Wednesday, November 9, 2022

கேள்வி பதில்

 கேள்வி: உடம்பை மறைய வைக்க முடியுமா? 


பதில்: ஏன் நாம உடம்பு இல்லேன்னு தெரிஞ்சா போதாதா? 


கேள்வி: வசிஷ்டர், விஸ்வாமித்திரர் மாதிரி அந்தர்கதமா முடியுமா? 


பதில்: இதெல்லாம் ஸ்தூல விஷயம்.


அதுதான் முக்யமா? 


நாம ஆத்மாவாச்சே! இதைப் பத்தியா கவலைபடறது!


சாரத்தை எடுத்துக்கொண்டு சக்கையைத் தூக்கிப் போட்டுடனும்! 


உடம்பு மறைஞ்சாத்தான் முக்தின்னு சொல்றவா.... தவறாப் புரிஞ்சிகொண்டிருக்கா. உண்மையிலேயே அப்படித் தேவையில்லே. 


நாம உடம்பு இல்லே.


அது மறைஞ்சா என்ன... மறையாட்டா என்ன.... இதிலேயெல்லாம் ஒரு சிறப்பும் இல்லே. 


இதிலே என்ன ஏற்றத்தாழ்வு?


ஞானமடையறதுதான் விஷயம். 


“நான்”கறது இல்லாம போறதுதான் முக்கியம். உடம்பு இல்லாம போறது இல்லே. 


நம்மள உடம்போட சம்பந்தப் படுத்திகறதுதான் உண்மையிலேயே பந்தம். 


இந்த அஞ்ஞானத்தைத் தொலைச்சு நாம யாருங்கற ஞானம் ஏற்படறதுதான் ஆத்மா ஞானம். 


அதுதான் முக்யம்.


ஒரு தங்க ஆபரணத்தை சுத்தமான தங்கமான்னு சோதிக்கறதுக்கு... எப்படி உருக்கினா என்ன? 


கொஞ்சமா உருக்கினா என்ன?


மொத்தமா உருக்கினா என்ன?


உருக்கினதுக்கு அப்புறம்... அது முன்னாடி என்ன ஆபரணமா இருந்தது... இதெல்லாமா முக்யம்!


அது தங்கம் தானா? அதுதான் முக்யம் !


செத்தவா யாரும், உடம்பைப் பாக்கப் போறதில்லே.


உயிரோடு இருக்கிறவன்தான், ஞானியோட உடம்பு மறைஞ்சுத்தா... இல்லையான்னு யோசிக்கறான்.


உண்மையை உணர்ந்தவனுக்கு உண்மையிலேயே சாவு கிடையாது. 


உடம்பு இருந்தாலும், உடம்பு இல்லேன்னாலும் அவனுக்கு ஒரு வித்தியாசமும் கிடையாது. 


பிறருக்கு ஞானியின் உடம்பு இருக்கறதனாலேயோ... மறையறதனாலேயோ.. எந்த பிரயோஜனமும் இல்லே..


நாம வந்த வேலையை நாம பாக்கணும்.


முதல்லே ஞானத்தை அடைவோம். 


அப்புறம் எப்படி உடம்பை விடலாம்னு ஆலோசிப்போம்.


‘உடம்புதான் நான்’கற அஞ்ஞானந்தான் இந்த யோசனைக்கெல்லாம் காரணம். 


நீ இந்த உடம்பா? 


தூங்கும்போது இந்த உடம்பு எங்கே?


இந்த யோசனையெல்லாம் எங்கே? 


இப்போ விழிச்சுக் கொண்டவுடனே எது கிளம்பறதனாலே இந்த 


யோசனையெல்லாம் வந்து தொல்லை பண்றது? 


அதுதான் அகந்தை! திருட்டுப் படவா! விரட்டிட்டா சுகமாயிருக்கலாம்.

குண்டலினீயின் ரகசியம்

 குண்டலினீயின் ரகசியம் -


==========================


குண்டலிவாசி அகாரமடி மிடர்கண்டமதில் உகாரமடி உண்டுசுழியில் மகாரம் வைத்தால் சிவ சிந்தையிதல்லவோ ஞானபெண்ணே என பாடுவார்கள் சித்தர் பெருமக்கள்.பலபேருக்கு இது என்ன என்று புரிவதில்லை. குண்டலி என்பது ரெண்டு சக்திகள் சேர்ந்தது ,அகார சக்தியும் உகார சக்தியும். இப்படியான ரெண்டு சக்திகல் நேர் எதிரே எதிரே இயங்கும் இயற்கை உடையன. அதாவது ஒருசக்தியின் தலை மேல் நோக்கி பிரயானம் செய்ய,மற்றைய சக்தி நேர் எதிராக பிரயானம் செய்யும்.அதாவது ஒரு சக்தியின் தலையானது மற்றைய சக்தியின் வாலை கவ்வியபடி இருக்கும். இதை தான் குண்டலினி சக்தியாகிய பாம்பு உருவகம் தன்னுடைய தலையை தானே கவ்வி இருக்கும் என புனையப்பட்டுள்ளது.சக்தி தான் ரெண்டு எனிலும் அதற்க்கு உயிர் ஒன்றே, அதாவது, ரெண்டு சக்திகல் எதிர் எதிர் திசையில் இயங்கும் போது அச்சக்திகளின் மையம் ஒரு சுழலும் அமைப்பாக இருக்கும்.தையே சுழி எனும் உட்புகும் வாசல்.அச்சுழியின் மூலம் இச்சக்திகளின் இயக்கத்தை கட்டுப்படுத்தலாம். அகாரம் என்பது ஒரு உயிர் சக்தி, அதுபோல உகாரம் என்பதும் ஒரு உயிர் சக்தி.இப்படியான ரெண்டு உயிர்சக்திகல் ஒரு சுழியை மையமாக சுற்றுகின்றன.சீனாவின் லாவோட்சூ எனும் போகமுனிவரின் தாவோ மதத்தின் சின்னமானது இப்படி ரெண்டு சுழல் அமைப்புகள் எதிர் எதிர் திசையில் சுழலும் விதமாக சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும் என்பதை கவனிக்கவும்.


