பீருமுஹ்ம்மது

 ”ஒக்கச் சொன்ன அலிபு நடு முச்சுடரெண்டெழுத்தும் ஒன்றுபட்டு வரும் விதத்தை உவந்து இங்ஙனம் சொல்வேன்”...   இது தான் மறையான மறையான அறுநான்கில் ஓரெழுத்து.

பழுதனுகாதுய்ய பொருள் பரமனைத்தும் பாய்ந்து பாங்குபெறும் ஹூவுடைய பேருமது தானே இந்த இறை நாமம் இரண்டு லாம் ஒரு அலிபு இருலாமும் நடுமூலத்திரு புறமும் நிற்க்கும்

                              ~ (#பீருமுஹ்ம்மது #ஒலியுல்லாஹ்)

இரண்டு லாம் ஒரு அலிபு சேர்ந்து வரும் முறை அது.

ஒரு அலிபு, அதன் இரு புறமும் இரு லாம் சேர்ந்து வரும் அமைப்பு...

சதா நம்மோடு இயங்கி நிற்க்கும் உயிர்நிலை, ஆனால் நம் அறிவுக்கு வராமல் இருக்கின்றது. ரொம்ப பக்கத்துல தான் இருக்கு ஆனால் கோடி சென்மம் பிறந்தாலும் ஒருவர் காட்டிகொடுக்காமல் அறிவுக்கு வராது என்பது தான் உண்மை

"மூச்சினோடியங்கி நிற்கும் முடிவிலா பொருளை நோக்கி....” என்ற நான்கு வரிகள். இது தெளிவான விஷயம். மூச்சுக்கும் பேச்சுக்கும் ஆதாரமாக நிற்க்கும் உயிர்நிலை தான் அது.

❤️ திரு. #ரியான் ஐயா அவர்கள் ❤️

சத்திய அருள் விண்ணப்பம்

 ******சத்திய அருள் விண்ணப்பம்*******

என்னுடை இறையே, என்னுடை அன்பினுள் அன்பாய் மலர்ந்த வள்ளலே, கருணையே உடலாய் அருளே உயிராய் தயவே மூச்சாய் அங்கிங்கெனாதபடி அங்குமிங்கும் விளங்கும் தாயே, தாயினும் மேலாம் தயவுடைய தயாபரனே, நான் ஒன்று கேட்க தயை புரிவாய் என் புண்ணியனே???/

எங்கெங்கிருப்பினும் என்னென்ன கேட்ப்பினும் அங்கெங்கிருப்ப அவ்வண்ணம் அருள் புரிவோய் தகயோய் எந்னன்று அறிந்து ,அந்னன்று புரியும் வள்ளாலே, நான் கேட்க ஒன்றுமிலையே, கேட்கும் முன்னே அதை நீ அறிந்திருக்கின்றாய் என அறிவோடு அறிந்திருப்பினும் கேட்க துணிகின்றேன் பொறுத்தருள்வாய் மாநிதியே...

எனக்கென வேண்டுவதொன்றிலையே, கேட்கில் இக்குலத்து மானிடரெலாம் உய்யவே கேட்கின்றேன், தந்தையே நின் அருளின்றி எங்ஙனம் இவர் உனை அடைவர்?, நின் தயவின்றி எங்ஙனம் இக்குலம் உனை பெறுவர்?,இத்தகை அறிவே உனை நோக்கி கைதூக்கி விண்ணப்பிக்கின்றது அண்ணலே ஆருயிரே....

காட்டாற்று வெள்ளம் போல் கருமங்கள் கரும வினை தொகுப்புகள், நட்டாற்றில் தவிக்கின்றேன் பெருந்தகையோய், துணையென பற்ற துரும்பதுவும் உதவாதென்றறிவோடறிந்திருக்கின்றேன் தந்தையே, ஆதலாய் சுற்றும் சுழன்று செல்லும் மாயை மயக்கங்களை பற்றாமலே பார்த்திருக்கின்றேன், நிச்சயம் நான் அறிவேன் நீயெனை கைவிடாய்...

