பிரம்மரந்திரம்

பிரம்மரந்திரம் என்பது சிறு துளை என்பதில் சந்தேகம் இல்லை, ஆனால் அதன் புரிதல் சற்று வித்யாசமானது. நமது தந்தை நமுக்கு தானமாக தந்த ஒரு துளி ஜீவ அணுவின் வாசலே பிரம்மரந்திரம். அந்த ஜீவ அணுவின் மெல்லிய வாசலில் இருந்து ஜீவ கலையாம் அக்கினி நமது சுவாசம் வழியாக வெளியேறி கொண்டிருக்கிறது. அப்படி வெளியேறாமல் அதை அக்கினியின் இருப்பிடத்தில் வைத்து பாதுகாப்பது தான் ஊர்த்வகதி.இதை தான் ‘சுக்கில துளியுளே சுரோணிதத்தின் வாசலுள் முச்சதுர பெட்டுளே மூலாதார வரையுளே அச்சமற்ற சவ்வுளே அரியரனுமொன்றுமாய் உச்சரிக்கும் மந்திரத்தின் உண்மையே சிவாயமே’ என சிவவாக்கியர் சொல்லுகிறார். உன்னுடைய தந்தை வழங்கிய உயிர்துளியே உனது மூலாதாரம், அது நீ நினைக்கிற பிறப்பு உறுப்பின் அருகாமையில் இருப்பது அல்ல. உச்சரிக்கும் மந்திரத்தின் ஊடாக இயங்கி நிற்பது சுவாசத்தின் மூலமான அக்கினியே. அக்கினி அறுந்து போனால் மரணம். உன் உடல் குளிர்ந்து போகும்

ஆத்மா

ஆத்மா என்னப்பெற்றது இந்த பொய்த்தூலம் கடந்த ஜீவதேகத்திற்கு அப்பாலுள்ள காரண தேகதிலுள்ள ஒரு பொருள். தூல தேகத்திலுள்ளவர்களுக்கு செவிப்புலனில் அறிவிக்கிறதென்றால், ஜீவதேகத்திலுள்ள இருட்கோலமாக இருக்கும் “ அசைவற்ற னினைவை” அசைவிற்கு கொண்டு வரும் பொருளே ஆத்மா. அதன் வல்லபம் கூறவென்றால் நூறு நூற்றைம்பது ஆண்டுகாலம் ஒருவன் உயிரோடு இருந்தாலும் அவன் உடலை நாற்றத்திற்க்கு விடாமல் பிடித்து வைத்திருக்கிறது , காரண தேகத்தில் நின்று நிலவும் அந்த ஆத்மாதான்