ரெண்டு சக்திகள் என கொள்ளப்படும் பாம்பானது எதிர்திசையில் சலனத்தை உடையது என பார்த்தோம் அல்லவா...,அது ஒன்று போக்கு எனவும் ஒன்று வரத்து எனவும் உருவகம். அதாவது அமிர்தவும் விஷமும் எனலாம்.இதை சரத்துக்கு உவமானமாகவும் கூறுவர்,ஆனால் சரத்திற்க்கும் குண்டலினிக்கும் வித்தியாசம் உண்டு.சாதாரன கதியில் உட்புகும் வாசியானது விஷமாகவும் வெளிப்புகும் வாசியானது அமிர்தமாகவும் பிரயானம் செய்கிறது. அதனால் ஆயுள் நஷ்ட்டம் ஏற்பட்டு மரனம் உண்டாகிறது.அதை மாற்றும் திறன் குருபிரான் அருளால் உண்டாகிறது.அதையே “ மாற்றிப்பிடிக்கும் வகை அறிவார்க்கு கூற்றை உதைக்கும் குறிப்பதுவாமே “ என மூலர் கூறுவதின் பொருள்.


சொல்லப்படும் வாசியானது ஒவ்வொரு நா்ளைக்கும் மாறி மாறி இயங்கும் தன்மையில் இருக்கிறது.வளர்பிறை தேய்பிறை எனும் கணக்கில் மாறி இயங்கும்.ஒரு சுற்று என்பது ஒரு போக்கு= ஒரு வரத்து சேர்ந்தது.அப்படி ஏழு நாளைக்கு,வாரத்திற்க்கு மூன்றரை போக்கும் மூன்றரை வரத்தும் இருக்கும்.மூன்றரை போக்கும் மூன்றரை வரத்தும் சேர்ந்து மூன்றரை சுற்று குண்டலினீ அமைப்பு என உருவகம். இப்படியான குண்டலினியை மகாரம்மெனும் நடு மய்யத்தில் கட்டப்படும் போது அவை ஒரு நேர்கோட்டில் அமைகின்றன,அதையே சுழிமுனை நாடி என்பார்கள்.அந்த நாடியானது மூலம் முதல் உச்சிவரை ஊடுருவும் தன்மையில் இருக்கும்.சாதாரன முறையில் மூலாதாரம் என்று மலத்துவாரத்தின் மையத்தை கூறுவார்கள்,ஆனால் அப்படி அல்ல. மூலாதாரம் என்பது இப்போது கானப்படும் தூல ஆதாரமான உடம்பு. அனைத்திற்க்கு மூல ஆதாரமாகி இருப்பது இந்த தூல உடம்பே. அனுபவமானது இந்த தூல உடம்பில் இருந்து தொடங்குகிறது. இந்த உடம்பின் அ்கமையத்தையே மூல விந்து என கொள்லவேண்டும்.அந்த மூல விந்துவே மகாரம் எனும் புள்ளி.,சுழியின் நடுக்கண்ணே புள்ளியன ஒளி மையம்.


ஒளிமையமான மகார புள்ளியில் இருந்தே அகார உகார சக்திகள் இயங்குகின்றன.அதனாலேயே மகாரத்தை மெய் என்கின்றனர், புள்ளி வருவது மெய் எனும் ஆதாரம்.ஏனைய பனிரெண்டும் உயிர் இயக்கங்கள்.அப்படி உயிரும் மெய்யுமானது மகாரம்.மெய்யிடம் விலங்குவது விந்து எனும் புள்ளி. அப்புள்ளியானது உயிரேற்றம் பெறும் போது மறைந்து அருவமாக நிற்க்கும். எப்படியெனில் ம்+அ=ம, ‘ம்’ எனும் போது புள்ளி இருக்கும்,ஆனால் உயிரேற்றம் பெற்று விடும்போது ‘ம’ என புள்ளி இல்லாது விளங்கும்.இப்போது ‘ம’ என்பது நாதம் எனப்படுகிறது.அதாவது புள்ளி இருக்கும் போது விந்து எனவும் உயிரேற்ரம் ஆகும் போது நாதமாகவும் திகழும்.


இப்படி முதல் ஆதாரமான தூலத்தை விட்டு உள்முகமாக’ ம்’ எனு ஒளி நிலை பிரயானம் ஆவதையே குண்டலினி ஏறுவது என்பார்கள்.மின்சார ரெயிலில் பயணம் செய்யும் போது வேகம் அதிகமாக அதிகமாக உடலில் ஒருவித உந்து இயக்கம் அதிகரிப்பதை போல, தூல உணர்ச்சியானது சடாரென சுருங்கும். ஆனால் நாம் உனர்வோடுதான் இருப்போம். மனமானது உள்முகமாக ஆமைக்கு உள்வலிவதை போன்று உட்புகும்.இப்படியான இயக்கம் மேலும் மேலும் உள்முகமாக திரும்புவது அனுபவிகள் உணர்வார்கள்.அப்படி சாதனை செய்வதினால் மனம் உள்வயப்பட்டு ஒன்றி நிற்பதையே யோகம் என்பர்.இதுவே குண்டலினீ ரகசியம்.

ஆன்மீகத்தில்

 ஆன்மீகத்தில் மக்கள் பிராணாயாமம் செய்து மனதை ஒருமுகப்படுத்தி இறைவனை காணவேண்டும் என்ற முயற்சி செய்வதில் தவறில்லை.  ஆனால் ஞானிகள் இப்பயிற்சியின் உண்மையை பரி பாடலாக எழுதியுள்ளதால் உண்மை ஞானம் அறியாத ஆசிரியர்கள் நூலைப் பார்த்து மூக்கில் வரும் மூச்சைப் பிடித்து செயல்பட செய்வது ஆபத்துக்குரியது என்பதை ஆசிரியர்களும், மாணவர்களும் தெளிவாக உணர்ந்து பழக வேண்டும். 


