பஞ்ச பூத கலப்பான

 பஞ்ச பூத கலப்பான உடலில் அமுதம் சதா சிந்திகிட்டு தான் இருக்கு....நாம தான் தெரியம இருக்கோம்.பாடுபட தேவையில்லை..எல்லாம் “முடிச்சு’ தான் வெச்சிருக்கு பத்துமாசமான கற்பக நிலையில் எல்லாம் அமைக்கவேண்டிய முறையில் அமைத்துத்தான் இந்த ‘காயாபுரி கோட்டை’ கட்டி வெச்சிருக்கு.ஒண்ணும் பிரிக்கவும் வேணாம் சேர்க்கவும் வேணாம்.அமுதை எங்கிருந்து சதா சிந்திகிட்டு இருக்குண்ணு மட்டும் புரிஞ்சா பொதும் பரதம் எனும் சுக்கில ரசமும் கெந்தியெனும் கருவண்டமும் சேர்ந்து உருவான பிண்டம் பத்துமாதம் கரு உலையில் வெந்து உருவாகி அண்ட பிண்டமாக முடிந்து பிரந்திருக்கிரது.அதனுள் சேர்க்க வேண்டியது எல்லாம் அருமையாக சேர்த்து உருக்கி அமைக்கபட்டுள்லது. சிந்தி போகிற அமுதை சிந்தாமல் அருந்தினால் சிந்தாமணியில் கற்பகாலம் வாழலாம் பேய்த்தேரை மெய்யென்று பேதலித்த மான்போலே சாத்திரங்கள் ஓதி தளராதே-சாத்திரத்தை கற்றறிந்து விட்டாற் கதியாகா தப்பொருளை சற்றறிந்து பாராய் தரித்து  அப்படி நாவை ஓடாமல் மேலன்னத்தில் ஒட்டி வைக்கிற ஒரு சம்பிரதாயமும் இருக்கு ஜீ. பாபாஜி கிரியா மூணு நாலு நிலைகள்களில டோர்க்ரம்ண்ணு ஒரு பயிர்சி குடுப்பாங்க..அதையும் நாவொட்டி என சொல்றாங்க. அதன் விளக்கத்துக்கு திருமந்திரம் “நாவின் நுனியை நடுவே விசிறிடில் சீவனும் அங்கே சிவனும் உறைவிடம் மூவரும் முப்பத்து மூவரும் தோன்றுவர் சாவதும் இல்லைச் சதகோடி யூனே” என சொல்றாங்க.அப்ப நாவொட்டி நாயோட்டி இரண்டும் வித்யாசம் வருது தானே. குழந்தைங்களுக்கு நா ஓடாது ‘வழ கொழ”ண்ணு தான் இருக்கும்...அதை ஓட்டி வைக்கிற மந்திரம் ஜீ உபாத்தியாயர்கள் இருந்து சொல்லி குடுப்பாங்க...கா கீ கூவலவோ இலாஹி ஹக்கு றஹ்மானே(பீரப்பா)