ஆன்ம ஸ்தானம்

“ஆறு பட்டையுடன் கூடிய மணி” இலங்கும் புருவமத்தியே ஆன்ம ஸ்தானம்,ஆதலினாலே வள்ளலார் ”ஆன்மாவுக்குச் சகல விளக்கமாகிய சாக்கிர ஸ்தானம் லலாடம், ஆதலால், விசேடம் சிறந்தது லலாடத்தில் மூக்குநுனியாகிய புருவமத்தி.” என்கிறார் . புருவமத்தியை விளக்குமிடத்து “இருதயத்திற்குமேல் இரண்டரை அங்குல இடமான கண்டத்தில் மகேசுவரனும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குல அண்ணாக்கில் சதாசிவமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குல உயரத்தில் புருவமத்தியில் விந்துவும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் நாதமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் பரவிந்துவும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் பரநாதமும், அதற்குமேல் இரண்டரை அங்குலத்தில் திக்கிராந்தம் அதிக்கிராந்தம் துவாதசாந்தம் முதலானவைகளும், அதீதத்தில் சுத்தசிவமு முள” என்கிறார். அதாவது புருவமத்திக்கு கீழ் ரெண்டரை அங்குலத்தில்அண்ணாக்கும், புருவமத்திக்கு மேல் ரெண்டரை அங்குலத்தில் நாதமும் இருக்கும் .புருவமத்தி விந்துஸ்தானம். அந்த விந்துஸ்தானம் அக்கினி பீடமாகவும் அதன் மேல் ஆன்மாவும் விளங்கும். இதுவே “மணியாடும் மன்று” அல்லவா?.அப்படியெனில் கண்டிப்பாக இந்த புருவமத்திக்கு ரெண்டரை அங்குலத்திற்க்கு மேல் நாதஸ்தானம் வரவேண்டும், அப்படி வராத எந்த ஒருஇடமும் புருவமத்தி என சொல்லக்கூடது, ஏற்கவும் கூடாது அல்லவா?. மேலும் , சோம சூரி யாக்கினி பிரம விஷ்ணுக்கள் இருக்குமிடம்: நேத்திரம் புருவமத்தி, அண்ணா, பிரமரந்திரம் என்றும் வள்ளலார் புருவமத்தியை குறிப்பிடுகின்றார் அல்லவா?...அதை விளக்கமாக பார்ப்போம். முதலில் மேலிருந்து கீழாக முதலில்பிரம்மரந்திரத்தில் யார் இருக்கிறார்கள் என பார்ப்போம். பிரம்மரந்திரத்தில் விஷ்ணு இருக்கிறார் என சொல்கிறார்., அடுத்து அண்ணாவில் பிரம்மாவும், அதற்க்கு கீழ் புருவமத்தியில் அக்கினியும், நேத்திரம் என்பதில் சோமசூரியனும் இருக்கிறார்கள். அப்படித்தானே? ரெண்டு கண்களிலும் சோம சூரியன் இருவரும், புருவமத்தியில் அக்கினியும் இருப்பதாகத்தானே சொல்கிறார்?..அப்படி அக்கினி இருக்கும் புருவமத்தியே ஆன்மஸ்தானமாகிய ”மணியாடும் மன்று” எனப்படும் சிற்சபை.. இதற்க்கு ஆதாரமாக வள்ளலார் சொல்லுவதை பார்ப்போமா? அதாவது நெற்றியில் ரோமம் தோன்றியும் தோன்றாமலும் இருக்கிறதல்லவா? அது ஏன் என சொல்லும்கிறார் ,” இவை அல்லாது மற்ற இடங்களில் தோன்றுவது தத்துவக் கெடுதி. தத்துவங்களின் உட்புற மலங்களே வாயுவின் பிருதிவி. ஆதலால், மேற்குறித்த இடங்களில் அக்கினியின் காரிய மில்லாததினால் உரோமம் உண்டாகின்றது. அக்கினி காரியப்பட்ட இடங்களில் தோன்றியும் தோன்றாமல் அருகியிருக்கின்றது. நெற்றியில் தோன்றா திருப்பது மேற்படி இடத்தில் ஆன்ம விளக்கம் விசேஷ முள்ளது. அதைப் பற்றி மேற்படி இடத்திற்கு விந்துஸ்தானம் என்றும், அறிவிடம் என்றும், லலாடம் என்றும், முச்சுடரிடம் என்றும், முச்சந்திமூலம் என்றும், நெற்றிக்கண் என்றும், மஹாமேரு என்றும் புருவமத்தி என்றும், சித்சபா அங்கம் என்றும் பெயர். ஆதலால், விந்து என்பதே ஆன்மா. விந்துவின் பீடம் அக்கினி. இந்த இரண்டினது காரியமே பிரகாசமாகிய அறிவின் விளக்கம் ஆதலால், உரோமம் அருகி யிருக்கின்றது.’ ‘ இதிலிருந்து நாம் தீர்க்கமாக புரிந்துகொள்ளவேண்டியது என்னவென்றால் புருவமத்தி என சொல்லப்படுகிற இடத்தினில் அக்கினியின் காரியத்தினால் ”ரோமம் தோன்றியும் தோன்றாமலும் அருகி இருக்கும்”. அப்படி ரோம அருகி இருக்கும் இடமே புருவமத்தி எனப்படும் விந்துஸ்தானமாகிய நெற்றிக்கண் என்ற சித்சபா அங்கமாகும் மஹாமேருவாகிய லலாடம். தகரவெளி சிற்றம்பலவாணர் துணை

