மூச்சாகும் தம்மாஹூ முயிரு ஹயாத்

மூச்சாகும் தம்மாஹூ முயிரு ஹயாத்===== உலக நடைமுறையில் இருக்கும் எந்த ஒரு சாதனைகளும் பிரயோசனமற்றவை என உணர்ந்தீர்களானால் அடுத்த வாசல் திறக்கும். சாலை ஆண்டவர் சொல்லுவது போன்ற "அகர வாசல்".   இல்லையெனில் பிராணாயாம தியான நிஷ்ட்டைகள் தான் பெரிய வித்தைகள் என ஏமாந்து வாழ்வையே இழந்து விடுவோம். சொல்லபடும் எந்த சாதனைகளும் உயிரை காட்டாது. இவை அனைத்தும் மனம் பிராணன் என்பனவற்றிலேயே முடிந்து விடும்.  ஜீவனை எட்டாது. ஏனெனில் ஜீவனை காட்டும் வித்தையானது உலக நடைமுறையில் கிடையாது. உலக நடைமுறை என்பது எதாவது ஒரு வித்தையை செய்துகொண்டிரு நீ அங்கே இறைவனை அடைவாய் என சொல்லி விட்டு போய் விடுவார்கள். இதை தான் கூழ் முட்டைத்தனம் என்பது. 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 வெட்டவெளி "ஒன்றுமல்லாதது" என்பது மனதின் கற்பனை. ஆனால் அதை பிடிக்கும் உபாயமே வித்தை. விளக்கினை யேற்றி வெளியை அறிமின் விளக்கினின் முன்னே வேதனை மாறும் விளக்கை விளக்கும் விளக்குடை யார்கள் விளக்கில் விளங்கும் விளக்கவர் தாமே .-திருமந்திரம் --- அனந்தகோடி நமஸ்காரங்கள் அண்ணா "குருவின் அடிபணிந்து கூடுவதல்லார்க்கு அருவமாய் நிற்கும்

