தமிழ்

 தமிழ்' என்னும் சொல்லில் அமைந்திருக்கும் அறிவுக் கலையைக்கொண்டு உயிர் தூய்மையைப் பெற்று உயர்கிறது. அது அருட்பெருஞ்ஜோதி என்னும் சுத்த சிவ ஆனந்த நிறைவைப் பெறுகிறது."....ஆன்மாவுக்கு ஆணவம் எனும் மலம் முழுதும் நிறைந்திருக்கிறது,,ஆன்மாவை மூடி மறைத்திருக்கிறது, அதனை ஏழுதிரைகளால் வள்ளலார் வர்ணிக்கிறார். அது போல உயிருக்கும் மலம் இருக்கிறது. ஆன்மாவுக்கு முழுதும் மலம் எனில் உயிருக்கு கொஞ்சம் குறைவு அவ்வளவுதான்....அதுவும் திரைகளாகவே இருக்கிறது...அதுபோல மனதுக்கும் மலம் இருக்கிறது, மனதும் அறிவினை அடைய அதனுடைய விளக்கத்தினை திரைகலை அகற்றியே பெற்றுகொள்ளகூடும்....மனம் விளக்கமுற சித்தம் பிராசிக்கும்...அது ஒரு படிநிலை...இரண்டாவது படிநிலை உயிர் சுத்தம் பண்ணுதல், அதன் அறிவை விளக்குவித்தல்,, மூன்றாம் படிநிலை தான் ஆன்ம விளக்கம் செய்வித்தல். இம்மூன்றும் சன்மார்க்கிகள் செய்தாகவேண்டும்...இவற்றை களையவே ஒழுக்கங்கள் வள்ளலாரால் வைக்கபட்டிருக்கின்றன...கரண ஒழுக்கம் ஜீவ ஒழுக்கம் ஆன்ம ஒழுக்கம் எனும் பெயர்களில். இதை நாம் புரிந்து அறிந்து கொள்ளுதல் அவசியம்.

===================================

தமிழ்' என்னும் சொல்லில் அமைந்திருக்கும் அறிவுக் கலையைக்கொண்டு உயிர் தூய்மையைப் பெற்று உயர்கிறது. அது அருட்பெருஞ்ஜோதி என்னும் சுத்த சிவ ஆனந்த நிறைவைப் பெறுகிறது."....ஆன்மாவுக்கு ஆணவம் எனும் மலம் முழுதும் நிறைந்திருக்கிறது,,ஆன்மாவை மூடி மறைத்திருக்கிறது, அதனை ஏழுதிரைகளால் வள்ளலார் வர்ணிக்கிறார். அது போல உயிருக்கும் மலம் இருக்கிறது. ஆன்மாவுக்கு முழுதும் மலம் எனில் உயிருக்கு கொஞ்சம் குறைவு அவ்வளவுதான்....அதுவும் திரைகளாகவே இருக்கிறது...அதுபோல மனதுக்கும் மலம் இருக்கிறது, மனதும் அறிவினை அடைய அதனுடைய விளக்கத்தினை திரைகலை அகற்றியே பெற்றுகொள்ளகூடும்....மனம் விளக்கமுற சித்தம் பிராசிக்கும்...அது ஒரு படிநிலை...இரண்டாவது படிநிலை உயிர் சுத்தம் பண்ணுதல், அதன் அறிவை விளக்குவித்தல்,, மூன்றாம் படிநிலை தான் ஆன்ம விளக்கம் செய்வித்தல். இம்மூன்றும் சன்மார்க்கிகள் செய்தாகவேண்டும்...இவற்றை களையவே ஒழுக்கங்கள் வள்ளலாரால் வைக்கபட்டிருக்கின்றன...கரண ஒழுக்கம் ஜீவ ஒழுக்கம் ஆன்ம ஒழுக்கம் எனும் பெயர்களில். இதை நாம் புரிந்து அறிந்து கொள்ளுதல் அவசியம்.
அப்படி உயிரை தூய்மை செய்வது “தமிழ்” எனும் சொல்லில் இருக்கும் அறிவுகலை என்பது அறியவேண்டிய முக்கிய அறிவாக இருக்கின்றது.

====================================

தமிழ் தான் பழமையானது...அது தான் கடவுள் மனிதனுக்கு உருவாக்கிய மொழிண்ணு சாலை நூலில் படிச்ச உடனேயே கெளம்பிரவேண்டியது, தமிழ் தமிழ்ண்ணு சொல்லிகிட்டு. உண்மையை ஆராயாமல் நிதானமில்லாமல் இருப்பதினால் தான் இப்படி நேரிடுகிறது.ஆதி மனிதன் தமிழ் தான் பேசினானா என கொஞ்ச நின்று ஆலோசிக்க தோன்றுவதில்லை. மொழியை கடவுளா உண்டு பண்ணி மனிதனுக்கு கற்று கொடுத்தார் என நினைக்க தோன்றுவதில்லை. ஆதி மொழி தமிழ் தான், அது தான் பழமையானது எனில் ஆதம் நபி கூட தமிழ் மொழியைத்தானே பேசியிருக்கவேண்டும்?..ஏவாள் கூட தமிழைத்தனே பேசி இருக்கவேண்டும்?..அல்லவா?...எப்படி உங்கள் கருத்து? விலக்கமாக சொல்லுங்களேன் பார்க்கலாம்.ஆதம் பாதம் ஆதம் பாதம்ணு சொல்லிகிட்டு திரியறீங்களே..அந்த ஆதம் பேசின மொழி ஏது? ஏவாள் பேசின மொழி ஏது?.

