உடல் உயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று

உடல் உயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று என்னல்லாமோ செஞ்சு பாக்குறோம்..ஏதெல்லாமோ படிச்சு பாக்குறோம்..என்ன படிச்சாலும் சந்தேகம்ங்கிறது தீர்ந்தபாடில்லை. நாம இருக்குற நிலமை என்ன...எப்பை மாட்டிகிட்டு தவிக்கிறோம்...எங்க மாட்டிகிட்டு திணறுகிறொம்ம்..இப்படி அல்லோலபட்டு வாழ்க்கை பாழாக போறதுக்கு என்ன பாவம் செஞ்சோம்ங்கிறது எத்தனை காலம் யோசிச்சாலும் புத்திக்கு வராது, தீர தீர கேள்விகள் பல பதிலில்லாமல் பெருகிகிட்டே தா வரும். புத்தர் மாதிரி எங்காச்சும் போயிருந்து துக்கத்துக்கு காரணம் என்னாண்ணு ஆலோசனை பண்ணாலும் பதில் வராது.எண்ணா நாம மாட்டி கெடக்கிற விதம் அப்படி. ஒரு குண்டாக்கு நூல் கட்டை ஒழுங்கில்லாமல் சின்னி சிதறி அலங்கோலமாக்கி ஒரு குழந்தைகிட்ட குடுத்து அதை அவுத்து சீராக சுற்றி வைக்க சொன்னா நடக்கிற காரியமா என்ன ..அது போலத்தான் வாழ்க்கையும்...எந்த ஒழுங்கும் இல்லாம ஆயிரம் கோடி காலத்து கர்மங்கள் வினை தொகுப்புகள் அங்கிட்டும் இங்கிட்டுமாக கோடி முறை குதர்க்கமா குழப்படியா ஒண்ணுக்கு உள்ள ஒண்ணாக, அது மற்றொண்ணுக்கு உள்ளாக , அது எல்லாம் ஆயிர கோடி முறை கண்ணிகளால் இறுக்கபட்டு கண்ணிகள் இறுகுமே தவிர இளகாமல் அமைந்த த்ன்மையால் கடைசியில் சாவு தான் நிச்சயம்ண்ணு வந்து வாய பொளந்து கிட்டு நிக்குது. அகத்தியர் சொல்ற மாதிரி,அருமையான புரிதல் வந்தா புரியும், ”உடல் உயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று, உலகத்தில் சிறிது சனம் வெவ்வேறென்பர்” என்கிறார். உடல் எங்கிருந்து ஆரம்பம்ண்ணு கேட்டா பதில் இல்ல, உயிரின் ஆரம்பம் கேட்டாலும் பதில் இல்ல, அப்ப பூரணம் என்பது பூரணமாக கைவிட்டு போச்சு. மனிதன் பூரணமாகவே இருக்கிறான்,பூரணமே அவன் இயற்கை. இதை தான் வேத வசனமும் ‘பூர்ணமத: பூர்ணமிதம் பூர்ணாத்பூர்ணம் உதச்சதே” என சொல்லுது. அகத்தியரின் வசனத்தின் உயர்ஞானம் இதுவே. உடல் என்பது பரிபூர்ணத்துக்கு வேறல்ல. உயிர் என்பது பரிபூர்ணத்துக்கு வேறல்ல, அது போல பரிபூர்ணம் உடலுக்கும் உயிருக்கும் வேறல்ல, இவை மூன்றும் ஒன்று தான்.இவை வெவ்வேறு எனுமிடத்தில் மனம் குழப்பம் மிகுந்து புரிதல் இன்றி அலை போல திணறுகிறது. அன்பே சிவம்