வேறொவருக்கு எட்டும் புஷ்பம் வெட்ட வெளி சாதனை

வேறொவருக்கு எட்டும் புஷ்பம் வெட்ட வெளி சாதனை  ====== 😂😂😂😂😂 சாதனை என்பது மாயாஜாலமே... சாதனையே உண்மை என நாம் மாயாஜாலமாக நம்பிகொண்டிருக்கிறோம்... அதனால் நிகழ்வது மாபெரும் விபத்து என்பதை கவனிக்க தவறி விடுகிறோம். அது என்னவென்றால், எந்த ஒரு சாதனையும் அந்த சாதனை செய்பவரை வளர்த்தி கொண்டிருக்கும், பல அனுபவங்களை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல சித்திகளை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல அற்புத செயல்களை வழங்கி கொண்டிருக்கும்... சாதகன் இதில் கட்டுண்ண்டு மேலும் மேலும் சாதனைகளின் தீவிரத்தை கூட்டி கொண்டிருப்பான்.. அதுவே அவனுடைய லட்சியமாக இரவும் பகலுமாக பரிணமிக்கும்.... ஆனால் அவன் கவனிக்க தவறும் ஒரு விஷயம் என்பது அவன் செய்து கொண்டிருப்பது எல்லாம் மாயையின் கட்டுகளுக்குள்ளாகவே... அவன் தன்னை பிறரை விட நன்றாக சாதனை செய்பவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட அதிக சித்திகள் உடையவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட ஆற்றல் மிகுந்தவனாக மாறி இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ளுவான்,.. ஆனால் அவன் உணர்ந்து கொள்ளாத ஒன்று அவனிடம் மேருமலை விட அதிக உயரத்திலும், யானையை விட பெரிய பலத்திலும், சிங்கத்தை விட பெரிய ஆற்றலிலும் அவனிடம் வளர்ந்து அழிக்கமுடியாத அசுர பலத்துடன் கோட்டை கட்டி தகர்க்க முடியாதபடி உருக்கொண்டுவிட்ட “அவன்” அப்போது இருப்பான்..... மாயாஜால உலகினில் தான் மருந்தும் இருக்கிறது , மறைந்து, அதை அறிந்து உணர்ந்து கொள்ளுபவன் அதன் மகத்துவத்தை அறிந்து உலகத்தை பார்ப்பான்.... உலகத்தி வேரறுத்து விட்டு எங்கும் ஓடி போகமாட்டான்..உலகம் அவனுக்காக, அவனை பக்குவபடுத்தி கொள்ள வழங்கபட்ட மாமருந்து என அறிவான்... அவனில் குடியிருக்கும் "அவனை" தகர்த்து விடக்கூடிய மகா சஞ்சீவினி என்பதை கண்டு கொள்வான். அப்படிப்பட்டவன் உலகத்தின் மாயாஜால வித்தையின்ல் சிக்கி கொள்ளாமல் தனித்து இருப்பான் உலகத்தினுள்ளே... அவனுடைய இருப்பு என்பத அலாதியானதாக இருக்கும்... ஏனையவர்கள் சுழன்று கொண்டிருக்கும் போது ,அவன் அறிந்து கொண்டே சுழன்று கொண்டிருப்பான்.... எப்போதும் “தன்” என்பதை உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்.... அவனிடம் இருக்கும் இருள் அது மட்டுமெ... அதை இந்த உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்...அவன் எப்போதும் தன்னை இழந்து கொண்டிருப்பான்... அவனுக்கு அதுவே சாதனை.... கடைசியில் தன்னையே அறியாது போகும் அவத்தைக்கு போவான்.... தான் என்பது இறந்துபோகும். வேற்றுமை உணர்வே “நான்” என்பது... வேற்றுமை அற்று போனால் “நான்”..."நீ” என்பது அற்று  போகும்... .அப்படி அந்த வேற்றுமையை அறுத்துவிடுவதே சாதனையின் முதல் படி.... அதனையே வள்ளலார் “ஒருமை” என கூறுவார்.... தயவு வருவதற்க்கு அந்த ஒருமை வர வேண்டும் என்பார்.....”ஒருமை” என்பது இருமையின் மரணமே ஆகும். ===🌺 திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் 🌺

நான்

நான்" இருப்பதினால் மனம் என இருக்கிறது. "நான்" என்பது தான் மனம் என மலர்ந்திருக்கிறது... எப்போது "நான்" இல்லை என ஆகிறதோ.. அப்போது மனம் இல்லை என்றாகிறது. மிஞ்சுவது அறிவு மட்டுமே.. ஞானசொரூபமான வஸ்த்து. வேற்றுமை உணர்வே “நான்” என்பது... வேற்றுமை அற்று போனால் “நான்”..."நீ” என்பது அற்று  போகும்... .அப்படி அந்த வேற்றுமையை அறுத்துவிடுவதே சாதனையின் முதல் படி.... அதனையே வள்ளலார் “ஒருமை” என கூறுவார்.... தயவு வருவதற்க்கு அந்த ஒருமை வர வேண்டும் என்பார்.....”ஒருமை” என்பது இருமையின் மரணமே ஆகும். ‘நான்..நான்” என கொண்டாடி அபிமானிக்கும் இந்த உடல் உயிர் இரண்டும் ”‘நான் அல்ல”. “நான் அல்ல” என மறுக்கும் பொருளாக இருக்கும் இவை இரண்டும் மெய்யாகவே மெய்யாகவே சிவசக்தி சொரூபமான மெய்மை கோலம். ஆதி அனாதியான சொரூபம். அறிவு கெட்டு “நான்” என சொல்கிறோம். இருப்பது “அச்சொரூபமே”. என்னை கண்டவன் என் பிதாவையும் கண்டிருக்கிறான்., நானும் பிதாவும் ஒன்றாக இருக்கிறோம். ஆமென்.

