தயவும் தவமும்

தயவும் தவமும் இந்த சென்மத்துலே மோட்ச வீட்டில் புகுந்து கொள்ள வேண்டாமா, அப்போ எவ்வளவு சமயம் நாம் ஒவ்வொருவரும் சீவகாருண்ய வசத்தராயிருக்க வேண்டும்? கணக்கிட்டு பாத்தீங்கண்ணா உங்களுக்கே தெரியும் ,ஒவ்வொருவரும் எத்தனை நேரம் சீவகாருண்ய முனைப்பாய் இருக்கிறீர்கள் என்பது, அப்படித்தானே?. ஒரு நாளில் எத்தனை நிமிடம் என்று சொல்லுங்கள், உள்ளம் தயவுடன் இருக்கிறது?. பசிப்போருக்கு உணவளிக்க வேண்டும், அது தலையாய கடமை,அதுவே சீவ காருண்யம் என கொண்டு உணவளிக்கலாம். ஆனால் பாருங்கள் நூறு பேரிடம் பணம் வாங்கி ஒரு கும்பலாய் கூடி, சாப்பாட்டை ஏந்திகொண்டு பசி இல்லாதவர்களுக்கு பரிமாறி கொண்டிருக்கும் ஒரு கூட்டம், ஒரே அமர்களம், கேட்டால் சீவகாருண்யமாம். பசித்து இளைத்து, கண்கள் பஞ்சாகி உள்ளே சென்று பெரிய மனுஷங்கள் கிட்டே உக்காந்து சாப்பிட்டா திட்டுவாங்களோண்ணு பயந்து வெளியிலே ஒரு மூலைலே ஒதுங்கி நிக்கும் ஒரு கூட்டம்,எங்கே போகுது சீவகாருண்யம்? இதுவா சீவகாருண்யம்? இதுவா தயவு? பசித்து துக்கித்து நிற்பவனை கண்டால் உடம்பில் ஒருவித நடுக்கம் தென்பட ஆரம்பிக்கும்,அது பசியால் வாடினவன் உணவு கொண்டபின் அவன் கண்களில் ஏற்படும் பூரிப்பை கண்டபின்பே தணியும்,இதுவே தயவு. அப்படி நாள் முழுக்க தயவுடன் இருப்பதே தவம். இது வராமல் மோட்சவீடு என்று சொல்லிகொண்டு திரிவது வெறும் பகட்டுக்கு வார்த்தை ஜாலம் மட்டுமே,செத்து பிணம் நாறுமே ஒழிய மொட்சமில்லை. _________________________________ Kirubanandan Palaniveluchamy ஜீவ காருண்யம் மோட்ச வீட்டின் திறவுகோல் என்றுதான் வள்ளலார் சொன்னார் அது ஒரு கதவு மட்டுமே அதில் பிரவேசித்து உள்ளே ரெம்ப தூரம் செல்லவேண்டும் ஜீவ காருண்யம் மட்டுமே மோட்ச வீடு என்பதாக தவறாக புரிந்துகொள்ளப்பட்டது Hseija Ed Rian கதவு என்று சொன்னால்...? அப்போ திறவு கோல் என்று சொன்னால்...?எது எது?...கொஞ்சம் விளக்கம் தேவை Kirubanandan Palaniveluchamy  

சீவகாருண்யம் - ஒரு பார்வை

சீவகாருண்யம் - ஒரு பார்வை எப்படி சீவகாருண்யத்தால் மூவகை சரீரங்களையும் பெற்றுக்கொள்ள முடியும்?, சுத்த தேகம்,. பிரணவ தேகம், ஞான தேகம் இவை மூன்றும் சீவ காருண்யம் ஒன்று கொண்டு மட்டும் கைவரப்பெறுமா?, வேறொரு முறைகளும் தேவை இல்லாமல் எப்படி இத்தேகங்களை பெறுவது? ,யோகம் செய்வது வேண்டுவதில்லை எனக்கூறும் வள்ளலார் ஏன் விளக்கை கொளுத்திவைத்து “பாவனை”செய்துவரவேண்டும் என கூறுகிறார்? பாவனை என்பது யோக முறை இல்லை எனக்கூற முடியுமா? சீவகாருண்யம் மட்டும் போதும் என்றிருந்தால் ஏன் முற்பாடு வர்தமான மகாதேவர், கவுதம புத்தர் ,நாகார்ஜுனர் முதலிய சீவகாருண்யமே தவநெறியாக கொண்டிருந்தவர்கள் சுத்த தேகத்தையும் பிரணவதேகத்தையும் ஞான தேகத்தையும் பெறக்கூடாமல் போயிற்று?,அவர்களும் மிகபலமான சீவகாருண்ய ஒழுக்கத்தையும் கொல்லாமை எனும் விரதத்தையும் கொண்டிருந்தார்களே?, ஏன் அவர்களால் பெற்று கூடாமை நம்மால் எப்படி ஆகும் என கொள்ளவேண்டும்???, அறிவிற் சிறந்தோர் இதன் கூடாகூடுவை குறித்து புகலவும்.

