கொங்கண சித்தர்

கொங்கண சித்தர் பதிவு செய்த நாள்: நவ 23,2015 15:39 Share      வாலைக்கும்மி காப்பு 1. கல்விநிறை வாலைப்பெண் காதலியென் றோதுகின்ற செல்வியின் மேற் கும்மிதனைச் செப்புதற்கே நல்விசய நாதனின் சொல்வேதனஞ்சு போதன்மிஞ்சி மானகஞ்ச பாதம் வஞ்ச நெஞ்சினில்வைப் போம். கும்மி 2. சத்தி சடாதரி வாலைப்பெண் ணாமந்த உத்தமி மேற் கும்மிப் பாட்டுரைக்க வித்தைக் குதவிய வொற்றைக்கொம் பாம்வாலை சித்தி விநாயகன் காப்பாமே. சரஸ்வதி துதி 3. சித்தர்கள் போற்றிய வாலைப் பெண் ணாமந்த சத்தியிண் மேற்கும்மிப் பாட்டுரைக்கத் தத்தமி தோமென ஆடுஞ் சரஸ்வதி பத்தினி பொற்பதங் காப்பாமே. சிவபெருமான் துதி 4. எங்கும் நிறைந்தவள் வாலைப்பெண் ணாம்மாலின் தங்கையின் மேற்கும்மி பாடுதற்குக் கங்கை யணிசிவ சம்புவாஞ் சற்குரு பங்கயப் பொற்பதங் காப்பாமே. சுப்பிரமணியர் துதி 5. ஞானப்பெண் ணாமருள் சோதிப்பெண் ணாமாதி வாலைப்பெண் மேற்கும்மி பாடுதற்கு மானை பெண்ணாக்கிய வள்ளிக் கிசைந்திடும் மால்முரு கேசனுங் காப்பாமே. விஷ்ணு துதி 6. ஆண்டிப் பெண் ணாம்ராச பாண்டிப்பெண் ணாம் வாலை அம்பிகை மேற்கும்மி பாடுதற்குக் காண்டீப னால்பணி பூண்டவன் வைகுந்தம் ஆண்டவன் பொற்பதங் காப்பாமே. நந்தீசர் துதி 7. அந்தரி சுந்தரி வாலைப்பெண் ணாமந்த அம்பிகை மேற்கும்மி பாடுதற்குச் சிந்தையில் முந்திநல் விந்தையாய் வந்திடும் நந்தீசர் பொற்பதங் காப்பாமே. நூல் 8. தில்லையில் முல்லையி லெல்லையு ளாடிய வல்லவள் வாலைப் பெண் மீதினிலே சல்லாபக் கும்மித் தமிழ்பா டவரும் தொல்லை வினை போக்கும் வாலைப் பெண்ணே! 9. மாதா பிதாகூட இல்லாம லே வெளி மண்ணும் விண்ணுமுண்டு பண்ணவென்று பேதைப்பெண் ணாமுதல் வாலைப்பெண் ணாளென்று புகுந்தா ளிந்தப் புவியடக்கம். 10. வேதமும் பூதமுண் டானது வும்வெளி விஞ்ஞான சாத்திர மானதுவும் நாதமுங் கீதமுண் டானது வும்வழி நான் சொல்லக் கேளடி வாலைப்பெண்ணே! 11. முந்தச் செகங்களுண்டானது வும்முதல் தெய்வமுந் தேவருண் டானதுவும் விந்தையாய் வாலையுண் டானது வும்ஞான விளக்கம் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 12. அரிக்கு முந்தின தவ்வெழுத்தாம்; பின்னும் அரிக்குள் நின்றதும் அஞ்செழுத்தாம்; தரிக்கும் முந்தின தஞ்செழுத்தாம் வாசி பரிக்குள் நின்றது மஞ்செழுத்தாம். 13. ஆதியிலைந்தெழுத் தாயினாள் வாலைப்பெண் ஐந்தெழுத் துமென்று பேரானாள். நாதியி னூமை யெழுத்திவள் தானல்ல ஞான வகையிவள் தானானாள். 14. ஊமை யெழுத்தே யுடலாச்சு மற்றும் ஓமென் றெழுத்தே யுயிராச்சு; ஆமிந் தெழுத்தை யறிந்து கொண்டு விளை யாடிக் கும்மி யடியுங்கடி. 15. செகம் படைத்ததும் அஞ்செழுத்தாம் பின்னும் சீவன் படைத்ததும் அஞ்செழுத்தாம் உக முடிந்தது மஞ்செழுத் தாம் பின்னும் உற்பன மானது மஞ்செழுத்தாம். 16. சாத்திரம் பார்த்தாலுந் தானுமென்ன வேதந் தானுமே பார்த்திருந் தாலு மென்ன? சூத்திரம் பார்த்தல்லோ ஆளவேணு மஞ்சு சொல்லை யறிந்தல்லோ காண வேணும்? 17. காணாது கிட்டாதே எட்டாதே அஞ்சில் காரிய மில்லையென் றேநினைத்தால் காணாதுங் காணலா மஞ்செழுத் தாலதில் காரிய முண்டு தியானஞ் செய்தால். 18. ஆயனு மைந்தா மெழுத்துக்குள் ளேயறி வாயனு மைந்தா மெழுத்துக்குள்ளே; வாயனு மைந்தா மெழுத்துக்குள் ளேயிந்த வாலையு மைந்தா மெழுத்துக்குள்ளே. 19. அஞ்செழுத் தானதும் எட்டெழுத் தாம்பின்னும் ஐம்பத்தோர் அட்சரந் தானாச்சு; நெஞ்செழுத் தாலே நினையா மலந்த நிசந்தெ ரியுமோ வாலைப்பெண்ணே! 20. ஏய்க்கு தேய்க்கு தஞ்செழுத் துவதை எட்டிப் பிடித்துக் கொளிரண்டெழுத்தை நோக்கிக்கொள் வாசியை மேலாக வாசி நிலையைப் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 21. சிதம்பர சக்கரந் தானறி வாரிந்தச் சீமையி லுள்ள பெரியோர்கள்; சிதம்பர சக்கர மென்றால் அதற்குள்ளே தெய்வத்தை யல்லோ அறியவேணும் 22. மனமு மதிய மில்லாவி டில்வழி மாறுதல் சொல்லியே யென்ன செய்வாள்? மனமு றுதியும் வைக்கவே ணும் பின்னும் வாலை கிருபையுண் டாகவேணும் 23. இனிவெ ளியினிற் சொல்லா தேயெழில் தீமட்டு திந்த வரி விழிக்கே கனிமொ ழிச்சியீர் வாருங்கடி கொஞ்சங் கருவைச் சொல்லுவேன் கேளுங்கடி. 24. ஊத்தைச் சடலமென் றெண்ணா தேயிதை உப்பிட்ட பாண்டமென் றேண்ணாதே; பார்த்த பேருக்கே ஊத்தையில் லையிதைப் பார்த்துக்கொள் உன்ற னுடலுக்குள்ளே. 25. உச்சிக்கு நேராயுண் ணாவுக்கு மேல்நிதம் வைத்த விளக்கும் எரியுதடி; அச்சுள்ள விளக்கு வாலைய டிஅவி யாம லெரியுது வாலைப்பெண்ணே! 26. எரியு தே அறு வீட்டினி லேயதில் எண்ணெயில்லையமிழ் தண்ணீரில்லை; தெரியுது போக வழியுமில் லைபாதை சிக்குது சிக்குது வாலைப்பெண்ணே! 