சத்விசாரம்

தோத்திரம் செய்வதினால் கோடி பங்கு உஷ்னத்தை பெற்று கொள்ளலாம் எனவல்லவா வள்ளலார் சொல்லி இருக்கின்றார்... ஏன் தோத்திரம் செய்யவேண்டும்? தோத்திரத்தினால் எப்படி சுத்த உஷ்னம் உண்டாகும் என அறியவேண்டாமா?.. ."சாலை ஆண்டவர் சொல்லுவதை பாருங்கள்,” "வாயுணவுஇந்ந அனித்திய உடலை வளர்ப்பதற்காக என்று யாவற்றிராளும் அறிவார்கள். ஆனால் செவியுணவு எது, அது எதற்காகத் தரப்பெற்றது என்பது தான் எவருக்கும் எட்டவில்லை. னித்திய தேகமெடுத்துவாழ்வதுதான் செவியுணவின் பலன் என்று இந்ந அகில உலகத்திற்கும் அறிவிக்கவே னாம் வந்நுள்ளோம். அந்ந வுணவை யார் கையில் தரப்பெற்று இந்ந உலக முழுதினுக்கும் வழங்ஙப்பெற வேண்டுமோ அவர்கள்கையிலே இறைவன் அதை ஒப்படைத்தாயிற்று. அந்நச் செவியுணவின் பலனை ஏராளமானபேர் இங்ஙுபெற்றிருக்கிறார்கள். இனியும் பெற விரும்புவோர் பெற்றுக் கொள்ளலாம்." "மனிதனின் அற்பவாழ்வு உடலை வளர்ப்பதற்காக இவனுக்கு உண்ண வாயைக் கொடுத்தான். ஆனால்கற்பகோடி காலப் பேரின்ப னித்திய உடல் வளர் வாழ்வினுக்காக இவனுக்குச் செவியைக்கொடுத்துள்ளான். வாயில் சுவை உணர்வது மிருகம் - செவியில் சுவை உணருவோர் தேவர்கள்." "மூக்கறிவு வளர்வதற்காகத்தான் தேக பரிசுத்தம். ஆலய வழிபாடு முதலியன எடுத்து வைக்கப் பெற்றதுஅதற்கே. மூக்கறிவு வளர - செவியறிவு வளரும். செவியறிவு வளர - ஜீவ அறிவு வளரும். ஜீவ அறிவு வளரவளர - மெய் அறிவுப் பயன் கைகுலுக்கப்பெறும். ஜீவனுக்கு மெய் உணர்ச்சி தைப்பது காது வழியாகத்தான்.செவிச் சுவை உன் ஜீவனுக்கு உஷ்ணத்தையும் தேஜஸ்ஸையும் தருகிறது - கிளப்பி உண்டாக்குகிறது. செவிக்கு உணவு அருந்நுபவன் யோகத்தில் ஆழ்வான். வாய்க்கு உணவு அருந்நுபவன் பாபத்தில், துக்கத்தில் ஆழ்வான். செவிக்கு உணவு அருந்நுவது என்பது, ஞான சைதன்ய வார்த்தைகளை உள்ளம்சம்மதிக்கச்செவி மடுப்பது - யோகத்தைப் பெருக்கி சீவேசனாக்கும் செயலில் உன்னை விழுத்தாட்டுவது." செவிக்கு உனவு என்றால் சும்மா பாட்டுபாடிகிட்டு இருக்கிறதுவல்ல ஐயா.... அது வேற சங்கதி உண்டு. சும்மா பாட்டு பாடுறது என்றால் பெந்தேகொஸ்த்துகாரனும் தான் பாட்டுபாடி ட்ரெம் செட் எல்லாம் அடிச்சுகிட்டு அல்லேலூயாண்ணு கூட்டகோரஸா பாடிகிட்டு இருக்கானே, அவனுக்கு என்ன அடக்கமா கிட்டபோகுது இல்லியே?..அது ஏன்? அவனுந்தான் தோத்திரம் பண்ணிகிட்டு சதா இருக்கானே, அவனுக்கு ஏன் முக்தி கிடைக்கலேண்ணு ஆலோசிக்கவேண்டியது இருக்கல்லவா?.. அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை ஆரிருள் உய்த்துவிடும் எனவல்லவா வள்ளுவநாயனார் பாடிகிட்டு போனார், அல்லவா.. அப்ப நாமளும் அடக்கத்தை அறிந்து அடங்கவேனும் அல்லவா.. அதற்க்கு அடங்கும் தலம் அறியவேண்டுமல்லவா.. இடம் அறிந்து கொள்ளாமல் எங்க போயி அடங்குறதுக்கு?...கண்டிப்பாக ஆரிருள் உய்த்துவிடும். சைவ சித்தாந்தத்தில் திருவாசகம் முற்றோதுதல் ஓதலாகத்தான் இருக்குமோ? ஓதுவது எல்லாம் அறிந்து ஓதாவிடில் அது திருவாசகம் ஆனாலும் சரி  திருவருட்பா ஆனாலும் சரி சும்மா பாட்டு மட்டும் தான் நடக்கும்... ஈசன் சேவடி சேராது, இறைவன் கேட்க்கமாட்டான். இறைவன் கேட்க்க பாடுவதே பாட்டு. அதற்க்கு தன்னுக்குள் இறை இருக்கும் தலம் கணு அந்த இறைவனிடம் பாடி தோத்தரிக்கவேண்டும். அவர் கிட்ட பாடாம அடுத்தவன் வீட்டுல போயி பாடிகிட்டு இருந்தா அவருக்கு என்ன லாபம் நமக்கு என்ன லாபம்?.. செத்து தொலையவேண்டியது தான்... இதை தான் கிறிஸ்த்து சொல்லுவார்,  “நீங்கள் என்னையும் அறியீர்கள், என் பிதாவையும் அறியீர்கள். அவர் சத்தத்தையும் கேட்டதில்லை. பிறகு எப்படி நான் சொல்லுவதை ஏற்றுகொள்ளுவீர்கள்?” -- ரியான் அய்யாவின் சத்விசாரத்திலிருந்து.