ஆண் =பெண்

நாதம் உண்டான பிறகே மனிதப்பிறவியில் ஆண் பெண் என்ற வித்தியாசம் ஏற்படுகிறது.அது வரையில் ஒரே தன்மை தான்.ஆண் பெண் என்ற வேற்றுமை இல்லாமல் ஒன்றாகவே விளையாடுவார்கள். பெண் பருவமடைந்ததும் அவளது தேகத்தில் பல மாற்றங்கள் காணப்படுகின்றன.குணத்திலும் அப்படியே. ஆணுக்கு பதினாறு வயது எட்டினதும் அவனது தேகத்தில் சுக்கிலம் உற்பத்தியாகி,பாலனின் தொனி மாறி,கம்பீரமான ஆண்மைகுரல் எழும்புகிறது.ஆக நாதம் தான் ஆண்.இந்த நாதமில்லையேல் ஞானமில்லை.னாதமே ஞானத்துக்கு மூலம். நாதன் உன்னை தொட வேண்டுமென்றால் உன்னிடத்தில் நாதம் இருக்கவேண்டும்.அப்போது தான் உனது நாதத்தை எழுப்பமுடியும்.ஆதலால் தான் இளமை ததும்பும் போதே ஞானத்தை அடைய வேண்டுமென்கிறோம்.ஆதலால் தாம் ’இளமையில் கல்’ என்று எழுதி வைத்தார்கள்.இளமையில் நாதம் னிரம்பி வழியும்.ஞானத்தை எளிதாக பற்றும்.அதை விட்டு விட்டு ஞானத்தை வயது முதிர்ந்து அடையலாம் என்று சொல்லுவது உதவாத பேச்சு. பதினாறு வயதுக்கு முன்னும் அறுபது வயதுக்கு பின்னும் ஞானதீபத்தை ஏற்ற முடியாது. [புரிகிறவங்க புரிஞ்சுக்கிடுங்கோண்ணேன்.....ரியான் உள்விளி]

ஆதி புள்ளி

==== ஆதி புள்ளி ==== எழுத்தெல்லாம் புள்ளியிலிருந்து தானே தொடங்குது. ஆனால் புள்ளி வைச்சா முற்றும்னு சொல்றாங்க. என்ன ஒரு விந்தை? எந்த எழுத்து புள்ளியால தொடங்குது?...   ”ம்” னு எழுதுறோம் ,புள்ளி வெச்சா "ம்" என எழுதுறோம்? .. இல்லையே .. பேனா காகிதத்தைத் தொட்டவுடன் நிகழ்கிறது. பேனா காகிதத்தை தொடவில்லையெனில் எழுத்து இல்லை... புள்ளி இல்லை..அப்படியா? பேனா காகிதத்தை தொட்ட உடன் இடம், வலமாக எழுத்து மலர்கிறது.. புள்ளியில் இருந்து...அதுபோல.... ”இ” என்பதில் மட்டும் புள்ளியும் சுற்றி மூணு சுழியும்...,  ”ஈ”க்கு மட்டும் ரெண்டு புள்ளி. அ இடது பக்கம், உ வலது பக்கம், மத்தியில் இ, எல்லா உயிரெழுத்துக்கும் இவை மூணுமே ஆதாரம்.அல்லவா? க் முதல் ன் வரை மெய்யை பார்த்தால், பேனா காகிதத்தை தொட ஆரம்பிக்கும் முதல் புள்ளி ஒன்று, அப்புறம் ம் மேலே வரும் கடை புள்ளி ஒன்று என இரண்டு புள்ளி. இதுல ”ம” என்பது ஆரம்பித்து எழுதி முடியறது ஒரு சுழி புள்ளி... இது நடுபுள்ளி. ---🌺 திரு. ரியான் ஐயா அவர்கள்.🌺 ஆதியில் புள்ளி இருந்தது,அந்த புள்ளி ஆதியோடு இருந்தது, அந்த புள்ளி ஆதியாகவும் இருந்தது, அந்த புள்ளியின் உள் ஜீவன் இருந்தது, அந்த ஜீவன் மனிதனுக்குள் ஒளியாக இருந்தது. அந்த ஒளி மனிதனுக்குள் பிரகாசிக்கின்றது, ஆனால் மனிதனோ அந்த புள்ளியை பற்றி கொள்ளாமல் இருக்கின்றான். அந்த புள்ளியே தனது தந்தையாகிய பிதாவினிடத்தில் இருந்து கன்னியாகிய தாயின் சூலில் தங்கிய குமாரனாகிய நாம். ஒளிமையமான மகார புள்ளியில் இருந்தே அகார உகார சக்திகள் இயங்குகின்றன. அதனாலேயே மகாரத்தை மெய் என்கின்றனர், புள்ளி வருவது மெய் எனும் ஆதாரம். ஏனைய பனிரெண்டும் உயிர் இயக்கங்கள்.அப்படி உயிரும் மெய்யுமானது மகாரம். மெய்யிடம் விளங்குவது விந்து எனும் புள்ளி. அப்புள்ளியானது உயிரேற்றம் பெறும் போது மறைந்து அருவமாக நிற்க்கும். எப்படியெனில் ம்+அ=ம, ‘ம்’ எனும் போது புள்ளி இருக்கும், ஆனால் உயிரேற்றம் பெற்று விடும்போது ‘ம’ என புள்ளி இல்லாது விளங்கும்.இப்போது ‘ம’ என்பது நாதம் எனப்படுகிறது. அதாவது புள்ளி இருக்கும் போது விந்து எனவும் உயிரேற்ரம் ஆகும் போது நாதமாகவும் திகழும். இப்படி முதல் ஆதாரமான தூலத்தை விட்டு உள்முகமாக’ ம்’ எனு ஒளி நிலை பிரயாணம் ஆவதையே குண்டலினி ஏறுவது என்பார்கள்.