மகா மந்திரம்

மகா மந்திரம் தமிழ் தெரியாத ஒருவர் சீவகாருண்யத்தை கடைபிடிக்கிறார் என கொள்ளவோம்.. அவரும் கூட தமிழில் எழுதப்பட்டிருக்கும் “அருட் பெரும் ஜோதி.....” என சொல்லவேண்டுமா? அல்லது அவருடைய சொந்த மொழியில் சொல்ல வேண்டுமா இந்த மஹா மந்திரத்தை?...எப்படி தோன்றுகிறது உங்களுக்கு? (657) கற்பம் பலபல கழியினு மழியாப் பொற்புற வளித்த புனிதமந் திரமே (658) அகரமு முகரமு மழியாச் சிகரமும் வகரமு மாகிய வாய்மைமந் திரமே (656) வான்பெறற் கரிய வகையெலாம் விரைந்து நான்பெற வளித்த நாதமந் திரமே இதுவே நாதாந்த திறவுகோல்.... நாதமந்திரமானது நாதாந்தத்திற்க்கு வழிகோலும்... இதுவே திருமூலர் கூறும் கருத்து... "காலை எழுந்து கருத்தறிந்தோதில் ஞாலம் அறிய நரை திரை மாறுமே” ....அந்த கருத்தே இதுவாம்... இது ஏனையோர் ஜெபிப்பது போன்றதுவே.. "பரமண்டலத்திலிருக்கும் பரம பிதாவே....” எனவர்கள் முறயிடுவர்... அதேதான் உங்கள் முறையீடும்.... குரு இல்லாமல் அனுபவம் என்பது வராது.... ஒரு சிறு விளக்கை பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பதும், அதை விட கொஞ்சம் பெரிய தீ பந்தத்தை நோக்கி பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பது, கார்த்திகை சொக்கப்பனையை பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பதும்... ஒரு காடே பற்றி எரியும் போது அதை பார்த்து அருட்பெரும் ஜொதீ என்பதும்... இந்த உலகத்தயே இரயாக்ககூடிய தீப்பிழம்பான சூரியனை பார்த்து அருட்பெரும் ஜோதீ என்பது ஒன்றாகுமா? அப்போ உண்மையான ஜோதியை வணங்க வேண்டுமா.. அல்லது பாவிக்கப்படும் ஒரு ஜோதியை வணங்க வேண்டுமா... அதற்க்கு “பக்தி” எனும் ஒரு புனை பெயருடன்?.... பொய்யான ஒன்று பக்தியினால் மெய்யாகுமா... மெய்யான ஜோதியை வணங்குவது தானே முறையும் அழகும்? அந்த நாதாந்த மந்திரத்தை பெற்று கொள்வது தானே விவேகமான செயல்?? மந்திரங்கள் உச்சரிப்பதனால் மூடத்துவம் உண்டாகும் என்று சொன்னவர் வள்ளலார்.... அவரே பிற்பாடு இப்படி ஒரு மந்திரத்தை சொன்னார் எனில் அதன் தன்மை எதுவோ.... மட்டுமன்றி ஒவ்வொரு மொழியினரும் இதை கற்று கொள்ளவும் வேண்டுமே... ஆனால் "நாத மந்திரைத்தை" அறியும் நாள் எந்நாளோ..?? வள்ளலார் சொன்ன இந்த மஹா மந்திரத்தில் எங்கு அகரமும் சிகரமும் வகரமும் சேர்ந்த “நாத மந்திரம்” இருக்கிறது? சொல்லுங்களேன்..

தன்னை அறிந்திராமல் இருப்பதே

தன்னை அறிந்திராமல் இருப்பதே அதன் காரணம். உசும்புதல் விரிந்து பரந்து வலையாகி பின்னி தானே தன்னிலை அறிவது எப்படி என புரிந்து புரியாமல் உழன்று கலந்து மயங்கி தயங்கி நிற்க கனிந்து குருவருள் குளிர்ந்து தன்னிடை புகுந்து தன்னிலை மறந்து தன்னை அறிந்து தானாக நிறைந்து தன்னையே அறிய உசும்புதல் அகன்று நிர்மலம் நிரலம்பம் தானந்தம் இல்லா தனிமை நிரைந்து புரிந்து விரிந்து தன்னிலையே தானாக தான் தான்