ஒருவனை பற்றி ஓரகத்திரு

ஒருவனை பற்றி ஓரகத்திரு ஒருவனை பற்றி ஓரகத்திரு என்ற திருவாக்கு என்ன உன்னத வாக்கு என இப்ப எண்ணிப்பார். நாசிக்கு வெளியே மூச்சு ஓடாது நின்றதும் உன் ஜீவன் துவாதசாந்த பெருவெளி கடந்து வெளிச்சக்காலில் போய் மாட்டிகொள்கிறது.அந்த நிலை கைவரவான பின் சுவாசம் வெளியே ஓடும்படி அதை வலுக்கட்டாயம் செய்து இழுத்து முயற்சித்தாலும் அது வெளியே ஓடுவதில்லை. நாசிக்கு வெளியே எமது மூச்சு ஓடாதபடி,மூக்கின் ஓரக்கங்கு வரை வந்து அது திரும்பி உள்ளே போகிறது என்பது எமக்கு இப்ப திட்டமாக தெரிகிறது.                            ~சாலை ஆண்டவர்கள் ____________________________________ Vellingiri Vellingiri குருவே வணக்கம்  சற்று தெளிவாக கூறவும் இதில் சரியான வாசகங்கள் இல்லாதது போல் தெரிகிறது 3   Hide or report this விஜயகுமார் சு காணுமூச் சடக்கி விழியதை உருட்டிக் கபாலமுந் திறந்தனர் கோடி கனத்த வாயுவதனால் குன்ம நோய் அனுகி கலங்கினோர் ரொரு கோடி தோணு மெய் மறந்து சுழன்று அனல் எழுப்பிச் சொக்கி னோர் ரொரு கோடி சூலைவாயு அனுகி சுவாலையும் எழுப்பி சுரமதனால் இறந்தவர் ரொரு கோடி ஊண உண்ணாக்கை உள் தூக்கி உள்ளடங்கி னோர் ரொரு கோடி உயர சாணீளம் முழமது எழுப்பி உறங்கி ஒடுங்கினோர் ரொரு கோடி பேனாதி சாரப் பேதி வந்தனுகி பிறவியா இறந்தவர் ரொரு கோடி இனமறியாமல் இருத்தியே வாய்வை இறந்தனர் ரொரு கோடி இனிய தம்பனஞ் செய்து எழுப்பி கும்பித் தேங்கியே இறந்தனர் ரொரு கோடி கனமறி காற்றை நாசியால் விட்டு கருதியே இறந்தனர் ரொரு கோடி கண்ட நாசியை விட்டொன்று விட்டொன்று கலங்கியே மடிந்தனர் கோடி தினமொரு நாழி வாசி கொண்டேற்றிச் சிவபுரம் மேவினர் ரொரு கோடி அம்புவி தனிலே மறையவும் சூழ்செய் தனிதும் பதுங்கினோர் கோடி தெளிந்தவர் அறிந்துமே செப்ப தேறிடும் வாசி யோகத்தின் பெருமை திருத்தமாய் உரைத்திடலாமே Hseija Ed Rian "கண்ட நாசியை விட்டொன்று விட்டொன்று கலங்கியே மடிந்தனர் கோடி தினமொரு நாழி வாசி கொண்டேற்றிச் சிவபுரம் மேவினர் ரொரு கோடி அம்புவி தனிலே மறையவும் சூழ்செய் தனிதும் பதுங்கினோர் கோடி தெளிந்தவர் அறிந்துமே செப்ப தேறிடும் வாசி யோகத்தின் பெருமை திருத்தமாய் உரைத்திடலாமே"".....ithu enna porul aiyaa? விஜயகுமார் சு ஐயா சித்தர் வழி வந்த புலத்தியர் அவர்களின் பாடலே மேற்கண்டது.....இந்த வாசியோகம் என்பது இந்த உடலில் செய்வது அல்ல என்றும்.,மெய்ப்பொருள் என்ற ஒன்றில் நிகழ்த்துகிற நிகழ்வாக சித்தர்கள் தெரிவிக்கிறார்கள்....இந்த மெய்பொருளை கிரமப்படி யார் ஒருவர் 12 வருடங்களில் உட்கொள்கிறாரோ அவருக்கு இந்த வாசி என்ற மூச்சு ஆனாது தானாகவே லயமாகி நாசிக்கு வெளியே ஓடாத நிலையை அடைவாராம் ஐயா