27. சிலம்பொ லியென்னக் கேட்டும டிமெத்த சிக்குள்ள பாதை துடுக்கமடி; வலம்புரி யச்சங்கமூது மடிமேலே வாசியைப் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 28. வாசிப் பழக்க மறியவே ணுமற்று  மண்டல வீடுகள் கட்டவேணும்; நாசி வழிக்கொண்டு யோகமும் வாசியும் நாட்டத்தைப் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 29. முச்சுட ரான விளக்கினுள் ளேமூல மண்டல வாசி வழக்கத்திலே எச்சுட ராகி யந்தச் சுடர்வாலை இவள் விட வேறில்லை வாலைப்பெண்ணே! 30. சூடாமல் வாலை யிருக்கிற தும்பரி சித்த சிவனுக்குள் ளானதனால் வீடாமல் வாசிப் பழக்கத்தைப் பாருநாம் மேல்வீடு காணலாம் வாலைப்பெண்ணே! 31. மேல்வீடு கண்டவன் பாணியடி விண்ணில் விளக்கில் நின்றவன் வாணியடி தாய்வீடு கண்டவன் ஞானிய டிபரி தாண்டிக் கொண்டான்பட் டாணியடி. 32. அத்தியி லேகரம் பத்தியி லேமனம் புத்தியி லேநடு மத்தியிலே நெற்றி சதாசிவ மென்றுசொன் னேனுன்றன். நிலைமையைப் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 33. அழுத்தி லேசொல்லஞ் செழுத்தி லேநானும் வழுத்தி னேன்ஞானப் பழத்திலே கழுத்தி லேமயேஸ்வரனு முண்டுகண் கண்டு பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 34. அஞ்சிலே பிஞ்சிலே வஞ்சிய ரேநிதம் கொஞ்சி விளையாடும் வஞ்சியரே! நெஞ்சிலே ருத்திரன் சூழிருப் பானவன் நேருட னாமடி வாலைப்பெண்ணே! 35. தொந்தியி லேநடுப் பந்தியி லேதிடச் சிந்தையிலே முந்தி யுன்றனுடன் உந்தியில் விண்ணுவுந் தாமிருப் பாரிதை உண்மையாய்ப் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 36. ஆலத்தி லேயிந்த ஞாலத்தி லேவருங் காலத்தி லேயனு கூலத்திலே மூலத்தி லேப்ரமன் தானிருந் துவாசி முடுக்கிறான் பிண்டம் பிடிக்கிறானே. 37. தேருமுண்டு அஞ்நூறாம் ஆணியுண் டேஅதில் தேவரு முண்டுசங் கீதமுண்டே ஆருண்டு பாரடி வாலைத் தெய் வம்மதில் அடக்கந் தானடி வாலைப்பெண்ணே! 38. ஒன்பது வாயில்கொள் கோட்டையு ண்டேஅதில் உள்ளே நிலைக்கார ரஞ்சுபேராம். அன்புட னேபரி காரர்க ளாறுபேர் அடக்கந் தானடி வாலைப்பெண்ணே! 39. இந்த விதத்திலே தேகத்திலே தெய்வம் இருக்கையில் புத்திக்க றிக்கையினால் சந்தோட வாலையைப் பாராமல் மனிதர் சாகிற தேதடி வாலைப்பெண்ணே! 40. நகார திட்டிப்பே ஆனதனால் வீடு வான வகார நயமாச்சு; உகார முச்சி சிரசாச்சே இதை உற்றுப் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 41. வகார மானதே ஓசையாச்சே அந்த மகார மானது கர்ப்பமாச்சே சிகார மானது மாய்கையாச்சே இதைத் தெளிந்து பாரடி வாலைப் பெண்ணே! 42. ஓமென்ற அட்சரந் தானுமுண்டதற்குள் ஊமை யெழுத்து மிருக்குதடி; நாமிந்தெழுத்தை யறிந்து கொண்டே நாம் வினை நாடிப் பாரடி வாலைப்பெண்ணே! 43. கட்டாத காளையைக் கட்டவேணுமாசை வெட்ட வேணும்வாசி யொட்டவேணும் எட்டாத கொம்பை வளைக்க வேணுங்காய மென்றைக் கிருக்குமோ வாலைப் பெண்ணே! 44. இருந்த மார்க்கமாய்த் தானிருந்து வாசி ஏற்காம லேதான டக்கவேணும் திரிந்தே ஓடி யலைந்து வெந்துதேகம் இறந்து போச்சுதே வாலைப்பெண்ணே! 45. பூத்த மலராலே பிஞ்சுமுண்டே அதில் பூவில்லாப் பிஞ்சும் அனேகமுண்டு மூத்த மகனாலே வாழ்வுமுண்டு மற்ற மூன்று பேராலே அழிவுமுண்டு! 46. கற்புள்ள மாதர் குலம் வாழ்க நின்ற கற்பை யளித்தவரே வாழ்க! சிற்பரனைப் போற்றிக் கும்மியடி குரு தற்பரனைப் போற்றிக் கும்மியடி 47. அஞ்சி னிலேரண்டழிந்ததில்லை யஞ் சாறிலே யுநாலொழிந்ததில்லை; பிஞ்சிலே பூவிலே துஞ்சுவதாம் அது பேணிப் போடலாம் வாலைப் பெண்ணே! 48. கையில்லாக் குட்டையன் கட்டிக்கிட்டானிரு காலில்லா நெட்டையன் மூட்டிக் கிட்டான்; ஈயில்லாத் தேனெடுத் துண்டுவிட்டானது இனிக்குதில்லை யேவாலைப்பெண்ணே! 49. மேலூரு கோட்டையக்கே ஆதர வாய்நன்றாய் விளங்கு கன்னனூர்ப் பாதையிலே காலூரு வம்பலம் விட்டதனாலது கடு நடையடி வாலைப் பெண்ணே! 50. தொண்டையுள் முக்கோணக் கோட்டையி லேயிதில் தொத்திக் கொடிமரம் நாட்டையிலே சண்டை செய்து வந்தே ஓடிப்போனாள் கோட்டை வெந்து தணாலாச்சு வாலைப் பெண்ணே! 51. ஆசை வலைக்குள் அகப்பட்டதும் வீடு அப்போதே வெந்தே அழிந்திட்டதும் பாச வலைவந்து மூடியதும் வாலை பாதத்தைப் போற்றடி வாலைப்பெண்ணே! 52. அன்ன மிருக்குது மண்டபத்தில் விளை யாடித் திரிந்ததே ஆண்புலியும் இன்ன மிருக்குமே யஞ்சு கிளியவை எட்டிப் பிடிக்குமே மூன்று கிளி; 53. தோப்பிலே மாங்குயில் கூப்பிடுதே புது மாப்பிள்ளை தான் வந்து சாப்பிடவும் ஏய்க்கு மிப்படி யஞ்சா றாந்தை இருந்து விழிப்பது பாருங்கடி 54. மீனுமிருக்குது தூரணி யிலிதை மேய்ந்து திரியுங் கலசாவல்; தேனுமிருக்குது போரையிலே யுண்ணத் தெவிட்டுத்தில்லையே வாலைப் பெண்ணே! 55. காகமிருக்குது கொம்பிலே தான் கத சாவ லிருக்குது தெம்பிலேதான்; பார்க்க வெகுதூர மில்லை யிதுஞானம் பார்த்தால் தெரியுமே வாலைப் பெண்ணே! 