பரத்தில் விள்ளாதே தலை இரண்டாகும்

பரத்தில் விள்ளாதே தலை இரண்டாகும் == அடிமுடிநடுவென்று மூன்று பாகம் அதிலேதான் நடுவாகும் கற்ப்பநேர்மை துடியாகவே திறந்து சொல்லகூடா சொல்லினால் தலைவெடிக்கும் என்று சித்தர் படியாகவே சாபமது போட்டதனாலே பரிவாக சித்தர்களும் சொல்லமாட்டார்..... சொல்லினா தலை வெடிக்கும் என சொன்னதை மக்கள் தலை பொளந்துபோகும்ணு அர்த்தம் கொண்டு பிதற்றி திரிகின்றனர் சித்தர்கள் யாராவது இதை சொல்லி தந்தால் நம்ம தலை வெடிக்கும்... தலையான அட்சரம் வெடிக்கும் ... வெடிச்சா அண்டகல் சிதறும் .. பொறுக்கிக்கவேண்டியது தான் அதுதான் அமாவாசியில வருகிற தீபாவளி திருநாள்.. வெடிவெடிச்சு அண்டத்தில் இருந்து கல் சிதறுவது... -- 🌺 திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் 🌺

கண்

கண் என்பது அது அனைத்திற்க்கும் மையமாக இருப்பதினால் கண் என புனை பெயர், ஊற்றுக்கண் என சொல்லுவது போல. அதிலிருந்து தான் ஜீவ வெப்பம் கிளம்புகிறது.. அது இரெத்தத்தின் ஊடாய் கலந்து உடம்பு முழுதும் ஜீவனை பிரதிபலிக்கிறது...அது கெட்டுபோகாமல் இருக்க செய்வது உபாயத்தால் ஆகும். உடலில் எங்காவது உஷ்ணம் அற்று போனால் அந்த இடம் முழுதும் மரத்து போய்விடும்., பிறகு அது ஜீவனற்று விடும், உணர்ச்சிக்கு வராது, புலனுக்கு வராது. அப்படி தன்னுக்குளே இருக்கும் அக்கினிக்கு உணவு கொடுப்பதே உண்மை ஹோமம். --- ரியான் அய்யா சத்விசாரத்திலிருந்து