THE ART OF PARIMUKHA

THE ART OF PARIMUKHA THE ART OF PARIMUKHA When Buddha was a child, there was an annual celebration called the Plowing Festival. One year he was very bored with it all, and so went and sat under a tree. There he spontaneously entered into profound meditation through observing his breath. At the end of the festival his parents discovered him beneath the tree, roused him from his inner absorption, and took him home. He never repeated what he had done that day beneath the tree, but he never forgot it. Later, after years of practicing incredible austerities and many yogas, he found himself without authentic realization. Sitting beneath a tree, he vowed to remain there until he attained enlightenment. But how would he do that? What should be his practice, since everything he had learned in so many years had proven useless? Then he recalled his childhood meditation at the Plowing Festival. “Might that be the way to enlightenment?” he wondered. It seemed unthinkable that the simple, spontaneous practice of his long-ago childhood could be the key to Nirvana. But something from deep within him spoke, saying: “That is the only way to enlightenment.” He tried it; and continued it; and it worked. Consequently, he recommended it to others.In the Dhatuvibhanga Sutra (M 140:4), Buddha’s entry into meditation is described in this way: “The Blessed One sat down, folding his legs crosswise, setting his body erect, and establishing mindfulness in front of him–that is, establishing his awareness parimukha–in front of his face at the tip of his nose.” So focussing attention on the tip of the nose is a requisite for meditation in general. This is further borne out by Buddha’s description of meditation practice in the Maha-Assapura Sutra (M 39:13): “He sits down, folding his legs crosswise, setting his body erect and establishing mindfulness in front of him [parimukha].” பரிமுகாவின் கலை  பரிமுகாவின் கலை புத்தர் குழந்தையாக இருந்தபோது, ​​உழவு விழா என்று ஒரு ஆண்டு கொண்டாட்டம் இருந்தது. ஒரு வருடம் அவர் அதையெல்லாம் மிகவும் சலித்துக்கொண்டார், எனவே சென்று ஒரு மரத்தின் கீழ் அமர்ந்தார். அங்கு அவர் தன்னிச்சையாக தனது சுவாசத்தைக் கவனிப்பதன் மூலம் ஆழ்ந்த தியானத்தில் நுழைந்தார். திருவிழாவின் முடிவில், அவரது பெற்றோர் அவரை மரத்தின் அடியில் கண்டுபிடித்து, அவரது உள் உறிஞ்சுதலில் இருந்து எழுப்பி, வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றனர். மரத்தின் அடியில் அவர் செய்ததை அவர் ஒருபோதும் திரும்பத் திரும்பச் சொல்லவில்லை, ஆனால் அவர் அதை ஒருபோதும் மறக்கவில்லை. பின்னர், நம்பமுடியாத சிக்கன நடவடிக்கைகளையும் பல யோகங்களையும் கடைப்பிடித்த பல வருடங்களுக்குப் பிறகு, அவர் உண்மையான உணர்தல் இல்லாமல் தன்னைக் கண்டார். ஒரு மரத்தின் அடியில் உட்கார்ந்து, அவர் ஞானம் பெறும் வரை அங்கேயே இருப்பேன் என்று சபதம் செய்தார். ஆனால் அவர் அதை எப்படி செய்வார்? இத்தனை ஆண்டுகளில் அவர் கற்றுக்கொண்ட அனைத்தும் பயனற்றவை என நிரூபிக்கப்பட்டதால், அவருடைய நடைமுறை என்னவாக இருக்க வேண்டும்? உழவு விழாவில் தனது குழந்தை பருவ தியானத்தை நினைவு கூர்ந்தார். "அறிவொளியின் வழி அதுதானா?" அவர் ஆச்சரியப்பட்டார். அவரது நீண்ட கால குழந்தை பருவத்தின் எளிமையான, தன்னிச்சையான நடைமுறையானது நிர்வாணத்திற்கு முக்கியமாக இருக்கக்கூடும் என்று நினைத்துப் பார்க்க முடியவில்லை. ஆனால் அவருக்குள் இருந்து ஏதோ பேசினார்: "அறிவொளிக்கு ஒரே வழி இதுதான்." அவர் அதை முயற்சித்தார்; அதைத் தொடர்ந்தார்; அது வேலை செய்தது. இதன் விளைவாக, அவர் அதை மற்றவர்களுக்கு பரிந்துரைத்தார். தத்துவவிங்க சூத்திரத்தில் (எம் 140: 4), புத்தரின் தியானத்தில் நுழைந்தது இந்த வழியில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது: “ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர் உட்கார்ந்து, கால்களை குறுக்காக மடித்து, உடலை நிமிர்ந்து, மனதில் நிலைநிறுத்தினார் அவருக்கு முன்னால் - அதாவது, அவரது விழிப்புணர்வு பரிமுகாவை - அவரது முகத்தின் முன் அவரது மூக்கின் நுனியில் நிறுவுதல். ” எனவே மூக்கின் நுனியில் கவனம் செலுத்துவது பொதுவாக தியானத்திற்கு அவசியமாகும். மகா-அசாபுரா சூத்திரத்தில் (எம் 39:13) புத்தர் தியான பயிற்சி பற்றிய விளக்கத்தால் இது மேலும் வெளிப்படுகிறது: "அவர் உட்கார்ந்து, கால்களை குறுக்காக மடித்து, உடலை நிமிர்ந்து, அவருக்கு முன்னால் [பரிமுகா] மனதில் நிலைநிறுத்துகிறார்."