கூண்டு விளக்கு

கூண்டு விளக்கு தன்னுயிரையே கணு அன்பு செலுத்தி, உயிரின் உயிராம் அருளை உணர்ந்து, அந்த அருளின் உயிராம் இறைவனை அடைவதை விட்டுவிட்டு தேங்காய் எண்ணையோ, நல்லெண்ணையோ, நெய்யோ விட்டு எரிந்து கொண்டிருக்கும் விளக்கில் அருளை தேடுவதை போன்று ஒரு மூடத்தனம் இருக்கமுடியுமா திருநிலை” என்பார்கள் பெரியோர்கள்.....அதாவது திருவிளங்க சிவயோக சித்தியெலாம் விளங்க என்பார்கள்...... நாம் வீட்டில் “திரு விளக்கு” வைத்திருப்போம்..அதை தினமும் ஏற்றி வழிபடுகிறோம் ...அல்லவா?...அது ஏன் “திரு” எனும் அடைமொழியோடு அழைக்கபடகாரணம்?... “திரு” என்பது “இறை” என்பதனை குறிக்கும்....திருவிளையாடல் என்றால் இறைவிளையாடல்....அதனாலேயே பெருமானார் தீப முன்னிலையில் கடவுள் விளங்குவதாக பாவித்து வழிபடசொல்லுகின்றார்....ஆனால் நமக்கு அந்த ‘திரு” விளங்காமல் இருக்கிறது.... அப்படி அந்த “திரு” விளங்க சிவயோகசித்தியெலாம் விளங்கும், என்பது பொருள் திருவிளக்கை ஏற்றி வைப்பதை தவிர்த்து யாரும் அதை கவனிப்பதில்லை...ஏனெனில் ”திரு” என்பது அனைத்தையும் பார்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் கேட்க்கும் தன்மை உடையது, அனைத்தையும் அறியும் தன்மை உடையது... அதனாலேயே அதனை “பேரறிவு” என வள்ளலார் அருட்பெரும்ஜோதிக்கும் விளக்கம் தருகிறார். அப்படி நம் வீட்டில் இருக்கும் “திரு”வானது எல்லாவற்றையும் கேட்டு பார்த்து அறிகிறது என்பதனை நாம் அறியாமல் இருக்கிறோம். கேட்கிரவர்களுக்கு இது கதை போல தொன்றும்....விளக்காவது கேட்க்கிரதா, பார்க்கிறதா என தர்க்கம் பண்ணுவார்கள்....அவர்களுக்கு “திரு விளக்கம்” இருக்காததினாலேயே அப்படி சொல்லுகிரார்கள் -- "திரு" - ரியான் அய்யா அவர்கள் அருட்பெரும் ஜோதி அருட்பெரும் ஜோதி தனிப்பெரும் கருணை அருட்பெரும் ஜோதி” என்பதர்க்கு பெருமானார் விளக்கம் கூறுகிறார் பாருங்கள்... நாம் பொதுவாக “ஜொதி, ஜோதி” என்றால் ஏதோ விளக்கு அல்லது வெளிச்சம் என பொருள் கொள்வோம்... ஆனால் பெருமானார் தரும் விளக்கம் என்பது வேறானது ..அதை சற்ரு ஆழமாக புரிந்தால் அல்லாது புரிதல் வராது. அவர் மஹா மந்திரத்திற்க்கு தரும் விளக்கம் என்பது “பெரிய தயவுடைய அறிவே பூரண இன்பமாம். அது ஒப்பற்ற பெருந் தயவுடைய பேரறிவேயாம். இஃது வாச்சியார்த்தம்”. இது தான் மஹா மந்திரத்திற்க்கு வள்ளலார் தரும் விளக்கம். கூர்ந்து கவனித்தால் இந்த விளக்கத்தில் எங்குமே “ஜோதி” என்பது வராது,“ வெளிச்சம்” என்ற பொருளும் வராது, பெருமானார் சொல்லவில்லை. வாச்சியார்த்தம் என சொல்லி விளக்கபட்டு இருப்பது “ஜோதி” என்றால் “ அறிவு’ என பொருள்...