அசபை ஹம்ச ஸோகம்

மன்னும் முக்கோணம் வயங்கும் நாப்பண் இயங்கும் அசபை நயந்து இனிது உரைக்கில் இருபத்து ஒராயிரத்து அறுநூறு மருவிய வாயு வலம் இடமாக மாறி மாறி வேறு பாடாகிப் பூதம் ஐந்தினும் தோன்றும் நாழிகை ஒன்றுக்கு ஒன்று குன்றாது எழுந்து பன்னிரண்டு அங்குலம் முன்னி ஒடி இருநாலு மீண்டங்கு ஒருநால் ஒழியும் இந்தக் கருத்தைச் சிந்தித்து அறிவால் அந்த ஆதாரம் அசைவுஓர் ஏழினும் பற்றற நிற்கும் பவனம் அறுநூறு மூன்றாயிரம் மூன்றிடம் மருவி ஒன்றிட மூவாயிரம் என நிறுத்தி மந்திரம் ஆம் எனத் தந்திரம் சொல்லும்

புள்ளி=

======புள்ளி==== எத்தனைக்கும்பெரியதவம் இறைனாமம் பிஸ்மில்- இதற்குள்ளே அடங்கும் பொருள் எடுத்துரைப்பதரிதே- அந்த பிஸ்மில் முதலான விதமேதால்- அணுப்போல கொண்டபுள்ளி அலிபாக நீண்டே- அந்த புள்ளி அலிபு மறைந்ததொரு பேயாம் - அந்தரத்திலானதினால் அதுநினைவு சிர்றாம்- இந்த சிர்றே மீமாம் இது நாலும் இஸ்மாம்- இது நாலும் அவனாம் இதுவிதம் வேறில்லை -அந்தரத்திலான சிர்றால் அமைந்த  மீமுக்குள்ளே -அமைந்தவெளி நூறான பேருமஹ்மூதாம்- இந்த பிஸ்மிலுக்குள் உயிரெழுத்து மூன்று- எல்லா மறைகளுக்கும் மெத்த முள்ளதாமே -அந்தெழுத்தை இன்னதென்று அதனுடைய வளமும் -ஆரும் சொல்லார் சொன்னாலும் ஆரும் அறியாரே -அந்தெழுத்து மூன்றிலொன்று அது தானே தாத்து -அஹதயத்தும் அதுதானே  அதிலுமதைபோல -வந்ததுதான் உஹதத்தென்று அமைந்தது சிபாத்து -அதிலுமதைப்போல அமைந்தது வாஹிதியத்தாமே- வாஹிதியாவதென்ன அனைத்தும் முடிந்ததுவாம்- வரமான தவநிலையின் வாழ்த்துக்குயர் மணியாம்- இந்தவகை அறியார்கள் முந்தவகையறியார் -அந்தவகையறியார்கள் அந்தரத்திலாவார் -இந்தவகை அறிந்தவர்கள் எந்தனுக்கும் குருவாம் -இவையறிந்த பேர்களெல்லாம் யாவும் அறிந்தவராம்=(பிஸுமில் குறம்)

