அடியாகி

 அடியாகி அண்டரண்டத் தப்பால் ஆகி

அகாரமெனுமெழுத் ததுவே பாதமாகி

முடியாகி நடுவாகி மூலந் தன்னில்

முப்பொருளுந் தானாகி முதலுமாகிப்

படியாய்முப் பாழற்றுப் படிக்கு மப்பாற்

படிகடந்த பரஞ்சோதிப் பதியுமாகி

அடியாகு மூலமதே அகார மாகி

அவனவளாய் நின்றநிலை யணுவ தாமே.


விளக்கவுரை :


2. அதுவாகி அவனளாய் எல்லா மாகி

அடிநடுவு முடிவாகி யகண்ட மாகிப்

பொதுவாகிப் பல்லுயிர்க ளனைத்துக் கெல்லாம்

புகலிடமாய் எப்பொருட்கு மூலமாகி

மதுவாகி வண்டாகிச் சுவையு மாகி

மலராகி மணமாகி மதிக்க வொண்ணா

அதுவாரும் அகாரமதே மூலமாகி

அண்டமெல்லாந் தாங்கிநின்ற அம்மூலமே.


விளக்கவுரை :


3. மூலமெனு மாதார வட்டந் தானே

முச்சுடரு முக்கோண மூன்று நாடிச்

சீலமெனுஞ் சிவலிங்க பாத தீர்த்தந்

திருவடியுந் திருமேனி நடமுமாகும்

கோலமுடன் அன்ட மெல்லாந் தாங்கிக்கொண்டு

கொழுந்து விட்டகம்பமதாய் மேலேநோக்கி

ஆலமுண்ட கண்டமெலாந் தானாய் நின்ற

அகாரமுதல் அவ்வெழுத்தை அறிந்துபாரே.


விளக்கவுரை :


4. அரிந்ததுவுந் தற்பரமே அகார மாகும்

அறிவுடைய உகாரம்சிற் பரம தாகும்

பிறந்ததுவு முலகமெலாஞ் சமயந் தானாம்

பேதமெனுங் கருவிவகை யெல்லா மாகும்

அறிந்ததுவும் அகாரமெனும் பாதந் தன்னை

அடிமுடியென்று அனுதினமும் அறிந்து நோக்கே.


விளக்கவுரை :


5. நோக்கமுடன் மூலமெனும் பாதந் தன்னை

நுண்பொருளாஞ் சிற்பரத்தினூடே நோக்கு

தீர்க்கமுட னாதார வகையுந் தாண்டித்

திருநயனம் நாசிநெற்றி நடுவே பார்த்துப்

போக்கறிந்திங் கிந்தநிலை நோக்க வல்லார்

புரிசடையோன் தன்னுடைய புதல்வ ராவார்

ஆக்கமுடன் அருட்சுடர்போற் குருவைத் தானே

அனுதினமும் நோக்கி நிற்பார் ஆசானாமே.


விளக்கவுரை :

திருமூல நாயனார் ஞானம் 6 - 9 of 9 பாடல்கள்


6. ஆசானு மீசானு மொன்றே யாகும்

அவனவளு மொன்றாகும் அது தானாகும்

பேசாத மந்திரமு மிதுவே யாகும்

பேரொளியின் வடிவாகும் பேரு மாகும்

நேசாருங் கலைகளெலாந் தானே யாகும்

நிலையான ஓங்கார பூட மாகும்

ஈசானை ஆசானாய்க் காணும் பேர்க்கிங்

கின்பமுடன் கயிலாச மெய்த லாமே.


விளக்கவுரை :


7. எய்தரியா பரசிவத்தின் மூலந் தன்னில்

இருசுடரும் உதித்தொடுங்கு மிடமே யென்று

மெய்த்தொழுயுஞ் சுழுமுனையே கம்ப மாகி

மெய்ப்பொருளாஞ் சோதி யென மேவி நிற்கும்

இவ்வகையே மூலமெனும் பாதந் தன்னை

இருநேர மர்றிடத்தே யிறைஞ்சிக் காணே.


விளக்கவுரை :


8. காண்பதுதான் பேரொளியின் காட்சி யாகும்

காணரிய பொருளாகுங் காட்டும் போதே

ஆண் பெண்ணாய் அலியாகி அடியுமாகி

அப்பாலைக் கப்பாலாய் அமர்ந்த சோதி

வீண்பயிலும் வேதமெல்லாந் தேடிக் கானா

வெறும்பாழ தாகியே மேவி நின்றார்

சேண்பயிலும் செகசோதி மூலந் தன்னைத்

தேடரிய பாதவென்றே தெளிந்து நோக்கே.


விளக்கவுரை :


9. தெளிவரிய பாதமது கார மாகிச்

சிற்பரமுந் தற்பரமுந் தானேயாகி

அழிவரிய சோதியது தானே யாகி

அடிநடுவு முடியாகி யமர்ந்து நின்று

மொழிவரிய முதலாகி மூலமாகி

முச்சுடர்ந் தானாகி முடிந்த் சோதி

சுழியினிலே முனையாகிக் கோப மாகிச்

சொல்லரிய வெழுத்தொன்றே தொகுத்துப் பாரீர்

ஆதம் பாதத்தை அறிந்து தொழவும் வேணும்

 ===  "ஆதம் பாதத்தை அறிந்து தொழவும் வேணும் :

அதல்லாத் தொழுகையது ஆற்றில் கரைத்தபுளி" ===

ஊமை எழுத்தே உயிராச்சு ஓமென்ரெழுத்தே உடலாச்சு நாமிந்தெழுத்தை அறிந்துகொண்டோமென நாடி கும்மி அடியுங்கடீ...