எங்கிலும் ஒன்று கேட்க துணிகின்றேன் எந்தையே செவி கேட்ப்பாய்,எத்தனை எத்தனை பேர் முன்னும் பின்னுமாக அடித்துசெல்லபடுகின்றனர், மாபயங்கராமாய் மாயைவெள்ளம் கொடூரமாய் பாய்ந்தோடிகொண்டிருக்கின்றதே..எந்தாய் என்னசெய்வேன் என் குலத்து மக்களெலாம் வீணாய் இறந்துபோகின்றனரே, என் செய்வேன் எந்தாய் ஏதும் அறிந்திலேன் ஏதும் முயன்றிலேன், ஏதும் துணிந்திலேன், ஏதும் வகையிலேன், நீயொன்றே துணையென்றரிந்தேன், துணையோய் தனியனே துணை செய்வாயே..

எத்தனை மாகோடி பாவங்கள் செய்திருப்பினும் எந்தையே அவர்கள் என் உயிர் குலங்கள், என் பிறப்புகள் பலகோடி பிறப்புகளில் எனக்கு உறவு முறைகள், எனக்கு தந்தையாய் சுமந்தவர்கள், என் தாயாய் இருந்து அன்பை பொழிந்தவர்கள், என் உடன் பிறப்புகளாய் இருந்து களித்து பிரிந்தவர்கள், என்னுயிர் நண்பர்களாக வாழ்ந்தவர்கள், என் உயிர் முறைகள் என் உறவு முறைகள், எந்தையே நான் இதை அறிவால் அறிந்து இறைஞ்சுகின்றேன், அவர்களிடமும் உன் பேரருட்கருணை திறன் செலுத்துவாயாக..

என்னிலே எனக்காய் தவம் செய்யில் என்னிறையே என்னிலே ஆணவ மூலவேர் மீண்டும் முளைக்கும் எனவறிந்தே நான் இங்ஙனம் விண்ணப்பிக்கின்றேன், எனக்காய் தவம் ஒன்றும் வேண்டாவே, எனக்காய் பலன் ஒன்றும் வேண்டாவே, என்னிலே தவம் எலாம் என்னிலே தவபலனெல்லாம் எல்லோருர்க்கும் வழங்குகின்றேன் இன்னிறையே, எனெக்கென ஒன்றும் வேண்டாவே, முக்தியும் வேண்டில் அது எல்லோருக்குமே அருள் செய்வாயே...காதுகொடுத்து கேட்கும் என்னிறையே நீயே கேட்கின்றாய்..நீயே அருள் புரிகின்றோய், நீயே தகையோய்..உனையே நம்பி விண்ணப்பிக்கின்றேன்...அருள் காக்கின்றேன்..காக்கின்றேன்..காக்கின்றேன்...என் அழுகை கண்ணீர் ஆற்றோடு கலந்து செல்லாத படி காத்தருள்வாய்..காத்தருள்வாய்..காத்தருள்வாய்....

பீர்

 =====பீர்====

‘சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழி அறிந்துயர் துளியொடு அகமுறும் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரளமாய் அஹ்மதின்னிரு பதம் என் அன்புற மனம் மகிழ்ந்து உன்னோடு இரந்த நான் முகம் மலர்ந்தெனை முடுகி வந்து உயர் முறைமை தந்தருள் முதல்வனே=பீர் முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்.

அன்றொரு நாள் சொல்லெணா அனேகம் கோடி காலம் முன் றஹ்மத் எனும் பெருங்கடல் ஹயாத்துல் கைபார் என பெயர் கொள்ளுமுன்  ஆத்தும மர்ம ஜலக்கடலாக நிறை கொண்டிருந்தது, அது இது என சொல்லெணா பரப்புடன் நிறை விரிந்து பரந்துள்.

அன்று ஆங்கு, “பே”யெனும் ஓர் சொல் உயர்ந்து அலிபை கொண்டுயர்ந்து  உயர் “றே’ எனும் சொல்லை சார்ந்து கண்மணியாம் வலம்புரி ‘மீம்” எனும் சொல்லுக்குள்ளாய் அமர்ந்து அஹ்மது முஹம்மதுவாய் மலர்ந்து ”பீர்முஹம்மது” என பெயர் கொண்டது.

”பே” எனும் சொல் அரபு சொல்லாதிக்கத்துக்கு அப்பாற்பட்டு பெர்சிய நாட்டு சொல்லாதிக்கத்துக்குட் பட்டதாகும்.(peer).