மனம் ஒரு பார்வை

உலகிலேயே அதிசயமானது எது என்று என்னிடம் யாராவது கேட்டால், சற்றும் யோசிக்காமல் ''உலகிலேயே அதிசயமானது மனம்தான் என்று நான் சொல்வேன். ''மனம் என்ற சொல்லே அமானுஷ்யமானதுதான். மனம் என்ற ஒரு கரணத்தை உடைய ஒரே பிறவி, ஒப்பற்ற பிறவி மனிதப் பிறவி மட்டுமே. உலகில் எத்தனை மதங்கள், பிரிவுகள், கலாச்சாரங்கள் இருந்தாலும் அவை அனைத்தும் முன் வைப்பது மனதின் நிலை பற்றிய கோட்பாடுகளையே. நம் தேசத்தில் ரிஷிகளும், சித்தர்களும், யோகிகளும் கர்ம யோகம், பக்தி யோகம், இராஜ யோகம், ஞான யோகம், மந்திர யோகம் என்று பலதரப்பட்ட யோக மார்க்கங்களை நமக்கு தந்து அருளியிருக்கிறார்கள். அவை அனைத்திலும் முக்கியமான பயிற்சியாகவும், அடிப்படை விஷயமாகத் திகழ்வதும் மனதைப் பக்குவப்படுத்தும் விஷயமேயாகும். மனம் எவனுக்கு அடங்கி நிற்கிறதோ, அவனுக்கு இந்த உலகமே அடங்கி நிற்கும். மனம் உடைய ஈசன் மனுஷன். அந்த மனம் செயலற்று நின்று விட்டால், அவன் ஈசன். பிராண வாயுவை குதிரை என்று வர்ணிப்பது போல மனதைக் குரங்கோடும், யானையோடும் ஒப்பிட்டுச் சொல்வார்கள். சாதாரணமாக மனம் ஒரு நிலையில் இருப்பதில்லை. கிளை விட்டுக் கிளை தாவும் குரங்கினைப் போல நிலை விட்டு நிலை மாறிக் கொண்டே இருக்கும். யானை அசையாது நிற்காது. எப்போது பார்த்தாலும் அசைந்து கொண்டே இருக்கும். அது போல மனமும் சலனமடைந்து கொண்டே இருக்கும். ஒரு நிலையில் நிற்காது. பேய் அதாவது அகத்தே விளங்கும் அகப்பேய் என்றும் வர்ணிப்பார்கள். அந்த அளவு பேயாட்டம் போடுமாம் மனம். நம் மனமே நமக்கு சொர்க்கம். நம் மனமே நமக்கு நரகம். அதுவே உற்ற நண்பன். அதுவே கெட்ட பகைவனும் கூட. எனவே மனதை அடக்கி அதன் மேல் சவாரி செய்யப் பழகிவிட்டால் எல்லா உலகங்களையும் வெல்லலாம். அலையும் புலனைப் பின்தொடர்ந்தே அலையு மனதோ நம்மறிவைக் கலக்கி இழுக்கின்றது நீர்மேல் காற்று கலத்தை இழுப்பதுபோல் கடல் நீரில் மிதந்து செல்லும் பாய்மரக் கப்பலை புயல் காற்று அங்குமிங்கும் ஆட்டிப்படைத்து இழுப்பது போல், புலன் வழிப் போகும் மனமானது நம் அறிவைக் கலங்கிடச் செய்து, நிலையின்றி இழுத்தடிக்கின்றது. எனவே மனமானது புலன் வழி போகாமல் அறிவின் தெளிவைப் பெற்று, புலன்களை அடக்கி இயங்கும் போது தூய்மையடைந்து, அமைதியடைகின்றது என்பது புரிய வருகிறது. மனம் என்ற ஒன்றே கிடையாது என்று கூட சொல்பவர்கள் உணடு. சரியான புரிதல் இல்லாமையோ, அல்லது மற்றவர்களை குறை சொல்வதற்காகவோ சொல்லப்பட்ட வார்த்தைகள் அவை. உண்மையில் மனம் என்றால் என்ன ? நமது மொத்த எண்ணங்களின் தொகுப்பே மனமாகும். எனவே தான் நம் முன்னோர்கள் நல்லெண்ணங்களையே எண்ண வேண்டும் என்பார்கள். அவ்வாறு நல்லெண்ணங்களையே எண்ண வேண்டும் என்றால் அதற்கேற்ற