ஆச்சப்பா இந்த முறைப் பதிணென் பேரும்

அயன்மாலும் அரனோடும் தேவரெல்லாம் 

மூச்சப்பா தெய்வமேன்றே யறியச் சொன்னார்

முனிவோர்கள் இருடியரிப் படியே சொன்னார்

பேச்சப்பா பேசாமல் நூலைப் பார்த்துப்

பேரான பூரணத்தை நினைவாய்க் காரு

வாச்சப்பா பூரணத்தை காக்கும் பேர்கள்

வாசிநடு மையத்துள் வாழ்வார் தானே – அகத்தியர் ஞானம் – 15 


மேற்படி பாடலின் உண்மைப் பொருளை அறியாத ஆசிரிய பெருமக்கள் மூச்சென்று சித்தர் கூறியிருப்பதாக இப்பாடலையே ஆதாரமாக கூறி மாணவர்களுக்கு கற்பிப்பது தவறாகும். மேலும் 


அறிந்து கொள்ளு சித்தருடைய மறைப்பை எல்லாம்

அகாரமுடிதனில் ஏறி உகாரந்தொட்டுச்

செறிந்துபார் இராசலிங்க சொரூபம் தன்னை

சிகாரத்தின் நடுவெறி மகாரத்துள்ளே 

கருவறிந்து கைலைமலை ஏறினாக் கால்

காணுமடா சின்மயம்தான் கார்மேகம் போல் 

புருவநடு முனையாகிச் சுழியும் ஆகிப் 

புகுந்தனடா பரவெளியில் ஞானமுற்றே.  --- என்றும்


இந்த பாடலில் புருவநடு முனை சுழியாகி விளங்குகிறது என்று கூறப்பட்டுள்ளது.  ஆகவே நடுக்கண் புருவப்பூட்டு என்று வடலூர் வள்ளற்பிரான் கூறியருளியுள்ளது சுழி முனைப்பூட்டு என்கிறது.

இதை ஆசாரியர் அனுக்கிரகத்தால் திறக்கப்பெற்று கொள்வது நலம் என்று கூறுகிறார்.  நெற்றிக்கண், நுதற்கண் என்பதையும் இதனையே ஆகும். 


ஆனால் சுழிமுனை என்பது முதுகெலும்பின் அடிப்பாகத்தில் இருந்து உச்சி வரையில் ஆறு இடங்களில் இருப்பதாக படம் வரைந்து காட்டி ஆயிரக்கணக்கான நூல்களை வெளியிட்டு இருப்பதைக் காண்கிறோம் 


அஷ்டாங்கயோகம், ஆதாரம் ஆறு அவத்தை ஐந்தும் விட்டேறிப் போன வெளி, பரவெளி, சிவவெளி, பெருவெளி முதலிய இரகசியங்களையும் உலகிற்கு முதலிய உணர்த்திய ஆதி பரமகுரு முருகப்பெருமான் ஆவார். 


அதன்பின் அகத்திய மகாமுனிவர், நந்தீசர், புலத்தியர், திருமூலர், பதஞ்சலி முனிவர், போக மாமுனிவர் முதலிய கைலாய பரம்பரைச் சித்தர் மரபினர்கள் இயற்றியருளிய பாடல்களே யோக ஞானத்தின் ஆதாரமாகும். 


இவற்றின் ஆதாரங்களைக் கொண்டு ஆராய்ந்து பார்க்கும் பொழுது, யோக ஞானத்தில் இன்றுள்ள நிலையில் உலகில் மேற்குறித்த விபரங்கள் யாருக்குமே தெரியவாய்ப்பில்லை. 


இதை மக்களுக்கு அறிவித்து, ராஜயோகம் என்ற பெயரில் உலகில் இன்று போலிச் சாமியார்களும், யோகி என்று கூறிக்கொண்டு பரப்பிவிட்டிருக்கும் தவறான பயிற்சிகளால் ஏற்படும் கேடுகளில் இருந்து மக்களை விடுவிக்கும் நோக்கத்தோடு இவற்றை தக்க சான்றுகளோடு விளக்கியுள்ளோம். 


யோகப் பயிற்சியின் முடிவும் பயனும் மெய்ஞானம் பெற்றுக் சாகாநிலை அடைதலே பிறவியின் பயனாகும்.  ஆனால் ராஜயோகம் என்ற பெயரால் என்று விளம்பரப் படுத்தப்பட்டிருக்கும், மூச்சுப்பயிற்சியால் நிச்சயம் ஞானம் பெற இயலாது.   இதைப் பொது மக்களும் உணர்ந்து, நம் உறவினர்கள், அல்லது நண்பர்கள் இம்மூசுப் பயிற்சியில் ஈடுபட்டு இருந்தால், அவர்களுக்கு இந்நூலின் மூலம் விளக்கம் பெறவும், போலி யோகிகளிடம் ஏமாந்து போகாமல் இருக்க உதவ வேண்டும் 


மாண்டுக்கிய உபநிடதம் 


மாண்டுக்கிய உபநிடதப்படி ஆத்மாவாகிய பிரம்மத்திற்கு நான்கு நிலைகள் உள்ளன. 


1. விழிப்புநிலை   -      சாக்கிரதம் (விழிப்பு நிலையில் மனம் செயல்படுவது)

2. சொப்பனநிலை -       கனவு (உறக்க நிலையில் மனம் செயல்படுவது)

3. சுழுத்தி நிலை -       நித்திரை (உறக்க நிலையில் மனம் செயல்படாது 

                                                            இருத்தல்)     

4. துரிய நிலை    -      தன்னுடைய சுயநிலையாகிய ஆன்மா.

                    (விழிப்பு நிலையில் மனம் செயல்படாது இருப்பது – அதுவே தவம்) 


துரிய நிலையில் உள்ள ஆத்மாவுக்கு மற்ற மூன்று நிலைகளும் சொப்பன நிலையாகும்.  இந்த மூன்று நிலைக்குள் உலகம் முழுவதும் அகப்பட்டுள்ளது.  ஆகவே எல்லாம்  பிரம்மம் பிரம்மத்தை சத்தியம் என்போமானால் சத்தியமே சர்வம். 


பிரம்மம்-ஆத்மா- பிராணன்-கடவுள்

ஆத்மாவே பிராணனாகவும், மனமாகவும், புத்தியாகவும், சித்தமாகவும், அகங்காரமாகவும், பஞ்சேந்திரியங்களாகவும் இவைகள் அனுபவிக்கும் உலகங்களாகவும் ஆகின்றது. 


மனம் நான்கு விதமாக திகழ்கின்றது:


1. பஞ்சேந்திரியங்களோடு வியாபாரத்தில் ஈடுபடும் மனம்.

2. மனத்தை அடக்கியாளும் புத்தி 

3. எப்பொருளையும் தனதாகக் கொள்ளும் அகங்காரம் 

4. அதன் சுத்த நிலையாகிய சித்தம் 


இச்சித்தம் தான் இதயத்தில் பிராணனின் உறைவிடம். 