56. கும்பிக் குளத்திலே யம்பல மாமந்தக் குளக்க ருவூரில் சேறு மெத்த; தெம்பிலிடைக் காட்டுப் பாதைகளாம் வந்து சேர்ந்தா ராய்ந்து பார் வாலைப் பெண்ணே! 57. பண்டுமே ஆழக் கிணற்றுக்குள் ளேரண்டு கெண்டையிருந்து பகட்டுதடி; கண்டிருந்து மந்தக் காக்கையுமேயஞ்சி கழுகு கொன்றது பாருங்கடி! 58. ஆற்றிலே யஞ்சு முதலைய டியரும் புற்றிலே ரண்டு கரடியடி; கூற்றனு மூன்று குருடான டி பாசங் கொண்டு பிடிக்கிறான் வாலைப் பெண்ணே! 59. முட்டை யிடுகு தொருபற வை முட்டை மோசம் பண்ணு தொருபறவை; வட்டமிட்டாரூர் கண்ணியி லிரண்டு மானுந் தவிக்குது வாலைப் பெண்ணே! 60. அட்டமாவின் வட்டம் பொட்டலி லேரண்டு அம்புலி நிற்குது தேர்மேலே; திட்டமாய் வந்து அடிக்குதில் லைதேகம் செந்தண லானதே வாலைப் பெண்ணே! 61. முக்கோண வட்டக் கிணற்றுக்குள்ளே மூல மண்டல வாசிப் பழக்கத்திலே அக்கோண வட்டச் சக்கரத் தில்வாலை அமர்ந்திருக்கிறாள் வாலைப் பெண்ணே! 62. இரண்டு காலாலொரு கோபுரமாம்நெடு நாளா யிருந்தே அமிழ்ந்து போகும்; கண்டபோது கோபுரமிருக்கும் வாலை காணவு மெட்டாள் நிலைக்கவொட்டாள். 63. அஞ்சு பூதத்தை யுண்டு பண்ணிக் கூட்டி ஆராதாரத்தையுண்டு பண்ணிக் கொஞ்சு பெண்ணாசை யுண்டு பண்ணிவாலை கூட்டுகிறான் காலனை மாட்டுகிறாள். 64. காலனைக் காலா லுதைத்தவளாம் வாலை ஆலகாலவிட முண்டவளாம்; மாளாச் செகத்தைப் படைத்த வளாமிந்த மானுடன் கோட்டை இடித்தவளாம். 65. மாதாவாய் வந்தே அமுதந்தந் தாள்மனை யாட்டியாய் வந்த சுகங்கொடுத்தாள் ஆதரவாகிய தங்கையானாள் நமக் காசைக் கொழுந்தியு மாமியானாள். 66. சிரித்து மெல்லப் புரமெரித் தாள்வாலை செங்காட்டுச் செட்டியைத் தானுதைத்தாள்; ஒருத்தியாகவே சூரர்தமை வென்றாள் ஒற்றையாய்க் கஞ்சனைக் கொன்று விட்டாள். 67. இப்படியல்லோ இவள் தொழி லாமிந்த ஈனா மலடி கொடுஞ்சூலி; மைப்படுங் கண்ணியர் கேளுங்கடி அந்த வயசு வாலை திரிசூலி. 68. கத்தி பெரியதோ யுறை பெரிதோவிவள் கண்ணு பெரிதோ முகம் பெரிதோ? சத்தி பெரிதோ சிவம் பெரிதோ நீதான் சற்றே சொல்லடி வாலைப் பெண்ணே! 69. அன்னம் பெரிதல்லால் தண்ணீர் பெரிதல்ல அப்படி வாலை பெரிதானால் பொன்னு பெரிதல்லால் வெள்ளி பெரிதல்ல பொய்யாது சொல்கிறேன் கேளுங்கடி. 70. மாமிசமானா லெலும்புமுண்டு சதை வாங்கி ஓடு கழன்றுவிடும்; ஆமிச மிப்படிச் சத்தியென் றேவிளை யாடிக் கும்மி அடியுங்கடி. 71. பண்டு முளைப்ப தரிசியே யானாலும் விண்டுமி போனால் விளையாதென்று கண்டு கொண்டு முன்னே அவ்வை சொன்னாளது வுண்டோ வில்லையோ வாலைப் பெண்ணே! 72. மண்ணு மில்லாமலே விண்ணுமில்லை கொஞ்சம் வாசமில்லாமலே பூவுமில்லை. பெண்ணுமில்லாமலே யாணுமில் லையிது பேணிப்பாரடி வாலைப் பெண்ணே! 73. நந்த வனத்திலே சோதியுண்டு நிலம் நத்திய பேருக்கு நெல்லுமுண்டு விந்தையாய் வாலையைப் பூசிக்க முன்னாளில் விட்ட குறைவேணும் வாலைப்பெண்ணே! 74. வாலையைப் பூசிக்கச் சித்தரானார் வாலைக் கொத்தாசை யாய்ச்சிவ கர்த்தரானார்; வேலையைப் பார்த்தல்லோ கூலிவைத் தாரிந்த விதந்தெரியுமோ வாலைப் பெண்ணே! 75. வாலைக்கு மேலான தெய்வமில்லைமானங் காப்பது சேலைக்கு மேலுமில்லை; பாலுக்கு மேலான பாக்கியமில்லைவாலைக் கும்மிக்கு மேலான பாடலில்லை. 76. நாட்டத்தை கண்டா லறியலா குமந்த நாலாறு வாசல் கடக்கலாகும்; பூட்டைக் கதவைத் திறக்கலா கும்மிது பொய்யல்ல மெய்யடி வாலைப் பெண்ணே! 77. ஆணும்பெண் ணும்கூடி யானத னாற்பிள்ளை ஆச்சுதென் றேநீரும் பேசுகின்றீர்; ஆணும் பெண்ணுங் கூடியானதல்லோபேதம் அற்றொரு வித்தாச்சு வாலைப் பெண்ணே! 78. இன்றைக் கிருப்பதும் பொய்யல்ல வேவீடே என் வாழ்க்கை யென்பதும் பொய்யல்லவே; அன்றைக் கெழுத்தின் படிமுடியும் வாலை ஆத்தாளைப் போற்றடி வாலைப் பெண்ணே! 79. வீணாசை கொண்டு திரியா தேயிது மெய்யல்ல பொய்வாழ்வு பொய்க்கூடு காணாத வாலையைக் கண்டுகொண்டாற் காட்சி காணலா மாகாய மாளலாமே. 80. பெண்டாட்டி யாவதும் பொய்யல்லவோபெற்ற பிள்ளைக ளாவதும் பொய்யல்லவோ? கொண்டாட்ட மான தகப்பன்பொய் யேமுலை கொடுத்த தாயும் நிசமா மோ? 81. தாயும் பெண் டாட்டியந் தான்சரி யேதன்யம் தாமே யிருவருந் தாங்கொடுத்தார்; காயும் பழமுஞ் சரியா மோஉன்றன் கருத்தைப் பார்த்துக்கொள் வாலைப்பெண்ணே! 82. பெண்டாட்டி மந்தைமட்டும்வரு வாள்பெற்ற பிள்ளை மசானக் கரையின் மட்டும்; தெண்டாட்டுத் தர்மம் நடுவினி லேவந்து சேர்ந்து பரகதி தான் கொடுக்கும். 83. பாக்கிய மும்மகள் போக்கிய மும்ராச போக்கிய மும்வந்த தானாக்கால் சீக்கிரந் தருமஞ் செய்யவேண் டுங்கொஞ்சத் திருப்பணிகள் முடிக்கவேண்டும். 84. திருப்பணி களைமுடித்தோ ருஞ்செத்துஞ் சாகாத பேரி லொருவரென்றும் அருட்பொலிந்திடும் வேதத்தி லேயவை அறிந்து சொன்னாளே வாலைப்பெண்ணே! 