னாதம்=னாதத்தொனி;விந்து=சுக்கிலம் - 1

Monday, March 26, 2018 னாதம்=னாதத்தொனி;விந்து=சுக்கிலம் - 1 "னாதம்=னாதத்தொனி;விந்து=சுக்கிலம்; னாதன்=னாதத்துக்கு அதிபன்(குரு Hseija Ed Rian உண்மையில் அந்த ஆதியே உடலாக அதன் உறை உயிராக இருக்கிறது. நாம் தான் தெரியாமல் ‘நான்’ தான் உடலாகவும் உயிராகவும் இருக்கிறேன் என மனகற்பனையில் இருக்கிறோம் Surya Chandra சரி வந்ததுக்கு ஏதாவது சொல்லனும்ல... நீங்க கண்டு பிடிகிறீங்கலானு பார்ப்போம்....  மகாரத்துக்கு மேல வருகிர புள்ளியே விந்து..அதுக்கு மேலே அர்த்தசந்திரன் வரும் அரைஅரைக்கா மாத்திரை...அதுக்குமேலே நாதம் வரும்......நீங்க சொல்லி இருக்கிறபடி அ+உ+நாதம் +விந்து+ம் என்றபடி இல்லை.... ’ மகாரம் மலமாய் வரும் முப்பதத்துள்” என்பது மூலர் வாக்கு...அதாவது புள்ளி இல்லாத மகாரமே ஆணவமலத்தையுடைய ஆன்ம அணு.....அதற்க்கு விந்துவேற்றம் செவித்தலே ,அதாவது ஒளியேற்ரம் செய்வித்தலே ஞான முறை...அது சூக்கும திருவுபதேசம்.....அதை “செவிச்செல்வம்” என்பர்... துரியம் என்பது அகர உகர மகரம் கடந்து அரை மாத்திரையானதில் இருக்கும் என சங்கர பகவத்பாதருடைய குரு கவுட பாதர் விலக்குகிறார் Hseija Ed Rian இந்த பதிவை குதறி கும்மாளமாக்கி கண்டதுண்டமா கடிச்சு கொதறி நார் நார் ஆக கிழித்து அடிச்சு தொவச்சு இடிச்சு பொடிச்சு நூல் நூலாக்கி அந்த நூலை ஆயிரம் கூறாக கிழித்து ஒவ்வொரு கூறையும் கோடி பங்காக சலித்தால் ஒரு அசங்காத சங்கநாத தொனியோடு தங்க கிரணங்கள் ஜொலிக்கும் மெல்லியதும் கோடிபிரகாச வெடிப்பும் உடைய நுண்ணினும் நுண்ணிய இழை சிக்கும்.அதுவே பிரம்மபிரகாசம் மெய்பொருள் Hseija Ed Rian நீங்க ஆண பெண்ணாண்ணு அறியவேண்டியது என் கடமை இல்லை..நான் ஆணா பெண்ணாண்ணு அறியவேண்டியதே என் கடமை Hseija Ed Rian பைபிளில் ஒரு வசனம் ஞாபகம் வருகிறது...என்னுடைய போதனைகள் புத்திசாலிக்கு மருந்தாகவும் புத்தியற்றவனுக்கு பைத்தியமாகவும் இருக்கின்றன..என்று Hseija Ed Rian பிரபாகரன் பிரம்மதேசம் அதுக்கு இங்க யாரு குரு துரோகம் பண்ணினதுவாம்?...