பலர் ப்ராணன் என்பது மூச்சு என தவறாக உருவகிக்கிறார்கள்.

 பலர் ப்ராணன் என்பது மூச்சு என தவறாக உருவகிக்கிறார்கள். 

பிராணன் பிரபஞ்சத்திலிருந்து உடலுக்குள் வருவதற்கும், உடலிலிருந்து வெளியேறுவதர்க்கும் சுவாசத்தை வாகனமாக 

பயன்படுத்துகிறது. சிலருக்கு இது வியப்பான மற்றும் புதிய தகவலாக இருக்கலாம். 

மயக்கமுற்ற நிலையில் இருப்பவர்களுக்கு செயற்கை முறையில் சுவாசம் கொடுப்பதை பார்த்திருக்கலாம் மயக்கமுற்றவர் சுவாசம் எடுக்க முடியாவிட்டாலும் ப்ராணன் வெளியிலிருந்து செயற்கை சுவாசம் மூலம் உள்ளே செல்கிறது. இதே செயற்கை சுவாசத்தை இறந்த உடலில் பொருத்தினால் ஏன் இறந்த உடல் சுவாசம் எடுப்பதில்லை. காரணம் இறந்த உடலில் பிராணன் இல்லை. இதன் மூலம் ப்ராணன் வேறு, மூச்சு வேறு என உணருங்கள்.

இதை உணர்பவர்கள் இனிமேலாவது ப்ராணாயாமம் என்பதை மூச்சுப்பயிற்சி என மொழிபெயர்க்க மாட்டார்கள் என நினைக்கிறேன்.

தன்னை" இழப்பது வித்தையின் சொருபம்

 "தன்னை" இழப்பது வித்தையின் சொருபம், அதைத்தான் யுக்தி எனவும், உளவு எனவும், தந்திரம் எனவும் புகல்வர் மெய்ஞானியர்.’தன்னை ‘இழப்பது தான் குருமொழி,மவுனமான பாஷை.

தன்னை அறியாமல் தவிக்கும் மாக்களுக்கு தன்னை காட்டி, தன் சொருபம் காட்டி, தன் தன் மாயையின் அடையாலம் காட்டி, தன்னை இழக்கும் தவம் காட்டி, அறிவிக்க செய்தலே உபதேசம். அல்லாது வாயாலே முணுமுணுக்கும் மந்திரமோ, கழுத்தையும் நெஞ்சையும் நிமிர்த்தி இருந்து கொண்டு மூச்சை பிடிக்கும் செயலோ, கண்ணை உருட்டி விழித்து கொண்டு மேலேயும் கீழேயும் உற்று பார்த்து பரிதவிப்பதோ மாத்திரை பிரமானம் காட்டி அங்க நியாச மணி மந்திர அவௌடதங்கலை காட்டி தீபதூபம் போடுவது அல்ல.

தன்னை காண ,தன் நிலை காண மட்டுமே தான் பொய் என தெரியும், பொய் என திரியும், அவ்வண்ணம் பொய்யை மெய்யென்று கொண்டு திரியும் மயக்கம் பிரியும். மயக்கம் பிரிய வெளி புரியும்.

🌺 திரு. ரியான் அய்யா அவர்கள். 🌺

பிழை என்பது வேறு.. முதிர்ச்சியின்மை என்பது வேறு.

 பிழை என்பது வேறு.. முதிர்ச்சியின்மை என்பது வேறு. 

பல சங்க இலக்கிய இலக்கணங்கள் எல்லாம் ஆழ்ந்த நுண்ணிய அறிவின் பால் நின்று விளங்குவதே தான் என்பதில் ஐய்யமில்லை. 

ஆயினும், ஞானியர் போக்கு தனி போக்கு. அவர்கள் தெளிவு என்பது அதீதமானது. 