பெரும் ஜோதி என்றால் பேரறிவு என பொருள். இதை சற்ரு ஆழமாக சன்மார்க்க அன்பர்கள் புரிந்து பயனடையவேண்டுகிறேன். அடுத்து பெருமானார் விளக்குவது என்னவென்றால் “இவ்வண்ணம் சாதனம் முதிர்ந்தால் முடிவான இன்ப அனுபவம் பெற்று கொள்வதில் தடை இல்லை”...இது ஏன் சொல்லுகிறார் என்றால் இங்கு ஒரு சாதனை மறைவாக சொல்லபட்டிருக்கிறது...அதனையே "இவ்வண்னம் சாதனம் முதிர்ந்தால்” என அடி கோடிட்டு பெருமானார் சொல்லுகிறார் என்பதை கருத்தில் கொள்ளவேண்டுகிறேன். மேலும் அந்த சாதனை என்பது எவ்வண்னம் இருக்க வேண்டும் என்பதற்க்கு சான்றாக பெருமானார் காட்டிதருவது "சந்ததமும் வேதமொழி யாதொன்று பற்றின் அதுதான் வந்து முற்றும்" என்னும் பிரமாணத்தால் உணர்க.”””” என்பதுவாகும். இதை அரிந்து கொள்ளுதல் சன்மார்க்க அன்பர்களுக்கு முடிவான இன்ப அனுபவத்தை பெற்று கொள்வதில் “ பெருந்தோணியாக” இருக்கும் என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகம் கொள்ளவேண்டாம். நன்றி: "திரு" . ரியான் அய்யா அவர்கள் பெருமானார் ஞானசபையில் கண்ணாடியும் விளக்கும் வைத்த காரணமுறை. தியானம் செய்யவேண்டுமானால் ஏதாவது ஓர் உருவத்தை தியானிக்கவேண்டும் என வள்ளலார் கூறுகிறார். “நிஷ்களங்கமாயிருக்கபடாது” என வள்ளலார் கட்டளையிடுகிறார். உருவம் இருக்க வேண்டும் என பெருமானார் சொல்கிறார். உருவம் கரைந்து அருவமாகும் என சொல்லி போயிருக்கிறார், அதெப்படி கல்லை பார்த்து தியானிச்சுகிட்டு வந்தா கல் கரைஞ்சு போயிரும்ணா அவர் சொல்கிறார்?... அப்படியாக இருக்குமோ அதன் பொருள்??..கொஞ்சம் ஆலோசிங்கப்பா... ஆலோசிங்க... கடவுள் மண்டையில புத்திய உபயோகப்படுத்தத்தானே தந்திருக்கார்... அப்படித்தானே... அல்லாம சும்மா ”மலட்டு கற்பம்” சுமந்துகிட்டு பிரசவத்துக்கு காத்திருக்கவா?.. மலட்டு கற்பம் பிரசவ்க்குமா?...இல்லியே... """""""பார்க்கும் தான் கெடுவது அத்வைதம். பார்க்கப்படும் பொருளும் கெடுவது அதீதம். சத்தியம்."""""" இதை அருமையா கவனிச்சு புத்திய தெளிய வையுங்க... இல்லைண்ணா அடிச்சு துவைச்சு வெயில காய போடுங்க, கொஞ்சம் அழுக்கு போகட்டும்... எதை பார்க்கணும்ணு தனக்குத்தானே கேட்டுப்பாருங்க, பார்க்கப்படும் பொருள் எப்படி கெடும் எனவும் ஆலோசிச்சு பாருங்க. அறிவிருந்தா தப்புவீங்க.. இல்லைண்ணா அலகைதான்...... நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்