வாழ்க்கைச் சூழல் அமைந்தால்தான் சாத்தியமாகும். அதற்கு நல்லெண்ணம், நல்ல செயல்கள், நல்ல சொல் உள்ளவர்களோடு கூட வேண்டும். வாழ்க்கையில் நாம் மேல் நோக்கிச் செல்வதற்கு நமக்கு உத்வேகம் கொடுப்பது நம் எண்ணங்களே ஆகும். எனவே அத்தகைய எண்ணங்கள் உயர்ந்த, நல்ல எண்ணங்களாக இருப்பது அவசியமாகும். ஆன்மிக நெறியாளர்களோடு கூடும் போதும், ஆன்மிக விஷயங்களில் ஈடுபடும் போதும் இத்தகைய நல்லெண்ணங்கள் வளரும். இதையே நல்லார் இணக்கமும், நின் பூசை நேசமும் வேண்டும் என்று இறைவனிடம் வேண்டுவார்கள். இறைவனுக்குப் பயப்படுபவன் தீய எண்ணங்களை தவிர்த்து விடுவான். எனவே இறைவனுடைய கைங்கரியங்களைச் செய்வதாலும், அத்தகைய மேன்மையான மக்களோடு கூடி வாழ்வதாலும் தீய எண்ணங்களை மறந்து நல்லெண்ணங்களை வளர்த்துக் கொள்ள ஏதுவாகும். இதையே மன சுத்தி என்பார்கள். இதையே வள்ளுவர் மனத்துக்கண் மாசிலன் ஆதல் என்பார். இதற்காகவே பதஞ்சலி மகான் இயமம், நியமம் என்ற இரண்டு படித்தரங்களை அல்லது பயிற்சி முறையை முன் வைக்கிறார். இத்தகைய மனசுத்தி இல்லாதவர்களின் தியானம் என்பது போராட்டமான மன ஒருமைப்பாட்டுப் பயிற்சியாகவே விளங்கும். மேல் நிலைகளை எட்ட முடியாது. தெளிவடையாத சாதாரண மனதிற்கு தெய்வீக ஞான வாசலின் தங்கச் சாவி கிட்டுவதில்லை. மனமானது தன்னிச்சையாக இயங்கும் சக்தி வாய்ந்ததாக உள்ளது. உலகில் உள்ள எந்த சக்தியாலும் அசைக்க முடியாத சக்தி மனோ சக்தி. மனதின் வேகத்திற்கு இணையான வேகம் உலகில் இல்லை. அத்தகைய மனம் கட்டுப்பட்டால் உடலும் நம் கட்டுக்குள் இருக்கும். மனதால் உருவாக்கப்படுவதே உடல். மனதை அடக்கினால் உடல் அடங்கும். நாம் உண்ணும் உணவும், பிராணனும் மனதின் வலிமையில் பெரும் பங்கு வகிக்கின்றன. ஒரு காட்டுக்குள் பள்ளம் வெட்டி அதில் யானையை விழச் செய்து, பட்டினி போட்டு, பழகிய யானைகளைக் கொண்டு பயிற்சி அளித்து, சிறுகச் சிறுக உணவை அதிகரித்து பல நாட்கள் பாடுபட்டு யானையை அடக்கி வசப்படுத்துவார்கள் பாகர்கள். அது போலத்தான் மனதும். இத்தகைய பலவகையான பயிற்சிகளின் மூலமே அதை அடக்கி நல்வழிப்படுத்த முடியும். யானை தன் தும்பிக்கையை பல பாகங்களிலும் வீசிக் கொண்டே இருக்கும். அதைக் கட்டுப்படுத்த பாகன் அதன் கையில் சங்கிலியைக் கொடுத்து விடுவான். அதன் பிறகு அது சங்கியைப் பிடித்துக் கொண்டு சிவனே என்றிருக்கும். அது போல பலவாறாக சுற்றித் திரியும் மனதை தெய்வ சிந்தனையில் நிறுத்தினால் அது அடங்கி விடுகிறது. சீவன் சிவனில் கலந்து விடுகின்றது. கட்டுப்பாடற்ற மனமும் மதம் கொண்ட யானையும் ஒன்றே. அது தன் பாகனையே கொல்லத் துணிவது போல கட்டுப்பாடற்ற மனமானது உடையவனின் துன்பத்திற்குக் காரணமாக அமைந்து விடுகின்றது.