தமிழ்

 தமிழ் = தம் + இழ்

தம் எனும் ஜீவ சக்தியாகிய வாயுவை தன்னுள்ளேயே மேலும் கீழும் நடத்தி பிரம்மரந்தில் சென்று ஐக்கியமடைவதே தமிழின் உண்மை பலன் என சிவானந்த பரமஹம்சர் சொன்னதை எங்கோ படித்த ஞாபகம்.

ஓசை அமுதம்

 இந்த பூவுலகில் பிறந்த எவருடைய நாவிலும் வருகின்ற ஓசையமுதமே இவைகள்... இறைவன் அருளால் அமைத்த அரும்பெரும் உணவு... இவற்றை கொண்டிருப்பதனாலேயே மனிதன் மேல்குலத்தவனாம் ஆறறிவுடையவன் என்னப்படுகிறான், ஏனைய புல்பூண்டாதி தாவரசங்கமங்களுள்ளும் , புழு பூச்சியாதி வன்மிருகங்களுள்ளும் எவற்றின் நாவிலும் விளையாத விளைவான ஜீவபயிர் கதிர் இதுவே... இதை கொய்து உண்பவன் ஜீவ உணவை உண்டவன். அவன் எக்குலத்தவனாயின் எத்தேசத்தவனாயினும் எம்மொழியை உடைத்தவனாயினும் இவை அவன் நாவினில் அனாதியாக அமர்ந்திருக்கும் வாணியின் கலைகள் அறுபத்துநாலு.. அவள் அக்கினியாகவும் பிரகாசிப்பாள், தண்மதியமிர்தமாகவும் பொலிவுற்றிருப்பாள்...

இயற்கை உண்மை என்பது அனாதிகாலம் முதல் மனிதன் என்று நாவினால் சத்தங்கலை உச்சரிக்க கற்றுகொண்டானோ அன்றிலிருந்து இருந்து வருவது... எந்த மொழியும் இயற்கையாகவே அமைந்தவை அல்ல... மொழி என்பது மனிதன் தனக்கு தானே ஏற்படுத்திகொண்டது.. ஒரு சமூகம் ஏற்படுத்திகொண்டது... ஆனால் ஓசை என்பது சமூகம் ஏற்படுத்திகொண்டதுவல்ல... அது இறை படைப்பு... அதற்க்கு மொழிவேற்றுமை இல்லை... எம்மொழியாயினும் இறை சம்மதம் ஒன்றே தான்,..அல்லவா

இறை அருளாளர்களான ஞானிகள் ஓசைகளை சீரமைத்து ஒரு தனி முறையாக அமைத்து அதை சரளமாக உபயோகிக்கும் தரத்தில் கற்பித்து இலக்கணமும் வகுத்து வைத்திருகின்றனர், அவ்வளவே தான்... அவர்கள் கொண்ட ஓசைகள் தேசத்துக்கு தேசம் இடத்துக்கு இடம் மாறுபடும்... ஆனால் மனித நாவில் வரும் ஓசை ஒன்றே... அல்லவா

மனிதன் நாவு பேசுகிறது..மிருகங்கள் பேசமுடிவதில்லை...அது மனிதனின் முதிர்வு.. அவன் வளர்ச்சியின் முன்னேற்றம்..அவன் அறிவின் வெளித்தோற்றம்...அது இயற்கையாக வெளிப்பட்டிருப்பது...அது இருக்ககூடியது , செயற்கை அல்ல...அப்படியானது இயற்கை உண்மை...பஞ்ச பூதங்கள் சிவனின் அங்கங்கள்.. ஆனால் பஞ்சபூதங்களால் பலபல ரூப பேத நாமபேதங்கலாய் திரிவது தான் பேதம் எனும் மாயை

அனாதிகாலத்துக்கு முன்னே மனிதன் மிருகங்களோடு மிருகங்களாக அடர்ந்த காட்டுகளிலும் குகைகளிலும் இயற்கையை ஒன்றி இயற்கையோடு இயற்கையாக பன்னெடுங்காலம் எந்த சமூக சூழலும் உருப்பெறாத காலகட்டங்களினூடே தான் வளர்ந்து பலுகிபெருகி வந்துள்ளான். உண்மையை சொல்லப்போனால் நம்முடய முன்னோர்கள் அனைவரும் என சொல்லப்படுபவர்கள் அனாதி இயற்கை மனித உயிர் பிறப்புகளாக இயற்கையோடு வாழ்ந்த மனிதர்கள் என அழைக்க தகுதையானவர்களாக இருந்த ஓர் உயிரினம் தான்...