குண்டலினீய தவம்

குண்டலினீய தவம் ‘கூறாத மந்திரத்தின் குறிப்பறிவித்து.... ஏறாநிலையெனை ஏற்றுவித்து....’ என ஆங்காங்கு குரு பரம்பரையினில் மட்டும் ஒதுங்கி எக்காலத்தும் தலையை வெளிக்காட்டாது, தலை ஏது வால் ஏது என புரிதலுக்கு இடம் கொடாது மறைந்து மூலகுகைக்குள் அடங்கி ஒடுங்கி தன்னிலை அற்று தனிமையே குணமாக முக்குணத்துக்கும் ஆதாரமாக எத்தேவருக்கும் தாயாக ஈனா மலடியாம் பெருஞ்சூலி திரிபுரை சின்னபெண் சித்து விளையாட காத்திருக்கின்றாள், அவள் தன்னையே பகுத்து சரிபாதி அந்த ஈசனுக்கும் கொடுத்தவள் ஆம் தயாவல்லி.அவள் சொரூபத்தை சித்தர்கள் ஞானிகள் என அறிந்தவர் யெவரும் சொல்ல கூச்சபட்டனர்,அவ்வண்ணமான சொரூபம்.அதான் அவள் மறைவாகவே உலாவுகிறாள் பெருங்கள்ளி. அவளுக்கு என மட்டும் அவள் அறிவின்றி யெவரும் அறிந்திரா மந்திரம் தான் மூல மந்திரம், எழுகோடி மந்திரங்களுக்கும் தாயான மந்திரம்.அதை சித்தர்கள் வாய் விட்டு சொல்லாமல் மறை பரிபாஷையாகவே சொல்லி சென்றிருக்கின்றனர்.மூலாக்கினி எனவும் குண்டலினீ எனவும் வாலை எனவும் சூலி எனவும் வல்லபை எனவும் வாக்மயி எனவும் தேவி எனவும் பல ரூப பல பேத பல நாமம் அனேகம் விதம்.ஆயினும் அந்த ஓரெழுத்து தான் என்னவோ அவள் ரகசிய குறி???? ’ஓரெழுத் தொருபொருள் உணரக் கூறிய சீரெழுத் தாளரைச் சிதையச் செப்பினோர் ஊரிடைச் சுணங்கனாய்ப் பிறந்தங் கோருகம் வாரிடைக் கிருமியாய் மாய்வர் மண்ணிலே’.=திருமூலர் சொல்லப்படும் வாசியானது ஒவ்வொரு நா்ளைக்கும் மாறி மாறி இயங்கும் தன்மையில் இருக்கிறது.வளர்பிறை தேய்பிறை எனும் கணக்கில் மாறி இயங்கும்.ஒரு சுற்று என்பது ஒரு போக்கு= ஒரு வரத்து சேர்ந்தது.அப்படி ஏழு நாளைக்கு,வாரத்திற்க்கு மூன்றரை போக்கும் மூன்றரை வரத்தும் இருக்கும்.மூன்றரை போக்கும் மூன்றரை வரத்தும் சேர்ந்து மூன்றரை சுற்று குண்டலினீ அமைப்பு என உருவகம். இப்படியான குண்டலினியை மகாரம்மெனும் நடு மய்யத்தில் கட்டப்படும் போது அவை ஒரு நேர்கோட்டில் அமைகின்றன,அதையே சுழிமுனை நாடி என்பார்கள்.அந்த நாடியானது மூலம் முதல் உச்சிவரை ஊடுருவும் தன்மையில் இருக்கும்.சாதாரன முறையில் மூலாதாரம் என்று மலத்துவாரத்தின் மையத்தை கூறுவார்கள்,ஆனால் அப்படி அல்ல. மூலாதாரம் என்பது இப்போது கானப்படும் தூல ஆதாரமான உடம்பு. அனைத்திற்க்கு மூல ஆதாரமாகி இருப்பது இந்த தூல உடம்பே. அனுபவமானது இந்த தூல உடம்பில் இருந்து தொடங்குகிறது. இந்த உடம்பின் அ்கமையத்தையே மூல விந்து என கொள்லவேண்டும்.அந்த மூல விந்துவே மகாரம் எனும் புள்ளி.,சுழியின் நடுக்கண்ணே புள்ளியன ஒளி மையம். ஒளிமையமான மகார புள்ளியில் இருந்தே அகார உகார சக்திகள் இயங்குகின்றன.அதனாலேயே மகாரத்தை மெய் என்கின்றனர், புள்ளி வருவது மெய் எனும் ஆதாரம்.ஏனைய பனிரெண்டும் உயிர் இயக்கங்கள்.அப்படி உயிரும் மெய்யுமானது மகாரம்.மெய்யிடம் விலங்குவது விந்து எனும் புள்ளி. அப்புள்ளியானது உயிரேற்றம் பெறும் போது மறைந்து அருவமாக நிற்க்கும். எப்படியெனில் ம்+அ=ம, ‘ம்’ எனும் போது புள்ளி இருக்கும்,ஆனால் உயிரேற்றம் பெற்று விடும்போது ‘ம’ என புள்ளி இல்லாது விளங்கும்.இப்போது ‘ம’ என்பது நாதம் எனப்படுகிறது.அதாவது புள்ளி இருக்கும் போது விந்து எனவும் உயிரேற்ரம் ஆகும் போது நாதமாகவும் திகழும். இப்படி முதல் ஆதாரமான தூலத்தை விட்டு உள்முகமாக’ ம்’ எனு ஒளி நிலை பிரயானம் ஆவதையே குண்டலினி ஏறுவது என்பார்கள்.மின்சார ரெயிலில் பயணம் செய்யும் போது வேகம் அதிகமாக அதிகமாக உடலில் ஒருவித உந்து இயக்கம் அதிகரிப்பதை போல, தூல உணர்ச்சியானது சடாரென சுருங்கும். ஆனால் நாம் உனர்வோடுதான் இருப்போம். மனமானது உள்முகமாக ஆமைக்கு உள்வலிவதை போன்று உட்புகும்.இப்படியான இயக்கம் மேலும் மேலும் உள்முகமாக திரும்புவது அனுபவிகள் உணர்வார்கள்.அப்படி சாதனை செய்வதினால் மனம் உள்வயப்பட்டு ஒன்றி நிற்பதையே யோகம் என்குண்டலினீயின் ரகசியம் - Hseija Ed Rian ========================== குண்டலிவாசி அகாரமடி மிடர்கண்டமதில் உகாரமடி உண்டுசுழியில் மகாரம் வைத்தால் சிவ சிந்தையிதல்லவோ ஞானபெண்ணே என பாடுவார்கள் சித்தர் பெருமக்கள்.பலபேருக்கு இது என்ன என்று புரிவதில்லை. குண்டலி என்பது ரெண்டு சக்திகள் சேர்ந்தது ,அகார சக்தியும் உகார சக்தியும். இப்படியான ரெண்டு சக்திகல் நேர் எதிரே எதிரே இயங்கும் இயற்கை உடையன. அதாவது ஒருசக்தியின் தலை மேல் நோக்கி பிரயானம் செய்ய,மற்றைய சக்தி நேர் எதிராக பிரயானம் செய்யும்.அதாவது ஒரு சக்தியின் தலையானது மற்றைய சக்தியின் வாலை கவ்வியபடி இருக்கும். இதை தான் குண்டலினி சக்தியாகிய பாம்பு உருவகம் தன்னுடைய தலையை தானே கவ்வி இருக்கும் என புனையப்பட்டுள்ளது.சக்தி தான் ரெண்டு எனிலும் அதற்க்கு உயிர் ஒன்றே, அதாவது, ரெண்டு சக்திகல் எதிர் எதிர் திசையில் இயங்கும் போது அச்சக்திகளின் மையம் ஒரு சுழலும் அமைப்பாக இருக்கும்.தையே சுழி எனும் உட்புகும் வாசல்.அச்சுழியின் மூலம் இச்சக்திகளின் இயக்கத்தை கட்டுப்படுத்தலாம். அகாரம் என்பது ஒரு உயிர் சக்தி, அதுபோல உகாரம் என்பதும் ஒரு உயிர் சக்தி.இப்படியான ரெண்டு உயிர்சக்திகல் ஒரு சுழியை மையமாக சுற்றுகின்றன.சீனாவின் லாவோட்சூ எனும் போகமுனிவரின் தாவோ மதத்தின் சின்னமானது இப்படி ரெண்டு சுழல் அமைப்புகள் எதிர் எதிர் திசையில் சுழலும் விதமாக சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும் என்பதை கவனிக்கவும். ரெண்டு சக்திகள் என கொள்ளப்படும் பாம்பானது எதிர்திசையில் சலனத்தை உடையது என பார்த்தோம் அல்லவா...,அது ஒன்று போக்கு எனவும் ஒன்று வரத்து எனவும் உருவகம். அதாவது அமிர்தவும் விஷமும் எனலாம்.இதை சரத்துக்கு உவமானமாகவும் கூறுவர்,ஆனால் சரத்திற்க்கும் குண்டலினிக்கும் வித்தியாசம் உண்டு.சாதாரன கதியில் உட்புகும் வாசியானது விஷமாகவும் வெளிப்புகும் வாசியானது அமிர்தமாகவும் பிரயானம் செய்கிறது. அதனால் ஆயுள் நஷ்ட்டம் ஏற்பட்டு மரனம் உண்டாகிறது.அதை மாற்றும் திறன் குருபிரான் அருளால் உண்டாகிறது.அதையே “ மாற்றிப்பிடிக்கும் வகை அறிவார்க்கு கூற்றை உதைக்கும் குறிப்பதுவாமே “ என மூலர் கூறுவதின் பொருள்பர்.இதுவே குண்டலினீ ரகசியம்.