இருக்கும் தன்னுடைய சுயவீடாகிய சித்தத்தில் குடிக்கொண்டிருக்கும் கடவுளிடம் செல்லுவோமானால் விசித்திர அனுபவம் ஏற்படுகிறது.  கடவுளின் அருள் ஏற்படுகிறது. 


இதுதான் உண்மை ஞான அறிவு.  இந்த அறிவால் பிரம்மத்தை அறிந்து கொள்ளலாம்.  எல்லா தத்துவங்களையும் எளிதாக அறியலாம்.  மனம் இப்படி அடிக்கடி கடவுளிடம் போக்குவரத்து வைத்துக் கொண்டு இருக்குமானால் பேரின்பம் உண்டாகும்.  இதனை அடையச் செய்யும் சாதனையே பிராணாயாமம் ஆகும். 


பிராணாயாமம் பற்றி ஞானிகள் கூறும் மெய்ஞான விளக்கம் வருமாறு. 


ஞானவழிவெண்பா – திருமூலர்

நாதவிந்து வென்றும் நடுவனையிலே யிருந்த 

போதமென்று மீண்டும் புகன்றதெல்லாம் ஓதரிய

வாசிக்கே சொன்னா வகையல்லால் வேறன்று 

நேசித்து நீ முனையில் நில். 


நாசிவரும் வாசி நடுவனையிலே மறித்து

ஊசித்துளை வழியே யுள்ளேற்றிப் – பேசும் 

இடமறிந்து சென்றே யெல்லாமும் நீயதுவாய்த்

திடமறிந்து கண்டு தெளி.


கண்டதுண்டந் தானறிந்த காரணராஞ் சற்குருவைத்

தெண்டனிட்டு நின்று தெரிசித்தாற் – றுண்டமதிற்

காலைமே லேற்றுங் கருத்தனைக் – காட்டுவார் 

வேல் முனையைக் கண்டுமே லேற்று. 


உப்பும் புளியும் விட்டு யோகத் திருப்பனென்று 

தப்பிதமா மூச்சடக்கிக் சாகாமற் – றற்பரத்திற் 

பேசாமலே யிருந்தாற் பேரின்பங் காணலாம்

ஆசானைக் கொண்டே யறி.


வாசியென்று மூச்சுதனை வயிறுப்பவே யூதிக்

கூசிமுகங் கோணிக் குருடாவார் நாசிநுனி

தன்னை யறிந்து தவத்தி லிருக்காதார் 

என்ன விருந்து மினி. 


வாசியு மூசியும் பேசி வகையினால்

பேசி யிருந்து பிதற்றிப் பயனில்லை

ஆசையும் அன்பும் அறுமின் அறுத்தபின் 

ஈசன் இருந்த இடம் எளிதாமே. 


பொருள்: பிராணனையும், சுழுமுனையும் பற்றி பேசியும், பேசுவதோடு அவற்றை நெறிப்படுத்தும் முறையை அறிந்து பிறர்க்கு எடுத்து உரைத்தும் ஒரு பயனையும் அடைய முடியாது.  போருள்மேல் செல்லும் பாசத்தை நீக்குங்கள்.  அவ்வாறு நீக்கின பிறகு ஈசுவரன் இருக்குமிடம் எளிதாக உணரப்பெறும். 


வாசி என்பது  பிரமரந்திரம் நோக்கிச் செல்லும் பிராணனுக்கு பெயர், ஊசி என்பது சுழுமுனைக்கு பெயர், ஊசி துளையில் பாம்பு அடைப்போம் என்றார் ஒரு பெரியோர். 


அதன் செயல் கீழ்முகமாகச் செல்லும் அபானனது கதியை மேல் நோக்க செய்தல், பயன் இல்லை என்பது.  வாய் பேச்சால் பயன் இல்லை முதலியவற்றை விட்டவர் இறைவனை அடைவர். 


இடக்கை வலக்கை இரண்டையும் மாற்றித்

துதிக்கையால் உண்பார்க்குச் சோரவும் வேண்டாம்

உறக்கத்தை நீக்கி உணரவல்லார்கட்

கிறக்கவும் வேண்டாம் இருக்கலுமாமே.


இடைகலை, பிங்கலை நாடிகளின் வழிப் பிராணன் இயங்குவதை மாற்றி, சுழுமுனை வழியாகப் பிராணனை செலுத்த வல்லார்க்குத் தளர்ச்சி இராது.  உறங்கும் காலத்தில் விழித்திருந்து, பயில்வார்க்கு இறப்பின்றி அழியாது இருக்கக்கூடும். 


சுழுமுனைத் தியானந்தை அதிகாலையில் தொடங்குவார்க்கு அழிவில்லை என்று திருமூல நாயனார் அருளியுள்ளார். 


சிவானந்தமானது எவ்வாறிருந்ததென்று சொல்ல முடியாது.  அது சுட்டறிவினால் அறியத் தக்கதன்று உணரக்கூடியதாகும்.

அன்பு ஆன்மாக்களே

 அன்பு ஆன்மாக்களே, நம்மை சுற்றி மாயை இருக்கிறது , நாம் மாயையில் சுற்றி உழன்று கொண்டிருக்கிறோம்... ஆனால் எல்லோரும் ஏதாவது சாதனைகள் சொல்லகேட்டு செய்துகொண்டிருக்கிறோம்.... நம்முடைய நம்பிக்கை என்பது அந்த சாதனையினிலே குடி கொண்டிருக்கிறது... அந்த சாதனையானது ஏதோ ஒரு குருவினிடத்தில் நாம் கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கையினால் கட்டப்பட்டுள்ளது. 


