அடுத்தது என்னவென்றால், வாழ்க்கை, இது கரு நிலையிலிருந்து உங்களுக்குள் ஊடுருவியுள்ளது, அது எப்போதும் தன்னை அடையாளம் காணாது.
அது தனது வேலையைச் செய்து வருகிறது.
இது உடலின் ஒவ்வொரு பகுதியையும் உருவாக்குகிறது, ஒவ்வொரு துளியும் இரத்த ஓட்டத்தில் ஊடுருவுகிறது, தசைகள், தமனிகள், நிறம், இயல்பு, எல்லாமே அருவருப்பானது மற்றும் உடலின் அளவை எவ்வாறு தீர்மானிப்பது, உருவாக்குவது என்ற கருத்தை யாரிடமும் கேட்கவில்லை.
இரத்தம், எந்த விகிதத்திலும் மூட்டுகளில் எந்தவிதமான பொருளையும் உருவாக்க.
மேலே கூறியது போல் எல்லா வகைகளையும் எவ்வாறு உருவாக்குவது, எவ்வாறு சீரமைப்பது மற்றும் அமைப்பது என்பது அதற்குத் தெரியும்.
ஆனால் "நான்" எப்போதுமே இதைச் செய்கிறேன், அல்லது, எல்லாவற்றிற்கும் அதிகாரம் "நான்" என்று அது ஒருபோதும் கூறவில்லை, ஏனென்றால் அதற்கு மனம் இல்லை, அதற்கு ஒருபோதும் தன்னுடைய செயல்பாட்டிற்கு "நான்" இல்லை.
இதற்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லாத மனம், ‘இதையெல்லாம் நானே செய்கிறேன், நானே இங்குள்ள முக்கிய அதிகாரி’, நான் என்னை மைய புள்ளியாக வணங்கி, நடவடிக்கைகளில் மூழ்கி, செயலின் பலனை அறுவடை செய்கிறேன்.
இவ்வாறு இந்த வாழ்நாள் முழுவதும், முழு வாழ்க்கையும் "நான்" உடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது, பின்னர் முழு வாழ்க்கையும் "நான்" செயல், "நான்" அனுபவம், மற்றும் "நான்" விளைவுகளைத் தாங்குகிறது.
எனவே ஆன்மா "உண்மையான வாழ்க்கை" வாழ்க்கையை அறியாமல் இறந்துவிடுகிறது.
உயிர் தனக்குத்தானே பிறந்து தனக்குள்ளேயே இருக்கிறது என்ற கற்பனையான கருத்தினால் ஆன்மா தன்னை இழக்கிறது.
‘உயிருள்ள ஆத்மாவின்’ சுய விளக்கத்தை அறிந்து கொள்வது என்பது “ஈகோ-ஐ” கெடுப்பதாகும்.
எல்லா இடங்களிலும் மக்கள் நமக்கு மேலே கடவுள் இருக்கிறார்கள், யாரும் அவருடைய கால்களை நோக்கி சுட்டிக்காட்ட மாட்டார்கள்.
இந்த நம்பிக்கை எல்லா மதங்களுக்கும் பொதுவானது.
ஏனென்றால் ஒவ்வொரு மனிதனும் இந்த பிரபஞ்சத்தில் ஒத்திருக்கிறான், மேலும் பிரபஞ்சத்தின் தன்மைக்கும் ஒத்தவன்.
ஆனால் மனிதன் எங்காவது பரலோகத்திலிருந்து வந்தான், அவன் தன் வழியை மறந்துவிட்டான், அண்ட வெடிப்பின் போது அணுக்கள் வெடித்தன என்றும் அவன் பிரம்மாவின் பிரதிபலிப்பு என்றும், அவன், தானே கடவுள் என்றும், ஏதோ கடவுளால் படைக்கப்பட்டவன் என்றும் பலர் நம்புகிறார்கள்.
அவர் உண்மையில் யார்?
ஏய் மனிதனே, நீ எங்கிருந்தும் இல்லை, நீ நித்தியத்திற்கு முன்பே இருக்கிறாய், நித்தியத்திற்கு முன்பு யாரும் உன்னைப் படைக்கவில்லை.