சின்ன வயதில் சூரியன் கிழக்கே உதிக்கிறது என தெளிந்து எல்லோரும் ஏற்றுகொள்கிறோம். ஆனால் அறிவு விருத்தியடையும் போது சூரியன் உதிப்பதுமில்லை மறைவதுமில்லை என தெளிகிறோம். 

அதுபோலவே தான் பல ஞான விஷயங்களும். 

ஒவ்வொருவரும் அவர்களின் முதிர்ச்சிக்கு தகுந்தபடி கையாளல் செய்வர், அவர்களுக்கு புரிந்தபடி, அவர்கள் ஞானத்தின் விளக்கத்திற்க்கு தகுந்தபடி. அவ்வளவுதான். 

ஞானம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க விளக்கங்கள் அதிகரிக்கும், சிலவேளை முற்றிலும் வேறான ஒரு கோணம் கூட உதயமாகும்.

ஜீவ வெளிச்சம்

 ===== ஜீவ வெளிச்சம் =====

பிண்டம் என்பது பிரபஞ்ச பிரமாண்டத்தின் ஒரு சிறு அளவு அவ்வளவுதான்... 

இந்த சிறு பிண்டத்திற்க்குள் எங்ஙனம் ஜீவன் இருக்கிறதோ அதுபோல பிரபஞ்ச பகிரண்டத்தினுள்ளும் மஹாஜீவன் குடியிருக்கிறது... 

அதை அறியவேண்டுமெனில் இந்த பிண்ட சரீர ஜீவனை முதலில் கவனிக்கவேண்டும்... அது பகிரண்ட ஜீவனுக்கு கொண்டு செல்லும். 

அந்த மகாஜீவனைத்தான் அகம், புறம், அகப்புறம், புறப்புறம் எங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் ஜோதியுள்-ஜோதியுள்-ஜோதி என வள்ளலார் குறிப்பிடுகின்றார். 

அறிவு விளக்கம் வராது அன்பர்களுக்கு  ஒரு விளக்கை காட்டி அதை கண்டு அவ்வண்ணம் உபாசிக்க சொல்லியுள்ளார். 

தன்னுடைய வெளிச்சமாக தன்னுடம்பு முழுதும் வியாபித்திருக்கின்ற ஜீவனையே அறிந்து வணங்க தெரியாதவர்கள் எங்கே அண்ட பகிரண்ட ஜீவனை உள்வாங்கி புரிந்து அறிந்து உபாசிக்க போகின்றார்கள்... 

இருந்தாலும் அவர்களுக்கும் சிறு வெளிச்சம் வரத்தான் செய்யும்.

தன்னையறிய மனம் இல்லாமலோ, செயலற்று போக வேண்டுமா? ===

 === தன்னையறிய மனம் இல்லாமலோ, செயலற்று போக வேண்டுமா? === 

உயிர் அனுபவம் என்பது உயிரானது உயிரினை அறிவதாம்... அதற்க்கு மனம் தேவை இல்லை..... ஆறானது ஒரு இடத்திலிருந்து உற்பத்தியாகி ஒருமுகமாகவோ பலமுகமாகவோ ஓடினும், அதன் உற்பத்தி ஸ்தானத்தை அறிந்துகொள்ள ஆற்றையே அடங்கசெய்யவேண்டும் என நினைப்பது சரியானதாக தோன்றுகிறதா?...

அப்படியே மனதின் உற்பத்தி ஸ்தானத்தை அறிந்து கொள்ள மனமானது அடங்கவேண்டுமென்பதில்லை, அறிவு உருவானாலேபோதுமானது... 

அறிவானதே அந்தகாரத்தை ஊடுருவும் தன்மை கொண்டது... அறிவானது புத்தி தத்துவத்தை சார்ந்து நில்லாது ஆன்ம தத்துவத்தை சார்ந்து நிற்க்கும்போது உணர்வானது உண்மை விளக்கமாக உயிர் சார்ந்து அனுபவவிளக்கமாகும்... அனுபவ விளக்கமானது உண்டாகுமிடத்து சந்தேகம் என்பது உருவாகது உயிர்பிரகாசம் மட்டுமே மேலோங்கி சுயம்பிரகாசமாயிருக்கும்.... எப்போதும் நமக்கு உயிரனுபவம் இல்லாத பொருட்களிடத்தே சந்தேகம் இருந்து கொண்டிருக்கும்..நம் உயிரனுபவத்திற்க்கு வந்த பொருட்கள்மேல் எள்ளளவும் சந்தேகம் என்பது வராது....