குருவை நம்பும் வரை சாதனை இருக்கும்... இல்லாவிட்டால் சாதனை இருக்காது.... இதுவெல்லாம் மாயாஜாலமே... சாதனை என்பது மாயாஜாலமே... சாதனையே உண்மை என நாம் மாயாஜாலமாக நம்பிகொண்டிருக்கிறோம்... அதனால் நிகழ்வது மாபெரும் விபத்து என்பதை கவனிக்க தவறி விடுகிறோம். அது என்னவென்றால், எந்த ஒரு சாதனையும் அந்த சாதனை செய்பவரை வளர்த்து கொண்டிருக்கும், பல அனுபவங்களை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல சித்திகளை கொடுத்து கொண்டிருக்கும், பல அற்புத செயல்களை வழங்கி கொண்டிருக்கும்... சாதகன் இதில் கட்டுண்டு மேலும் மேலும் சாதனைகளின் தீவிரத்தை கூட்டி கொண்டிருப்பான்.. அதுவே அவனுடைய லட்சியமாக இரவும் பகலுமாக பரிணமிக்கும்.... ஆனால் அவன் கவனிக்க தவறும் ஒரு விஷயம் என்பது அவன் செய்து கொண்டிருப்பது எல்லாம் மாயையின் கட்டுகளுக்குள்ளாகவே... அவன் தன்னை பிறரை விட நன்றாக சாதனை செய்பவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட அதிக சித்திகள் உடையவனாக அறிந்து கொள்ளுவான், அவன் பிறரை விட ஆற்றல் மிகுந்தவனாக மாறி இருப்பதை உணர்ந்து கொள்ளுவான்,.. 


ஆனால் அவன் உணர்ந்து கொள்ளாத ஒன்று அவனிடம் மேருமலை விட அதிக உயரத்திலும், யானையை விட பெரிய பலத்திலும், சிங்கத்தை விட பெரிய ஆற்றலிலும் அவனிடம் வளர்ந்து அழிக்கமுடியாத அசுர பலத்துடன் கோட்டை கட்டி தகர்க்க முடியாதபடி உருக்கொண்டுவிட்ட “அவன்” அப்போது இருப்பான்.....


மாயாஜால உலகினில் தான் மருந்தும் இருக்கிறது , மறைந்து, அதை அறிந்து உணர்ந்து கொள்ளுபவன் அதன் மகத்துவத்தை அறிந்து உலகத்தை பார்ப்பான்.... உலகத்தில் வேரறுத்து விட்டு எங்கும் ஓடி போகமாட்டான். .உலகம் அவனுக்காக, அவனை பக்குவபடுத்தி கொள்ள வழங்கபட்ட மாமருந்து என அறிவான்... அவனில் குடியிருக்கும் "அவனை" தகர்த்து விடக்கூடிய மகா சஞ்சீவினி என்பதை கண்டு கொள்வான். 


அப்படிப்பட்டவன் உலகத்தின் மாயாஜால வித்தையின்ல் சிக்கி கொள்ளாமல் தனித்து இருப்பான் உலகத்தினுள்ளே... அவனுடைய இருப்பு என்பத அலாதியானதாக இருக்கும்... ஏனையவர்கள் சுழன்று கொண்டிருக்கும் போது ,அவன் அறிந்து கொண்டே சுழன்று கொண்டிருப்பான்.... எப்போதும் “தன்” என்பதை உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்.... அவனிடம் இருக்கும் இருள் அது மட்டுமெ... அதை இந்த உலகத்தில் கரைத்து கொண்டிருப்பான்...அவன் எப்போதும் தன்னை இழந்து கொண்டிருப்பான்... அவனுக்கு அதுவே சாதனை.... கடைசியில் தன்னையே அறியாது போகும் அவத்தைக்கு போவான்.... தான் என்பது இறந்துபோகும்.


வேற்றுமை உணர்வே “நான்” என்பது... வேற்றுமை அற்று போனால் “நான்”..."நீ” என்பது அற்று  போகும்... .அப்படி அந்த வேற்றுமையை அறுத்துவிடுவதே சாதனையின் முதல் படி.... அதனையே வள்ளலார் “ஒருமை” என கூறுவார்.... தயவு வருவதற்க்கு அந்த ஒருமை வர வேண்டும் என்பார்.....”ஒருமை” என்பது இருமையின் மரணமே ஆகும். 


தயவு என்பதே அந்த இருமையை வேரறுக்கும் கோடாயுதம், எப்படியெனில் இதையே வள்ளலார் யோகம் என்றும் ஞானம் என்றும் கூறுவார். பசித்த வேறொருவருக்கு பசித்த போது “தனக்கு” பசித்தது போல உணர்வதே யோகம்.. .அப்படி “அந்த பசித்தவர்” பசியாறி திருப்தியின்பத்தை அனுபவிப்பதை காணும் போது தான் அந்த இன்பத்தை அனுபவிப்பதே ஞானம்.... இப்படி "தானும் அவரும்" ஒருமை அடைகின்றனர்.... இப்படியான யோக,, ஞான சாதனையே வள்ளலார் விட்டு சென்ற சாதனை... அப்படி "தான்" என்பதும் "தனக்கு" என்பதும் அற்று "ஒருமை வளரும்".. .ஒருமை வளர வளர இருமை அகலும்... தயவு வர்த்திக்கும்... இதுவே மாமருந்தாக இருக்கும் மாணிக்கமணி. தயவு வர்த்திக்க அருள் உண்டாகும்.

ஒத்தது எது?

 ====ஒத்தது எது?=====”


ஒத்த தறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப் படும்”


இந்த குறளை பார்த்துகிட்டு பலபேர் விளக்கம் சொல்லுவதை பார்த்திருக்கிறோம்.கண்ணுண்ணு சொல்றவன் காதுண்ணு சொல்றவன் என பலரகம்..பல மனம்...


ஆனால் விடையானது பாடலிலேயே.இருக்கின்றது என்பது சுவாரசியமான ஒன்று.


“உயிர் வாழ்வான்” என்பது பார்க்க சாதாரணமான வார்த்தையாக தோன்றும்.ஆனால் வள்ளுவருக்கு தெரியாதா என்ன உயிர் என்பது வாழக்கூடியது என?.ஏன் உயிர் வாழ்வான் என சொல்லுகின்றார்,உயிரில்லாமல் வாழ்வு தான் இல்லையே?.ஒத்ததறிவான் வாழ்வான் என சொன்னாலும் என்ன தவறு இருக்கின்றது,அல்லவா?.உண்மையென்னவெனில் உயிர் வாழ்வான் என்பதின் பொருள் உயிருடன் ஒடுங்கி வழ்வான்.அவ்வண்ணம் ஒடுங்கி வாழாதவன் செத்தவர்களுடன் சமமாக கருதப்படுவான் என்பதாம்.


இங்கு விஷயம் எதுவெனில்,ஒத்தது எதுவென்பதேயாம்.