கட்டும் அவிழ்ப்பும்

கட்டும் அவிழ்ப்பும்   தன்னை அறிதல் முதற்கடமை, தன்னிலை உணர்தல் முதல் படி.வாழ்வின் ஆதாரம் வாழ்வின் கட்டு, வாழ்வின் சுழற்சி எது எப்படி எவ்விதம் என ஆழமாக புரியாமல் போவதினாலேயே கற்பனையாக கோட்பாடுகள் உருவாக்கபடுகின்றன. இருப்பதை இருப்பின் உள்ளமைப்பின் படி அறிதலே தன்னிலை உணர்தல். நீ இரண்டு வஸ்துக்களில் பிறந்தவன் என அறிந்திருக்கிறாய்.அந்த இரண்டு வஸ்துக்களும் இணையும் முன்பு நீ அந்த இரண்டு வஸ்துக்களில் எதனூடு வசித்து வந்தாய் என அறிதலே மெய்திறம்.உன் உடலை பார், ஆணாக இருப்பினும் பெண்ணாக இருப்பினும் உன் உடல் யாருடன் நேரடி தொடர்பில் இருந்திருக்கிறது என காண்பாய். தாயே உன் உடலுக்கு நேரடி தொடர்பு அல்லவா, உன் நாபி அவளிடமே நேரடி தொடர்பு அல்லவா?. உன் தந்தையிடம் உனக்கு தொடர்பு இருந்திருக்கிறது என எந்த ஒரு அடையாளத்தையும் உன்னால் காட்டமுடியுமா என்ன?, முடியாதே, ஏனெனில் நீ தந்தையிடம் நேரடி தொடர்பு அற்றவன். தாயே தந்தைக்கு வழிகாட்டி. சற்று உற்றுப்பாராய், “நான்..நான்” என சதா கொண்டு திரியும் வஸ்து ஒன்று, “நான்..நான்” என சொல்லாமலேயே சதா உயிர்ப்பாய் இயக்கமுறும் வஸ்து மற்றொன்று. இவற்றை ஆழமாக பகுத்து ஆராய்வாக மனமே.இந்த உடலை கட்டமைத்தது சொல்லப்பெறும் “நான்” எனும் வஸ்துவா, அல்லது உயிர்ப்பான வஸ்துவா? என கேட்டுப்பாரேன் மனமே.அனைத்து நிகழ்வுக்கும் மத்தியில் “நான்” எனும் வஸ்துவே முன்னிட்டு நிற்கின்றது. நான் என்றும் என்னுடைய என்றும் இந்த வஸ்து எல்லா விஷயங்களுக்கும் உரிமை கொண்டாடுகின்றது, உடலுக்கு உரிமை வேண்டுகின்றது, மனதுக்கு உரிமை வேண்டுகின்றது, அனைத்து நிகழ்வுகளுக்கும்,அனைத்து செயல்களுக்கும் உரிமை வேண்டுகின்றது.ஆனால் இந்த “நான்” எனும் வஸ்து உண்மையில் எதனூடும் எந்த ஒரு தொடர்பும் ஒருபோதும் கொண்டதில்லை, அது என்ன அதன் தரம் என்ன, அதன் ரூப குணம் என்ன என ஆராய முற்பட்டால் அது தன்னை மறைத்து இருள் ரூபமாகவே அறிவுக்கு புலப்படாமல் நிற்கின்றது. அடுத்து நிற்கும் வஸ்து உயிர்ப்பானது, கரு உற்பத்தி முதல் உன் ஊடாக ஊடுருவி நிற்கும் அரும்பொருள், அது எப்போதும் தன்னை தானே அடையாலப்படுத்தி கொள்வதில்லை. அது பாட்டுக்கு அதன் செயலை செவ்வனே செய்துகொண்டிருக்கின்றது. உடலின் ஒவ்வொரு அங்கத்தையும் கட்டமைக்கின்றது, ஒவ்வொரு துளி ரெத்தத்தையும் ஊடுருவி நின்று உருவாக்குகின்றது, தசைகள் தமனிகள், நிறம் வண்ணம் குணம் என அனைத்தையும் உருவாக்கி அரூபமாக விளங்கி நிற்கின்றது, அது யாரிடமும் யோசனை கேட்ப்பதில்லை, உடலின் அளவு எப்படி நிர்ணயம் செய்யவேண்டும் என அது எவரிடமும் யோசனை கேட்பதில்லை, ரெத்தத்தை எப்படி உருவாக்க வேண்டும் என தயங்கி நிற்பதில்லை, கால்கை மூட்டிகளில் எந்த விதமான பொருட்களை எந்த விகிதத்தில் எப்படி உருவாக்க வேண்டும் என அது எவரிடமும் யோசனைக்கு நிற்பதில்லை, எல்லாவித உள்ளுறுப்புகலையும் எப்படி படைப்பது, எப்படி சீரமைப்பது எப்படி நடைமுறைபடுத்துவது என அனைத்தும் அதற்கு தெரியும். ஆனால் எப்போதுமே “நான்” இதை செய்கின்றேன், நான் தான் இதற்கு அதிகாரி, நானே இந்த உடலுக்கும் இதன் உள்ளுறை செயல் செயல்பாடுகளுக்கும் பூரண அச்சுக்கோர்வை என அது சொல்லி திரிவதில்லை, நினைப்பது கூட இல்லை. ஏனெனில் அதற்கு மனம் இல்லை. இதற்கு எந்த சம்பந்தமும் இல்லாத மனமோ, இவை அனைத்தையும் நானே நடத்துகிறேன், நானே இங்கு அதிகாரி ,நானே இந்த மனுத்தூலத்தின் மையப்புள்ளி என அபிமானித்து செயல்களில் மூழ்கி, செயல் பயன்களையும் துய்க்கின்றது.இவ்வண்ணம் இந்த வாழ்நாள் முழுதும் “நான்” முன்னிட்டே வாழ்வு அமைகின்றது, நான் செயல் புரிகிறேன், நான் அனுபவிக்கிறேன், நான் விளைவுகளை சுமக்கிறேன் என வாழ்வு நீண்டு போகின்றது.இவ்வண்ணம் “நான்” எனும் ஆன்மா உள்ளுறையும் “ஜீவன்” எனும் உயிர்ப்பை அறியாமல் மாண்டுபோகின்றது.மூடமாகிய ஆன்மா ஜீவன் எனும் வஸ்து தன்னிலிருந்தே பிறந்து தன்னிலே நிலை நிற்கின்றது எனும் கற்பனை அபிப்பிராயத்தால் தன்னை இழக்கின்றது.ஜீவஆன்மா தன்னிலை விளக்கம் அறிய அறிய தன்முனைப்பு கெடும்