அவனுக்குள் விசேஷமாக இருந்தது ஒன்று மட்டுந்தான், அது நாவசைத்து ஓசைகளை உருவாக்கிகொள்ளும் திறமை.. அந்த விவித தரமான ஓசைகலை மனிதன் சொற்களாக பிரித்து அமைத்துக்கொண்டான், சொற்கள் என அமைக்கப்படும்போது அதற்க்கு பொருள் கொள்ளப்படுகின்ரன... அப்படி பொருள் கொண்டு சீராக்கி புரிந்து கொள்ளத்தகுந்த படி ஓசைகலை அமைத்து தங்களுக்குள் பரிமாறிகொண்டனர்... அவ்விதம் ஒவ்வொரு குலத்தினிரிடமும், பிற்பாடு ஒவ்வொரு சமூகம் எனவும் அந்த பேச்சு சொற்றொடர்கள் வியாபித்தன., பொருள் கொள்ளப்பட்டன, அவை மொழியென அறியப்படுகின்றன.அதன் பிற்பாடே மொழிக்கு என இலக்கணமாக வறையறுத்துக்கொண்டான். அல்லாது ஆதியிலிருந்தே இலக்கணமும் மொழியும் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

ஆனால் ஓசைகள் என்பது எல்லா மனிதரிடத்தும் அவன் நாவினில் குடிகொண்டிருந்தது. அது மனித இயற்கை உண்மை ஓசைகள். அவ்வோசைகள் எல்லா தேசத்து மக்களுக்கும் எல்லா இனமக்களுக்கும் அவ்வோசையானது நாவினில் வழங்கும் படி இறை இயற்கையால் அமைந்திருக்கின்றன.. ஆனால் மனிதன் அவற்றை சொற்றொடர்களாக உருவாக்கி பல பல பொருள்கள் கொள்ள அவை பலபல பாஷைகள் ஆயின. வேற்றுமை உருவாகின.... மனிதனின் நாவினில் கொடுக்கபட்டிருந்த அனாதி "இயற்கைஉண்மை" ஓசையின் பயனை அவன் மறந்து விட்டான், அது எதற்க்கு வழங்கபட்டது என புலப்படாமல் போயிற்று, வெறும் மொழி அறிவோடு அது சுருங்கி போயிற்று...

மனித நாவிற்க்கு வரும் ஓசைகள் ஜீவனிலிருந்து வெளிப்பட்டிருக்கின்றன, அதை “வாக்கு” என வள்ளலார் சொல்லுவார். அங்ஙனம் ஜீவனை அடைந்து கொள்ள மனிதர்களுக்கு கொடுக்கபட்டிருக்கும் ஓர் ஏணியே அட்சரங்கள் ... அவை பிறந்த இடத்தை நாடி செல்ல உதவும் ஏணி...ஜீவனுக்கான வாசல் என சொல்லலாம்.

ஷார்ட் கட்

 =

ஷார்ட் கட்=

மார்க்கம்போல் நேர்வழியே குறுக்கு மார்க்கம்
வாய்வழியே தான்வந்து வாசியேறும்
தீர்க்கம் போற் செப்பிவிடும் வாசிவாசி
செயவாசி கூறிவிடும் வாசிபாசை
காப்பதுபோற் சொல்லிவைக்குந் தனக்குமுன்னால்
கண்டுகொள்ளும் பின்னாலே துடர்ந்துசெல்லும்
சேர்ப்பதுபோற் சொல்லிவைக்கும் பொருந்திடாதே
தீண்டாதே நீயிருந்து ஒடுங்கிநில்லே. 

 காகபுசுண்டர் பெருநூல் காவியம்1000 / 62)

புது வழி

 மரணமின்மைக்கு ஒரு வழி

ஆல்பாபெட் மற்றும் கடவுளின் விவேகம்

நான் எப்படி மரணமில்லாமல் போவது?

எல்லா புனித நூல்களும் நேரம், இடம் மற்றும் பொருளுக்கு மேலான கடவுளைப் பற்றி பேசியுள்ளன. அவர் சர்வவல்லமையுள்ளவர், அல்லது முழுமையான உண்மை, ஏனெனில் அவர் மகிழ்ச்சி மற்றும் பேரின்பத்தின் எல்லையற்ற குவியல், நல்லொழுக்கமுள்ளவர், அவர் வாழ்க்கையின் அனிமேட்டிங் கொள்கை, அல்லது சிறந்து விளங்க முடியாத மற்றும் புனிதமான வடிவம், அல்லது உயர்ந்த இறைவன்.