பாவ புண்ணியங்கள்

 உலகில் எது பாவம் எது புண்ணியம் என கேட்டால் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு பதிலை தருவார்கள்.ஆனால் ஞானிகளோ திடசித்தமாக ஒரேயொரு பதிலை தான் தருவார்கள்.

கர்மங்களினால் உருவாகும் பலன்களை பாவ பலன் புண்ணிய பலன் என சொல்லப்படுவதில்லை.அவை கர்ம பலன்கள் மட்டுமே.அனைத்து கர்மங்களுக்கும் பலன் உண்டு அவ்வளவே.

 தூங்குவது என்பது ஒரு கர்மம்,அதன் பலன் புண்ணியமானதா பாவமானதா எனக்கேட்டால் நம்மை பைத்தியம் என்பார்கள்.நீராடுவது ஒரு கர்மம்,அது புண்ணியபா பாவமா எனக்கேட்டால் நம்மை மேலும் கீழுமாக பார்பார்கள்.ஆனால் அங்கு கர்மபலன் என ஒன்று இருக்கிறது. 

இப்படியாக அனைத்து அன்றாட செயல்களுக்கும் அதன் பலன் என ஒன்று இருக்கும் என்பது நிச்சயம்.ஆனால் பாவம் புண்ணியம் என்பது கர்மத்தினால் விளைவது அல்ல.அது கர்மவும் அல்ல.

பாவம் புண்ணியம் என்பவை சகஜமான மனிதர்கள் மிருகங்கள் என உயிரினங்கள் ஆற்றும் செயலல்ல. பாவம் புண்ணியம் என்பது எவனொருவன் தன்னை உய்விக்க கொண்டானோ அவனை உள்ளத்தால் கொளும் வஞ்சமும் வஞ்சமின்மையும் ஆம்.

அதனாலேயே "எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லை செய்நன்றி கொன்ற மகற்கு" என சொல்லப்பட்டது.

மாயை

 நீயும் தான் சாகத்தான் போறே..நானும் சாகத்தான் போறேன். செத்த பின் உன் உடம்பில் கற்பூர வாசனை வந்து தான் என்ன பிரயோசனம் அல்லது உடம்பு கனகமயமாகினும் தான் என்ன பிரயோசனம்? உன் ஆன்மா இருளை விடுத்து ஒளியை அடையுமா தான் என்ன? உயிரோடு இருக்கையில் ஒளியை அடையாத ஆன்மா செத்த பின் அடையும் என சொல்வதை விட பெரிய கூமுட்டைதனம் என்ன தான் இருக்கிறது?

ஆன்மா எங்கே இருக்கிறது என தெரியாதவன் ஆன்மா எங்கே போகிறது என தெரியவா போகின்றான்? மீனில்லா குளத்தில் தூண்டில் போட்டு என்ன பிரயோசனம்? முதலில் ஆன்மா என்றால் என்னவென தெரிந்து கொண்டவனல்லவோ அதை ரட்சிப்புக்கு கொண்டு செல்ல முடியும் அல்லவா?. ஆன்மா ரட்சிக்கபட வேண்டியது தானா எனத்தெரியாமலேயே உளறிக்கொண்டிருக்கும் உன்னை விட மூடன் யார்தான் உண்டு.ஆகையினால் முதலில் உன் ஆன்மாவை தேடு மனமே.

பூசுண்ட பிரணாயம்

 என்னடா இவன் எழுதுறதே தப்பா இருக்கேண்ணு யோசிக்கிறீங்களா..பிராணாயாமம்ண்ணு சொல்லி கேள்விபட்டிருக்கோம், இதென்ன பிரணாயம்ண்ணு யோசிக்கிறீங்க தானே? அது வேற இது வேற.

ஆயம் என்றால் வரவு என பொருள், வியயம் என்றால் செலவு என பொருள்.இப்ப புரிஞ்சிருக்குமே, சரியா தான் சொல்றான்ணு.வரவை மிஞ்சின செலவு நஷ்டம்,வரவு அதிகம் ஆனால் லாபம்.இது தான் பிராணாய நுணுக்ஙம்.