அண்டசராசரங்கள் அனித்திற்க்கும் அனித்து மதங்களுக்கும் அவை எவையும் உண்டாவதற்க்கும் முன்னே அனாதிஅனந்தங்கோடி கற்பாந்தங்களுக்குமுன்னே எக்காலகோடிகளுக்கும் கோடாலங்கிருதங்களுக்கும் முன்னே இருக்கும் எழுத்தறிவு அது இலங்கும் தலமிது...அதுவே கமலக்கண்....

எல்லா பாஷைகளுக்கும் ஒரு மொழியாய் அடங்கி எல்லா தொனிகளும் ஒரு தொனியாய் முழங்கி அங்கிங்கெனாதபடி அகம்புறமாய் விளங்கும் “மெய்பொருள்”

அவ்விட்டு வைத்தங்கரவிட்டு மேல்வைத்து இவ்விட்டு பார்க்க லிங்கமதாய் நிற்க்கும் மவ்விட்டு மேலே வளியுற கண்டபின் தொம்மிட்டு நின்ற சுடர்கொழுந்தாமே... - திருமூலர் பாடல் இது, இங்கு “தொம்’மிட்டு நிற்பதே திருவடியாகிய நற்றாள்...அவ்வண்ணம் தொம்மிட்டு நிற்க வைப்பது “அரி” எனும் எழுத்து..இந்த “வாலையே’ ‘இவ்விட்டு” பார்த்தல் என குருமுறை.இப்படி “இவ்விடுதலையே “ வால் போடுதல் அல்லது வாலறிவு என்பது சான்றோர் அறிவு....

அண்டமுமவனிதானும் அதிர்ந்திட மறைகளோதி கண்டமுங்கழுத்து நோவ கதறிய மைந்தாகேண்மோ என்றுமுள் ளவனை மெய்யுள்ளெழுத்தினால் இருத்தி பார்க்கும் தொண்டருக்கடிமை செய்தாற் சேரலாம் சுவர்க்கம் தானே..

மனம் அடங்கில் பிராணன் அடங்கும், பிராணன் அடங்கில் மனமும் அடங்கும்... மனத்தை அடக்கி அறிவுடன் சேர்ப்பது தோத்திர தியான சம்பிரதாயங்கள்...

பிராணனை அடக்கி அறிவுடன் சேர்ப்பது பிராணாயாம சம்பிரதாயங்கள்...

முடிவு ஒன்றே...வழிமுறை வேறு வேறு.... சாதகனின் அறிவு விருத்திக்கு ஏற்ப்பவும் குருவினுடைய அறிவு விருத்திக்கு ஏற்ப்பவும் சாதனை சம்பிரதாயம் அமையும்...

பாதையும் பரிசும்

 பாதையும் பரிசும்

(பகுதி-49)
20.03.14,
"இன்னும் கொஞ்ச னாளாவது என்னுடன் இருங்கள்" என தெய்வமவர்கள் பாட்டையரிடம் மன்றாடும் உருக்கமான வரிகள் பற்றி,

"இந்த பெரிய பூமிப்பரப்பிலே மனிதக் கிருமிக் கோடிகளுள் ஒன்றாக உழன்று திரிந்து கொண்டிருந்த என்னை வைத்து பிரளய இறுதித் தீர்ப்பு னடத்துவதற்காக,
பலகாலங்களாக இரவு பகலென்று பாராமல் உலகம் முழுதும் என்னைத் தேடி அலைந்து அலுப்பாய் அலுத்து, உங்களின் சிரசிலே இருக்கும் மதிப்பளுவை மாற்றுவதற்காக என்னைக் கண்டுபிடித்தீர்களே என் அத்தா,

தூல வாழ்க்கையே னிஜ வாழ்க்கை என புகுந்து கொண்டிருந்த எனக்கு ஜீவ வாழ்க்கையைக் காட்டி என்னை மாற்றிய துளப உளவரே,

கொங்கு தேசத்தின் குடிபதி ஒருவனாய் மெய்யைப் பற்றி எதுவுமே தெரியாமல் வசித்து வந்து கொண்டிருந்தேனே, வியாபாரம் செய்து பொருள் சம்பாதிப்பதே மனித ஜென்மத்தின் னோக்கம் என னினைத்து இருள் வழியே போய்க் கொண்டிருந்தேனே என் அம்மா,

ஒருனாள் ஒரு பொழுது இளஞ்சூரிய ஒளி விரிக்கும் காலை னேரத்திலே திங்களுரில் னான் உங்களைக் கண்டேன்-னீங்கள் என்னைப் பார்க்காமல் சென்று கொண்டிருந்த அன்னேரம்- உங்களிடம் னான் சேர னீங்கள் என்ன செய்தீர்கள் என இன்னும் னான் அறியேனே இறைவா,

அந்த சாலை வழியிலே சாடையாய் னீங்கள் சைக்கிணை செய்வது போல எனக்குத் தோண ஓடி னான் வந்து உங்கள் கரம் பிடித்தேனே பரந்தாமா,

உங்கள் விழிகளிலே வழிந்த காமத்தால், பழிகாரி என்று உங்களை உலக மக்கள் கூறினாலும் அதை பொருட் படுத்தாமல் உங்கள் பின்னே தொடரந்தேனே தேவா,

இனி உங்களுடன் வாழும் வாழ்வே னிலையானது னிரந்தரமானது என னினைத்து, என் குடும்பம் சுற்றம் மேலும் என் இளமை சந்தோஷங்கள் அனைத்தையும் துறந்து மறந்து உங்கள் பின்னே தொடர்ந்து வந்தேனே என் அத்தா,