வார்த்தை அல்லது ஓசை என்பது மிக உயர்ந்த உணர்வு, மற்றும் மனித புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்டது. படைப்புக்கு முந்தைய காலகட்டத்தில், எல்லாமே நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த நிலையில், கடவுளின் ஒளி மற்றும் ஒலி அம்சங்கள் ஒரு ஒற்றையாட்சி நிறுவனமாக இருந்தன, நித்தியமாக கணிக்கப்பட்ட ஒரு மாநிலம், நித்தியமான, எல்லையற்ற கடவுளின் ஒளியிலிருந்து திட்டமிடப்பட்டது உணர்வு; மற்றும் உயர்ந்த மனித நனவின் எல்லையற்ற ஒலி. ஒலி என்பது இருப்புக்கான மிக முக்கியமான கொள்கைகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது, ஏனெனில் இது பொருளின் மூலமும், அதிலிருந்து விடுபடுவதற்கான முக்கியமும் ஆகும். ஒலி என்பது ஒரு பொருளின் கருத்தை தெரிவிக்கும். எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கிய ஒலி ஒலி, நாம் இந்த விஷயத்தில் இருக்கும்போது, ​​அரசியலமைப்பு ரீதியாக ஒலி மற்றும் அதன் பொருளாக பொருள்களுடன் இணைக்கப்பட்ட சக்திவாய்ந்த ஒலி. இது ஒரு பேச்சாளர் இருப்பதையும் குறிக்கிறது; எனவே நனவின் தயாரிப்பு. அனைத்து உயிருள்ள நிறுவனங்களையும் உருவாக்குவது தொடக்கத்தில் உள்ள பொதுவான சொற்களை நினைவுபடுத்தும் டிரான்ஸெண்டென்ஸ் ஒலியிலிருந்து தொடங்குகிறது
உருவாக்கம், சொற்களின் அர்த்தங்கள் மனம் என்று அழைக்கப்படுகின்றன, மேலும் மொழிகள் எனப்படும் கட்டமைப்பு கலப்பு அர்த்தங்களுடன் தொடர்புடைய சொற்களைப் படிக்கின்றன. பொருள் வெளிப்பாட்டின் பொருள் அல்லாத மூலமாக ஒலி இருப்பதால், ஒருவர் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுபடக்கூடிய திறவுகோல் இது. இது பொருள் மற்றும் ஆன்மீக மண்டலங்களுக்கு இடையிலான நூல் போன்ற இணைப்பு

எழுத்துக்கள் கடவுளுக்கு பாதை மற்றும் ஒரு கடவுள். அகரவரிசை என்பது இறுதி கடவுளை அடைவதற்கான தியான உணவாகும், எனவே இது கடவுளின் ஞானம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. உலக ஆசைகள் அனைத்தையும் கண்டித்த ஒரு ஆர்வலருக்கு இது கூறப்பட்ட ஆன்மீக உணவு.

ஆன்மா உடல் உடலில் இருப்பதால், கடவுளின் தெய்வீகம் தி ஆல்பாபெட்டில் உள்ளது. ஆதிகால சக்தி, அதன் சொந்த உள் மற்றும் இலவச தூண்டுதல் அல்லது விருப்பத்தால், உலகளாவிய குரல் ஒலியின் நீட்டிக்கப்பட்ட வடிவத்தை எடுத்துக் கொள்ள திட்டமிட்டபோது ஆல்பாபெட்டின் திட்டம் வெளிப்பட்டது. வழங்கப்பட்ட பிரபஞ்சம் அறிதல் செயல்முறை, செயல்கள் மற்றும் எண்ணம் ஆதிகால சக்தியின் ஒரே இருப்பு ஆகும், இது வேண்டுமென்றே.

.அல்பாபெட் என்பது நம் எண்ணங்கள், உணர்ச்சிகள், அபிலாஷைகள் அச்சங்கள் மற்றும் இன்பங்கள் அனைத்தும் நெய்யப்பட்டிருக்கும், ஏனெனில் வெளிப்படையான ஒலிக்கு அப்பால் எதுவும் செல்ல முடியாது, இது வாக்கியத்தின் மிகவும் சிக்கலான பிரபஞ்சமாக அர்த்தங்கள், மன உருவங்கள் மற்றும் மன உருவங்களுக்கான அர்த்தங்கள் இன்பங்கள் மற்றும் வலி. இது துடிப்பானது என்று அழைக்கப்படுகிறது. அது பொருள், குறிப்புகள், அறிவாற்றல், மூலம் வெளிப்புறமாக பரவுகிறது
நோக்கங்கள், துக்கம், இன்பம், பொறாமை, நினைவக தடயங்கள் போன்ற உணர்ச்சிகள் மற்றும் முடிவற்ற வேறுபாட்டின் உலகம். இது வெளிப்புற வெளிப்பாடு, படைப்புக்காக நிற்கிறது, மேலும் இது வேறுபாடுகளின் உலகத்தை தூய்மையான விழிப்புணர்வுக்குள் திரும்பப் பெறுவதன் மூலமும் சுருங்கக்கூடும். நீங்கள் எந்த மத நம்பிக்கையுடன் இணைந்திருந்தாலும், உங்கள் சொந்த தாய்மொழியைப் பயிற்சி செய்வதிலிருந்து எதுவும் உங்களைத் தடுக்காது.