85. மெத்தை தனிலே படுத்திருந் துநாமும் மெல்லிய ரோடு சிரிக்கும்போது யுத்தகா லன்வந்து தான்பிடித் தால்நாமும் செத்த சவமடி வாலைப்பெண்ணே! 86. ஏழை பனாதிக ளில்லையென் றாலவர்க் கிருந்தா வன்னங் கொடுக்க வேண்டும்; நாளையென் றுசொல்ல லாகா தேயென்று நான்மறை வேத முழங்குதடி. 87. பஞ்சை பனாதி யடியாதே யந்தப் பாவந் தொலைய முடியாதே; தஞ்சமென் றோரைக் கெடுக்கா தேயார்க்கும் வஞ்சனை செய்ய நினையாதே. 88. கண்டதுங் கேட்டதுங் சொல்லாதே கண்ணில் காணாத வுத்தரம் விள்ளாதே; பெண்டாட்டிக் குற்றது சொல்லாதே பெற்ற பிள்ளைக் கிளப்பங் கொடுக்காதே. 89. சிவன்ற னடியாரை வேதிய ரைச்சில சீர்புல ஞானப் பெரியோரை மவுன் மாகவும் வையா தேயவர் மனத்தை நோகவும் செய்யாதே. 90. வழக்க ழிவுகள் சொல்லா தேகற்பு மங்கையர் மேல்மனம் வையாதே; பழக்க வாசியைப் பார்த்துக்கொண் டுவாலை பாதத்தைப் போற்றடி வாலைப்பெண்ணே! 91. கூடிய பொய்களைச் சொல்லாதே பொல்லாக் கொலைக ளவுகள் செய்யாதே. ஆடிய பாம்பை யடியா தேயிது அறிவு தானடி வாலைப்பெண்ணே! 92. காரியனாகினும் வீரியம் பேசவும் காணா தென்றவ்வை சொன்னாளே; பாரினில் வம்புகள் செய்யா தேபுளிப் பழம்போ லுதிர்ந்து விழுந்தானே. 93. காசார் கள்பகை செய்யா தேநடுக் காட்டுப் புலிமுன்னே நில்லாதே; தேசாந்திரங்களுஞ் செல்லா தேமாய்கைத் தேவடி யாள்தனம் பண்ணாதே. 94. தன் வீடிருக்க அசல்வீடு போகாதே தாயார் தகப்பனை வையாதே; உன் வீட்டுக் குள்ளேயே யூக மிருக்கையில் ஓடித் திரிகிறாய் வாலைப்பெண்ணே! 95. சாதி பேதங்கள் சொல்லுகி றீர்தெய்வம் தானென் றொருவுடல் பேதமுண்டோ? ஓதிய பாலதி லொன்றாகி யதிலே உற்பத்தி நெய்தயிர் மோராச்சு 96. பாலோடு முண்டிடு பூனையு முண்டது மேலாக காணவுங் காண்பதில்லை மேலந்த வாசையைத் தள்ளிவிட்டுள்ளத்தில் வேண்டிய பூசையைச் செய்திடுங்கள். 97. கோழிக்கறு காலுண் டென்றுசொன் னேன் கிழக் கூனிக்கு மூன்று கா லென்றுசொன் னேன்; கூனிக்கிரண் டெழுத் தென்றுசொன் னேன் முழுப் பானைக்கு வாயில்லை யென்று சொன்னேன். 98. ஆட்டுக் கிரண்டுகா லென்றுசொன் னேனம் மானைக்குப் பானைக்கு நிற்குமேல் சூல் மாட்டுக்குக் காலில்லை யென்றுசொன் னேன் கதை வகையைச் சொல்லடி வாலைப்பெண்ணே! 99. கோயிலு மாடும் பறித்தவ னுங்கன்றிக் கூற்று மேகற் றிருந்தவனும் வாயில்லாக் குதிரை கண்டவ னுமாட்டு வகை தெரியுமோ வாலைப் பெண்ணே! 100. இத்தனை சாத்திரந் தாம்படித் தோர்செத்தார் என்றா லுகத்தோர் தாம்சிரிப்பார்; செத்துப் போய்க் கூடத் கலக்கவேண் டுமவன் தேவர்க ளுடனே சேரவேண்டும். 101. உற்றது சொன்னக்கா லற்றது பொருந்தும் உண்டோ உலகத்தி லவ்வைசொன்னாள்; அற்றது பொருந்து முற்றது சொன்னவன் அவனே குருவடி வாலைப்பெண்ணே! 102. பூரண நிற்கும் நிலையறி யான் வெகு பொய்சொல்வான் கோடிமந் திரஞ்சொல்வான் காரண குருஅ வனுமல் லவிவன் காரிய குருபொ ருள்பறிப்பான். 103. எல்லா மறிந்தவ ரென்றுசொல் லியிந்தப் பூமியி லேமுழு ஞானியென்றே உல்லாச மாக வயிறு பிழைக்கவே ஓடித் திரிகிறார் வாலைப்பெண்ணே! 104. ஆதிவா லைபெரி தானா லும்மவள் அக்காள் பெரிதோ சிவன் பெரிதோ! நாதிவா லைபெரி தானா லும்அவள் நாயக னல்ல சிவம்பெரிது. 105. ஆயுசு கொடுப்பாள் நீரிழிவு முதல் அண்டாது மற்ற வியாதியெல்லாம் பேயும் பறந்திடும் பில்லிவி னாடியில் பத்தினி வாலைப்பெண் பேரைச் சொன்னால் 106. நித்திரை தன்னிலும் வீற்றிருப் பாளெந்த நேரத்தி லும்வாலை முன்னிருப்பாள்; சத்துரு வந்தாலும் தள்ளிவைப் பாள்வாலை உற்றகா லனையுந் தானுதைப்பாள். 107. பல்லாயிர ங்கோடி யண்டமு தல்பதி னான்கு புவனமும் மூர்த்திமுதல் எல்லாந் தானாய்ப் படைத்தவ ளாம்வாலை எள்ளுக்கு ளெண்ணெய்போல நின்றவளாம். 108. தேசம் புகழ்ந்திடும் வாலைக்கும் மித்தமிழ் செய்ய எனக்குப தேசஞ்செய்தாள் நேசவான் வீரப் பெருமாள் குருசாமி நீள் பதம் போற்றிக்கொண் டாடுங்கடி; 109. ஆறு படைப்புகள் வீடு கடைசூத்ர அஞ்செழுத் துக்கும் வகையறிந்து கூறு முயர்வல வேந்த்ரன் துரைவள்ளல் கொற்றவன் வாழக்கொண் டாடுங்கடி! 110. ஆடுங்கள் பெண்டுக ளெல்லோ ருமந்த அன்பான கொங்கணர் சொன்ன தமிழ் பாடுங்கள் சித்தர் களெல்லோ ரும்வாலை பரத்தைப் போற்றிக் கொண்டாடுங்கடி 111. சித்தர்கள் வாழி சிவன்வா ழிமுனி தேவர்கள் வாழி ரிடிவாழி பத்தர்கள் வாழி பதம்வர் ழிகுரு பாரதி வாலைப்பெண் வாழியவே! ஞான ரத்தினக் குறவஞ்சி காப்பு தரவு கொச்சகம் பொன்னுலகு பொருந்துமனப் பொருளறியத் தனமறிய மின்னுலகில் மெய்ஞ்ஞானம் விளங்குற வஞ்சிதனை உன்னாமற் றன்னினைவின் உன்னி யுதிப் பொருநான் காய்த் தன்னிறையைத் தன்னினை வாய்த் தரிப்பதுவே காப்பாமே. கண்ணிகள் 1. ஆதிக்கு முன்னம நாதிய மென்னடி சிங்கி? அந்தக் கருக்குழி முந்த இருளறை சிங்கா