அகர எழுத்து

எழுத்துக்களில் நான் அகரமாக இருக்கின்றேன்   'பகவத் கீதை' ஆரும் அறியார் அகாரம் அவனென்று 'திருமந்திரம்' எழுதாத புத்தகத்தின் எழுத்து 'திருமந்திரம்' எழுத்தெனப் படுவ அகர முதல னகர இறுவாய் ' எழுத்ததிகாரம்' "உந்தி முதலா முந்துவளி தோன்றித் தலையிலும் மிடற்றினும் நெஞ்சினும் நிலைஇப் பல்லும் இதழும் நாவும் மூக்கும் அண்ணமும் உளப்பட எண் முறை நிலையான் உறுப்புற்றமைய  நெறிப்பட நாடி எல்லா எழுத்தும் சொல்லும் காலைப் பிறப்பின் ஆக்கம் வேறு வேறியல திறப்பட தெரியும் காட்சியான" 'பிறப்பியல்' "எல்லா எழுத்தும் வெளிப்படக் கிளந்து சொல்லிய பள்ளி எழுதரு வளியின் பிறப்போடு விடு வழி உறழ்ச்சி வாரத்து அகத்தெழு வளியிசை அரில் தப நாடி அளவிற் கோடல் அந்தணர் மறைத்தே" "அஃது இவண் நுவலாது எழுந்து புறத்தி சைக்கும் மெய்தெறி வளியிசை அளபு நுவன்றி சினே" 'பிறப்பியல்' "எழுத்தெனப் படுவது அகர முதல் னகரம் வரை முப்பதுவகைப்படும்" உந்தியில் தோன்றி வரும் காற்று, தலை, தொண்டை ,நெஞ்சு, ஆகிய இடங்களில் நிலைபெற்று பல் ,உதடு, நாக்கு, மூக்கு, அண்ணாக்கு, உட்பட எட்டு இடங்களில் ஒரு உறுப்போடு மற்ற உறுப்பு பொருந்தி அமைதிபெற பிறப்பின் ஆக்கம் வேறு வேறு புலப்பட்டு வழங்கப்பெறும் என்ற கூறுபாடு உள்ளது. உள்நின்று எழும் காற்றாலாகிய இசையைப் பிணக்கமற ஆராய்ந்து  வரையறை கொள்ளுதல் அகத்தனின்று எழுந்து புறத்து இசைக்கும் பொருண்மை தெரிகின்ற காற்றின் இசை, உள்நின்று எழுந்து வெளியில் வந்து அளவு முறையோடு இசைக்கும் காற்று உள்நின்று எழுந்து உள்ளேயே அளவு முறையோடு இசைக்கும் காற்று அந்தணர் மறைக்குட்பட்ட எழுத்து  என்பது ஞானிகள் மட்டுமே அறிந்த எழுத்து அதுவே எழுதாத புத்தகத்தின் எழுத்து அந்த எழுத்துக்களில் அகரமாக இறைவன் இருக்கின்றான்