குருவை ஒரு வன் ந்ம்புகிறான் எனில் அவன் பாவமூட்டையை கண்டு ஏன் பயப்படுகிறான்?...பாவமூட்டையை கண்டு பயபடுகிறவன் தன் குருவை நம்பவில்லை என பொருள். ஒருவன் நான் விழுந்துவிடுவேனோ என பயந்து கொண்டே நடந்தனாகில் அவன் நடப்பு எப்படியிருக்கும்?...அவன் ஒரு போதும் நிமிர்ந்து நேராக வீறுநடை போடமுடியாது,ஏனெனில் அவன் கவனம் முழுதும் விழுந்துவிடுவேனோ என்பதில் தான் இருக்கும்.எவனொருவனுக்கு அந்த பயமில்லையோ அவன் தான் அருமையாக நடப்பான் சஹஜமாக.அதுபோலத்தான் குருநம்பிக்கையும், எத்தனைகோடி மலையளவு பாவம் வந்தாலும் இம்மியளவு கூட அசராமல் குருமேல் நம்பிக்கை கொள்பவனுக்கு ஒண்ணும் ஏறாது.அவன் நம்பிக்கை அப்படியானது...அனந்தங்கோடி கற்பகால பாவங்கள் கூட நிமிடநேர குருவின் கனிவான பார்வையால் சுட்டு பொசுங்கிவிடும் எனும் நம்பிக்கையுள்ளவனே அருமையான சீடன். அவனிடம் கணக்கு கேட்க்ககூட காலன் பயப்படுவான் Hseija Ed Rian விந்து என்றால் அதற்க்கு புள்ளி என பொருள் உண்டு,,ஒளி எனவும் பொருள் உண்டு.ஆனால் சுக்கிலத்துக்கு புள்ளி எனும் பொருள் இல்லை Hseija Ed Rian பெண்கள் நெற்றியில் சிவப்பு நிற புள்ளி வைப்பார்கள்.அதன் பெயர் விந்து...அல்லது பிந்து அல்லது பிந்தி என்பார்கள் Hseija Ed Rian கருகொண்ட போது கருப்பையில் ஒரு புள்ளியாக உடல் இருக்கும்,நாளாக நாளாக வளரும்,வளர்ந்து கை கால் முதலிய உறுப்புகள் வளரும். அந்த ஆதிநிலையைத்தான் விந்து நிலை என்கிறோம் Hseija Ed Rian அதாவது சுக்கில சுரோணித கலப்பால் ஆதியில் உருவாகும் நிலைதான் விந்து நிலை Hseija Ed Rian அந்த விந்து நிலையினுள்ளே நாதமாம் இரத்தம் ஒரு சின்ன துளியாக இருக்கும். கருவளர வளர உடல் வளரும், உடலினுள்ளே இரத்தமும் அதிகரிக்கும், உறுப்புகளும் வளரும் Hseija Ed Rian உண்மையில் விந்து நிலை என்றால் தற்ப்போது நாமாக வளர்து படர்ந்து நிற்க்கும் நம் உடல் தான்.இது தான் அன்று ஒரு சின்ன புள்ளியாக இருந்தது.இது தான் அது

ஞானம் என்றால் என்ன?