இன்று எனது பழைய உருவத்தையும் பெயரையும் மாற்றி, புதிம மெய் உருவமும் புதிய னாமமும் சூட்டியுள்ள என் உத்தம சுத்த உறுதி னாயகமே,

னீங்கள் என்னை மாற்றியதானது எதைப் போல என்றால், ஒரு னீண்ட வயதை உடைய குளவியானது அற்ப வயதை உடைய புழுவை எடுத்து வந்து கூட்டிலடைத்து தன் கொடுக்கால் இடைவிடாமல் கொட்டிக் கொட்டி குளவியாக மாற்றி தன் கூட்டிலிருந்து பிரித்து விடுவதைப் போல, அன்று குடும்பம் என்னும் காமலி தேக கூட்டத்துக்குள் புகுந்து கொண்டிருந்த என்னை பிரித்தெடுத்து மாற்றியுள்ளீர்கள், ஆனால் இன்று குளவி தன் கூட்டைவிட்டு குளவியாக மாறியுள்ள புழுவை பிரித்து விடுவதைப்போல,
உங்களைத் தவிர தூலத் துணை ஒருவருமே இல்லாத என்னை தன்னந்தனியே பிரித்து விடத் துணிந்து விட்டீர்களே என் தந்தையே,
இன்னும் கொஞ்ச காலம் என் கூடவே இருந்து விட்டு அதன் பிறகு என்னை விட்டுப் பிரிந்து செல்லுங்களேன் என் அப்பா" என தெய்வமவர்கள் பலவாறாக கண்ணீருடன் மன்றாடி பாட்டையரைப் பிரார்த்தித்து னின்றார்கள்.

பாட்டையரின் பதில்
(தொடரும்)

சாலை ஆண்டவர்கள்

 நித்திய தேகத்தின் பிரணவ வித்து இன்னதென்று உனக்கு அறிவித்திருக்கிறோமல்லவா? அதிலே தான் சர்வ உலகங்களும்,சர்வ படைப்புகளும்,அவற்றின் சர்வ ஆட்சிகளும் அடக்கம்.அப்படியெனில் அந்த தேகத்தில் ஆண் எங்கே பெண் எங்கே?. சபையோர்:”அது ஆணுமில்லை பெண்ணுமில்லை!!” என்று சொல்ல -ஆண்டவர்கள்-;இல்லை என்று எப்படி சொல்லமுடியும்?.பின் ஆண், பெண் என்ற வார்த்தைகல் இருப்பதால் நிச்சயமாக அவற்றிற்க்கு பொருள் வேணுமே, காட்டு,பார்க்கலாம்.

இந்த கேள்வியே உன் நினைவுக்கு வராது.

=சாலை ஆண்டவர்கள்

===================================

தன் சிந்நையைத் தெய்வீக சம்பந்நத்தில் னிறுத்தி உரையாடினாலோ, பாடினாலோ மூச்சு வேகமாக வெளியேறாது. குரு சன்னிதியில் இருக்கும் போது, அவர்களின் அருளமுதம் வாசகங்ஙளைக் கேட்கும்போதும், கேட்டு மறுமுறை சிந்நிக்கும் போதும் சுவாசம் லாபத்தில் மாறி ஓடும் - அதாவது உள் வாங்ஙுவது அதிகமாகவும் வெளியேறுவது குறைவாகவும் இருக்கும். இவ்வாறு சுவாசம் லாப முகத்தில் இயங்ஙும். இது தான் பிராணாயாமத்தின் ரகசியம். இதை விட்டு அருமையான சொத்தாகிய தன் மூச்சை வீண்பாட்டில் செலவு செய்து, அழிந்நு போகும் மனிதன், என்ன மதியற்றவன் என்று பார்

. ஆண்டவர்கள் திரு வாக்கியம் திரு மெய்ஞான அருளமுதம்

பிராணன் அபானன்

 மறுபதிப்பு:

பிராணன் எது அபானன் எதுண்ணு கூட சரியாக தெரியாமல் வாசி யோக வகுப்புகள் நடத்துறவங்கள பார்க்கிறோம்.கேட்டால் உள்ள இருக்கிறது பிராணன் ,வெளிய போறது அபானன்ண்ணு விளக்கம் சொல்லுவான்.பிராணனும் வெளிய போகல அபானனும் வெளிய போகலங்கிறத எப்ப புரிஞ்சுக்க போறானோ தெரியல.
இருப்பது தானான தன்னிலை அன்றி வேறில்லை, தானான தன்னிலையின் அசைவே பிரான-அபானன் என சொல்லபடுகிறது. அசைவை பல ஞானிகள் உசும்புதல் எனவும் சொல்லியிருப்பர். பல ஞானிகள் ‘சித்த விருத்தி’ என சொல்லியிருப்பர்..உள்ளுக்குள்ளாக சிதாகாசத்தில் ஏற்படும் இந்த அசைவுதலே பிராண -அபானனாகவும், அசையும் பொருளே மனமாகவும் இரு கூறுபட்டு பிரபஞ்சமாக அனுபவ மாலையாகின்றது.