நம்முள்ளே தான் இறைவனும்

நம்முள்ளே தான் இறைவனும் ஆண்டவனுமாகிய அருட்பெரும் ஜோதியார் கலந்திருக்கின்றார் என்கிறீர், அதுபோலவே வள்ளலாரும் கலந்திருக்கின்றார் என்கிறீர்.. இவர்கள் இருவரும் இங்கே நம்முடலில் கலந்திருக்கின்றார் எனில் ஏன் வடலூரும், சிதம்பரமும் சென்று அரோகரா கோஷம் போடுகின்றீர் என்பது தான் புரியாமல் இருக்கின்றது. உலகத்துல பொறக்கிற எல்லா கொழந்தைங்களும் உச்சரிக்கிற முதல் உயிர் எழுத்து தானே எம்மொழிக்கும் முதலான உயிர் எழுத்தாக இருக்கமுடியும்? அல்லவா..? அதை சொல்லி முதலெழுத்து என காட்டாமல் எதையோ காட்டி உயிரெழுத்துங்கறாங்களே, இதை விட கொடுமை என்ன இருக்கமுடியும்? ...அப்படித்தானே? *"இயற்கை உண்மை.. இயற்கை உண்மை”* என சன்மார்க்கிகள் கத்துறாங்களே, இதுவல்லவா இயற்கை உண்மையாக இருக்கமுடியும்...??? கொழந்தை மொதலிலே உயிர் அடையாளமானதை வெளிப்படுத்தி அழும்போதல்லவா காத்து கிட்டு நின்ன தாய்க்கும் தகப்பனுக்கும் சுற்றத்தார் உறவினருக்கும் மகிழ்ச்சி பொங்கும்?.. *"உயிர் வந்திருச்சு”* என்கிறார்கள்... அப்படித்தானே?.. அப்ப உயிர் எங்க இருக்குது? உயிர் எழுத்து எங்க இருக்குது?... இப்ப புரியுது போல தெரிகிறது அல்லவா, வள்ளலார் இதனை உரைநடைப்பகுதியில் தெள்ளத்தெளிவாக சொன்ன உளவு....??? நம் உடலில் இருந்துகொண்டு இருக்கும் உயிரையே புரிந்து அறிந்து கண்டு கொள்ளாமல் எங்கோ அருட்பெரும்ஜோதியை காடான காடுமேடெல்லாம் தேடி அருளை ஏதொ ஒரு பொருளென நினைத்து கொண்டு இருக்கும் ஜீவனை இழந்து போவதை விட கொடுமை எதுவாக இருக்கமுடியும்? தன்னுயிரையே கணு அன்பு செலுத்தி, உயிரின் உயிராம் அருளை உணர்ந்து, அந்த அருளின் உயிராம் இறைவனை அடைவதை விட்டுவிட்டு தேங்காய் எண்ணையோ, நல்லெண்ணையோ, நெய்யோ விட்டு எரிந்து கொண்டிருக்கும் விளக்கில் அருளை தேடுவதை போன்று ஒரு மூடத்தனம் இருக்கமுடியுமா? இறந்துவிடும் உயிரை இறவாத உயிருடன் சேர்ப்பதே சாகாகல்வி ஐயா... அதுவே சன்மார்க்கம் ஐயா சாகாகல்வி என்பது சாகாமல் இருக்கும் உயிருக்கு தேவை இல்லையே... சாகும் உயிருக்கு அல்லவா சாகாகல்வி தேவை????? அவ்வண்ணம் சாகும் உயிரை அறிந்து அது சாகா நிலையை அறிந்து அடைந்து கொள்ளுதலே சாகாகல்வி. அடைவதற்க்கு ஒன்றுமில்லை, நீங்கள் அதாகவே இருக்கிறீர்கள், *"நீங்கள் தான் அதாக இருக்க தடையாக இருக்கிறீர்கள்”*... உங்களில் “நீங்களே” தடை அற்று விட்டால் அதுவே இருக்கிறது...உங்கள் உடலும் மனமும் பிரானனும் உயிரும் அதுவே...இப்படியிருக்க அதை அடைவது எளிதல்லவோ.. தன்னுடலை தான் என்பதும், தன் மனதை தன்னுடையது என்பதும், தன் உயிரை தன்னுடையது என்பதும், தன் எண்ணங்களை தன்னுடையது என்பதும், தன் பேச்சை தன்னுடையது என்பதும், தன் செயல்கள் அனைத்தும் தன்னுடையது என்பதும், தன் உடலில் ஒவ்வொரு அங்கங்களையும் தன்னுடையது என்பதும், ஆக இதுவே இருமை எனப்படுவது. இருப்பது ஒருமை மட்டுமே, அதனை காணாது, உணராது இருமையால் அவதியுறுவதே குழப்பத்திற்க்கெல்லாம் காரணம்..... தன்னுடைய செயல்களில் இறை செயல் என உணர்பவன் இருமையை கடக்கிறான், தன் எண்ணங்கள் இறை எண்ணங்கள் என உணர்பவன் இருமையை கடக்கிறான், தன் அங்ககுலங்கள் அத்துணையும் இறை அங்கங்களே என உணர்பவன் இருமையை கடக்கிறான், இவ்வண்ணம் தன் பேச்சுக்கள், தன் மூச்சுக்கள் எல்லாம் ஒருமையின் வடிவமே என உணபவன் நாளடைவில் ஒருமையின் இன்பத்தை நுகர்கிறான்... ஒருமை அவனை ஆட்கொள்ளதுவங்கும்.... ஒருமை வளர தயவு வர்த்திக்கும், தயவு வர்த்திக்க அருள் காரியப்படும்... அருள் காரியப்பட முக்தி சித்திக்கும்... இருமையில் இருந்தான பரம் முக்தி... இதுவே வேதாந்த சித்தாந்த கலாந்த ஆறந்த கடந்த முடிபு. ❣️ நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்.❣️