பிராணாயாமங்கள் எல்லாம் பஞ்ச இந்திரிய சாதனைகள், மெய்யறிவு என்பது பஞ்ச இந்திரியம் கடந்த அறிவு. சாதாரண உபதேச சாதனைகள் எல்லாம் பஞ்ச இந்திரிய சாதனைகளே. இவை கறிக்கு ஆகாது.

இந்திரியங்கள் வழி பிரயாணம் செய்தால் மனத்தை அடைவீர்கள், பிராண அபானன் வழி சென்றீர்களானால் சுழுமுனையை அடைவீர்கள்.. ஆனால் ஜீவவாசலை அடைய முடியாது ஜீவனுக்கு போகும் வாசல் ரொம்ப ரொம்ப சின்னது. அதாவது சின்னது என்றால் பொருள் ரொம்ப நுணுக்கமானது என்பதாகும். அறிவுக்கு வருவது ரொம்ப அரிது. குருவே சரணம்.

வித்தியா தத்துவத்தை தான் அறிவு என்கின்றனர்..... ஆனால் அந்த அறிவு நமக்கு காரியப்படாமல் உள்ளது , அறிவு விளக்கம் இல்லாமல் இருக்கிறோம்... அந்த அறிவினாலேயே ஆன்மாவை அறியகூடும்.. அல்லாது மனமோ, பிரானனோ ஆன்மாவை சென்று அடையாது... அதனாலேயே அறிவு விளக்கம் பெறவேண்டும் என வள்ளலாரும் சொல்லுகின்றார்

அறிவு என்பது சற்குருபிரான் தயவால் கிடைப்பது என்பது நிச்சயம்..ஆனால் அது அவரால் நிகழ்வது இல்லை...சீடனின் ஆழ்ந்து செல்லும் திறத்தால் நிகழ்கிறது...தூங்குற சீடனுக்கு சித்தர் குருவாகி வந்தாலும் பயனொன்றுமில்லை.

ஒத்த தறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப் படும்”

 "ஒத்த தறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப் படும்”

இந்த குறளை பார்த்துகிட்டு பலபேர் விளக்கம் சொல்லுவதை பார்த்திருக்கிறோம்.கண்ணுண்ணு சொல்றவன் காதுண்ணு சொல்றவன் என பலரகம்..பல மனம்...

ஆனால் விடையானது பாடலிலேயே.இருக்கின்றது என்பது சுவாரசியமான ஒன்று.

“உயிர் வாழ்வான்” என்பது பார்க்க சாதாரணமான வார்த்தையாக தோன்றும். ஆனால் வள்ளுவருக்கு தெரியாதா என்ன உயிர் என்பது வாழக்கூடியது என?. ஏன் உயிர் வாழ்வான் என சொல்லுகின்றார், உயிரில்லாமல் வாழ்வு தான் இல்லையே?. ஒத்ததறிவான் வாழ்வான் என சொன்னாலும் என்ன தவறு இருக்கின்றது,அல்லவா?.உண்மையென்னவெனில் உயிர் வாழ்வான் என்பதின் பொருள் உயிருடன் ஒடுங்கி வழ்வான்.அவ்வண்ணம் ஒடுங்கி வாழாதவன் செத்தவர்களுடன் சமமாக கருதப்படுவான் என்பதாம்.

இங்கு விஷயம் எதுவெனில்,ஒத்தது எதுவென்பதேயாம்.