உள்ளுக்குள் இருக்கும் வெளி தான் சிதாகாசம், அதாவது நுரையீரலின் அடி மட்டம் முதல் அண்ணாக்கின் மேல் மட்டம் வரை வியாபித்திருக்கும் வெற்றிடம். இங்கு தான் பிரான அபான அசைவு இயக்கமுறுகிறது. கருப்பையில் இருக்கும் போது உடலோ உறுப்புகளோ உருவாகி வியா[இக்கும் முன்னமே இருக்கும் சின்ன வெற்றிடமே வளர வளர பெரிய வெற்றிடமாகி நீண்டு தொண்டைகுழி ஊடாக மேலும் கீழும் அசைகின்றது.இந்த அசைவினால் வெளி காற்றானது உள்ளும் புறமும் சென்று வருகின்றது.அதனால் உடலுக்கு தேவையான மூலகங்கள் இரத்தத்துக்கு கிடைக்கவும் ,அசுத்த மூலகங்கள் வெளியேறவும் செய்கின்றன. இப்படியான ஆக்ஸிஜன் கார்பண்டை ஆக்ஸைட் இவற்றை தான் பிராண அபானன் என பல முற்றிய ஞானிகள் என சொல்லப்படுவோரும் உண்மை தெரியாமல் மெய் என விளக்கி சென்றிருக்கின்றனர்.

நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்.

என்னை கண்டவன் என் பிதாவை கண்டிருக்கிறான்

 ஆண்டவரே நீர் போகும் முன்னே உமது பிதாவை எனக்கு காட்டித்தாரும் என்றான். அவரோ அவனை நோக்கி, நீ இத்தனை காலம் என்ன்னோடிருந்தும் என்னை அறியாதிருக்கிறாயே. நானும் பிதாவும் ஒன்றாகவே இருக்கிறோம், நீ என்னை கண்டிருக்கிறாய், இருந்தும் பிதாவை காட்டித்தாரும் என்கிறாயே,

‘என்னை கண்டவன் என் பிதாவை கண்டிருக்கிறான்’ என்றார்.”பிதாவும் பிதாவின் மடியிலிருக்கிற குமாரனும் ஒழிய வேறொருவனும் பிதாவை அறியான்” என ஒருவர் சொல்லி எனில் அதை மற்றொருவர் அந்த நிலையில் அடைந்தால் ஒழிய சொல்லமுடியாது. அதனாலேயே, “எனக்கு முன் வந்தவர்கள் திருடர்களும் கொள்ளைகாரர்களுமாயிருக்கிறார்கள்” என சொன்னார். ஆனால் இப்போது நானும் கூட சொல்லுகிறேன்”கிறிஸ்த்துவுக்கு பின் வந்த பலரும் கூட கள்ளரும் கொள்ளைகாரர்களுமாக இருக்கிறார்கள்”."நீ" இருந்த்து நீ வந்தது தந்தை வழியன்று... தந்தை உனக்குள் உயிர்ப்பு ஊட்டினவன் தானே.. "நீ" முதலில் தாயின் அண்டத்தில் அல்லவா இருந்தாய்.. அல்லவோ.. அண்டமாகிய "நீ” தந்தையின் உயிர்ப்பால் உயிரடைந்தாய்.. உனக்குள் உயிர்ப்பு வந்த விதம் இது தானே..சின்னஞ்சிறு முட்டை உயிர்பின்றி அரும்ப, அதற்க்கு தந்தை உயிர்ப்பூட்ட அம்முட்டையாம் "நீ" நாளொருமேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாய் வளர்ந்த்தாய்..பிறந்தாய்..அம்முட்டையே இத்தூலமாய் "நீ”.

(மூலமதை அறியாட்டால் மூலம் பாரே)
அய்யாஉருத்தரிப்பதற்க்கு முன் உயிர் புகுந்த நாதமும் என்பதில் வரும் நாதமானதை அறிந்து பற்றிகொள்பவன் உண்மையில் பாக்கியசாலியே...வணங்கத்தகுந்தவனே...அவனே நாதனுமாவான்.

ஆதம் திருவடி

 ====ஆதம் திருவடி====

முன் பதிவின் துடர்சியாக ஆதம் பாதம் பற்றி கொஞ்சம் நுணுக்கம் பார்ப்போம்.

சிருஷ்டிக்கு ஆதாரம் ஆண்-பெண் ஜோடி என்பது அனைவரும் அறிந்திருக்கின்றதே.கடுமுட்டை உருவாக்குதல் கருவை சுமத்தல் தாய்மை அடைதல்,பிறப்பு வழங்குதல்,பால் ஊட்டுதல்,வளர்த்தல் என பெண்ணிடத்தில் இவ்வளவும் அமைத்து வைக்க தெரிந்த கடவுளுக்கு பெண்ணிடத்திலேயே ஒரு சிறுதுளி சுக்கிலத்தை அமைத்து வைக்கத்தெரியாதா என்ன?

உலகத்தில் பிறக்கும் அனைத்து ஆண்-பெண் இனங்கள் தாயினிடத்தில் இருந்தே பிறப்பு கொள்கின்றன,தாயே தொப்புள்கொடி ஆதாரம்.தாயில் இருந்தே உடல் உருக்கொள்கின்றது.ஒரு சின்ன அணு மாத்திரமான கருமுட்டை வளர்ந்து தான் இவ்வளவு பெரிய உடல் மலர்ந்த்ருக்கின்றது.ஆணாக இருக்கட்டும் பெண்ணாக இருக்கட்டும் தொப்புள் கொடி எச்சம் தவிர்க்கமுடியாத வடுவாக எஞ்சுகின்றது. இது பிறப்பின் அடையாளம்.இந்த தூலம் ஒரு பெண்ணிடத்தில் தான் உருவாகியிருக்கின்ரது என்பதற்க்கு சான்று.ஒருவன் தாயிடத்தில் பிறக்காமல் இருந்திருப்பானாகில், தாயின் கருமுட்டையில் இருந்து வராமல் இருந்திருப்பானாகில் நிச்சயம் அவனுக்கு தொப்புள்கொடி இருந்திருக்காது ,அதன் வடுவும் எஞ்சாது.