ஆன்ம விடுதலை

ஆன்ம விடுதலை ===== முக்தி என்பது உடலுக்கு உயிருக்கோ, உனக்கோ அல்ல. முக்தி என்பது சுழற்சியின் *விடுதலை*. கர்மம் எனும் மகா சாகரம் சதா ஓயாமல் அலை வீசி, நொடிக்கு நொடி ஆசையெனும் காற்றில் அலைவீசி கொண்டிருக்கும் தன்மையில் இருந்தும் விடுதலை. *கர்மம் எனும் சக்கரத்தில் இருந்து விடுதலை.* ஒவ்வொரு பிறவியும் கர்மத்தின் எச்சங்கள் தான், கர்மங்கள் தான் மறு பிறப்பு கொள்கின்றன, அவையே பிறப்பின் பீஜம், பிறப்புக்கு ஆதாரம், இவ்வண்னம் கர்மங்களினால் பிறவிகள் நிலைகொண்டுள்ளன. "நீ" ஒவ்வொரு பிறவியிலும் செத்து போகிறாய், உண்மையில் சாவு என்பது உன் மனதின் சாவு, "நான்" எனும் உன் எண்ணத்தின் சாவு, "நான்" எனும் தற்போதத்தின் சாவு.... வந்த வந்த பிறவிகள் எல்லாம் சாவு கொள்ளும், ஞானியென்றோ சித்தனென்றோ சாவுக்கு வேறுபாடு இல்லை, "நீ" இந்த சாவிலிருந்து தப்ப போவதில்லை. எத்தனித்தாலும் இல்லையென்றாலும் செத்துத்தான் போவாய். இதெல்லாம் உன் கற்பனையின் சாவு தான், உன்மையில் நீ ஒருபோதும் மறு பிறப்பு எடுப்பதில்லை, ஏனெனில் ஒரே “நான்’ அதே "நானாக” பல பல பிறவிகளில் அதே “நான்” ஆக இருப்பதில்லை. "நான்" சதா மாறிகொண்டிருக்கும், மனமும் மாறி கொண்டிருக்கும், உடலும் மாறிக்கொண்டிருக்கும்... கர்மம் மட்டும் நிலையாக சுழன்றுகொண்டிருக்கும். *இந்த கர்ம சுழற்சியில் இருந்து விடுதலை என்பதே முக்தி.* -❣️திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்❣️