ஞானம் என்றால் என்ன? அறிவறி பாடம் முதலிலிருந்து சொல்லுங்க... ஆதி துணை ஆதியே துணை ஆதியை அறிய குருவே துணை என்று ஓத ஆரம்பிக்க... ஆண்டவர்கள்: -அதை நாம் சொல்ல சொல்லவில்லை, முதன் முதலாக திண்ணை பள்ளிக்கூடத்தில் நீ படித்தாயே..அதை சொல்லு... “அ-ஆ-னா...ஆ-வன் -னா....இ-ஈ-னா....ஈ-என் -னா...” ஆண்டவர்கள்:- என்ன! எல்லான் "னான், னான்.."என்று சொல்லுகிறாயே--- ஆகவே எல்லா அட்சரங்களும் நீ தானா? ------------------------------------------------------------- ஞானம்=ஞா+னம், அதாவது"னான்..னாம்" என்று ஆகி கொள்ளுவது. இதுவே வேதத்தின் உட்பொருள். "னான்..னான்.." என்று உன்னுள் இருந்து சதா சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் வஸ்து, 'வந்தவேதமாக' திருவுரு தாங்கி, முன்னிலை குருவாக வெளியாகி நின்று தன்னை அறிவிக்க, அதாவது உன்னுள் அறியபடாததாய் இருக்கும் ஆத்மாவே குருவுருவாக வந்து தன்னை அறிவிக்க, உன்னை நீ அறிகிறாய். அதோடு காலமெல்லாம் “ஓட்டி பழகி”அறிவு விளைவேற்றம் ஏற ஏற,"னான் நாமாகுதல்"கைவரவாகும். அதனால் மெய் அறிவு சித்திக்கும்

பார்க்கும் சுழிமுனை காணீரோ-அது மூக்கு முனையென அறியீரோ

பார்க்கும் சுழிமுனை காணீரோ-அது மூக்கு முனையென அறியீரோ தலையில் இருந்து கால் வரை எல்லாம் அழகாக இருக்கிறது. ஆனால் மூக்கு மட்டும் நுனியில் கொஞ்சம் வளைந்திருக்கிறது என்றால் நாம் பார்ப்பதற்க்கு முகம் அவலட்சணமாக இருக்கிறது என்று நினைப்பாய். ஆனால் மூக்குனுனி இரண்டுதுவாரங்களும் ஒரே சீராக சமமாக இல்லாவிட்டால் ஏகனிலைக்கு செல்லமுடியாது. ஜீவ வாழ்க்கைக்கு லாயக்கில்லாதவனாக போய்விடுவாய். ஏகனிலையை தான் “சுழிமுனையின்னிட மாமந்திர மூ மூ” என்று சொல்லி வைத்திருக்கின்றது. ஏகனிலையில் என்னை ஏற்றி வைத்திருப்பது தெரியவில்லையென்று சொல்லுகிறாய்--தன்னையே நேராய் பாரடா!! அப்போ எல்லா கோட்டமும் தானே விளங்கும்.                                    ~சாலை ஆண்டவர் Hseija Ed Rian நாய்க்கும் நரிக்கும் கிளிக்கும் காக்கைக்கும் காண்டாமிருகத்துக்கும் தான் மூக்குதுவாரம் சமமா இருக்குமே..அதுவெல்லாம் ஏகநிலைக்கு போகுமா என்ன...ஏகநிலைண்ணா சொல்லுக்குள்சொல்..பேச்சுக்குள் பேச்சு ஐயா