இனி ஒருமுறை கூட வாசிப்போம்,”ஒத்தது உயிர் அறிவான் வாழ்வான் மற்றெல்லாம் செத்தாருள் வைக்கபடும்.”.

உடலொத்தது உயிர்-உயிரொத்தது உடல்..இவை. சேர்ந்தது வாழ்வு.


ஏன் இதை ஒத்தது என சொல்லுகின்றனர் எனில் உயிரானதும் உடலை போலவே ஆணாகவும் பெண்ணாகவும் டஇருக்கின்ர காரணததாலேயாம்..இதுவே தெள்ளத்தெளிந்தோர்க்கு ஜீவன் சிவலிங்கம் என்பது.ஆண்-பெண் உருவகமான குறியீடு மறைசுட்டு.இந்த அறிவு அற்றவன் ஒத்தது அறியாதவன்.அதனால் தான் ஜீவசமாதி மேல் சிவலிங்கம் பிரதிஷ்ட்டை செய்யப்படுகிறது

சூட்சும தேகம்


சூட்சும தேகம் 


சூட்சுமத்துள் ஆண் எது? பெண் எது? என அறிந்துகொள்ளும் ஆவலே "காமம்" என படுகிறது... ஆனால் அதுமறைந்து வெளிதூலத்தில் ஆண் பெண்ணை அறியவும் பெண் ஆணை அறியவும் முற்படுவது காமம் என ஆயிற்று.


வெளிதூலத்தில் அறியமுற்பட "சிருஷ்டி" பரிணமிக்கிறது.. உட்சூட்சுமத்துள் அறியமுற்பட "முக்தி" பரிணமிக்கிறது


இது ரெண்டும்... வெளியும் உள்ளும் ஒன்றாகவே இருக்கின்றன..பிரித்தறிவது ஞானம்


பிறப்பு என்பது யோனி வழி என்பது சாமான்யம், ஆனால் முதற் பிறப்பு எது வழி என்பது விசேஷம்.


அது தெரியாமல் "பிறப்பறுப்பது" தான் எங்ஙனம் முக்தியும் எங்ஙனம்?


முதற்முதல் மனிதனுக்கு தொப்புள்கொடி இருந்திருக்குமா... அவனா அது அல்லது அவளா.. எது முதல் என அறிந்துகொண்டால் அல்லவா பிறவியின் சூட்சுமம் தெரியவரும்... ஏன் பிறந்தோம்? எங்ஙனம் வாழ்வு உண்டாயிற்று? .... அடுத்து தானே இதில் இருந்து ஆகவேண்டிய விடுதலை எப்படி என சிந்திக்க வேண்டியிருக்கிறது?..அல்லவா.


சூட்சும சரீரம் என்பது பஞ்சபூத சேர்க்கையினால் ஆனது அல்ல.. சப்த மய கோசரம்.. அதை அடைய மனம் இருக்கிற ட்ராக் விட்டு அடுத்த மேன்நிலை ட்ராக்குக்கு வரவேண்டும்....


பாருங்க..நம்ம வீட்டுக்குள்ளேயே, நம்ம ரூமிலேயே, நம்ம பக்கத்திலேயே நம்ம கூடவே இருக்கிற மனைவிக்கு யாராச்சும் போன் பண்னி கூப்பிட்டு பேசுவாங்களா?! ..இல்லையே!. அது போல அதே மனைவி அவங்க அம்மா வீட்டுக்கு போயிருக்கிற சமயம், அவங்க நம்ம கூடவே பக்கதுல இருக்கிறப்ப பேசின மாதிரி பேசுவோமா?! ... அப்படி பேசினா அவங்களுக்கு கேட்க்குமா... இல்லையே... ஏதாவது ஒரு மொபைல் போன் வெச்சு தானே பேசுவோம்,அல்லவா?. அது போலத்தான் கதை.


மற்றொரிடத்தில் பைபிளில் மற்றொரு வசனம் வரும்.. "அதிக சத்தமாக இவர்கள் செய்கின்ற பிரார்த்தனைகள் விண்ணப்பங்கள் பரமண்டலத்தில் கேட்கும் என இவர்கள் நம்புகிறார்கள்" என.


--- ❤️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❤️

சிவோஹம்

 === சிவோஹம் =====


சிவவும் அஹவும் இருக்கிறது என பொருள்.


சிவத்துக்கு அகம் பின்னாடி சேர்ந்து இருக்கிறது தெரியலே...


அகத்துக்கு சிவம் முன்னாடி சேர்ந்திருக்கிறது தெரியலே


வாசி யோகத்தின் ஆசிரியர்களில் முதன்மையானவர் கோரக்கநாதர், இவர் மீன நாதரின் சீடர் என்போரும் உளர். அவரின் போதனையானது ஹம்ச யோஹம் பற்றியதாகும்.


ஒவ்வொரு முறையும் இப்பிரபஞ்சத்தின் ஜீவர்கள் உள் சுவாசிக்கும் போது “ஸ:” எனும் சத்த நலத்துடனும், சுவாசம் வெளிவிடும் போது “ஹ:” எனும் சத்த நலத்துடனும் சுவாசிக்க காண்கிறோம். இந்த சத்தமானது அனைத்து ஜீவர்களுக்கும் பொதுவானதுவாய் அமைந்திருக்கிறது. எந்த மதத்தை பின்பற்றுபவர்களுக்கும் பொதுவாகவும், எந்த நாட்டில் பிறந்தவர்களுக்கும் இயற்கையாகவும் அமைந்திருக்கும் சுவாச சத்தம் தான் இந்த “ஹ;-ஸ:”.


இந்த சத்தத்தை ஒழுங்கு பட அமைக்கபட்ட சாதனை முறை தான் “ஹம்ஸ:” வித்தை. ’ஹம்’ என சொல்ல பொருளாவது “அஹம்” எனவும் “ஸ:” என சொல்ல “ப்ரம்மம்” எனவும் பொருள் கொள்ளபடுகின்றது.வெளிவிடபடும் சுவாசமான ’அஹம் ஜீவன் ’ இயற்கை உண்மை சிவத்துடன் கலந்து சுழன்று மீண்டும் ’பர பிரம்ம சிவம்’ ஆக உள் நுழைகின்றது. இதை கருத்தில் கொண்டு சதா காலம் சுவாசத்தை பற்றியே சித்தம் நிலை கொள்ள “ஸோஹம்” எனும் நிலையான “பரபிரம்மம் சிவம் அஹம் ஜீவன்” என சித்தம் நிலை ஆகிறது.இது அஜபா காயத்திரி என போற்றபடுகிறது. அங்கனம் 21600 முறை தினம் ஜெபிக்கபடுகின்றது .