இனி ஒருமுறை கூட வாசிப்போம், ”ஒத்தது உயிர் அறிவான் வாழ்வான் மற்றெல்லாம் செத்தாருள் வைக்கபடும்.”.

உடலொத்தது உயிர்-உயிரொத்தது உடல்..இவை. சேர்ந்தது வாழ்வு.

ஏன் இதை ஒத்தது என சொல்லுகின்றனர் எனில் உயிரானதும் உடலை போலவே ஆணாகவும் பெண்ணாகவும் டஇருக்கின்ர காரணததாலேயாம்..இதுவே தெள்ளத்தெளிந்தோர்க்கு ஜீவன் சிவலிங்கம் என்பது.ஆண்-பெண் உருவகமான குறியீடு மறைசுட்டு.இந்த அறிவு அற்றவன் ஒத்தது அறியாதவன்.அதனால் தான் ஜீவசமாதி மேல் சிவலிங்கம் பிரதிஷ்ட்டை செய்யப்படுகிறது.

மகா சிவராத்திரியின் மறை இரகசியம்

 மகா சிவராத்திரியின் மறை இரகசியம்

===============================

சாத்திரங்கள் சம்பிரதாயங்களும் தந்திரங்களும் யோகங்களும் இந்த ஐக்கிய சொரூபத்தினை பலவாறாக விளக்குகின்றன. 

ஆயினும் முக்கியமாக சொல்லபடுவது சிவ சக்தி இணைதல் என்பதே என்பது கவனிக்கிறோம். 

ஆயினும் சிவராத்திரி என்பதின் மறை ரகசியம் அறியபடவேண்டியதே தாம்.  சற்று நின்று உற்று கவனிக்கில் ஒரு சங்கதி புலப்படும்.

சக்தி யோனி எனும் ஆவிடையில் அமைந்திருக்கும் சிவ லிங்க அடையாளத்தின் தன்மை ஆகும். 

யோனியில் இருந்து லிங்கம் பிறக்கும் தன்மையிலே தான் நாம் காண்கிறோம். லிங்கமானது யோனியில் உட்செல்லும் அமைப்பில் இல்லை.

யோனியில் உட் செல்வது போகம். ஆனால் இங்கே நாம் காண்பதோ லிங்கமானது உட்செல்லாமல் வெளி வரும் அமைப்பே தான். லிங்கத்தின் தலை பகுதி அதாவது மொட்டானது பூவினில் பொருந்த பெறவில்லை. யோனியில் உள் பொருந்த அமைக்க பெறவில்லை.

பூவினில் இருந்து மொட்டு மலர்ந்த ரகசியந்தனை கண்டவர் எவரோ அவர் எனக்கும் குருவே. 

சிவராத்திரியின் ரகசியம். மெய்பொருள் என அறிவாயாக.

இது மெய்பொருள் ரகசியம் ஐயா..

உலக பொது ரகசியம். எல்லோரிடமும் அமைந்திருக்கும் மெய்பொருள் விஞ்ஞானம்.

நன்றி 

நாதம் உண்டான பிறகே மனிதப்பிறவியில் ஆண் பெண் என்ற வித்தியாசம்

 நாதம் உண்டான பிறகே மனிதப்பிறவியில் ஆண் பெண் என்ற வித்தியாசம் ஏற்படுகிறது. அது வரையில் ஒரே தன்மை தான். ஆண் பெண் என்ற வேற்றுமை இல்லாமல் ஒன்றாகவே விளையாடுவார்கள்.

பெண் பருவமடைந்ததும் அவளது தேகத்தில் பல மாற்றங்கள் காணப்படுகின்றன . குணத்திலும் அப்படியே.

ஆணுக்கு பதினாறு வயது எட்டினதும் அவனது தேகத்தில் சுக்கிலம் உற்பத்தியாகி, பாலனின் தொனி மாறி, கம்பீரமான ஆண்மைகுரல் எழும்புகிறது. ஆக நாதம் தான் ஆண். இந்த நாதமில்லையேல் ஞானமில்லை. னாதமே ஞானத்துக்கு மூலம்.