காகபுசுண்டர் உபநிஷதம்

காகபுசுண்டர் உபநிஷதம் மோட்சசாம் ராச்யத்தில் மனஞ்செல் லாத மூடர்களுக் கபரோட்சம் மொழிய லாகா; சூட்சமறிந் தாலவனுக் கனுசந் தானம் சொரூபலட்ச ணந்தெரியச் சொல்ல லாகும்; தாட்சியில்லை சாதனைத் துட்ட யத்தில் சட்சேந்த்ரி யாநாதா தீத மாகும்; மூச்சுலயப் படுவதல்லோ பிரம நிட்டை மூலவிந்து களாதீத மொழிய லாமே. 24: மொழிவதிலே அகாரமெனும் பிரண வத்தின் மோனபிரா ணாதியதே நாத மாச்சு; தெளியுமிந்த ஓங்காரத் தொனிவி டாமற் சிற்ககனத் தேலயமாய்ச் சேர்க்க வேணும்; ஒளிதானே நிராலம்பம் நிர்வி சேடம் உத்கிருட்ட பரமபத வுபகா ரத்தான் வெளியோடே வெளிசேர்ந்தால் வந்து வாச்சு விரோதசத் ராதியெலாம் விருத்த மாச்சே. 25: விருத்தமா மனாதிபிரா ரத்வ கர்மம்; விடயாதிப்ர சஞ்சவீட் டுமங்க ளெல்லாம் ஒறுத்தவனே யோகியென்பா னவனா ரூடன் உலகமெலாந் தானவ துண்மை யாகும்; நிறுத்தவென்றால் நாசிகாக் கிரக வான்மா நிலைபுருவ மத்தியிலே நிட்ட னாகிக் கருத்தழிந்து நின்றவிடம் சாட்சாத் காரம் கண்மூக்கு மத்தியிலே கண்டு பாரே. 26: பார்ப்பதற்கு நீண்டதுவாம் குறுகி வட்டம் பரிதிமதி யுதயமெனப் பளிங்கா காசம் தாப்பதற்கு மூன்றுசுழி பின்னாய் நிற்கும் சாக்கிரத்தி னடையாளந் தாக்கிப் பாரு; சேர்ப்பதற்குச் சுழுமுனையென் றிதற்கு நாமம்; திரிகோணக் குண்டலியே சிவசொ ரூபம்; காப்பதற்கு நடுநாடி யூடே சென்று கால்நிறுத்திப் பிடரிவழிக் கண்ணைப் பாரே. 27: கண்ணான பிடரிமுது கோடு ரந்த்ரம் கால்கூட்டிப் பார்த்தாலே தலைமே லாகும்; விண்ணான பெருவெளிக்கு ளீன மானால் விமோசனமாம் நிராலம்ப மெனத்தான் சொல்லும்; ஒண்ணான யோகமல்லோ இந்த நிட்டை உபதேசம் பெற்றவர்க்கே உண்மை யாகும்; அண்ணாந்து பார்த்திருந்தால் வருமோ ஞானம்? அசபாமந் திரத்யானம் அறைகின் றேனே; 28: அறைகின்றேன் அசபையெனும் பிராணான் மாவை அகண்டபரா பரத்தினுள்ளே ஐக்யஞ் செய்யக் குறைவில்லை ஓங்கார மூல வட்டக் குண்டலியாய் நின்றிடத்திற் குணாதீ தந்தான் நிறைகின்றேன் நாசிகா ரந்த்ர வாயு நீக்காம லேகமாய் நிர்ண யித்துப் பறைகின்றே னட்சரசா தனமுந் தள்ளிப் பந்தமற்ற மாமோட்சப் பதிபெற் றேனே. 29: புதிபுருவத் தடிமுனைக்கீழ் அண்ணாக் கென்னும் பவள நிறம் போன்றிருக்குந் திரிகோ ணந்தான் துதிபெறுசிங் குவையுபத்த சுகந்தி யாகச் சுபாவசா தனையினால் மவுன மாச்சு; விதிவிகிதப் பிராரத்வ கர்மம் போச்சு; விடயபோ கத்தினிச்சை விட்டுப்போச்சு; மதியெனுமோர் வாயுவது அமிர்த மாச்சு; வத்துவதே காரணமா மகிமை யாச்சே. 30: மகிமையென்று யோகசா தனையி னாலே மகாகாச நிருவிகற்ப வாழ்க்கை யாச்சே; அகமகமென் றாணவத்தை நீக்க லாச்சே; அத்துவிதப் பிரமசித்தா னந்த காரம் சகளாதீ தங்கடந்து களாதீ தத்தில் சாதித்தேன் தன்மனமாய்ச் சார்ந்து போச்சு; பகலிருளில் லாதவெளிக் கப்பா லாச்சு; பந்தமற்ற மாமோட்சப் பதம்பெற்ற றேனே. 31: பெற்றதனைச் சொல்லிவிட்டேன் வடநூல் பாடை பிரிந்து முப்பத் தொன்றினிலே பிரம ஞானம் தத்துவத்தைச் சொல்லிவைத்தேன் யோகி யானால் சாதனைசெய் வானறிவான் சைதன் யத்தில் முத்தியடை வானதிலே நிருத்தஞ் செய்வான் மும்மூட்சுத் துவமறிந்த மூர்த்தி யாவான் நித்யமெனு முபநிடதப் பொருள்தான் சொல்லும் நிலவரத்தால் யோகநிட்டை நிறைந்து முற்றே. ~காகபுசுண்டர் உபநிஷதம்