பயிற்சியாளர் தனது ‘வார்த்தையை’ உச்சரிப்பின் மூலம் “உட்கொள்ளும்போது”. கடிதங்களின் அதிர்வு மற்றும் கடிதங்களில் சக்தி தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறது, எழுத்துக்களின் மூலத்தைத் தேடி மேல்நோக்கி பயணித்து நித்திய ஞானத்தை குடிக்கின்றன. இப்போது பயிற்சியாளர் விவரிக்க முடியாத, விவரிக்க முடியாத ஆனந்தத்தை அனுபவித்து வருகிறார், அதை மட்டுமே அனுபவிக்க முடியும்.

சிந்திக்க முடியாத, வெளிப்படுத்தப்படாத, முடிவில்லாத வடிவங்கள், நல்லவை, அமைதியானவை, அழியாதவை, உலகங்களின் தோற்றம், ஆரம்பம், நடுத்தர மற்றும் முடிவு இல்லாமல், ஒரே ஒரு, அனைத்திலும் பரவலாக, உருவமற்ற மற்றும் அற்புதமான, நனவு மற்றும் பேரின்பம். உலகம்
மாறாத, உருவமற்ற, தகுதியற்ற ஒரு யதார்த்தத்தில், அவர் இல்லாத ஒரு நிலைப்பாடு; மற்றும் பார்வையாளர், கருத்து மற்றும் உணரப்பட்டவை போன்ற வேறுபாடுகள் இல்லாமல். அன்பாக ஆசைப்படும் ஆற்றல் இலவசமானது மற்றும் அனைத்து மன மனப்பான்மைகளையும் உணர்ச்சிகளையும் மீறும் அதன் அனைத்து வகைகளிலும் வரையறுக்கப்பட்ட மனித நனவின் உள்ளடக்கங்களுக்கு அப்பாற்பட்டது; எப்போதும் முற்றிலும் விழித்திருக்கும் ஒன்று; பிளவுபடுத்தும் மற்றும் முரண்பாடான பொதிந்த நனவில் இருந்து எந்த அசுத்தமும் இல்லாமல் இருப்பது; இது மிகவும் அமைதியானது; இது ஒரு ஆரம்பம் இல்லாமல் ஒரு முடிவும் இல்லாமல் “அது என்ன”. அந்த சக்தி எழுத்துக்களில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது-

இந்த சக்தி வெறுமை, முழுமை மற்றும் புனிதத்தன்மையை வகைப்படுத்துகிறது; படைப்பின் அற்புதமான மற்றும் மர்மமான பன்முகத்தன்மை இருந்தபோதிலும், அனைத்து இருமைகள், பிளவுகள், சிதைவுகள், எதிரொலிகள், பிளவுகள், பிளவுகள், பிரிப்புகள், துண்டு துண்டாக, மோதல்கள், முரண்பாடுகள் ஆகியவற்றிற்கு அப்பாற்பட்டது. ஒரு மனித உடலில் இந்த சக்தியை ஆளுமைப்படுத்தாமல், கிருபையின் வடிவத்தில், உண்மையில் மிக உயர்ந்த மகிழ்ச்சியையும், மிக ஆழமான தெய்வீக பரவசத்தையும் தருகிறது. அனைத்து முனிவர்கள், புனிதர்கள், தீர்க்கதரிசிகள், உலக ஆசிரியர்கள், அவதாரங்கள், பெரிய மனிதர்கள் தங்கள் சொந்த அருளைப் பெற்றிருக்கிறார்கள். அவர்கள் எவ்வளவு பெரியவர்களாக இருந்திருக்கலாம்.

அருள் என்பது வெறும் சுருக்க கருத்து அல்ல; வழிகாட்டல்.

=கூகிள்மொழிபெயர்ப்பு அண்ணனுக்கு நன்றி

திருடன்=ஞானி

 திருடனுக்கும் ஞானிக்கும் உள்ள ஒற்றுமை ஒன்று உண்டு.அதாவது திருடன் தன் அடையாளம் யாரும் தெரிந்து கொள்ளாதபடிக்கு முகமூடி அணிந்து கொள்வான்.அதுபோலவே சுத்தஞானியும் தன் அடையாளம் யாரும் தெரிந்து கொள்ளாதபடிக்கு முகமூடி அணிந்துகொள்வார்கள்.அதனாலேயே கிறிஸ்து பெருமானார் சொன்னார்,”நீங்கள் எதிர்பாராத தருணத்தில் நான் ஒரு திருடனை போல வருவேன்”.அப்போது விழிப்புடன் இருப்பவர்கள் திருடனின் திருட்டுத்தனத்தை அறிந்து கொள்ளுவார்கள்.