காகபூசுண்டர் ஐயா தான் நுணுக்கமான இந்த பிரணாய வித்தைக்கு தந்தை. பெருநூல் காவியத்தில் குறுக்கு மார்க்கம் எனும் தலைப்பாக மகாநுணுக்கமான இந்த மறை வித்தையை இலைமறை காயாக சொல்லி போயிருப்பார்.பெற்றோர் பேறு கொண்டோர்.பெறாதோர் பேறு கண்டோர்.

தெரிஞ்சுக்க ஆவல் மட்டும் போதும்..

காசு பணம் தேவையே இல்லை..

தாத்

 ====தாத்====

தாத் என்றால் அனாதியாவே காரிருளில் உறைந்திருக்கும் எல்லாம் வல்ல பொருள் என பொருள்.

இறைவனே தான் அந்த மறைபொருள் என்பதாகும்.அது எங்கே இருக்கிறதென்றால் மனிதரின் இருதயத்துக்குள்ளே மறைந்திருக்கின்றதாம்.

உன்னுடைய நாவே உன் இருதயம்,அந்த நாவினுள் அடைத்து ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒளிவே தாத்.

மூன்று எழுத்துக்களால் அகில உலகமெலாம் அந்த அருட்கொடையானை போற்றுகின்றன.”ஆதி அலிப் அங்கு அனாதி நுக்கத் சோதி ஒளி வந்து தோன்றுமே” என மெய்ஞான செம்மல் பீருமுஹம்மதிய்யா அதை போற்றுகின்றார்.

”அல்லா...”❤️❤️❤️

பெப்பப்பே

 ====பெப்பப்பே====

பேயென நூறாயிரம் விண்ணோர் புகழ நின்றவுனை மேல்வெளியங்கீன்றதல்லால் காயிலைகள் பூமரமில்லாது இருளியங்கரிய கானகமங்கீன்றதல்லால் சாகிபுவி லுன்னறை நீ தானுறையுஞ் சட்டையது தானறிய சற்குரென்னுள் ஆவிதரும் நுனியில் விளக்காக விரைந்தோடி நீ வந்தாளுவை யெந்நாளும் அரசே (ஞானபுகழ்ச்சி 383)

பேயிறசூலுல்லா எனும் திருபேரழகான ரூபமா யாவநற் போதவேத நூலினோடஞ்சிலொன்றாய் நின்றவா ஓய்வொரு நாளில்லாமலே பயலுன்னோடிரந்து கேட்பதை தாயிலு முண்மையாகவே கதி தந்தருள் என்றுமாதியே(ஞானபுகழ்ச்சி 343)

பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே (ஞானபுகழ்ச்சி 338)

பேயலிபு சீனுக்கு முன்னோபிறகோ காபதில் விளைந்தெனை ஆளுமிறையே நாய்யடியேன் இவ்வுரை நவில வலனோமுற்று நாவெழுமோ நல்லோர்கள் முன் போயவர்கள் மெய்பதம் பணிந்து அவரெனக்குரைத்த புத்திகொடு உனைதெரிந்து நல் ஆயபுகழாதி தீதாறடியேர்க்கு ஈந்திடுன் காவல்கொண்டேவல் செய்யவே (ஞானபுகழ்ச்சி 377)

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிந்துயர் துளிகொடே அகமுறுங் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரலமாய் அஹ்மதின்னிரு பதமெனன்புற மனம்கிழ்ந்துன்னோடு இரந்த நான் முகமலர்ந்தெனை முடுகி வந்துயர் முறமை தந்தருள் முதல்வனே (ஞானபுகழ்ச்சி 38)====பெப்பப்பே====
பேயென நூறாயிரம் விண்ணோர் புகழ நின்றவுனை மேல்வெளியங்கீன்றதல்லால் காயிலைகள் பூமரமில்லாது இருளியங்கரிய கானகமங்கீன்றதல்லால் சாகிபுவி லுன்னறை நீ தானுறையுஞ் சட்டையது தானறிய சற்குரென்னுள் ஆவிதரும் நுனியில் விளக்காக விரைந்தோடி நீ வந்தாளுவை யெந்நாளும் அரசே (ஞானபுகழ்ச்சி 383)