கருவில் கலந்த உயிரே

கருவில் கலந்த உயிரே   ====கருவில் கலந்த உயிரே==== (முன்பதிவு தொடர்சி) உங்களுக்குத்தான் தெரியும்,தாயின் கருவறையில் தான் நாம் பிறப்பதற்கு முன்னம் இருந்தோம் என.ஆனால் அதற்கு முன் எங்கிருந்தோம் என்றால் தந்தையின் உயிர்துளியில் இருந்தோம் என சில மக்குமங்குனிகள் எழுதி வெச்சிருக்கிறதையும் பார்த்திருக்கிறோம் அல்லவா?.உண்மையில் தாயின் கருவாக நாம் மலரும் முன் தந்தையின் உயிர்துளியாக இருந்திருக்கமுடியுமா என்றால் முடியவே முடியாத விஷயம் அது. தந்தையின் உயிர்துளியானது தாயின் கருமுட்டைக்கு உயிர்தான் கொடுக்கிறது,அது கருவை கொடுப்பதில்லை. தாயின் கருமுட்டையில் கருவாக இருந்தவன் யார் என்றால் “நான்..நான்” எனும் போதத்துடன் இப்போது உயிரோடு இயங்கும் “நீ” தான்.ஒருவேளை உனக்கு கருமுட்டையில் தந்தையின் உயிர்துளி ஊட்டபெறாமல் போயிருந்தால் என்னாகும்?, 27 நாட்களில் உன் “நான்” எனும் வாழ்வு முடிந்து போயிருக்கும்.தாயின் உதிரப்போக்கில் மடிந்து போயிருப்பாய். அந்த கருணை அருளே தந்தையின் உயிர்துளியின் வல்லபம்,அல்லவா?. “நான் நான்” என இருக்கும் போதத்தன்மை ஒருபோதும் இரு பொருட்களில் இருந்து பிறந்திருக்க வாய்ப்பேயில்லை என்பதை புரிந்துகொண்டாலே போதும், உன்னில் ஞானம் துளிர்விட ஆரம்பிக்கும்.உண்மையில் “நீ” தாயின் அங்கம், அவளுடன் ஒட்டிப்பிறந்தவன், கருவோடு உருவானவன், அந்த கருவுருவுக்கு தந்தையே உயிர் தாதா, உயிர் வழங்கியவன். ஒவ்வொருவருக்கும் அவரவர்களின் பயன்பாடு தன்மை வெளிப்பாடு நிகழ்கின்றது, அதன்படி செயல்புரிகின்றனர், காமம் ஒரு கண்ணாடி,அவ்வளவுதான். சிருஷ்டியின் பங்கு வேலை ஆரம்பிக்கின்றது.செவ்வனே ஒழுங்குற சிறக்கின்றது. மண்ணிலிருந்து மண்ணோடு மண்ணாகவே தொடர்பில் இருந்த உன் வாழ்வுக்கு ஒரு உயிரேற்றம் நிகழ்கின்றது,மண்ணோடு மண்ணாக வாழ்ந்துகொண்டிருந்த உனக்கு கருவறையில் உயிரேற்றம் என்பது ஒரு வரபிரசாதம்,இதைத்தான் இறைகருணை என்கிறோம்.மண்ணறையின் காரிருட்கூட்டதுட் அறிபுலம் செறிவற்று அந்தகாரத்துட் அல்லோலப்பட்டு மக்கித்திரிந்த உனக்கு ஒரு வாய்ப்பு அமையபெறுகின்றது, அந்த வாய்ப்பினை தந்தையின் சுக்கிலகூட்டத்துட் செலுத்தி வைத்தான் ஆதியிறை அருட்கோலம்.உன் பிறப்பே இறையின் இருப்பு, இறை தோற்ற செறிவு.அதற்க்கு பெயர்கள் எப்போதும் புனை பெயராகவே அமைந்துவிடும்.அதன் இருப்புநிலை அத்தகையது, அத்தன்மையது.அதன் வெளிப்பாடும் அத்தகையது, எங்கெங்கு தேடினும் அகப்படா அணுவுக்குள் அணுவாக அகண்டமாக நிற்கும் நுட்பத்திறம் கொண்டு சதா தனக்கு நிகரில்லா தனியனாக நிற்கின்றது. அந்த உயிர்துளியே உனக்கு தலைவாசலாக, உன் முக்திக்கு வித்தாக திகழ்கின்றது, அதனூடு பிரயாணிப்பாய். ஆதிஉதல் அமையப்பெற்றது தான் அது எனினும் அதனை நீ அறிந்திரா தன்மையினால் அதை விடுத்து பொய்யான மாயமயக்கத்தால் எதையெதையோ போய் கடவுள் என்கின்றாய். உன்னை ஜீவசிருஷ்டியாக சிருஷ்டித்த தன்மையே கடவுள், அதை அடைவதே உன் கடமை.உன்னில் குடியிருக்கும் அந்த இறைதுளியில் கலப்பாய்,நித்தியத்தை அடைவாய்.வேண்டாம் மண்ணோடு மண்ணான இந்த அனித்திய வாழ்வு.மண்ணிலிருந்து விண்ணுக்கு உன் பிரயாணம் அமையட்டும்