ஜீவனை பார்க்கவில்லையா?

ஜீவனை பார்க்கவில்லையா? === இத்தனை காலம் என்கூட இருந்தும் என்னை அறியாமல் இருக்கின்றாயா? "மெய்யாக மெய்யாக என்னை கண்டவன் என் பிதாவையும் கண்டிருக்கிறான். நானும் பிதாவும் ஒன்றாக இருக்கிறோம்” நீங்கள் மண்ணிலிருந்து வந்தவர்கள், நான் மண்ணிலிருந்து வந்தவன் அல்ல. நான் என் பிதாவினிடத்தில் இருந்து வந்திருக்கிறேன். நீங்கள் என் பிதாவை அறிந்திராதவராயிருகின்றபடியாலே என்னையும் அறியாமலிருக்கிறீர்கள்,பிதாவை நான் அறிந்திருக்கிறேன், ஆகையினால் என்னை கனம் பண்ணுகின்ரார்” ~கிறிஸ்த்து

சத்விசாரம்

Navaneethakrishnan Kuppusamy: விதைக்குள் இருக்கும் உயிர்ப்பை விதைக்குளே ஒடுக்குதல் Hseija Ed Rian: விதை என ஒன்று இருக்கா என்ன...விதையும் மரமும் ஒருசேர அல்லவா இருக்கு Navaneethakrishnan Kuppusamy: விதையின் பரிணாம வியாபகமே மரம் இல்லையா? ஆண் என்றும் பெண் என்றும் உள்ள விதைகளை ஆண் அன்று பெண் அன்று என்று செய்வது. பிறப்பறுப்பது முக்தி எனலாமா? தவறு எனில் மன்னிக்கவும் அண்ணன்! அர்த்தநாரீஸ்வரம். Hseija Ed Rian: ஐயா,ஆண் என்றும் பெண் என்பது அற்றுபோனால் அங்கு அர்த்தநாரீஸ்வரம் எங்கே, அதுவும் அற்றுபோகும் அல்லவா?ஆகையினால் ஆண் பெண் எனும் பூரணமே உண்மை, ஆண் என்பது ஒன்றின் பாதி, பெண் என்பதுவோ ஒன்றின் பாதியும் கூட..அல்லவா? அர்த்தநாரீஸ்வரம் என்பது இரண்டும் சரிசம பூரணமே அல்லவா? Navaneethakrishnan Kuppusamy: அண்ணன் இந்த உடலில் இரு பால் தன்மை கொண்டதாய் சொல்லப்படுவது மூச்சு மட்டுந்தான். Hseija Ed Rian: மூச்சுக்கு எங்க இருபால்? ஆன்மூச்சு என தனியாவும் பெண்மூச்சு என தனியாவும் வித்யாசம் இருக்குதா என்ன? Navaneethakrishnan Kuppusamy:: இட கலை Iபிங்கலை : சூரியன் சந்திரன் Hseija Ed Rian: அது இருபால் எப்படி ஆகும்?..ரெண்டு நாசியில் இயங்கும் இயக்கம் மட்டுமே..அதில் ‘பால்’ இல்லை..பாலுனர்வும் இல்லை. ஆணுக்கும் ரெண்டு நாசி ரெண்டு இயக்கம்.பெண்ணுக்கும் ரெண்டு நாசி ரெண்டு இயக்கம் என துவாரங்களில் இயங்குகின்றன...