வித்தைகளினால் மோட்சம் கிடைக்காது

Sunday, July 7, 2019 வித்தைகளினால் மோட்சம் கிடைக்காது எந்த வித்தைகள் செய்தாலும் அது ஞானத்தை கொடுக்கும் என அறுதியிட்டு கூற முடியாது, ஏனெனில் வித்தைகளினால் மோட்சம் கிடைக்காது. மனமே மகா சாகரத்தில் சிக்கி தவிக்கிறது, அந்த மனதுக்கு தான் மருந்து தேவை. அது ஆழமான புரிதலிலே தான் கலக்கங்கள் மறைந்து சித்தம் பிரகாசிக்கின்றது. அதை விடுத்து கடினமாக இரவும் பகலும் எதையோ செய்வதினால் ஞானம் வராது. ஞானம் செய்வதினால் வருவது அல்ல. பலவிதமான வித்தைகள் உன்னிடம் வந்து செல்லும், அதை நீ செய்யத்தான் வேண்டும், செய்து செய்து ஒரு கனத்தில் உனக்குள் ஒரு புரிதல் சட்டென மலரும், இப்படியல்ல இந்த வித்தையை பண்ணுவது என. அப்பொழுது நீ உருமாற்றம் பெற்றுவிட்டாய். உன்னுடைய குரு நீ எந்த இலக்கினை அடையவேண்டும் என நிர்ணயித்து ஒரு வித்தையினை பயன்பாட்டில் வைத்தாரோ அந்த பயன்பாட்டின் எல்லையினை நீ புரிந்து கொள்வாய். இல்லையெனில் ஆயிரம் வருடம் ஆனாலும் அந்த எல்லையினுள் நீ பிரவேசிக்க மாட்டாய். நீ அந்த வித்தையினை கடந்து அதீதமான புரிதல் கொண்டு விட்டாய் என்பதை உன் ஆழ்நிலை உனக்கு அறிவுறுத்தும், ஆனால் வெளி உலகத்துக்கு நீ சொல்லுவது ஒன்றும் புரியாது. நீ விளக்கினாலும் அவர்களால் அதை புரியமுடியாது..அது தான் ஞானத்தின் தன்மை. ஞானம் ஏன்பது ஒன்றே ஒன்று தான் என நாம் நம்பிக்கை கொண்டிருக்கிறோம். எல்லா நிலைகளும் பலவிதமான பரிணாம தோற்ற நிலைகளுக்கு உயர்நிலைகளுக்கு உட்பட்டதே. இப்படி அனேகம் ஞானநிலைகள் கொண்டதே பயனம். அதில் பலதும் வந்து போகும், பயனம் முடிவற்றது, மலர்தல் முடிவற்றது, இதை புரிந்துகொண்டவன் பயணத்துக்கு தயாராகவே எப்போதும் இருப்பான், உருமாற்றத்துக்கு தயாராகவே இருப்பான். எல்லாம் முடிந்தது, நான் கடைசி எல்லையில் வந்து விட்டேன், கடைசி உயர் ஞானத்தின் விளிம்பில் வந்து விட்டேன் எனும் மட்டமான நிலை அவனிடம் இருக்காது. அது தான் உண்மையான ஆழம், மென்மையான ஆழம் குருவை நம்பும் வரை சாதனை இருக்கும்... இல்லாவிட்டால் சாதனை இருக்காது.... இதுவெல்லாம் மாயாஜாலமே... சாதனை என்பது மாயாஜாலமே... சாதனையே உண்மை என நாம் மாயாஜாலமாக நம்பிகொண்டிருக்கிறோம்... அதனால் நிகழ்வது மாபெரும் விபத்து என்பதை கவனிக்க தவறி விடுகிறோம். அது என்னவென்றால், எந்த ஒரு சாதனையும் அந்த சாதனை செய்பவரை வளர்த்தி கொண்டிருக்கும், பல அனுபவங்களை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல சித்திகளை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல அற்புத செயல்களை வழங்கி கொண்டிருக்கும்... சாதகன் இதில் கட்டுண்ண்டு மேலும் மேலும் சாதனைகளின் தீவிரத்தை கூட்டி கொண்டிருப்பான்.. அதுவே அவனுடைய லட்சியமாக இரவும் பகலுமாக பரிணமிக்கும்.... ஆனால் அவன் கவனிக்க தவறும் ஒரு விஷயம் என்பது அவன் செய்து கொண்டிருப்பது எல்லாம் மாயையின் கட்டுகளுக்குள்ளாகவே... அவன் தன்னை பிறரை விட நன்றாக சாதனை செய்பவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட அதிக சித்திகள் உடையவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட ஆற்றல் மிகுந்தவனாக மாறி இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ளுவான்,.. ஆனால் அவன் உணர்ந்து கொள்ளாத ஒன்று அவனிடம் மேருமலை விட அதிக உயரத்திலும், யானையை விட பெரிய பலத்திலும், சிங்கத்தை விட பெரிய ஆற்றலிலும் அவனிடம் வளர்ந்து அழிக்கமுடியாத அசுர பலத்துடன் கோட்டை கட்டி தகர்க்க முடியாதபடி உருக்கொண்டுவிட்ட “அவன்” அப்போது இருப்பான்..... மாயாஜால உலகினில் தான் மருந்தும் இருக்கிறது , மறைந்து, அதை அறிந்து உணர்ந்து கொள்ளுபவன் அதன் மகத்துவத்தை அறிந்து உலகத்தை பார்ப்பான்.... உலகத்தில் வேரறுத்து விட்டு எங்கும் ஓடி போகமாட்டான்..உலகம் அவனுக்காக, அவனை பக்குவபடுத்தி கொள்ள வழங்கபட்ட மாமருந்து என அறிவான்... அவனில் குடியிருக்கும் "அவனை" தகர்த்து விடக்கூடிய மகா சஞ்சீவினி என்பதை கண்டு கொள்வான். ~ திரு. ரியான்

விந்து நிலை

விந்து நிலை தாயின் கருமுட்டை ஒரு சின்ன மாமிசம் இரத்தம் கலந்த ஒரு உருண்டையாக தானே இருக்கும் அல்லவா? அதுபோலத்தான் மிருகங்களுக்கும் இதே போன்ற ஒரு மாமிச ரெத்த கலவை தானே இருக்கும் அல்லவா? முட்டைக்குகூட மாமிச ரெத்த கலவையான ஒரு சின்ன உருண்டை தானே இருக்கிரது, அல்லவா?. அப்ப ஒரே மாதிரியான மாமிச ரெத்த கலவையான கருமுட்டை வளரும் போது எப்படி மனிதனாகவும், மிருகமாகவும், பறவையாகவும் மாறுகின்றது

பிரம்மம் என்பது குரு தான்...