சிவலிங்கம் - சிவராத்திரி

சிவலிங்கம்  - சிவராத்திரி =========    ========= பூவினில் இருந்து மொட்டு மலர்ந்த ரகசியந்தனை கண்டவர் எவரோ அவர் எனக்கும் குருவே. "சிவராத்திரியின் ரகசியம் மெய்பொருள் என அறிவாயாக." சத்தத்தின் உள்ளே சதாசிவத்தை காட்டி சித்தத்தின் உள்ளே சிவலிங்கத்தை காட்டி காட்டி தந்தவரை குருவென்று பணியலாம். இது மெய்பொருள் ரகசியம், உலக பொது ரகசியம். எல்லோரிடமும் அமைந்திருக்கும் மெய்பொருள் விஞ்ஞானம். ----riansathvicharam blogspot com

நானே நானில்லையே

💢💢 நானே நானில்லையே 💢💢 என்றோ அழிய போகும் உடலையே நான் நான் என சொல்லிட்டு இருக்கும் மனதிற்கு எப்போது தற்போதம் அற்று, மெய்யாக இருக்கும் ஜீவனை அறிய முடியும்? நான் இல்லை என்று சொல்லிக்கொண்டே நான் என்ற தன்முனைப்புடன், வீண் அகங்காரம் கொண்டு கர்மவினை செய்கிறது. கடவுளுக்கு பூஜை நமஸ்காரம் செய்வதாலோ, வெள்ளை அல்லது காவி உடை அணிந்து, நெற்றியில் பெரிய பட்டையிட்டு, ருத்ராட்சம் அணிவதாலோ, தினமும் சாதனை செய்கிறேன் என்று மனதை அங்குமிங்கும் அலைபாய விட்டுட்டு இருந்தாலோ, குருவே சரணம் என காலடியில் விழுந்து கிடந்தாலோ, ஒன்றும் நடவாது. கர்மச்சக்கரத்தில் இருந்து தப்பிக்கவே முடியாது. விண்ணில் இருந்து வந்த மெய்பொருள் அறியாத வரை, திரும்ப திரும்ப தாயின் வழியாக மண்ணில் பிறந்துக் கொண்டே தான் இருக்க போறோம். இயற்கை உண்மையாக, ஆதி அனாதியாக இருக்கும் மெய்யை உணர, மனம் எனும் ஆற்றை அறிவு எனும் தோணி கொண்டு கடப்பது சிறந்தது. அதாவது, மனதை அடக்கவோ, கட்டுப்படுத்தவோ முற்படாமல், மனதிற்கு அறிவு ஊட்ட ஊட்ட, மனமே மனதை செம்மை படுத்திக்கொள்ளும். அறிவு வர, நான் நான் என சொல்லும் மனம் அதிலிருந்து விடுபட்டு, ஜீவனை நோக்கி பிரயாணம் செய்யும். மனிதனுக்கு மட்டுமே தன்னை அறிந்துக்கொள்ளும் சிறப்பு உண்டு. ஆகையால் இந்த மனித பிறப்பை சரியாக உபயோகப் படுத்தி, தன்னை அறிந்து, நான் என்ற அகங்காரத்தினால் அழிந்து போகாமல், விண்ணிலிருந்து வந்தவனை பற்றிக் கொண்டால், மண்ணில் மறுபிறவியில் இருந்து விடுபடலாம். 💥💥 மெய்ஞானம் ஓங்கி வாழ்க வளமுடன் 💥💥

உங்கள் ஜீவன்

உங்கள் ஜீவன் தேடுகின்ற பொருளை உங்களால் கொடுக்க முடியவில்லைஇதனால்  உங்கள்  ஜீவன்  திருப்தியடையவில்லை ஆனால் நாம் உடல்.வாய்,,கண், மூக்கு,செவி,இவைகளுக்கு தேவையானதை கொடுத்து திருப்தி அடையும் செய்கின்றோம் இவைகளில் திருப்தி  அடையாத ஜீவன் பரமாத்மாவை தேடுகின்றது. இதை தரிசனம் செய்யவே இவன் பிறந்தான்,ஆனால் இவன் ஜீவன் வெளியே ஓடிக்கொண்டு இருக்கிறது