உலகத்து ஜீவன்கள் பெண்களில் இருந்து பிறக்கின்றது, இந்த பிரவி எனும் சக்கரம் பெண்ணில் இருந்து பிரகடமாக ஆரம்பமாகின்றது.தூலபிரபஞ்ச விரிவு.ஜீவர்களின் கர்ம வினையின் ஆக்கம் இங்கிருந்து துவங்குகின்ரது.அது முன்னோக்கி தன் பிரயாணத்தை இயக்குகின்றது..கர்ம வினையின் விரிவு நகரிகின்ரது மரனம் நோக்கி...மீண்டும் பிறப்பு...இதைத்தான் ஆதிசங்கரர் ”புனரபி ஜனனம் புனரபி மரணம்..புனரபி ஜனனீ ஜடரே சயனம்”என அருமையாக விளக்குகின்றார்.அதாவது மீண்டும் மீண்டும் பிறப்பு...மீண்டும் மீண்டும் இறப்பு..மீண்டும் மீண்டும் தாயின் கருவறையில் படுக்கை என பொருள்.ஏன் சங்கரர் தந்தையின் சுக்கிலத்தில் தங்குவதை விட்டு போயிருக்கின்றார் என்பதை கவனிக்கவும்.ஏன்?.அப்போது தாயின் கருவறையில் படுப்பதற்க்கு முன் இவன் தந்தையின் சுக்கிலத்தில் தங்கியிருக்க வேண்டுமல்லவா?.நாம் அப்படித்தானே எங்கும் சொல்லக்காண்கின்றோம் அல்லவா?.ஆனால் உண்மையில் அது அப்படி அல்ல என்பதே நுணுக்கம் அறிந்தவர் கண்ணோக்கு.நீ மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து கொண்டே தான் இருப்பாய்..தாயின் கருமுட்டைகள் வழியாக. எண்ணற்ற பிறவிகள் நீ உன் கர்மங்களினால் இந்த தாய் -சேய் உறவாக இங்கே பிறப்பாய்.தாயின் கருவறை சுழற்சியில் இருந்து உன்னால் விடுபட முடியாது, நீ மெய்யான ஞானத்தை அறிந்திராவிட்டால்....ஆதம் பாதம் எனும் உன்னத அறிவை அறியும் வரை தாயுடன் உன் உறவு தொடரும்..

ஜனனீ என்றால் உலகம் எனவும் பொருள் உண்டு,உலகத்தின் தாய் என்றும் பொருள் தான்.இது இருமையின் ஒரு முகம்.சிவ-சக்தியான உள்ளமையின் ஒரு முகம், அவள் ஜனனீ என இருக்கின்றாள்.ஐவரும் அவளில் இருந்து பிறந்து செயலாற்றுகின்றனர்.உலகம் நிலைகொள்கின்றது.இந்த இருமையின் மறு பக்கம், மற்றொரு கோனம் மற்றொரு பரிணாமம் தான் தந்தை, ஆதிபிதா, ஆண் தன்மையான ஆதார சுக்கிலம்.அதனுடன் உனது முக்தி நிலைகொண்டுள்ளது.தாய் வழி விட்டு தந்தை வழியை நீ அறிந்து கொள்ளும் போது, தாய் உன் தந்தையை அறியப்படுத்தும் போது, உன் தந்தை மடியில் தவழ ஆரம்பிக்கின்றாய். தந்தை உன்னை வளர்க்கின்றார்.ஞானத்தை புகட்டுகின்ரார், உன்னை அவரை போல நாதன் ஆக்கி உன்னதத்தில் வைக்கின்றார்.

”விந்துநிலை தனையறிந்து விந்தை கண்டால்
விதமான நாதமது குருவாய் போகும்
விதமான நாதமது குருவாய் போனால்
ஆதியந்தமான குரு நீயே ஆவாய்
சந்தேகமே இல்லையடா புலத்தியனே ஐயா
சகலகலை ஞானமெல்லாம் இதற்க்கொவ்வாது
முந்தாநாள் இருவருமே கூடிசேர்ந்த
மூலமதை அறியாட்டால் மூலம் பாரே”

=அகத்தியர்.

"நீங்கள் மண்ணிலிருந்து வந்தவர்கள்,நான் மண்ணிலிருந்து வந்தவன் அல்ல.நான் என் பிதாவினிடத்தில் இருந்து வந்திருக்கிறேன்.நீங்கள் என் பிதாவை அறிந்திராதவராயிருகின்றபடியாலே என்னையும் அறியாமலிருக்கிறீர்கள்,பிதாவை நான் அறிந்திருக்கிறேன்,ஆகையினால் என்னை கனம் பண்ணுகின்ரார்”=கிறிஸ்த்து

சொல் பிறந்த இடமெங்கே

 === சொல் பிறந்த இடமெங்கே ===

இயற்கை உண்மை என்பது அனாதிகாலம் முதல் மனிதன் என்று நாவினால் சத்தங்கலை உச்சரிக்க கற்றுகொண்டானோ அன்றிலிருந்து இருந்து வருவது...எந்த மொழியும் இயற்கையாகவே அமைந்தவை அல்ல...மொழி என்பது மனிதன் தனக்கு தானே ஏற்படுத்திகொண்டது.. ஒரு சமூகம் ஏற்படுத்திகொண்டது... ஆனால் ஓசை என்பது சமூகம் ஏற்படுத்திகொண்டதுவல்ல... அது இறை படைப்பு... அதற்க்கு மொழிவேற்றுமை இல்லை... எம்மொழியாயினும் இறை சம்மதம் ஒன்றே தான்,..அல்லவா