அல்லாது அவை பால் சார்ந்தது அல்லவே. கோமுட்டி பயலுவ வலது ஆண் போலவும் இடது பெண் போலவும் கதை கட்டிவிட நாம நம்பிகிட்டு இருக்கொம். Navaneethakrishnan Kuppusamy: இதை நீங்கள் மறுக்கும் பட்சத்தில் இருபால் கூற்றே இல்லை என எடுத்துக் கொள்ளவா குருவே! Hseija Ed Rian: அதுலயும் வேறுபாடு..வலது பெண் எனவும் இடது ஆண் எனவும் சொல்லுரவங்களும் இருக்காங்க..உதாகரணம் வள்ளலார், திருமூலர் என. ஆண் ஆணாகத்தான் இருக்கு, பெண் பெண்ணாகவும்ந்தான்...நாமதான் தெரியாம புகுந்து விளையாட ஆசைபட்டுகிட்டு அலயிறோம் Navaneethakrishnan Kuppusamy: அர்த்த நாரீஸ்வரம் என்பதற்கும் முக்திக்கும் தொடர்பு உளதா? Hseija Ed Rian: வெளி முகமான பரிணாமமானது ஆண் பெண் உடலங்கல்...ஒரு பொருள் ஒரு பரிணாமம் மட்டும் கொண்டு இருக்காது..எப்போதும் அதற்க்கு மறு பரிணாமமும் இருக்கும்...தூலம் இருந்தா அதுக்கு மறுபுறம் நமுக்கு தெரியாத சூட்சம் இருக்கும் கண்டிப்பாக வெளி பர்ணாமமான தூல உடல் கலக்க எழும் உந்துதல் என்பது உள் முக பரிணாமமான சூட்சம் தெரியாததின் விளைவே வெளிமுகமாக உந்துதல் மலர அது சிருஷ்ட்டியாகவும், அதே உந்துதல் உட்பரிணாமமாக மலர அது முக்தியுமாம் எனலாம் எல்லா பிரம்மசரியத்தின் உட்கருத்தும் இதுவே, ஆனால், அந்த ஞானம் மறைந்து, ‘அடக்கு அடக்கு’ என கொள்வதே பிரம்மசரியம் என ஆகிபோனது. Navaneethakrishnan Kuppusamy: சூட்சுமத்தில் பெண் எது? ஆண் எது? புருஷன் ப்ருக்ருதி என்றால் என்ன? Hseija Ed Rian: ஆன்மா புருஷன், உலகம் ப்ரகிருதி. சூட்சுமத்துள் ஆண் எது பெண் எது என அறிந்துகொள்ளும் ஆவலே காமம் என படுகிறது...ஆனால் அதுமறைந்து வெளிதூலத்தில் ஆண் பெண்ணை அறியவும் பென் ஆணை அறியவும் முற்படுவது காமம் என ஆயிற்று. வெளிதூலத்தில் அறியமுற்பட சிருஷ்டி பரிணமிக்கிறது..உட்சூட்சுமத்துள் அறியமுற்பட முக்தி பரிணம்க்கிறது இது ரெண்ட்ம்...வெளியும் உள்ளும் ஒன்றாகவே இருக்கின்றன..பிரித்தறிவது ஞானம். Navaneethakrishnan Kuppusamy:: சிருஷ்டி செயல்வயப்படுவது. முக்திக்காகும் செயல் யாது? Hseija Ed Rian: ஹி..ஹி..ஹி...விந்துநிலை தனையறிந்து விந்தைகண்டால் விதமானநாதமது குருவாய் போகும்-----முந்தாநாள் இருவருமே கூடிசேர்ந்த மூலமதை அறியாட்டால் மூலம் பாரே. Navaneethakrishnan Kuppusamy:முற்றும் குருவே சரணம் !