அஹ நாதம்

அஹ நாதம் -------------------- அஹநாதமென்பது நமது அகத்தில் இடையறாது ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒலியாகும்! இந்த நாதத்தை யாரும் இலகுவாக தெரிந்திருப்பதில்லை. நமக்குள் வீற்றிருக்கும் ஆன்மாவின் தெய்வீக நாதமாகிய அஹநாதத்தை உணர்ந்து அதில் லயித்து நம் கர்ம வினைகளை அறுத்து அதன்மூலம் இறப்பிறப்பற்ற பெருநிலையை பெற வைப்பதே அஹநாத யோகமாகும்! நாதம் எனப்படுகின்ற சப்தமாகிய ஒலியானது இந்த பிரபஞ்சத்தில் முதல்முதலாக தோன்றியதாகும். இந்த தெய்வீக சப்தத்தினால் தான் அண்டசராசரங்களும் அனைத்துப் படைப்புகளும் உருவானது. பிரபஞ்ச தோற்றத்திற்கு மூலமும் முதலுமாக இந்த நாதமே விளங்கிற்று. சகலவற்றின் ஆதார சக்தியும் அதுவேயாகும். இதனால்தான் புனித பைபிளில்:- "தொடக்கத்தில் வாக்கு இருந்தது, அவ்வாக்கு கடவுளோடு இருந்தது, அவ்வாக்கு கடவுளாயும் இருந்தது, வாக்கு என்னும் அவரே தொடக்கத்தில் கடவுளோடு இருந்தார்,அனைத்தும் அவரால் உண்டாயின, உண்டானது எதுவும் அவரால் அன்றி உண்டாகவில்லை. " (யோவாள் : 1 -  1,2,3.) அதாவது, ஆதியில் சப்தம் ஒன்றே வியாபித்திருந்தது. இந்த சப்தம் இறைவனுக்குள் ஐக்கியமாகி இருந்தது. இந்த சப்தமும் இறைவனும் ஒன்றே எனக் கூறலாம். இந்த சப்தத்தின் ரூபமாகிய இறைவன் எல்லாவற்றையும் தோற்றுவித்தான். இதுவே புனித திருக்குரானிலும் ஆண்டவர் கல்மா அல்லது குன் என்று சொல்லப்படும் சப்தத்தினாலே இந்த உலகத்தைப் படைத்தார் என்று கூறப்படுகிறது. இதைனையே குருநானக் சப்தம் அல்லது தூர் - கீ - பானி (மூலநாதம்) ஸீல்தான் - உல் - அஜ்கர் (ஜெபங்களின் சக்கரவர்த்தி) என குறிப்பிடுகிறார். ரிக வேதத்தில் "யாவத் பிரம்ம சிரேஸ்பம் தாவதீ வாக" அதாவது பிரம்மம் எவ்வளவு உயர்ந்ததோ, அவ்வளவு' வாக்கு 'உயர்ந்தது. வாக்கு என்பது சப்தம். வேதங்கள் யாவிலும் இறைவன் ஆகாச வாணியின் (ஓங்காரம்) மூலமாக சகலத்தையும் படைத்தார் என்று கூறுகிறது. இதையே மகான்கள் எல்லோரும் சப்தம், நாதம், வாக்கு, வாணி என்று கூறுகிறார்கள். இதனை சட்டைமுனி என்ற சித்தர் அழகாக கூறுகிறார். "நாதமப்பா யோகத்தில் ஐந்து நாதம் நலமான மௌனத்தில் ஐந்து நாதம் வேதமப்பா கடந்திடந்தே சுத்த நாதம் வெட்ட வெளிக்குள்ளே யொருநாதமுண்டு பாதமப்பா கடந்திடந்தேயந்த நாதம் புகழாகச் சேவித்து நிற்குமென்றும் காதமப்பா தூரமில்லை அந்தோ அந்தோ கண்ணுக்குள் விண்ணுக்குள் கலந்துகாணே " இதனை திருமூலரும் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகின்றார். " ஓங்காரமே உலகேழும் படைப்பதும் ஓங்காரமே உலகேழும் துடைப்பதும் ஓங்காரமே உலகோடுயிர்தானே ஈசன் இயல்பும் இமையவர் ஈட்டமும் பாசம் பறக்கப் பரிந்துயிராய் நிற்கும் ஓசையதன் முணம்போல விடுவதோர்  ஓசையாம் ஈசனை உணர வல்லவர்க்கே மணிகடல் யானை வார்குழல் மேகம் அணி, வண்டு, தம்பி வளை பேரிவையாம் தணிந்தெளு நாதம் தாமிவை பத்தும் பணிந்த வர்க்கல்லாது பார்க்க வொண்ணாதே " என்று நாதமே எல்லா தோற்றத்திற்கும் காரணம் என்றும், இறைவனே நாதவடிவானவன் என்றும் குறிப்பிடுகின்றார். இது" துனாத் மகா நாதம் " என அழைக்கப் படும். ஏனெனில் இது வாயினால் கூறாமல் ஆத்மாவில் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும் புனித சப்தம்! யோக சந்தியா என்னும் நூலில் இந்த அஹநாதம் பற்றி கூறப்பட்டுள்ளது. சாந்மதக்கிய உபநிஷத்திலும் மூன்றாவது அத்தியாயத்தில் சூரியனிலிருந்து இந்த நாதம் தோன்றியதாக கூறப்படுகிறது. வாகம் பரணி என்று ரிக் வேதத்திலும் அதர்வண வேதம் 30 வது சுலோகத்திலும் நாதத்தின் மகிமை கூறப்படுகிறது. அஹடயோக பிரதீபிகாவிலும் இந்த அஹநாதம் பற்றி கூறப்பட்டுள்ளது. மேலும் சமணர்களின் புனித நூலில் இதனை திவ்யத்வனி (அண்டங்களின் ஓசை) என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. கிரேக்கர்கள்" லோகஸ்" என்றும், சீனர்களின் புனித நூலில் "தாவோ" என்றும், சௌராஷ்டிரர்கள் "சரோஸ்" என்றும் அகநாதத்தை விவரிக்கிறார்கள்! ஆன்ம நாதமாகிய இந்த அஹ நாதத்தினுடன் ஆன்மா தொடர்பு கொள்ளும் போது தான் அது கர்மத்திலிருந்து விடுதலை அடைய முடியும்! ஆகவே எங்கும் நிறைந்த எல்லாவற்றுக்கும் மூலமான சப்தத்தை தன் ஆன்மாவின் உள்ளே அறிந்து அதில் லயித்து உணர்ந்து ஆனந்திப்பதனால் நம் பூர்வ ஜென்ம கர்மாக்கள் அழிக்கப்பட்டு ஆன்மாவானது புனிதமடைந்து மீண்டும் சத்கர்மங்களை செய்து (புனித செயல்களை) மேல்நிலை அடைகிறது! அதுமட்டுமல்லாமல் தான் விரும்புகின்ற இகபர சுகங்களையும் பெற்று ஆனந்தம் பெறுகின்றது! அஹநாதமானது ஸ்மரணை (ஜபம்) செய்யும் ஒவ்வொருவரது வாழ்விலும் அவரவர் விருப்பத்தை நிறைவேற்றும் கல்ப விருட்சமாக அமைந்து விடுகின்றது. சாதகனின் அறிவை நுண்மைப்படுத்தி அவனது தீய கர்மங்களை அழித்து நல்ல கர்மாக்களை புரியவைக்கிறது. அவனது தேவைகளை இயற்கையின் இணக்கத்தோடு பெறுவதற்கு வழிவகுக்கிறது. சாதகனின் சராசரி வாழ்வின் எல்லா பிரச்சினைகளிலும் அறிவு மயமாகவே இருந்து வழிகாட்டி வாழ்வில் எல்லா செல்வங்களும் தங்குதடையின்றி கிடைக்கவும், ஆனந்தமும் அமைதியும் ஏற்பட வழிகாட்டுகிறது! எல்லையற்ற நித்தியானந்தமாகிய அஹநாதத்தை குருமூலம் கிடைக்கும் பீஜாட்சர மந்திர தீட்சை மூலமாக பெறும்போது சத்குரு பெற்றிருக்கும் புனித ஆற்றலை சிஷ்யனுக்கும் தரும் ஒரு இணைப்பாக இது அமைகின்றது! அதாவது பிரபஞ்ச சக்தியிலிருந்து சத்குருவும் அவரிடமிருந்து சிஷ்யனும் நாதத்தின் மஹா சக்தியினால் இணைக்கப்படுகின்றனர்! புனிதமான அஹநாதத்தை ஸ்மரணை (ஜெபித்தல்) செய்யும் போது சூட்சும உடலில் உள்ள ஆறுஆதாரசக்கரங்களும் புனிதம் பெற்று இயங்கத் தொடங்குகின்றன! அஹநாத ஒலியானது தன் ஆற்றல்மிகு அபூர்வ அதிர்வலைகளால் சகஸ்ராரத்தினையும் கடந்து பிரபஞ்ச பேரியக்க சக்தியோடு இணைப்பு பெறுகிறது! இதனால் ஒரு சாதகன் எல்லையற்ற பரம்பொருளுடன் இணைப்பு பெறுவதால் அப்பிரம்மத்தை தன்னில் உணர்கிறான்! பரப்பிரம்மாவாகிய ஆதிநிலைக்கு தன்னை சமமாக்கிக் கொள்ளும் சமாதி நிலைக்கு இறுதியில் கைவல்யம் பெறுகிறான்! அஹநாதத்தை ஸ்மரணை செய்யும் சாதகன் எல்லாவற்றுக்கும் மேலான தெய்வீக நிலையை இறுதியில் அடைகிறான்!! இந்த மேலான அஹநாதத்திலே தான் நம் சித்தர்கள், யோகிகள், மஹரிஷிகள் யாவரும் லயித்திருந்தனர்! அவர்களால் அறிந்து உணர்ந்த புனித வழியே இதுவாகும்! நம் முன்னோர்களான சித்தர்களும், யோகிகளும் மெய்ஞானக்கடலுள் ஆழ்ந்தெடுத்த ஆணிப்பொன் முத்தான இந்த அஹநாத யோகமானது நமக்கு கிடைத்திருக்கும் ஒரு வரப்பிரசாதமாகும்! தன்னை தன்னுள்ளே அறிந்து அங்கு எல்லையற்று ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும் அஹநாதத்திலே மூழ்கி பேராற்றலும் பேரானந்தமும் பெற்ற யோகிகள் சித்தர்கள் எல்லோரும் அவர்கள் நினைத்ததை செயல்படுத்தினர்! இந்த உலகிற்கும் இங்கு வாழ்கின்ற உயிரினங்களுக்கும் இயற்கைக்கும் அளப்பரிய சேவை செய்தனர். இந்த மெய்ஞானக் கடலில் நீங்களும் சங்கமித்து எல்லா செல்வங்களும் பெற்று பிறப்பிறப்பற்ற பரிபூரண பரப்பிரம்மசாவதத்தில் இரண்டறக் கலந்து இறைநிலை அடைவீர்களாக!