பேயிறசூலுல்லா எனும் திருபேரழகான ரூபமா யாவநற் போதவேத நூலினோடஞ்சிலொன்றாய் நின்றவா ஓய்வொரு நாளில்லாமலே பயலுன்னோடிரந்து கேட்பதை தாயிலு முண்மையாகவே கதி தந்தருள் என்றுமாதியே(ஞானபுகழ்ச்சி 343)

பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே (ஞானபுகழ்ச்சி 338)

பேயலிபு சீனுக்கு முன்னோபிறகோ காபதில் விளைந்தெனை ஆளுமிறையே நாய்யடியேன் இவ்வுரை நவில வலனோமுற்று நாவெழுமோ நல்லோர்கள் முன் போயவர்கள் மெய்பதம் பணிந்து அவரெனக்குரைத்த புத்திகொடு உனைதெரிந்து நல் ஆயபுகழாதி தீதாறடியேர்க்கு ஈந்திடுன் காவல்கொண்டேவல் செய்யவே (ஞானபுகழ்ச்சி 377)

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிந்துயர் துளிகொடே அகமுறுங் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரலமாய் அஹ்மதின்னிரு பதமெனன்புற மனம்கிழ்ந்துன்னோடு இரந்த நான் முகமலர்ந்தெனை முடுகி வந்துயர் முறமை தந்தருள் முதல்வனே (ஞானபுகழ்ச்சி 38)

தாத்து

 பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனியென்று ஓயாமல் வருந்துளி யுள்ளுருவாய் சீனோநூனோ தெரியாதெமக்கும் மாயாமுகநான்கும் வழங்கிறையே

சுகமுறும் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழி அறிந்துயர் துளியொடு அகமுறும் கடலதில் வலம்புரி தனில் அடைந்தொரு தரளமாய் அஹ்மதின்னிரு பதம் என் அன்புற மனம் மகிழ்ந்து உன்னோடு இரந்த நான் முகம் மலர்ந்தெனை முடுகி வந்து உயர் முறைமை தந்தருள் முதல்வனே

-----------  பீர் முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ்.

வெம்பனி என்றால் சூரியனே நடுங்கும் வெப்பம் மிகுந்த துளி.பீரப்பா பாடுவர் ‘பருதி நடுங்கும் துளிகொடென் ஆவி அமைத்தோனே” என.இந்த துளிக்கு “ஆஷிக்” என சூஃபிஸம் கூறும்.பிரபஞ்ச உற்பத்தி காலத்தில் இறைவனும் இறைவனுடைய பெருங்கருணையும் மட்டுமே இருந்தன. அந்த கருணைகடலுக்கு றஹ்மத் கடல் என பெயர், அல்லது ஆத்தும மர்ம ஜலக்கடல் எனவும் பெயர்.மேற்படி றஹ்மத்து கடலில் சதா இறைவனுடைய பேரருள் பெருமழையான துளி பெய்துகொண்டிருக்குமாம்.அப்படியான றஹ்மத்து கடலில் கோடானுகோடி கற்பாந்தங்களினூடாக ஒரு மலர்ச்சி உண்டாகுமாமந்த மலர்சிக்கு காரணமானது கடலில் நீரோடு நீராக உறைந்துள்ள தாத்து எனும் தன்மையே.இதையே மஹரிபத்துமாலையில் ‘தாத்து றஹ்மத்து கடல் நிறைந்த ரகசியம் தனை சொல்லக்கேளும்” என பீரப்பா விவரிக்கின்றார்.அந்த தாத்தானது சிபத்து சிபாத்துகளாக விரியும்.அந்த தாத்து விரிந்து அஹமத் என வளரும்,அஹமது பின்னர் முஹம்மதுவாக மலரும்,அதன் விரிவு நிறைய சொல்ல உண்டு.இந்த முஹமதுவை தான் வலம்புரி என்கின்றோம்வலம்புரியான இதற்குள் மேற்சொன்ன ஆஷிக் துளியை உண்டு முத்து உதயமாகும்.இதுவே றசூல்.