இரு கண்ணையும் மூட இருள் அழியா பொருள்

இரு கண்ணையும் மூட இருள் அழியா பொருள் Hseija Ed Rian அன்றுமின்றும் அழியா பொருளேதடி சிங்கீ-அது இரு கண்ணையும் மூட இருள் அழியா பொருளட சிங்கா Hseija Ed Rian இருள் இல்லையேல் சோதியின் பிரகாசம் எங்கு பிரகாசிக்குமாம்? Hseija Ed Rian இருள் மட்டுமே அதுவாகவே அனந்தமாக விரிந்து ஆட்கொண்டு இருந்திருப்பின் ,இருள் இருக்கிறது என அறிவது எங்ஙனம்?. அல்லது ஒளி மட்டுமே ஆட்கொண்டு இருந்திருப்பின் இருளை உணர்வது எங்ஙனமாம்?.ஆகையின், இருளிலே தான் ஒளி பிரகாசிக்கின்றது என காணலாம் Hseija Ed Rian ஆதியிலே இருந்த அந்த வார்த்தையின் உள் ஜீவன் இருக்கிறது என தான் சொல்கிறார் அல்லவா?அந்த ஜீவனே மனிதருக்கு ஒளியாய் இருக்கிறது..அல்லவா • • • • Hseija Ed Rian ஆதியிலே இருந்த அந்த வார்த்தையின் உள் ஜீவன் இருக்கிறது என தான் சொல்கிறார் அல்லவா?அந்த ஜீவனே மனிதருக்கு ஒளியாய் இருக்கிறது..அல்லவா • Hseija Ed Rian அவர் ஆதி முதல் உலகத்தில் இருந்தார்,ஆனால் உலகமோ அவரை அறியவில்லை Hseija Ed Rian கிறிஸ்த்து ஒருவரே குருவாக இருக்கிறார்,வேறு ஒருவரையும் குரு என சொல்லாதீர்கள் (ஏசுநாதர்

கோடி சூரிய பிரகாசம்

கோடி சூரிய பிரகாசம் கோடி சூரிய பிரகாசம்ண்ணு சொல்ல கேட்டிருக்கோம்லியா.. அதென்ன கோடி சூரிய பிரகாசம்ண்ணு நெனச்சிருக்கியளா?. இந்த பிரம்ம பிரகாசத்தை அல்லவா கோடி சூரிய பிரகாசம்ண்ணு சொல்லி மறைச்சு மண்ண அள்ளி போட்டிருக்காவ..!! பிரம்மபிரகாச மெய்வழிண்ணு சொல்ற நடைமுறை இதத்தான் சொல்றது. ஏககோடி கிரணோதயம்ண்ணு சொல்லியிருப்பாவ. ஏககோடிகிரணோதய குருபூமிண்ணு. எதுங்க இந்த சமாசாரம்?..ம்??. ஒரு சூரிய பிரகாசத்தை பாத்தாலே கண்ண இருட்டு கட்டி மறைக்கும்..அப்ப இந்த கோடி சூரிய பிரகாசத்தை பாத்தா அம்புட்டுத்தான்.... கண்ணோடு கண் அம்புட்டு இருட்டு கவ்வும்..லியா?.. அப்ப இருட்டு தானா கோடிசூரிய பிரகாசம்?. குருபூமிண்ணு சொல்ர குரு எங்கிரதுக்கு கு=இருள் ;ரு=பிரகாசம் என விளக்கம் சொல்வான் பாருங்க..அவன கண்டாலே அடிக்கணும்...ண்ண சரியா? Hseija Ed Rian Hseija Ed Rian ஓரெழுத்தொரு பொருள் விளங்க கூறிய சீரெழுத்தாளரை சிந்தையில் வைத்து வேரெழுத்து வித்தெழுத்து ரெண்டும் கூட்டி வெளியிலே விளைவுதனை மெல்ல கூடே

எண்சாண் உடம்புக்கு எண்சாணே பிரதானம்

எண்சாண் உடம்புக்கு எண்சாணே பிரதானம் Hseija Ed Rian உடல் உயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று-உலகத்தில் சிறிது ஜனம் வெவ்வேறென்பர் (அகத்தியர் Hseija Ed Rian உடலுயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று உலகத்திற்சிறிதுஜனம் வெவ்வேறென்பர்-உடலுயிரும் பூரணமும் ஏதென்றாக்கால் உத்தமனேபதினாறும் ஒருநான்குமெட்டு-உடலுயிரும் பூரணமும் மயன்மாலீசன் உலகத்தோர் அறியாமல் மயங்கி போனார்-உடலுயிரும் பூரனமும் அடிமுடியுமாச்சு உதித்தகலை நிலையறிந்து பதியில் நில்லே (அகத்தியர் ஞானம் Hseija Ed Rian Kuppusamy Siddha உடல் உயிர் பூரணம் என மூன்று..அது பதினாறு நான்கு எட்டு என அகத்தியர் சொல்கிறார்..நீங்க இங்கு சொல்வதோ பதினாறும் பனிரெண்டும் என மற்றொரு கணக்கு....எது சரி? Hseija Ed Rian முப்பதிரெண்டா..யார் சொன்னாங்க இந்த எண்ணிக்கை?..நான் சொல்லவில்லையே ஐயா....உடல் உயிர் பூரனம் என மூன்று பொருட்கள் உள்ளன. ஆனால் நீங்கள் சொல்லி இருப்பதோ இரண்டு பொருட்கள்..பதினாறு என ஒன்று பனிரெண்டு என ஒன்று...இண்ணொண்ணு எங்க Hseija Ed Rian Jayamohansamy Mohan சூரிய சந்திர அக்கினி கலை விகிதங்கள் ஆளாளுக்கு மாறு பாடாக தான் சொல்லியிருகின்றனர் ஐயா, சூரிய சந்திர கலைகள் மாறி கூட சொல்லி இருக்கிறார்கள், சூரியன் பெண் ஆகவும் சந்திரன் ஆணகவும் கூட திருமூலர் சொல்கிறார், இப்படி ஏறாளம் முரண்பாடுகள் இருக்கின்றன Hseija Ed Rian ஈராறு பெண்கலை எண்ணிரண்டு ஆண்கலைண்ணு மூலர் சொல்கின்றார், இது ஏனைய சத்திரங்களுக்கு முரணானது, வள்ளலாரும் இப்படியே சொல்லுகின்றார், சூரியனுக்கு கலை பதினாறு சந்திரனுக்கு கலை பனிரெண்டு எனவும் வள்ளலார் சொல்லியிருக்கிறார்.இதுல எது உண்மை எது முரண்பாடு Hseija Ed Rian தாய் சுவாசம் கொண்டு சேய் நுரையீரல் வேலை செய்யவில்லையே...இருந்தும் இருதயம் துடித்ததே...சிரம் வளரும் முன்னே இருதயம் வளர்ந்ததே...எப்படியாம் Hseija Ed Rian நாலஞ்சு வாரம் கழிந்து தான் சிரசு என ஒரு அமைப்பு உருவாக துவங்கும்....அதுக்கு முன் மத்தியில் இருதயம் துடிக்கும் ஒரு உருண்டை தான் மாமிச ரெத்த உருண்டை மட்டுமே..காலும் இல்லை சிரசும் இல்லை Hseija Ed Rian உடலுக்கு மூலம் சிரம் இல்லை...தொப்பூழ் Hseija Ed Rian இரத்தகட்டியான பெண் அண்டத்தினுள் சுக்கில துளி உட்புகுந்த முதல் சந்திப்பே தொப்பூழ் Hseija Ed Rian Mahesh Deivasiga Mani வள்ளலாரின் பிண்ட இலக்கணம் பார்க்கவும்...நாபியில் இருந்து மேல் நோக்கி ஒரு நாடியும் ,நாபியில் இருந்து கீழ்நோக்கி ஒரு நாடியும் உற்பத்தி ஆகிறது என்கிறார் வள்ளலார் Hseija Ed Rian நாபியின் உள்ளே நலமுற நோக்கிடின் சாவதும் இல்லை உடம்பு என்பது சித்தர் வாக்கு Hseija Ed Rian உடல்க்கு ஆதாரமான ‘ஸ்டெம் செல்” என்பது கூட நாபியிலே தான் உள்ளது Hseija Ed Rian இந்த உடல் எந்த கொடிக்கனி சிங்கா..அது முந்திய தொப்பூழ் மாக்கொடி அல்லவோ சிங்கீ Hseija Ed Rian மூலத்திருவிரல் மேலுக்கு முன் நின்றதும்..பாலித்த யோனிக்கு இருவிரல் கீழ் நின்றதும் ஆன குண்டலினீ நிற்க்கும் நிலையே மூலாதாரம் Hseija Ed Rian பூரணமே தெய்வமென்று உரைத்தாரைய்யா பூரணத்தை இன்னிதென்று புகலவேணும் காரணத்தை சொல்லுகிறேன் கருத்தாய் கேளு கலையான பதினாறும் பூரணமேயாகும்(அகத்தியர் Navaneethakrishnan Kuppusamy இறுதியில் முடிவதும் இருதயமே! மூளை செத்தவன் கூட உயிரோடே இருக்க முடிகிறது Hseija Ed Rian இந்த விதை இதுவரை மண்ணுக்குள் முளைக்கும் தன்மையை பெறவில்லையே...ஆனால் தெரியாமல் முளைக்கும் என கருதி புதைத்து வைக்கிறார்கள்