இறை அருளாளர்களான ஞானிகள் ஓசைகளை சீரமைத்து ஒரு தனி முறையாக அமைத்து அதை சரளமாக உபயோகிக்கும் தரத்தில் கற்பித்து இலக்கணமும் வகுத்து வைத்திருகின்றனர், அவ்வளவே தான்...அவர்கள் கொண்ட ஓசைகள் தேசத்துக்கு தேசம் இடத்துக்கு இடம் மாறுபடும்...ஆனால் மனித நாவில் வரும் ஓசை ஒன்றே...அல்லவா

மனிதன் நாவு பேசுகிறது.. மிருகங்கள் பேசமுடிவதில்லை... அது மனிதனின் முதிர்வு.. அவன் வளர்ச்சியின் முன்னேற்றம்.. அவன் அறிவின் வெளித்தோற்றம்... அது இயற்கையாக வெளிப்பட்டிருப்பது... அது இருக்ககூடியது , செயற்கை அல்ல.. .அப்படியானது இயற்கை உண்மை... பஞ்ச பூதங்கள் சிவனின் அங்கங்கள்.. ஆனால் பஞ்சபூதங்களால் பலபல ரூப பேத நாமபேதங்கலாய் திரிவது தான் பேதம் எனும் மாயை.

தமிழ் எனும் சொல்லுக்கிட்ட உரையில் வள்ளல்பெருமான் அட்சரங்களில் “அறிவுகலைகள்” செயல்கொண்டிருக்கிறது என சாட்சியபடுத்துகிறார், சற்று பார்க்கபுலப்படும் ஐயா.

அனாதிகாலத்துக்கு முன்னே மனிதன் மிருகங்களோடு மிருகங்களாக அடர்ந்த காட்டுகளிலும், குகைகளிலும் இயற்கையை ஒன்றி இயற்கையோடு இயற்கையாக பன்னெடுங்காலம் எந்த சமூக சூழலும் உருப்பெறாத காலகட்டங்களினூடே தான் வளர்ந்து பலுகிபெருகி வந்துள்ளான். உண்மையை சொல்லப்போனால் நம்முடய முன்னோர்கள் அனைவரும் என சொல்லப்படுபவர்கள் அனாதி இயற்கை மனித உயிர் பிறப்புகளாக இயர்கையோடு வாழ்ந்த மனிதர்கள் என அழைக்க தகுதையானவர்களாக இருந்த ஓர் உயிரினம் தான்... அவனுக்குள் விசேஷமாக இருந்தது ஒன்று மட்டுந்தான், அது நாவசைத்து ஓசைகளை உருவாக்கிகொள்ளும் திறமை.. அந்த விவித தரமான ஓசைகலை மனிதன் சொற்களாக பிரித்து அமைத்துக்கொண்டான், சொற்கள் என அமைக்கப்படும்போது அதற்க்கு பொருள் கொள்ளப்படுகின்ரன...அப்படி பொருள் கொண்டு சீராக்கி புரிந்து கொள்ளத்தகுந்த படி ஓசைகலை அமைத்து தங்களுக்குள் பரிமாறிகொண்டனர்...அவ்விதம் ஒவ்வொரு குலத்தினிரிடமும், பிற்பாடு ஒவ்வொரு சமூகம் எனவும் அந்த பேச்சு சொற்றொடர்கள் வியாபித்தன., பொருள் கொள்ளப்பட்டன, அவை மொழியென அறியப்படுகின்றன.அதன் பிற்பாடே மொழிக்கு என இலக்கணமாக வறையறுத்துக்கொண்டான். அல்லாது ஆதியிலிருந்தே இலக்கணமும் மொழியும் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

ஆனால் ஓசைகள் என்பது எல்லா மனிதரிடத்தும் அவன் நாவினில் குடிகொண்டிருந்தது. அது மனித இயற்கை உண்மை ஓசைகள். அவ்வோசைகள் எல்லா தேசத்து மக்களுக்கும் எல்லா இனமக்களுக்கும் அவ்வோசையானது நாவினில் வழங்கும் படி இறை இயற்கையால் அமைந்திருக்கின்றன..ஆனால் மனிதன் அவற்றை சொற்றொடர்களாக உருவாக்கி பல பல பொருள்கள் கொள்ள அவை பலபல பாஷைகள் ஆயின. வேற்றுமை உருவாகின....மனிதனின் நாவினில் கொடுக்கபட்டிருந்த அனாதி இயற்கைஉண்மை ஓசையின் பயனை அவன் மறந்து விட்டான், அது எதற்க்கு வழங்கபட்டது என புலப்படாமல் போயிற்று, வெறும் மொழி அறிவோடு அது சுருங்கி போயிற்று...

மனித நாவிற்க்கு வரும் ஓசைகள் ஜீவனிலிருந்து வெளிப்பட்டிருக்கின்றன, அதை “வாக்கு” என வள்ளலார் சொல்லுவார். அங்ஙனம் ஜீவனை அடைந்து கொள்ள மனிதர்களுக்கு கொடுக்கபட்டிருக்கும் ஓர் ஏணியே அட்சரங்கள் ...அவை பிறந்த இடத்தை நாடி செல்ல உதவும் ஏணி...ஜீவனுக்கான வாசல் என சொல்லலாம்.