பிரம்மம் என்பது குரு தான்....பிரம்மத்தை ஒருவன் தரிசிப்பது குருவின் ஊடாக தான்..ஏனெனில் பிரம்ம சொரூபியாக மலர்ந்திருப்பது குருவே. ஆகையினால் தான் என்னை கண்டவன் என் பிதைவையும் கண்டிருக்கிறான் நானும் பிதாவும் ஒன்றாக இருக்கிறோம் என கிறிஸ்து சொல்கின்றார்

குரு தொட்டு காட்டிய எல்லை

Sunday, July 21, 2019 குரு தொட்டு காட்டிய எல்லை புரிதல் இல்லாதவர்களுக்கு ஆயிரம் காலம் சொன்னாலும் குரு தொட்டு காட்டிய எல்லை சொல்லி புரிய வைப்பது மெத்தக்கடினம். அது தான் உண்மை. வித்தை என்பது லட்சியம் கொண்டது. லட்சியத்தை காணாது பிரயாணம் செய்வது தான் உலக நடைமுறை. முதலில் நாம் அடைய வேண்டிய இலக்கு எது என ஒரு ஆசான் நமக்கு உணர்த்த வேண்டும். இலக்கை கண்டு கொண்ட பிறகு தான் பிரயாணம் ஆரம்பமாகும். உலக நடைமுறை என்பது எதாவது ஒரு வித்தையை செய்துகொண்டிரு நீ அங்கே இறைவனை அடைவாய் என சொல்லி விட்டு போய் விடுவார்கள். இதை தான் கூழ் முட்டைத்தனம் என்பது. உண்மையில் குரு பரம்பரையில் முதலில் ஒரு விலக்கை ஏற்றி வைப்பார்கள். அது தான் இலக்கு. அதாவது நமது லட்சியத்தை அன்றே காட்டித்தருவார்கள். அறிவுக்கு அறிவாக கோடி சூரிய பிரகாசத்தை உபதேச சமயத்திலேயே காட்டி விடுவார்கள். அதை பிரயாணம் செய்து அடைவது சீடனின் கடமை. ஏராளம் ஆன்மீகவாதிகள் ஒரு ஜென்மம் முழுதும் கதை பேசி நம்பி ஏமாந்து கடைசியில் வலிய உணர்ந்தே போயிருக்கின்றனர், சீடர்கள் கூட சிரிக்கும் அளவுக்கு கதி கெட்டு அதோகதியாகி இருக்கின்றனர். சொல்லும் போது பெருசாக சொல்லுவார்கள், அனுபவத்தில் பூச்சியம், தெக்கும் தெரியாது வடக்கும் தெரியாது பெரிய மடாதிபதிகளாக வலம் வருவார்கள். கடைசியில் தலை கூட வெளியே காட்ட முடியாத படிக்கு கேவலமரணம், நாய் கூட இப்படி நாறி சாகாது. அறிவிருந்தும் அதை பிரயோசனபடுத்த தெரியாது நாறி செத்து விடுகிறார்கள். அறியவேண்டிய அறிவை அறியாமல் மிதப்பாக திரிவார்கள். எதாவது கேட்டா நாடி காற்றுண்ணு பதில் வரும்.. யாரிடம் சொல்ல எனத்தான் வந்த வந்த பெரியவர்கள் எல்லாம் சொல்லாமலேயே சென்றிருக்கின்றனர். தன்னை விட்டு தானல்லாமல் மற்றொன்று இல்லை, எல்லாம் தானே தன்மயமே தான். மற்றை எல்லாம் கற்பனை மனம் தானன்றி பலதாய் கற்பித்து தன்னையே தான் ஏமாற்றி திரிகிறது பொய் மனம். "நான்" "நான்" என ஏதொன்று சதா மனம் கற்பித்துகொண்டிருக்கின்றதோ அது உண்மையில் தானல்ல, அது மனதின் கற்பிதம். நான் இங்கு இல்லவே இல்லை என்பதே மெய்மை

ஆன்மீகம் ஒரு பொழுதுபோக்கா!