அதாவது, கடவுள் நித்தியமானவர் போலவே, நீங்கள் நித்திய இருண்ட பொருளின் துகள்.
உங்கள் நித்திய இயல்பு பிரபஞ்சங்கள் மற்றும் நட்சத்திரக் கொத்துகள் மற்றும் அவற்றின் பில்லியன் கணக்கான சிதறல்களுக்கு முன்பே உள்ளது, அவை எப்போதும் உருமாறும் உருவகங்களை மீறி ஒற்றை உருமாற்றமாக உருவெடுத்தன.
இது உங்கள் நித்திய இருப்பு, இது பெருக்கல் அல்லது இருண்ட பொருளின் மாறும் இயக்கத்தால் தொந்தரவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
அப்போதும் கூட ஒரு நாள் மீன் அல்லது சிறுகோள்கள் உருவாகவில்லை, சந்திர சூரிய துருவ நட்சத்திரக் கொத்துகள் உருவாகவில்லை, மேலும் பல்லுயிர் பெருக்கமும் இன்னும் உருவாகவில்லை.
நீங்கள் வேறுபட்ட வகையில் இயற்பியல் கூறுகளுடன் கலந்திருக்கிறீர்கள், நீங்கள் தனித்துவமாக இருந்தீர்கள், அந்த நேரத்தில் உங்களுக்கு ஒருபோதும் நிவாரணம் கிடைக்கவில்லை.
ஏனென்றால் அது “நான்” உணர்வு இல்லாமல் இருப்பது ஒரு நிலை.
நீங்கள் ஒரு உடல் உறுப்பு சேர்க்கை அல்ல, ஆனால் நீங்கள் மற்றொரு பரிமாண இயற்பியல் உறுப்பு, இருண்ட பொருளின் வடிவம் போன்றவர்கள்;
நீங்கள் ஒருபோதும் உயிரைப் பெற்றதில்லை;
நீங்கள் சொந்தமாக செயல்பட முடியாது.
சொந்தமாக இயங்க இயலாது;
இயற்பியல் கூறுகளின் பரஸ்பர ஆதரவு இல்லாமல் நீங்கள் எந்த நடவடிக்கையும் இல்லை, எந்த நடவடிக்கையும் இல்லை.
வெவ்வேறு வடிவங்களின் கலவையாக உருவாகும் திறன் உங்களுக்கு உள்ளது.
ஆனால் நீங்கள் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட நிலையில் இருந்தீர்கள், உங்களைப் போன்ற இன்னொருவருடன் கூட நீங்கள் கலக்க முடியாது, நீங்கள் இல்லாத உடல்.
யாரும் உங்களை உருவாக்கவில்லை, இந்த அண்ட இயற்கையின் பரிணாமத்திற்கு முன்பு, மண்ணில் ஒரு புழுவைப் போல, அதனுடன், அதனுடன் கலந்து, ஆனால் மற்றொரு மனிதனுடன் இருந்தீர்கள்.
இது உங்கள் அசல் இருப்பு நிலை, இருண்ட பொருளின் வடிவம்.
அதனால்தான் உங்கள் இருப்பு, பிறப்பு, வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு ஆகியவை இந்த பூமியுடன் பின்னிப் பிணைந்துள்ளன, மேலும் இந்த பிரபஞ்சம் இயற்கையோடு தொடர்புடைய உடல் கூறுகளுடன் பின்னிப் பிணைந்துள்ளது.
அந்த கொணர்வி மட்டும் அறியாத இயக்கத்தில் ஊடுருவிவிடும்.
நீங்கள் சரியான நேரத்தில் கருவைப் பெறுவீர்கள், இதனால் “நான்” ஆனேன்.
நீங்கள் வாழ்க்கையில் சுவாசிப்பீர்கள், இயற்கையின் படி நீங்கள் முழுமையானதாக இருப்பீர்கள்.
முடிவு பூமியுடன் உள்ளது.