இந்த பூவுலகில் பிறந்த எவருடைய நாவிலும் வருகின்ற ஓசையமுதமே இவைகள்...இறைவன் அருளால் அமைத்த அரும்பெரும் உணவு...இவற்றை கொண்டிருப்பதனாலேயே மனிதன் மேல்குலத்தவனாம் ஆறறிவுடையவன் என்னப்படுகிறான், ஏனைய புல்பூண்டாதி தாவரசங்கமங்களுள்ளும் , புழு பூச்சியாதி வன்மிருகங்களுள்ளும் எவற்றின் நாவிலும் விளையாத விளைவான ஜீவபயிர் கதிர் இதுவே...இதை கொய்து உண்பவன் ஜீவ உணவை உண்டவன்.அவன் எக்குலத்தவனாயின் எத்தேசத்தவனாயினும் எம்மொழியை உடைத்தவனாயினும் இவை அவன் நாவினில் அனாதியாக அமர்ந்திருக்கும் வாணியின் கலைகள் அறுபத்துநாலு..அவள் அக்கினியாகவும் பிரகாசிப்பாள், தண்மதியமிர்தமாகவும் பொலிவுற்றிருப்பாள்...

==❣️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❣️

சுய வஞ்சனை

 ===சுய வஞ்சனை===

அப்போதெல்லாம் பள்ளியில் படிக்கிற காலம், இண்ணைய மாதிரி எல்லாம் பிள்ளைங்கள யாரும் கவனிக்கிறதில்ல, கிராமபுறங்களில் சொல்லவே வேணாம்.பிள்ளைங்க காலைல எந்திரிச்சு பல்லு கூட வெளக்காம பள்ளிக்கு வரும், தலை சீவி வாரி இருக்காது, மொகத்துல அங்கங்கயா திட்டு திட்டா சாம்பலை அள்ளி பூசின மாதிரி பவுடம் மட்டும் அப்பியிருக்கும்.

ஜலதோஷம் வந்து மருந்து மாத்திரை ஏதும் சாப்பிடாம, சாப்பிடாம என சொல்ல கூடாது,பெற்றோர்கள் கவனிக்காம மூக்கு ஒலிங்சுகிட்டே இருக்கும், அப்பப்ப கையிலாக அதை இழுத்து துடைச்சுகிட்டே பாடம் படிக்கிற காலம்.அணிஞ்சுக்கிறதுக்கு ஒரு ட்ரஸ் தான் இருக்கும்,அதுவும் மூணு கண்டி வெச்சு தைச்சிருக்கும்.அதை தினோம் சாயந்திரம் ஸ்கூல் முடிஞ்சப்புறம் தண்ணியில போட்டு அலசுரது,துவைக்கிறதுக்கு சோப் ஒண்ணும் கிடையாது,ரெண்டு அடி..பக்கத்துல கிடக்கிற கல்லு மேல..அதான் வாஷிங் மெஷீன்.

மத்தியானத்துக்கு என ஸ்னாக்ஸ் - லஞ்ச் பாக்ஸ் ஒண்ணும் இல்ல,வட்டர் என் சொல்லுகிற டிபண் பாக்ஸ், காலைல அம்மா அதுல பழைய சாதத்தை புழிஞ்சு உண்டை உண்டையாக வெச்சிருப்பாங்க, ஊற்காய் என எதாச்சும் தொட்டுக்க. பக்கத்துல இருந்து சாப்பிடுற நண்பர்கள் கூட்டம் பார்க்காம இருக்க கொஞ்சம் தள்லி போயி கையால மறைச்சு சாப்பிடுவோம்,ஏதோ சிக்கண் மசாலா லெக் பீஸ் சாப்பிடுர மாதிரி.அப்புறம் கை கழுவுற வழக்கம் ஒண்ணும் இல்ல, ஏண்ணா பள்லியில பைப் தண்ணி வசதி ஒண்ணும் இருக்காது.கூட்டம் கூட்டமா போகும் ,ஆம்பிளைங்களும் பெம்புளைங்களும் பக்கத்து வீட்டுக்கோ அல்லது பக்கத்து கொல்லை கிணற்றடிக்கோ, அல்லது ஊர் குளம் மட்டை என போயி கழுவிக்க வேண்டியது தான்.இதுக்குள்ள ஜெனரல் ஆப்டிட்யூட் என சொல்ர நாட்டு விஷயங்கள், வீட்டு விஷயங்கள் என பேசிகிட்டே பொறது.

புது சட்டை நிக்க்ர் போடுறதுண்ணா அது பள்ளி சுற்றுலா போறதுக்கும்,ஆண்டுவிழாவுக்கும் மட்டுந்தான்.அண்ணைக்கு கிழிஞ்சது ஒண்ணும் போடுறதில்ல, சில பசங்க கிழிஞ்சதும் போட்டுக்கிட்டு வருவாங்க. சில பேரு அடுத்த வீட்டு பைய்யனோ புள்ளையோ வீட்டுக்கு போயி அவங்க ட்ரஸ் இரவல் வாங்கித்தாணு சொல்லி தாயார் கிட்ட அழுது மன்றாடி, அப்படி எதாச்சும் கிடைச்சா அதை பெருமிதமா போட்டுகிட்டு வந்து முன்னாடி நிக்கும்.,ஏதோ அவங்க சொந்த ட்ரெஸ் மாதிரி நெனைப்பு முகத்துல பூரிச்சிருக்கும்.