கற்ப விருட்சமும் காகபுசுண்டரும்

கற்ப விருட்சமும் காகபுசுண்டரும் மஹாபிரளயம் ஆகும்போது அனைத்தும் அழிந்துவிட மும்மூர்திகள் மிஞ்சுவார்களாம், பிரளயம் மேலும் வலுக்கும் போது அவர்களும் அழிந்துவிடவே மஹாபிரளயம் மீண்டும் மேலும் வலுப்படுமாம், அப்போது மாமஹரிஷி மார்கண்டர் மட்டும் ஜலப்பிரளயத்தில் நீந்தி கொண்டிருப்பாராம் அப்போது ஒரு மாமரக்கிளை மிதந்து வருமாம்,மார்கண்டர் அந்த மாமரக்கிளை பிடித்து ஏறவே அந்த மாமரம் வளர்ந்து மேலே சென்றுகொண்டிருக்குமாம், அதன்மேலே ஏறிபோன மார்கண்டர் அங்கே கண்டது விசித்திரமாய் ஆதியென்ற சித்தருக்கும் ஆதியானவரும், அனந்தங்கோடி பிரளயங்களுக்கு சாட்சியானவரும் மகரமெனும் மவுனவித்தைக்கு ஆசானானவருமான பிரம்மரிஷி காகபுசுண்டர் அவர்கள் மாமர லிங்கத்தை பிடித்துகொண்டு “மகர தவம்” செய்து கொண்டிருந்தாராம்,. நாலுவேதங்களும் பூமியில் இறங்கிவந்து தோத்திரம் செய்த மாமரமானது காஞ்சியில் காமாட்சிஅன்னையின் தலவிருட்சமாய் கற்பாந்தகாலமாய் நிலைகொண்டுள்ளது. அப்படிப்பட்ட கற்ப விருட்சத்தை அறிந்து “மகர தவம்” செய்ய அன்புடன் அழைக்கின்றேன் அறிந்தே

அவ்வலு தீனி மஹ்ரிபத்திலாஹி" என்று எம்பெருமான்

"அவ்வலு தீனி மஹ்ரிபத்திலாஹி" என்று எம்பெருமான் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வ ஸல்லிம் அவர்கள், அறிவுத்துள்ளார்கள். மஹ்ரிபத்துல்லாஹி என்பது, ஷரீ-அத், தரீகத், ஹக்கீகத், என்ற மூன்று நிலைகளைக் கடந்து வந்து, இறைவனைப் பற்றிய மெய்யறிவை உணர்ந்து, அறிந்து அதில், தரிபடுகின்ற நிலை. நாயகம் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்கள், " தீனுடைய பாதையில் முதல் காரியம், இறைவனைப் பற்றிய ஞானத்தை அடைவது" என்று கூறிய, பிறகும், "இறைவனைப் பற்றிய ஞானம் தேவையில்லை" அவனுடைய ஏவல்கள், கட்டளைகளை ஏற்று, நடந்தால் போதும்" என்று சொல்லும் கூட்டத்தாரோடு சேர்ந்து விடாதீர்கள். சிலரிடம்  மெய்ஞானம் தேவையில்லை என்ற கருத்து நிலவி வருகிறது. அல்லாஹ்வின் மீது அன்பு கொண்டு அவனளவில் மீள்வதே மார்க்கத்தின் சாரமாகவும், மனித வாழ்வின் இலட்சியமாகவும் இருக்கின்றது. அல்லாஹ்வைப் பற்றிய அறிவும், தேடலும் நமக்கு இருந்தாலன்றி, அவன் மீது நாம் கொள்கின்ற  நேசம் முழுமை ஆகாது. இதைத்தான் "அவ்வலு தீனி மஹ்ரிபத்துல்லாஹி" என்று நாயகம் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்கள் நவின்றுள்ளார்கள். அல்லாஹ்வைப் பற்றிய அறிவு அல்லது ஞானம், எங்கே கிடைக்கும்..? அதை எப்படி அடைவது...? இந்தக் கவலை உண்மையில் ஒருவனுக்கு, ஏற்படுமானால், அவன் கவலையின் அளவுக்கேற்ப, தேட்டமும், தேட்டத்தின் அளவுக்கு உரிய ஞானமும், அவனுக்கு கிடைக்கும். "வ அன்லய்ஸனில் இன்ஸானி இல்லா மாஸாஅ” "எதற்காக ஒரு மனிதன் முயற்சி செய்கின்றானோ, அதனையே அவன் அடைந்து கொள்வான்" என்பதை, அல்லாஹ் தனது திருமறையில் கூறுகிறான். . எனவே "ஒருவனுடைய தேட்டத்தின் அளவைப் பொறுத்துதான் ஞானம் பெருகும்." நாஹூர் ஆண்டகை அவர்கள் வரலாற்றிலிருந்து. Courtsy;Nasoordeen Cassim

என்ன தான் பண்றோம்ண்ணு

என்ன தான் பண்றோம்ண்ணு இவனுக்கு தெரியாது, எதுக்குத்தான் பண்றோம்ண்ணும் தெரியாது,ஆனா எதையாச்சும் பண்ணிகிட்டே இருக்கான், எதுக்குண்ணு கேட்டா ஆன்ம விடுதலைக்கும்பான்.எதுக்கு ஆன்மாவை விடுதலை பண்ணணுமாம்ண்ணா தெரியாது, சரி ஆன்மா விடுதலை இல்லாம தவிச்சுகிட்டு இருக்குண்ணு யாரு சொன்னதுவாம்ண்ணா எவனையாவது சுட்டி காட்டுவான், அவர் என் குரு அவர் சொன்னாரும்பான்,அல்லது அந்த நூல்ல இருக்கு இந்த நூல்ல சொல்லியிருக்கும்பான்.உனக்கு தெரியுமாண்ணா நின்னு முழிப்பான், குருவுக்காவது தெளிவா தெரியுமாண்ணாலும் இதே கதை தான். என்னமோ பண்ணி தொலைக்க வேண்டியது. அதிகாலைல எழுந்திருச்சா தான் ஆன்மீகம் விளங்கும்பான்,அப்பத்தான் சுழுமுனையில ஆன்மா வரும்பான்.இவன் நெனப்பு ஆன்மாங்கிறது இவன் உடல் முழுசும் அங்கிங்க ஓடிகிட்டு இருக்கும் போல என்கிறது தான். வளர்பிறைக்கும் தேய்பிறைக்கும் என கால்பெருவிரல் நுனிமுதல் அங்கிங்கென ஓடிட்டு இருக்கும்ங்கிறான்.அதை புடிச்சு அடக்கணும்ங்கிறான், ஏதோ காற்றை புடிச்சு பலூண்ல அடைக்கிற மாதிரிஆன சங்கல்பம் பண்ணிக்குவான்.குருமார்கள் கூட இப்படித்தான் சொல்லிண்டிருக்காங்க. நாம எதை செய்யுறோம், எதுக்கு செய்யுறோம்ங்கிற தெளிவு இல்ல,குண்டலி என்பான், ஆதாரம் என்பான், வாசி என்பான்,சுழுமுனை என்பான், ஏதேதோ சொல்லிகிட்டு தனையே தான் ஏமாத்திகிட்டு இருக்கானே ஒழிய ஆழமாக தெளிவு நிலைக்கு வர இவன் தயாரில்லை.தனக்குண்ணு ஒரு கூட்டம் இருக்க ஆசைபடுவான்,தான் சொல்றதை அவங்க ஏத்துக்கணும் அவ்வளவு தான் இவன் வாழ்க்கை, முடிஞ்சு போச்சு கதை.