ஆத்மா=சாலை ஆண்டவர்கள்=வள்ளலார்

ஆத்மா=சாலை ஆண்டவர்கள்=வள்ளலார் ஆத்மா என்னப்பெற்றது இந்த பொய்த்தூலம் கடந்த ஜீவதேகத்திற்கு அப்பாலுள்ள காரண தேகதிலுள்ள ஒரு பொருள். தூல தேகத்திலுள்ளவர்களுக்கு செவிப்புலனில் அறிவிக்கிறதென்றால், ஜீவதேகத்திலுள்ள இருட்கோலமாக இருக்கும் “அசைவற்ற னினைவை” அசைவிற்கு கொண்டு வரும் பொருளே ஆத்மா.  அதன் வல்லபம் கூறவென்றால் நூறு நூற்றைம்பது ஆண்டுகாலம் ஒருவன் உயிரோடு இருந்தாலும் அவன் உடலை நாற்றத்திற்க்கு விடாமல் பிடித்து வைத்திருக்கிறது, காரண தேகத்தில் நின்று நிலவும் அந்த ஆத்மாதான். என்று நம் குலதெய்வம் பிரம்மோதய மெய்வழி சாலை ஆண்டவர்கள் திருவருட் கொரலில் திருவாய் மலர்ந்து உள்ளார்கள் இனி வள்லலார் சொன்னது என்ன? இந்தப் பவுதிக உடம்பிலிருக்கிற நீ யாரெனில்: நான் ஆன்மா, சிற்றணு வடிவன். ஷெ அணு கோடி சூரியப் பிரகாசமுடையது, லலாடஸ்தானமிருப்பிடம், கால்பங்கு பொன்மை முக்கால்பங்கு வெண்மை கலந்த வண்ணம். இப்படிப்பட்ட ஆன்மப் பிரகாசத்தை மறைக்க மாயா சத்திகளாகிய 7 திரைகளுண்டு. அவையாவன: கறுப்புத் திரை மாயாசத்தி. நீலத்திரை கிரியாசத்தி. பச்சைத்திரை பராசத்தி. சிவப்புத்திரை இச்சாசத்தி. பொன்மைத்திரை ஞானசத்தி. வெண்மைத்திரை ஆதிசத்தி. கலப்புத்திரை சிற்சத்தி.* எது ஆத்மா? அன்பர்கள் விளக்கவும்

ஆண்டவனால் பிராணனே போகுதே

ஆண்டவனால் பிராணனே போகுதே இந்த ஆண்டவனால் பிராணனே போகுதே... எதுக்குத்தான் இந்த பாரப்பெரிய உலகத்தை படச்சே? படச்சதும் படைச்சியே இந்த பாழாப்போன மனத்தையும் வேச்சு எங்களையும் படச்சே? உனக்கென்ன வேறவேலைண்ணு எதுவும் தான் இல்லியா? வேலவெட்டி எதுவும் இல்லா வெட்டியானா என்ன? செய்யிறத எதுவுமே ஒழுங்கா செய்யமாட்டியா? அப்புறம் எதுக்கு படைச்சவன்ண்ணு பேரை கூட வெச்சிருக்கே? நீ படைச்சு பரிதலிச்சு காப்பாத்தி அமைச்சு வெச்சிருக்கியே இந்த மனம்.. அது ஏன் இப்படியா இருக்க வெச்சிருக்கேயாம்? கடவுள்ணு பேருக்கு அர்த்தம் சொல்றவா கட+உள் ந்ணு வியாக்யானம் பண்றாள்.. உள்ள கடக்கணும்ண்ணு சொல்றாள்... உள்ள கடக்கிறது தான் சரிண்ணு பட்டிருந்தா எதுக்கு நீ இந்த மனத்தை சதா வெளியே போகிற போக்கில அமைச்சு வெச்சிருக்கேயாம்?.. உனக்குத்தான் புத்தியில்லையா அல்லது எனக்கு தான் புத்தியில்லையா? உன்னையே தான் நாங்க்ள்லாரும் அடையறதுக்குத்தானே மனத்தை படைச்சே.. அப்ப என்ன் அந்த மனத்தை வெளிய பாக்கிற பார்வைல வெச்சிருக்கே... உள்ள் பார்த்து உன்னையே அடைஞ்சிரலம்லியா.... ஒருவேளை உள்ள நீ இல்லைங்கிற காரணத்தாலேயேவா?...அப்ப நீ வெளியவா இருக்கே?அட நாதாரி பயலே என்னையே எமாத்திட்டியா?