அப்புறம் காலேஜ் போற வயசு வந்திச்சா..பருவ சபலங்கள் எட்டிபார்க்க ஆரம்பிச்சிரும். வீட்டில இருந்து ”டைம்டேபிளுக்கு” கட்ட பனம் வேணும்ண்ணு அம்மாவ நச்சரிச்சு..அம்மா போயி அப்பாவ நச்சரிச்சு..அப்பா மகன் ஏதோ கலக்டருக்கு படிக்கிற மாதிரி நெனச்சு..வெளிய எங்காச்சும் போயி யார்கிட்டயாவது கடன் வாங்கி கொண்டுவர...அதை லவட்டிகிட்டு...ரெண்டு ரூவாக்கு கிடைக்கிற சவ்வாது பவுடர பன்னீர் விட்டு குழைத்து அங்கங்க அப்பிகிட்டு ஏதோ பெரிய வீட்டு புள்ள மாதிரி காலேஜுக்கு போறது.சாயந்திரம் ஆகும்போது அங்கங்க கூட்டம் போட்டு வற போற பொம்பிளைங்கள வாய் பார்த்து நிக்கறது.இவன் மனசுல எல்லாம் இவன் ஏதோ பெரிய வீட்டு சீமான்ங்கறது தான். திருப்பி வீட்டுல வரும் போது குடிக்க கஞ்சி கூட இருக்காது எங்கிறது வேற விஷயம். பச்ச தண்ணிய குடிச்சுகிட்டு ஏதோ மாங்காயொ தேங்காயோ சாப்பிட்டு பசி அடக்கிறது.

வார விடுமுறை வந்துச்சுண்ணா அடுத்தவன் சக்கிளோ, அல்லது அடுத்தவன் மோட்டார் சைக்கிளோ எடுத்து கிட்டு எதாவது பெரிய பங்களா முன்னாடி போயி நிக்கிறது,பார்க்கிற பொம்பிளைங்க அந்த பங்களா இவனோடதுண்ணு நினைக்கணும்,அதுக்குத்தான் இந்த எச்ச வேலை.வாய்ப்பு கிடைச்சா பெரிய பங்கலா, பெரிய வசதியான வீட்டு கார் மேல ஒய்யாரமா சாய்ஞ்சு நின்னுகிட்டு போஸ் குடுக்கிறது. பெண்பிள்ளைங்க இதை பார்த்து இவனுக்கு மயங்கணும் என்கிர நப்பாசை தான் எல்லாத்துக்கும் காரனம். இவனுக்கு சொந்தமா ஒண்ணும் இல்ல, ஆனா பெருசா காட்டிக்கணும்.இது தான் விஷயம்.

இந்த மனோ வியாதி எல்லா காலத்து மக்களுக்கும் இருந்துகொண்டே தான் இருக்கிறது.சின்ன வயசுல காட்டிகிட்டோம்ண்ணா அது அறிவு வலராத காலம்ண்ணு சொல்லி சமாளிச்சுக்கலாம், அறிவு வர பக்குவமான வயசு வந்தும் கூட அற்ப விஷயங்களுக்காக தன்னை பெரிய ஆளாக காட்டிக்கிறதுக்கு அடுத்தவன் நிழல்ல நின்னு வெயிலாறுகின்ற குணம் மக்களுக்கு விட்டு போகாமல் இருப்பது என்பது கேவலம்..அடுத்தவன் அறிவு,அதுத்தவன் பெருமை,அடுத்தவனின் புத்திகூர்மை, அடுத்தவன் பொருள், அடுத்தவன் போடுற பதிவு இப்படி அடுத்தவன் விஷயங்கலையே எடுத்து தன்னோடதா காட்டிகிட்டு, அதையே பெருமிதமா நினைச்சிட்டு இருக்கிறது எவ்வளவு அற்பத்தனம்,சற்று சிந்திக்கத்தான் சொல்லுகிறேன்.மனதில் மலர்சி உண்டாகட்டுமே.....

மூலத்திருவிரல்

 சூரியன் ஆணாகவும் சந்திரன் பெண்ணாகவும், வலம் இடம் சத்தி சிவமுமாக வுடையது மருட்டேகம். வலம் சந்திரனாகிய சத்தியாயும் இடம் சூரியனாகிய சிவமாயு மிருப்பது அனுபவம். திரிசிய அனுபவத்திலுள்ள இடம் வலமாகவும் வலம் இடமாகவும் அனுபவந் தோன்றும்.(வள்ளலார்).

ஈராறு பெண்கலை எண்ணிரண்டாண் கலை பேராமற்புக்கு பிடித்து கொடு வந்து நேராக தோன்றும் நெருப்புறவே பெய்யில் ஆராத ஆனந்தம் ஆனந்தமாமே(திருமூலன்)

இடை நாடி என்பது சுஷும்னாவுக்கு இடமாக துவங்கி வலது நாசி வழியாக இயக்கமுறுவது(ஹேரண்ட சம்ஹிதை)

அப்படீண்ணா வலது நாசியில போறது சந்திரன்,இடது நாசி வழியா போறது சூரியன்.அது மட்டுமல்ல, துவங்குறது வலது இடது விதைகளில் இருந்து. அது தான் திருமூலர் சொல்ர “மூலத்திருவிரல் மேலுக்கு முன் நின்ற” இடம்.பெண்களுக்கு “பாலித்த யோனிக்கு இரு விரல் கீழ் நின்ற” இடம்.குதம் அல்ல.விதை அறு பட்டவனுக்கும் சூல் அற்ற பெண்களுக்கும் குண்டலினீ ஆகாது.(ரியான் அண்ணன்)