந்தனக்கட்டை வீரப்பன் வாழ்விலும் நிறைய வீரமும், அதற்குத் தக்கபடி ஈரமும் மனதில் இருந்து உள்ளது.  வீரப்பன் தேர்வு செய்த வாழ்வு முறை தவறாக இருந்தாலும் அவனின் வாழவி ஆத்மார்த்தப் பயண வாழ்வாக எண்ண வாய்ப்பு இருக்கிறது.  இன்றும் நூறு வருடத்தில் தமிழகத்தின் பெரிய காவல் தெய்வமாக வீரப்பன் விளங்குவார் என்பதை சூழ்நிலையை வைத்து கணிக்க முடிகிறது.      ஒன்று மட்டும் நிச்சயமாக புரிகிறது.  தனது மறைவிற்குப் பிறகு பல லட்சம் மக்கள் தெய்வமாக போற்றப்பட்டால் அந்த ஆன்மா மிக உயர்வான புனிதமான ஆன்மாவாகும்.  அந்த ஆன்மசக்தி இருந்தால் தான் மறைவிற்குப் பிறகும் பல கோடி மக்களை ஈர்த்து ஆட்கொள்ள முடியும்.      மனிதனின் தீவினைகள் அழியாதவரை மனிதனுக்குள் ஆன்ம அறிவு உதயம் ஆகாது.  ஆன்ம அறிவு வராதவரை கடவுள் தரிசனம் கிடைக்காது. எனவே,  தீவினைகளை அழிக்க ஆன்மவித்தை பயிலவும். ஆன்ம வித்தையை ஆத்மார்த்த வாழ்வு வாழ்பவரே வழிகாட்ட முடியும்.  எனவே, எப்பேர்ப்பட்ட தீவினையாளரும் பயப்படப் தேவையில்லை. விடுதலையை நோக்கி எந்நேரமும் சிந்தித்துத் தெளிந்தால் இறலயம் உண்டாகும்.  இறைலயம் தொடர்ந்தால் ஆன்மவித்தையை இறைவன் போதிப்பான்.      சிவத்தை பேணில் தவத்திற்கு அழகு என்பார் மூதாட்டி ஔவை.  அதுபோல பாவப்பிறவியானாலும் சிவலயம் பெற முயல்க.  இது நல்ல தருணம். இடையறாது எத்தொழிலைச் செய்தாலும் ஏது அவத்தை பட்டாலும் முக்தர் இருப்பது மோனத்தே என்பார் பட்டினத்தார்.   பிணத்தடத்தே இருப்பினும் பிறப்பு அறுத்து இருப்பவரே என்பார்.  அதாவது தகாத செயலைச் செய்யும்போதும் சிவலயத்தில் வாழ வேண்டும் என்பதே சாகக்கல்வியின் ரகசியமாகும்.      ஒவ்வொரு மனிதனும் சாகாக்கால் அறிந்து, வேகாத்தலை அறிந்து, போகாப்புனல் அறிந்து மரணத்தை விரட்ட வேண்டும்.  சாவே போ என்று கட்டளை இட்டால் கூற்றம் குதித்தலும் கைகூடும் என்ற வள்ளுவரின் வாக்கு பொய்யா மொழியாகும்.  சாவே போய்விடு எனக் கட்டளையிடும் தகுதி எமக்கு உள்ளது.  உங்களுக்கும் தைரியம் உண்டாக, நீங்களும் எமனை எட்டி உதைக்க விருப்பமா?  இன்றே சிவலயத்தில் இணைந்து இன்பம் காணுங்கள்.  மரணத்திற்கு மரணம் கொடுப்போம்.   வாருங்கள்; வெற்றி நிச்சயம். Courtesy:  "சாவே போ" புத்தகம்.