சிவகாரண பூரணம்

====சிவகாரண பூரணம்=== “கண்டு தொழும் சிவகாரணம் ஏதடீ சிங்கி?-நம்மை உண்டுபடுத்தின உள்ளொளிவானதே சிங்கா. எப்படி கண்டே இறையை வணங்கலாம் சிங்கி?-அது நட்புடன் ரெண்டு நடுநிலை காண்பது சிங்கா. நடுநிலையானதை நாடுவதெப்படி சிங்கி?-அது நாட்டம் தேட்டம் ஓட்டம் ஆட்டம் ஒன்றாகினால் சிங்கா.” =(தக்கலை பீருமுஹம்மது ஒலியுல்லாஹ் அருளிய ஞானரத்தின குறவஞ்சி.) தொழுகையின் ரகசியம் என்பது இறையை கண்டு தொழுவதாகும்.தொழுகையின் போது ஒன்று நீ இறையை பார்கின்றாய் அல்லது இறைவன் உன்னை பார்கின்றார் எனும் போதமே தொழுகையின் ரகசியம் என நபியவர்கள் விளம்புகின்றார்கள். இறை தொழுகை என்பது எங்கோ மறைந்திருக்கும் ஒருவனை தொழுவதல்ல,உள்ளத்தில் நிறைந்திருக்கும் ஒருவனை தொழுவதே ஆகும்.இரண்டு கைகளையும் உயர ஆகயத்துக்கு உயர்த்தி கும்பிட்டு தொழுவதல்ல தொழுகை, தூல பிரபஞ்ச ஆகாயத்துக்கு மேல் இருக்கும் பர ஆகாயத்தில் அல்ல இறைவன் வசிக்குமிடம் என்பதை உணர்ந்தோர் தொழுகையின் ரகசியத்தை முற்றும் அறித்தோர் ஆவார்கள். நம்மை படைத்தவனையே பார்த்து தொழுவதே தொழுகையின் ரகசியம்.இதைத்தான் பீர்முஹம்மது அப்பா அவர்களும் சொல்கின்றனர்.நாம் கண்டு தொழ வேண்டிய சிவகாரணம் எதுவென வினவி அதற்குண்டான பதிலையும் தருகின்றனர். எதைத்தான் நாம் கண்டு தொழ வேண்டுமாம்?,நம்மை உண்டுபடுத்தின அந்த பேரொளி சொரூபத்தையே நாம் கண்டு தொழ வேண்டுமாம்.நம்மை உண்டுபடுத்தின பேரொளிவு எங்கே இருக்கின்றதாம்? நாம் நமது தாய் தந்தையரின் கருவிந்துநாதம் மூலம் பிறந்திருக்கின்றோம் என்பது இயற்கை உண்மை அல்லவா?.அப்போது நம்மை உண்டுபடுத்தின அந்த பேரொளிவானது விந்துநாதம் எனும் கருநிலையின் உள்ளாக அல்லவா ஒளிவாக நிறைந்திருக்க வேண்டும்,அல்லவா?. அதைத்தன் எப்படி கண்டு இறையை வனங்கலாம் என வினவி அதற்கு பதிலையும் சொல்கின்றார் அப்பா அவர்கள்.இவ்விரண்டு நாதவிந்துக்களின் நடுநிலையை அறிந்து அதனுட்கலந்திருக்கும் இறையொளிவான நடுநிலையை பொருந்தி தொழுவதே சூஃபிக்களின் அறிவுநிலை தரீக்கா.

முக்குண பொருப்பு

===முக்குண பொருப்பு===== ஆகாயம் அனாதி அதுபோல ஆகாயத்தில் அணுக்களும் அனாதி,அதுபோல ஆன்ம ஆகாயத்தில் ஆன்ம அணுக்களும் சந்தானமயமாய் நிரம்பியிருக்கின்றன=வள்ளலார். ஆகாயம் என்பது தூல பிரபஞ்ச விரிவு கொள விரிந்து பரந்து விசிரிம்பித்து நிற்கும் அண்டவெளியே ஆம்.எல்லையற்ற விரிவும் பரப்பும் கொள்ளளவும் கொண்டு அனைத்தையும் அடக்கி நிற்கும் அனாதி இருப்பு நிலையே ஆம்.இவ்வாயாகத்தில் விளங்கி நிற்கும் தூல அணுக்கள் தத்தமது இயற்கை உண்மை தனித்தன்மையுடன் இயற்பு இயல் வேதி இயல் மின் இயல் மின்காந்த இயல் தொகுப்பு இயல் பகுப்பு இயல் அணுக்கரு இயல் என தத்தமது இயற்கை உண்மை இயல்களை கொண்டு பிரபஞ்ச இயலாக இருக்கின்றன என்னவும்.இத்தகை அணுக்கள் கொள்வதும் சார்வதும் இழப்பதும் பகிர்வதும் எனும் கொள்கையின்படியும் மற்று தத்தம் இயற்கை உண்மை தனித்தன்மையுடன் பொருந்தி விளங்கி, உருமாற்ற அணுமாற்ற பொருள் மாற்ற இயல் மாற்ற வேதி மாற்ற மின்மாற்ற காந்தமாற்ற தன்மை இயல் கொண்டு பிரபஞ்சமாக உருகொண்டு தோற்ற பொலிவுக்கு வருகின்றன என்னவும். இவ்வண்ணம் ஆன்ம ஆகாயம் எனும் கரும்பொருள் தொகுப்பும் இயற்கை உண்மை தனிச்சிறப்பு கொண்டு கரும்பொருட் தொகுப்பு அணுக்களின் திரட்சியாகவே மற்றோர் பிரபஞ்சமாக விளங்குகின்றது எனினும், அதன் மலர்சி நிலை பிரபஞ்ச தோற்ற தொகுப்பினூடேயே தான் ஆகுதல் என வகுக்கபட்டிருக்கின்றது என்னவும்.ஆன்ம அணுதொகுப்பு ஆன்மகூட்ட ஆகாய விரிவு எல்லைகுட்பட்ட இவ்வனைத்தும் தூல பிரபஞ்ச அணுத்தொகுப்பு கூட்ட மலர்சியுடன் பொருந்தி எண்ணற்ற காலம் தன்நிலை மலர்சியுடனூடு பக்குவமுற்று தனித்தனி பொருட்களாகவும் கற்களாகவும் கோள்களாகவும் விண்மீன்களாகவும் மின்காந்த அணுக்கருவியல் முறைப்படி தொகுக்கப்பட்டு விரிகின்றது. இக்காலமனைத்தும் அதனூட ஆன்ம ஆகாய கரும்பொருட் கூட்டமும் தோற்ற பரிமாணத்துக்கு வருகின்றது. இவ்விரண்டு தோற்ற பரிமானங்களும் ஒருங்கே நிகழும்போது அதனுட் பதிப்பிக்கபட்டிருக்கும் உயிர்திரட்சி பரிமானமும் மற்றோர் பரிமானத்தில் தோற்றநிலைக்கு பயணித்து கொண்டிருக்கின்றது என்பதுவும் ஆன்றோர் அறிந்தநிலையே ஆம்.இவை மூன்றும் தாமசம் ராஜசம் சாத்விகம் என சொல்லலாம்.தாமசமான ஆன்ம அணுக்களுக்கு சாத்வீகமான உயிர்திரட்சி அமையும் பொருட்டு ராஜசமான தூல பிரபஞ்சம் பொருந்த வகுக்கபட்டிருக்கின்றது என்னவும்.

