அந்த பிரம்மாண்டமான மௌனத்தில் ‘நானும்’ நீயும் இல்லை, அவனும் இல்லை.
அந்த விளக்குகளின் ஒளியில் கிழக்கோ, மேற்கோ, பகல், இரவு என்று எதுவுமில்லை.
பிரம்மன் கால் இல்லாமல் நடக்கிறான், காது இல்லாமல் கேட்கிறான், நாக்கில்லாமல் பாடுகிறான், வாய் இல்லாமல் சுவைக்கிறான், கைகள் இல்லாமல் பிடிப்பவன்.
காற்றோ, நெருப்போ, பூமியோ, வானமோ, சூரியனோ, சந்திரனோ இல்லை.
எதிர் ஜோடிகள் அங்கு இல்லை.
தேவனுடைய ராஜ்யத்தில் இன்பமோ துன்பமோ இல்லை, அன்போ வெறுப்போ இல்லை, சந்தேகமோ மாயையோ இல்லை.
அங்கே மரங்கள் அழியாப் பழங்களைத் தருகின்றன.
அங்கு ஆறுகள் ஆனந்த அமுதத்துடன் பாய்கின்றன.
தெய்வீக அன்பின் மலர்கள் நித்தியமாக மலர்கின்றன.
தெய்வீக கருணையின் வற்றாத நீரோடை பாய்கிறது.
இந்த உயர்ந்த சுயத்தைப் பற்றிய அறிவு உங்களுக்குள் உள்ளது.
உங்கள் இதயத்தின் ஆழத்தில் உள் குரல் கேட்கும் இடத்தில் அவரைத் தேடுங்கள்.
அங்கே தெய்வீக பிரகாசம் பிரகாசிக்கிறது.
இந்த மிக இனிமையான, தெய்வீக சாரத்தை குடித்து அழியாதவராக ஆகுங்கள்.
ஓம் நமஹா பாபாஜி குந்தர காந்தா அப்பாதி (ஒளிரும் ஒளியைக் கொடுப்பவர்/கொடுப்பவர், பாபாஜிக்கு நான் தலைவணங்குகிறேன்)
- ‘பாபாஜியின் குரல்’ என்பதிலிருந்து ஒரு பகுதி