சுழுமுனையா-சுழிமுனையா?

 சுழுமுனையா-சுழிமுனையா?||

சுழியாகிய முனைகண்டபின் உற்றாருற வற்றாய்
சூதும்பல பொய்பேசிய தொழிலும் பிறர்க்கிட்டாய்
வழியாகிய துறைகண்ட பின் அனுட்டானமுமற்றாய்
வழங்கும்பல நூல்கற்றிடு நினைவும் பிறர்க்கிட்டாய்
விழியாகிய மலர்கண்டபின் உயரர்ச்சனை யற்றாய்
மெய்ந்நீறிடு திருமந்திரம் விட்டாய் சிவமுற்றாய்
அழியாப்பதி குடியேறினை அச்சம்பல வற்றாய்
யாரொப்பவர் நிலையுற்றவர் அலைவற்றிரு மனமே.=வாதவூரார் ஞானத்தாழிசை.

மாணிக்கவாசகருக்கு தெரியாதா என்ன சுழுமுனை என்றோ,சுழிமுனை என்றோ சொல்லாமல் ”சுழியாகிய முனை” என சொல்லிவிட்டு சென்றிருக்கிறாரே மனுஷன்.இதை விளக்குபவர்கள் எனக்கும் ஆசானே.

உடல் உயிர் பூரணம்

 மூலம் அறிந்தாக்கால் குதம்பாய் முக்தியும் உண்டாமே" என குதம்பை சித்தர் பாடல். எனில் மூலம் என்றால் என்ன என வினவுமிடத்து மும்மூலங்கலை யாவரும் சொல்ல காண்கிறொம்.

அவையாவன கீழ் நடு மேல் என மூன்று. இவையை உற்று நோக்குங்கால் "உடல், உயிர், பூரணம்" என நம் சிற்றறிவால் உணரலாம், எனில் “உடலுயிரும் பூரணமும் மூன்றுமொன்று உலகத்தில் சிறிது ஜனம் வெவ்வேறென்பர்" என அகத்திய பெருந்தகையும் சொல்லுகின்றார். ஆகையின் மூலமே முக்திக்கு முதற்படியாயிற்று.

"நாவியின் கீழது நல்ல எழுத்தொன்று பாவிகள் இஃதின் பயனறிவாரில்லை வேதியராயினும் விளக்கவொண்ணாதது தேவியுந்தானும் திகழ்ந்து நின்றாலே" என திருமந்திரத்தில் கிடக்க காண்கின்றோம்.

ஒளவைபிராட்டியாரும் "உந்தியுன்னே ஒருங்க சுடர் பாய்ச்சின் அந்தி அழலுருவாம்" என சொல்ல காண்கின்றோம். எனின்,மற்றொரிடத்தும்
"நாபிசுழியை நயமுற நோக்கிடின் சாவதுமில்லை உடம்பு" எனவும் சொல்ல பட்டிருக்கிறது.

பதஞ்சலியாரோ தமது யோகசாதனை நூலிலும் நாபி சக்கரத்தில் சம்யமம் பண்ண தூல உடலின் ரகசியங்கள் அத்துணையும் அவ்யோகிக்கு கிடைக்கபெறும் என பகன்றுள்லமை காணலாம். எனில் அவ்விரகசிய நிலை என்னவோ எனின் அது நாம் அறியவேண்டியதுவும் அல்லவோ அன்றோ?

வள்ளலர் பிரான் தாம் விளம்பியிருக்கின்ற திரு அருட்பா உரைநடை மூலமாக எண்ணிறந்த ஞான ரகசியங்களை விட்டு சென்றிருக்கிறார். அதின்கண் பார்க்கையில் சன்மார்க்க கொடியின் ரகசியமே மேலோங்கி நிற்கின்றது. அதை விளக்குமிடத்து "நமது நாபி முதல் புருவ மத்தி ஈறாக ஒரு நாடி இருக்கின்றது, அந்த நாடியின் மேற்புறம் புருவமத்திக்கு உட்புறம் ஒரு சவ்வு தொங்குகின்றது. அதில் ஏறவும் இறங்கவும் செய்ய நாடிகள் இருக்கிறது" என்கிறார். இவையெல்லாம் சுட்டிகாட்டுவது அந்த பராசக்தி நிலையமகின்ற பர நிலை குறிப்பே ஆம் அல்லவா?.

உடலுக்கு என கீழ் மூலம், உயிருக்கு என நடு மூலம், பூரணத்துக்கு என மேல் மூலம். இம்மூன்றையும் அறிண்ட்நிருக்கின்ற யோகியவனே மும்மூ்ல யோகி.