“தெள்ளதெளிந்தோர்க்கு ஜீவன் சிவலிங்கம்-திருமூலர்”


‘திரமென்ன ஹம்சோகம் மந்த்ரா தீதம்

திருசியசூன் யாதிகளே தியான மாகும்;

சரமென்ன சாக்ரசத்தாம் வித்தை சூன்யம்

சாதனையே சமாதியெனத் தானே போகும்;

வரமென்ன விபரீத விர்த்தி மார்க்கம்

வாசனையே சாதனமாய் வகுத்துக் காட்டும்;

அரமென்ன இதையறிந்தால் யோகி யாவான்

அஞ்ஞான மவனிடத்தி லணுகா தென்னே.’==


(காகபுசுண்டர் உபநிடதம்)


--- ❤️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❤️

கருணை

 மனிதன் எதற்காகவோ பயப்படுகிறான். குழப்பம் இல்லாத வாழ்வை விரும்புகிறான். இதனால் சிந்திக்கவே விரும்புவது இல்லை. அதனால் வாழ்க்கைப் பயணத்தில் ஏதோ ஒரு கருத்து உள்ளே நுழைகிறது. நுழைந்தவற்றை அப்படியே பாதுகாத்து கிளிப்பிள்ளை பாடம் போல ஒப்பித்துச் சாவதுவரை பதிவேட்டில் உள்ளதை அழியாமல் பாதுகாக்கும் வேலையைச் செய்த்துவிட்டுச் சாகிறான்.


இதனால் உண்மைக்கு உயிர் கொடுக்க முடியாது. உனக்குள் வாழும் உண்மை உயிர் பெற வேண்டும்.


பெரிய ஞானிகள் தத்துவங்களைப் படைத்துவிட்டு தமது பெயரை எழுதாமல் போனதன் ரகசியம் இதுதான். தமது தத்துவம் பலரைக் கொத்தடிமை ஆக்கிவிட்டால் அந்தப்பாவம் தம்மைச் சேரக் கூடாது எனக் கருணையுடன் மறைத்தார்கள்.

கணபதி சிவனாருக்கு தந்தையா மகனா?

 ==== கணபதி சிவனாருக்கு தந்தையா மகனா? ==== 


”ஐந்துகரத்தனை யானை முகத்தனை 

இந்தினிளம்பிறை போலுமெயிற்றினை

நந்தி மகன்தனை ஞானகொழுந்தினை

புந்தியில் வைத்தடி போற்றுகின்றேனே”


வினாயகர் “நந்தி மகன்” ஆவது எங்ஙனம் என நாம் சற்று கவனித்து விடைகொளுதல் நலம் அல்லவா?. உங்கள் அருமையான விடைகளுக்கு காத்திருக்கிறேன்....


நந்தி என்பது சிவனாரின் வாகனமாக சொல்லபடுகின்றது .. அப்படியிருக்க நந்தியும் சிவனாரும் ஒன்று என்பது எவ்வாறு?


திருமூலரும் நந்தி என்பது சிவனார் நாமம் என சொல்லியிருக்கின்றார்?... ஏன் இந்த நந்தி எனும் நாமம்?.. எதாவது வித்யாசம் உள்ளதா என்ன?..


யோகசரியை படி எல்லா ஆதாரங்களிலும் ஒவ்வொரு ஆதாரமூர்த்திகள் தத்தம் துணைவியருடன் இருப்பதாக சொல்லபடுகின்றது, ஆனால் மூலாதாரத்தில் பராசக்தியும் கணபதியும் சொல்லபடுகின்றது... ஏன் சிவனார் எங்க போனார்?


திருமந்திரத்தில் கூட ‘தந்தைக்கு முன்னே மகன் பிறந்தானே” எனும் ஒரு பாடல் உண்டு... அதுபோல மூவர்க்கும் மூத்தவன் ஞானகணபதி எனவும் வழக்கம் உள்ளது... இதுவெலாம் ஏன்? கணபதி எங்ஙனம் மூவருக்கும் மூத்தவன் ஆக சொல்லபடுகிறார்?


பிரணவ சொரூபராகவும் கணபதியை காட்டுகின்றனர். அப்போது சிவன் கணபதிக்கு பிள்ளையா?.. மூலாதார பராசக்தி அந்த பிரணவ நாதரின் துணைவியரா என சந்தேகம் எழும் அல்லவா?


மூலாதாரத்தில் ஆதார வழக்கப்படி பராசக்திக்கு கணவர் தானே இருந்திருக்கவேண்டும்... குண்டலினிதாய்+பிரணவநாதர். 


மட்டுமல்ல மூலாதாரத்தில் கணபதியின் இடபக்க மடியில் தான் பராசக்தி அமர்ந்திருக்கிறார் என்கிறார்கள். 


கணபதியின் மடியில் பராசக்தி அமர்வது எங்ங்னம் தகும்?


பிரணவம் தானே ஆதிமூல பரம்பொருள்.. அது கணபதி தானே? அப்போது சிவன் கணபதிக்கு மகன் என சொல்லகூடாதோ என்ன?


எல்லா கணங்களுக்கும் அதிபதியானவர் கணபதி... அவர் பிரணவ சொரூபர்... வேதமூர்த்தி... அவர் இருப்பிடம் மூலாதாரம் .. அவர் துணைவியாக இருப்பது வல்லபை எனும் பராசக்தி... இப்படி யிருக்க சிவனாருக்கு மகன் என கணபதியை ஏன் சொல்லுகின்றனர்... கணபதியல்லவா இவர்களுக்கு முன்னே இருக்கின்றவர்?


 சிவனார் அல்லவா கணபதிக்கு மகன் என சொல்லபட வேண்டும்?..சைவர்கள் குழப்பிவிட்டனரோ...?


தந்தைக்கு முன்னே மகன் உதித்தானே எனும் திருமந்திர பாடலும் இதற்க்கு வலு சேர்க்கிறது அல்லவா?