====க்ழ=====க்‌ஷ=====

=====க்ழ=====க்‌ஷ===== ==சுழுமுனை===சுஷும்னா== ==சுழுத்தி===சுஷுப்தி=== ==கிழாயம்===கஷாயம்== ==அக்ழரம்===அக்‌ஷரம்=== எது மிஸ்ஸிங் ணு கண்டுபுடியுங்க. எங்க ஷ போடுறாங்களோ அங்க அதுக்கு பதிலா ழ போடலாம்.அது போல எங்க க்‌ஷ போடுறாங்களோ அங்க க்ழ போடலாம். ஆனால் தமிழில் “க்ழ” எனும் ஓசை அற்று போய் விட்டதனால் அக்ழரம் என்பதை அட்சரம் என மாற்றாக உபயோகிக்கிறோம். க்‌ஷ எனும் வடமொழி எழுத்துருவை கண்ணாடியில் பார்த்தால் அது க்ழ என வரும்.இதில் தமிழ் வேத சாம்ராஜ்யம் ஒளிந்துள்ளது.இந்த எழுத்துருவோசை இதை கண்டுபிடித்தவருக்கே சொந்தம், அல்லவா?

சிந்திக்க

இந்தத் தேகத்திற்குப் பிறப்பு 7 உண்டு. அது போல் எழுவகைப் பிறப்பிலும் ஒவ்வொரு பிறப்பிற்கு எவ்வேழு பிறப்புண்டு. அந்த எவ்வேழு பிறப்பும் ஒவ்வொன்றில் அனந்தமாய் விரிந்த யோனிபேதங்களின் விரிவெல்லாம் தோன்றி மேலேறி மறுபிறவி உண்டாம். ஒவ்வொரு பிறவியும் எந்தக் கற்பத்தில் நஷ்டமடைகின்றதோ அந்தக் கற்பகாலம் வரையில் தோற்ற மில்லாமல் மண்ணில் மறைந்திருந்து, மறுகற்பத்தில் தோன்றி, இவ்விதமாகவே மற்றயோனிகளிடத்திலும் பிறந்து, முடிவில் இத்தேகங் கிடைத்தது. பிரச்சினை என்னவெனில், சன்மார்க்கிகள் எல்லோரும் இனியும் ஒருமுறை மனிதர்களாக பிறப்போம் எனும் நம்பிக்கையில் இருக்கிறார்கள். வள்ளலாரோ இதை ஆணித்தரமாக மறுக்கிறார் அல்லவா?. மனிதன் இதற்க்கு முன் ஒருபோதும் மனிதனாக பிறந்ததில்லை எனவல்லவா வள்ளலார் சொல்லியுள்ளதன் பொருள். மனிதனாக பிறந்திருக்கிற நாம் எழுவகை பிறப்புகள் முடிந்து மேல்நிலை பிறப்பான மனிதப்பிறவி எடுத்திருக்கின்றோம். இதற்க்கு முன் உள்ள அறுவை பிறப்பிலும் மனித பிறப்பு இருந்ததில்லையே அல்லவா?. மட்டுமல்ல ஒவ்வொரு பிறப்புகள் பிறந்து இறந்துவிட்டால அடுத்த கற்பகாலம் வரையிலும் அச்சீவன் மண்ணுக்குள் புதையுண்டு கிடப்பதாக அல்லவா பெருமானார் சொல்லுகிறார், ஜீவன் மண்ணுக்குள் புதை பட்டு கிடப்பது எங்ஙனம்?..அதன்றி ஏழாவதான மனித பிறப்பை எடுத்தவன் பின்னும் எப்படி மனித பிறப்பை எடுக்கமுடியும்?.. எழுவகை பிறப்பும் எடுத்தாயிறே?.. அதற்க்கு மேல் எட்டாவது பிறப்பு என ஒன்றில்லையே?..சன்மார்க்கிகள் விளக்கம் தரவும். நன்றி: திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள்.