“அடியாகி முடியாகி மூலந்தன்னில் முப்பொருளும் தானாகி நடுவுமாகி அடியாகும் மூலமதே அகாரமாகி அவனவளாய் நின்ற நிலை அணுவதாமே”

மரணம் என்பது என்ன

= மரணம் என்பது என்ன?=

சாதாரணமாக நாம் மரணம் என்றால் உயிர் போச்சு, அது தான் மரணம் என்கிறோம் அல்லவா?.. ஆனால் உண்மையில் அது தானா மரணம் என்பதை சற்று சிந்தித்தால் தான் மரணமில்லா பெருவாழ்வு என்றால் என்ன ,எல்லா உயிர்களையும் தன்னுயிர் போல ஏன் எண்ணவேண்டும் என்பது புலனாகும்.

முப்பொருள் விளக்கத்தினாலேயே இவை சற்று விளங்கும், அதாவது ஆன்மா, உயிர், உடல்.. அல்லது உடல் பொருள் ஆவி என வழக்கத்தில் இருப்பது இவையே.. இவற்றில் உடல் என்பது உயிருடன் இருக்கும் போது வழங்கும் பெயர், உயிரற்று போனால் அதை சவம் என்கிறோம். இவையில் ஒன்றை ஒன்று சார்ந்து இருக்கிறது... உடலமில்லையெனில் உயிரில்லை, அதுபோல உயிரில்லையெனில் உடலமில்லை.. இவை பரஸ்பர பூரணங்கள்... இவை இரண்டுமில்லையெனில் ஆன்மா விளங்காது.. ஆன்மா உயிர்சார்ந்த உடலத்துடன் விளக்குவதை வாழ்வு எனவும் , ஆன்மா உயிர் உடல் தவிர்ப்பதை சாவு என்றும் வழங்கலாம்.



ஒருவன் பசியோடு அதிக காலம் இருக்கமுடியாது, அவன் செத்து விடுகிறான் அல்லவா, ஏன் பசியினால் அவனுக்கு ஜீவஹானி நேரிடுகிறது என்பதை சற்று பார்ப்போம். அவன் தன்னுக்குள்ளேயே ஜீவனை கொண்டிருக்கிறான் எனில் அவன் மரித்து போகமாட்டானே அல்லவா... அப்படியெனில் ஜீவன் என்பது அவனுக்கு ஊட்டப்படுகிறது எனவல்லவா பொருள் கொள்ளவேண்டும், அல்லவா?... அப்படி அவனுக்கு ஜீவன் ஊட்டப்படாமல் அதிககாலம் அவனால் ஜீவித்திருக்கமுடியாது. அப்படி இருப்பில் அவன் சாவை சந்திக்கிறான். அதாவது ஜீவன் பிரகாசிக்கிறதும் பிரகாசம் குறைவதுமாக இருக்கிறது என தெரிகிறதல்லவா?.. ஆகாரம் உட்கொள்ள ஜீவகலை பிரகாசித்து விருத்தியுண்டாகிறது, ஆகாரம் கொள்ளாவிடில் ஜீவகலை பிரகாசம் குன்றி மரணம் நேரிடுகிறது... இதனால் தெரிந்துகொள்ளப்படவேண்டியது ஜீவகளையானது ஆகாரம் மூலம் உடலத்துக்குள் ஊட்டப்படுகிறது என்பதாகுமல்லவா?...



உயிருடன் வழங்கும் எவ்வுடலும் ஆகாரம் கொள்வதை தவிர்க்கமுடியாது அல்லவா... அது போல எவ்வுயிருக்கும் ஆகாரம் முதன்மையாக வழங்கப்படுவது எதனால் என ஆராய்ந்தால் அது தாவரங்களே முதன்மையானது. எந்த ஒரு மாமிச உடலும் உருவாக தாவரங்களே ஆகாரமாக அமைகிறது. இவ்வண்ணம் உயிர்குலங்களும் பயிர்குலங்களும் பின்னி பிணைந்து இருப்பதை பிரபஞ்ச இயற்கை என்கிறோம்.. இதை இயற்கை உண்மை என்கின்றனர் ஆன்றோர்கள்.



இங்ஙனம் இயங்கும் உயிருடலை ஆன்மா கருவியாக கொண்டு இயங்குகிறது என ஊகிக்கமுடிகிறதல்லவா... எப்போது ஆன்மாவானது உயிருடலத்தை விட்டு அகலுகிறதோ அதுவே மரணம்... அல்லாது ஆன்மாவையும் உடலையும் விட்டு உயிர் பிரிவதுவல்ல. உயிர் உடலையும் ஆன்மாவையும் விட்டு போகிறது எனில் உடலும் ஆன்மாவும் சேர்ந்து இருக்கவேண்டும், அப்படி சேர்ந்து இருப்பதை காணமுடிவதில்லை. உயிரானது ஆன்மாவின் ஊடாக வந்ததுவோ வருவதுவோ கிடையாது, உயிரானது அன்னத்தினால் வருவது, அது பிரகாசிக்கவோ, பிரகாசம் குன்றவோ செய்யும் குணமுடையது... கருவில் அமியும் பிண்டத்தை கூட அன்னமாகிய உயிரே வளர்க்கிறது, அன்னமில்லையெனில் அந்த கருவும் ஜீவிக்காது, செத்துவிடும்... ஆகையினால் உயிர் ஆன்மாவுடன் வருவதுவல்ல என தீர்மானிக்கலாம்.