‘பே’ என்பது பீர் என்பதில் வரும் முதல் வார்த்தை.அதன் மேல் இருக்கும்’ஈ’ என்பது அலிபு,இதைத்தான் பேயோடு அலிபு சென்றொரு சுழியறிதுயர் துளியொடெ என்பதின் விரிவு.முஹம்மது எனும் வலம்புரியில் புகுந்து பிறந்தவர் தாம் பீர்முஹம்மது எனும் பெயர்.இதில் பேயோ அலிபோ முதல் வெம்பனி என அறியாமல் மருள்கின்றேன் என்பது உட்கிடை ஞானம்

கா-அப

 ====== கா-அப =========

“அறிந்துகொள்ளசொல்லுகிறேன் முக்திதாத்துவெளியில்
ஐந்தாம் வணக்கம் திக்கீர் கபியின் முடிவாகும்
பொருந்துமெட்டாம் புகழும் மக்காம் தம்கூத்து விபரம்
போதவித்து நாதநிலைபுகல்யாகும் நுக்தொன்று
அந்த கருநாதமணி சூடுநினைவொளிவு
அதுதானே உதிரமெல்லாம் அணிந்துடலாய் திரண்டு
விந்தையுள்ள கருவுக்குள்ளே விளைத்த சூடுநினைவு
வேகமுடலெங்குமுயிர் வெதுவெதுத்தே நிற்க்கும்
அங்கமெல்லாம் நபியாகும் அவன் நினைவே றூஹூ
அதுதானே கருநினைவு ஆசையுடனறிவு
கருநாத நுதல் நடுவே காபகபுசைனி
கண்ணான பார்வை ஒலி ஹக்கென்றறிவீரே
இன்னங் கருநாதமணி பேச்சுமூச்சு பார்வை
இரக்கமுடன்கோபம் கேள்வி எதுவுமதுவாகும்
தன்னை அறிந்தல்லவோ தனது பொருளறிந்தால்
தானேதான் தானேதாம் தம்பிரானுமாகும்
கருநிலையில் கருநினைவை கருவதினால் அறிந்தால்
கடிதான பாவமெல்லாம் காற்றில் பஞ்சாய் பறக்கும்”

       ----  பீர்முஹம்மது ஒலியுல்லாஹ் பிஸுமில் குறம்

முத்தொடு பவளம் பச்சை முதலொளி கூட்டி
சக்தியாய் சிவனாய் இந்த தாரணி தன்னிலாக்கி
பத்தியாய் யெனைவளர்த்த பரமனே யுனையான் பாச
இத்திசை அனைத்தும் போற்றும் இறைவனே துணை செய்வாயே .

❤️ "தாத் என்பது இறைவன் அம்சம் என கொள்ளவேண்டாம், அது இறை சொரூபமே, ஒன்றானது தான் ,முப்பொருளாக இலங்கினாலும் ஒரு பொருளே தான்" ❤️

பிண்டம் என்பது பிரபஞ்ச பிரமாண்டத்தின் ஒரு சிறு அளவு.. அவ்வளவு தான்... இந்த சிறு பிண்டத்திற்க்குள் எங்ஙனம் ஜீவன் இருக்கிறதோ அதுபோல பிரபஞ்ச பகிரண்டத்தினுள்ளும் மஹாஜீவன் குடியிருக்கிறது... அதை அறியவேண்டுமெனில் இந்த பிண்ட சரீர ஜீவனை முதலில் கவனிக்கவேண்டும்...அது பகிரண்ட ஜீவனுக்கு கொண்டு செல்லும்

அந்த மகாஜீவனைத்தான் அகம் புறம் அகப்புறம் புறப்புறம் எங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் ஜோதியுள் ஜோதியுள் ஜோதி என வள்ளலார் குறிப்பிடுகின்றார். அறிவு விளக்கம் வராது மூட புத்திகளுக்கு ஒரு விளக்கை காட்டி அதை கண்டு அவ்வண்ணம் உபாசிக்க சொல்லியுள்ளார். தன்னுடைய வெளிச்சமாக தன்னுடம்பு முழுதும் வியாபித்திருக்கின்ற ஜீவனையே அறிந்து வணங்க தெரியாதவர்கள் எங்கே அண்ட பகிரண்ட ஜீவனை உள்வாங்கி புரிந்து அறிந்து உபாசிக்க போகின்றார்கள்...இருந்தாலும் அவர்களுக்கும் சிறு வெளிச்சம் வரத்தான் செய்யும்.

🙏 குருவே சரணம் 🙏

--❣️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❣️