அப்ப சிவனுக்கும் முன்னரே இருக்கிறவர் கணபதி என்பது திருமந்திர கருத்து என புரிகிறதல்லவா?


ஆனா பாருங்க...சிவனார் போலவே இவருக்கும் "இளம்பிறை" கொண்டிருப்பார்....வேறு யாருக்கும் இது கிடையாது..பராசக்தி சிவன் கணபதி மூவருக்கு தான் உள்ளது


என்னிடம் ஒரு பழைய ஏடு இருக்கிறது... அதின் பிரகாரம் யானைமுகத்துடன் இருக்கும் தலைவருக்கு சிவன் என பெயர். 


கங்கைசூடி பிறை அணிந்து நீறுபூசி எலும்பும் கபாலமுமாக இருப்பவருக்கு மகேஸ்வரன் என பெயர். சிவன் என்பது கணபதியை குறிக்கும்....அதனால் தான் பராசக்தி மனைவியாக உள்ளாள்....இந்த கனபதியே “ஆதி குரு” என்கிறது நூல்... இவர் பராசக்தியுடன் போகித்து மும்மூர்த்திகலை ஈன்றாராம்.


ஆதிமூல கணபதியான இவர் தாய் தகப்பன் இல்லாமல் தனியனாக இருந்தவராம்...இவர் தான் தன்னுக்குள் இருந்து பிரணவ வடிவிலான பராசக்தியை வெளிப்படுத்தியவராம்..அதனால் இவர் பிரணவமூர்த்தமாகின்றார்.


ஓம் என்பது இவரின் பெண்பாகம், ஆண் பாகம் மற்றொரு மந்திரம்.. 


இவரின் லிங்கம்”முப்பத்து மூணு மாறு” நீளமாம்...இதை தான் லிங்கபுராணமும் “பெரிய சைஸ் லிங்கமாக” சொல்கின்றது.. இந்த லிங்கத்தைத்தான் சிவனார் சதா தியானம் செய்கிறாராம்...அல்லாது சிவனார் தானே தன்னுடைய லிங்கத்தை அல்ல, என்பது சாரம்...மும்மூர்த்திகலையும் சிருஷ்ட்டித்துவிட்டு கணபத்சிவமான இவர் எல்லா தந்திரங்கலையும் மந்திரங்கலையும் உபதேசித்துவிட்டு தன்னுடைய உடம்பை அவிழ்த்தாராம்....மீதமானது நீறு...அதை சிவனார் என நாம் சொல்லும் மகேஸ்வரனார் உடம்பெலாம் பூசிகிட்டாராம்...


சாதாரனமாக நாம் சொல்வது போன்று சிவன் தான் எல்லோருக்கும் முதல் பிறந்தவன் என கொண்டால், சிவனாருக்கு பூச நீறு எங்கிருந்து கிடைத்தது என ஒரு கேள்வி வரும்...ஏண்ணா சிவனார் பூசியிருப்பது சுடுகாட்டு சாம்பல்... அப்ப சிவனாருக்கு முன்ன சுடுகாட்டுல போன ஒருவர் இருந்திருக்கவேண்டும் எனும் பொருள் நாம் எல்லோரும் மறந்து போனோம்!!


சிவன் தானே கங்காலன் என நாம் சொல்லிகிடுரோம்..வேறு யாராவது இருக்காங்கலா என்ன? 


அது சுடு காட்டில் இருந்து கிடைக்கும் நீறு...”திரு” நீறு... திரு என்பது கணபதி தான்....அதுக்கு ”ஸ்ரீ” என்ற பெயரும் உண்டு. 


யாருடைய மண்டை ஓடு?..சிவனாருக்கு அவருக்கு முன்னால மண்டை ஓடு எங்கிருந்து கெடைச்சுது?


--- ❤️ திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள் ❤️

நற்றாள் யார்?

 ==== நற்றாள் யார்? ====


வேத ஏட்டிலுள்ளதை படிப்பதன் பயன் இறைவனை காண்பதுதான்… னம்மிலுள்ள தெய்வீகமலையை, ஸ்வயம்பிரகாச நித்தியானந்தமணியை அறிவதே படிப்பதன் பயன். னாம் முதல் முதலாக படிக்கதுவங்கும்போது, உபாத்தியாயர் மூன்று ஏடுகளில் எழுத்துக்களை எழுதி, மூன்று வாரெடைகளால் அவ்வேடுகளை கோர்த்து, ஒரு முடி போடுகிறார். அதை "பிரம்மமுடி" என்றும் சொல்வதுண்டு.


முதலில் உயிர் எழுத்து என்று சொல்ல பெறுகின்ற "அ" "ஆ" முதலியவைகளை சொல்லிகொடுக்காமல்," அறியோம் நற்றாள்கள், குரு வாழ்க, குருவே துணை, ஹரினமோந்துசிந்தம்" என்று சொல்லி கொடுப்பதினாலேயே "னாம் எதனையோ ஒன்றை அறிவதற்க்காகவே படிக்கிறோம், அழிவில்லாத முதலை கைப்பற்றி அதை நம்முடையதாக ஆக்கிகொள்ளவேதான் படிக்கிறோம்" என்று தெரிகிறது.


------- மெய்வழி சாலை ஆண்டவர்கள்


அவ்விட்டு வைத்தங்கரவிட்டு மேல்வைத்து இவ்விட்டு பார்க்க லிங்கமதாய் நிற்க்கும் மவ்விட்டு மேலே வளியுற கண்டபின் தொம்மிட்டு நின்ற சுடர்கொழுந்தாமே... - திருமூலர் பாடல்


இது, இங்கு “தொம்’மிட்டு நிற்பதே திருவடியாகிய நற்றாள்... அவ்வண்ணம் தொம்மிட்டு நிற்க வைப்பது “அரி” எனும் எழுத்து..இந்த “வாலையே’ ‘இவ்விட்டு” பார்த்தல் என குருமுறை. இப்படி “இவ்விடுதலையே “வால் போடுதல் அல்லது வாலறிவு என்பது சான்றோர் அறிவு....


கற்றதனால் ஆயபயன் என்கொல் வாலறிவன் நற்றாள் தொழாஅர் எனின்


-- நன்றி. திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்


அறியோம் நற்றாள்கள் ஆதியே துணை

ஆதியை அறிய குருவே துணை