இக்கரை மாட்டுக்கு அக்கரை பச்சை !!

இக்கரை மாட்டுக்கு அக்கரை பச்சை !! நிலையானது எது?. எது தான் நிலையானதாக இருக்கமுடியும்? நிலையற்ற ஒன்று எவ்விதம் ஆனந்தமாக அமையும்? நிலையற்ற எது தான் மெய்யென அறுதியிட முடியும்?இல்லையே அல்லவா?..?..?.... இங்கிருக்கிறவன் அங்கு சென்றால் சந்தோஷம் கிடைக்கும் என நினைக்கிறான், உடையில்லாதவன் உடை இருந்தால் சந்தோஷம் என நினைக்கிறான், உடை இருக்கிறவன் வீடு இருந்தால் சந்தோஷம் என நினைக்கிறான்...இவ்விதம் மனிதன் ஒன்றிலும் பூரண சந்தோஷத்தில் நிலைப்பதில்லை.ஆசை அவனை அலைக்கழிக்கிறது, ஒன்று விட்டு மற்றொன்று என அவன் காலம் பூராவும் நித்தியமான சந்தோஷத்துக்கு என பிரயாணம் பண்ணிகொண்டே இருக்கிறான். உலகத்தில் வந்து பிறக்காத ஆன்மாக்களுக்கு உடல் கிடைக்காத துக்கம், அவை ஒரு வாய்ப்புக்காக எண்ணற்ற கோடி கற்பாந்தங்களாக காத்து கிடக்கின்றன, ஒன்றுமே அறியாத, அறிய அறிபுலம் இல்லாத காரிருட்கூட்டத்து கருமை செறிபுலத்தே அவை புழுங்கி மழுங்குகின்றன, மக்கி மருண்டு திகைக்கின்றன,என்று தான் விடிவு காலம் என விம்முகின்றன..விம்மவும் அறியா மட்கியநிலை... தேவாதி கூட்டம் என ஒரு விதம், மற்றோர் உலகத்தோர்கள் கூட்டம் என மற்றோர் வகை, இங்ஙனம் எண்ணற்ற பிரபஞ்ச கூட்டத்தே விரிந்த தொகுப்புகளுக்கு இடையே பல்லுயிர்கள் கூட்டங்கள், எந்த விடிவுமின்றி சதா அலைந்து தவழ்கின்றன.எங்குமே இதற்க்கு விடிவு காலம், முடிவு காலம் என ஒருநாளும் இருந்ததில்லை. பல்லுடலங்கலில் புகுந்தாயிற்று, கர்மங்கள் பலகோடி நிறைந்தாயிற்று...எது தான் இவற்றிற்க்கு புகும் சரணாலயம்? தூல உலகத்தில் வந்து பிறந்தவன் இதை நித்தியம் என மருள்கின்றான், தனது தேவைக்கு என பொருள் கொள்கின்றான், தான், தனது சுற்றம் முற்றம் அயலார் என ஒரு வட்டம், வட்டத்துக்கு வெளியே கோட்டை என வகுத்து கொள்கிறான். இப்படி கிராமம் ஒரு கோட்டை, நகரம் ஒரு கோட்டை, நாடு ஒரு கோட்டை தேசம் ஒரு கோட்டை என பலவித பரிணாம கோட்டைகளில் அவன் சுற்றித்திருகிறான், பிரபஞ்சம் அவனுக்கு பெரிய கோட்டை.,எல்லையில்லா விரிந்த கோட்டை. இந்த கோட்டைகளில் உழலுகின்ரவன் கொஞ்சம் அறிவு வர இதற்க்கு அப்பால் உள்ளது மெய் என நினைகின்ரான்.பிரபஞ்சத்துக்கு வராதவன் பிரபஞ்சத்துக்கு வர எத்தனிப்பது போன்று, பிரபஞ்சத்தில் இங்கு இருப்பவன் பிரபஞ்சத்துக்கு அப்பால் போக எத்தனிக்கிறான், இது இவனது இயல்பு.அப்பால் இருப்பவை மெய்யான நித்தியம் என இவன் நினைத்து கொள்கிறான். செத்தவனை பார்த்து சாகாதவன் நகைக்கிறான்,சாகாதவனை பார்த்து செத்தவனும் நகைக்கிறான் என்பதை இவர்கள் புரிந்து கொள்ளுவதில்லை. கடலின் ஆழம் கடலில் குதித்த பிறகே தான் தெரிய வரும்.செத்தவனுக்கு சாவு விடுதலை, சாகாதவன் உலகத்தில் மாட்டிகிட்டு முழிக்கிறதை செத்து உலகத்தில் இருந்து விடுதலை அடைந்தவனுக்கு நகைப்பாக இருக்க தவறில்லை. உண்மையில் அவனும் இவனும் ஒன்றே,ஒரே கதி தான். யாரும் எங்கும் எப்போதும் பூரன விடுதலையை பெறுவதில்லை.இவனுக்கு இது நிஜம், அவனுக்கு அது நிஜம்.இங்கே இருக்கிறவன் எதிர்பார்ப்பு அவனுக்கு ஒரு கற்பனை உலகத்தை வளர்க்கிரது, அழகான சொர்க்கம் என அவன் கற்பனையில் எண்ணி அதற்க்கு என பாடுபடுகிறான்.அழகான சொர்க்கத்தை அடைந்தவன் ஒரு கட்டத்தில் அதுவும் நிரந்தரம் இல்லை என உணர்கிறான், அதுவும் அழிந்து போககூடியது எனும் நிஜத்தை புரிகிறான்.அவனுக்கு அதை விட பெரிய கற்பனையாக ஒன்ரு இருக்கும், அதை நம்பி எதிர்பார்த்து தவம் கிடக்கிறான். இப்படி எல்லா கோட்டைகளும் பொய் கோட்டைகளே என அவன் அறிந்து உணர்ந்து கொள்ல எண்ணற்ற கோடி எண்ணிலடங்கா கோடி முடிந்தாலும் முடிவதில்லை , கற்பனைக்கு மேல் கற்பனை என அவன் சதா பிரயாணப்பட்டு கொண்டு தான் இருக்கிறான். மரணமில்லா பெருவாழ்வு என ஒரு கூட்டம், சொர்க்கத்தில் சகல சுக அமைப்புகளுடன் ஏராளமான வசதிகளுடன் சுவர்க்கத்து ரதிக்கொப்பான இளம் மங்கைகளுடனான வாழ்க்கை என ஒரு கூட்டம், சொர்க்கத்தில் நீண்ட காலம் உல்லாச வாழ்க்கை என ஒரு கூட்டம்....இப்படி அனேக வித கூட்டங்களுள் யாரும் யாருக்கும் சளைத்தவர்கள் அல்ல. எல்லாம் கற்பனை கூட்டங்களே என அறிய காலம் வரும்.இக்கரை மாட்டுக்கு அக்கரை பச்சையான கதை தான் எல்லாம். அனைத்தும் கற்பனை, அனைத்து வாழ்வுகளும் கற்பனை, ஒன்றும் நிரந்தரமில்லை, எல்லா தவமும் கற்பனையாக கற்பனை கனவுகளுக்காக கற்பனையாக காத்திருக்கும் வீண் கற்பனைக்கோலம்.......