உயிரும் அதனால் அமையும் உடலமும் பிரபஞ்ச இயற்கை, அதாவது இயற்கை உண்மை... பிரபஞ்சத்தின் அனைத்து உயிர் உடலங்களும் ஒரு ஜீவனில் இருந்து உற்பத்தி, அதை அறிந்தவன் ஞானி.நம்முடைய உடல் நாளை மரத்துக்கு உணவு, மரம் இன்று நமக்கு உணவு... மரம் மிருகங்களுக்கு உணவு மிருகங்கள் மரத்துக்கும் மனிதனுக்கும் உணவு.. இவ்வண்ணம் அந்த அன்னமானது அழிவின்றி சுழன்றுகொண்டே இருக்கின்றது. இந்த பிரம்மாண்ட பிரபஞ்சத்தில் இருந்து ஒரு மூலஅணு கூட கூடவோ குறையவோ செய்யாது ஒரு பொழுதும், அவை சமநிலையில் தான் இருக்கும் எப்போதும்.பிரபஞ்சத்தின் எடையும் நிறையும் ஒருபோதும் கூடவோ குறையவோ செய்யாது... ஆகத்தொகை சமமாக எப்போதும் இருக்கும் விதமாக இயற்கை உண்மை இருக்கின்றது.

எல்லா உயிர்கலையும் தன்னுயிர் போல எண்ணுவது இங்கு எப்படி சாத்தியம் என்பதின் நுணுக்கம் அதுவே.எல்லா ஜீவன்களிலும் நிரைந்திருக்க போகின்றேன் என்பதன் பொருள், எல்லா ஜீவன்களிலும் சமமாக எல்லா பொழுதும் விளங்க போகின்றேன் என்பதாகும். இதன் விரிவு அனந்தம்.

சற்று சிந்திப்போம், நன்றி, வணக்கம்

ஈம்

 ====“ஈம்”====

நாம் பொதுவாக முதலெழுத்து என்றால் அது அகரம் என்போம் அல்லவா? ஆனால் அகரம் முதலெழுத்தா என கேல்வி எழுப்பினால் இல்லை எனத்தான் பதில் சொல்வேன், ஏனெனில் நமக்கு முதலெழுத்து தெரியாது.

ஆனா.. ஆவன்னா என நாம் முதலில் எழுத்து படிப்பது பள்ளிகூடத்தில் சென்று தான் அல்லவா?.. அப்போது அதற்க்கு முன் பேசும் திறன் நமக்கு இல்லையா? ..இருக்கிறது..ஒரு குழந்தை முதல் முதலாக உச்சரிக்கும் உயிரெழுத்தே முதலெழுத்து. எந்த மொழியை தாய்மொழியாக கொண்ட குழந்தையும் முதல் முதலாக இயற்கையிலேயே உச்சரிக்க பழகிகொள்ளும் எழுத்தே முதலெழுத்து. அது இயற்கை உண்மை எழுத்து.

”அ-இ” எனும் இரு எழுத்துக்களின் கூட்டு கலப்பாக இருக்கும் ஒரு உச்சரிப்பே முதலெழுத்து, அதுவே ஆதி அகரம். இந்த ஆதிஅகரத்தை சின்ன மழலை குழந்தைகள் உச்சரிக்க காணலாம். ஆனால் நாம் அந்த எழுத்தை மறக்கசெய்துவிடுகிறோம். குழந்தை உச்சரிக்கும் போது அந்த ஆதிஅகரமானது “எ” போன்று ஒலியாக வெளிப்படும். சற்று மழலையிடம் கற்றுகொண்டால் இது புரியும்.

’அ-இ-உ“ மூன்று உச்சரிப்புகளும் மூல உச்சரிப்புகள்., இவை மூன்றும் மூன்று வர்ணங்கலைகொண்டவை, மூன்று நாடிகளாக இயக்கம் பெற்றிருக்கின்றன. அகரம் இடது, உகரம் வலது, இகரம் மத்தியம் என நிலை. இந்த இகரத்தை குண்டலினீ என்பார்கள். போதமுறும் போது “ஈம்” என தெளியும்.ஆதிஅகரம் அக்கினியாகவும், இகரம் அந்த அக்கினியின் வெளிச்சமுமாகவும் விளங்கும். இது சர்வ மந்த்ரார்த்த சூட்சுமம்.