முமூட்சு

முமூட்சு "இன்னமொன்று சொல்லுகிறேன் முமூட்சுவாக பின்னமென்று வைத்திருக்க கருத்திலாகா கன்னமென்று கருத்தில் வைத்து கருவாய் கேளு கலந்துவிடும் சீவனது சிவத்துடனே................................ ....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................தீர்க்கமுள்ள திடதீர்க்க சீடனே நீதான் திடசித்தனென்று பேர் கொள்ளத்தக்காய் ஆர்க்குமிது கிட்டாது உனக்குமட்டும் தினந்தோறும் மனம் வைத்து காத்து கொண்டாய் பார்க்கையிலும் பார்வையுடன் பதித்துகொண்டாய் பரதேசி கருணையுடன் பறைந்துவிட்டேன் Hseija Ed Rian யோகத்தின் சாலம்ப நிராலம் பந்தான் உரைத்தாரே பெரியோர்க ளிரண்டா மென்றே; ஆகமத்தின் படியாலே சாலம் பந்தான் அநித்யமல்ல நித்தியமென் றறைய லாகும்; சோகத்தைப் போக்கிவிடும் நிராலம் பந்தான்; சூன்யவபிப் பிராயமதே சொரூப முத்தி; மோகசித்த விருத்திகளைச் சுத்தம் பண்ணி மம்மூட்சு பிரமைக்ய மோட்ச மென்னே.22