நாதன் உன்னை தொட வேண்டுமென்றால் உன்னிடத்தில் நாதம் இருக்கவேண்டும். அப்போது தான் உனது நாதத்தை எழுப்பமுடியும். ஆதலால் தான் இளமை ததும்பும் போதே ஞானத்தை அடைய வேண்டுமென்கிறோம்.

ஆதலால் தாம் *'இளமையில் கல்'* என்று எழுதி வைத்தார்கள். இளமையில் நாதம் னிரம்பி வழியும். ஞானத்தை எளிதாக பற்றும்.

நானே நானில்லையே

 💢💢 நானே நானில்லையே 💢💢

என்றோ அழிய போகும் உடலையே நான் நான் என சொல்லிட்டு இருக்கும் மனதிற்கு எப்போது தற்போதம் அற்று, மெய்யாக இருக்கும் ஜீவனை அறிய முடியும்? 

நான் இல்லை என்று சொல்லிக்கொண்டே நான் என்ற தன்முனைப்புடன், வீண் அகங்காரம் கொண்டு கர்மவினை செய்கிறது.

கடவுளுக்கு பூஜை நமஸ்காரம் செய்வதாலோ, வெள்ளை அல்லது காவி உடை அணிந்து, நெற்றியில் பெரிய பட்டையிட்டு, ருத்ராட்சம் அணிவதாலோ, தினமும் சாதனை செய்கிறேன் என்று மனதை அங்குமிங்கும் அலைபாய விட்டுட்டு இருந்தாலோ, குருவே சரணம் என காலடியில் விழுந்து கிடந்தாலோ, ஒன்றும் நடவாது. கர்மச்சக்கரத்தில் இருந்து தப்பிக்கவே முடியாது. 

விண்ணில் இருந்து வந்த மெய்பொருள் அறியாத வரை, திரும்ப திரும்ப தாயின் வழியாக மண்ணில் பிறந்துக் கொண்டே தான் இருக்க போறோம்.

இயற்கை உண்மையாக, ஆதி அனாதியாக இருக்கும் மெய்யை உணர, மனம் எனும் ஆற்றை அறிவு எனும் தோணி கொண்டு கடப்பது சிறந்தது. அதாவது, மனதை அடக்கவோ, கட்டுப்படுத்தவோ முற்படாமல், மனதிற்கு அறிவு ஊட்ட ஊட்ட, மனமே மனதை செம்மை படுத்திக்கொள்ளும். அறிவு வர, நான் நான் என சொல்லும் மனம் அதிலிருந்து விடுபட்டு, ஜீவனை நோக்கி பிரயாணம் செய்யும்.

மனிதனுக்கு மட்டுமே தன்னை அறிந்துக்கொள்ளும் சிறப்பு உண்டு. ஆகையால் இந்த மனித பிறப்பை சரியாக உபயோகப் படுத்தி, தன்னை அறிந்து, நான் என்ற அகங்காரத்தினால் அழிந்து போகாமல், விண்ணிலிருந்து வந்தவனை பற்றிக் கொண்டால், மண்ணில் மறுபிறவியில் இருந்து விடுபடலாம்.

💥💥 மெய்ஞானம் ஓங்கி வாழ்க வளமுடன் 💥💥

அகாரம் எனும் அட்சரம் இருப்பு

 அகாரம் எனும் அட்சரம் இருப்பு சுவாதிஷ்ட்டானம்.. அகாரமாய் மலர்வதற்க்கு முந்திய இருப்பு மூலாதாரம்... அதையே உணரா நிலை என்பார்கள்.. அதாவது அகார சக்தி தூங்கும் நிலை... அகாரத்தில் இருந்து உகாரம் பிறக்கிறது... இது இரண்டின் மத்தியே ரீங்காரமான குண்டலினி... ரகாரம் என்பது சுழிமுனை... இகாரம் தான் மேலேறும் குண்டலினி.