ஆன்மீகம் ஒரு பொழுதுபோக்கா! இச்சைக்கிருந்தும் இறையாசை இன்றேல் பச்சைக்கிருந்தும் பசிதாகம் வேண்டேல் உச்சிக்கிருந்தும் ஒருபோது உண்ணல் பச்சைக்கிளியே பரந்தாமன் வாராரோ..... சாதாரன மக்கள் ஆன்மீகம் என்பது சும்மா ஒரு பொழுதுபோக்காக ஆன்மார்த்தமாக வைத்துகொள்வது கிடையாது, எல்லாம் தெரிந்துகொள்வது அவ்வளவுதான், அல்லாது இந்த சென்மசாபல்யம் கிடைக்கவேண்டும் எனும் ஆழ்ந்த உணர்வு தோன்றுவது கிடையாது, ஆழத்தின் ஆழத்தில் பீறிட்டெழும் வெடிப்பு தான் ஆன்மீகத்தின் உச்சத்தை தொடும், அடையத்துடிக்கும் ஏகாக்கிரதை, பந்தங்களின் மேல் விரக்தி, இது இரண்டும் சேர்ந்ததுதான் பக்தி எனப்படுகின்றது.சும்மா வெறும்பாட்டுக்கு நானும் ஆன்மீகவாதி தான்ணு இருக்கிற பலபேரை தெரியும், அதன் விளைவாக எழுந்தபாடல் இது. இதன் விளக்கம் வருமாறு: ”இச்சைக்கு என ஆன்மீகத்தை கொண்டு நடப்பர், ஆனால் இறை ஆசை என்பது ஆழமாக இருக்காது, அன்பு பக்தி பெருக்கெடுத்து ஆற்றாத புண்ணைப்போன்று சதா ஆழ்மனதில் படர்ந்து ஒருவித ஏக்கத்தையும் துன்பத்தையும் வருத்தத்தையும் தராமல் இருப்பின்,பச்சையான துளசி இலையை பறித்து தின்று கொண்டு விரதம் இருப்பவர்கள் பலர்,அதுபோல பசி தாகத்தத்தை அடக்கி விரதம் இருப்பவர்கள் பலர், உச்சிவேளையில் மட்டும் ஒருபோது சிறிது உணவு மட்டும் கொண்டு விரதம் இருப்பவர்கள் பலர், இவ்வண்ணமான விரதங்களை கொண்டிருப்பவர்கள் பால் கருணைகொண்டு பச்சைமால் அருகில் உறையும் பச்சைகிளியான ஸ்ரீதேவியே பரந்தாமன் வருவாரோ?” என கேள்வியாக கேட்க்கபட்டுள்ளது

“ம்

“ம்” தமிழ் எழுத்துக்களில் ஒன்று. மேலும் தமிழ் நெடுங்கணக்கில் மெய்யெழுத்தான ஓர் மெல்லெழுத்து. “ம்” - அது  தனக்குள்ளேயே சுழன்றாடும் ஓர் உசும்புதல். மேலும் அது புரிந்து உணர்தலின் ஒப்புதல் வெளிப்பாடு - ஆன்மாவின் சாட்சி ! அதற்கு தொடக்கமும் இல்லை ! முடிவும் இல்லை ! குருபிரானின் குருகுலத்தில் வாழ்பவர்களுக்கு – மந்திர உச்சரிப்பில்  “ம்” மை சற்று அழுத்தமாகவும் நீட்டியும் சொல்லி குரு பிரான் பழக்குவார்கள். சான்றோர் இதை மகர மெய் எழுத்து என குறிக்கின்றனர்.  மகரம் என்பதை பொன்னம்பல மேட்டில் உதிக்கும் ஒளி என்பர். ம் + அகரம் = மகரம். “அகரம்”  என்பதற்கு கற்றோர்  பலவிதமாக விளக்கம் அளித்திருந்தாலும் உள்ளார்ந்த புரிதலில் அது ஞான சூரியனாக விளங்கும் சற்குருபிரானிடமிருந்து வெளிப்படும் ஞானோபதேசப்  பேரொளி என்றால் அது மிகையல்ல. “ஓம்”  என்ற பிரணவ மந்திரத்திலும் குர்ரானின் தலைவாசலில் ஒளிரும் - அலிஃப் லாம் மீம் என்பதிலும் “ம்”  பிரம்மோபதேச பீடமாய் இசைந்துகொண்டிருப்பதால் இதை அவரவர் தங்களின் ஆன்மீகத் தேடுதலில் தொடர்வதே சிறந்தது. தெளிந்தோடும் ஆற்று நீரில் தன் தாகத்திற்கு ஒருவன் தன் இரு கைகளைக் கொண்டு அன்னீரை அள்ளிப் பருகி தன் தாகத்தைத் தீர்த்துக் கொள்ளுதல் போலே – நாம் “ம்” எனும் புதையலான ஊற்றிலிருந்து சிறிது அள்ளிப் பருகி உள்ளோம்.